Nederlandse leger in de Koude Oorlog

Infanterie Beveiligingscompagnie Regiment van Heutz


In 1950 werd het administratieve Regiment van Heutsz opgericht als de Nederlandse infanterie troepen inbreng in het conflict in Korea. Hierbij nam de eenheid aan diverse gevechtsacties deel waarbij de nodige verliezen werden geleden. Bij wijze van rust kreeg de eenheid na de acties zijn eerste bewakingstaak; de bewaking van krijgsgevangen Noord-Koreaanse militairen. Hierna werd weer aan gevechtsacties deelgenomen waarbij de eenheid opviel door zijn onverschrokkenheid. Na het einde van de Koreaanse Oorlog keerde de eenheid naar Nederland terug.
Na de terugkeer was de Koninklijke Landmacht (KL) nog volop in de naoorlogse opbouw. Als dank werd de naam van Heutsz toegekend aan een van de zeven opgerichte KL infanterie regimenten.

Bij reorganisaties werd enkele jaren later het gehele KL bewakingskorps opgeheven en ondergebracht in het Regiment van Heutsz. De opgerichte bewakingseenheden hadden de opeenvolgende nummering van 1 t/m 15 en hun oude baretembleem met een kemphaan leverde hen de spotnaam 'kippeneukers' op. Omdat dit de goede naam van het regiment schade toebracht werd dit embleem later gewijzigd. Eenheden behorend tot het Regiment van Heutsz werden vooral belast met 24 uurs beveiligingstaken op en rond allerlei militaire complexen en waren hierdoor niet erg populair.

420 IBC Oranje Nassaukazerne, Amsterdam (oprichting 1955- opheffing 1998)
421 IBC Schiphol, Haarlemmermeer (oprichting 1955- opheffing 1964)
422 IBC Schefferkamp, de Lier (oprichting 1955- opheffing 1994)
423 IBC De Doelenkazerne, Leiden (oprichting 1955- opheffing 1964)
424 IBC Kromhoutkazerne, Utrecht (oprichting 1955- opheffing 1995)
425 IBC Tonnetkazerne, ’ t Harde (oprichting 1955- opheffing 1993)
426 IBC Oranjekazerne, Schaarsbergen (oprichting 1955- opheffing 1996)
427 IBC Menno van Coehoornkazerne, Arnhem (oprichting 1955- opheffing 1964)
428 IBC Detmerskazerne, Eefde (oprichting 1955- opheffing 1996)
429 IBC Barakkenkamp, Hooghalen (oprichting 1955- opheffing 1993)
430 IBC Legerplaats de Wittenberg, Garderen (oprichting 1955- opheffing 1964)
431 IBC de Ruyter van Stevenickkazerne, Oirschot (oprichting 1955- opheffing 1996)
433 IBC Trip van Zoutlandkazerne, Breda (oprichting 1955- opheffing 1997)
434 IBC Johannes Postkazerne, Havelte (oprichting 1955- opheffing 1993)
435 IBC Kwartier Cortemarck, Büren (W-Duitsl) (oprichting 1963- opheffing 1998)
444 IBC Legerplaats Crailo, Laren (oprichting 1985- opheffing 1991)
446 IBC Winkelmankazerne, Nunspeet (oprichting 1985- opheffing 1991)
448 IBC Detmerskazerne, Eefde (oprichting 1986- opheffing 1996)
449 IBC Johan Willem Frisokazerne, Assen (oprichting 1986- opheffing 1998)
451 IBC de Bonskazerne, Grave (oprichting 1986- opheffing 1997)
525 IBC Oranjekazerne, Schaarsbergen

Vanaf 1960 tot het begin van de jaren 90 was er mede door de Koude Oorlog een grote behoefte aan breed inzetbare bewakingseenheden met infanterie achtergrond. De opleiding en de uitrusting veranderde radicaal en de oude bewakingseenheid veranderde in de nieuwe Infanterie Beveiligings Compagnie (IBC). De IBC'n werden opgenomen binnen de toenmalige organisatie van het 1e Legerkorps. Dit parate legerkorps viel deels onder de NAVO en had in oorlogstijd als opdracht het verdedigen van de Noord-Duitse Laagvlakte.
Vanwege het mobiele optreden tijdens patrouilles kregen de IBC’n allen de toevoeging ‘mobiel’. Enkele IBC’n kregen ook de toevoeging ‘zwaar’. Dit betekende dat de eenheid extra was voorzien van een mortiergroep en was belast met de inrichting en beveiliging van zeer vitale objecten. In de jaren zeventig waren 425, 434 en 435 IBC modern uitgeruste eenheden. Ze waren binnen het 1e Legerkorps ook als eerste met de in die tijd beste wapens uitgerust de FN FAL en de FN MAG.
Vanaf 1960 tot begin jaren 90 waren deze drie IBC'n belast met de bewaking van enkele Artillerie eenheden voorzien van de MGR-1 Honest John raket, de M110 houwitser en de MGM-52 Lance raket. Hoewel het Ministerie van Defensie dit nooit heeft bevestigd of ontkend werd aangenomen dat deze eenheden in tijden van spanning met atoomwapens waren uitgerust die ook op hun locaties waren opgeslagen.

425 IBC uit t'Harde was van 1960-1989 belast met de beveiliging van W33 granaten voor de M110 houwitsers en van 1960-1978 de beveiliging van Honest John koppen van 119 Afdeling Veldartillerie (119AfdVA). Deze waren opgeslagen in de Special Ammunition Storage (SAS) Doornspijk.
434 IBC uit Havelte was van 1960-1978 belast met de beveiliging van Honest John koppen van 109AfdVA en van 1978-1993 met de beveiliging van Lance koppen van 129AfdVA. Deze waren opgeslagen in de SAS Darp.
435 IBC uit Büren (W-Duitsland) was samen met het Belgische 13e Artillerie Bataljon van 1963-1993 belast met de beveiliging van de NAVO SAS Stockerbusch.
Bovengenoemde 3 eenheden behaalden zeer goede resultaten tijdens nationale en internationale inspecties en sportdagen.
Alle overige IBC'n hadden bewakingstaken in en op kazernes, Mobilisatiecomplexen en communicatie objecten.

De opleiding was begin jaren ´70 van vorige eeuw van Schoonhoven naar de Isabellakazerne te 's-Hertogenbosch verhuisd. In deze periode stonden de IBC’n tamelijk negatief bekend door de vele incidenten met dienstplichtig personeel tijdens de SAS bewaking (sitewacht) en in het uitgaansleven. Later veranderde dit echter door de verandering naar een beroepsleger en door de behaalde resultaten tijdens (inter)nationale inspecties.
Geschat wordt dat in de periode vanaf 1960 tot begin jaren 90 ongeveer 200.000 tot 300.000 man als dienstplichtige bij een van de IBC’n waren ingelijfd. In de jaren zeventig en 80 bestond het Regiment Van Heutsz voornamelijk uit de IBC'n en het 48e Pantser Infanterie Bataljon uit 's-Hertogenbosch.

Begin jaren 90 viel de druk van het Warschaupact weg. Mede omdat de US Army zijn special ammunition storages ontmantelde verdween daarmee de noodzaak van de IBC'n. Rond 1994 waren de meeste al afgestoten naar andere regimenten, o.a. Oranje Gelderland. Het Regiment Van Heutsz maakte opnieuw een herstart die resulteerde in de oprichting van 12 Infanteriebataljon Air Assault. Deze eenheid die deel uitmaakt van 11 Luchtmobiele Brigade is gelegerd in de Oranjekazerne te Schaarsbergen en heeft alle tradities van het oude Regiment van Heutsz overgenomen.

Bron: Wikipedia


Büren, Duitsland

Koninklijke Landmacht - Regiment van Heutz 1968

435 IBC Büren Duitsland

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 17:22 schreef AchJa het volgende:
IBC is hier al een paar keer voorbij gekomen, maar laten we voorop stellen dat die lui over het algemeen niet de uitvinders van het buskruit waren en zeker niet de "makkelijkste" knapen waren. Wat een criminele bende was dat.

Als je echt ongeschikt was voor van alles en nog wat verdween je of naar IBC of naar de werktroepen.

Bij van Heutz zaten de 'softies' van Defensie, als je daar bij zat werd je toch een beetje lacherig aangekeken

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 18:24 schreef AchJa het volgende:

[..]

Het was natuurlijk niet alleen van Heutsz, ook Oranje Gelderland was IBC.

Maar zoals ik ze ken zou ik ze niet afschilderen als "softies"... Meer als lompe boeren die elke vorm van gezag en autoriteit probeerden te dwarsbomen.

Kortom, een club naar mijn hart!

Oranje Gelderland leverde niet veel voor bewaking. In de jaren 60 stond van Heutz bekend als 'softies', wat ze daarna hebben gedaan om van die naam af te komen weet ik niet, ik heb daarna weinig met die 'kippeneukers' van doen gehad.
Ik weet alleen dat als de er 's nachts oefeningen waren van 'die' artillerieafdelingen met de Amerikanen, dan zag je overal die van Heutz staan. Na 1967 ging de bierconsumptie omhoog ( mensen kochten vanaf die periode meer bier voor thuisgebruik, met name kratten ) en bij die Dienstplichtigen in het buitenland was dat ook goed te merken, erg veel doden door ongelukken en veel militairen die werden overgedragen aan de Kmar door de Duitse politie

[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 20-09-2011 20:25:54 ]

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 19:54 schreef BeffJeck het volgende:
Ik heb ooit nog eens sitewacht( spel je het zo??) moet lopen. Blauw licht, wapen doorgeladen, de ene met een MAG en de ander met de munitie.

Bestaat "opplan 10" nog ? dan moest je naar de radio luisteren of je opgeroepen werd.

Opplan 1 was dat

Sitewacht ken ik zeker nog, waar zat jij bij?

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 20:18 schreef BeffJeck het volgende:

[..]

stst 42 painf. in Assen. Wij hebben toen een keer een sitewacht over moeten nemen. Ik weet niet meer precies hoe het zat maar het was niet ons gewone werk.

Je had de " stafwacht" en dat was een bij elkaar geraapt zooitje. Commando's die het niet gered hadden. Mensen die niet welkom waren bij van Heutsz etc..etc. Kortom een bende.

Ik was de enige hospik...eeh..geneeskundig verzorger in die Cie. Ik heb vaak zat EHAF kunnen toepassen omdat de mensen nog te stom waren om te poepen. Mensen werden zelfs ontslagen van hun dienstplicht.

42e, lag dat ook in Assen? Welke periode was dat?

Als je kijkt wat mensen allemaal voor stomme dingen doen, brandwonden aan de handen, van de loop van de MAG, tja, dat doen ze dan ook maar één keer

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 20:34 schreef BeffJeck het volgende:

[..]

Dat heb ik nooit begrepen de STST-cie wel maar het 42e zelf lag ergens in Duitsland(als ik mij niet vergis).

Periode 90 tot 92.

Seedorf, Limburgse Jagers, Ik kan eens opzoeken hoe het rond die periode zat met de organisatie van het leger, want dat was echt een overgangsfase en er werd erg veel geschoven met onderdelen in die tijd.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 20:35 schreef BeffJeck het volgende:
ik woonde toen zelf vlak bij Amersfoort. Genoeg kazernes in de buurt. Maar ik werd naar Assen gestuurd. Man..man.. wat had ik de balen hiervan.

Ik moest ook het halve land door tijdens dienstplicht, Vanuit Ede naar mijn ouderlijk huis was toen zo'n 4 1/2 uur ( trein en bus ) , maar niet alle onderdelen liggen in de buurt waar je wordt geplaatst, maar we hebben het allemaal overleefd

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 20:43 schreef BeffJeck het volgende:

[..]

43e verkennings(nog wat) zat er ook. Dat waren trouwens leuke gasten.

Later zijn wij StSt 42 mechbrig geworden. Wij hadden een zwart sjaaltje met een ramskop er op geborduurd.

43e verkenningsesquadron, die zitten daar, geloof ik, nog steeds.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 21:38 schreef Schild het volgende:

[..]

Wat is een 'egelstelling'? Middeleeuws woord voor rondom ofzo?

In carré met je bajonet op je geweer bijvoorbeeld;

http://www.boekje-pienter.nl/html/e.htm#egelstelling

Korps Mobiele Colonnes (1955-1993)


Het Korps Mobiele Colonnes was een militaire eenheid voor rampenbestrijding en bestond uit 24.000 reservisten en een kleine staf van beroepsmilitairen

In 1952 werd in Nederland de Wet op de Bescherming Bevolking (BB) afgekondigd. Het ging hierbij om het geheel van niet-militaire maatregelen tot bescherming van de bevolking tegen oorlogsgeweld. Het was de bedoeling dat de BB geheel met vrijwilligers zou worden bemenst. Omdat dit niet goed uitviel, werd bij Koninklijk Besluit nummer 41 (Staatscourant 1955, 233) van 14 november 1955 – d.w.z. na de watersnoodramp van 1953 – het KMC opgericht. Als oprichtingsdatum wordt 1 augustus 1955 aangehouden.

Tot 1963 was het KMC onder de naam Rijks Mobiele Colonnes (RMC) een zelfstandig (vierde) krijgsmachtdeel naast Koninklijke Landmacht, Luchtmacht en Marine, dat in oorlogsomstandigheden of bij grote rampen, via de nationale commandant van de BB, aan lokale autoriteiten steun kon verlenen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken zorgde voor de financiering van het KMC.

In de praktijk richtte een burgemeester een verzoek tot militaire steunverlening door het KMC aan de Commissaris van de Koningin in de betrokken provincie. Hieronder vielen brandbestrijding, redding, gewondentransport, geneeskundige hulpverlening, nooddrinkwater(leiding)voorzieningen en waterzuivering. Wanneer de Commissaris van de Koningin niet kon voldoen aan het burgemeestersverzoek, wendde hij zich tot de Minister van Binnenlandse Zaken.

Mouwembleem van het KMC.

Bij Koninklijk Besluit van 1 februari 1963 werd het KMC opgenomen in de Koninklijke Landmacht, maar militairen uit andere krijgsmachtdelen bleven in de gelederen.

Het KMC ressorteerde onder de Bevelhebber der Landstrijdkrachten (BLS).

Alle personeel van het KMC was lid van de militair geneeskundige dienst en werd opgeleid in brandweer-, redding- en eerstehulpwerkzaamheden.

In geval van een calamiteit of ramp konden tienduizenden dienstplichtigen en mobilisabele reservisten in vijftien mobiele colonnes – van bataljonsgrootte (± 800 man) – ontplooien.

Hiertoe hadden zij de beschikking over honderden auto- en motoraanhangerspuiten (DAF en Magirus-Deutz), andere gereedschap- en reddingvoertuigen, verplaatsbare waterzuiveringsinstallaties, waterzakken (à 40 liter) en opvouwbare watertanks (à 3.000 liter).

De brandweer-, redding- en drinkwatervoorzieningeenheden van het Korps Mobiele Colonnes (KMC) konden op deze manier op provinciale en nationale schaal militaire steunverlening in geval van oorlog, oorlogsgevaar of andere buitengewone omstandigheden verzorgen. Deze hulpverlening in het openbaar belang moest niet worden verward met militaire bijstand (hulpverlening door de krijgsmacht ter handhaving van de openbare orde, ten behoeve van de strafrechtelijke handhaving van de rechtsorde en ingeval van een ramp of van ernstige vrees voor het ontstaan daarvan) of bijzondere militaire bijstand (hulpverlening door de krijgsmacht aan justitiële autoriteiten in geval van terroristische acties of bijzondere militaire bijstand).

In november/december 1966 deed zich een uitzonderlijke, buitenlandse inzet voor met Operatie Aqua Vita: vier waterzuiveringpelotons, onder andere afkomstig van het KMC, namen deel aan het lenigen van noden als gevolg van storm en zware regenval in de nabijheid van de Italiaanse stad Florence.

Bij Ministeriele Beschikking van 5 februari 1967 kreeg het KMC een nieuw baretembleem, bestaande uit een staf van Asklepios (esculaap) op een gekruist zwaard en bijl. Het embleem symboliseert de geneeskundige- (Asklepiosstaf), opruiming- en redding- (bijl) en brandweercolonnes (vlam), welke colonnes deel uitmaken van het KMC.

Door de inwerkingtreding van de Brandweerwet en de Rampenwet in 1985 vervielen de brandweertaken van het KMC aan de civiele brandweerkorpsen, waarna de KMC-brandweercolonnes werden afgestoten.

Op 11 juni 1986 werd de wet Bescherming Bevolking ingetrokken, waarna het KMC uiteindelijk alleen nog werd gevormd door de colonnes redding-/geneeskundige dienst, de ziekenautocompagnieën en de eenheid voor de nooddrinkwatervoorziening.

In 1989 verscheen het ‘Besluit Korps Mobiele Colonnes’ met nieuwe regels voor het KMC in verband met de reorganisatie van de rampenbestrijding.

De Minister van Binnenlandse Zaken bevorderde de deelname van het KMC aan oefeningen van bij de rampenbestrijding betrokken diensten en het KMC nam, samen met de civiele brandweerkorpsen en het Rode Kruis, de taken van de Bescherming Bevolking over.

Het takenpakket en de werkwijze van het KMC werd tot de opheffing op 1 maart 1993 geregeld in de gemeenschappelijke beschikkingen van de ministers van Binnenlandse Zaken, Defensie en Volksgezondheid. In september 1991 werd beslist dat het Korps Mobiele Colonnes met ingang van 1 januari 1993 zou worden opgeheven. Redenen hiervoor waren het feit dat de taakstelling van het KMC niet meer aansloot bij de manier waarop de rampenbestrijding vanaf 1985 werd vormgegeven én de verminderde oorlogsdreiging uit het Oosten na het einde van de Koude Oorlog (incasseren van het vredesdividend).

Na het stopzetten van het KMC bleef de behoefte aan militaire bijstand noodzakelijk in situaties waarbij de capaciteit van de civiele hulpverlening ontoereikend en/of noodzakelijk zou zijn voor de aanvulling of aflossing van de civiele eenheden. Het KMC werd opgevolgd door het Commando Rampbestrijding (CORAD), maar dat werd in 1995 ook opgeheven. Daarna werden de hulpverleningsketens van het CORAB organisatorisch ondergebracht bij de drie toenmalige Regionale Militaire Commando’s (RMC’s). Per RMC bleven er twee rampbestrijdingscompagnieën over bij de Nationale Reserve (NATRES) en één mobilisabel rampbestrijdingsbataljon. In totaal ging het dus om vijf rampenbestrijdingsbataljons met in totaal 4.000 redders en hospikken.

Bron: Boekje Pienter

Uit: De OnderOfficier, november 1989

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 20:43 schreef BeffJeck het volgende:

[..]

43e verkennings(nog wat) zat er ook. Dat waren trouwens leuke gasten.

Later zijn wij StSt 42 mechbrig geworden. Wij hadden een zwart sjaaltje met een ramskop er op geborduurd.

Goed bewaren, dat zijn straks museumstukjes