Flew | vrijdag 14 oktober 2011 @ 00:38 |
Mijn vriend en ik zijn anderhalf jaar samen, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan. We zijn twee mensen met elk hun eigen 'gebruiksaanwijzing', en soms knettert dat ontzettend. Ik hou van hem, begrijp me niet verkeerd, maar ik zit nu op het punt, dat ik echt niet meer weet wat goed is, en wat niet. Hoeveel moet ik (nog) accepteren, en wat overschrijft de denkbeeldige lijn? Ik ben heel transparant wat mijn gevoelens en gedachten betreft naar hem toe, maar hij is een gesloten boek, is introvert, en kropt het liefst alles op. Soms heb ik het idee dat ik hem niet helemaal 'ken'. Hij laat niet het achterste van zijn tong zien, dat gevoel heb ik soms. Daar heb ik het vaak moeilijk mee, maar ik besef ook dat ik zijn persoonlijkheid niet kan veranderen, die intentie heb ik ook absoluut niet. Maar gedrag daarentegen kun je in mijn ogen wél controleren en aanpassen. Mijn vriend heeft een verschrikkelijk groot ego, het staat echt op knappen! Als ik hem een complimentje geef, kan er werkelijk nooit een 'dankjewel, lieverd' vanaf. Ik krijg dan als antwoord; 'Dat weet ik.' Inclusief een over-the-top arrogante knipoog of de beruchte 'ego-smile' die op zijn gezicht wordt getoverd op zo'n moment. Dit heeft hij overigens niet alleen bij mij, maar ook bij zijn vrienden. Mijn vriend en ik zouden in juni dit jaar zijn gaan samenwonen. Het huisje waar we beide verliefd op waren geworden, was al mondeling aan ons toegezegd. Twee weken later zouden we het huurcontract definitief gaan tekenen.. Totdat - na een woordenwisseling - de twijfels bij mijn vriend de kop op staken. Hij vond dat we eerst, afzonderlijk van elkaar, compleet zelfstandig moesten worden, op alle fronten. We moesten beide - apart - onze eigen boontjes kunnen doppen. Hij heeft toen de knoop voor zichzelf - en indirect dus ook voor mij - doorgehakt, en heeft uitgesproken dat hij niet met me wilde gaan samenwonen. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten vandaan werd geslagen. Ik ben er echt weken, maanden 'gebroken' van geweest. De vraag waarom ik bij iemand zou blijven, als die persoon de keuze maakt om niet met mij te gaan samenwonen, speelde zich steeds vaker in mijn hoofd af. Doe ik mezelf niet gruwelijk tekort door bij hem te blijven, als hij zo'n relatief ingrijpende beslissing maakt, in eerste instantie voor zichzelf, maar indirect ook voor míj, als zijn partner? Mijn vriend heeft sinds 1 september een eigen huisje, notabene op 50 meter afstand van zijn moeder! Ik vind het bijzonder ironisch en dubieus, gezien zijn verklaring om niet te willen samenwonen met mij. ![]() Hij is er tot nu toe anderhalve maand mee bezig geweest, qua klussen en de zware spullen alvast over verhuizen. Hij is nu klaar met klussen, en binnen twee weken gaat hij definitief verhuizen. In die periode, heb ik hem niet veel gezien. Het initiatief tot afspreken moet van mijn kant komen, anders zien we elkaar volgens mij gerust anderhalve week niet. Ik ben áltijd degene die aan hem moet vragen; 'Lieverd, wanneer zie ik je weer?' En dan wordt er meestal wat gemompeld in de trant van; 'Dat weet ik niet.' Ik begrijp natuurlijk ook zelf wel dat als je gaat verhuizen en bezig bent met klussen, dat je dan je tijd voornamelijk in je nieuwe huisje stopt, - ik zit er momenteel zelf ook in - maar ik weiger om een marionette-poppetje te zijn, die hij uit de kast kan halen, wanneer híj daar zin in heeft! Kom op, zeg. Een relatie is niet vrijblijvend, dan moet je in mijn ogen vrijgezel blijven. Ik heb sinds deze week ook mijn eigen appartementje, dus ik ben ook druk bezig met klussen. Dat slurpt veel tijd en energie, maar als mijn vriend eens het initiatief zou nemen om af te spreken, juich ik dat alleen maar toe, en maak ik met liefde een plekje in mijn agenda voor hem vrij. Ik heb hem sinds afgelopen weekend niet meer gezien, terwijl we 20 minuutjes met de trein van elkaar vandaan wonen. Ik heb al het initiatief bij hem neergelegd, want ik ben het meer dan moe om steeds het gevoel te hebben dat ík de 'kar moet trekken'. Maar er wordt door hem geen initiatief genomen. Dit weekend heeft hij met een gezamelijke vriend van ons afgesproken, die in dezelfde stad woont, als waar ik woon. Leuk, dus dat kan wel allemaal? ![]() Mijn excuses voor het lange verhaal, maar ik weet even niet meer wat wijsheid is. Moet ik mijn hart volgen, of mijn verstand? | |
admiraal_anaal | vrijdag 14 oktober 2011 @ 00:46 |
Ik geef je hooguit 2 maanden en dan is het over. | |
Sebastian_Rooks | vrijdag 14 oktober 2011 @ 00:47 |
"We moesten beide - apart - onze eigen boontjes kunnen doppen" En hij woont nu 50 meter van zijn moeder... klinkt niet echt als je eigen boontjes doppen ![]() Is ie niet gewoon bang voor het samenwonen? ![]() | |
practics | vrijdag 14 oktober 2011 @ 00:48 |
![]() ![]() Dumpen die hap ![]() Het is een gods geschenk dat die eikel niet met je wou samenwonen. Zoek een andere leuke lieve jongen waar je wel iets aan hebt | |
ecktebaazz | vrijdag 14 oktober 2011 @ 00:49 |
Dat dus. | |
Sebastian_Rooks | vrijdag 14 oktober 2011 @ 00:49 |
Eens | |
Lauren. | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:12 |
Wees maar gewoon heel blij dat je (nog) niet bent gaan samenwonen met deze jongen ![]() | |
kip-kerrie | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:20 |
Duidelijk dat hij dus niet verliefd op je is. Hij wil wel de lusten (neuken), maar niet de lasten (lief doen, tijd met je doorbrengen, enz.) | |
WAHRHEIT | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:33 |
Je krijgt hier geen zinvol advies. Afgezien van deze post | |
Exentric90 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:39 |
Steekt hij wel nog iets anders in je? ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:42 |
Je bent zijn vriendin niet, je bent zijn neukertje. Zo behandelt hij je namelijk. | |
Flew | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:46 |
We hebben de laatste tijd echt nog maar heel weinig seks - we hebben nooit heel veel seks gehad - dus het is hem heus niet alleen daarom te doen. Dat geloof ik niet. Hij houdt net zoveel van knuffelen. | |
FkTwkGs2012 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:46 |
hou de eer aan jezelf en ga verder shoppen. als je zo met je laat sollen gaat het er niet beter op worden die relatie van jullie 2. | |
WAHRHEIT | vrijdag 14 oktober 2011 @ 01:55 |
Flew: Over het arrogant doen, dat komt op mij meer over alsof hij niet met complimenten kan omgaan en er dan maar (in zijn ogen) lollig over doet. Over het (nog) niet willen samenwonen, je bent pas 21. Ik neem aan dat K. ongeveer van dezelfde leeftijd is. Dat is nog wel erg jong. Ik vind niet dat je FOK! moet vragen wat je moet doen, maar hier goed over praten met je partner. Aan de hand daarvan beslissen of de relatie toekomst heeft of niet. Heren die hier posten willen je toch alleen maar hosselen. | |
TimMer1981 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 02:41 |
Kortom: het is een onzekere puber die nog half in mama's schoot woont. Succes ermee! | |
SlamD | vrijdag 14 oktober 2011 @ 04:05 |
Welk scenario? • Stelt hij seks voor, en hou jij de boot af waarna hij claimt: "Nee joh, geen probleem. Je hebt gelijk, knuffelen is net zo goed."? • Stel jij het voor, en claimt hij "Eerlijk gezegd zou ik net zo lief even gezellig knuffelen."? • Neemt geen van beiden het initiatief? | |
Canillas | vrijdag 14 oktober 2011 @ 08:09 |
Misschien kan je beter je blik niet langer op je vriend gericht houden en jezelf afvragen welke oordelen die je over jezelf hebt zorgen dat jij al zo lang genoegen neemt met een situatie waarin je duidelijk tekort komt. Niet lullig bedoelt maar als jij echt om jezelf zou geven dan nam je hier allang geen genoeg mee, en zou je ook geen mensen/situaties aantrekken die je eigenlijk niet gelukkig maken. | |
muhahaha | vrijdag 14 oktober 2011 @ 09:18 |
Als jullie allebei nog niet zelfstandig hebben gewoond lijkt het me verstandig eerst een tijdje alleen te wonen, daar leer je heel van, ook je vriend | |
jogy | vrijdag 14 oktober 2011 @ 09:40 |
Vrijgezellen leven is zo slecht nog niet hoor. Na een bepaalde tijd gaat die roze bril af en zie je de irritante eigenschappen voor wat ze zijn en niet als 'schattig'. Die bepaalde tijd was bij jou zo'n anderhalf jaar. | |
GoWithIt | vrijdag 14 oktober 2011 @ 11:34 |
Praat eerst nog eens goed met hem, leg hem voor wat je op je hart hebt. Mocht het hem inderdaad niet boeien, dan kun je er beter een punt achter zetten. Een relatie moet van 2 kanten komen en als hij daar geen zin meer in heeft... Kun je beter op zoek gaan naar iemand die daar wel zin in heeft. | |
Goofy88 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 13:33 |
Amen | |
Northside | vrijdag 14 oktober 2011 @ 13:56 |
Als je nou dat hele verhaal van je nog eens naleest he, plus bovenstaande... vind je het dan zelf ook niet heel triest klinken? Is dit wat een relatie in jouw ogen zou moeten zijn? | |
gewoonmezelf87 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 15:06 |
Dit klinkt eerlijk gezegd niet als een -en ze leven nog lang en gelukkig- verhaal, Als de moeite altijd maar van 1 kant komt dan houdt het snel op naar mijn idee. | |
Kluts | vrijdag 14 oktober 2011 @ 15:16 |
True, maar dan geef je dat niet aan op het moment dat je een huurcontract samen gaat tekenen. Lijkt mij een gevalletje cold feet. | |
RM-rf | vrijdag 14 oktober 2011 @ 15:21 |
leugen zie je wel dat je liegt.... vrouwen an sich moeten gewoon één ding verdomd goed realiseren als ze een relatie aangaan, houd ten allen tijden op met die ergerlijke ideen over het 'veranderen van je partner naar wat en hoe hij volgens jou zou moeten zijn, zich zou moeten gedragen... Overigens ken ik geen enkele vrouw die dat lukt, maar minimaal lukt het somige die neiging een beetje onder controle te houden en dat zijn meestal degenene die ook niet zichzelf in een depredssie en hun relatie in de dip praten met dat gejammer over: "het lukt me niet mijn vriend te doen veranderen..." | |
Kluts | vrijdag 14 oktober 2011 @ 15:23 |
Je kan iemand idd sowieso niet veranderen, dat kan alleen de persoon zelf. En een binnenvetter verander je gewoon niet in een open boek. Dat je die eigenschappen met een roze bril wegwuift, wil niet zeggen dat hij ze moet veranderen wanneer je je er ineens wél aan ergert. | |
RM-rf | vrijdag 14 oktober 2011 @ 15:40 |
dat 'ineens' intrigeert me... ik kan mae namelijk nauwelijks voorstellen dat een bepaald gedrag dat volgensde TS wel héél overdreven en duidelijk aanwezig is 'ineens' opkomt of de TS zich er nu opeens pas aan gaat ergeren.... Ik heb gewoon verdomde moeite te denken dat iemand kennelijk wél al druk bezig is met samenwonen, en kennelijk inzet op het hebben van een zeer vaste relatie en het nemen van 'ingrijpende beslissingen' en dat dan pas 'ineens' die dingen gaan ergeren... nee sorry, maar dat is hooguit mogelijk als iemand een relatie aangaat op basis van een zekere 'investering' die zich pas later zou moeten uitbetalen.. alsof die partner over een tijdje wel om te vormen zou kunnen zijn in de man die de vrouw graag zou willen, ook al is hij dat nu niet. En natuurlijk gaat dàt gigantisch fout... | |
Kluts | vrijdag 14 oktober 2011 @ 15:44 |
Ik doel op het feit dat wanneer je net bij elkaar bent sommige dingen die op den duur misschien irritatie opwekken, dan niet opvallen omdat je straalverliefd bent. Het is heel normaal dat je elkaar pas echt goed leert kennen als je een paar maanden verder bent en iets realistischer naar het geheel kijkt. Wat ik bedoelde te zeggen is dat iemand die eigenschappen altijd al had, ook aan het begin van de relatie, dus dan moet je niet gaan mauwen dat je dat ineens een dealbreaker vindt. | |
TimMer1981 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 16:28 |
Het gaat ook niet om die dingen waaraan TS zich ergert; het ergeren aan kleine dingen is slechts een symptoom van een achterliggend gevoel, wat vele malen groter is. | |
.ZilveR. | vrijdag 14 oktober 2011 @ 17:03 |
Leuke vriend. Wees blij dat je niet samenwoont met zo'n asshole. | |
TimMer1981 | vrijdag 14 oktober 2011 @ 19:16 |
Ach, aangezien TS zelf een relatie is aangegaan met "zo'n asshole", zal ook vast de volgende wel weer een juweeltje worden. Vrouwen die op infantiele "badboys" vallen: ![]() | |
Godshand | vrijdag 14 oktober 2011 @ 20:53 |
![]() Foute gedachte dame. Haha, en jouw vriend trekt zich niets aan van jouw " mijn wil is wet" onderschrift. Ik vind het eigenlijk wel een goede beslissing, dat jullie eerst zelfstandig moeten worden. Dat hij 50 m van zijn moeder woont, doet daar niets van af lijkt mij. Als jij nu direkt met hem zou gaan samenwonen, loop je kans dat je helemaal zo een afhankelijke doos wordt die hele tijd zeurt "Schatje, wanneer kom je met mij op de bank zitten?". Nu leer je zelfstandig te zijn en kunnen jullie oprecht dan van elkaars aan- of afwezigheid genieten. Wat betreft elkaar zien, zou hij wel wat meer tijd voor je vrij kunnen maken, maar ik vind dat dat inderdaad uit hem zelf moet komen dus laat hem maar naar jou bellen. Dan kan je zelf kijken of jij wel tijd hebt ![]() | |
Paealeaisy | vrijdag 14 oktober 2011 @ 21:41 |
Het is nooit een goed idee om zulke situaties op Fok te plaatsen; laat ik je dat gegeven geven! Alle reacties zijn en blijven - vooral op relaiegebied - NEGATIEF. Check alle topics maar door, nooit is er NIET gezegd dat het "het beste" zou zij als het uitging Luister alsjeblieft naard e Fok!kers van R&P. Want ze slopen meer dan je lief is. (Uit eigen ervaring op een ander account; ze laten je twijfelen en stoken je op tegen je vriend) Probeer te praten met bekenden, die je situatie kennen; vrienden of familie. Maar liefst niet via internet, waar mensen niet allebei de persoonlijkheden kennen en beide verhalen. End an in het speciaal Fok niet; nooit. Hartluchten werkt beter hier, meer moet je niet willen. Succes met je situatie (l)! Liefs Paealeaisy | |
gewoonmezelf87 | zaterdag 15 oktober 2011 @ 00:55 |
of ts is misschien wel volwassen genoeg om niet blind achter de fokkende medemens aan te gaan, maar er zelf over na te denken en dan een besluit nemem, soms wil iemand gewoon horen dag het inderdaad een rare situatie is, of dat het meevalt! Als dit mijn vriend zou zijn zou er sowieso een serieus gesprek volgen en misschien kan ts daar iets mee, maar iedereen over dezelfde kam scheren vind ik een beetje kort door de bocht, dat jij op basis van de FOK!mening je relatie op scherp hebt gezet is niet mijn fout! | |
Godshand | zaterdag 15 oktober 2011 @ 04:18 |
Niemand heeft gezegd dat jij het advies van Fok! moet aannemen hoor! ![]() | |
SemperSenseo | zaterdag 15 oktober 2011 @ 07:01 |
Tja, blijkbaar vond je hem met die eigenschappen heel aantrekkelijk. Dat 'arrogante' trok je aan blijkbaar. En je kan nu niet van een ander persoon verwachten dat hij veranderd. Dus of “deal with the package” en accepteer het. Of niet en verbreek je de relatie. Dan zoek je iemand beter. Advies: ontwikkel dan wel een betere 'radar' en laat je niet zo makkelijk in de luren leggen door dit soort types. Altijd hetzelfde met jullie soort vrouwen ![]() ![]() | |
SuperrrTuxxx | zondag 16 oktober 2011 @ 00:58 |
Aha jij hebt er ook geen idee van hoeveel mannen ineens arrogant/of iets anders negatiefs worden zodra de buit binnen is. Altijd maar weer de vrouwtjes de schuld geven. ![]() | |
9mVan10euroPerweekGeleefd | zondag 16 oktober 2011 @ 01:48 |
![]() | |
Catkiller | zondag 16 oktober 2011 @ 04:41 |
Oh oh, ik voel een extra sessie bij de psycholoog aan komen. |