Het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) #1

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2011 08:30 schreef Alicey het volgende:
In welk artikel staat precies datgene wat TS beweert?

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2011 20:23 schreef Sicstus het volgende:
Waar hebben we het over? De VVD staat in de peilingen consistent bovenaan, dus dit is wat Nederland wil! Dit beleid is wat jullie willen!

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2011 08:41 schreef Sicstus het volgende:

[..]

Dan is die meerderheid wel erg dom en naief of niet? Dat ze nog steeds denken dat die eurofiele VVD'ers en CDA'ers het beste met ze voorhebben. Dat is hetzelfde als je kippenren openzetten voor de wolf en dan achteraf klagen: 'Goh, ik wist helemaal niet dat die wolf die kippen zou opeten!'
Zoiets kun je toch van mijlenver zien aankomen.

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2011 14:03 schreef waht het volgende:

[..]

Venezuela is een dictatuur. Amerika is slechts een democratie met gebreken.

quote:

Omdat er zoveel onzin de ronde doet in de verschillende media - over heel de wereld - over Venezuela en president Hugo Chavez, is het tijd om even het een en ander recht te zetten. Venezuela is geen dictatuur en president Chavez is geen dictator. Vorige week nog nam de president deel aan een bijeenkomst met een groep huisvestingactivisten, die niet alleen kritiek hadden - in een live tv-uitzending - op de regering en de passiviteit van de overheid in sommige huisvestingskwesties - maar die ook wetsvoorstellen deden, die door Chavez met open armen werden ontvangen.

Vorige week ook sprak Chavez een veto uit over de herziening van een onderwijswet - ingevoerd door zijn rechtse voorgangers omdat hij een "opener en breder" debat wilde met de tegenstanders van de herziening van de wet.

Dat is niet het gedrag van een brute dictator.

Als iemand die al 17 jaar - met tussenpozen - in Venezuela woont ben ik getuige geweest van de buitengewone verandering die het land heeft doorgemaakt sinds Chavez in 1998 voor het eerst werd verkozen. Sindsdien is hij twee keer met een enorme meerderheid verkozen.

Toen ik voor het eerst in Venezuela kwam in 1993 was het land serieus in rep en roer. De grondwet was opgeschort en er ws een nationale avondklok ingesteld. De onderdrukking was alomtegenwoordig, de economie verkeerde in een crisis, verschillende kranten, radio- en televisiestations waren gesloten en de regering had de dienstplicht weer ingevoerd om de jongeren uit de arme arbeidersklassen aan zich te binden. Er was een interim-president aan de macht omdat de gekozen president, Carlos Andres Perez - door Washington geprezen als een "voortreffelijke democraat" - zojuist was afgezet en achter de tralies gezet vanwege corruptie. Perez wist uiteindelijk te vluchten en zocht een veilig heenkomen naar Miami, waar hij verbleef tot zijn dood en leefde van de miljoenen die hij van het Venezolaanse volk had gestolen.

Hoewel er in 1994 een nieuwe president werd gekozen werd de grondwet jarenlang van tijd tot tijd opgeschort, totdat de verkiezingen van 1998 Chavez aan de macht brachten. Sindsdien heeft Chavez, ondanks een coup in 2002, vernietigende sabotage door de olie-industrie en meerdere pogingen de regering omver te werpen, nog nooit de grondwet opgeschort of een avondklok ingesteld. Hij heeft nog nooit de staat van beleg afgekondigd, een maatregel waarmee hij de vrijheid van de media ernstig zou kunnen beperken. In 2007 kondigde hij zelfs een algemene amnestie af voor degenen die betrokken waren bij de staatsgreep in 2002 - met uitzondering van hen die zich schuldig hadden gemaakt aan misdaden tegen de menselijkheid of moord.

Tijdens de regeerperiode van Chavez is de armoede gehalveerd, is er goede en gratis gezondheidszorg voor alle inwoners en gratis onderwijs voor alle Venezolanen. Er zijn nieuwe industrieën gecreëerd en de gewone Venezolanen - doorheen de gehele 20e eeuw volledig buitengesloten door de elite - krijgen meer en meer politieke macht middels een doorgedreven decentralisatie.

Maar waarom wordt hij door zoveel kranten en radio- en tv-stations weggezet als een dictator?

Misschien bent u het niet eens met de visie van Chavez, met de manier waarop hij spreekt of het feit dat hij van arme komaf is. Maar daarom is hij nog geen dictator.

In Venezuela, is meer dan 80% van de televisie- en radiostations en van de gedrukte media nog steeds in handen van het oude - rijke, rechtse - establishment dat uiteraard veel kritiek heeft op Chavez. Dus, in tegenstelling tot wat de internationale media maar steeds beweren, bestaat er geen censuur of inperking van de vrije meningsuiting in Venezuela. Oproepen om de regering omver te werpen of om het leger op te zetten tegen Chavez en een staatsgreep te plegen - acties die in vrijwel alle Westerse landen op juridische stappen van de overheid onthaald zouden worden - worden zonder tegenwerking op TV uitgezonden, op zenders die niet via de kabel maar in de vrije ether uitzenden.

Vorige maand nog gaf meneer Fedecamaras, hoofd van de Kamer van Koophandel in Venezuela, een persconferentie - live op TV - waarin hij het leger een "bende verraders" noemde die er "duur voor zouden betalen" als ze niet "snel zouden muiten" en de dictaten van de multinationals zouden "gehoorzamen".

Denk je eens in wat er gebeurt wanneer een man in een dergelijke positie in Nederland of België de opperbevelhebber van de NAVO en zijn manschappen een "bende verraders" noemt wanneer ze niet snel gehoorzamen aan de wensen van de CEO van Shell of Jansen Farmaceutica, en de Europese Commissie in Brussel of het kabinet van Rutte aan de kant zouden schuiven. De man zou de zelfde dag nog worden opgepakt door de binnenlandse veiligheidsdiensten en voor zeer lange tijd achter de tralies verdwijnen.

Aan de andere kant zou dat niet hier nooit kunnen gebeuren, omdat geen enkel radio- of tv-station ooit een openlijke oproep tot rebellie of ongehoorzaamheid aan het gezag zou uitzenden. Het is hier namelijk illegaal.

Niet alleen is er dus geen censuur in Venezuela, er is zelfs een overdaad aan 'vrije meningsuiting'. Een positieve kant aan de toegeeflijke houding van de regering van Hugo Chavez tegenover de media is de grote verspreiding van gemeenschappen en alternatieve media doorheen het land die he die door de gevestigde media worden genegeerd een stem en ruimte hebben gegeven. Tijdens de regering voor de tijd van Chavez waren gemeenschappen en alternatieve media verboden.

Onlangs nam het Venezolaanse parlement een wet aan die oproept tot sociale verantwoordelijkheid op radio, TV en online. De wet is niet - zoals beweerd in Europa en de VS - een wet die het internet of een andere vorm van media censureert. Wat het wel doet is oproepen tot het vermoorden van de president of ander personen verbieden evenals aanzetten tot een misdrijf, haat of geweld. Een dergelijke bestaat in alle moderne democratieën en wordt algemeen gezien als een teken van beschaving. De wet legt de media ook de verantwoordelijkheid op een bijdrage te leveren aan het onderwijzen van de bevolking. Media beschikken over veel macht in een moderne samenleving. En dus zijn ze volgens de regering van Hugo Chavez verantwoordelijk voor hun publicaties.

Een andere gebeurtenis die door de media in Europa en de VS uitgebreid is gemanipuleerd was de Machtigingswet die vorige maand werd goedgekeurd door het parlement. Deze wet geeft de president de macht om op bepaalde onderwerpen per decreet te regeren. De Machtigingswet ontneemt het parlement geen bevoegdheden en legt het ook geen beperkingen op. De wet is ook niet ongrondwettig of anti-democratisch. Het parlement kan nog steeds debatteren en wetten goed- of afkeuren zoals voorheen. De Machtigingswet, die toegestaan is onder de grondwet, werd door Chavez gewenst om snel te kunnen reageren op de nationale ramp veroorzaakt door de enorme regenval, die in heel het land steden en dorpen vernietigde en 130.000 mensen dakloos maakte. De wet raakt niet aan de grondrechten van de burger en installeert ook geen dictatuur. Het is een pragmatische wet die zorgt dat dringend noodzakelijke, humanitaire maatregelen niet nodeloos lang worden vertraagd door de ambtelijke molen van de bureaucratie.

Nu we het toch over het Venezolaanse parlement hebben: ook daarover wordt in de Westerse media een enorme hoeveelheid misleidende informatie verspreid en tot in den treure herhaald, vooral over de samenstelling van dat parlement na de laatste verkiezingen. In september 2010 vonden er parlementsverkiezingen plaats en de oppositie - anti-Chavez - haalde 40% van de stemmen. In sommige Westerse media werd dat aantal neergezet als een 'meerderheid. En dat is wel een beetje vreemd. De PSUV-partij van Chavez haalde bijna 60% van de stemmen. Dat betekende dat de partij van Chavez 97 van de in totaal 165 zetels behaalde, plus 1 zetel van de PCV-parti, die ook pro-Chavez is.

Aan de andere zijde behaalde het oppositieblok 65 zetels, verdeeld over 13 verschillende partijen, die lang geen homogeen geheel vormen en het op tal van punten heel erg oneens zijn. De twee andere zetels werden behaald door de onafhankelijke PPT. De PSUV van Chavez behaalde dus 97 zetels, terwijl de op één na grootste partij, Accion Democratica op 22 zetels uitkwam. Wie heeft er dan een meerderheid?

In 2005 boycotten de oppositiepartijen de verkiezingen en verloren ze de 50% van de zetels die sinds 2000 hadden gehad. Nu komt hun blok uit op 40% en toch beweren ze dat hun stemmenaantal gegroeid is. Die zienswijze is wat er in de media in de Europa en de VS keer op keer herhaald werd in de analyses van de verkiezingen.

De oppositie heeft al aangekondigd een buitenlandse interventie te willen om te helpen de regering omver te gooien. Toch worden deze oppositieleiders niet opgepakt en voor de rechter gebracht. Zouden de dames en heren in Den Haag of Brussel het goed vinden wanneer pakweg Emile Roemer of Filip De Winter openlijk bij Poetin om hulp gingen vragen om de regering van Rutte of Di Rupo (...) omver te werpen?

Steun krijgt de oppositie in Venezuela sowieso al. Er vloeien miljoenen naar Venezuela van National Endowment for Democracy (NED) en het US Agency for International Development (USAID), beide worden gefinancierd met belastinggeld. De officiële doelstelling van beide organisaties is het 'promoten van de democratie' in Venezuela en het versterken van de oppositie tegen Chavez.

Deze week reizen de oppositieleiders naar Washington om de tactiek en nieuwe financiering voor het omvergooien van de Chavez-regering te bespreken. r is veel steun voor de Venezolaanse oppositie in Washington. Afgevaardigde Connie Mack (Rep-FLoprida), hoofd van de Commissie voor Buitenlandse Betrekkingen, verklaarde op de eerste dag van de bijeenkomst van het nieuwe Huis dat hij zich ten doel had gesteld op Venezuela op de lijst van landen die het terrorisme ondersteunen te laten plaatsen. Afgevaardigde Ileana Ros-Lehtinen (Rep-Forida), ondersteunt het voorstel en ging zelfs zo ver te stellen dat ze "een moordaanslag op Fidel Castro of een andere repressieve leider" zou ondersteunen.

Hoe is dat mogelijk?

Hoe kan het zijn dat er in de VS - en in mindere mate ook in Europa - mensen met dergelijke verwerpelijke denkbeelden in het parlement worden gekozen? Hoe diep ben je als land gezakt wanneer je volksvertegenwoordigers openlijke en ongestraft kunnen oproepen tot het vermoorden van staatshoofden van soevereine staten? In het geval van Chavez zelfs van een legitiem en met grote meerderheid gekozen staatshoofd?

Dat is mogelijk omdat de parlementen in de VS en in Europa meer en meer worden ingenomen door lobbyisten en vertegenwoordigers van banken en multinationals. Hoe kan het dat onze radio- en tv-stations, onze kranten en weekbladen er geen schande van spreken en dergelijke volksvertegenwoordigers niet aan de schandpaal nagelen.

Dat komt omdat al onze gevestigde media in handen zijn van diezelfde banken en multinationals.

Hugo Chavez en zijn socialistische staat die streeft naar een eerlijker verdeling van de grote olierijkdommen in zijn land zijn bedreiging voor die banken en multinationals. Een grotere verspreiding van het gedachtengoed en de politiek van Hugo Chavez en zijn medestanders in Equador en Bolivia (Correa en Morales) is een bedreiging voor de schier onaantastbare positie van de Rotschilds en de Warburgs, de Schiffs en de Rockefellers van deze wereld.

Te veel mensen varen nog steeds blind op wat de Standaard, NRC, HUMO of Elsevier over Chavez en Morales te melden hebben. De Amerikaanse en Europese media liegen over Hugo Chavez, over zijn regering en over wat hij in 12 jaar in Venezuela bereikt heeft. Voor iedereen die het zien wil en zich in het land verdiept kan niet anders dan tot die conclusie komen.

Het is tijd de aanhoudende agressie tegen Venezuela een halt toe te roepen en de feiten te accepteren: Venezuela is geen dictatuur, en hoewel vele van de lezers Hugo Chavez wellicht niet mogen, doet een meerderheid van de Venezolanen dat wel. En wat zij vinden is in deze kwestie het enige wat ertoe doet.

Of niet soms?

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2011 16:19 schreef waht het volgende:

[..]

Dat doe ik niet. Ik baseer me op talloze verschillende onafhankelijke instanties.