Samenvatting wat er ongeveer gebeurd is. Op data zodat het niet te lang wordt.
8 juli - Ik kom van mijn laatste stage dag. Ex is niet te genieten. Brak van een feestje en kan alleen maar slapen. Volgende dag van sorry dit sorry dat.
11 juli - We gaan samen op vakantie naar Zuid-Frankrijk. We hebben op zich een redelijk leuke tijd. Afgezien van het feit dat ze zichzelf niet is. Hierdoor hebben we veel ruzie gehad.
22 juli - We zijn nog steeds in Frankrijk. Na een flinke ruzie te hebben gehad maakt zij het uit. OP VAKANTIE!!. We zijn terug gereden.
23 juli - Ik heb haar er van overtuigt om het toch te proberen. We zijn naar huis gereden en ze zou er over nadenken.
26 juli - Ze kwam bij me langs, heeft nagedacht over alles en het toch uitgemaakt.
Ik was KAPOT! Denk dat de meeste mensen hier wel weet hoe liefdes verdriet voelt. Week niet kunnen eten. Slapen evenmin. Ik hield zielsveel van haar. Maarja, geen dingen waar ik niet overheen kom. Ik heb haar een paar smeek sms'jes gestuurd. Misschien niet het handigste wat je kan doen, maarja ik was radeloos. Ga je vreemde dingen doen
5 augustus - Ik heb geunblockt van msn. We hebben wat gesproken en nogal wat verweten naar elkaars hoofd toegegooid. Denk dat we beide hier niet netjes in zijn geweest. Ik had nog wat spullen van haar staan hier ter waarde van ongeveer 100 euro. Ik zei dat ze best terug mocht hebben, alleen na de zomer vakantie. Immers, ik had geen behoefde om haar te zien.
Ze bleef maar door zeuren over die spullen. Ze wou die spullen nu meteen hebben. Na een over een weer discussie waar ze niet wou accepteren dat ze toch echt even geduld moest hebben, gooide ze het over een andere boeg. Ze had me wat te vertellen, ze zou het alleen vertellen als ze die spullen zou krijgen. Ik denk dat we inmiddels al een uur verder zijn in het gesprek.
Ik zo van: Ik laat me niet chanteren. Ze kan niet accepteren dat ik haar nog even niet wil zien. Dat heeft niks te maken met wat ze me heeft te vertellen. Weer ging het gesprek een uur verder. Eindelijk had ik haar zo ver dat ze het ging vertellen, als ik de beloften zou doen, dat ze volgende week die spullen zou mogen ophalen.
Ze was dus vreemd gegaan. De nacht van 7 op 8 Juli. Alles viel op zijn plaats! Ik was woest! Dat gevoel dat ik toen had. Dat heb ik nog nooit gevoeld. Uit woede heb ik haar spullen het raam uit geknikkerd. Ik had echt zo van: Als je je spullen zo graag wilt, kan je ze ook krijgen ook! Als ze niet zo had doorgezeurd over die spullen had ik ze nooit het raam uit gegooid!
Lange tijd bleef het stil.
21 - aug: Ik kreeg ik een smsje van haar dat ze wou praten. Na een over en weer smsen heeft ze me uiteindelijk gebeld. We hebben wat gepraat. Het ging vooral over dat ze 100 euro wou hebben. Ik heb gezegd dat ze dat niet krijgt. Ik was nog zo boos wat ze me had aangedaan. Ik vroeg haar; waarom heb je het me niet meteen verteld, maar pas na 2 weken? Ze zei het volgende; "ik wist niet wat ik moest doen, ik heb het je uiteindelijk toch verteld omdat je het anders wel van iemand anders zou horen".
Weer was ik kapot! Ze verteld het me dus niet omdat ze gewetens problemen heeft, nee ze verteld het me omdat ik het toch wel zou horen.... Hoe denk je dat dat voelt?
22 sept - We zitten op de zelfde school, dus moest het een keer gebeuren dat we elkaar weer zagen. Ze negeerde me, ik laat dat niet me dat niet gebeuren, en spreek haar aan. Ze begint direct weer over dat geld. En het kwam er eigenlijk op neer dat ze het jammer vind dat ik niet normaal die spullen heb kunnen afhandelen. Dingen als, hoe ik me gevoeld heb door haar acties, daar haalt ze haar schouders over op.
Ow geloof me. Ik ben over haar heen. Ik wil niks meer met haar te maken hebben. Ze heeft sinds kort ook een nieuw vriendje. Het doet me eigenlijk weinig. Ik vind haar niet eens mooi meer. Je gaat als je verliefd bent toch door een roze bril kijken

Maar wat me wel steekt is dat ze eigenlijk geen besef heeft wat ze voor pijn mij heeft aangedaan. Dat is eigenlijk dan ook het enige waar ik mee zit. Ze heeft iets bij me kapot gemaakt. Een stukje goed vertrouwen zeg maar. We hadden het zo leuk samen, en dit is de manier hoe het dan eindigt? De manier hoe zij gehandeld heeft is gewoon walgelijk. Het enige wat ik zoek is een stukje begrip hier in. Maar het enige waar zij over kan praten is die 100 euro.
Wat is het toch dat ze een zichzelf een schild voorhouden waar ik niet door heen kan komen? Hoe kan iemand een mens zo veel pijn doen en hier geen enig berouw bij hebben?
Nouja, ik ga verder met mijn leven. Als ik er op terug kijkt hebben we een leuke tijd gehad, maar heb ik me ook ernstig ik de persoon in kwestie vergist.
Als ik er op terug kijkt is het ook beter dat het uit is. Denk toch dat we beide geremd werden is onze eigen ontwikkeling. Ook heb ik er van geleerd. Ik weet nu een stuk beter wat ik wel en niet in een meisje zoek.
Maar ik ga nu naar het strand, tabee
PS: Ex, als je dit leest. Denk niet dat het handig is als je in dit topic gaat reageren.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sneaf op 02-10-2011 13:12:19 ]