Hey iedereen, ik ben nog hoor. Het was nu even een paar dagen van de zwaarste klap bijkomen.
Donderdag zag ik haar nog wat rennen en kwispelen en leek het allemaal niet meer nodig te zijn, een levensspurt heet zo iets.. Maar steeds meer zag je haar inzakken, ze probeerde haarzelf echt groot te houden voor ons maar ze zakte toch steeds weer door haar achterpoten. Het was zo zielig en pijnlijk om te zien.
Ze had in totaal 3spuitjes nodig om uiteindelijk neer te gaan met een hele diepe zucht. Dit bewees ook maar weer hoe een vechterslust ze nog had en dat ze nog echt wel graag bij ons wou blijven. Maar ze kon gewoon echt niet meer.
We hebben perfect afscheid genomen van haar en hebben vrede met haar dood want lijden was te pijnlijk en egoïstisch geweest.. We namen de herinneringen door van haar, dat ze ongegeneerde keiharde scheten liet in de trein, m'n zus schaamde zich dood in de volle coupé

Het uit de autoraam hangen en het wapperen van haar wangen. En alle momenten van hoe trots en veilig we ons wel niet voelden als we met haar op straat liepen. Ze kwam dan afschikwekkender over dan wat ze eigenlijk was maar elke neger lachte opeens naar ons, best grappig.
Het was echt een geweldige hond en niemand die haar plaats in zou kunnen nemen. We koesteren de band en nemen alle liefde mee wat ze ons heeft gegeven in ons leven. Ze zal altijd worden herinnerd. ^^
Niet echt de mooiste foto's maar dit was bij haar afscheid en om dan met een big-smile te gaan poseren..
![P8180469.jpg]()
![P8180452.jpg]()
En dan nog éénmaal één van haar mooiste foto's:
![P8170433.jpg]()
Rust zacht Indy, we gaan je allemaal missen, want zo'n hond als jij komt er nooit meer. We hebben van je genoten! ^^