Onderweg naar huis zei ze dat ze steeds verdrietig werd als ze aan hem dacht en vroeg ze of ze wel aan hem mocht blijven denken. Toen hebben we met zijn allen grappige verhaaltjes over Elco op zitten halen.
Over dat hij Joey's zak met sint maarten snoep had gevonden en leeg gegeten. Over de chocoladeletters die verdwenen nog voor het ochtend was en waarom zwarte piet dus steeds alle schoenen op de kast zette als hij ze vulde. Over Joey die eens zijn nagels had gelakt en dat die gekke hond 's ochtends met rode nageltjes rond liep. Over de ham/kaas croissantjes waar hij gek op was en die hij steevast wist te jatten, hij stond al te kwispelen als we binnenkwamen met een zakje. Over zijn afschuw voor water, zijn hoogtevrees, zijn angst voor spinnen en ganzen en zijn bangigheid in het donker.
En toen hebben we door onze tranen heen ook samen kunnen lachen, fijn om dat echt samen te delen. En het was dan ook een fantastische hond