NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Hoeveel huurlingen waren er uberhaupt actief. Zulke praatjes doen het altijd goed in de media....en er zijn dus mensen die dat klakkeloos overnemen. Het lijkt mij logisch dat meneer een grote aanhang had 
Volgens mij waren er wel behoorlijk veel, maar het is ook grotendeels een propagandapraatje natuurlijk.quote:Op zondag 4 september 2011 12:46 schreef PLAE@ het volgende:
Hoeveel huurlingen waren er uberhaupt actief. Zulke praatjes doen het altijd goed in de media....en er zijn dus mensen die dat klakkeloos overnemen. Het lijkt mij logisch dat meneer een grote aanhang had
Het stukje van gisteren over mensen die in zee zwommen vond ik vreemd. Dat er een gedeelte zee prive is van een leider van dat land vond ik niet zo vreemd. Alsof het westen geen prive strand kent.
Of mochten burgers helemaal niet in zee zwemmen?
Of mochten burgers helemaal niet in zee zwemmen?
I Ask for so Little. Just Fear Me, Love Me, Do as I Say, and I Will Be Your Slave.
User van NWS zei: Maak van internet een schoner riool! YES WE CAN!
User van NWS zei: Maak van internet een schoner riool! YES WE CAN!
Besteed Noord-Afrika dan wel meer aandacht aan de problematiek rond de vluchtelingen die naar Spanje, Frankrijk en Italië vluchten dan Europa aandacht besteed aan de vluchtelingen die naar Noord-Afrika gaan? Ik vind het ook niet zo heel vreemd dat de pers dit niet niet doet, maar ik moet ook zeggen dat ik het best zou willen weten. Als leek weet je dan dat niet alleen het westen zoveel vluchtelingen opvangt.quote:
[..]
Nee, dan gaat het alleen over de economische vluchtelingen richting Spanje Frankrijk en Italie - en niet de problematiek van economische vluchtelingen richting Noord-Afrika. Dat zijn twee aparte zaken. Is ook niet zo heel vreemd dat men hier in Europa daar geen aandacht aan schenkt trouwens.
Juist goed dat je het wel hoort dus.
I Ask for so Little. Just Fear Me, Love Me, Do as I Say, and I Will Be Your Slave.
User van NWS zei: Maak van internet een schoner riool! YES WE CAN!
User van NWS zei: Maak van internet een schoner riool! YES WE CAN!
Nou dan zal t gauw gedaan zijn, aan lasergestuurde raket erop en klaar
.quote:zo 04 sep 2011, 16:52
Legerchef NTC weet waar Kaddafi ongeveer is
CAIRO - De strijdkrachten van de nieuwe Libische regering of Nationale Overgangsraad (NTC), hebben de verblijfplaats van de gevallen dictator Muammar Kaddafi ongeveer getraceerd. Dat heeft een verslaggever van de nieuwszender al-Jazeera zondag vernomen van de militaire chef van de strijders van de NTC, Abdul Hakim Belhadj
Er gaat niets boven lekker in de zon zitten in de achtertuin met een heel koud glas bier , als je al 72 jaar bent en nog gezond, laat ze maar lachen de sukkels
Hij is al 30 keer gepakt of ingesloten geweest. Doe niet zo dom.quote:
Nou dan zal t gauw gedaan zijn, aan lasergestuurde raket erop en klaar
[..]
.
quote:Bani Walid: an escalating humanitarian crisis
Muammar Gaddafi's stronghold said to be a scene of growing desperation with no power or water and food running low
Libyan rebels say 25 doctors are seeking entry into one of Muammar Gaddafi's besieged strongholds in a bid to avert an escalating humanitarian crisis.
The town of Bani Walid is said to be a scene of growing desperation with no power or water for a week, food running low and Gaddafi loyalists firing in the streets.
Rebels have surrounded the town, one of the last in Libya that remains in the deposed leader's grip. Despite ongoing clashes they were continuing last ditch efforts to negotiate a peaceful surrender. Rebels claimed their first priority is now bringing emergency relief to the population.
At a desert outpost around 60km away, Abusif Ghnyah, a rebel spokesman who comes from Bani Walid, said: "There is no fruit or vegetables and a shortage of water. People are relying on food stored in their house. The city has been without electricity for a week and the houses rely on electricity, even for water. There is nothing at the hospital."
Two of his colleagues had gone to Bani Walid to negotiate passage for 25 doctors, Ghnyah said. "We are not fighters. We want to supply food, medicine and so on. We are preparing for humanitarian intervention. But unless it is 100% safe, we will not go in."
The talks appeared to have broken down because rebels want the doctors and ambulances to go in with an armed convoy. Pro-Gaddafi elements in Bani Walid, 140km southeast of Tripoli, have found this unacceptable.
Ghnyah said 120 people gathered in Bani Walid last week and agreed a negotiated surrender, only for the meeting to be disrupted by Gaddafi loyalists shouting dissent.
Ghnyah claimed that around 20 loyalist gunmen are causing mayhem in the town, "most likely" on the instructions of Gaddafi himself.
"We have heard some of the Gaddafi gangs controlling Bani Walid are making trouble for the people. They are firing into the air and threatening people. They are giving guns to children. They are destroying the city."
On Saturday the rebels claimed that Bani Walid's radio station was under their control and flags had been raised in defiance.
Ghnyah added: "The whole population of Bani Walid is with us but they are frightened for their lives. Their lives are not safe if they say they are with the 17th of February [the date of the uprising]. I heard yesterday the streets are empty of people except these gangs."
Many of the rebel fighters moving up to 10km west of Bani Walid in pickup trucks with mounted artillery guns hail from the town and belong to its dominant tribe, the Warfala. They say they are unwilling to take it by force and risk civilian casualties unless entirely necessary. Various deadlines for surrender have come and gone.
Ghnyah added: "We have told them they are our brothers, our elders, and we are not going there for bloodshed. We are patient because we want to save the lives of people. We don't want to fire one shot, we don't want to hurt the people."
But asked how just 20 Gaddafi sympathisers could be holding a town of 60,000 people hostage, Ghnyah replied: "That's a good question."
Rebel officials have given conflicting statements about the situation in Bani Walid and other loyalist areas. Dao Salhin Eljadek, a colonel in the Tripoli Military Council, contradicted earlier reports by suggesting that Gaddafi's sons, Saif and Saadi, are still in Bani Walid.
"Saif is in Bani Walid and has given about 80 FN guns to snipers and mercenaries," he said. "Saif is causing problems and is causing us to fight each other. The people of Bani Walid should abandon him."
He added: "I know Saadi is in Bani Walid and negotiating a surrender. If they give up, they will be given a fair trial. Everyone who was working with the Gaddafi regime, as soon as surrendering, will be treated humanely and kept safe under our control until going to court."
Asked to estimate the strength of Gaddafi's forces, Eljadek commented: "Numbers don't matter. We'll do our best for the country."
Meanwhile Nato reported bombing an ammunition storage facility near Bani Walid. It also bombed a military barracks, a police camp and several other targets near Gaddafi's hometown of Sirte on Saturday night, as well as targets near Hun, a possible staging ground in the desert halfway between Sirte and Sabha.
National Transitional Council officials announced plans to bring their heavily-armed fighters under control and try to integrate thousands of them into the police force and find jobs for others.
Interim interior minister Ahmad Darat said: "We only need the revolutionaries for the first month. We have a plan we will announce today to include 3,000 of the revolutionaries in the interior ministry who will be trained and will work in national security.
"The rest of them work in business or are builders etc - they don't want to be in the police. They will give up their weapons. It's just a matter of time and organisation."
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
http://www.dnevniavaz.ba/(...)fijev-sin-kamis.html
Hier staat dat Ghaddaffi's zoon Khamis dood is gevonden, er staat echter geen bron en ik heb dit op geen andere site kunnen vinden.
Hier staat dat Ghaddaffi's zoon Khamis dood is gevonden, er staat echter geen bron en ik heb dit op geen andere site kunnen vinden.
somige mense zijn belangerijk (L) andere niet
Hij is een week geleden al omgekomen, is op alle normale nieuwssites wel terug te vinden.quote:Op zondag 4 september 2011 21:33 schreef ecktebaas het volgende:
http://www.dnevniavaz.ba/(...)fijev-sin-kamis.html
Hier staat dat Ghaddaffi's zoon Khamis dood is gevonden, er staat echter geen bron en ik heb dit op geen andere site kunnen vinden.
Mooi, kunnen die trekkende Berbers naar Nederland. Met Berbers hebben we intussen ervaring.quote:Noodkreet Toearegs in Libië
ALGIERS - De Toearegs in Libië worden vervolgd door de nieuwe machthebbers en Algerije zou de grens voor hen moeten openstellen. Dit zei Ishak Ag Hassini, een gezant van de Toearegs, in een zondag in Algerije gepubliceerd vraaggesprek met de krant al-Khabar. Hij roept ook om hulp van internationale organisaties.
De toestand van de Toearegs in Libië is catastrofaal, volgens Ag Hassini. Er wordt op ze gejaagd door de strijders van de nieuwe machthebbers. Die denken dat alle Toearegs pro-Kaddafi zijn. Algerije heeft de grens met Libië gesloten, nadat recent naaste familieleden van dictator Muammar Kadddafi via de woestijn naar Algerije waren uitgeweken.
De Toearegs zijn een als nomaden levend Berbervolk. Ze leven vooral in Algerije, Mali, Niger en Libië.
Het is precies hetzelfde verhaal als met Irak. Om dit soort landen onder de duim te houden heb je gewoon een strakke hand nodig. En die rebellen ging het niet om Westerse waarden als democratie en vrijheid van meningsuiting. Die ging het om stamverbanden en macht.
We hadden ons er gewoon niet mee moeten bemoeien.
The End Times are wild
Er zijn ook andere berbers die tegen gaddafi vechten (nafusa). Er waren een paar dozijn toearegs in dienst van Gaddafi.
Klein zakcentje mee te verdienen, zo'n verderfelijke dictator;
Klein zakcentje mee te verdienen, zo'n verderfelijke dictator;
quote:Since the beginning of the Arab revolutions, embattled regimes have faced a barrage of criticism in the press. To counter this, Arab dictators have employed the services of western PR companies to clean up their image. Consulting companies like the Washington-based Qorvis Communications and the London-based Bell Pottinger have been quietly working for governments in Yemen, Syria and Bahrain.
For these companies, as the bad press has grown worse for these governments, business for them has improved. But their work has pushed them into unfamiliar territory ? under the spotlight and some have had to defend their business deals.
http://english.aljazeera.(...)011938838405146.html
30,000 Bombs Over Libya
After some 8,000 bombing raids, with estimates of 4 bombs used per attack NATO has already dropped over 30,000 bombs on Libya. That’s almost 200 bombs per day for 6 months, some tens of thousands of tons of high explosives. With an estimated 2 Libyans killed per bomb and without a single NATO casualty the Western regimes have massacred over 60,000 Libyans in the past half year with the rebels themselves having said there have been 50,000 Libyan deaths.
One hell of a humanitarian intervention isn’t it?
After some 8,000 bombing raids, with estimates of 4 bombs used per attack NATO has already dropped over 30,000 bombs on Libya. That’s almost 200 bombs per day for 6 months, some tens of thousands of tons of high explosives. With an estimated 2 Libyans killed per bomb and without a single NATO casualty the Western regimes have massacred over 60,000 Libyans in the past half year with the rebels themselves having said there have been 50,000 Libyan deaths.
One hell of a humanitarian intervention isn’t it?
Met al die olie op de achterdeur van Europa??quote:
[..]
We hadden ons er gewoon niet mee moeten bemoeien.
We hebben nu wel de Chinezen buitenspel gezet
Kul.quote:
30,000 Bombs Over Libya
After some 8,000 bombing raids, with estimates of 4 bombs used per attack NATO has already dropped over 30,000 bombs on Libya. That’s almost 200 bombs per day for 6 months, some tens of thousands of tons of high explosives. With an estimated 2 Libyans killed per bomb and without a single NATO casualty the Western regimes have massacred over 60,000 Libyans in the past half year with the rebels themselves having said there have been 50,000 Libyan deaths.
One hell of a humanitarian intervention isn’t it?
De meeste doden zijn gevallen door de continue bombardementen van Gaddafi op woonwijken en zijn executies van betogers, gevangenen en militairen die weigerden hun landgenoten onder vuur te nemen.
Daarnaast zijn er de doden die aan het front vielen.
NATO heeft ook burgerslachtoffers gemaakt, altijd teveel, maar geen grote aantallen.
Maar goed, jij hecht meer waarde aan de berichtgeving van de libische en russische staatsmedia.
Ook de Tea Party-lijn kan je volgen natuurlijk, zoals met dit soort sites.
Heb je de documenten over de libische samenwerking met oa rechtse amerikaanse PR-buro's gemist ofzo?
Gewoon hun eigen regering tegenwerken omdat het democraten zijn, of omdat ze voor ieders geld te koop zijn.
Heb jij de laatste onthulling over de samenwerking tussen MI5, de CIA en Gaddafi's regime gemist ofzo?quote:
[..]
Heb je de documenten over de libische samenwerking met oa rechtse amerikaanse PR-buro's gemist ofzo?
Gewoon hun eigen regering tegenwerken omdat het democraten zijn, of omdat ze voor ieders geld te koop zijn.
En hoe kun je het gedrag van private bedrijven tegenwerking noemen als de regeringen van de UK, VS, Italië, Frankrijk enz. allemaal zaken deden met Gaddafi?
Ik kan hier legio's nieuwsberichten en foto's posten van ontmoetingen tussen westerse regeringsleiders en Gaddafi. Of over de deals die ze met hem sloten. The Deal in the Desert.
Je begrijpt nog steeds niet wat mijn probleem met dit alles is he?
Het is het hypocriete en opportunistische gedrag van onze westerse regeringen. Het ene moment steunen we dictatoriale regimes en maken we dankbaar gebruik van bijvoorbeeld hun martelkelders (zodat kunnen volhouden dat we schone handen hebben) en het volgende moment draaien we 180 graden en zijn we volop aan bombarderen, hoegenaamd omdat het zo'n verderfelijk regime is.
Keer op keer op keer op keer hetzelfde gedrag. Eerst leveren we Saddam gifgas, daarna bombarderen we Irak terug naar de middeleeuwen met god weet hoeveel slachtoffers. "De VS is solidair met het Egyptisch volk" riep Clinton nadat dezelfde VS eerst Mubarak 30 jaar lang in het zadel hield en zijn politie op dat moment met 'made in America' wapens de bevolking te lijf ging. En nou zijn 'we' alweer zes maanden in Libië aan het bombarderen.. In hoeveel landen zijn we ondertussen vrijheids en democratie bommen aan het gooien? Vijf, zes, zeven? O das waar ook, deze keer zijn het humanitaire bommen. Niet dat het voor de slachtoffers uitmaakt..
Het is onmogelijk om het welzijn van de Libische bevolking te geven en tegelijk de militaire interventie als iets positiefs te zien imo.
Net zoals het onmogelijk is het optreden van het westen goed te keuren als je ook maar een greintje aan integriteit hecht.
Eens. Maar dit keer gaat het anders.quote:
.....
Je begrijpt nog steeds niet wat mijn probleem met dit alles is he?
.....
Het is het hypocriete en opportunistische gedrag van onze westerse regeringen.
.....
Keer op keer op keer op keer hetzelfde gedrag.
Dat is wel mogelijk omdat het dit keer heel anders gaat -imo.quote:Het is onmogelijk om het welzijn van de Libische bevolking te geven en tegelijk de militaire interventie als iets positiefs te zien imo.
Had men maar eerder meer respect getoond voor een plaatselijke bevolking.quote:Net zoals het onmogelijk is het optreden van het westen goed te keuren als je ook maar een greintje aan integriteit hecht.
(Bestaat dat trouwens, hét westen?)
Niet voor niets dat de opstandelingen geen (massale) boots on the ground wilden. Slechte voorbeelden zat.
Ik hoop dat er een keer iets positief uitpakt.
Die hele arabische lente is wel een verrassend verschijnsel.
Mooi stuk van Tom Malinowski, directeur van Human Rights Watch in de VS.
Waarschuwing voor de zwartkijkers: de toonzetting is voorzichtig optimistisch.
Maar ook een optimist ziet de vele beren op de weg.
'We moeten de Libiërs helpen vrij te blijven'
De nieuwe, democratisch gezinde leiders van Libië verdienen constructieve steun van de regering-Obama en haar NAVO-bondgenoten. Help hen bij het organiseren van verkiezingen, het naleven van de mensenrechten en het trainen van agenten. Dat stelt Tom Malinowski, directeur van Human Rights Watch in de VS.
Eer
De Nationale Overgangsraad in Libië heeft zich tot nu toe heel anders gedragen dan we gewend zijn van rebellenbewegingen. De raad zendt voortdurend via radio en tv boodschappen uit waarin de regels van de Geneefse Conventie worden uitgelegd en heeft nog onlangs via sms aan zijn achterban laten weten: 'Wanneer je een aanhanger van Kaddafi oppakt, bedenk dan dat hij net als jij een Libiër is. Zijn waardigheid is jouw waardigheid, want we zijn allen Libiërs en zijn familie is jouw familie, zijn eer is jouw eer.'
De leider van de Nationale Overgangsraad, Mustafa Abdel Jalil, verklaarde vorige week: 'De toekomst zal niet rooskleurig zijn. Ik roep alle Libiërs op om zich verantwoord te gedragen en het recht niet in eigen hand te nemen.' Ook wil hij dat krijgsgevangenen goed en vriendelijk worden behandeld. 'Iedereen in ons land heeft recht op een waardig bestaan.'
Ook al zeggen ze de juiste dingen, de nieuwe Libische leiders wachten nog veel hindernissen. De lijst is lang, want het gaat niet alleen om het aanhouden van Kaddafi en het opruimen van resterende verzetshaarden. Zij zullen ervoor moeten zorgen dat de mensen hun tientallen jaren opgekropte woede niet gaan botvieren op de functionarissen van Kaddafi.
Bovendien moet voorkomen worden dat politiebureaus, gevangenissen en andere overheidsgebouwen in brand gestoken of leeggeplunderd worden. Want daarin bevinden zich wellicht documenten of ander bewijsmateriaal dat kan dienen om die functionarissen te berechten.
Verder moeten de troepen van de oppositie, misschien met hulp van de NAVO, wapendepots veiligstellen. Uiteindelijk moeten ook alle reeds verspreide wapens worden ingezameld. Tegelijkertijd moeten de plekken waar van oudsher veel steun voor Kaddafi was, zoals zijn geboortestad Sirte en de zuidelijke woestijnstad Sabha, in het nieuwe Libië worden opgenomen. Er moet een overgangsregering komen die meer groeperingen vertegenwoordigt dan nu. Er moet een nieuwe rechtsstaat van de grond af worden opgebouwd. Er moet een grondwet komen, en verkiezingen. De olie moet weer gaan vloeien en de inkomsten daaruit moeten op transparante wijze worden besteed. In het verleden gepleegde misdaden moeten worden gedocumenteerd en bestraft.
Zware opgave
Dat wordt een zware opgave binnen het huidige Libische rechtssysteem en daarom zouden de Libiërs het Internationaal Strafhof in Den Haag moeten betrekken bij de belangrijkste zaken, misschien door een internationaal proces te houden op eigen bodem. De moeilijkheid bij dit alles is dat de hoogstaande leiders in Benghazi nooit de volledige controle hebben gehad over de zich nogal onafhankelijk opstellende strijders die nu de Libische hoofdstad zijn binnengetrokken. In Benghazi zelf heeft het ze al maanden gekost om alle gewapende groepen die bij het begin van de opstand naar voren kwamen in één bevelstructuur onder te brengen.
De Libiërs die nu in de straten van Tripoli in de lucht schieten, hebben terecht het gevoel dat ze zichzelf bevrijd hebben. Ze zullen zich niet elk dictaat laten opleggen nadat hun in de afgelopen 42 jaar al bij ieder aspect van hun leven verteld is wat ze moesten doen. Het ontwapenen van de vrijwillige strijders, het overdragen van het veiligheidsbeleid aan een hervormde politie, de Libiërs ervan overtuigen dat gerechtigheid moet worden behaald via de rechtspraak en dat veranderingen moeten worden bevochten via de politiek - het is allemaal wel te doen, maar het heeft wel tijd nodig.
Er kan en zal veel misgaan bij het tegemoet treden van al deze uitdagingen, maar we moeten wel bedenken dat de problemen van Libië die van Libië zelf zijn en niet een kopie van de problemen die we kennen uit landen waarmee we meer vertrouwd zijn, zoals Irak of Afghanistan. Daarbij hebben de Libiërs een paar voordelen ten opzichte van menige samenleving die zich moet herstellen van conflicten en dictatuur.
Onderscheid
Er zijn in Libië geen echt scherpe scheidslijnen tussen etnische of sektarische groeperingen. Er is wel onderscheid tussen stammen, maar die stammen zijn niet zo identiteitsbepalend als sommige buitenstaanders menen. Maar andere verschillen, zoals die tussen de jongere en oudere Libiërs en verschillen in sociale en economische status, zouden weleens belangrijker kunnen blijken.
De maatschappelijke instituties in Libië, voor zover ze bestaan, zijn zwak. Dat is een erfenis van Kaddafi's bewind, maar het biedt ook weer de kans om nieuwe en betere instituties helemaal nieuw op te bouwen. Het feit dat het bewind volledig is ingestort en er niet over een machtsoverdracht is onderhandeld, betekent ook dat de oppositie niet een van zijn misdadige handlangers in een overgangsregering hoeft op te nemen.
Een ander belangrijk voordeel van Libië, vergeleken met bijvoorbeeld Irak, is dat de Libiërs nu een goede relatie hebben met de internationale gemeenschap. Hun dictator is niet verdreven door een buitenlandse indringer; ze zijn wel geholpen door de NAVO, maar het is hun revolutie en zij voelen zich verantwoordelijk voor hun eigen toekomst, in plaats van afhankelijk te zijn van een buitenlandse redder.
Tegelijkertijd zijn de meeste Libiërs dankbaar dat de Verenigde Staten, de Europeanen en bepaalde Arabische landen hebben geholpen bij hun strijd. Daardoor kunnen buitenstaanders constructief invloed uitoefenen in de moeilijke maanden die nu komen.
De Libiërs willen geen buitenlandse troepen om de binnenlandse vrede te bewaren en die hebben ze waarschijnlijk ook niet nodig. Ze zullen echter wel prijs stellen op en gebaat zijn bij hulp van de Verenigde Naties en andere internationale instellingen bij het organiseren van verkiezingen, het opleiden van politiemensen en het waarborgen van eerbied voor de mensenrechten, vooral in gebieden waar politieke of tribale spanningen te verwachten zijn. De regering-Obama en de NAVO-bondgenoten moeten bij het verlenen van die bijstand ruimhartig zijn.
Dat de toekomst van Libië onzeker is, spreekt voor zich, evenals het feit dat de Libiërs een hoge prijs hebben betaald voor hun bevrijding. Toen ze eenmaal in opstand kwamen en Kaddafi hen met overmacht wilde verpletteren, stond al vast dat dit drama gewelddadig zou aflopen. Toen was het de vraag of die afloop de Libiërs de kans zou geven om een beter land op te bouwen of dat Kaddafi na een bloedbad aan de macht zou blijven. Wie de beelden ziet van de gevangenen die uit de onvoorstelbaar wrede kerkers van Kaddafi zijn bevrijd, zal zich moeilijk kunnen voorstellen dat er op dit moment een betere afloop had kunnen zijn. Laten we daar dankbaar voor zijn en vervolgens de Libische leiders helpen en aansporen om in ieder geval zo dicht mogelijk bij de realisering van de waarden te komen die in Tripoli vorige week hebben gezegevierd. Wat er ook de komende maanden in Libië gebeurt, de vraag blijft of deze overwinning van de rebellen ook iets zegt over de rest van het Midden-Oosten, of zelfs de wereld.
Vergissing
Enerzijds denk ik dat het een vergissing zou zijn om te veel af te leiden uit het succes van de Libische opstand. De wortels daarvan waren uniek, evenals de omstandigheden die de NAVO tot de conclusie brachten dat er moest en kon worden ingegrepen. In Syrië, Bahrein en Jemen - om over China, Birma en Cuba maar te zwijgen - zullen de zaken echter hun eigen beloop hebben.
De ontwikkelingen in Libië zullen evenmin leiden tot een overkoepelende theorie over westerse interventie om gruwelen een halt toe te roepen. Dat de regering-Obama een dergelijke theorie niet formuleert, is niet alleen omdat de Verenigde Staten graag flexibel willen blijven, maar ook omdat men terecht beseft dat soortgelijke interventies niet overal mogelijk, effectief of welkom zouden zijn.
Anderzijds zegt het gebeuren in Libië wel iets over de inherente kwetsbaarheid van onderdrukkende regimes en over het risico van een buitenlandbeleid dat zich baseert op de veronderstelling dat dergelijke regimes blijvend zijn. Op de avond dat de oppositie Tripoli binnentrok, kreeg ik van een kennis een e-mail met dit citaat van de Indiase leider Mahatma Gandhi: 'Je hebt tirannen en moordenaars en die kunnen een tijdje onoverwinnelijk lijken, maar uiteindelijk vallen ze altijd. Let wel: altijd.'
Toen dacht ik: er is vast niet één buitenland-analist die een dergelijke uitspraak zou durven doen op een vergadering van een denktank in Washington. Maar als verklaring van wat er in Libië is gebeurd en wellicht zou kunnen gebeuren in Syrië en zelfs op tal van andere plaatsen waar het oproer nu nog niet kraait, was deze uitspraak realistischer en juister dan de meeste commentaren die ik de afgelopen maanden heb gehoord. Tirannen heersen met geweld en angst, twee zaken die op korte termijn gehoorzaamheid afdwingen, maar uiteindelijk leiden tot afkeer en verzet. Verzet kan worden gebroken, maar het geweld dat daarvoor nodig is, wekt nog meer afkeer en verzet op. En dat gaat net zolang door tot het geweld en de angst uiteindelijk worden overwonnen.
Omver werpen
De meeste Midden-Oostendeskundigen hadden een bepaald beeld van de regio en moeten eraan wennen dat dit beeld nu gekanteld is. Slechts weinigen onder hen geloofden dat een volksbeweging er ooit in zou slagen om in deze regio een dictatuur omver te werpen of dat dergelijke bewegingen zich grotendeels zouden organiseren rond seculiere, democratische beginselen, of steun vanuit het Westen zouden verwelkomen.
In Libië, waar de bevolking zo lang praktisch van de buitenwereld was afgesloten en zich zo passief leek op te stellen, leek een dergelijke ontwikkeling al helemaal onwaarschijnlijk. Toch is gebleken dat de Libiërs niet tot in lengte van dagen een onvrij en onwaardig bestaan wilden leiden, net zomin als andere mensen waar dan ook. Zullen westerse beleidsmakers begrijpen dat dit ook geldt voor bijvoorbeeld Noord-Koreanen, Chinezen, Oezbeken of Saoedi's? Of houden ze hun oogkleppen op en laten ze zich weer verrassen?
Waarschuwing voor de zwartkijkers: de toonzetting is voorzichtig optimistisch. Maar ook een optimist ziet de vele beren op de weg.
'We moeten de Libiërs helpen vrij te blijven'
De nieuwe, democratisch gezinde leiders van Libië verdienen constructieve steun van de regering-Obama en haar NAVO-bondgenoten. Help hen bij het organiseren van verkiezingen, het naleven van de mensenrechten en het trainen van agenten. Dat stelt Tom Malinowski, directeur van Human Rights Watch in de VS.
Eer
De Nationale Overgangsraad in Libië heeft zich tot nu toe heel anders gedragen dan we gewend zijn van rebellenbewegingen. De raad zendt voortdurend via radio en tv boodschappen uit waarin de regels van de Geneefse Conventie worden uitgelegd en heeft nog onlangs via sms aan zijn achterban laten weten: 'Wanneer je een aanhanger van Kaddafi oppakt, bedenk dan dat hij net als jij een Libiër is. Zijn waardigheid is jouw waardigheid, want we zijn allen Libiërs en zijn familie is jouw familie, zijn eer is jouw eer.'
De leider van de Nationale Overgangsraad, Mustafa Abdel Jalil, verklaarde vorige week: 'De toekomst zal niet rooskleurig zijn. Ik roep alle Libiërs op om zich verantwoord te gedragen en het recht niet in eigen hand te nemen.' Ook wil hij dat krijgsgevangenen goed en vriendelijk worden behandeld. 'Iedereen in ons land heeft recht op een waardig bestaan.'
Ook al zeggen ze de juiste dingen, de nieuwe Libische leiders wachten nog veel hindernissen. De lijst is lang, want het gaat niet alleen om het aanhouden van Kaddafi en het opruimen van resterende verzetshaarden. Zij zullen ervoor moeten zorgen dat de mensen hun tientallen jaren opgekropte woede niet gaan botvieren op de functionarissen van Kaddafi.
Bovendien moet voorkomen worden dat politiebureaus, gevangenissen en andere overheidsgebouwen in brand gestoken of leeggeplunderd worden. Want daarin bevinden zich wellicht documenten of ander bewijsmateriaal dat kan dienen om die functionarissen te berechten.
Verder moeten de troepen van de oppositie, misschien met hulp van de NAVO, wapendepots veiligstellen. Uiteindelijk moeten ook alle reeds verspreide wapens worden ingezameld. Tegelijkertijd moeten de plekken waar van oudsher veel steun voor Kaddafi was, zoals zijn geboortestad Sirte en de zuidelijke woestijnstad Sabha, in het nieuwe Libië worden opgenomen. Er moet een overgangsregering komen die meer groeperingen vertegenwoordigt dan nu. Er moet een nieuwe rechtsstaat van de grond af worden opgebouwd. Er moet een grondwet komen, en verkiezingen. De olie moet weer gaan vloeien en de inkomsten daaruit moeten op transparante wijze worden besteed. In het verleden gepleegde misdaden moeten worden gedocumenteerd en bestraft.
Zware opgave
Dat wordt een zware opgave binnen het huidige Libische rechtssysteem en daarom zouden de Libiërs het Internationaal Strafhof in Den Haag moeten betrekken bij de belangrijkste zaken, misschien door een internationaal proces te houden op eigen bodem. De moeilijkheid bij dit alles is dat de hoogstaande leiders in Benghazi nooit de volledige controle hebben gehad over de zich nogal onafhankelijk opstellende strijders die nu de Libische hoofdstad zijn binnengetrokken. In Benghazi zelf heeft het ze al maanden gekost om alle gewapende groepen die bij het begin van de opstand naar voren kwamen in één bevelstructuur onder te brengen.
De Libiërs die nu in de straten van Tripoli in de lucht schieten, hebben terecht het gevoel dat ze zichzelf bevrijd hebben. Ze zullen zich niet elk dictaat laten opleggen nadat hun in de afgelopen 42 jaar al bij ieder aspect van hun leven verteld is wat ze moesten doen. Het ontwapenen van de vrijwillige strijders, het overdragen van het veiligheidsbeleid aan een hervormde politie, de Libiërs ervan overtuigen dat gerechtigheid moet worden behaald via de rechtspraak en dat veranderingen moeten worden bevochten via de politiek - het is allemaal wel te doen, maar het heeft wel tijd nodig.
Er kan en zal veel misgaan bij het tegemoet treden van al deze uitdagingen, maar we moeten wel bedenken dat de problemen van Libië die van Libië zelf zijn en niet een kopie van de problemen die we kennen uit landen waarmee we meer vertrouwd zijn, zoals Irak of Afghanistan. Daarbij hebben de Libiërs een paar voordelen ten opzichte van menige samenleving die zich moet herstellen van conflicten en dictatuur.
Onderscheid
Er zijn in Libië geen echt scherpe scheidslijnen tussen etnische of sektarische groeperingen. Er is wel onderscheid tussen stammen, maar die stammen zijn niet zo identiteitsbepalend als sommige buitenstaanders menen. Maar andere verschillen, zoals die tussen de jongere en oudere Libiërs en verschillen in sociale en economische status, zouden weleens belangrijker kunnen blijken.
De maatschappelijke instituties in Libië, voor zover ze bestaan, zijn zwak. Dat is een erfenis van Kaddafi's bewind, maar het biedt ook weer de kans om nieuwe en betere instituties helemaal nieuw op te bouwen. Het feit dat het bewind volledig is ingestort en er niet over een machtsoverdracht is onderhandeld, betekent ook dat de oppositie niet een van zijn misdadige handlangers in een overgangsregering hoeft op te nemen.
Een ander belangrijk voordeel van Libië, vergeleken met bijvoorbeeld Irak, is dat de Libiërs nu een goede relatie hebben met de internationale gemeenschap. Hun dictator is niet verdreven door een buitenlandse indringer; ze zijn wel geholpen door de NAVO, maar het is hun revolutie en zij voelen zich verantwoordelijk voor hun eigen toekomst, in plaats van afhankelijk te zijn van een buitenlandse redder.
Tegelijkertijd zijn de meeste Libiërs dankbaar dat de Verenigde Staten, de Europeanen en bepaalde Arabische landen hebben geholpen bij hun strijd. Daardoor kunnen buitenstaanders constructief invloed uitoefenen in de moeilijke maanden die nu komen.
De Libiërs willen geen buitenlandse troepen om de binnenlandse vrede te bewaren en die hebben ze waarschijnlijk ook niet nodig. Ze zullen echter wel prijs stellen op en gebaat zijn bij hulp van de Verenigde Naties en andere internationale instellingen bij het organiseren van verkiezingen, het opleiden van politiemensen en het waarborgen van eerbied voor de mensenrechten, vooral in gebieden waar politieke of tribale spanningen te verwachten zijn. De regering-Obama en de NAVO-bondgenoten moeten bij het verlenen van die bijstand ruimhartig zijn.
Dat de toekomst van Libië onzeker is, spreekt voor zich, evenals het feit dat de Libiërs een hoge prijs hebben betaald voor hun bevrijding. Toen ze eenmaal in opstand kwamen en Kaddafi hen met overmacht wilde verpletteren, stond al vast dat dit drama gewelddadig zou aflopen. Toen was het de vraag of die afloop de Libiërs de kans zou geven om een beter land op te bouwen of dat Kaddafi na een bloedbad aan de macht zou blijven. Wie de beelden ziet van de gevangenen die uit de onvoorstelbaar wrede kerkers van Kaddafi zijn bevrijd, zal zich moeilijk kunnen voorstellen dat er op dit moment een betere afloop had kunnen zijn. Laten we daar dankbaar voor zijn en vervolgens de Libische leiders helpen en aansporen om in ieder geval zo dicht mogelijk bij de realisering van de waarden te komen die in Tripoli vorige week hebben gezegevierd. Wat er ook de komende maanden in Libië gebeurt, de vraag blijft of deze overwinning van de rebellen ook iets zegt over de rest van het Midden-Oosten, of zelfs de wereld.
Vergissing
Enerzijds denk ik dat het een vergissing zou zijn om te veel af te leiden uit het succes van de Libische opstand. De wortels daarvan waren uniek, evenals de omstandigheden die de NAVO tot de conclusie brachten dat er moest en kon worden ingegrepen. In Syrië, Bahrein en Jemen - om over China, Birma en Cuba maar te zwijgen - zullen de zaken echter hun eigen beloop hebben.
De ontwikkelingen in Libië zullen evenmin leiden tot een overkoepelende theorie over westerse interventie om gruwelen een halt toe te roepen. Dat de regering-Obama een dergelijke theorie niet formuleert, is niet alleen omdat de Verenigde Staten graag flexibel willen blijven, maar ook omdat men terecht beseft dat soortgelijke interventies niet overal mogelijk, effectief of welkom zouden zijn.
Anderzijds zegt het gebeuren in Libië wel iets over de inherente kwetsbaarheid van onderdrukkende regimes en over het risico van een buitenlandbeleid dat zich baseert op de veronderstelling dat dergelijke regimes blijvend zijn. Op de avond dat de oppositie Tripoli binnentrok, kreeg ik van een kennis een e-mail met dit citaat van de Indiase leider Mahatma Gandhi: 'Je hebt tirannen en moordenaars en die kunnen een tijdje onoverwinnelijk lijken, maar uiteindelijk vallen ze altijd. Let wel: altijd.'
Toen dacht ik: er is vast niet één buitenland-analist die een dergelijke uitspraak zou durven doen op een vergadering van een denktank in Washington. Maar als verklaring van wat er in Libië is gebeurd en wellicht zou kunnen gebeuren in Syrië en zelfs op tal van andere plaatsen waar het oproer nu nog niet kraait, was deze uitspraak realistischer en juister dan de meeste commentaren die ik de afgelopen maanden heb gehoord. Tirannen heersen met geweld en angst, twee zaken die op korte termijn gehoorzaamheid afdwingen, maar uiteindelijk leiden tot afkeer en verzet. Verzet kan worden gebroken, maar het geweld dat daarvoor nodig is, wekt nog meer afkeer en verzet op. En dat gaat net zolang door tot het geweld en de angst uiteindelijk worden overwonnen.
Omver werpen
De meeste Midden-Oostendeskundigen hadden een bepaald beeld van de regio en moeten eraan wennen dat dit beeld nu gekanteld is. Slechts weinigen onder hen geloofden dat een volksbeweging er ooit in zou slagen om in deze regio een dictatuur omver te werpen of dat dergelijke bewegingen zich grotendeels zouden organiseren rond seculiere, democratische beginselen, of steun vanuit het Westen zouden verwelkomen.
In Libië, waar de bevolking zo lang praktisch van de buitenwereld was afgesloten en zich zo passief leek op te stellen, leek een dergelijke ontwikkeling al helemaal onwaarschijnlijk. Toch is gebleken dat de Libiërs niet tot in lengte van dagen een onvrij en onwaardig bestaan wilden leiden, net zomin als andere mensen waar dan ook. Zullen westerse beleidsmakers begrijpen dat dit ook geldt voor bijvoorbeeld Noord-Koreanen, Chinezen, Oezbeken of Saoedi's? Of houden ze hun oogkleppen op en laten ze zich weer verrassen?
Het is wel een taaie die Gafaffi,een lul de behanger is het uiteraard maar respect hoe die weet vol te houden.
quote:Large Libyan convoy arrives in Niger -sources
AGADEZ, Sept 6 (Reuters) - A large convoy of Libyan armored vehicles escorted by the Nigerien military arrived in the northern Niger desert town of Agadez late on Monday, a French military source and a Niger military source told Reuters.
The convoy contained between 200 and 250 Libyan military vehicles and included officers from Libya's southern army battalions, and likely crossed from Libya into Algeria before entering Niger, the sources said on condition of anonymity.
The French military source said he had been told Muammar Gaddafi and his son Saif al-Islam might be considering joining the convoy en route to Burkina Faso, a landlocked West African state which has offered Gaddafi and his family asylum and has a border with Niger.
Gaddafi's entourage has been hit by numerous high-profile defections, arrests and killings since an uprising that has effectively ended his 42-year rule of the country.
The head of Muammar Gaddafi's security brigades, Mansour Dhao, along with more than 10 other Libyans, crossed into Niger on Sunday, two Niger officials said earlier on Monday.
Dhao's departure comes days after Gaddafi's wife and three of his children fled to Algeria and fighters for the ruling National Transitional Council arrested his foreign minister outside Tripoli.
The French military source said he had been told the commander of Libya's southern forces, General Ali Khana, may also be in Niger, not far from the Libyan border.
He said he had been told that Gaddafi and his son Saif would join Khana and catch up with the convoy should they choose to accept Burkina Faso's offer of exile.
Burkina Faso, a former recipient of large amounts of Libyan aid, offered Gaddafi exile about two weeks ago but has also recognised the rebel National Transitional Council (NTC) as Libya's government.
Burkinabe Foreign Minister Yipene Djibril Bassolet said that Gaddafi could go into exile in his country even though it is a signatory of the International Criminal Court (ICC), which has charged him with crimes against humanity.
Gaddafi has said he is ready to fight to the death on Libyan soil, although there have been a number of reports that he might seek refuge in an African nation.
The Niger military source said many more Libyans, including pro-Gaddafi Tuareg fighters, had also crossed the border into Niger on Monday seeking refuge.
Tsja.... Afrika zit vol met landen die voor Gadaffi wel wat willen doen. 
Wanneer zijn poen op is dan zal het snel gedaan zijn denk ik.
Wanneer zijn poen op is dan zal het snel gedaan zijn denk ik.
Nou ja ik kan je die hoop niet ontzeggen natuurlijk.quote:
[..]
Eens. Maar dit keer gaat het anders.
[..]
Dat is wel mogelijk omdat het dit keer heel anders gaat -imo.
[..]
Had men maar eerder meer respect getoond voor een plaatselijke bevolking.
(Bestaat dat trouwens, hét westen?)
Niet voor niets dat de opstandelingen geen (massale) boots on the ground wilden. Slechte voorbeelden zat.
Ik hoop dat er een keer iets positief uitpakt.
Die hele arabische lente is wel een verrassend verschijnsel.
Mijn verwachting is dat nu de soevereiniteit van Libië is gebroken men alles zal doen om te voorkomen dat Libië het ooit terugwint. Een zwakke regering, die voor veiligheid en stabiliteit afhankelijk blijft van het westen zal de voorkeur hebben. Om die regering zwak te houden zal men interne onrusten gebruiken, aanwakkeren en in leven houden. Een zwakke regering, als het al niet uit puppets bestaat, heeft ook een zwakke positie in onderhandelingen over contracten. Het land krijgt dus slechte deals. Het volk ziet dat de regering haar belangen niet verdedigd en men raakt ontevreden. Al is het alleen maar omdat er minder geld voor voorzieningen zal zijn. enz. enz.
Gadaffi zorgde goed voor de bevolking,gratis zorgverzekering, benzine spotgoedkoop, verse groenten uit moderne landbouw.
Het is maar afwachten of dat ooit nog terugkomt.
Het is maar afwachten of dat ooit nog terugkomt.
Reken er maar niet op. Het land moet nu natuurlijk voldoen aan de WTO en dergelijke.quote:Op dinsdag 6 september 2011 04:37 schreef Piet_Piraat het volgende:
Gadaffi zorgde goed voor de bevolking,gratis zorgverzekering, benzine spotgoedkoop, verse groenten uit moderne landbouw.
Het is maar afwachten of dat ooit nog terugkomt.
Een van de redenen dat Mubarak in problemen kwam was dat hij de subsidies op last van de IMF moest afbouwen.
