Waarom gelooft men

Uit angst voor de dood.
En je voelt je er lekker door. Als je in niets geloofd is de dood maar een zwart gat, ''een niets''

Geloof geeft hoop, saamhorigheid en iets om je aan vast te houden. Dat er ook andere manieren zijn om dit bereiken is blijkbaar niet relevant.

Een bepaald gen voed de drang om te geloven in goden inprincipe.

Ja dit is bewezen.
Nee ik ga het niet googlen voor je.

Slotje.

De Maya's hadden alsnog wel gelijk als je de theorie aanhangt dat alles wat 'is', deel is van het Goddelijke.

Ik persoonlijk ben niet religieus, wel gelovig, op m'n eigen manier. Ik zie 'God' of hoe je het noemen wilt als de programmeur van wat bestaat. Een website ontstaat ook niet zomaar uit het niets, daar is ook een programmeur voor nodig.

Zolang men in vrijheid kan beslissen om wel of niet te geloven, is het goed.

De oorsprong ligt in angst en onzekerheid. Als je je afvraagt waarom iets is, dan is het erg verleidelijk als iemand roept dat hij alles weet. En natuurlijk zijn angst en onzekerheid m.b.t. leven en dood het meest belast, en dus ook de sterkste drijfveer tot geloof.

Een tweede oorzaak : opvoeding. Als je vanaf je geboorte overspoeld wordt met geloof, kan het moeilijk zijn je ervan los te maken.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 18:15 schreef ELnacho het volgende:

[..]

En er worden zoveel moorden gepleegd ' voor het geloof '.

Da's meer voor religie dan voor geloof.

Waarom kan niemand accepteren dat er ook mensen zijn die juist iets geloven omdat ze er heel veel over nagedacht hebben, en de optie 'er bestaat niets' eigenlijk net zo onzinnig vinden als elke andere?

Zodat mensen een verklaring kunnen geven voor iets wat ze niet begrjipen.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 18:18 schreef ELnacho het volgende:

[..]

Ik sta daarin neutraal van mij mag iedereen geloven wat ie wilt...

Mooi. Ik ben trouwens geen sterk 'gelover' hoor. Ik hou alleen sommige dingen meer voor mogelijk dan anderen. Maar ik stel voor mezelf geen regels om een God tevreden te houden.

Ik geloof zelf door mijn ervaringen. Maar dit ligt inderdaad gevoelig want als ik wat voorbeelden zou noemen (uiteraard niet-bewijsbaar) dan zijn die stuk voor stuk van tafel te vegen door diegene die ze niet herkennen. Ik geloof door mijn ervaringen dus.

Het is vrij complexe materie. Het gaat ieg verder dan een angst voor de dood, angst voor het onbekende, hoop, saamhorigheid, etc.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 18:07 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Een bepaald gen voed de drang om te geloven in goden inprincipe.

Ja dit is bewezen.
Nee ik ga het niet googlen voor je.

Dit zit er misschien nog wel het dichtste in de buurt. Een lezing die ik in het bijzonder kan aanraden is deze:


Edit:

En deze ook trouwens:

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 18:32 schreef Boca_Raton het volgende:
Ik geloof zelf door mijn ervaringen. Maar dit ligt inderdaad gevoelig want als ik wat voorbeelden zou noemen (uiteraard niet-bewijsbaar) dan zijn die stuk voor stuk van tafel te vegen door diegene die ze niet herkennen. Ik geloof door mijn ervaringen dus.

Hm, opmerkelijk dat je iets waarvan je erkent dat het per definitie onbewijsbaar is voor jezelf wel accepteert als bewijs.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:20 schreef Molurus het volgende:

[..]

Hm, opmerkelijk dat iets waarvan je erkent dat het per definitie onbewijsbaar is voor jezelf wel accepteert als bewijs.

Dat is niet zo vreemd. Als ik zeg dat ik een goddelijke aanwezigheid voel op bepaalde plekken dan is dat geen bewijs, maar voor mij aardig overtuigend. (Is maar een voorbeeld he.)

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:21 schreef Strani het volgende:

[..]

Dat is niet zo vreemd. Als ik zeg dat ik een goddelijke aanwezigheid voel op bepaalde plekken dan is dat geen bewijs, maar voor mij aardig overtuigend. (Is maar een voorbeeld he.)

Hoe identificeer je die 'goddelijke aanwezigheid' zonder referentie? Het zal vast een fantastisch gevoel zijn, maar opium is dat ook. Bovendien kun je dit 'goddelijke gevoel' wel degelijk waarnemen op hersenscans.

Om die dat toe te schrijven aan een feitelijke god is en blijft een vers 2. Hoe fantastisch zo'n gevoel ook is, een feitelijke god is alles behalve een voor de hand liggende verklaring. Voor veel mensen is het een wenselijk verklaring, maar het ontgaat mij hoe iemand zichzelf daarmee overtuigt.

In mijn ervaring begint geloof vrijwel altijd bij de wens, en komt de zoektocht naar bewijzen pas later. (In pogingen om anderen te overtuigen of de eigen cognitieve dissonantie te bestrijden.)

[ Bericht 9% gewijzigd door Molurus op 24-10-2011 19:35:42 ]

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:24 schreef Molurus het volgende:

[..]

Hoe identificeer je die 'goddelijke aanwezigheid' zonder referentie? Het zal vast een fantastisch gevoel zijn, maar opium is dat ook.

Ik zat eens een uur of zo aan de zee, op een kiezelstrand. Weinig is zo rustgevend als een beetje naar de golven kijken en luisteren en verder niks doen.

Op een gegeven moment stonden we (ik en degene met wie ik was) zo'n beetje op de rand van waar het water komt, je kent het wel. Maar dat water kwam niet dichtbij genoeg. We zeiden iets over dat de zee bang voor ons is (of iets in die trant) en de eerst volgende golf die kwam ging vele meters verder dan alle vorige waardoor we met natte broek thuiskwamen.

Kijk, de één vindt dat toeval, maar voor mij is dat een leuk grapje. Dat is maar een klein moment maar daar zijn er zo veel van. Ik zie daarin een bepaalde communicatie van het Goddelijke, eentje waar ik bovendien vrij vrolijk van wordt.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:28 schreef Strani het volgende:

[..]

Ik zat eens een uur of zo aan de zee, op een kiezelstrand. Weinig is zo rustgevend als een beetje naar de golven kijken en luisteren en verder niks doen.

Op een gegeven moment stonden we (ik en degene met wie ik was) zo'n beetje op de rand van waar het water komt, je kent het wel. Maar dat water kwam niet dichtbij genoeg. We zeiden iets over dat de zee bang voor ons is (of iets in die trant) en de eerst volgende golf die kwam ging vele meters verder dan alle vorige waardoor we met natte broek thuiskwamen.

Kijk, de één vindt dat toeval, maar voor mij is dat een leuk grapje. Dat is maar een klein moment maar daar zijn er zo veel van. Ik zie daarin een bepaalde communicatie van het Goddelijke, eentje waar ik bovendien vrij vrolijk van wordt.

Het is hier denk ik wel nuttig om er even bij stil te staan hoe extreem onwaarschijnlijk het 'nu' is. Hoeveel andere alternatieve werkelijkheden er hadden kunnen zijn. Hoe waarschijnlijk het is dat er iets onwaarschijnlijks gebeurt, ongeacht of daar iets achter zit.

Het menselijke brein is geevolueerd om patronen te herkennen in alles. En vaak zijn de herkende patronen ook werkelijke patronen. Maar in meer dan genoeg gevallen detecteren we patronen die er niet zijn. Wat wij waarnemen is niet de werkelijkheid zoals die is, maar de werkelijkheid zoals die van belang is voor ons. Een subtiel maar belangrijk verschil. We zullen veel eerder een schaduw aanzien voor een inbreker dan een inbreker aanzien voor een schaduw. En hetzelfde geldt voor die golf.

Nou zeg ik niet dat je niet zou moeten genieten van zulke momenten. Maar het is ook geen reden om daarbij je verstand te verliezen puur omdat de conclusie je wel bevalt. Die golf is prachtig. Ook als je je daar geen 'agent' bij voorstelt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Molurus op 24-10-2011 19:49:19 ]

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:43 schreef Molurus het volgende:

[..]

Het is hier denk ik wel nuttig om er even bij stil te staan hoe extreem onwaarschijnlijk het 'nu' is. Hoeveel andere alternatieve werkelijkheden er hadden kunnen zijn. Hoe waarschijnlijk het is dat er iets onwaarschijnlijks gebeurt, ongeacht of daar iets achter zit.

Het menselijke brein is geevolueerd om patronen te herkennen in alles. En vaak zijn de herkende patronen ook werkelijke patronen. Maar in meer dan genoeg gevallen detecteren we patronen die er niet zijn. Wat wij waarnemen is niet de werkelijkheid zoals die is, maar de werkelijkheid zoals die van belang is voor ons. Een subtiel maar belangrijk verschil. We zullen veel eerder een schaduw aanzien voor een inbreker dan een inbreker aanzien voor een schaduw. En hetzelfde geldt voor die golf.

Nou zeg ik niet dat je niet zou moeten genieten van zulke momenten. Maar het is ook geen reden om daarbij je verstand te verliezen puur omdat de conclusie je wel bevalt.

Wat als mijn verstand juist meewerkt aan die conclusie? Zoals ik eerder al zei, het lijkt wel alsof er automatisch van uit wordt gegaan dat mensen die ergens in geloven slechts als kippen zonder kop over de wereld rennen en nergens over nadenken.

Ik denk minstens net zo veel na over dit soort zaken als mensen die niet geloven. Overigens is 'niet geloven' heel relatief want iedereen geloof wel ergens in. Ook als je van mening bent dat alles zomaar zonder reden vanuit het niets ontstaat, geloof je ergens in. Die optie is namelijk net zo onwaarschijnlijk als een bebaarde god met een drietand op een wolkje.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:49 schreef Strani het volgende:

[..]

Wat als mijn verstand juist meewerkt aan die conclusie? Zoals ik eerder al zei, het lijkt wel alsof er automatisch van uit wordt gegaan dat mensen die ergens in geloven slechts als kippen zonder kop over de wereld rennen en nergens over nadenken.

Dat je verstand meewerkt aan die conclusie is heel verklaarbaar vanuit de evolutie van mensen, zoals Andy Thomson in de eerder gelinkte lezing haarfijn uiteen zet.

De conclusie dat we ons daarom gedragen als kippen zonder kop deel ik overigens niet. Zoals altijd ligt de waarheid ergens in het midden. Onze perceptie van de werkelijkheid wordt niet alleen gevormd door die werkelijkheid, maar ook door onze evolutionaire achtergrond. En zolang we ons bewust zijn van die achtergrond en de invloed die dat heeft op onze perceptie is er eigenlijk niets aan de hand.

Dat laatste is overigens zelfs voor veel wetenschappers een valkuil gebleken.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:49 schreef Strani het volgende:
Ik denk minstens net zo veel na over dit soort zaken als mensen die niet geloven. Overigens is 'niet geloven' heel relatief want iedereen geloof wel ergens in. Ook als je van mening bent dat alles zomaar zonder reden vanuit het niets ontstaat, geloof je ergens in. Die optie is namelijk net zo onwaarschijnlijk als een bebaarde god met een drietand op een wolkje.

Dit vind ik een beetje een oudbakken argument. Wat dacht je van de mogelijkheid 'ik weet niet precies waar de oerknal vandaan kwam of hoe die is ontstaan?' Dat mag gewoon hoor.... iets niet weten. Het is niet alsof geloven in een god en geloven dat de oerknal uit het niets kwam de enige twee mogelijkheden zijn.

PS: overigens zijn er gedegen wetenschappelijke argumenten denkbaar voor de veronderstelling dat de oerknal daadwerkelijk uit het 'niets' kwam:


We bevinden ons hier op de grenzen van wetenschappelijk begrip, maar als de argumenten in deze lezing valide blijken te zijn dan hebben we het niet over geloof in de blinde of religieuze zin, maar geloof gebaseerd op waarnemingen, zoals we geloven dat een baksteen die we een meter boven de grond loslaten de grond zal raken.

[ Bericht 9% gewijzigd door Molurus op 24-10-2011 20:08:20 ]

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 19:49 schreef Strani het volgende:

[..]

Ik denk minstens net zo veel na over dit soort zaken als mensen die niet geloven. Overigens is 'niet geloven' heel relatief want iedereen geloof wel ergens in. Ook als je van mening bent dat alles zomaar zonder reden vanuit het niets ontstaat, geloof je ergens in. Die optie is namelijk net zo onwaarschijnlijk als een bebaarde god met een drietand op een wolkje.

Ik ken niemand die gelooft dat alles uit het niets ontstaan is.
Je maakt hier de fout om te denken dat alle "geloven" of meningen van gelijke waarde zijn, dit is uiteraard niet waar. Geloven in een bebaarde god met een drietand op een wolkje zonder dat daar ook maar een greintje bewijs voor is is natuurlijk niet van een zelfde waarde als geloven in de big bang theorie waarvoor talloze bewijzen zijn en voldoende argumentatie is om deze aannemelijk te maken.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 20:14 schreef TerryStone het volgende:

[..]

Ik ken niemand die gelooft dat alles uit het niets ontstaan is.
Je maakt hier de fout om te denken dat alle "geloven" of meningen van gelijke waarde zijn, dit is uiteraard niet waar. Geloven in een bebaarde god met een drietand op een wolkje zonder dat daar ook maar een greintje bewijs voor is is natuurlijk niet van een zelfde waarde als geloven in de big bang theorie waarvoor talloze bewijzen zijn en voldoende argumentatie is om deze aannemelijk te maken.

Voor de Big Bang Theory zélf is genoeg bewijs ja, en ik geloof er ook in hoor, maar ik blijf me dan afvragen waar die oerknal vandaan kwam en belangrijker, waarom hij sowieso gebeurde om vervolgens zo'n ongelovelijk perfect universum achter te laten.