Genderdysforie - deel 26

quote:

Op donderdag 8 december 2011 20:45 schreef Maisnon het volgende:

[..]

Ja dat merkte ik ook wel dat het zo eigenlijk werkt. Maar misschien had ik ook gewoon de tijd wel nodig, ik weet 't niet. Hoewel ik niet zal zeggen dat ik blij ben dat het zóóóó lang geduurd heeft

Nou, fijn dat het nu eindelijk zo ver is! Dat moment is voor mij al weer even geleden maar ik kan me nog heel goed herinneren toen Jos belde dat ik 'aan de beurt' was. Je leest trouwens weleens over pijn bij de operatie maar ik heb daar gelukkig geen last van gehad. Wat wel raar was is toen ik de eerste keer moest plassen. Normaal zit je op de pot en dan pak je dat 'ding' beet...maar die was dus niet meer....oh ja, ben geopereerd ;-)

Heb trouwens ook een soort hulpDVD gevonden (in het Engels) waar ook behoorlijk professioneel op hoe je je vrouwelijke stem kan vinden wordt ingegaan. Ik wilde mezelf niks verkeerds aanleren dus ik heb die boot een beetje afgehouden, maar het lijkt erop dat dit best wel de real deal is . Het is ook gemaakt door vrouwen die allemaal in hetzelfde schuitje hebben gezeten zeg maar :p en het klinkt ook gewoon goed.

Gaat ook over ademgebruik bij het praten, intonatie, woordgebruik, resonantie, dat je niet in falsetto moet praten, over dat breekpunt wat je krijgt als je hoger gaat praten en hoe je dat een beetje verder kan pushen, veel oefeningen waarbij je echt je eigen stem moet gaan leren voelen, etc.

't heet Finding Your Female Voice. Weet niet dus in hoeverre het écht écht logopedisch (?) verantwoord is, maar de aanpak lijkt me wel heel professioneel.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 20:49 schreef jocyn het volgende:

[..]

Nou, fijn dat het nu eindelijk zo ver is! Dat moment is voor mij al weer even geleden maar ik kan me nog heel goed herinneren toen Jos belde dat ik 'aan de beurt' was. Je leest trouwens weleens over pijn bij de operatie maar ik heb daar gelukkig geen last van gehad. Wat wel raar was is toen ik de eerste keer moest plassen. Normaal zit je op de pot en dan pak je dat 'ding' beet...maar die was dus niet meer....oh ja, ben geopereerd ;-)

Volgens mij heb ik ook zoiets plats ooit gevraagd aan iemand die SRS heeft gehad

Over dat het eerst meer van voren eruit komt en dan toch iets meer van onderen

Ja, die DVD ken ik wel. Is die van Melanie Ann? Eigenlijk is dat precies hetzelfde wat de logopediste jou zal leren met dat verschil dat de Engelse nog meer voor in de mond praten dan wij...

Ik ben benieuwd hoe het genderteam daar mee omgaat, ik ken mensen die al 'om' waren toen ze zich aanmeldden maar alsnog veel vertragingen in hun diagnostische traject hebben gehad, en ik ken mensen die met minder dan de gebruikelijke 6 gesprekken al klaar waren.
Op dit moment is de wachtlijst een jaar tot 2 jaar, daar zijn de bronnen niet helemaal duidelijk over.

Zelf ben ik 'om'gegaan vlak na mijn aanmelding. Ik had lang om de hete brei heengedraaid en het nemen van het besluit echt iets concreets met je gevoelens te gaan doen gaf me toen zoveel energie dat ik vlug daarna als mijn vrouwelijke zelf ben gaan leven. Al kan ik mijzelf niet passabel noemen vind ik wel dat zelfs dit al een heel positieve verandering in mijn leven is. Soms kijk ik wel eens naar oude foto's (heb altijd een oude en een nieuwe pasfoto in mijn portemonnaie zitten), het verschil tussen vroeger en nu -vooral de kwaliteit van leven- is echt een motivatie om door te zetten.

Ik heb me ook in het najaar van 2009 aangemeld. Zomer 2010 intake gehad en dit voorjaar begonnen met diagnose. In januari ga ik het overleg met het team in. De eerste keren gewoon als jongen, want ja inderdaad ook met openbaar vervoer dan is het best eng om half om half te gaan. Maar ik voel me daar steeds zekerder en beter bij. Gewoon mezelf zijn doet me enorm goed zo erg zelfs dat het er blijkbaar afstraalt en mijn werkgever me smsjes stuurt dat ik zo goed in mijn vel zit. (Hij weet nog niet waar dat nu door komt).

De wachtlijsten lijken korter te worden. Een bekende van me heeft iets van een goede maand geleden zichzelf aangemeld en mag deze maand nog op voor de intake.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 20:53 schreef Fixers het volgende:
De wachtlijsten lijken korter te worden. Een bekende van me heeft iets van een goede maand geleden zichzelf aangemeld en mag deze maand nog op voor de intake.

Ik had mijn intake in dezelfde week van mijn aanmelding, het is maar net wanneer ze een gaatje hebben en of ze dan ook aan je denken.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 20:53 schreef Fixers het volgende:
De eerste keren gewoon als jongen, want ja inderdaad ook met openbaar vervoer dan is het best eng om half om half te gaan. Maar ik voel me daar steeds zekerder en beter bij. Gewoon mezelf zijn doet me enorm goed zo erg zelfs dat het er blijkbaar afstraalt en mijn werkgever me smsjes stuurt dat ik zo goed in mijn vel zit. (Hij weet nog niet waar dat nu door komt).

De eerste keren vond ik ook doodeng ja, ik denk dat ik toen 7 doden stierf. Paranoïde had ik het gevoel dat iedereen mij aankeek en mij direct herkende. Al vlug merkte ik dat het erg meeviel, dat de demonen vooral in je eigen hoofd zitten. Het heeft mijn coming out versneld omdat het natuurlijk onvermijdelijk was dat je op een gegeven moment door bekenden wordt gespot.

Die feedback van anderen is heerlijk he , zeker als het van mensen komt die het nog niet van je weten maar toch iets aan je zien.

Ik had me in Maart 2010 aangemeld en de intake 24 Juni (volgens mij net na Fixers). Heb doordat ik het traject in Belgie doe toen m'n diagnostiek in November kunnen beginnen en leef sinds 1 Mei dit jaar full time. Sinds 1 Juli aan de hormonen en nu in januari 1ste afspraak met de chirurg, afwachten nog hoelang die wachtlijst is.

quote:

Al kan ik mijzelf niet passabel noemen vind ik wel dat zelfs dit al een heel positieve verandering in mijn leven is

En dit kan ik alleen maar beamen!

Half om half....oei dat is niet goed. Misschien in het begin wel maar ik heb een periode gehad na de SRS dat ik mij een androgryner ging kleden maar haalde ik mij juist allerlei ellende mee op de hals. Mensen gingen juist twijfelen en er is zelfs een keer gevraagd of ik een man wilde zijn. Ik ging me heel slecht voelen, eigenlijk net zo als voor de transitie. Gelukkig kwam ik daar snel achter en ben weer gauw me gaan gedragen zoals het goed voelt.

Onze maatschappij heeft bepaalde verwachtingen van mannen en vrouwen. Als je daar naar gedraagt zul je ook minder 'gedoe' hebben.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 20:54 schreef Venus-Castina het volgende:

Die feedback van anderen is heerlijk he , zeker als het van mensen komt die het nog niet van je weten maar toch iets aan je zien.

Ja, vriendinnen hebben die je volledig accepteren is heerlijk. Ik heb gelukkig een aantal heel goede vriendinnen op wiens kinderen ik regelmatig pas en ze ook naar school breng. Voelt bijna als mijn eigen kinderen

quote:

Op donderdag 8 december 2011 21:05 schreef jocyn het volgende:
Onze maatschappij heeft bepaalde verwachtingen van mannen en vrouwen. Als je daar naar gedraagt zul je ook minder 'gedoe' hebben.

Maar daarmee bevestig je wel weer die rolpatronen. Niet dat je altijd 100% activistje moet spelen, maar toch...

quote:

Op donderdag 8 december 2011 21:05 schreef jocyn het volgende:
Onze maatschappij heeft bepaalde verwachtingen van mannen en vrouwen. Als je daar naar gedraagt zul je ook minder 'gedoe' hebben.

Praat me er niet van zeg, als kind had ik nooit begrepen waarom ik sommige dingen niet mocht doen omdat ik iets anders tussen mijn benen had dan andere mensen. Met kleding hetzelfde: "Nee, dat is voor meisjes" werd er dan gezegd. Het is makkelijker om je stereotype te gedragen, alleen is dat slechts op korte termijn zo. Het gaat aan je vreten en vroeg of laat komt het er uit. Dan merk je dat leven naar ongeschreven geslachtsregels alleen maar makkelijker is voor je omgeving, je moet dan voor jezelf kiezen.

Wat mij overigens opviel is dat sommige transgenders zelf ook een handje hebben van het afrekenen van andere mensen op a-stereotype gedrag. Ik zou bijvoorbeeld een te mannelijke hobby en opleiding hebben... Ze bouwen als het ware een fort om het genderstereotype heen en nemen andere hobby's aan omdat ze dat vrouwelijker of mannelijker vinden. Dan vraag ik me af: Je bent door het hele proces heengegaan om dan uiteindelijk alsnog niet jezelf te zijn?

Het lijkt me voor genderqueer mensen heel lastig om zich staande te houden in deze maatschappij.

Ik ben niet van plan van baan te wisselen hoor, en ik heb niet een echt typisch vrouwelijke baan (ik onderhoud/ontwikkel de technische kant van (voornamelijk) www.funnygames.nl). Ik zie mezelf nog niet wisselen naar een 'typisch vrouwenberoep', Dat past gewoon niet

quote:

Op donderdag 8 december 2011 21:14 schreef wonderer het volgende:

[..]

Maar daarmee bevestig je wel weer die rolpatronen. Niet dat je altijd 100% activistje moet spelen, maar toch...

Ja, maar ik vind het ook fijn om in mijn rol bevestigd te worden. Ik moet er niet aan denken om als man behandeld te worden.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 21:23 schreef jocyn het volgende:

[..]

Ja, maar ik vind het ook fijn om in mijn rol bevestigd te worden. Ik moet er niet aan denken om als man behandeld te worden.

Natuurlijk is het fijn als je weet dat mensen je zien zoals je jezelf ziet (en dat het allemaal niet voor niets is geweest), maar om dan alsnog dingen te doen waar je jezelf niet noodzakelijk prettig bij voelt (zoals VC zegt)...

Ik heb dan wel weer de mazzel dat ik homo ben, dan kom je toch met meer dingen weg dan hetero's qua non-binair gedrag.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 19:00 schreef wonderer het volgende:
Ik heb wel eens ergens gelezen dat ze bij transvrouwen soms eerst de testikels weghalen, maar dat is blijkbaar geen standaard procedure? Zou iemand van jullie dat overwegen, en alleen dat, misschien? Dus geen volledige SRS maar wel die testosteronfabriekjes kwijt?

Voor mij niet. Ten eerste omdat die dingetjes redelijk verschrompeld zijn en ik verder geen last van de anti-testosteron heb (leverwaarden zijn prima). Ten tweede omdat ik bang ben dat het scrotum verschrompelt en ik dus minder donormateriaal voor de srs heb. Ten derde omdat je dan nog steeds met die piemel zit

quote:

Op donderdag 8 december 2011 20:52 schreef Venus-Castina het volgende:
...ik ken mensen die met minder dan de gebruikelijke 6 gesprekken al klaar waren.

Ik hoor regelmatig verhalen (uit eerste hand) over 5 gesprekken en dan groen licht. Maar volgens mij is er ook wel sprake van een 'ander beleid' bij het VU en een wens om het sneller te laten doorstromen.

quote:

Op donderdag 8 december 2011 21:03 schreef jocyn het volgende:
Half om half....oei dat is niet goed. Misschien in het begin wel maar ik heb een periode gehad na de SRS dat ik mij een androgryner ging kleden maar haalde ik mij juist allerlei ellende mee op de hals. Mensen gingen juist twijfelen en er is zelfs een keer gevraagd of ik een man wilde zijn. Ik ging me heel slecht voelen, eigenlijk net zo als voor de transitie. Gelukkig kwam ik daar snel achter en ben weer gauw me gaan gedragen zoals het goed voelt.

Ik sta nog vrij in het begin van de daadwerkelijke transitie. Ik ben nog niet volledig out he. Op mijn werk ben ik nog steeds jongeman Fixers. In mijn vrije tijd kleed ik me al een stuk vrouwelijker, ik vind het tegenwoordig ook leuk en fijn om op mijn vrije dagen aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. Dat was voorheen wel anders.

Zodra ze op mijn werk ook op de hoogte zijn is één van de eerste dingen die ik ga doen is mijn (behoorlijke) wenkbrauwen eens rigoreus onder handen laten nemen. Nu houd ik het wel een beetje bij enzo, maar nog steeds vrij mannelijk allemaal. Omdat ik niet zo veel zin heb in lastige vragen enzo. Moet ook op zoek naar een goede kapper die snapt wat ik wil, en een beetje weet hoe ik mijn inhammen op een nette natuurlijke manier kan verbergen. Zonder dat het op een combover lijkt. Ik had een goede kapster die het snapte, maar door stukgelopen relaties woon ik daar nu te ver van weg.

Leuk om eens te lezen over een andere meid die 'in stealth' leeft!

quote:

Op donderdag 8 december 2011 19:00 schreef wonderer het volgende:
Ik heb wel eens ergens gelezen dat ze bij transvrouwen soms eerst de testikels weghalen, maar dat is blijkbaar geen standaard procedure?

Nee, in Nederland is het bijna onmogelijk om dat voor elkaar te krijgen. In de V.S. wordt het wel vaak gedaan omdat men daar vaak het geld niet heeft voor een SRS. Overigens zijn sommige SRS chirurgen ook niet blij met een eerder uitgevoerde orchidectomy.

Edit: Oh, zag dat die vraag ook al eerder beantwoord was, had ff niet door dat er al weer 2 pagina's bij gepraat waren

[ Bericht 6% gewijzigd door Joanne35 op 09-12-2011 09:38:16 ]

quote:

Op donderdag 8 december 2011 21:54 schreef Onderweg het volgende:

[..]

Voor mij niet. Ten eerste omdat die dingetjes redelijk verschrompeld zijn en ik verder geen last van de anti-testosteron heb (leverwaarden zijn prima). Ten tweede omdat ik bang ben dat het scrotum verschrompelt en ik dus minder donormateriaal voor de srs heb. Ten derde omdat je dan nog steeds met die piemel zit

Als vierde reden een blijvend lidteken (ook na SRS) van een centimetertje of vijf?

Mijn doorlooptijden bij de VU:
- aanmelding: mei 2009
- fulltime gaan leven: december 2009
- intake: april 2010
- start diagnostiek: eind september 2010
- groene licht: begin februari 2011 (na 5 gesprekken)

De tijd waarop de intake plaats vindt zegt geloof ik niet zo veel, volgens mij begint de wachtlijst te lopen op het moment dat je je aanmeldt, en is die intake alleen bedoelt als een soort eerst filtering om overduidelijke niet-transseksuelen er tussen uit te vissen.

Voor diegene die al zolang worstelen is eigenlijk alles te lang wachten maar ik begrijp wel dat de VU een wachttijd heeft. Toen ik hormonen kreeg veranderde er al erg veel en ik vond/vind het heerlijk maar soms is het ook wel lastig...soms erg emotioneel.

quote:

Op vrijdag 9 december 2011 09:39 schreef Hexley het volgende:

[..]

Als vierde reden een blijvend lidteken (ook na SRS) van een centimetertje of vijf?

Mmm, dat wist ik niet. Dacht dat het simpleweg erwtjes wippen zou zijn. Nou ja, een 4e reden erbij.