U kent ze wel, van die relatief grote, gekleurde, anders smakende chocola in een pak hagelslag. Soms is het alsof er geen andere hagelslag meer te koop is, behalve die funniepakken. Ik erger me er dood aan, want zoals gezegd: ze smaken anders. Ik verwacht hagelslag op mijn brood, dat smaakt naar hagelslag. Voorkeur gaat natuurlijk uit naar puur. (mensen die melkhagelslag kopen

)
Dan eet je, welwillend, je brood, nietsvermoedend over het lot dat jou zal treffen binnen een paar kaakslagen: de funniesmaak. Eenmaal ontdekt dat deze funnies niet te vreten zijn, behoed je jezelf de volgende keer voor de horor van de funnie. Natuurlijk ben je het de volgende keer weer vergeten. Je loopt rustig door de winkel, richting je favoriete pak hagelslag en pakt, zoals gewoonlijk, de hagelslag. Niets aan de hand, totdat je afgerekend hebt en thuis komt. Wederom strooi je jouw boterham vol met die overheerlijke chocolade korrels, maar niet voor lang, want tot jouw afgrijzen zie je daar ineens dat onheilspellende gekleurde autootje, kortom: afhalen van die funnies. Dat is namelijk het volgende probleem: de funniepakken zijn niet te onderscheiden van de normale pakken.
Wederom ben je die keer daarna behoed voor de funnies, maar we volgen hetzelfde liedje. Thuisgekomen, zie je het pak met een tweede blik aan en ja hoor, we hebben weer beet. Voordat je strooit, ben je je dus behoed voor de funnies. Het noodlot wilt echter, dat die funnies van abnormaal formaat zijn. Deze kleine krengen komen dus, als je erop voorbereid bent, met geen mogelijkheid langs de schuif van je hagelslagpak, waardoor het broodje smeren uren duurt. Ze zullen je op het werk voor gek uitmaken, als je de 'te laat'-reden verteld. "Ja, sorry meneer, ik had een pak hagelslag met funnies erin."
De klacht luidt dan ook: Die zogenaamde funnies, ZIJN. TOTAAL. NIET. FUNNY!
Hier schreef
Aoibhin het volgende: Beter autist in de kist dan een feestje gemist w/ *O*