Het peutertopic (2-4 jaar) deel 84

Ik was ervan overtuigd dat het luierbroekje dat hier ligt een verkeerde maat had, want 62/68 zit ze natuurlijk al een tijdje niet meer in. Niet dus.

Estrys, wat bijzonder. Bij Jochem is er ook een stuk van een tand af ( ) en daar werden dat soort dingen helemaal niet over gezegd?

quote:

Op donderdag 10 november 2011 14:55 schreef Troel het volgende:
Estrys, wat bijzonder. Bij Jochem is er ook een stuk van een tand af ( ) en daar werden dat soort dingen helemaal niet over gezegd?

Het is een stuk van het glazuur volgens mij misschien dat dat verschil maakt. Ik zal het de volgende keer eens aan mijn eigen tandarts vragen hoe het zit.

Leander zorgt er zelf wel voor dat ie niet ziek word. Hij wilden zijn loopmotor achter thuis weghalen. Doet ie zijn jas aan, muts op, komt ie met zijn sokken en schoenen want die moesten ook aan. gaat ie achterthuis zijn motor pakken weer naar binnen. En dan doet ie ales weer uit Hij is 15 minuten bezig om alles aan te krijgen om 5 sec buiten te zijn

quote:

Op donderdag 10 november 2011 10:33 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

En Ivan zit net onder de obesitasgrens. We mogen over een half jaar weer komen.

Hm, ik zie nu dat ik niet echt duidelijk heb gemaakt dat ik het erg naar vond om te horen, vooral toen ze zei dat zijn lijntje echt af moet gaan buigen omdat extra vet rond zijn organen niet goed is. Tegelijkertijd zwakte ze het verhaal af door te zeggen dat we alles goed doen en dat ze Ivans hoge BMI niet aan hem af kon zien. Best verwarrend.

Nu maar duimen dat hij over een half jaar beter in proportie is, anders wil ze hem de medische molen in laten gaan. Ik weet nog niet goed hoe ik daarover denk.

Claudia, ik had het gelezen en ik was er vandaag al over na aan het denken. Bij Ko kregen we ook een soort waarschuwing. Hij zit nog niet onder de grens, maar zijn laatste groeispurt in gewicht was wel te snel volgens haar.
Wat zei ze over zijn eetschema? Of is dat waarvan ze zegt dat jullie het goed doen?
Dat is trouwens wel verwarrend, dat vond ik ook bij Ko. Pas op maar het valt wel mee hoor.
Had ze wel nuttige tips?

claudia vervelend zeg!

Is het een idee om nu alvast langs een dietist te gaan? Ik was toevallig vandaag bij de diëtist en zij vertelde mij dat diëtetiek volgend jaar uit het basispakket gaat één consult daar kost 60 euro, kan me haast niet voorstellen dat het in A'dam minder is misschien het overwegen waard om nu alvast eea door te nemen?

Wat bedoelt ze met de medische molen in? Een soort dikke vrienden club of echt laten testen op bepaalde dingen? En welke richting zou ze dan aan denken?

Rot is het om daar zo mee bezig te moeten zijn terwijl jullie voor zover ik het hoor al erg voorzichtig zijn met zijn eten.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 14:37 schreef WupWup het volgende:
Ik was ervan overtuigd dat het luierbroekje dat hier ligt een verkeerde maat had, want 62/68 zit ze natuurlijk al een tijdje niet meer in. Niet dus.

huh wie wat waar bedoel je? ik snap em niet
ik begrijp niets van die maten idd maar dit is echt huge 62/68 was oudste best ruim nog.

We mochten bij een diëtist langsgaan, maar ik ben er niet zo happig op. Enerzijds denk ik dat ik wel weeg wat goed is voor hem, en anderzijds wil ik niet dat hij 'op dieet' moet. Ik heb de lange termijn voor ogen: zij willen een slanke dreumes zien, ik een gelukkige volwassene die een gezond relatie met eten heeft. Maar aan de andere kant: misschien steek ik er wel iets van op.

Over de medische molen hebben er het niet gehad. We hopen dat het gewoon vanzelf goedkomt. Ik ben in ieder geval niet meer bang dat er iets is met zijn verzadigingsgevoel.

Oeke, ik wist niet dat het bij jullie ook speelde

Sorry voor de fouten. Ik moet geen lang bericht tikken op m'n telefoon. Overigens ben ik heel blij met onze consultatiebureau-arts. Ze komt competent en realistisch over.

Oh nouja ik bedoelde ook niet voor een dieet, ik bedoelde meer om gewoon eens met iemand die daar dagelijks mee bezig is zijn eetpatroon bijvoorbeeld door te spreken. Zulke dingen zeg maar, wie weet inderdaad.

Ja lastig is het, zulke dingen
Wat vindt J. ervan?

Wat naar claudia, onzeker word je ervan he.
Hoeveel weegt ivan dan?

Claudia, ik kan me voorstellen dat dat niet fijn was om te horen. En dan ook nog die mixed signals. Ik vind het erg lastig met kleine kinderen. Als ze gezond eten en voldoende bewegen, wat moet je dan nog doen om er verandering in te brengen? En ik ben het helemaal met je eens dat je op de lange termijn een gelukkige, gezonde volwassene wil zien die een gezonde relatie heeft met eten. Een zo jong kind al op dieet lijkt me ook niet de bedoeling, zeker niet als hij eigenlijk al een gezond eetpatroon heeft.

Wij hadden hier vanavond heel veel lol aan tafel, onder andere dat papa en Senna aan het roepen waren wie de slimste was Toen zei ik iets over dat ze dan goed haar brocollistampot op moest eten, want dat ze daar groot en slimmer van zou worden. Intussen zijn schaap en ik samen aan het kletsen over de dag enzo, en ineens zegt Senna: "nu ben ik de slimste!" Heeft ze haar bordje helemaal leeg gegeten Nooit gedacht dat zoiets zou werken

Wat is er mis met een jong kind 'op dieet'? Dieet klinkt misschien heftig, maar ik zou liever mijn kind op dieet zetten op een moment dat ze er toch nog niet bewust iets van meekrijgen, dan dat ze wellicht straks te dik zijn als ze groter zijn en er wel bewust ongelukkig van kunnen zijn.

Ik kan me voorstellen dat je er van schrikt. Zeker als hij zo lekker en gezond eet. Maar een dieet hoeft misschien helemaal niet zo drastisch te zijn dat hij het überhaupt merkt.

[ Bericht 2% gewijzigd door groofskendezoveelste op 10-11-2011 19:25:17 ]

maar een dieet op die leeftijd houdt als ik het goed heb nooit afvallen in. Het is altijd gericht op de lengte-groei in verhouding met het gewicht te krijgen. Dus om de toename in gewicht wat in te perken, maar echt dieet als in op rantsoen zetten en af laten vallen is niet de bedoeling.

maarja goed, misschien wordt Ivan wel 1.96m en is ie nu nog in compacte gedaante en schiet ie strakjes over 2/3 jaar ineens gi-gan-tisch de hoogte in. Who knows.

Omdat op dieet zetten zou betekenen dat hij minder calorieen moet eten dan hij nu doet, Groofsken, en ik geloof niet dat hij nu te veel eet. Er zijn geen liga's om te schrappen, geen snoep of koek, geen diksap, geen snackmaaltijden als avondeten. Hij eet elke dag volkoren boterhammen, normale hoeveelheden, vers fruit, aan het einde van de middag een cracker en 's avonds wat de pot schaft (nooit uit pakjes, altijd zelfbereid en gezond).

Bovendien lijkt het me een misverstand dat hij er nu niks van zou merken. Hij krijgt alleen eten waar hij om vraagt, en dus zou ik hem 'nee' moeten verkopen. Het lijkt me trouwens ook een vreselijk idee dat hij op den duur (niet nu misschien maar dat moment zou wel ooit aanbreken) gaat merken dat hij als een kind met gewichtsissues wordt gezien en dat er beknibbeld wordt op zijn eten. Ik weet hoe het is als er zo over je gepraat wordt, als er zo met je wordt omgegaan. Ik ben blij dat mijn ouders daar nooit in mee zijn gegaan.

Overigens heeft zijn lengte ook weer een spurtje gemaakt. Maarja, z'n gewicht ook.

maar misschien vinden ze zijn eetpatroon wel helemaal prima maar is het te weinig.
Wist je dat t gros van de mensen die voor zichzelf bij de dietist komen eigenlijk te weinig eten? ik zeg niet dat t voor Ivan zo is hoor, maar wie weet.

En misschien krijg je wel de opdracht om dagelijks meer met hem te gaan bewegen. Mini-trampoline kopen en daar iedere dag met hem op stuiteren ofzo. Ik weet t niet, zoiets.

maar goed, ik snap heel goed dat het je tegenstaat, ik kan me heel goed voorstellen dat je een knoop in je maag krijgt van t idee dat je dan nee moet gaan zeggen tegen je hongerige kind over iets wat helemaal niet 'raar' is om te krijgen ofzo.

Het klinkt me toch als een gevoeligheid van jou in de oren en niet zozeer als een gevoeligheid van Ivan.

Mijn moeder heeft ooit aan een dokter gevraagd of ik niet te dik was (ik was rond en bol). Ze heeft me dat later verteld. Ik heb nooit ook maar een seconde gedacht dat het naar was dat zij als volwassenen zorgen hadden over mijn gewicht, misschien zelfs van plan waren om (voor mij ongemerkt, dat was haar streven) iets in mijn voedingspatroon aan te passen.

Ik snap dat eerlijk waar niet.

Ik zeg zelf regelmatig 'nee (op een lieve toon uiteraard )' tegen R als hij meer wil. Een aantal dingen zou hij altijd wel meer willen namelijk. En ik vind twee sneetjes brood genoeg. En als hij dan een derde wil, dan zeg ik altijd zoiets van: "nee, nu is het weer even genoeg met eten. Strakjes weer. " Ik heb nog nooit gedacht dat ik hem daarmee iets aandeed.

Dat laatste lijkt me dus vooral heel raar in combinatie met Lena, mignonne. Als die nog een boterham wil dan mag ze wel, maar Ivan mag dan niet. Want, ja, waarom? Hoe verkoop je dat? Groofsken: Ivan heeft denk ik nog nooit 3 boterhammen gehad.

Ik twijfel ineens of de gewichtsmeting wel goed is gegaan. Ik heb hem een maand gelegen gewogen en toen was hij 15,8 kg. Vandaag wou hij niet op de weegschaal en ging hij samen met zijn vader erop. De meting kwam op 16,4 kg. Maar goed, verschillende weegschalen. Hij is trouwens 92 cm lang. Die meting hebben we voor de zekerheid 2 keer gedaan.

Meer bewegen kan nooit kwaad, dus we hebben ons voorgenomen om vaker een flinke wandeling met hem te maken. Dus niet een beetje buiten struinen, maar langere stukken lopen.

lijkt me niet meer dan fair enough om die meting in ieder geval nog eens over te doen.
foutjes kruipen er op die manier natuurlijk wel heel snel in.

maar wat je van Lena schrijft is idd lastig.

Ik hoor mezelf nu ook wel eens de jongste corrigeren die dan vol enthousiasme en onder luid gejoel de boekjes uit de kast smijt. _! bij oudste had ik daar niets van gezegd, maar omdat oudste dat nu niet meer mag, heb ik het gevoel dat ik jongste daar wel in moet corrigeren, al was t maar om 1 lijn te trekken naar oudste toe.

Ik vind 'wat jij beknibbelen op eten noemt' of praten over gewicht gewoon één van de verantwoordelijkheden van ons als ouder.

Het gaat me niet om een derde boterham of niet. Het gaat me erom dat ik totaal geen moeite heb om 'nee' te zeggen als R meer wil en ik het gevoel heb dat hij genoeg heeft gehad. Ik zie daar gewoon niks kwaads in. Alleen maar 'grens bewaken' van mijn kant.

Maar goed. Jij bent hier de specialist, jij weet vele malen meer van eten dan ik hoor. Ik vertrouw er blindelings op dat als jij denkt dat alles goed is zoals hij het eet dat dan ook zo is. En dat bedoel ik niet flauw, dat meen ik oprecht!

Misschien zit het hem inderdaad in beweging, of misschien nog wel in hele andere factoren.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 19:32 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Het klinkt me toch als een gevoeligheid van jou in de oren en niet zozeer als een gevoeligheid van Ivan.

Het is ook een gevoeligheid van mij. En het raakt me daarbij als moeder heel erg dat ik misschien iets wel of juist niet doe waardoor ik hem een slechte start in zijn leven geef.

Ik vind het lastig in te schatten of we ermee aan de slag moeten of dat ik het moet laten voor wat het is en er vertrouwen in moet hebben dat we het goed doen en het om die reden goedkomt. Waar trekken we de grens? Wanneer grijpen we wel in? Heel lastig.

Tess is vandaag wezen wennen op het KDV, ze mocht van 8.30 tot 12.30 uur komen. We hadden zelf nog een gesprek met een van de managers daar en Tess is ondertussen lekker gaan spelen. We zijn, voordat we weggingen, niet meer haar haar toegegaan, ze was zo lekker aan het spelen.

M. heeft d'r opgehaald en die stuurde me een smsje: Alles is goedgegaan. 2 boterhammen, 1 tosti en melk. 2x poep. Heel goed gespeeld. Nu tukken.

Volgende week donderdag gaat ze van 8.30 - 15.00 uur

fijn vicks!