Hier de vrouw van Bonno.
Het gaat ongelooflijk goed met Bonno, wat ook direct de reden is dat hij niet meer in dit topic post. Als het goed gaat heb je immers ook niet meer zo'n behoefte om alles te delen met anderen, dit was wel heel prettig in het begin. Ervaringen uitwisselen is dat juist belangrijk.
Donia, je denkt dat de baclofen voor jou niet werkt, in de zin van dat je nog steeds drinkt. Maar je drinkt toch niet meer zoveel als je deed voor je begon met baclofen?
En daarnaast vraag ik me af, heeft het ook geen invloed op de rest van je leven? Merk je niet dat je bijvoorbeeld makkelijker de deur uit gaat, zonder problemen boodschappen kan doen, sneller met andere mensen afspreekt, minder stress op je werk ervaart, dat soort dingen?
Ik heb het al eerder gezegd, en daar sta ik nog steeds achter, ik denk dat een verslaving geen ziekte is, maar een symptoom van een onderliggend probleem. Dat kan angst- of stressgerelateerd zijn.
In het boek 'Zucht' van Bram Bakker staat een heel kort stukje over baclofen, waarin hij o.a. schrijft:
quote:
De mogelijkheid bestaat dat baclofen vooral een gunstige uitwerking heeft op de klachten waarvoor de verslaafde geen beter medicijn weet dan drank of drugs. Dat zou betekenen dat baclofen niet de verslaving zelf gunstig beïnvloedt, maar de psychische klachten waarmee iemand tevens kampt. Ofwel in vakjargon: baclofen werkt via een gunstige invloed op de comorbide problematiek. En daarbij zouden met name angst, spanning en somberheid verminderen.
Ik vraag me af of anderen hier ook herkenning in vinden.
Bij Bonno is overduidelijk de onderliggende oorzaak aangepakt door de baclofen. Hij had altijd al plannen en ideeën, wilde altijd van alles, maar het lukte hem niet tot uitvoering te komen.
Nu heeft hij in een half jaar tijd een transformatie ondergaan, wat hij nu doet, plannen, regelen, mensen bellen, mailen, lange stukken rijden... Dat had hij zonder baclofen nooit voor elkaar gekregen.
En ja, hij drinkt nog af en toe. Twee of drie biertjes 's avonds. Misschien wel eens twee dagen achter elkaar. Maar dan ook weer eens een paar dagen niets.
Noem je dat dan een terugval? Zelf vind ik dat onzin. Bovendien verstoort het hem niet in zijn dagelijkse bezigheden, waar dat het eerst wel kon doen (onrust als er geen bier in huis was, overdag drinken, e.d.).
Ook blijkt dat je je lichaam écht de tijd moet geven om aan de baclofen te wennen. Na een maand of vier merkte Bonno dat de moeheid verdween, en ook de spierkrampen. Daarbij is hij van de een op de andere dag gestopt met blowen, een maand of twee geleden (dus na zo'n vier maanden baclofen). Het kostte hem totaal geen moeite om hiermee te stoppen, wat vrij bizar is. Dit heeft overigens ook een zeer grote positieve invloed gehad, zonder het blowen is hij veel actiever. Als er nu iets moet gebeuren, pakt Bonno het direct aan, terwijl het eerst nog wel een paar dagen kon blijven liggen.
En of hij nu wel of niet nog af en toe bier drinkt, voor ons is baclofen wél een wondermiddel, dat Bonno's leven 180 graden omgegooid heeft in zo'n korte tijd. Ik ben ontzettend trots op hem hoe hij nu alles aanpakt en wat hij allemaal voor elkaar krijgt. Hij is veel rustiger, blijft niet meer hangen in boosheid en is altijd vrolijk!
Wij zijn gelukkig!