Stuur een mod weg (met verslag 19-21 van 22) #4!

Geweldig .
Wij zijn ook die gletsjer opgeklommen, maar dan met een tourguide, want er zaten toen enorm diepe scheuren in het ijs (ik wilde gleuven zeggen, maar eik is scheuren net zo stom ). Er is toen nog wel een vrouw enorm op haar plaat gegaan, maar verder geen enge dingen. .

Ben benieuwd naar de beren in het volgende verslag. .

Zo, 'even' bijgelezen!

Jammer dat jullie niet meer bij Lake Louise gedaan hebben (wandelen, bootje varen) maar misschien de volgende keer. Wel een leuk verslag weer!

Aanrader voor diegene die op deze plek komen; wandel naar het Six Glaciers thee huis (ongeveer 2 uur heen en 2 uur terug), dat achter het meer ligt helemaal bovenaan in het dal van de gletsjer. Het is een redelijk makkelijke klimtocht en prachtig. Het kan wel redelijk druk zijn in het hoog seizoen.

Op de foto met Costa voor Lake Louise ligt dat achter de bossen op de berg-rug net rechtsboven z'n hoofd.

Op het Columbia Icefield ben ik met zo'n speciale bus naar boven gereden, reden die niet toen jullie er waren? Ergens in het midden had ik een waterfles gevuld met gletsjerwater, dat water is echt lekker!!

Ik krijg wel heimwee van jullie verslagen . 2 Zomers geleden een campingtrip door de Rockies gehad en ik wil zo weer terug! (Het is 9 uur rijden van m'n huis naar Banff:)).

Dat six Glacier tea house hebben wij vorig jaar ook bezocht (begin oktober). Toch een aardige klim, zeker met een kind op je rug en een temperatuur rond nul . Het meer was al aan het bevriezen en dat tea house ging bijna dicht. Ze worden eens per jaar bevoorraad per heli en de rest dragen ze zelf naar boven.



Ik wil zo enorm terug naar Canada en vooral de Rockies, heb bijna tranen in mijn ogen

[ Bericht 7% gewijzigd door Hi_flyer op 03-01-2012 21:28:13 ]

Je plaatje doet het niet Hi_flyer. Ja onder die omstandigheden zal het idd een stuk zwaarder zijn, ik heb de tocht nu 2 keer gemaak, bij 30+ graden (met te weining water bij ons).

Volgende keer dat ik weer in de Rockies ben zal ik ook eens via de 93A rijden, dat ziet er uit als een mooie route!

Aangezien Misstique niet kan wachten en Cat22 alleen 2 delen tegelijk leest: Deel 11 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 in het westen van Canada (en een stukje VS).

Zondag 04 september: Valemount - Kelowna

Het ontbijtbuffet in de Ramada Inn is wat je kan verwachten van een ketenmotel. Niet bepaald fantastisch. Terwijl ik heet water inschenk voor een kopje thee, stoot een klein jochie me aan. Heet water over m’n hand. Fuck. Wat stromend koud water helpt, maar ik ben wel klaar ermee. Op weg maar weer! Een kleine 500 km naar Kelowna moet te doen zijn. Dit is de route die we vandaag zullen volgen:



Voor onderweg willen we wel weer wat broodjes halen bij de lokale bakker. Kijken of we daarmee het uitgave-patroon iets kunnen temperen. In de buurt van de Caribou Lodge zagen we gisteren borden die verwezen naar de Swiss Bakery. Dat klinkt goed! Helaas blijkt alles gesloten. Niet omdat het zondag is, maar omdat het Labour Day is in Canada. Daar hadden we geen rekening mee gehouden.

Als ik op de kaart kijk en de ANWB erop na sla, valt er onderweg niet veel te beleven. Alleen de Helmcken Falls in Wells Gray Provincial Park wordt aanbevolen. Dan valt er ook weinig te dobbelen. .

Als we een kwartiertje in de auto zitten, zien we opeens borden: River Safari at Blue River (40 miles). Eigenlijk willen we het bord negeren. Met zo’n jetboat vlak langs de over scheuren is niets voor ons. Plus het zal wel weer prijzig zijn. Echter, 10 mijl verder zien we weer hetzelfde bord (maar dan uiteraard met 30 miles) staan. Ik kijk Costa aan. Hij kijkt mij aan. Fuck. Met frisse tegenzin haal ik de dobbelsteen uit m’n tas.

Wat zal het worden? vraag ik aan Costa.
Even de watervallen is zijn korte en heldere antwoord. Ik werp.
Fuck. Een drie.
Tot zover het idee van een goedkoop dagje concludeert Costa.

Om de stemming te verhogen zet ik een cd van Me First & The Gimme Gimme’s op. Het werkt enigszins. Een half uurtje later slaan we vlak voor Blue River linksaf van de Southern Yellowhead Highway (of Highway 5). We steken een klein bruggetje en een spoorlijn over. De overbodige bordjes (geen afslagen) wijzen ons de weg over het onverharde pad naar River Safari. Terras ann het water! Kennelijk probeert men ook Nederlanders te trekken. Jammer alleen van die fout.

Bij de balie, beter een vlonder op het water, worden we ontvangen door een Australische. We zijn de eersten van de dag, dus plek zat. Dan zit er echt niets anders op dan mee te gaan. Voor $ 80 de man zijn we klaar. Best prijzig voor een uurtje in een bootje. Koffie is niet inclusief. Toch bestellen we maar wat warme drank, want het is nog aardig frisjes. De gids/eigenaar komt er gezellig bij staan als we plaatsnemen bij de oliedrum die dienst doet als kachel. Uiteraard weet hij al van de fout op het bord, maar hij vindt het wel een handige manier om in gesprek te raken met de Nederlanders. Plus hij heeft geen verf meer.

Op dat moment komen Zzzuh Dzjurmans aan. Geen attractie compleet zonder ze natuurlijk. Dan volgt ook nog een Nederlands stel en een paar Britten. Ik besluit op de kade nog een sigaret te roken voor vertrek. De boot moet toch eerst vol en we komen 4 man tekort. Ik wandel een stukje langs de kade als ik plots een auto zie aankomen. Vier Chinezen maken het feest compleet. We kunnen vertrekken.

Ik hijs me net als ieder ander in een waterdicht pak en samen met Costa neem ik plaats op de achterste rij. Onze gids Derek zet af en we drijven langzaam weg van de steiger, parallel aan de kade. Derek loopt naar de voorkant om ons allen iets uit te leggen.

Will we see bears? vraagt Zzze Dzjurman!.
Well, yesterday we had some sitings. So probably yes. And when we do, you will have to remain quiet.

Op dat moment komt er iets uit de struiken bij de kade. In stilte wijs ik Derek op wat er achter hem gebeurt:



Daar stond ik net in de buurt te roken.

Crikey! kan Derek alleen uitbrengen. Dan pakt hij gauw de walkietalkie waarmee hij in contact staat met de mensen op de vlonder.
Guys, there’s a really big male over here.

Een klein minuutje gaat voorbij, maar dan besluit het grote mannetje weer te verdwijnen in de bosjes achter hem.

So now the tour is over? reageert de Duitser. Een Duitser met humor. Wie had dat gedacht? .

Derek kan er ook om lachen. Het gebeurt kennelijk zelden dat de beren in de buurt komen van de steiger waar de jet boats vertrekken. Met hoge snelheid varen we naar Mud Lake. Derek zigzagt flink rond tot hij plots een beer ziet:





Volgens Derek is het een jong mannetje van een jaar of 4 oud. Dan zwenkt Derek hard naar links. Arenden die aan het vissen zijn!



Ja, dat is lastig vast te leggen. Maar het lukt toch een keer:



Hier zien we er twee. Na vergroten en wegknippen van onbruikbaar materiaal. De ene op de voorgrond heeft net een vis uit het water gegraaid. Dan keren we maar weer om naar de beer die we al een kwartiertje volgen:





In de verte verschijnt nog een beer, maar die smeert hem meteen als hij lucht krijgt van de beer die we volgen. Volgens Derek is het een jonkie die net door z'n moeder is verlaten om het alleen te redden.

We varen naar de andere kant van het meer. Daar zien we een arend op z'n uitzichtplek zitten:



Van deze boottocht hebben we ook een filmpje gemaakt. Zodra Costa tijd heeft zal hij dat hier neerzetten.

[filmpje blue river safari]

Meerdere beren, vissende arenden. Costa en ik zijn het met elkaar eens: De best bestede $ 80 pp van deze hele reis.

Terug in de Eclipse starten we TomTom weer op. Nog meer dan 400km te gaan. Het is nog voor het middaguur. Makkelijk te doen op de mooie brede wegen. .

Een uur later rijden we door Clearwater, de ingang tot het Wells Gray Provincial Park dat wij rechts laten liggen. Wat we niet rechts laten liggen, is het tankstation. En de bakkerij die er in de buurt ligt. In de Flour Meadow Bakery & Cafe kunnen we in het Duits bestellen. Niet dat wij dat willen, maar de in grote getale aanwezige Zzze Dzjurmans! doen dat wel. Costa dobbelt voor ons beiden een Eggsalad Sandwich. Prima binnen te houden.

Voor de mensen die dol zijn op tekens die wijzen op een Nederlandse invloed: In Clearwater ligt een meertje genaamd Dutch Lake.

We rijden verder naar Kelowna via Kamloops. Voor de mensen die dol zijn op tekens die wijzen op een Nederlandse invloed: Langs de snelweg in Kamloops ligt een restaurant genaamd Amsterdam Breakfast & Lunch.

Uiteindelijk komen we aan in Kelowna, het hart van de wijnindustrie in de Okanagan Valley. We stellen TomTom in op het adres van het Visitor Center dat in de ANWB-gids staat. Als we op de plaats van bestemming zijn, blijkt er een kapperszaak te zitten. Wederom laat de ANWB-gids het afweten. .

Gelukkig heeft de TomTom wel het juiste adres van het Visitor Center. Een paar minuten later staan we voor de gesloten deur. . Maar gelukkig hangt er een bord met verschillende accommodaties. Nog steeds hangen we vast aan het oorspronkelijke idee: een goedkope dag voor de verandering. Vandaar dat we ons richten op de motels en niet de hotels. Op het bord prijken 7 motels, maar 1 daarvan ligt wat verder uit het centrum. Die valt af. Rest niets dan te dobbelen. Ik gooi een 2 en daardoor kunnen we naar de Kelowna Inn & Suites:



Op de weg naar het Visitor Center hebben we al gezien dat er meerdere restaurants op Bernhard Street zitten. Na een korte opfrissing in het motel lopen we daar naar toe. Om het restaurant te bepalen, moeten we eerst de zijde van de straat bepalen: even de noordzijde, oneven de zuidzijde. Ik dobbel een 3 en dus blijven we aan de zuidzijde. Costa dobbelt voor het zoveelste restaurant: weer een 3. Dat blijkt de Doc Restaurant & Bar te zijn.

Na een prima diner (we dobbelen een Pulled Pork Sandwich voor mij en Fish & Chips voor Costa) gaan we op zoek naar een bar met terras. Dat blijkt lastig te vinden. Onderweg komen we er wel achter dat het later in de week International Fetal Alcohol Spectrum Disorder Awareness Day is:



Toch goed om te weten. Verder ontdekken we op de boulevard een monument voor gevallen soldaten uit de Tweede Wereldoorlog. Kennelijk gedoneerd door de zusterstad van Kelowna: Veendam!

Niets, maar dan ook niets, in Kelowna doet denken aan Veendam.

Bij de Tonic-pub kunnen we eindelijk plaatsnemen op een terras. Een oudere lokale man komt bij ons zitten om een sigaret te roken. Hij woont z'n hele leven al in Kelowna en heeft z'n auto ingeleverd. Voortaan doet hij alles op de fiets. Nu zou je denken dat we hier te maken hebben met een ouwe hippy, maar vervolgens begint hij te klagen over de nieuwe immigranten die zich niet aanpassen aan de cultuur. Wij kijken wat rond en het percentage niet-blanken dat wij die dag hebben gezien, blijft beperkt tot de 4 chinezen in de boot op de river safari. Als ik hem daarop wijs, blijft hij toch maar afgeven op al die vreemde culturen die zich niet aanpassen. Hier moet een einde aankomen.

So they have to adapt?
Yes, like all the Europeans that came here in de fifties.
And like the whites who came here before that and who adapted fully to the native cultures?

Even kijkt de ouwe lokale me aan. Dan staat hij op en vertrekt.
Mooi.

Niet veel later vertrekken wij ook. Onderweg komen we nog langs de Bliss Bridal Shop.



Precies een maand na het trouwen van MissBliss en Re.

In het volgende verslag: The Carwash? Pornographers? Wijnen! Insanely drunk?

[ Bericht 3% gewijzigd door UIO_AMS op 01-07-2012 22:26:04 ]

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 21:10 schreef jeroen1976 het volgende:
Jammer dat jullie niet meer bij Lake Louise gedaan hebben (wandelen, bootje varen) maar misschien de volgende keer. Wel een leuk verslag weer!

We hebben een korte wandeling gemaakt, maar het was echt hoofdseizoen leek wel. Ontelbaar veel mensen daar.

quote:

Aanrader voor diegene die op deze plek komen; wandel naar het Six Glaciers thee huis (ongeveer 2 uur heen en 2 uur terug), dat achter het meer ligt helemaal bovenaan in het dal van de gletsjer. Het is een redelijk makkelijke klimtocht en prachtig. Het kan wel redelijk druk zijn in het hoog seizoen.

Op de foto met Costa voor Lake Louise ligt dat achter de bossen op de berg-rug net rechtsboven z'n hoofd.

We zagen ook de route naar Six Glaciers Tea House, maar zo'n wandeltocht red ik niet met mijn spierziekte. Jammer maar helaas.

quote:

Op het Columbia Icefield ben ik met zo'n speciale bus naar boven gereden, reden die niet toen jullie er waren? Ergens in het midden had ik een waterfles gevuld met gletsjerwater, dat water is echt lekker!!

Ik krijg wel heimwee van jullie verslagen . 2 Zomers geleden een campingtrip door de Rockies gehad en ik wil zo weer terug! (Het is 9 uur rijden van m'n huis naar Banff:)).

We hebben die bussen wel zien staan, maar ik heb er niet één rijdend gezien. Daar was het trouwens ook belachelijk druk.

quote:

And like the whites who came here before that and who adapted fully to the native cultures?

En jullie hebben nog even gewacht om te kijken of hij terug zou komen met zijn Hillbillievriendjes?

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 00:14 schreef flipsen het volgende:
En jullie hebben nog even gewacht om te kijken of hij terug zou komen met zijn Hillbillievriendjes?

Sterker nog, de volgende avond zaten we weer in de Tonic-bar.

Tough Dutchies

Twee verslagen. Zeer goed.

quote:

Bij de Tonic-pub kunnen we eindelijk plaatsnemen op een terras. Een oudere lokale man komt bij ons zitten om een sigaret te roken. Hij woont z'n hele leven al in Kelowna en heeft z'n auto ingeleverd. Voortaan doet hij alles op de fiets. Nu zou je denken dat we hier te maken hebben met een ouwe hippy, maar vervolgens begint hij te klagen over de nieuwe immigranten die zich niet aanpassen aan de cultuur. Wij kijken wat rond en het percentage niet-blanken dat wij die dag hebben gezien, blijft beperkt tot de 4 chinezen in de boot op de river safari. Als ik hem daarop wijs, blijft hij toch maar afgeven op al die vreemde culturen die zich niet aanpassen. Hier moet een einde aankomen.

So they have to adapt?
Yes, like all the Europeans that came here in de fifties.
And like the whites who came here before that and who adapted fully to the native cultures?

Even kijkt de ouwe lokale me aan. Dan staat hij op en vertrekt.
Mooi.

Tik em aan die ouwe. Heel hard.

Je reportages overtuigen me er steeds meer van dat ik eens richting Canada moet gaan reizen. Het is prachtig daar!

Ow, en wist je dat je Extreme Couponing ook in NL kunt kijken? TLC zendt het uit. Ik vind het zeer vermakelijke en enigszins verbazingwekkende tv.

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 21:18 schreef LompeHork het volgende:
Ik was een lurker (geen kenner UIO ), maar bij deze toch even mijn complimenten! Ook voor de uitgebreide verslagen en interessante foto's!

Duidelijk. .
En hallo overige lurckers. .

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 23:06 schreef Cat22 het volgende:
Ow, en wist je dat je Extreme Couponing ook in NL kunt kijken? TLC zendt het uit. Ik vind het zeer vermakelijke en enigszins verbazingwekkende tv.

Goed om te weten. Zal TLC in de gaten houden.

Je hebt ons al zoveel moois te lezen gegeven UIO, hier is iets voor jou om van te genieten.
[TV-TIP] Extreme Couponing

Stilte...meer dan een week lang. Volgende update please!

Paar hectische dagen gehad. Nieuw deel volgt zo snel mogelijk.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2012 10:56 schreef UIO_AMS het volgende:
Paar hectische dagen gehad. Nieuw deel volgt zo snel mogelijk.

Twee delen.

'Bout time for the next update, eh?

quote:

Op woensdag 25 januari 2012 14:37 schreef Misstique het volgende:
'Bout time for the next update, eh?

Pas als ik normaal foto's kan uploaden.

What happened? .

Check [FOK].

Daar zijn we weer: Deel 12 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 in het westen van Canada (en een stukje VS).

Maandag 05 september: Kelowna

Het ontbijtbuffet in de Kelowna Inn & Suites is niet best. De ontbijtzaal is ongeveer 6 bij 6 meter en zit tjokvol. Onbegrijpelijk, want het eten is niet bepaald geweldig. Wat voorverpakte muffins, smerige koffie en thee uit een automaat en jus d'orange uit pakjes. We hebben behoefte aan kwaliteit. De wijnen uit de Okanagan Valley hebben die gewenste kwaliteit.

Vanuit Kelowna gaan drie wijnroutes de streek in. De West Kelowna Wineroute krijgt de 1-2, de North Kelowna Wineroute heeft de nummers 3-4 en de East Kelowna Wineroute krijgt nummers 5-6. Op de parkeerplaats van het motel stuurt de dobbelsteen ons met een 6 naar het oosten. Maar één blik op de Eclipse zegt genoeg: smerig!

Zo kunnen we niet bij respectabele wijnboeren ons melden. Op naar de Carwash dus. De dobbelsteen wijst ons een wasprogramma van $ 10 aan. Met een als nieuw glimmende Eclipse gaan we op pad. Al snel staan we aan het begin van de oostelijke wijnroute. Deze zal ons leiden langs ongeveer 7 wijnboeren. We laten de dobbelsteen besluiten welke we zullen bezoeken als we er langs rijden. Een even betekent stoppen en een fles kopen. Met een warm zonnetje belooft het een mooie dag te worden. De rit zelf is ook een mooie.



De eerste stop maken we bij de Spierhead Winery. Het is een uur of tien, dus een prima moment om een wijntje te proeven. We raken snel aan de praat met de eigenaresse en zij vertelt ons, dat haar dochter op het punt staan om in het buitenland te gaan studeren. De oudste gaat naar Londen en de jongste naar Amsterdam. Of we daar nog tips over hebben? Uiteraard!

Met een mooie Chardonnay verlaten we de Spierhead Winery. We rijden tussen wijn- en boomgaarden. Bij Tantalus Vineyards stoppen we ook en scoren een heerlijke Riesling. Het is nog voor het middaguur, maar we vermaken ons prima. Bij de House of Rose maken we de derde en laatste stop. De eigenaresse blijkt getrouwd met een Nederlander en ze spreekt zelfs onze taal een beetje. Haar man komt ook binnen en vraagt ons of we helemaal uit Californië zijn komen rijden. Het kenteken van de Eclipse doet z'n werk weer. De Hollandse kleur kan hij in ieder geval wel waarderen. Hij nodigt ons uit om een rondje door de boomgaard te lopen:





Uiteindelijk vertrekken we met een rosé en een Chardonnay. Het zijn de goedkoopste flessen van de wijnroute, maar ook de lekkerste. We rijden nog wat rond door het oostelijke deel van Kelowna en besluiten wat fruit te kopen bij één van de vele fruitkraampjes langs de weg. Met heerlijk verse appels en perziken gaan we weer op weg. Dan zien we een bordje dat we bij een toeristisch punt in de buurt komen: de Myra Canyon. Uiteraard mag de dobbelsteen beslissen en deze besluit in het voordeel van de Canyon. We volgen de borden, maar op een gegeven moment beginnen we te stijgen. Niet lang daarna verandert de asfaltweg in een grindpad. Met een stofwolk achter ons rijden we berg op. Om ons heen rijden alleen 4X4's die ook veel stof doen opwaaien. Jammer van de wasbeurt, maar de dobbelsteen heeft zo besloten.

De Myra Canyon blijkt onderdeel van de Kettle Valley Railway, een oude spoorweg die verdwenen is, maar daarvoor in de plaats is een wandel- / fietstraject gekomen die over vele thrustles (houten bruggen) gaat:



We zijn niet van plan om de hele route te wandelen, dus de dobbelsteen laten we beslissen: de vierde thrustle zal het keerpunt worden. Hier een uitzicht op een thrustle:



En hier staat Costa op het keerpunt:



De wandeltocht van 8,4 km is ons niet in de koude kleren gaan zitten en ook het stof voelt vies aan. Terug naar het hotel dus voor een lekker verfrissende douche!

Zappend langs de televisiekanalen kom ik langs een Tim Allen film: Galaxy Quest. Een SciFi Comedy waarin buitenaardse wezens constant Never give up, never surrender! roepen. .

Ondertussen is het tijd voor diner geworden. Na een gezonde lunch van vers fruit kunnen we wel weer wat Noord Amerikaans voedsel aan. Op Bernard Street hebben we de keuze uit twee restaurants: The Keg (even) en Twisted Tomato (oneven). De drie leidt ons naar de laatste. Mooie brunettes in strakke kleding tonen ons de kaart: pizza's! Costa dobbelt de Italian Meat Lovers en ik de Prociutto, Pear & Gorgonzola. Ze smaken prima.

Na het diner lopen we naar de Tonic Pub waar we gisteren ook zaten voor nog wat drankjes op het terras. Naast ons zitten Chad & Jay, eind twintigers die de hele dag hebben gewerkt. Ze zijn dakbedekkers en trots. Dan komen de stille en benevelde Kyle en de stomdronken Emily, die geïnteresseerd is in onze relatie, bij ons zitten.

Emily: So how are you guys related?
Ik: We're mates.
Emily: He's your boss?
Ik: No, he's a friend.
Emily: I think he's your boss.
Ik:
Emily: And you guys are single?
Ik: No, we left our girlfriends at home.
Emily: You left your wives at home?!?
Ik: No, our girlfriends!
Emily: Costa, do you like music?
Costa: Sure.
Emily: You should listen to this band: The New Pornographers. They're awesome!
Kyle: The phone doesn't work, Emily.
Emily: I'll sing it: You're my lord, you're my shepherd! (vals! )
Costa: Gospel?
Emily: No, it's a love song: You're my lord, you're my shepherd! (nog steeds vals! )
Costa: Sounds a bit female unfriendly. In an oldfashioned kind of way.
Emily: No, it's a female singer!
Costa: Gay?
Emily: No listen, I'll sing it again.
Costa: Please don't.
Emily: You're my lord, you're my shepherd! (nog steeds klinkt het niet best! ) ... Uhm... I can't remember the rest. You're my lord, you're my shepherd! ... Do you like it so far?
Costa: It's not working for me.
Emily: But it's awesome. You're my lord, you're my shepherd!
Costa: From the Canadian music I prefer Arcade of Fire.
Emily: They're good!
Ik: Of course the best Canadian band are the Crash Test Dummies.
Emily: I can't believe you left you're wives at home.
Costa: Our girlfriends!
Emily: You're insanely drunk!
Costa: Me?
Emily: Yes you.
Costa: !

Een man aan een tafel naast ons besluit zich in de discussie te mengen: Canada's best band is Nickelback!
Costa: Whut?!?
Onze buurman: Milions of people bought their records. They can't all be wrong.
Costa: Apparantly they are.

Chad heeft ondertussen ruzie gekregen met een getatoeëerde jongeman die hem een chump heeft genoemd.

Chad: I feel like punching him.
Ik: Just relax Chad. It's not worth it.
Chad: When someone calls you a chump, you have to react. You can't have people insulting you. What kind of man are you if you don't?
Ik: A man who doesn't care about what a good for nothing thinks about him.
Chad: I wish I could do that.
Tattoo-man: I'm not gonna apologize for saying chump.
Chad: Let's take it outside.

Tijd om te gaan. Costa is het met me eens. Morgen maar weer eens vertrekken uit deze stad.

In het volgende verslag: Meer wijn- en boomgaarden, de Canadese woestijn en de achternicht van Jaap Stam.

[ Bericht 1% gewijzigd door UIO_AMS op 01-07-2012 22:32:48 ]

quote:

Tijd om te gaan. Costa is het met me eens.

Dus had Emily toch gelijk: mietjes! Stelletje mietjes!!!