Het peutertopic (2-4 jaar) deel 84

quote:

Op donderdag 10 november 2011 19:39 schreef mignonne het volgende:

Ik hoor mezelf nu ook wel eens de jongste corrigeren die dan vol enthousiasme en onder luid gejoel de boekjes uit de kast smijt. _! bij oudste had ik daar niets van gezegd, maar omdat oudste dat nu niet meer mag, heb ik het gevoel dat ik jongste daar wel in moet corrigeren, al was t maar om 1 lijn te trekken naar oudste toe.

Herkenbaar!

quote:

Op donderdag 10 november 2011 19:41 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het is ook een gevoeligheid van mij. En het raakt me daarbij als moeder heel erg dat ik misschien iets wel of juist niet doe waardoor ik hem een slechte start in zijn leven geef.

Ik vind het lastig in te schatten of we ermee aan de slag moeten of dat ik het moet laten voor wat het is en er vertrouwen in moet hebben dat we het goed doen en het om die reden goedkomt. Waar trekken we de grens? Wanneer grijpen we wel in? Heel lastig.

Dat lijkt me ook lastig. Ik denk alleen dat ingrijpen veel ongermerkter kan dan waar jij nu bang voor bent en dat het heus niet schadelijk is voor kinderen als je ergens moet ingrijpen. In mijn ogen draag je dan gewoon zorg en neem je verantwoordelijkheid. Ik kan me niet voorstellen dat Ivan dat anders zou zien later.

En bezoek aan een dietist kan om te beginnen toch geen kwaad eigelijk? En je wil actief met hem gaan wandelen. kan denk ik ook geen kwaas. Komt goed joh.

Misschien wordt het later wel een lange slungel. Dan vertel je hem de anekdote dat hij als dreumes/peuter ooit zelfs op advies van het cb een diėtist heeft bezocht en dan lach je daar samen hartelijk om.

Ik beperk Senna dus nooit bij het gewone eten, omdat ik wil dat ze zelf leert dat ze moet stoppen als ze genoeg heeft. Niet omdat ik vind dat ze genoeg heeft.
Wel zal ik nee zeggen tegen een tussendoortje als ik denk dat ze genoeg heeft gehad.

Claudia, een stuk wandelen is wel een goed idee! Wij doen het heel veel, wandelen met Senna. Ze loopt heel veel en kan ook gemakkelijk bijvoorbeeld naar de Dappermarkt lopen en terug. Of met haar loopfiets. Eigenlijk hebben we dat vanaf dat ze een beetje kon lopen al veel gedaan.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 19:47 schreef miss_sly het volgende:
Ik beperk Senna Tess dus nooit bij het gewone eten, omdat ik wil dat ze zelf leert dat ze moet stoppen als ze genoeg heeft. Niet omdat ik vind dat ze genoeg heeft.
Wel zal ik nee zeggen tegen een tussendoortje als ik denk dat ze genoeg heeft gehad.

Tess is dan ook wel heel actief.. die loopt de hele dag te rennen.
Van de week is ze op haar driewieler van huis naar school naar huis gefietst (totaal b ijna 2km), bijna helemaal zelf. Alleen met oversteken heb ik d'r geduwd.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 19:51 schreef Vicky het volgende:

[..]

Tess is dan ook wel heel actief.. die loopt de hele dag te rennen.
Van de week is ze op haar driewieler van huis naar school naar huis gefietst (totaal b ijna 2km), bijna helemaal zelf. Alleen met oversteken heb ik d'r geduwd.

Senna rent ook de hele dag door, zullen de onderburen blij mee zijn
En minstens 4 dagen per week doen we echt heel actief dmv een wandeling (eventueel met loopfiets) en dan zijn we echt lang weg.

Fijn dat Tess het zo goed deed op het kdv!

ik haak even heel kort in op dat eten en dingen ongemerkt doen
ravi was na het overkomen van zn mondtrauma namelijk een tijdje heeeeeeeeel enthousiast over zijn avondeten. dat werd binnen een paar dagen standaard minstens 2 bordjes vol en dat ging me te ver. sindsdien schep ik voor ons allemaal een "royaal doch normaal" bordje eten op in de keuken en komen alleen dingen als sla en tomaatjes in een bakje op tafel en weet je wat: dat werkt geweldig.

en claudia; ivan zat toch altijd al aan de bovenlijn van de curve? of herinner ik me dat nu verkeerd. het ene kind (of volwassene ftm) is de andere niet. de een is nu eenmaal dikker dan de ander. ik moet eerlijk zeggen dat wanneer ik zeker weet dat eten gezond gaat en er lichaamsbeweging is, ik echt niet aan een dieetachtig iets zou beginnen. wel zou ik medische dingen na willen gaan, zo ben ik dan wel weer, maar een dieet voor een kindje wat prima eet is in mijn ogen zinloos

quote:

Op donderdag 10 november 2011 19:41 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het is ook een gevoeligheid van mij. En het raakt me daarbij als moeder heel erg dat ik misschien iets wel of juist niet doe waardoor ik hem een slechte start in zijn leven geef.

Ik vind het lastig in te schatten of we ermee aan de slag moeten of dat ik het moet laten voor wat het is en er vertrouwen in moet hebben dat we het goed doen en het om die reden goedkomt. Waar trekken we de grens? Wanneer grijpen we wel in? Heel lastig.

Is het dan wellicht een idee, voor je eigen gemoedsrust, om voor Ivan een afspraak te maken bij de diėtist, maar hem niet mee te nemen, maar om daar aan te geven wat hij inderdaad eet. Gewoon voor een advies? Maar dus wel zonder hem te belasten?
Het kan zijn dat de diėtist goede tips heeft, waar je wel wat mee kan zonder Ivan zelf te belasten, het kan zijn dat de diėtist zich eigenlijk nergens zorgen over maakt, dan kan je dat over een half jaar ook melden naar het CB toe (en anders kan je melden dat je bij een diėtist bent geweest).

Claudia, ik kan me voorstellen dat je het rot vindt, vooral omdat het idd al een gevoeg punt is voor jou.

Ow en wat BE zegt dus he. Ik ben bij beide heren in het begin heel erg wezen opletten op wat ze aten en verantwoord voedsel en noem maar op, ook met in mijn achterhoofd hoe het bij mij vroeger ging. Nu ik weet dat ze allebei gewoon goed aangeven als ze genoeg gehad hebben en ze op hun eigen lijntjes blijven zitten, geeft mij dat in ieder geval een stuk rust.

Ja, wij werden ook gewaarschuwd en ik werd er naar van. Maar dat kwam denk ik vooral omdat de stijging zo snel was. Op de bv-curve viel het alles mee.
Ik heb het toen geinterpreteerd als bij de jongste van Mignonne. Dat het een groei in de breedte was en dat de lengte nog moest na komen.
Ik wil hem binnenkort weer eens wegen om te zien hoe het nu is. Ik zag vandaag wel dat zijn polsjes wel al wat minder 'kussentjes' waren.
Ik zeg ook nee, maar alleen als ik vind dat hij genoeg gehad heeft. Bv 1 sinaasappel per dag en geen 2 of 3.
Maar wij hebben verder niet veranderd in zijn eetpatroon, hij eet denk ik hetzelfde als Ivan.
Ik zou inderdaad kijken of je het bewegen wat kunt aanpassen, ik denk dat als jullie straks in Noord wonen, het daar leuk wandelen kan zijn, en buiten spelen is misschien ook wat makkelijker.
Hoe loopt Ivans curve dan? Is het een echte stijging, of een geleidelijke stijging?
God, eigenlijk wil ik gewoon zeggen, het is rot om over iets wat natuurlijk en fijn ging ineens anders te 'moeten' denken. Ik begrijp je verwarring heel goed.

Fijn dat Tess het zo naar haar zin had! Heerlijk om te weten dat ze het leuk vind.

ja dat doe ik ook wel qua nee zeggen. Een beetje sturend zeg maar.
Hier is het vaak om de 'lekker' dan heeft ze om half 9 een boterham op en staat ze om kwart voor 9 om een banaan te jengelen. Dan zeg ik dus wel van neeee liefje je hebt net een boterhammetje op! we wachten even met die banaan hoor. En die krijgt ze uiteindelijk wel, maar dan pas rond 11 uur ofzo.

En qua koekjes/snoepjes/zoet weet ik veel is het 'makkelijk' nee zeggen, dat hebben we niet in huis dus al zou ik het willen, kan ik het haar niet geven. (en 'makkelijk' omdat het natuurlijk niet leuk of makkelijk is en ik haar ook wel wat lekkers gun op zn tijd maarja.)

Ik kan me ook voorstellen dat Ivan wilt besparen wat jij vroeger hebt ervaren, Claudia.

Toch denk ik dat ervoor moet waken om jouw slechte ervaringen met eten op Ivan te projecteren en het daarmee beladener te maken dan het is. Je staat er nu wel erg gekleurd in, zeg maar.

Kun je niet enkel een oriėnterend gesprek aangaan met een dietist zonder dat daar direct een behandelplan uit voortkomt? Misschien heeft ze(?) wel hele goede tips.

Dat zeg je mooi Sssserpente. Ik was al drie keer overnieuw begonnen omdat ik de juiste toon niet kon vinden.

En je kind begrenzen is heel normaal toch? Ik vond zeker toen ze klein waren dat ze een normale hoeveelheid moesten wennen, en niet 4 boterhammen omdat de weet ik wat voor beleg zo lekker smaakt. Ik zie het net als nee zeggen tegen de straat over rennen, het is je verantwoordelijkheid als ouder. En zeker omdat ie er al zo op let en zo je best doet is het vreemd dat het toch gebeurd en is het jiet vreemd om iemand mee te laten kijken toch? Zeker geen falen, maar advies vragen. Grote kans dat je alles prima doet maar dat Ivan gewoon zo'n peuterbouw heeft. Mijnese groeien ook altijd eerst in de breedte en daarna in de lengte. Ze gaan meer eten, je ziet ze aanzetten en dan ploink! 4 cm erbij. en dan eten ze weer minder. En nooit opdringen als ze eens niet zo'n trek hebben.

Ik vind het heel lief dat jullie meedenken!

Door wat oeke en Ssserpente schrijven besef ik ineens waarom ik baal: het ging juist zo lekker en was niet beladen. Ik wil niet dat het nu beladen wordt.

En met lekker gaan bedoel ik dat hij gewoon prima eet. Hij zeurt niet, vraagt alleen om eten als hij honger heeft; ik hoef nu juist voor het eerst niet zijn inname te reguleren. En hij eet zelfs weer groentes!

Ik geef het gewoon nog een half jaar, zoals we met de arts hebben afgesproken. Er wordt gelukkig goed meegedacht. Ik vind het fijn dat er zoveel hulp voorhanden is.

Hoe zie je Ivan zelf Claudia? Heb je het idee dat het minder kan?
Het "probleem"van die curves is natuurlijk ook dat het hele (te) dik zijn nu heel veel in het nieuws zit, en dat men er nu bovenop zit.
Een gesprek voor je eigen gevoel kan natuurlijk nooit kwaad.
Maar lastig is het zeker.

Ik wil ook nog benadrukken dat ik geen moeite met begrenzen heb. Dat doe ik eigenlijk al sinds hij de fles krijgt. Waar ik moeite mee had is dat hij onverzadigbaarder leek; niet in fases maar chronisch. En dat is het laatste half jaar verdwenen. Hij eet overdag volgens mij minder dan Lena, op het avondeten na.

Ga het hier maar weer over leuke dingen hebben.

(Ik mag eigenlijk nog niet eens meeposten. )

Dat gevoel had ik ook Claudia, dat Ivan steeds beter zijn verzadiging leek te voelen.
En dat is ook fijn. Ik heb soms bij Ko het gevoel dat hij dat wil ontkennen om maar nog een mandarijntje te krijgen. Toch eet hij, als hij 2 bordjes yoghurt wil, de tweede vaak helemaal niet leeg, maar wilde hij nog wel wat happen.
Het lijkt me heel goed het gewoon even een half jaar aan te kijken. Er kan zoveel veranderen in die kleine lijfjes.
Het heeft me wel scherper doen kijken naar mijn kind en zijn eten. Maar het gaat gewoon goed nu.
Ik zou ook niet graag naar een dietist gaan trouwens.

Leuke dingen? Ko telt al bijna tot 20!

Wat goed van Ko!

Ook leuk: Senna heeft haar loopfiets goed onder de knie. Als we een heuveltje af gaan, zet ze nog eens extra af en houdt dan haar voeten omhoog zodat ze lekker snel kan gaan. En dat gaat echt hard dan Ik moet soms echt even een sprintje trekken om weer bij te komen!

Tot 20!

Denk je dat hij begrijpt dat er een baby in aantocht is?

quote:

Op donderdag 10 november 2011 21:24 schreef Claudia_x het volgende:
Tot 20!

Denk je dat hij begrijpt dat er een baby in aantocht is?

En dat is 20!

Ik zou juist best graag naar een dietist gaan. Vrijblijvende (en gratis ) tips van iemand die er verstand van heeft zijn mooi meegenomen.

Wat goed van Senna! Stoere meid, zie ik zo voor me op die fiets!

Nou, ik denk dat hij wel iets begrijpt. We hebben het vaak over de baby in de buik en dat antwoord hij ook als we vragen wat er in mama's buik zit.
We kwamen terug van Turkije en hij pakte een babypop die hier ligt en die moest mee naar bed. Sindsdien slaapt die pop in zijn bed, en doet de pop ook mee aan allerlei dingen.
De pop heet baby.
Ik begin ook steeds beter de bewegingen van de baby aan de buitenkant te voelen, dus hij zal dat binnenkort ook voelen denk ik. Ik ben benieuwd wat hij daarvan vind.

Sserpente, als vegetarier verwacht ik dat ze daar weinig verstand van heeft en dus advies zal geven dat vooral gekleurd is door het voedingscentrum. Maar goed, dat is dus persoonlijk.

Haha Grijs, ik denk dat we het bij 2 houden!

Ja ach, je gaat er niet heen voor je lol maar omdat er iets is, en dat is gewoon niet fijn. Ik kan bovendien 100 andere dingen bedenken die ook nog moeten. Eerst maar eens rust in de tent en dan maken we de balans op.

Ik heb trouwens ook nog een voorbeeld andersom. Ik ken een gezin die twee hele dikke baby/druemeskindjes hadden . Zorgen werden bij de eerste overduidelijk uitgesproken, maar eigenlijk hielp maar één ding: ouder en langer worden.

Toen nummer twee ook zo'n volle bleek te zijn, heeft iedereen de zorg naast zich neergelegd. Gerustgesteld door het verloop bij de eerste.

Op dit moment hebben ze twee prachtige gezondslanke kinderen in de basisschoolleeftijd.

Dus zo kan het ook!