Waarom zijn banken zo sterk aan elkaar gekoppeld?

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 23:26 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Als je kijkt naar de het deel van de derivaten dat een reeel risico afdekt (en valt onder rationeel risico management) enerzijds, en het deel van de derivaten dat min of meer speculatief gebruikt wordt anderzijds, wat is dan ongeveer de verhouding tussen die twee?

Als we dat nou eens wisten...

Voordat ik aan een antwoord begin: het verbieden of reguleren van dit soort dingen, zelfs als je een onderscheid tussen 'nuttig' en 'niet nuttig' kan maken, is vrijwel nooit de moeite waard. Het verbod op naked short selling heeft bijvoorbeeld bijzonder weinig nut gehad, en zelfs schade aan de markt opgeleverd.

Dan verder een rijtje voorbeelden, kies maar uit wat je nuttig en niet nuttig vindt, dan zie je hoe moeilijk het is. Alle voorbeelden net bedacht, evt. overeenkomsten met echte banken zijn toevallig. Maar het zijn wel allemaal realistische voorbeelden (tenzij Drive_r me tegenspreekt ).

1. Het renterisicoderivaat zoals hierboven.
2. Bank A maakt vanwege de hoge vraag voor haar particuliere beleggingsklanten een synthetic ETF (googelen als je niet weet) op de Saudi-Arabische stock index, waarvan een fors deel voor dat land, de correlatie tussen de olieprijs en de index, uit kostenoogpunt is uitbesteed aan bank Z, een specialist op het gebied van olie futures trading. Die uitbesteding wordt d.m.v. een derivaat gedaan.
3. Een grote klant van Bank A haalt 90% van de omzet uit gek, instabiel land X. Een research analyst voorspelt een recessie, en Bank A merkt het grote risico op. Omdat er geen CDS bestaat op de klant (niet beursgenoteerd en geeft geen obligaties uit) dekt Bank A het risico dat zij loopt op deze klant af door een naked CDS op land X te kopen van Bank B. Bank A heeft geen idee wat Bank B vervolgens met dat risico doet, maar dat boeit ze niet zo.
4. Een trouwe klant van Bank A, een hedge fund manager, wil een $1mld short positie op de overheid van Amnesia innemen, omdat hij het niet vertrouwt. Bank A verkoopt hem een derivaat voor $1mld, en sluit vervolgens contracten voor stukjes van $10mln met vijftig andere banken, die het risico ('long' op de overheid van Amnesia) volledig afdekken. De bank houdt een klein beetje marge over.

.. je kan nog wel zulke voorbeelden verzinnen.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 01:38 schreef Conspicuous het volgende:

[..]

Als we dat nou eens wisten...

Voordat ik aan een antwoord begin: het verbieden of reguleren van dit soort dingen, zelfs als je een onderscheid tussen 'nuttig' en 'niet nuttig' kan maken, is vrijwel nooit de moeite waard. Het verbod op naked short selling heeft bijvoorbeeld bijzonder weinig nut gehad, en zelfs schade aan de markt opgeleverd.

Dan verder een rijtje voorbeelden, kies maar uit wat je nuttig en niet nuttig vindt, dan zie je hoe moeilijk het is. Alle voorbeelden net bedacht, evt. overeenkomsten met echte banken zijn toevallig. Maar het zijn wel allemaal realistische voorbeelden (tenzij Drive_r me tegenspreekt ).

1. Het renterisicoderivaat zoals hierboven.
2. Bank A maakt vanwege de hoge vraag voor haar particuliere beleggingsklanten een synthetic ETF (googelen als je niet weet) op de Saudi-Arabische stock index, waarvan een fors deel voor dat land, de correlatie tussen de olieprijs en de index, uit kostenoogpunt is uitbesteed aan bank Z, een specialist op het gebied van olie futures trading. Die uitbesteding wordt d.m.v. een derivaat gedaan.
3. Een grote klant van Bank A haalt 90% van de omzet uit gek, instabiel land X. Een research analyst voorspelt een recessie, en Bank A merkt het grote risico op. Omdat er geen CDS bestaat op de klant (niet beursgenoteerd en geeft geen obligaties uit) dekt Bank A het risico dat zij loopt op deze klant af door een naked CDS op land X te kopen van Bank B. Bank A heeft geen idee wat Bank B vervolgens met dat risico doet, maar dat boeit ze niet zo.
4. Een trouwe klant van Bank A, een hedge fund manager, wil een $1mld short positie op de overheid van Amnesia innemen, omdat hij het niet vertrouwt. Bank A verkoopt hem een derivaat voor $1mld, en sluit vervolgens contracten voor stukjes van $10mln met vijftig andere banken, die het risico ('long' op de overheid van Amnesia) volledig afdekken. De bank houdt een klein beetje marge over.

.. je kan nog wel zulke voorbeelden verzinnen.

Heel leuk al die voorbeelden maar zolang er derivaten zijn die niet na te gaan zijn in dit regelsysteem is het niet meer dan gebakken lucht die men aan elkaar verkoopt dat goed blijft gaan zolang er geen kink in de kabel komt. Komt er eenmaal een kink in de kabel heeft dit zo'n globaal effect dat we eigenlijk wel kunnen stellen dat veel derivaten eigenlijk gewoon niet in de markt terecht hadden moeten gekomen zijn en niets anders zijn als elkaar voor de gek houdt dingen geweest.

Zoals op youtube erg duidelijk wordt uitgelegd in het volgende filmpje:


Om het over naked kopen van cds'en en dan het bedrijf waartegen je de cds'en gekocht hebt de afgrond injagen maar niet te hebben.

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 13:55 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Inderdaad. De toegenomen mogelijkheden om risico's af te dekken, creeert tegelijkheid een onstabiel financieel systeem, dat eenmaal uit balans, rampzalige gevolgen kan hebben.

Financiele mensen zouden ook het vak meet en regel techniek moeten gaan volgen. En dan leren hoe PID regelaars werken zonder dat men overshoots on onbalans in het regelsysteem gaat bouwen die desastreuze gevolgen voor het systeem kunnen hebben. Wanneer men verkeerde regelaars in het systeem bouwt wat men nu gedaan heeft is het wachten op het moment dat het wederom weer fout gaat.

Dat duurt op dit moment niet zolang meer want met griekenland is men nog aan het kloten maar dat is de volgende trigger die het regelsysteem wederom op zijn gat krijgt.

Het is verbazingwekkend wel om te zien hoe financiele mensen zich in bochten wringen om maar het te bizarre systeem wat men gecreerd heeft goed te blijven praten.

Als er onevenwichtigheden in het systeem zitten dan regelen de finaciele instetllingen het maar met simpele producten bij elkaar, dat dit misschien wat omslachtigers zou zijn kan ik me niet voorstellen, het is in ieder geval wel opeens voor de meeste mensen begrijpbaar, wanneer een systeem onbegrijpbaar wordt , wordt het per defenitie ook onregelbaar.

Basp1, uit je posts blijkt dat je vooral een mening hebt en geen inhoudelijke vragen, dus ga ik er niet op in, want ik vind het wel leuk om dingen uit te leggen als er verduidelijking nodig is, maar ik ga hier geen discussie van maken die ik wil winnen.

Over het filmpje: dit was dus een toezichtsprobleem met een specifiek bedrijf. Banken kunnen op dit moment zulke dingen niet ongemerkt doen.

Deelnemer, er zijn een tweetal algemene problemen bij het reguleren van zo'n systeem als dit, even gezien vanuit het perspectief van een alwetende wereldwijde overheid. Hier komen dus nog twee problemen bij: er is geen wereldwijde overheid (financiële regels verschillen ERG veel per land) en die is zeker niet alwetend, er zijn altijd erg veel datakwaliteit problemen in de sector, bijvoorbeeld.

1. Het is extreem moeilijk om buiten de intuïtieve extremen 'goede' en 'foute' derivaten en andere complexe financiële transacties aan te wijzen. Zo'n renterisicoderivaat is duidelijk 'goed', een alle aandelen opkopen om een 'short squeeze' te realiseren is duidelijk 'fout'. Daarbinnen is een heel groot grijs gebied waarbij het gewoon erg moeilijk is om nuttig van niet nuttig te scheiden. Bekijk maar eens de voorbeelden uit mijn vorige post.

2. Zelfs als je al 'goed' en 'fout' intuïtief kon scheiden, betekent nog niet dat je daar regels voor kan maken. Je kan goed bedenken wat op elk moment van de dag een 'goede' snelheid zou zijn om over de snelweg te rijden. Maar helaas is 'U zult met een redelijke snelheid rijden' geen uitvoerbare regel. Als je weer naar die voorbeelden kijkt: hoe kun je dat in een regel vatten die niet ook heel veel 'goede' derivaten verbiedt?

Wat kan je dan wel doen? Dat kun je nu in de krant lezen: bijvoorbeeld banken meer eigen vermogen laten aanhouden. Het is mijn strikt persoonlijke mening dat het splitsen van retail- en investmentbanking activiteiten een wassen neus is, doordat veel van de goede, economische redenen voor derivaten juist tussen retail- en investment banking activiteiten heen lopen. Verder zijn er ook de nodige operationele/technische bezwaren. Die scheiding is nogal een technische discussie waar ik verder niet veel vanaf weet, moet ik zeggen (en Jolande Sap ook niet).

Nou conspicous dan zou het voor mij als beleidsmaker dus heel makkelijk gaan worden als de financiele sector zelf niet in staat is om een onderscheid te kunnen maken tussen goede en foute derivaten gaat gewoon de gehele derivaten handel op slot tot de sector wel zelf een gedrags code kan opstellen wat goed en fout in dit systeem is.

Men ziet me al aankomen wanneer ik een regelsysteem voor een complex apparaat zou moeten ontwikkelen, dat ik er een paar factoren in ga stoppen die soms wel goed en soms wel fout kunnen uitpakken, dan beter op veilig spelen ipv teveel risico in het systeem in te bouwen.

Zonder al die derivaten heeft de wereldeconomie ook altijd goed gedraaid, de extreme opkomst van derivaten heeft het regel systeem van de economie heel veel onstabiliteit gegeven en het is maar de vraag of deze derivaten echt zoveel meer groei als doro de financiele sector gepropageerd wordt hebben opgeleverd. Zonder al die derivaten groeide de economien ook al.

En nog terug komende over dat filmpje nee banken kunnen dat niet meer doen. Volgens mij hebben op dit moment toch nog steeds redelijk wat partijen CDS'en tegen griekenland uitstaan.

We wachten af wat van dit onderzoek zal komen:

Europese Commissie onderzoekt mogelijk kartel bij derivatenhandel

-weg-

[ Bericht 94% gewijzigd door Bolkesteijn op 24-10-2011 22:12:02 ]

Basp1: een individuele actor bekijkt of een transactie winst voor hem oplevert. Een overheid bekijkt of het maatschappelijke winst oplevert. Als elke vorm van business waarbij de actoren zelf niet naar de maatschappelijke winst (kunnen) kijken gesloten zou moeten worden, houden we erg weinig over. Dat onderzoek gaat specifiek over de Euribor, en niet over de financiële sector als geheel, trouwens. Dat veel banken CDS op Griekenland op hebben klopt. En dat is maar goed ook!

Deelnemer: je moet natuurlijk een tussenoplossing doen. Bij Basel 3 (invoering 2017) heeft men ten dele gekozen voor optie 1 door de kapitaaleisen voor bepaalde derivaten zeer fors te verhogen (verdriedubbeling in veel gevallen).

Die EU-regelgeving over naked CDS is naar mijn persoonlijke mening een zeer slecht idee. Voorbeeld 3 uit mijn post aan de bovenkant van de pagina wordt zo verboden, en dat levert directe economische schade op voor kleine bedrijven in veel landen die afhankelijk zijn van buitenlandse financiering. En dan heb ik het niet over Portugal/Griekenland waar allerlei dingen mis gaan, maar uiterst 'goede' zaken die op de lange termijn spelen in bijvoorbeeld Slowakije of Slovenië. Dit is dus een vorm van slechte regelgeving, vind ik persoonlijk.

De short-selling verboden in het algemeen hebben ook alleen averechts gewerkt (dat kan je gewoon meten namelijk, zie hier) en zijn alleen beleid voor de bühne geweest, die van de regering wilde zien dat de grote gemene financiële mensen gepakt zouden worden.

Dat derivaten en financiële markten soms slecht uitpakken is dus een zeer slechte reden om alle regelgeving die ook maar één vorm van derivaat of discutabele handelswijze strenger aanpakt goed te keuren. Het is dus niet zo dat de overheid hier niets aan doet (zie dus de Basel III wetgeving, of zoek even de nieuwste MiFID II draft op)--de financiële wereld wordt ontzettend gereguleerd. Maar omdat elke vorm van regulering kosten met zich meebrengt, voor bedrijven en consumenten, moet je wel steeds goed uitkijken.

Misschien nog iets over complexiteit, omdat je daar het meest geïnteresseerd in bent. Kernpunt daar is de vraag: wat gebeurt er als één grote bank omvalt, heb je dan gelijk de rest van het systeem mee? Achteraf gezien kunnen we daar gewoon 'nee' op antwoorden. Als je nu het Lehman-gaat failliet scenario afdraait, en achteraf de cijfers bekijkt, zie je dat we dat gewoon konden hebben. Het ging mis door een algemene vertrouwenscrisis die haar oorsprong had in een gebrek aan transparantie: men wist niet meer wát goed was, en wat ging omvallen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Conspicuous op 24-10-2011 23:34:52 ]

quote:

Op maandag 24 oktober 2011 11:55 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Stel dat een bank erin slaagt om zijn risico's afdoende af te dekken en van de bank een stabiele winst machine te maken. Dat verlaagt het risico gezien vanuit deze bank. Maar globaal gezien vergroot je ook het risico, doordat banken sterker aan elkaar gekoppeld raken. Zodoende heeft de overheid niet meer van doen met individuele banken, maar een netwerkt van banken dat steeds meer één samenhangend geheel vormt. Dat geheel is zeker 'too big too fail'. Er ontstaan waarschijnlijk ook sterkere collectieve fenomenen binnen dit netwerk van banken.

Als het een stabiele winstmachine heeft, is de kans dat het omvalt ook een stuk kleiner. De kans dat de ander een incidenteel zeer positief resultaat heeft is ook kleiner.

--
Ik denk dat je hier niet moet spreken of een derivaat een goed of slecht product is. Daar zijn andere topics voor. Hier wordt gezocht naar de reden waarom ze zo van elkaar afhankelijk zijn. Een van de redenen is de wijze van financiering van een bank waarbij lange termijn verplichtingen op bepaalde manieren (veelal) kort gefinancieerd worden. Aan de hand van diverse producten kan hier nog sturing aan gegeven worden.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 22:52 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Is dat niet eerder een buitenkansje voor een buitenlandse bank om de markt te betreden of te kunnen groeien.

Zou je denken, maar dat gebeurt dus niet in Ierland en IJsland.

De drie belangrijkste stappen die in de regulering van derivaten genomen zouden moeten worden zijn:

• Dat ze openlijk als standaardproduct op een beurs verhandeld moeten worden. Dit om de transparantie te bevorderen en daarmee de integriteit en juiste prijsvorming.
• Dat derivaten die manipulatief gebruikt kunnen worden, alleen aan belanghebbenden verkocht mogen worden (net zoals je ook geen brandverzekering op andermans huis kunt afsluiten - dat zou jou immers een incentive geven om het in de fik te steken).
• Dat partijen (zoals AIG) geen verzekering mogen aanbieden van grotere risico's dan ze in een worst-case scenario ook daadwerkelijk aankunnen.

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 22:10 schreef dvr het volgende:
De drie belangrijkste stappen die in de regulering van derivaten genomen zouden moeten worden zijn:

• Dat ze openlijk als standaardproduct op een beurs verhandeld moeten worden. Dit om de transparantie te bevorderen en daarmee de integriteit en juiste prijsvorming.

Dat is in mijn ogen een schijnzekerheid en zekergeen garantie op juiste prijsvorming. Er zijn ook zat scenario's te bedenken waarin dit zelfs inefficient is. Bijvoorbeeld bij intercompany posities.

quote:

• Dat derivaten die manipulatief gebruikt kunnen worden, alleen aan belanghebbenden verkocht mogen worden (net zoals je ook geen brandverzekering op andermans huis kunt afsluiten - dat zou jou immers een incentive geven om het in de fik te steken).

Dat heeft eigenlijk niets met het derivaat zelf te maken maar alles met de beginselen van verzekeren, waarbij altijd elk risico maar één keer verzekerd kan worden en alleen door belanghebbende.

quote:

• Dat partijen (zoals AIG) geen verzekering mogen aanbieden van grotere risico's dan ze in een worst-case scenario ook daadwerkelijk aankunnen.

Dit heeft met risicomanagement te maken niet met derivatenhandel. Verzekeraars moeten gebruik maken van herverzekering indien het risico binnen een bepaalde categorie te groot wordt om te dragen.

quote:

Op maandag 31 oktober 2011 22:19 schreef snabbi het volgende:

Dat is in mijn ogen een schijnzekerheid en zeker geen garantie op juiste prijsvorming. Er zijn ook zat scenario's te bedenken waarin dit zelfs inefficient is. Bijvoorbeeld bij intercompany posities.

Op een beurs worden aanbieders niet alleen gedwongen om hun producten veel begrijpelijker te maken (willen ze ze kunnen verkopen), ze worden ook gedwongen om voldoende marge aan te houden en kunnen bovendien geen specifieke potentiële afnemers benaderen en misleiden. Dit zou dus een enorme stap voorwaarts zijn. De vele honderden miljarden die fraudulent verdiend zijn (en verloren, en op toekomstige belastingbetalers verhaald) aan waardeloze mortgage backed 'securities' bijvoorbeeld, hadden op een beurs, onder het kritische oog van duizenden analisten, journalisten, insiders e.d. geen schijn van kans gehad.

quote:

Dat heeft eigenlijk niets met het derivaat zelf te maken maar alles met de beginselen van verzekeren, waarbij altijd elk risico maar één keer verzekerd kan worden en alleen door belanghebbende.

Dan neem ik aan dat je het met me eens bent, dat de verzekerende partij in een CDS zich aan diezelfde standaard zou moeten houden.

quote:

Dit heeft met risicomanagement te maken niet met derivatenhandel.

Vertel dat aan AIG, dat voor zo'n $100 miljard teveel garant stond als verzekerende partij in diverse CDS'. Daar mocht de belastingbetaler ook voor opdraaien.

quote:

Op dinsdag 1 november 2011 01:21 schreef dvr het volgende:

[..]

Op een beurs worden aanbieders niet alleen gedwongen om hun producten veel begrijpelijker te maken (willen ze ze kunnen verkopen), ze worden ook gedwongen om voldoende marge aan te houden en kunnen bovendien geen specifieke potentiële afnemers benaderen en misleiden. Dit zou dus een enorme stap voorwaarts zijn. De vele honderden miljarden die fraudulent verdiend zijn (en verloren, en op toekomstige belastingbetalers verhaald) aan waardeloze mortgage backed 'securities' bijvoorbeeld, hadden op een beurs, onder het kritische oog van duizenden analisten, journalisten, insiders e.d. geen schijn van kans gehad.

With all do respect, ik vind dat een beetje naïef. De beurs is geen heilige graal en ook daar worden dingen verkeerd geprijst. Genoeg bubbles die dat aantonen. Ook wordt de prijs op de beurs meer bepaald door de extremen in de markt die perse moeten kopen of verkopen in hun strategie en niet zozeer de reëele onderliggende waarde. Ook de stelling dat er via de beurs geen specifieke afnemers gezocht kunnen worden onderschrijf ik niet. Wanneer jij een bepaalde transactie wil sluiten, dan kan dat net zo makkelijk via de beurs plaatsvinden. Juist wanneer je geen details geeft zal alleen die ene specifieke partij wel een bod brengen.

quote:

Dan neem ik aan dat je het met me eens bent, dat de verzekerende partij in een CDS zich aan diezelfde standaard zou moeten houden.

Vertel dat aan AIG, dat voor zo'n $100 miljard teveel garant stond als verzekerende partij in diverse CDS'. Daar mocht de belastingbetaler ook voor opdraaien.

Je gooit wat mij betreft allemaal zaken op één hoop. Dat een verzekeraar zich niet aan de wetmatigheid van verzekeringen houdt, staat wat mij betreft buiten de regulering van derivatenhandel. Dat het onverstandig is ook.

Het kernprobleem is hier voor de verzekeraar namelijk niet dat ene product (derivaat), maar dat hij verkeerde verzekeringen sluit. Dit regulier je niet door aan het product eisen te stellen, maar door de verzekeraar failliet te laten gaan. Hierdoor ziet de hele markt weer hoe simpel verzekeringen moeten zijn.

Dat een belastingbetaler ergens voor op moet draaien is een politieke keuze. Het is in mijn ogen verkeerd om regelgeving in te voeren omdat je dit soort politieke keuzes maakt. Als je het niet eens bent met de wijze waarop dit plaatsvindt, moet je de bedrijven ten onder laten gaan. Het bouwen van een vangnet zorgt juist voor de cultuur van alles of niets, omdat bij niets je verlies beperkt wordt tot 0.

[ Bericht 5% gewijzigd door snabbi op 01-11-2011 22:37:12 ]

"with all due respect..."

quote:

Op dinsdag 1 november 2011 22:31 schreef snabbi het volgende:

With all do respect, ik vind dat een beetje naïef. De beurs is geen heilige graal en ook daar worden dingen verkeerd geprijst.

De prijs op de beurs is een uitdrukking van de consensus van miljoenen participanten en niet van slechts een enkele koper en verkoper. Bovendien staan beursgenoteerde producten bloot aan veel meer openbare analyse, kritiek en toezicht. Zodoende zijn beursprijzen dus op betere informatie en kennis gebaseerd. Daarnaast fungeert bij beurshandel de exchange zelf als tegenpartij, zodat die er een groot belang bij heeft om de solvabiliteit van de aanbieders en de risico's op hun producten nauwlettend in de gaten te houden. De exchange dwingt aanbieders om marge aan te houden zodat er ook voor hen risico's verbonden zijn aan het verkopen van junk. Ook dat alles draagt bij aan de veiligheid van beursgenoteerde producten.

quote:

Ook de stelling dat er via de beurs geen specifieke afnemers gezocht kunnen worden onderschrijf ik niet. Wanneer jij een bepaalde transactie wil sluiten, dan kan dat net zo makkelijk via de beurs plaatsvinden. Juist wanneer je geen details geeft zal alleen die ene specifieke partij wel een bod brengen.

Je begrijpt het issue niet. Het bezwaar is niet dat er transacties tussen specifieke partijen plaatsvinden, maar dat dat in boardrooms plaatsvindt waar de potentiële koper zich alleen maar kan verlaten op het verhaal van de verkoper en van zijn eigen adviseur(s). Die laatste zijn onvoldoende bij machte om complexe derivaten die bestaan uit contracten van 60 pagina's kleine lettertjes in al hun aspecten te doorgronden. Beursgenoteerde producten zijn noodzakelijkerwijs veel eenvoudiger en transparanter en er is om de hierboven al genoemde redenen veel meer informatie over beschikbaar. Met andere woorden, op de beurs is het veel moeilijker om mensen knollen voor citroenen te verkopen.

quote:

Het kernprobleem is hier voor de verzekeraar namelijk niet dat ene product (derivaat), maar dat hij verkeerde verzekeringen sluit. Dit regulier je niet door aan het product eisen te stellen, maar door de verzekeraar failliet te laten gaan.

Het is 2011, ik zou nu toch mogen veronderstellen dat je begrijpt wat systeemrisico inhoudt en hoe onhoudbaar je idee dus is. Verder ga ik hier niet op in.

quote:

Op dinsdag 1 november 2011 23:21 schreef dvr het volgende:

[..]

De prijs op de beurs is een uitdrukking van de consensus van miljoenen participanten en niet van slechts een enkele koper en verkoper. Bovendien staan beursgenoteerde producten bloot aan veel meer openbare analyse, kritiek en toezicht. Zodoende zijn beursprijzen dus op betere informatie en kennis gebaseerd. Daarnaast fungeert bij beurshandel de exchange zelf als tegenpartij, zodat die er een groot belang bij heeft om de solvabiliteit van de aanbieders en de risico's op hun producten nauwlettend in de gaten te houden. De exchange dwingt aanbieders om marge aan te houden zodat er ook voor hen risico's verbonden zijn aan het verkopen van junk. Ook dat alles draagt bij aan de veiligheid van beursgenoteerde producten.

[..]

Je begrijpt het issue niet. Het bezwaar is niet dat er transacties tussen specifieke partijen plaatsvinden, maar dat dat in boardrooms plaatsvindt waar de potentiële koper zich alleen maar kan verlaten op het verhaal van de verkoper en van zijn eigen adviseur(s). Die laatste zijn onvoldoende bij machte om complexe derivaten die bestaan uit contracten van 60 pagina's kleine lettertjes in al hun aspecten te doorgronden. Beursgenoteerde producten zijn noodzakelijkerwijs veel eenvoudiger en transparanter en er is om de hierboven al genoemde redenen veel meer informatie over beschikbaar. Met andere woorden, op de beurs is het veel moeilijker om mensen knollen voor citroenen te verkopen.

Wat ik wil aangeven is dat het issue helemaal niet de derivaat is. Vandaag is het product A maar op het moment dat je regelgeving verzint voor A, komt men met B uit de hoge hoed. B is al bedacht nog voor we de regelgeving van A af hebben. Het is gewoon onmogelijk om regelgeving al dit soort scenario's op te laten lossen wanneer 2 partijen dit aan elkaar willen kopen/verkopen. De regulering rond derivatenhandel is wat mij betreft symptoonbestrijding. Dat is waarom ik aangeef dat beurshandel geen uitkomst gaat bieden. Voorheen dacht men dat men dmv credit-rating-agencies wel betrouwbare inzichten kreeg, nu zal het zijn dat men vertrouwt dat het publiek de informatie wel kan doorgronden.

quote:

Het is 2011, ik zou nu toch mogen veronderstellen dat je begrijpt wat systeemrisico inhoudt en hoe onhoudbaar je idee dus is. Verder ga ik hier niet op in.

Je focust nu op het woordje failliet, dat had ik misschien niet moeten schrijven omdat ik juist daar wil aangeven dat je kernprobleem niet is een derivaat, maar het verkeerd handelen van professionals. Professionals waarvan we allemaal onderkennen dat ze producten kopen die ze niet begrijpen en daarnaast nog eens afstappen van hun core-begrippen zoals het verzekeringscontract.

Wanneer je iets aan je regulering of handhaving wil doen, moet je daar naar kijken. Het opleggen van regels op een product biedt niet de oplossing, handhaving op het type verzekeringen dat wordt afgesloten brengt dat eerder. De handige jongens hebben namelijk zo nieuwe producten klaarliggen.

quote:

Op dinsdag 1 november 2011 23:31 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Als je daardoor schade toebrengt aan anderen, wordt het een ander verhaal.

Ik ontken ook niet dat je er iets mee moet doen, maar de derivaat is niet het probleem. Het probleem ligt in het afwijken van de basisprincipes in verzekeringen. Je kan elk product maar 1 keer verzekeren (dus maximale waarde 1 maal) en alleen wanneer je zelf de partij bent die de schade ondervindt.

Wijk je af hiervan, dan krijg je de mogelijkheid je eigen lot te bepalen.