Ik zit in een sleur

Als klein kind wordt jou wijsgemaakt dat school het belangrijkste in het leven is en een diploma garant staat voor een goed leven. En met je onderontwikkelde hersenen geloof je die onzin. Natuurlijk is kennis behalve handig ook erg mooi. Het is fijn om je capaciteiten te vergroten en de wereld om je heen, ondanks het feit dat deze onbeheersbaar is, meer te begrijpen. Nog mooier is om deze kennis te gebruiken om jezelf meer te begrijpen. Let op het woord 'meer', want volledig begrip is onmogelijk, hoezeer sommige arrogante lullen ook denken dat ze het allemaal wel 'begrijpen'.

Maar school en studie is een jammerlijk iets. Laten we even verwaarlozen dat de maatschappij hierop draait. We gaan in dit topic niet vanuit de maatschappij denken (dat doe ik zelden). We gaan vanuit onszelf denken.
Daar kleine Levolution nog met plezier naar school gingen en met gemak hoge cijfers binnen haalde, gaat het nu bergafwaarts met dit autoriteit plezierend gedrag. Naar de basisschool/middelbare school gaan deed je meer met de intentie om je vrienden te zien en te ouwehoeren dan met de intentie om te leren. Leren was een bijproduct. School was lekker spelen. School was leuk.

Maar zodra je gaat studeren, wordt dat anders. Je hersenen ontwikkelen zich anders, terwijl je lichaam degradeert. Dat betekent minder spelen. Als je je vrienden ziet op de faculteit ziet, deel je geen nipple twists meer uit. In de collegezalen schiet je niet meer met propjes. Je rent niet meer door de gangen, op vlucht voor de vriend die jij zojuist een trap in de ballen hebt verkocht. Hoezeer je ook weer 'kind' wil zijn, iets in je weerhoudt je van kinderlijk gedrag. Misschien is het de angst om verweten te worden door de gevestigde orde. Misschien hoort het gewoon bij het afzwakken van het lichaam. Wie zal het zeggen?
Af en toe kom je samen met je vrienden en onder het genot van een biertje wil je nog wel eens een nipple twist uitdelen. Maar het is nooit meer zo grappig als vroeger.

Dus je denkt bij jezelf: educatie is geen zak meer aan. Je wil wat anders doen. Je ziet de mensen om je heen: een groot deel is nog steeds in de leugens van hun autoriteiten getrapt en studeert met plezier. Ze kennen hun identiteit toe aan de studie die ze doen, hoe hersendodend deze ook is. Want volgens hen draait het leven om "bestuurskunde", of misschien om "rechten". En als je "geneeskunde" doet ben je al helemaal belangrijk, want je gaat mensenlevens redden. Gelukkig zijn er ook een aantal mensen die alles hetzelfde ervaren als jij. Die geen hoger doel in het leven zien. Die geen mensen, regeringen of goden willen dienen. Die gewoon een rustig leventje willen leiden, terwijl alle sensatie in hun eigen hersenen plaatsvindt. De hersenen zijn een machtig middel. Als je ze leert gebruiken, kun je er veel meer uithalen dan uit een juridische carrière.

Deze mensen zouden zich graag terugtrekken. De bergen in. Een huisje, wat vee en wat gewassen. Een verwilderde baard en woeste manen en niemand die je zegt dat je echt een keer naar de kapper moet.
Maar het lukt niet. Ik ben al op de helft van mijn opleiding. Die paar jaren kunnen er toch ook nog wel bij? Anders heb ik voor niets willens en wetens mijn jeugd weggegooid. Anders heb ik voor niets mijn lichaam op z'n jongst en sterkst gebruikt om alleen maar in de stoelen te zitten. In ieder geval die diploma binnenhalen, toch? Daarna zal alles beter gaan. Nadat het papiertje binnen is, kan niemand me meer wat maken. Dan bepaal ik zelf mijn leven. Ik zal uit deze sleur komen. Dan ga ik lekker de bergen in. Toch?

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 13:28 schreef igottagun het volgende:
Veel tekst, slap statement.

Want?

quote:

Op zaterdag 26 november 2011 13:36 schreef OverRated het volgende:

[..]

Komen de taalnazi's weer [ afbeelding ]

Alleen falen ze jammerlijk, want dit klopt gewoon.

"Als klein kind wordt [aan] jou [door anderen] wijsgemaakt"
Net als:
"Als klein kind wordt hem wijsgemaakt"

Nu even inhoudelijk reageren op een aantal mensen, was even poepen.