Palestina & Israël #86

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 16:48 schreef andre347 het volgende:
Hoe laat krijgen we Abbas bij de UN?

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 16:40 schreef Voorschrift het volgende:

[..]

Au contraire, die terroristenbende erkennen is juist iets om niet bij staan te juichen.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:09 schreef andre347 het volgende:
Iemand trouwens goede video link naar de United Nations stream?

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:13 schreef Voorschrift het volgende:
Abbas is laat, godver.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:14 schreef Fruitdrink het volgende:
Wtf. Ik lees net 2 artikelen: Israël schiet Palestijn dood bij rellen en een kolonist die een Palestijnse jongetje overrijdt. Dat dit als normaal wordt beschouwd.. Dit Israël moet snel gestopt worden. Waarom zegt niemand wat tegen Israël?

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:14 schreef Fruitdrink het volgende:
Wtf. Ik lees net 2 artikelen: Israël schiet Palestijn dood bij rellen en een kolonist die een Palestijnse jongetje overrijdt. Dat dit als normaal wordt beschouwd.. Dit Israël moet snel gestopt worden. Waarom zegt niemand wat tegen Israël?

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:17 schreef Nibb-it het volgende:

[..]

Bron?

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:14 schreef Disana het volgende:

[..]

Op Radio 1 meldde men dat hij om 18.00 uur onze tijd aan het woord komt.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:21 schreef Voorschrift het volgende:

[..]

Ah, nog meer wachten.

Al deze likmevest-landjes die nu aan het woord zijn vervelen.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:23 schreef Nibb-it het volgende:
Effe naar de snackbar voordat de show begint.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:24 schreef andre347 het volgende:

[..]

Als ze nu even gewoon van het podium aflopen zonder dat rondgeslomp met handenschudden etc. gaat alles veel sneller.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:26 schreef waht het volgende:

[..]

Ach, die hypocriete dwazen als Ahmedinejad en Chavez ontmoeten hun lot nog wel eens.

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 17:23 schreef waht het volgende:

[..]

Eerste keer dat je het nieuws leest?

quote:

3. Kinderen in de gevangenis.

Israël mishandelt en martelt Palestijnse kinderen

Defence for Children International is een onderzoeksinstituut dat de rechten van kinderen onderzoekt in vele landen. Deze niet-gouvernementele organisatie is in 1979 opgericht en toetst de situatie van kinderen aan de Verklaring van de Rechten van het Kind die door de Verenigde Naties is opgesteld. Sinds 1992 is er een afdeling Palestina opgericht. Deze afdeling geeft gratis juridische bijstand, verzamelt verklaringen, doet research stelt steeds opnieuw de rechten van kinderen aan de orde.

Onlangs publiceerde DCI-Palestine een uitgebreid onderzoeksrapport, waarin beschreven wordt hoe Palestijnse kinderen mishandeld worden door het Israëlische leger en door andere Israëlische autoriteiten. Het rapport verscheen enkele dagen nadat er een artikel was verschenen in The Independent Newspaper, waarin twee Israëlische soldaten in detail vertellen over allerlei incidenten. De soldaten misdragen zich soms gewoon uit verveling of uit vermoeidheid, omdat ze 10 uur lang ergens op wacht moeten staan. Kinderen zijn voor hun een gemakkelijke 'prooi' om hun lamlendigheid op bot te vieren. Ze worden opgepakt terwijl ze ergens aan het spelen zijn, of betrokken zijn bij de beslaglegging op land of huizen.

De meeste kinderen worden gearresteerd door zwaar bewapende soldaten in dorpjes die vlakbij de Muur liggen of bij de illegale nederzettingen van Joodse kolonisten. De kinderen worden vastgebonden, met de dood bedreigd, geslagen en vernederd, net zo lang tot ze allerlei bekentenissen doen. De kinderen moeten soms papieren ondertekenen die gesteld zijn in het Hebreeuws, een taal die zij niet spreken en ook niet kunnen lezen. Van deze 'bekentenissen' wordt geen video-opname of verslag gemaakt, zoals wel vereist is onder de Israëlische wet.

Kinderen vanaf hun 16 de jaar worden behandeld als volwassenen en moeten terecht staan in Israëlische militaire rechtbanken. Ze worden niet op borgtocht vrijgelaten. In 95% van de gevallen worden de kinderen schuldig verklaard, of de aanklacht nu wel of niet klopt. Veel kinderen kunnen geen familiebezoek krijgen tijdens hun gevangenisperiode; ook krijgen ze maar beperkte schoolmogelijkheden.

Het rapport beschrijft in detail allerlei voorbeelden van marteling end heeft vele gevallen bestudeerd. Uitgebreide verklaringen van kinderen zijn in het rapport opgenomen. Helaas is er weinig uitzicht op verbetering van deze praktijken.

januari 2005

Khaled Quzmar is advocaat bij het Defence for Children International in Ramallah.
Hij werkt voor Palestijnse kinderen tussen 12 en 18 jaar in Israëlische gevangenissen op Palestijns grondgebied. Omdat het heel moeilijk is om van Ramallah naar Jenin of het Erez checkpoint bij de Gazastrook te reizen voor rechtzaken, werkt hij samen met advocaten daar.
Er zitten op het ogenblik 350 kinderen tussen 15 en 17 jaar in Israëlische gevangenissen en 7 kinderen van 12 jaar. Al deze kinderen worden net zo behandeld als de volwassenen. Maar, omdat kinderen niet gemakkelijk hun woordje doen, worden ze veel geslagen. De meeste kinderen zijn midden in de nacht van hun bed gelicht en gearresteerd zonder nadere ondervraging. Ze hebben daarom veel last van angsten en trauma's. Bijna altijd wordt als reden voor de arrestatie opgegeven: stenen gooien.

De gevangenen vallen onder Israëlisch militair recht. De uitspraken zijn zo goed als altijd: schuldig. Slechts 2 van de 400 kinderen zijn in de laatste paar jaar onschuldig bevonden. Bij een normale rechtbank zou 95% van deze kinderen vrij zijn gesproken. Ook mogen er bij de ondervragingen door de militaire rechtbanken geen ouders of advocaat aanwezig zijn. Het is bekend dat er tijdens de ondervraging veel druk en geweld wordt gebruikt naar de kinderen toe. Er wordt met messen in armen gekerfd, er worden sigaretten uitgedrukt op het lichaam. De kinderen, die niet iets 'bekennen', komen in een cel samen met iemand die samenwerkt met de Israëli. Deze probeert een bekentenis uit hen te krijgen.

Khaled Quzmar vertelde: "Een jongen van 15 wilde zijn vader bezoeken, die in de gevangenis zit. Hij kreeg geen toestemming. Toen hij slim dacht te zijn en met stenen ging gooien om gearresteerd te worden om zo bij zijn vader in de gevangenis te komen, kwam hij helaas bedrogen uit: nu zit hij wel gevangen, maar op een andere plaats, niet bij zijn vader."

Vaak komen kinderen in gewone Israëlische gevangenissen. Dan zitten ze weliswaar tussen Israëlische criminelen, maar ze hebben het beter. Ze mogen bezoek ontvangen (maar dat bezoek krijgt bijna nooit toestemming om naar Israël te reizen) en bellen met hun advocaat. Meestal hoeven deze kinderen ook slechts 2/3 deel van hun straf uit te zitten.

Palestijnse jongens (het zijn bijna nooit meisjes) kunnen niets anders doen dan stenen gooien naar Israëlische soldaten om hun frustratie kwijt te raken. Soms worden ze direct opgepakt, maar ook worden ze vaak gefilmd door bewakingscamera's en later van hun bed gelicht.

Tijdens de arrestatie slaan de soldaten er al flink op los, maar de eerste twee dagen na de arrestatie zijn het ergst. Dan vinden de verhoren plaats en dat houdt niet op tot er een bekentenis is. De ondervragers slaan en schoppen altijd, soms tot bloedens toe, maar ook binden ze de jongens vast met hun handen achter hun rug. Die trekken ze dan aan een touw omhoog, zodat het hoofd naar beneden gaat. Dit is marteling zeggen de internationale regels. De bedreigingen dat er iets met hun familie zal gebeuren als de jongens niet meewerken zorgen voor een grote psychische druk.

De Israëli geven een in het Hebreeuws geschreven verklaring aan het murw geslagen kind en zeggen: "Als je dit ondertekent, dan mag je naar huis". Alle kinderen tekenen, ook al weten ze niet wat er staat, omdat ze geen Hebreeuws kunnen lezen.

Een militaire rechtbank, die werkt volgens regels die het Israëlische leger heeft gemaakt, veroordeelt het kind tot wel negen maanden gevangenis, alleen maar voor het gooien stenen. De advocaat kan bijna niets doen, soms kan hij de straf iets verminderen. De familie mag het proces bijwonen, maar op een afstand: ze mogen het kind niet spreken of aanraken. Volgens de Israëlische militaire regels mogen kinderen van 14 worden opgepakt en opgesloten. Jongeren van 16 worden beschouwd als volwassenen.

Veel jongens moeten hun straf uitzitten in een gevangenis in Israël. Het is volgens het internationale verdrag 'De vierde Conventie van Geneve' verboden om gevangenen uit hun land weg te halen. Familieleden kunnen maar heel weinig op bezoek komen, want ze krijgen meestal geen toestemming om naar Israël te reizen. Een jongen van 14 kreeg maar drie keer familiebezoek tijdens de 15 maanden die hij gevangen zat. Hij had bekend dat hij met stenen had gegooid, maar in de Hebreeuwse verklaring stond dat hij ook een Moletov cocktail had gegooid, wat niet waar was.

In de gevangenissen is de behandeling van de gevangen jongens niet volgens de regels van het Verdrag van de Rechten van het Kind, dat overigens wel door Israël is ondertekend. Het eten is slecht van kwaliteit en te weinig. Ze krijgen geen of weinig onderwijs. Er is geen gelegenheid tot sporten en zelfs het luchten is vaak beperkt.

Elk kind krijgt ook nog een geldboete. Als de ouders die niet kunnen betalen, blijft de zoon nog twee maanden langer in de gevangenis zitten. Daarnaast heeft elke jongen na zijn vrijlating nog een voorwaardelijke straf boven zijn hoofd hangen: als hij iets doet wat de Israëli niet bevalt, kan hij zonder proces weer worden opgesloten. Dit geeft een zware druk op de jongens, maar psychologische begeleiding is er meestal niet.