Avond,
Zoals gewoonlijk begint een verhaal bij het begin en zo ook deze. 2 maanden geleden heb ik mijn rijbewijs behaalt . Op de dag dat ik mijn rijbewijs in de ochtend had afgehaald bij het gemeentehuis heb ik een ongeluk gehad op de snelweg door een situatie waarbij een noodstop vereist was en ik op mijn voorligger botste. Het gebeurde om half 6 op de A50, terwijl het verkeer heel onrustig reed en er nauwelijks snelheden van 100 km/u werden gehaald. Er was geen letsel, alleen blik- en milde motorische schade) Dit gebeurde in de auto van mijn ouders die voor mijn broer en ik is aangeschaft i.v.m. de verre afstand van en naar school.
Dit houdt dus in dat ik na slechts 8 uur in het bezit van mijn rijbewijs al een ongeluk had meegemaakt. Reden voor mijn ouders om te zeggen dat ik niet meer alleen mocht rijden totdat ik bewezen had dat ik fatsoenlijk een auto kan besturen. (Dat wil zeggen dat ik met mijn vader naar school zou rijden aangezien hij in dezelfde stad werkt als waar ik naar school ga.) Immers, ik heb mijn rijbewijs bij een pakje boter gekregen en scheurde als een volstrekte malloot over de snelweg.
2 weken verder. Enige tijd met mijn vader gereden en hij merkt dat ik de kwaliteiten heb om fatsoenlijk en verantwoordelijk een auto te besturen. Top pap, dit merkten ze ook tijdens het rijexamen.

Mijn ouders gaan op vakantie maar er is de afspraak dat ik niet in de auto zou rijden tenzij mijn broer ernaast zat. Mijn broer was bekend met deze afspraak.
Al die tijd heb ik de auto niet gebruikt. Tot op de laatste dag. Ik moest werken en er zou op zowel de heen als terugweg een shitload aan regen vallen. Aangezien ik niet veel voelde om verzopen op mijn werk aan te komen vroeg ik aan mijn broer of ik de auto mocht lenen. Ingestemd, maar als het mis zou gaan zouden de consequenties voor mij zijn. Niets meer dan redelijk. De afstand van 5 kilometer heen en 5 kilometer terug was dan ook zo gedaan en er deden zich geen noemenswaardige dingen voor. Gek hè?

.
De volgende dag: broer haalt ouders op van vliegveld, en in de avond valt het woord dat ik alleen in de auto heb gereden. Ouders vragen waarom en als reden geef ik op dat ik wilde laten zien dat ik fatsoenlijk een auto kan besturen en het ongeluk een samenhang van heel ongelukkige omstandigheden was en mijn verantwoordelijkheid wilde tonen door normaal en verantwoord met de auto om te gaan. Toegegeven dat ik me niet aan de afspraak heb gehouden. Ouders pissed en diep teleurgesteld in mijn doen en laten. In een argument had ik geen zin, dus ik heb alles in stilte aangehoord terwijl mijn vader steeds bozer werd. Avond afgesloten met behoorlijke frustratie.
Vandaag:
Eenmaal thuis krijg ik te horen dat 'we moeten praten'. Jeej, alweer een preek over onverantwoordelijkheid.

Ik kreeg te horen dat ik een misdrijf had gepleegd, te weten joyriding, en dat als het nog een keer zou gebeuren (autorijden zonder toestemming van eigenaar) ze naar de politie zouden gaan. Nu heb ik een uitgaansverbod van een maand opgelegd gekregen en heb ik mijn rijbewijs voor 3 maanden in moeten leveren.
Ik voel me machteloos, hopeloos en zou niet weten hoe ik met deze situatie om zou moeten gaan aangezien dit een aanzienlijke inperking van bewegingsvrijheid is en mijn sociale contacten worden ook gedempt. Vooral de bedreiging (zo kun je het wel noemen) van mogelijke vervolging bij herhaling van wat hun onrechtmatig gebruik noemen (terwijl de auto voor mij en mijn broer is aangeschaft) zit me erg dwars.
Mijn vraag is of jullie dit als redelijk beschouwen of zeggen dat mijn ouders compleet doorgeslagen zijn. Ik ben niet van plan om hier tegenin te gaan, je heet Sigmund Freud als je mijn vader (over koppigheid gesproken) om weet te praten.
Geen samenvatting, lees maar.
Groeten,
D.M
Ik hou van kaas. Geraspte kaas.
Tevens motormuis: 2005 Kawasaki ZX-6R