Borderline

Nee.

Is slopend, maar het kan...

uitdagend,dus leuk

http://www.google.nl/sear(...)+met+een+borderliner

quote:

Op woensdag 5 oktober 2011 22:34 schreef Re het volgende:
http://www.google.nl/sear(...)+met+een+borderliner

Sterker nog, ik heb er een gehad.

Tis wel uit nu, vooral om d'r borderline

Je wil jezelf aanbieden?

Het ligt eraan wat je ervan weet en of je ermee om kunt gaan.
Het kán wel.. maar verstandig is het niet per sé

ik zou er wel mee omgaan en haar gebruiken voor de seks maar een relatie is iets teveel van het goede.

ik moet dan altijd aan marla singer uit fightclub denken

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 12:57 schreef Maanvis het volgende:
ik zou er wel mee omgaan en haar gebruiken voor de seks maar een relatie is iets teveel van het goede.

Borderliners hebben duidelijkheid nodig. Je kunt er best "alleen" sex mee hebben maar geef dat dat van tevoren aan
Anders kon die casual sex nog wel eens heel vervelend uitpakken voor beide partijen (rotgevoel bij de borderliner, irritaties bij de ander die niet begrijpt waarom de borderliner zo reageert)

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 13:00 schreef KittyOnFire het volgende:

[..]

Borderliners hebben duidelijkheid nodig. Je kunt er best "alleen" sex mee hebben maar geef dat dat van tevoren aan
Anders kon die casual sex nog wel eens heel vervelend uitpakken voor beide partijen (rotgevoel bij de borderliner, irritaties bij de ander die niet begrijpt waarom de borderliner zo reageert)

is de sex niet zoveel beter als je de indruk geeft dat je de rest van je leven bij haar wilt blijven?

Ja natuurlijk is de sex dan beter!
Maar de sexcontacten verbreken gaat gemakkelijker als je duidelijk bent geweest

Zou ook even slim zijn te onderzoeken waar de Borderline vandaan komt,
komt de borderline door een vorige relatie is het misschien niet zo slim om een relatie aan te gaan.

Buiten dat, ligt het per persoon verschillend.
Je hebt borderliners die echt serieus alleen maar kunnen zeiken over alles,
pure zelf medelijden.
Je hebt ook borderliners die het er nooit over hebben en opeens gaan zitten zagen in hun
polsen omdat je hebt gezegd dat het avond eten niet lekker was.

Gewoon goed en veel praten en als je er voor gaat wel echt voor gaan en niet half,
dan moet je het gewoon niet doen.

Borderline komt echt niet alleen door een slechte relatie, daar steekt wel wat meer achter hoor.

Ik snap nooit echt wat borderliner is en hoe je dat kan zien

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 16:33 schreef Killaht het volgende:
Ik snap nooit echt wat borderliner is en hoe je dat kan zien

voor de leek (heel simplistisch gezegd); als je een vrouw ziet waarvan je denkt 'wat een psycho bitch / wat een aanstelster' dan heb je grote kans dat die borderline heeft.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2011 22:30 schreef kleine-pooier het volgende:
uitdagend,dus leuk

Dat is ook mijn mening

Hangt helemaal van de persoon af. Van beide personen eigenlijk.
Ik ken mensen met borderline die heel erg lief zijn en alles op zichzelf afreageren, maar ik ken ook borderliners die alles afreageren op hun omgeving.
Je moet er sowieso veel geduld en begrip voor hebben.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 17:22 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik ken mensen met borderline die heel erg lief zijn en alles op zichzelf afreageren

Laag functionerend

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 17:22 schreef Madame_Paon het volgende:
maar ik ken ook borderliners die alles afreageren op hun omgeving.

Hoog functionerend

Klik

Ik heb dus borderline. Ik kreeg een maand geleden die diagnose.

Ik weet dat ik mijn moeilijkheden heb en hoop op den duur iemand tegen te komen die genoeg geduld heeft om daarmee om te kunnen en willen gaan. Ik streef wel naar een gelijkwaardige relatie en hoop dat ik mijn partner naast mijn onzekerheid ook leuke dingen kan bieden. Ik wil niet iemand het leven zuur maken.

Maar ik denk zelf dat er een vertekend beeld is van borderline. Liegen, manipuleren en claimen komt vaak voor, maar de ene borderliner doet dat veel meer dan de ander. Ieder mens heeft zowel goede en slechte kanten en in elke relatie krijg je daarmee te maken.

Je kan zeggen dat je borderliners beter uit de weg kan gaan, omdat je hoe dan ook problemen met ze krijgt. Maar dat krijg je ook met mensen die bijvoorbeeld depressief of bipolair zijn.

Buiten dat, borderline is te behandelen met therapie. Je zou er theoretisch gezien zelfs vanaf kunnen komen.

Vriendin van mij heeft borderline. Heeft ook altijd relaties gehad zo lang ik haar ken. Ook altijd langdurige relaties. Zij is behandeld en het gaat al jaren heel erg goed met haar. Soms een korte terugslag. Op vakantie gaan heeft een aardige impact op haar bijvoorbeeld. Ze heeft daarna wel altijd een paar weken nodig om weer bij te komen.

Heb ook een collega met borderline. Die is nog altijd in behandeling en eerlijk gezegd denk ik dat zij nu niet in staat is een normale relatie aan te gaan.

Kortom: borderliners zijn gewoon mensen, de ene is gewoon anders dan de ander.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 19:24 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb dus borderline. Ik kreeg een maand geleden die diagnose.

Ik weet dat ik mijn moeilijkheden heb en hoop op den duur iemand tegen te komen die genoeg geduld heeft om daarmee om te kunnen en willen gaan. Ik streef wel naar een gelijkwaardige relatie en hoop dat ik mijn partner naast mijn onzekerheid ook leuke dingen kan bieden. Ik wil niet iemand het leven zuur maken.

Maar ik denk zelf dat er een vertekend beeld is van borderline. Liegen, manipuleren en claimen komt vaak voor, maar de ene borderliner doet dat veel meer dan de ander. Ieder mens heeft zowel goede en slechte kanten en in elke relatie krijg je daarmee te maken.

Je kan zeggen dat je borderliners beter uit de weg kan gaan, omdat je hoe dan ook problemen met ze krijgt. Maar dat krijg je ook met mensen die bijvoorbeeld depressief of bipolair zijn.

Buiten dat, borderline is te behandelen met therapie. Je zou er theoretisch gezien zelfs vanaf kunnen komen.

Volgens mij kun je met Borderline (nagenoeg) symtpoom vrij worden, maar houd je altijd kans op een terugval? Je bent dus nooit helemaal genezen.

Verder heeft iedereen mankementen en moet je iemand vinden wiens mankement je kunt accepteren. De borderline van mijn ex zeer zeker niet.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 19:24 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb dus borderline. Ik kreeg een maand geleden die diagnose.

Ik weet dat ik mijn moeilijkheden heb en hoop op den duur iemand tegen te komen die genoeg geduld heeft om daarmee om te kunnen en willen gaan. Ik streef wel naar een gelijkwaardige relatie en hoop dat ik mijn partner naast mijn onzekerheid ook leuke dingen kan bieden. Ik wil niet iemand het leven zuur maken.

Maar ik denk zelf dat er een vertekend beeld is van borderline. Liegen, manipuleren en claimen komt vaak voor, maar de ene borderliner doet dat veel meer dan de ander. Ieder mens heeft zowel goede en slechte kanten en in elke relatie krijg je daarmee te maken.

Je kan zeggen dat je borderliners beter uit de weg kan gaan, omdat je hoe dan ook problemen met ze krijgt. Maar dat krijg je ook met mensen die bijvoorbeeld depressief of bipolair zijn.

Buiten dat, borderline is te behandelen met therapie. Je zou er theoretisch gezien zelfs vanaf kunnen komen.

Mijn neef is helemaal kapotgemaakt door een borderliner. Vandaar dat ik iets terughoudender ben .
Met een genezen borderliner heb ik overigens geen problemen, mocht die op mijn pad komen. Maar met wekelijkse stemmingswisselingen en emotionele chantage heb ik niks, ik moet haar wel zonder angst voor een uitbarsting mee naar m'n vrienden kunnen nemen.

Ik denk dat je wel een relatie kunt aangaan met een persoon die borderline heeft, mits je zelf een open & transparant, sterk en eerlijk karakter hebt

Nee.

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 16:10 schreef Starr_003 het volgende:
Ik denk dat je wel een relatie kunt aangaan met een persoon die borderline heeft, mits je zelf een open & transparant, sterk en eerlijk karakter hebt

Dat soort mensen zijn juist een makkelijke prooi voor borderliners. Makkelijk te kneden, zegmaar.

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 16:16 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Dat soort mensen zijn juist een makkelijke prooi voor borderliners. Makkelijk te kneden, zegmaar.

Waarom denk je dat ik 'sterk' er bij tussen heb gezet...

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 11:11 schreef Maanvis het volgende:
Mijn neef is helemaal kapotgemaakt door een borderliner. Vandaar dat ik iets terughoudender ben .
Met een genezen borderliner heb ik overigens geen problemen, mocht die op mijn pad komen. Maar met wekelijkse stemmingswisselingen en emotionele chantage heb ik niks, ik moet haar wel zonder angst voor een uitbarsting mee naar m'n vrienden kunnen nemen.

Dat begrijp ik wel.

Ik heb het soms daarom best moeilijk met zo'n diagnose. Veel borderliners zijn inderdaad zoals de manier die je beschrijft.

Ik heb veel borderliners meegemaakt en ze zijn allemaal anders. Er zitten mensen tussen waarbij ik van tevoren al medelijden krijg met de mensen met wie ze een relatie hebben. Ik kende een meisje die werkelijk ALLES op anderen afschoof. Ze klaagde dat ze zo lelijk was, met de bedoeling dat wij gingen zeggen dat ze dat helemaal niet was. Terwijl ze er heel onverzorgd bij liep en hooguit 1x per week onder de douche ging. En als iemand het in zijn hoofd haalde om daar een grap, werd ze hysterisch en ging ze dreigen dat ze zelfmoord ging plegen. Ze sneed ook in haar armen, maar leek daar zelfs trots op te zijn. Als wij zeiden dat ze daarmee moest stoppen, werd ze opnieuw hysterisch dat wij geen rekening hielden met haar psychische beperkingen.

Maar ik ken ook borderliners die dankzij therapie ook heel erg zijn veranderd en leuker in de omgang zijn geworden. Borderline hangt heel erg samen met een gebrek aan eigenwaarde en een gevoel van onmacht. Maar het betekent niet dat je achterlijk bent en ook niet dat je het leuk vindt om mensen te claimen omdat je je zo alleen voelt. De emoties lopen vaak zo hoog op dat je dingen niet helder meer kunt overzien.

Maar met therapie kan je leren dat je toch grip op jezelf hebt, dan krijg je ook meer eigenwaarde en rust in je kop en is het makkelijker om de dingen te zien zoals ze zijn.

En nog iets. Als ik een relatie wil, wil ik dat met iemand waar ik echt verliefd op ben. Ik zoek geen 'kneedbare slachtoffers' op, want die kan mij geen tegengas geven als ik dat nodig heb. Ik wil dat die persoon het net zo leuk heeft met mij als andersom. Gedraag ik mij als een egoïstische klootzak, dan moet die persoon dat gewoon tegen mij zeggen. Ik probeer echt wel rekening met andere mensen te houden. Ik wil behandeld worden zoals ieder ander mens wordt behandeld.

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 18:37 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Dat begrijp ik wel.

Ik heb het soms daarom best moeilijk met zo'n diagnose. Veel borderliners zijn inderdaad zoals de manier die je beschrijft.

Ik heb veel borderliners meegemaakt en ze zijn allemaal anders. Er zitten mensen tussen waarbij ik van tevoren al medelijden krijg met de mensen met wie ze een relatie hebben. Ik kende een meisje die werkelijk ALLES op anderen afschoof. Ze klaagde dat ze zo lelijk was, met de bedoeling dat wij gingen zeggen dat ze dat helemaal niet was. Terwijl ze er heel onverzorgd bij liep en hooguit 1x per week onder de douche ging. En als iemand het in zijn hoofd haalde om daar een grap, werd ze hysterisch en ging ze dreigen dat ze zelfmoord ging plegen. Ze sneed ook in haar armen, maar leek daar zelfs trots op te zijn. Als wij zeiden dat ze daarmee moest stoppen, werd ze opnieuw hysterisch dat wij geen rekening hielden met haar psychische beperkingen.

Maar ik ken ook borderliners die dankzij therapie ook heel erg zijn veranderd en leuker in de omgang zijn geworden. Borderline hangt heel erg samen met een gebrek aan eigenwaarde en een gevoel van onmacht. Maar het betekent niet dat je achterlijk bent en ook niet dat je het leuk vindt om mensen te claimen omdat je je zo alleen voelt. De emoties lopen vaak zo hoog op dat je dingen niet helder meer kunt overzien.

Maar met therapie kan je leren dat je toch grip op jezelf hebt, dan krijg je ook meer eigenwaarde en rust in je kop en is het makkelijker om de dingen te zien zoals ze zijn.

En nog iets. Als ik een relatie wil, wil ik dat met iemand waar ik echt verliefd op ben. Ik zoek geen 'kneedbare slachtoffers' op, want die kan mij geen tegengas geven als ik dat nodig heb. Ik wil dat die persoon het net zo leuk heeft met mij als andersom. Gedraag ik mij als een egoïstische klootzak, dan moet die persoon dat gewoon tegen mij zeggen. Ik probeer echt wel rekening met andere mensen te houden. Ik wil behandeld worden zoals ieder ander mens wordt behandeld.

Goed gezegd

Ik heb vier jaar een relatie gehad met iemand die BPS heeft in een nogal zware gradatie. Al kwamen we daar twee jaar geleden pas achter, en toen vielen er wel wat dingen op hun plaats. Die volslagen onredelijke woedebuien, de onzekerheid, het claimen, de verlatingsangst, noem maar op. Daarvoor deed ik - onwetend als ik was - borderline altijd maar af als ware het een nieuwe trend. Boy, was i wrong. Ik moet wel verdomd veel van 'r gehouden hebben, anders had ik het zo lang echt nooit uitgehouden. Als ik nu aan al die ellende terugdenk krijg ik het nog spaans benauwd.

Anyway, toen ik uiteindelijk ook nog eens bedrogen bleek te worden door haar was ik er helemaal klaar mee. Einde oefening. En ik voelde me zóóó opgelucht... alsof er een juk van me afviel. Zat onderhand zelf tegen een burnout aan door al die shit, dus is het uiteindelijk een goede keuze geweest. Nooit spijt van gehad.

Mijn antwoord is dus nee.

Al hebben ze één groot voordeel; ze zijn ook gek in bed.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 13:00 schreef KittyOnFire het volgende:

[..]

Borderliners hebben duidelijkheid nodig. Je kunt er best "alleen" sex mee hebben maar geef dat dat van tevoren aan
Anders kon die casual sex nog wel eens heel vervelend uitpakken voor beide partijen (rotgevoel bij de borderliner, irritaties bij de ander die niet begrijpt waarom de borderliner zo reageert)

Geldt ook voor niet-borderliners heur. Jezus wat een rare opmerking.

Het is maf: ze zijn vaak zo bang dat je vreemdgaat, dat ze zelf maar vreemdgaan om je voor te zijn. En daarna projecteren ze hun eigen gedrag op jou. The borderline mind works in strange ways.

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 21:55 schreef Mint_Clansell het volgende:
Het is maf: ze zijn vaak zo bang dat je vreemdgaat, dat ze zelf maar vreemdgaan om je voor te zijn. En daarna projecteren ze hun eigen gedrag op jou. The borderline mind works in strange ways.

ja dat heb ik dus ook meegemaakt met die meid van m'n neef, die probeerde mij ineens op de bek te pakken

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 14:33 schreef LolaLovesYou het volgende:

Je hebt borderliners die echt serieus alleen maar kunnen zeiken over alles,
pure zelf medelijden.
Je hebt ook borderliners die het er nooit over hebben en opeens gaan zitten zagen in hun
polsen omdat je hebt gezegd dat het avond eten niet lekker Was.

hier lig ik dus egt helemaaaaaal gevouwen om.

Ik heb ook borderline, het is nu 9 jaar na mijn diagnose. Uit mijn eigen ervaring, therapie helpt!

Heb onlangs de dgt (dialectische gedrags therapie) afgerond, en ook in gewone vriendschaprelaties gaat het stuk beter. Vrienden die gebleven zijn ook tijdens mijn top-borderline-gedrag periode , zeggen dat ik qua emotie->gedrag veel beter te behappen ben.

Als ze feedback(commentaar) hebben op iets reageer nu veel minder met een directe emotie maar kan er nu rustig over praten. Bij tegenslagen ben ik niet meteen meer van slag en automutileer nauwelijks meer.

(zie qoute in de post hierboven )

Deze 2 dingen waren voor vrienden van mij altijd heel lastig om mee om te gaan. Omdat ze eigenlijk nooit wisten hoe ik nou zou reageren op een situatie of gesprek. En nou ja ik denk dat ik niet hoef uit te wijden dat sommige automutilatie niet heel fris er uit ziet voor iemand anders.

enige waar ik zelf nog veel moeite mee heb is een hechte vriendschaps/liefdes relatie met een andere borderliner die GEEN therapie heeft gehad. Omdat ik dan constant die persoon in valkuilen zie lopen en je kan ze niet 1 2 3 aan het verstand brengen wat ik heb geleerd in therapie. Nu duurde de DGT ook een jaar , dus ja kan het wel begrijpen maar de frustratie nekt dan zo'n relatie.

Hoe een relatie zou zijn met een mede-borderliner die ook DGT heeft gehad, weet ik niet omdat die situatie nog niet is voorgekomen in mijn leven, maar ik zou wel 200% in zetten als die situatie zich wel voordoet.

ik heb trouwens in die 9 jaar aan therapie:
Sociale vaardigheden
cognitieve gedragstherapie
en Dialectische gedrags therapie gedaan.
ik weet dat DGT combinatie is van SV & Cognitief,
maar de hele opzet is anders veel lastiger en zwaarder maar uit eindelijk ook effectiever.
Is mijn ervaring

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 22:54 schreef missashley het volgende:
Ik heb ook borderline, het is nu 9 jaar na mijn diagnose. Uit mijn eigen ervaring, therapie helpt!

Heb onlangs de dgt (dialectische gedrags therapie) afgerond, en ook in gewone vriendschaprelaties gaat het stuk beter. Vrienden die gebleven zijn ook tijdens mijn top-borderline-gedrag periode , zeggen dat ik qua emotie->gedrag veel beter te behappen ben.

Als ze feedback(commentaar) hebben op iets reageer nu veel minder met een directe emotie maar kan er nu rustig over praten. Bij tegenslagen ben ik niet meteen meer van slag en automutileer nauwelijks meer.

(zie qoute in de post hierboven )

Deze 2 dingen waren voor vrienden van mij altijd heel lastig om mee om te gaan. Omdat ze eigenlijk nooit wisten hoe ik nou zou reageren op een situatie of gesprek. En nou ja ik denk dat ik niet hoef uit te wijden dat sommige automutilatie niet heel fris er uit ziet voor iemand anders.

enige waar ik zelf nog veel moeite mee heb is een hechte vriendschaps/liefdes relatie met een andere borderliner die GEEN therapie heeft gehad. Omdat ik dan constant die persoon in valkuilen zie lopen en je kan ze niet 1 2 3 aan het verstand brengen wat ik heb geleerd in therapie. Nu duurde de DGT ook een jaar , dus ja kan het wel begrijpen maar de frustratie nekt dan zo'n relatie.

Hoe een relatie zou zijn met een mede-borderliner die ook DGT heeft gehad, weet ik niet omdat die situatie nog niet is voorgekomen in mijn leven, maar ik zou wel 200% in zetten als die situatie zich wel voordoet.

ik heb trouwens in die 9 jaar aan therapie:
Sociale vaardigheden
cognitieve gedragstherapie
en Dialectische gedrags therapie gedaan.
ik weet dat DGT combinatie is van SV & Cognitief,
maar de hele opzet is anders veel lastiger en zwaarder maar uit eindelijk ook effectiever.
Is mijn ervaring

Wat houdt dat dan precies in, dialectische gedragstherapie? En is dat vergelijkbaar met de VERS-training (de pannetjes-indeling) of ligt dat juist weer meer in het verlengde daarvan?

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 22:54 schreef missashley het volgende:
Ik heb ook borderline, het is nu 9 jaar na mijn diagnose. Uit mijn eigen ervaring, therapie helpt!

Heb onlangs de dgt (dialectische gedrags therapie) afgerond, en ook in gewone vriendschaprelaties gaat het stuk beter. Vrienden die gebleven zijn ook tijdens mijn top-borderline-gedrag periode , zeggen dat ik qua emotie->gedrag veel beter te behappen ben.

Als ze feedback(commentaar) hebben op iets reageer nu veel minder met een directe emotie maar kan er nu rustig over praten. Bij tegenslagen ben ik niet meteen meer van slag en automutileer nauwelijks meer.

(zie qoute in de post hierboven )

Deze 2 dingen waren voor vrienden van mij altijd heel lastig om mee om te gaan. Omdat ze eigenlijk nooit wisten hoe ik nou zou reageren op een situatie of gesprek. En nou ja ik denk dat ik niet hoef uit te wijden dat sommige automutilatie niet heel fris er uit ziet voor iemand anders.

enige waar ik zelf nog veel moeite mee heb is een hechte vriendschaps/liefdes relatie met een andere borderliner die GEEN therapie heeft gehad. Omdat ik dan constant die persoon in valkuilen zie lopen en je kan ze niet 1 2 3 aan het verstand brengen wat ik heb geleerd in therapie. Nu duurde de DGT ook een jaar , dus ja kan het wel begrijpen maar de frustratie nekt dan zo'n relatie.

Hoe een relatie zou zijn met een mede-borderliner die ook DGT heeft gehad, weet ik niet omdat die situatie nog niet is voorgekomen in mijn leven, maar ik zou wel 200% in zetten als die situatie zich wel voordoet.

ik heb trouwens in die 9 jaar aan therapie:
Sociale vaardigheden
cognitieve gedragstherapie
en Dialectische gedrags therapie gedaan.
ik weet dat DGT combinatie is van SV & Cognitief,
maar de hele opzet is anders veel lastiger en zwaarder maar uit eindelijk ook effectiever.
Is mijn ervaring

Ik heb dat dus ook. Alleen het verschil is dat er bij mij andere persoonlijkheidsstoornissen werden geconstateerd. Maar dat maakte in principe niet zoveel uit, want de behandeling die ik toen volgde was bedoeld voor alle soorten persoonlijkheidsstoornissen.

Ik was daarvoor ook niet echt leuk in de omgang. Het ene moment was ik relaxed en het andere moment schold ik je verrot of ging ik met spullen smijten of deuren dichtgooien. Zo beleefden andere mensen mij. Godzijdank hadden ze om een of andere reden vaak wel geduld met me, anders was ik er misschien nu niet meer geweest.

Maar dankzij die therapie ging ik me wel meer realiseren dat het schelden en het met spullen smijten niet echt normaal gedrag is. Als ik ergens mee zit, is het beter om daar op een volwassen manier over te kunnen praten. En ik denk ook veel meer na als ik het gevoel krijg dat iemand 'tegen me is'. Als iemand chagrijnig tegen me doet, hoeft dat niet persé te betekenen dat hij me niet mag, maar kan het ook zijn omdat hij een rotdag heeft.

Ik was klinisch onder behandeling, alleen in de weekenden ging ik naar huis. Ik had overdag therapie en om half vijf was dat afgelopen. Ik zat in een groep met 24 mensen en we moesten samen leven. Sommige mensen moesten boodschappen doen, anderen koken en weer anderen afwassen. Je zat continu met elkaar opgescheept, maar daardoor leer je juist jezelf en andere mensen kennen. Ik ben er een stuk volwassener door geworden.