OOR Oorlog en Defensie
Oorlogen en conflicten - zoals Rusland-Oekraïne - en andere internationale (militaire) conflicten kun je hier bespreken, evenals alles op het gebied van defensie, zoals materiaal, missies, selectieprocedures, collega's etc.
even iets anders.....
Er is een theorie van de Parralelle universums..
Als dat werkelijk zo is.. zijn wij toevallig in 1 beland waar de poep de ventilator niet heeft geraakt..
Best mazzel hebben eigelijk.
Er is een theorie van de Parralelle universums..
Als dat werkelijk zo is.. zijn wij toevallig in 1 beland waar de poep de ventilator niet heeft geraakt..
Best mazzel hebben eigelijk.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Misschien dwaal ik erg af maar ik kan het niet vergeten aan te denken.
Er is zoveel voorbereid, enorme bedragen aan gespendeerd waarmee de hele wereld 30 x zouden kunnen omtoveren tot een paradijs en enorme voorspoed...
Uiteindelijk is dit voor niets geweest en gelukkig met een sisser afgelopen. Maar stel je toch voor dat het zweten van die jongens zou komen omdat er echt de meest ondenkbare grote oorlog zou plaatsvinden... het is nog steeds een wonder dat het serieus met een sisser afliep.
Dat de Soviet Unie uit elkaar viel kwam als een verassing. Iedereen was er van overtuigd dat de muur er nog decennia zou staan, de patstelling zou voortduren en het nog lang niet voorbij zou zijn.
Nog steeds ben ik er van overtuigd dat het voor het Westen niet goed afgelopen zou zijn. Binnen enkele weken zou geheel West europa in puin en pijn liggen en zou Amerika een koude oorlog voortzetten op haar eigen continent. Die sprong zouden de Soviets nooit hebben gewaagd.
Stel je voor dat er een Aarde bestaat met deze situatie.
Bekijk het materieel, de mankracht, de generaties die elkaar hebben opgevolgd op dezelfde posten, de kernwapens, de bijkomenheden als de space race..
Er is zoveel voorbereid, enorme bedragen aan gespendeerd waarmee de hele wereld 30 x zouden kunnen omtoveren tot een paradijs en enorme voorspoed...
Uiteindelijk is dit voor niets geweest en gelukkig met een sisser afgelopen. Maar stel je toch voor dat het zweten van die jongens zou komen omdat er echt de meest ondenkbare grote oorlog zou plaatsvinden... het is nog steeds een wonder dat het serieus met een sisser afliep.
Dat de Soviet Unie uit elkaar viel kwam als een verassing. Iedereen was er van overtuigd dat de muur er nog decennia zou staan, de patstelling zou voortduren en het nog lang niet voorbij zou zijn.
Nog steeds ben ik er van overtuigd dat het voor het Westen niet goed afgelopen zou zijn. Binnen enkele weken zou geheel West europa in puin en pijn liggen en zou Amerika een koude oorlog voortzetten op haar eigen continent. Die sprong zouden de Soviets nooit hebben gewaagd.
Stel je voor dat er een Aarde bestaat met deze situatie.
Bekijk het materieel, de mankracht, de generaties die elkaar hebben opgevolgd op dezelfde posten, de kernwapens, de bijkomenheden als de space race..
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Bernhard Kazerne Amersfoort 1989 SBT
Een oude film over het onderdeel "SBT" (School Bataljon Tanks) binnen de Koninklijke Landmacht in Amersfoort. Deze film is opgenomen in het jaar 1989.
Een oude film over het onderdeel "SBT" (School Bataljon Tanks) binnen de Koninklijke Landmacht in Amersfoort. Deze film is opgenomen in het jaar 1989.
De muur viel in 1989, dus het front verlegde zich/hield op te bestaan in die periode.quote:Op vrijdag 16 september 2011 23:48 schreef Pumatje het volgende:
in 89 al? Die SU viel toch later uit elkaar?
En alhoewel ik moet bekennen niet compleet op de hoogte te zijn van het gebeuren in die roerige laatste jaren.. zijn er in principe 2 staatsgrepen geweest in korte tijd.
1 van de KGB en 1 van opstandige Legerkorps Commandanten?
Ik herriner mij dat de tanks afkomstig zijn van een naburig gelegen kazerne, van een commandant die verweven zat in de coup.
Het was al minstens tien jaar wachten op het moment dat de USSR zou vallen, de Oostbloklanden waren tegen die tijd compleet failliet en werden achter de schermen al overeind gehouden door de Westerse landen, behalve Roemenië die door het volk te laten creperen geen staatsschuld meer had rond 1980. Het 'Star Wars' plan van Raegan was de doodsteek voor de USSR, ze konden niet meegaan in deze wedloop dus begonnen begin jaren 80 al de onderhandelingen tussen de USSR en de USA achter de schermen.quote:
Dat de Soviet Unie uit elkaar viel kwam als een verassing. Iedereen was er van overtuigd dat de muur er nog decennia zou staan, de patstelling zou voortduren en het nog lang niet voorbij zou zijn.
talloze raporten inclusief die van pas enkele jaren vrijgegeven CIA spreken je tegen.quote:
[..]
Het was al minstens tien jaar wachten op het moment dat de USSR zou vallen, de Oostbloklanden waren tegen die tijd compleet failliet en werden achter de schermen al overeind gehouden door de Westerse landen, behalve Roemenië die door het volk te laten creperen geen staatsschuld meer had rond 1980. Het 'Star Wars' plan van Raegan was de doodsteek voor de USSR, ze konden niet meegaan in deze wedloop dus begonnen begin jaren 80 al de onderhandelingen tussen de USSR en de USA achter de schermen.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
prachtig!quote:
Bernhard Kazerne Amersfoort 1989 SBT
Een oude film over het onderdeel "SBT" (School Bataljon Tanks) binnen de Koninklijke Landmacht in Amersfoort. Deze film is opgenomen in het jaar 1989.
Bijna om emotioneel van te worden.
Wel apart wat ik zie, hoe uitgebreid de school van de tanks toen was.
En hoe klein het was toen ik er in opleiding zat.
Er was te spreken van misschien een Eskadron, geen Bataljon meer. En het meeste werd nog geleerd bij het parate onderdeel. Enkel de basis in Amersfoort.
Tactisch rijden was al afgeschaft in mijn tijd daar, dat kwam bij het onderdeel.
wat ze enkel doen op 07:10 is mij een vraag.
Waarom die olie naar Den haag moet..
Ik begrijp het nut van het controleren van de olie, op metaal delen afkomstig van kop/zuiger/zuigerveren/schraapveren. Maar dit is te doen met een eenvoudige microscoop
Hebben wij overigens nooit gedaan.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Wat was hun versie dan?quote:
[..]
talloze raporten inclusief die van pas enkele jaren vrijgegeven CIA spreken je tegen.
de CIA documenten zijn rapporten van hun spionage activiteiten die dienden als advisering en rapportgeving aan de President en CoS. Ze waren ook eind jaren 80 tot 91 nog altijd bang voor een invasie, en voortzettende dreiging van de Soviet Unie.
ze zijn allen openbaar..
ze zijn allen openbaar..
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Vroeger waren alle scholen zo uitgebreid, en overal was het druk, op de kazerne en rond de kazerne, elke dag, het hele jaar door, tegenwoordig zijn ze in de weekeinden dicht en in de zomer op vacantiequote:
[..]
prachtig!
Bijna om emotioneel van te worden.
Wel apart wat ik zie, hoe uitgebreid de school van de tanks toen was.
En hoe klein het was toen ik er in opleiding zat.
Er was te spreken van misschien een Eskadron, geen Bataljon meer. En het meeste werd nog geleerd bij het parate onderdeel. Enkel de basis in Amersfoort.
Tactisch rijden was al afgeschaft in mijn tijd daar, dat kwam bij het onderdeel.
wat ze enkel doen op 07:10 is mij een vraag.
Waarom die olie naar Den haag moet..
Ik begrijp het nut van het controleren van de olie, op metaal delen afkomstig van kop/zuiger/zuigerveren/schraapveren. Maar dit is te doen met een eenvoudige microscoop
Hebben wij overigens nooit gedaan.
Op de PIROC in Veldhoven was het ook altijd een drukte van jewelste en dat sleutelen ging de hele dag door, wat je in dat filmpje zag heb ik ook jaren gedaan, want ik stond ook gewoon in de garage les te geven aan de hand van een AMX die ik dan helemaal uit elkaar haalde. Dat olie aftappen is ook voor de slijtage van de olie te controleren en of de olie voldoet en niet verbrand is (iets met zuiger ). Je kan ook de slijtage van de motor afmeten, want je weet dat bij een tank niet wordt gekeken naar de km maar naar het aantal toerentellerslagen, ik meen 100 x zuigerslag was een toerentellerslag.
Wij deden ook nog niet aan het milieu, olie lieten wij gewoon massaal de put in lopen etc
Mooi vind ik aan deze film is dat je eigenlijk al die aspecten krijgt te zien van de tank die normaal niet belicht worden; het vele onderhoud aan zo'n apparaat.
Ik zie ook mensen van onderhoud Nekaf en 4 tonner, misschien nog oudleerlingen van mij
[ Bericht 4% gewijzigd door Clan op 18-09-2011 22:38:44 ]
Ik heb dat een keer op internet bekeken met die documenten, maar dat is toch vaak een naald zoeken in een hooiberg.quote:
de CIA documenten zijn rapporten van hun spionage activiteiten die dienden als advisering en rapportgeving aan de President en CoS. Ze waren ook eind jaren 80 tot 91 nog altijd bang voor een invasie, en voortzettende dreiging van de Soviet Unie.
ze zijn allen openbaar..
Ik heb ze destijds allemaal uitgeprint, uit vrees dat ze ooit werden teruggetrokken....
toen had ik jaren geleden eens niets te doen op stage.. een half jaar lang.
allemaal doorgelezen.
Werd gewoon nog eens spannend in mijn kleine kamertje
toen had ik jaren geleden eens niets te doen op stage.. een half jaar lang.
allemaal doorgelezen.
Werd gewoon nog eens spannend in mijn kleine kamertje
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Misschien dat je hier wat printjes kan plaatsen?quote:
Ik heb ze destijds allemaal uitgeprint, uit vrees dat ze ooit werden teruggetrokken....
toen had ik jaren geleden eens niets te doen op stage.. een half jaar lang.
allemaal doorgelezen.
Werd gewoon nog eens spannend in mijn kleine kamertje
19 Afdva (1960-1989)
De 19e Afdeling Veldartillerie werd opgericht op 1 maart 1960 en gelegerd in 't Harde. 19 Afdva was één van de afdelingen die een zgn. nucleaire taak hadden. De afdeling was hiertoe uitgerust met twee lanceerinrichtingen voor de Honest John, een niet-geleide raket met een kaliber van 762 mm en een bereik van 30 km, die voorzien kon worden van nucleaire lading. De twee lanceerinrichtingen vormden tezamen een lanceerbatterij. Daarnaast waren er nog een stafbatterij en een vuurmondbatterij. De vuurmondbatterij was uitgerust met vier getrokken 203mm houwitsers M115, die nucleaire granaten konden verschieten. De batterij was een voortzetting van de Alpha batterij van de 108e Afdeling Veldartillerie.
In oktober 1967 nam de afdeling afscheid van de Honest John. De lanceerbatterij werd vervangen door een vuurmondbatterij, welke gevuld werd met materieel en personeel dat afkomstig was van 49 Afdva. De batterij was eveneens uitgerust met getrokken houwitsers M115. In de loop van 1968 werden de getrokken houwitsers vervangen door gemechaniseerde 203mm houwitsers M110.
Reeds sinds de jaren '70 werd de behoefte onderkend om de nucleaire taak niet vast bij specifieke afdelingen onder te brengen, met name vanwege de kwetsbaarheid die een dergelijke situatie met zich mee bracht. Verondersteld werd dat de vijand zich namelijk eerst zou richten op het uitschakelen van nucleaire eenheden. Een oplossing hiervoor was het inrichten van eenheden die het bevel over één of meerdere vuurmonden bij een 'willekeurige' conventionele afdeling over konden nemen en een nucleaire opdracht uit konden voeren. Zo kon in principe iedere vuurmond 'dual capable' gemaakt worden. Probleem hierbij was dat Nederland alleen beschikte over nucleaire granaten voor 8 inch houwitsers en dat er relatief weinig 8 inch houwitsers waren. 155 mmm houwitsers waren er volop, maar de ideëen om deze 'dual capable' te maken werden onder politieke en maatschappelijke druk nooit uitgevoerd.
Mede door internationale afspraken over de vermindering van de aantallen kernwapens, kreeg het idee van speciale 'nucleaire' eenheden eind jaren '80 alsnog concrete invulling. Uit een deel van 19 Afdva werd de 19e Batterij Speciale Opdrachten gevormd. Deze eenheid beschikte niet over eigen vuurmonden, maar moest deze claimen als het een nucleaire opdracht uit moest voeren. Op 1 juli 1989 werd de nucleaire taak van 19 Afdva beëindigd. De afdeling werd omgenummerd naar 108 Afdva en ging verder als een 'gewone' parate conventionele afdeling .
Bron: www.41afdva.net
De 19e Afdeling Veldartillerie werd opgericht op 1 maart 1960 en gelegerd in 't Harde. 19 Afdva was één van de afdelingen die een zgn. nucleaire taak hadden. De afdeling was hiertoe uitgerust met twee lanceerinrichtingen voor de Honest John, een niet-geleide raket met een kaliber van 762 mm en een bereik van 30 km, die voorzien kon worden van nucleaire lading. De twee lanceerinrichtingen vormden tezamen een lanceerbatterij. Daarnaast waren er nog een stafbatterij en een vuurmondbatterij. De vuurmondbatterij was uitgerust met vier getrokken 203mm houwitsers M115, die nucleaire granaten konden verschieten. De batterij was een voortzetting van de Alpha batterij van de 108e Afdeling Veldartillerie.
In oktober 1967 nam de afdeling afscheid van de Honest John. De lanceerbatterij werd vervangen door een vuurmondbatterij, welke gevuld werd met materieel en personeel dat afkomstig was van 49 Afdva. De batterij was eveneens uitgerust met getrokken houwitsers M115. In de loop van 1968 werden de getrokken houwitsers vervangen door gemechaniseerde 203mm houwitsers M110.
Reeds sinds de jaren '70 werd de behoefte onderkend om de nucleaire taak niet vast bij specifieke afdelingen onder te brengen, met name vanwege de kwetsbaarheid die een dergelijke situatie met zich mee bracht. Verondersteld werd dat de vijand zich namelijk eerst zou richten op het uitschakelen van nucleaire eenheden. Een oplossing hiervoor was het inrichten van eenheden die het bevel over één of meerdere vuurmonden bij een 'willekeurige' conventionele afdeling over konden nemen en een nucleaire opdracht uit konden voeren. Zo kon in principe iedere vuurmond 'dual capable' gemaakt worden. Probleem hierbij was dat Nederland alleen beschikte over nucleaire granaten voor 8 inch houwitsers en dat er relatief weinig 8 inch houwitsers waren. 155 mmm houwitsers waren er volop, maar de ideëen om deze 'dual capable' te maken werden onder politieke en maatschappelijke druk nooit uitgevoerd.
Mede door internationale afspraken over de vermindering van de aantallen kernwapens, kreeg het idee van speciale 'nucleaire' eenheden eind jaren '80 alsnog concrete invulling. Uit een deel van 19 Afdva werd de 19e Batterij Speciale Opdrachten gevormd. Deze eenheid beschikte niet over eigen vuurmonden, maar moest deze claimen als het een nucleaire opdracht uit moest voeren. Op 1 juli 1989 werd de nucleaire taak van 19 Afdva beëindigd. De afdeling werd omgenummerd naar 108 Afdva en ging verder als een 'gewone' parate conventionele afdeling .
Bron: www.41afdva.net
Nederlandse kernwapentaken
De Nederlandse krijgsmacht heeft sinds 1960 een aantal zogenaamde 'kernwapentaken' gehad, dat wil zeggen dat onderdelen van het leger in NAVO-verband opgeleid werden om in voorkomend geval Amerikaanse kernwapens te gebruiken. Een deel van die kernwapens bevond zich op Nederlands grondgebied.
Tussen 1960 en 1980 groeide het aantal kernwapentaken dat Nederland vervulde tot een maximum van zes. Na het einde van de Koude Oorlog werd dit in stappen teruggebracht tot de huidige situatie: één kernwapentaak voor één F16-squadron op Vliegbasis Volkel.
Piloten van dit squadron worden getraind in het afgooien van kernwapens. De kernwapens zelf blijven tot het moment van gebruik Amerikaans bezit. Het zijn ook de Verenigde Staten die het besluit tot inzet van kernwapens nemen. Wanneer dit het geval is, bepaalt de NAVO-commandant in Europa, de Strategic Allied Commander Europe (SACEUR), welke kernwapens gebruikt gaan worden. Hij geeft vervolgens een zogenaamd 'release order' aan de Amerikaanse eenheid die de kernwapens bewaken. Deze eenheid draagt de kernwapens over aan de piloten die ze moeten vliegen en afgooien. In voorkomend geval wordt de feitelijke beschikkingsmacht over de kernwapens dus overgedragen aan Nederlandse piloten.26 Een praktijk die op gespannen voet staat met het Nonproliferatieverdrag (NPV), dat de overdracht van kernwapens aan niet-kernwapenstaten verbiedt.
Kernwapens in Nederland
Uit onderzoek van diverse organisaties en journalisten in de jaren '80 van de vorige eeuw, komt naar voren dat er hoogstwaarschijnlijk op drie militaire bases in Nederland Amerikaanse kernwapens opgeslagen hebben gelegen: Havelte, 't Harde en Volkel. In de huidige situatie bevinden zich alleen op Vliegbasis Volkel nog kernwapens.
In tegenstelling tot het enkele bestaan van Nederlandse kernwapentaken, heeft de Nederlandse regering altijd geweigerd mededelingen te doen over de daadwerkelijke aanwezigheid van kernwapens in Nederland. Kamervragen worden door de Minister van Defensie nog altijd steevast beantwoord met de opmerking dat hierover wegens afspraken in NAVO-verband niets gezegd mag worden.
De kernwapens liggen opgeslagen in zogenaamde WS3-vaults, een soort wapenkluizen in de bodem van F16-hangars, die met een liftsysteem naar boven gehaald kunnen worden. In elke kluis is ruimte voor vier atoombommen, in de meeste gevallen bevatten ze echter twee. De in het algemeen gehanteerde schatting voor het aantal B61-bommen op Volkel gaat er vanuit dat tien van de elf aanwezige WS3-vaults voor opslag in gebruik zijn (de laatste kluis zou bedoeld zijn voor trainingsdoeleinden), elk met twee kernwapens, wat een totaal van twintig bommen maakt.
De bewaking van en uitvoering van handelingen met de kernwapens wordt primair gedaan door speciale Amerikaanse eenheden. Op Volkel is dit het 703 Munition Support Squadron (703 MUNSS). Het 703 MUNSS maakt onderdeel uit van de 38th Munitions Maintenance Group, die opereert vanaf de Duitse vliegbasis Spangdahlem.
Alle Amerikaanse kernwapens in Europa zijn van het type B61 (mod 3 of mod 4), een tactische vrije val-bom. De kracht van de bom wordt ter plekke ingesteld door een schakelaar op het wapen (het zogenaamde 'dial-a-yield' of DAY-systeem) en kan variëren van 0,3 tot 170 kiloton. De atoombom die op Hiroshima gegooid werd had een kracht van twaalf kiloton, de totale potentiële vernietigingskracht van de kernwapens op Volkel is met een maximum van 3400 kiloton ruim 280 keer zo groot.
Overbrengingssysteem
Het huidige overbrengingssysteem voor de kernwapens op Volkel is de F16. Om deze taak uit te kunnen voeren zijn de Nederlandse F16's, die de taak overnamen van de eerder in dienst zijnde Starfighters, speciaal aangepast. B61-atoombommen kunnen worden gedragen op vier ophangpunten (pylons) die onder de vleugels gemonteerd zijn en op een ophangpunt die gemonteerd is aan de romp van het vliegtuig. Ze kunnen ook worden afgeworpen aan een parachute.
Tot 2002 voerden twee F16-squadrons op Volkel de Nederlandse kernwapentaak uit. Toen deelde het Ministerie van Defensie vrij plotseling mee: “De Navo heeft aanwijzingen gegeven voor een verdere aanpassing van de nucleaire strijdkrachten, die zijn samengesteld uit gevechtsvliegtuigen die naast hun conventionele taak zijn belast met de bondgenootschappelijke kernwapentaak (zogenaamde "dual capable aircraft"). Deze aanpassing is mogelijk door de verdere verbetering van de strategische veiligheidssituatie. Ook is een aanpassing nodig omdat de operationele belasting van vliegers in verband met conventionele crisisbeheersingstaken fors is toegenomen. Tegen deze achtergrond is de Nederlandse bijdrage aan de bondgenootschappelijke kernwapentaak verminderd van twee naar één squadron.”
De F-35 Lightning II, beter bekend als Joint Strike Fighter (JSF), is de beoogde opvolger van de F-16 binnen de Nederlandse krijgsmacht. Ook de kernwapentaak moet door dit vliegtuig overgenomen worden, zo liet de regering in antwoord op Kamervragen weten.
De SP diende in november 2007 een motie in waarin de regering werd opgeroepen “bij de vervanging van de F16 geen medewerking te geven aan voortzetting van een nucleaire rol”.Aanname van deze motie werd ontraden door minister Van Middelkoop van Defensie. Vlak voor het in stemming brengen werd de motie door indiener Van Velzen weer ingetrokken.
De JSF wordt in eerste instantie geproduceerd als vliegtuig dat alleen geschikt is voor conventionele bewapening. Pas in een later stadium wordt mogelijk een zogenaamde 'dual-capable' JSF uitontwikkeld en geproduceerd, een versie die zowel conventionele als nucleaire wapens kan afwerpen. Of deze versie er daadwerkelijk komt, is met het oog op de te maken ontwikkelingskosten afhankelijk van het aantal bestellingen dat er voor binnenkomt.
Bron: http://www.vredessite.nl/kernwapens/factsheet.html
De Nederlandse krijgsmacht heeft sinds 1960 een aantal zogenaamde 'kernwapentaken' gehad, dat wil zeggen dat onderdelen van het leger in NAVO-verband opgeleid werden om in voorkomend geval Amerikaanse kernwapens te gebruiken. Een deel van die kernwapens bevond zich op Nederlands grondgebied.
Tussen 1960 en 1980 groeide het aantal kernwapentaken dat Nederland vervulde tot een maximum van zes. Na het einde van de Koude Oorlog werd dit in stappen teruggebracht tot de huidige situatie: één kernwapentaak voor één F16-squadron op Vliegbasis Volkel.
Piloten van dit squadron worden getraind in het afgooien van kernwapens. De kernwapens zelf blijven tot het moment van gebruik Amerikaans bezit. Het zijn ook de Verenigde Staten die het besluit tot inzet van kernwapens nemen. Wanneer dit het geval is, bepaalt de NAVO-commandant in Europa, de Strategic Allied Commander Europe (SACEUR), welke kernwapens gebruikt gaan worden. Hij geeft vervolgens een zogenaamd 'release order' aan de Amerikaanse eenheid die de kernwapens bewaken. Deze eenheid draagt de kernwapens over aan de piloten die ze moeten vliegen en afgooien. In voorkomend geval wordt de feitelijke beschikkingsmacht over de kernwapens dus overgedragen aan Nederlandse piloten.26 Een praktijk die op gespannen voet staat met het Nonproliferatieverdrag (NPV), dat de overdracht van kernwapens aan niet-kernwapenstaten verbiedt.
Kernwapens in Nederland
Uit onderzoek van diverse organisaties en journalisten in de jaren '80 van de vorige eeuw, komt naar voren dat er hoogstwaarschijnlijk op drie militaire bases in Nederland Amerikaanse kernwapens opgeslagen hebben gelegen: Havelte, 't Harde en Volkel. In de huidige situatie bevinden zich alleen op Vliegbasis Volkel nog kernwapens.
In tegenstelling tot het enkele bestaan van Nederlandse kernwapentaken, heeft de Nederlandse regering altijd geweigerd mededelingen te doen over de daadwerkelijke aanwezigheid van kernwapens in Nederland. Kamervragen worden door de Minister van Defensie nog altijd steevast beantwoord met de opmerking dat hierover wegens afspraken in NAVO-verband niets gezegd mag worden.
De kernwapens liggen opgeslagen in zogenaamde WS3-vaults, een soort wapenkluizen in de bodem van F16-hangars, die met een liftsysteem naar boven gehaald kunnen worden. In elke kluis is ruimte voor vier atoombommen, in de meeste gevallen bevatten ze echter twee. De in het algemeen gehanteerde schatting voor het aantal B61-bommen op Volkel gaat er vanuit dat tien van de elf aanwezige WS3-vaults voor opslag in gebruik zijn (de laatste kluis zou bedoeld zijn voor trainingsdoeleinden), elk met twee kernwapens, wat een totaal van twintig bommen maakt.
De bewaking van en uitvoering van handelingen met de kernwapens wordt primair gedaan door speciale Amerikaanse eenheden. Op Volkel is dit het 703 Munition Support Squadron (703 MUNSS). Het 703 MUNSS maakt onderdeel uit van de 38th Munitions Maintenance Group, die opereert vanaf de Duitse vliegbasis Spangdahlem.
Alle Amerikaanse kernwapens in Europa zijn van het type B61 (mod 3 of mod 4), een tactische vrije val-bom. De kracht van de bom wordt ter plekke ingesteld door een schakelaar op het wapen (het zogenaamde 'dial-a-yield' of DAY-systeem) en kan variëren van 0,3 tot 170 kiloton. De atoombom die op Hiroshima gegooid werd had een kracht van twaalf kiloton, de totale potentiële vernietigingskracht van de kernwapens op Volkel is met een maximum van 3400 kiloton ruim 280 keer zo groot.
Overbrengingssysteem
Het huidige overbrengingssysteem voor de kernwapens op Volkel is de F16. Om deze taak uit te kunnen voeren zijn de Nederlandse F16's, die de taak overnamen van de eerder in dienst zijnde Starfighters, speciaal aangepast. B61-atoombommen kunnen worden gedragen op vier ophangpunten (pylons) die onder de vleugels gemonteerd zijn en op een ophangpunt die gemonteerd is aan de romp van het vliegtuig. Ze kunnen ook worden afgeworpen aan een parachute.
Tot 2002 voerden twee F16-squadrons op Volkel de Nederlandse kernwapentaak uit. Toen deelde het Ministerie van Defensie vrij plotseling mee: “De Navo heeft aanwijzingen gegeven voor een verdere aanpassing van de nucleaire strijdkrachten, die zijn samengesteld uit gevechtsvliegtuigen die naast hun conventionele taak zijn belast met de bondgenootschappelijke kernwapentaak (zogenaamde "dual capable aircraft"). Deze aanpassing is mogelijk door de verdere verbetering van de strategische veiligheidssituatie. Ook is een aanpassing nodig omdat de operationele belasting van vliegers in verband met conventionele crisisbeheersingstaken fors is toegenomen. Tegen deze achtergrond is de Nederlandse bijdrage aan de bondgenootschappelijke kernwapentaak verminderd van twee naar één squadron.”
De F-35 Lightning II, beter bekend als Joint Strike Fighter (JSF), is de beoogde opvolger van de F-16 binnen de Nederlandse krijgsmacht. Ook de kernwapentaak moet door dit vliegtuig overgenomen worden, zo liet de regering in antwoord op Kamervragen weten.
De SP diende in november 2007 een motie in waarin de regering werd opgeroepen “bij de vervanging van de F16 geen medewerking te geven aan voortzetting van een nucleaire rol”.Aanname van deze motie werd ontraden door minister Van Middelkoop van Defensie. Vlak voor het in stemming brengen werd de motie door indiener Van Velzen weer ingetrokken.
De JSF wordt in eerste instantie geproduceerd als vliegtuig dat alleen geschikt is voor conventionele bewapening. Pas in een later stadium wordt mogelijk een zogenaamde 'dual-capable' JSF uitontwikkeld en geproduceerd, een versie die zowel conventionele als nucleaire wapens kan afwerpen. Of deze versie er daadwerkelijk komt, is met het oog op de te maken ontwikkelingskosten afhankelijk van het aantal bestellingen dat er voor binnenkomt.
Bron: http://www.vredessite.nl/kernwapens/factsheet.html
Al een reactie geplaats, ik ga niet alles kopieërenquote:
Mooi Clan, misschien crossposten in het kernwapentopic?
Darp. De verdwenen kernwapensite
Vlak na de bebouwing van Havelterberg ten noorden van Steenwijk schiet je een goed onderhouden weg zonder naam in. Even later met de weg rechts afbuigen tussen een nog steeds aanwezige ingangsmarkering door, als het bos wijkt vertakt de weg zich in een drietandige vork. De twee buitenste tanden zijn zandwegen en de middelste is de geasfalteerde voortzetting . Deze loopt tussen jonge dennebomen door en als hij ophoudt ontvouwt zich er een nauwelijks met gras bedekte zandvlakte met aan de rechterkant een betonnen wachttoren. Bestemming bereikt.
Eind jaren ‘50 werd zonder veel politieke discussie een nucleaire taak aan de Landmacht toegevoegd. Het overwicht aan conventionele middelen van de Warschaupacttroepen moest aan NAVO-zijde gecompenseerd worden. Dit gebeurde met de invoering van Amerikaanse tactische kernwapens die ook aan de bondgenoten verstrekt werden, met een restrictie. De bondgenoten waaronder Nederland leverden de lanceerinrichtingen en de Amerikanen de nucleaire munitie die ook onder hun beheer zou blijven.
Het eerste atoomwapen aan Nederlandse kant was de Honest Johnraket die vanaf een mobiele lanceerinrichting het luchtruim kon kiezen. In 1960 werd een batterij 8 inch houwitsers geschikt gemaakt voor het afschieten van atoomgranaten.
De opslag van de kernkoppen en granaten werd ondergebracht op aparte locaties. In Nederland waren dat Darp (Havelterberg) en ’t Harde. De site van ’t Harde lag tegenover de Tonnetkazerne en was niet eenvoudig te benaderen door ongewenste lieden. Bij Darp lukte dit makkelijker en de site zou dan ook jaren later veelvuldig in het nieuws komen door acties van de anti-kernwapenbeweging. Vlak bij het buurtschap Havelterberg gelegen was de site ingericht als een fort volgens sommigen, maar de gelijkenis met een gevangenenkamp is beter.
Op een toen kale vlakte aan de voet van de Havelterberg was een vierkant veld waarin twee opslagplaatsen die als ruggen boven het maaiveld uitstaken. Dit vierkant was afgescheiden met twee rijen hekwerken en op de buitenhoeken waren wachttorens, waarvan de betonnen toren die er nu nog staat er een was. Het binnenste deel van de site werd bewaakt door de Amerikanen, normaal gesproken kwamen hier geen Nederlanders. Hieromheen kwam de buitenring en deze viel onder de verantwoordelijkheid van de Landmacht. Behalve hekwerken lag er volgens een bron op 100 meter afstand hiervan een gordel van prikkeldraadversperringen. Op ongeveer tien meter afstand van de buitenste hoge hekwerken waren schuttersputten. ’s Nachts werd de hele site fel verlicht. Aan de linkerkant van het terrein waren gebouwen voor wachtpersoneel.
Deze opzet met binnen- en buitenringen werd ook bij de andere Europese sites van de Amerikanen toegepast.
Tot 1972 werd het bewaken van de buitenring en de transporten gedaan door 434 Infanterie Beveiligings Compagnie Mobiel “van Heutsz”. Ook de site in t’ Harde werd door een IBC beveiligd. Het wachtlopen was psychisch zwaar. Men liep met scherpe munitie en was op zijn hoede voor Russische Spetnatz troepen (een soort commando’s) maar in de zeventiger en tachtiger jaren ook voor de Duitse Baader-Meinhofterreurgroep. Het kwam onder sommige soldaten tot ongewenst gedrag als drankmisbruik en andere excessen bij stoom afblazen en de IBC’s werden van hun permanente bewakingstaak ontheven. Voortaan werd de bewaking verzorgd door andere eenheden van het parate leger zoals infanterie, cavalerie en artillerie, die per toerbeurt met hun eenheid een week dienst deden op de site. Ook de IBC’s draaiden mee in dit schema.
De relatieve toegankelijkheid van Darp werd in de begin jaren ’80 aanleiding voor de vredesbeweging om zijn pijlen op de site te richten. Er werden “vredeskampen” in de omgeving ingericht, pogingen ondernomen de site te betreden en de toegang te blokkeren. Dit laatste lukte meer dan eens. Ook hield men acties voor de poort van de nabijgelegen Johannes Postkazerne waar de lanceerinrichtingen voor raketten gestationeerd waren. De spanningen voor het bewakingspersoneel liepen hoog op en enkele keren is tijdens acties met scherp geschoten. Een vreemde situatie waarin dienstplichtigen volgens de instructies met scherp hadden moeten schieten op hun leeftijdgenoten als die over het hek waren gekomen.
Zover kwam het niet maar deze confrontaties waren koren op de molen voor de demonstranten, die hiermee nog meer aandacht van de media kregen. Die laatste gingen op onderzoek uit in de directe omgeving waarna er krantenberichten verschenen over de bevolking die verontrust was over schietgrage militairen.
De belangstelling voor Darp zou echter verflauwen en wat de demonstranten wilden werd op een heel andere manier bereikt: de Koude Oorlog was in 1990 afgelopen. De noodzaak voor het langer aanhouden van nucleaire munitie verviel, 1992 was het laatste operationele jaar van de site. De kernwapens, waarvan men nooit heeft toegegeven dat ze er lagen, werden weggehaald en de site verlaten om ten prooi te vallen aan vandalisme, in 1999 werd ze gesloopt.
Echt stil is het niet op de voormalige site, het verkeerslawaai van de A32 is vaag te horen. Helemaal alleen ben je ook niet, wie oplet kan herten en hazen zien wegschieten de begroeiing in. Hier zijn is een vreemde ervaring met iets on-Nederlands. Een beetje of je ergens in Duitsland staat aan het voormalige IJzeren Gordijn. De wachttoren is blijven staan als aandenken en was getooid met een herinneringsplaat. De vlakte waar ooit de twee opslagplaatsen waren is verrassend kaal en moet wel kunstmatig open gehouden worden, evenals de plaats waar de gebouwen stonden, anders was het hier allang begroeid geweest. Aan de voorzijde van het terrein staan een paar grote vuilcontainers en een mobiel toilet. Blijkbaar vindt iemand dat, in alle stilte weliswaar, er toch iets bewaard moet blijven als aandenken aan de Koude Oorlog in Darp.
Foto's toen
Foto's nu.
Dienstplichtig Soldaat
Vlak na de bebouwing van Havelterberg ten noorden van Steenwijk schiet je een goed onderhouden weg zonder naam in. Even later met de weg rechts afbuigen tussen een nog steeds aanwezige ingangsmarkering door, als het bos wijkt vertakt de weg zich in een drietandige vork. De twee buitenste tanden zijn zandwegen en de middelste is de geasfalteerde voortzetting . Deze loopt tussen jonge dennebomen door en als hij ophoudt ontvouwt zich er een nauwelijks met gras bedekte zandvlakte met aan de rechterkant een betonnen wachttoren. Bestemming bereikt.
Eind jaren ‘50 werd zonder veel politieke discussie een nucleaire taak aan de Landmacht toegevoegd. Het overwicht aan conventionele middelen van de Warschaupacttroepen moest aan NAVO-zijde gecompenseerd worden. Dit gebeurde met de invoering van Amerikaanse tactische kernwapens die ook aan de bondgenoten verstrekt werden, met een restrictie. De bondgenoten waaronder Nederland leverden de lanceerinrichtingen en de Amerikanen de nucleaire munitie die ook onder hun beheer zou blijven.
Het eerste atoomwapen aan Nederlandse kant was de Honest Johnraket die vanaf een mobiele lanceerinrichting het luchtruim kon kiezen. In 1960 werd een batterij 8 inch houwitsers geschikt gemaakt voor het afschieten van atoomgranaten.
De opslag van de kernkoppen en granaten werd ondergebracht op aparte locaties. In Nederland waren dat Darp (Havelterberg) en ’t Harde. De site van ’t Harde lag tegenover de Tonnetkazerne en was niet eenvoudig te benaderen door ongewenste lieden. Bij Darp lukte dit makkelijker en de site zou dan ook jaren later veelvuldig in het nieuws komen door acties van de anti-kernwapenbeweging. Vlak bij het buurtschap Havelterberg gelegen was de site ingericht als een fort volgens sommigen, maar de gelijkenis met een gevangenenkamp is beter.
Op een toen kale vlakte aan de voet van de Havelterberg was een vierkant veld waarin twee opslagplaatsen die als ruggen boven het maaiveld uitstaken. Dit vierkant was afgescheiden met twee rijen hekwerken en op de buitenhoeken waren wachttorens, waarvan de betonnen toren die er nu nog staat er een was. Het binnenste deel van de site werd bewaakt door de Amerikanen, normaal gesproken kwamen hier geen Nederlanders. Hieromheen kwam de buitenring en deze viel onder de verantwoordelijkheid van de Landmacht. Behalve hekwerken lag er volgens een bron op 100 meter afstand hiervan een gordel van prikkeldraadversperringen. Op ongeveer tien meter afstand van de buitenste hoge hekwerken waren schuttersputten. ’s Nachts werd de hele site fel verlicht. Aan de linkerkant van het terrein waren gebouwen voor wachtpersoneel.
Deze opzet met binnen- en buitenringen werd ook bij de andere Europese sites van de Amerikanen toegepast.
Tot 1972 werd het bewaken van de buitenring en de transporten gedaan door 434 Infanterie Beveiligings Compagnie Mobiel “van Heutsz”. Ook de site in t’ Harde werd door een IBC beveiligd. Het wachtlopen was psychisch zwaar. Men liep met scherpe munitie en was op zijn hoede voor Russische Spetnatz troepen (een soort commando’s) maar in de zeventiger en tachtiger jaren ook voor de Duitse Baader-Meinhofterreurgroep. Het kwam onder sommige soldaten tot ongewenst gedrag als drankmisbruik en andere excessen bij stoom afblazen en de IBC’s werden van hun permanente bewakingstaak ontheven. Voortaan werd de bewaking verzorgd door andere eenheden van het parate leger zoals infanterie, cavalerie en artillerie, die per toerbeurt met hun eenheid een week dienst deden op de site. Ook de IBC’s draaiden mee in dit schema.
De relatieve toegankelijkheid van Darp werd in de begin jaren ’80 aanleiding voor de vredesbeweging om zijn pijlen op de site te richten. Er werden “vredeskampen” in de omgeving ingericht, pogingen ondernomen de site te betreden en de toegang te blokkeren. Dit laatste lukte meer dan eens. Ook hield men acties voor de poort van de nabijgelegen Johannes Postkazerne waar de lanceerinrichtingen voor raketten gestationeerd waren. De spanningen voor het bewakingspersoneel liepen hoog op en enkele keren is tijdens acties met scherp geschoten. Een vreemde situatie waarin dienstplichtigen volgens de instructies met scherp hadden moeten schieten op hun leeftijdgenoten als die over het hek waren gekomen.
Zover kwam het niet maar deze confrontaties waren koren op de molen voor de demonstranten, die hiermee nog meer aandacht van de media kregen. Die laatste gingen op onderzoek uit in de directe omgeving waarna er krantenberichten verschenen over de bevolking die verontrust was over schietgrage militairen.
De belangstelling voor Darp zou echter verflauwen en wat de demonstranten wilden werd op een heel andere manier bereikt: de Koude Oorlog was in 1990 afgelopen. De noodzaak voor het langer aanhouden van nucleaire munitie verviel, 1992 was het laatste operationele jaar van de site. De kernwapens, waarvan men nooit heeft toegegeven dat ze er lagen, werden weggehaald en de site verlaten om ten prooi te vallen aan vandalisme, in 1999 werd ze gesloopt.
Echt stil is het niet op de voormalige site, het verkeerslawaai van de A32 is vaag te horen. Helemaal alleen ben je ook niet, wie oplet kan herten en hazen zien wegschieten de begroeiing in. Hier zijn is een vreemde ervaring met iets on-Nederlands. Een beetje of je ergens in Duitsland staat aan het voormalige IJzeren Gordijn. De wachttoren is blijven staan als aandenken en was getooid met een herinneringsplaat. De vlakte waar ooit de twee opslagplaatsen waren is verrassend kaal en moet wel kunstmatig open gehouden worden, evenals de plaats waar de gebouwen stonden, anders was het hier allang begroeid geweest. Aan de voorzijde van het terrein staan een paar grote vuilcontainers en een mobiel toilet. Blijkbaar vindt iemand dat, in alle stilte weliswaar, er toch iets bewaard moet blijven als aandenken aan de Koude Oorlog in Darp.
Foto's toen
Foto's nu.
Dienstplichtig Soldaat
Ook een leuke (web)site die Achja heeft gepost.
BB is over gegaan naar de brandweer. In België bestaat de civiele dienst nog wel.quote:
Bescherming Bevolking 1952-1985
[ afbeelding ]
De Bescherming Bevolking (BB) was een civiele beschermingsorganisatie die in 1952 werd opgericht om de Nederlandse bevolking in tijd van oorlog te kunnen beschermen. De organisatie was opgezet naar Engels model waar de civiele beschermingsorganisatie een belangrijke rol had gespeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De taak die de overheid aan de BB had toebedeeld, was die van het verrichten van steun aan de bevolking onder bijzonder omstandigheden zoals de gevolgen van oorlogshandelingen, maar ook grootschalige rampenbestrijding. Ze kende onder meer een brandweer-, een eerste hulp- en een reddingsdienst. De Bescherming Bevolking werd ook belast met het voorlichten van de burgers. Begin jaren '50 ging men nog uit van een oorlog met conventionele wapens, maar vanaf de tweede helft van de jaren '50 werd duidelijk dat de Derde Wereldoorlog zeer waarschijnlijk met atoomwapens zou worden uitgevochten.
Vrijwilligers
De BB had een kern van medewerkers in overheidsdienst en verder bestond de organisatie uit vrijwilligers. In 1956 telde de organisatie BB ruim 160.000 vrijwilligers. Er waren ongeveer 200.000 medewerkers nodig om de organisatie volledig te bemensen. Ondanks een intensieve wervingsactie lukte het niet om de organisatie compleet te krijgen.
Noodwachtplichtigen
Intussen was de militaire dreiging sterk gewijzigd. De wereld moest zich voorbereiden op de mogelijkheid van een atoomoorlog. Er werd een nieuwe dienstvak opgericht, de A-B-C dienst (Atomair, Bacteriologisch en Chemisch). Men had daarvoor ongeveer 40.000 getrainde functionarissen nodig.
Om dit doel te bereiken werd in 1958 gestart met het invoeren van de noodwachtplicht. Mannen die buitengewoon dienstplichtig waren verklaard voor de militaire dienstplicht werden verplicht om deel te nemen aan de organisatie BB. Langzaam verdween daarna de vrijwilliger uit de organisatie. Door het invoeren van de noodwachtplicht kwam de organisatie in zeer korte tijd op sterkte. Tot het opheffen van de organisatie in 1985 bleef de noodwachtplicht van kracht.
Voorlichting
De Nederlandse overheid en haar organisatie BB hield ernstig rekening met een beperkte aanval met atoomwapens op haar vliegvelden en havengebieden. Ze zag goede mogelijkheden om zo'n ramp te kunnen doorstaan, mits men zich terdege zou voorbereiden.
In 1961 werd een pakket van vier brochures huis-aan-huis bezorgd met als titel "Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf". Hierin adviseerde de overheid de burger hoe in huis te handelen bij met name (atoom)bombardementen. De teneur was dat als men thuis de juiste maatregelen trof het allemaal wel mee zou vallen. Voor schrijver en activist Harry Mulisch was deze voorlichtingscampagne aanleiding bliksemsnel een persifage te schrijven met als titel "Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf tijdens de jongste dag". Een dodelijke satire, en een van de oorzaken voor het gegeven dat veel burgers het er moeilijk mee hadden de organisatie Bescherming Bevolking serieus te nemen.
Bron: Wikipedia
[ afbeelding ]
Hier in Nederland ook, alles van de BB en het Korps Mobiele Colonnes is overgebracht naar Brandweer, GGD etc.quote:
[..]
BB is over gegaan naar de brandweer. In België bestaat de civiele dienst nog wel.
Wat is het takenpakket van de 'Civiele dienst', hetzelfde als de BB? Hebben ze in België na de Koude Oorlog nooit iets afgebouwd?
De brandweer in Nederland heeft de taken over genomen zoals grootschalig water transport, zandzakken, GGD ondersteuning, grootschalige hulpverlening, stralings incidenten etc.. ondergebracht in regio`s en oproepbaar in pelotons verband.quote:
[..]
Hier in Nederland ook, alles van de BB en het Korps Mobiele Colonnes is overgebracht naar Brandweer, GGD etc.
Wat is het takenpakket van de 'Civiele dienst', hetzelfde als de BB? Hebben ze in België na de Koude Oorlog nooit iets afgebouwd?
In België zijn deze taken nog steeds bij de civiele bescherming en zij worden in gezet bij rampen. en zijn in wezen niet veel veranderd nee.
Ik heb zelf 9 jaar bij Brandweer breda gewerkt en mijn vader bij BB en later brandweer
[/quote]quote:quote]
Darp. De verdwenen kernwapensite
Vlak na de bebouwing van Havelterberg ten noorden van Steenwijk schiet je een goed onderhouden weg zonder naam in. Even later met de weg rechts afbuigen tussen een nog steeds aanwezige ingangsmarkering door, als het bos wijkt vertakt de weg zich in een drietandige vork. De twee buitenste tanden zijn zandwegen en de middelste is de geasfalteerde voortzetting . Deze loopt tussen jonge dennebomen door en als hij ophoudt ontvouwt zich er een nauwelijks met gras bedekte zandvlakte met aan de rechterkant een betonnen wachttoren. Bestemming bereikt.
Eind jaren ‘50 werd zonder veel politieke discussie een nucleaire taak aan de Landmacht toegevoegd. Het overwicht aan conventionele middelen van de Warschaupacttroepen moest aan NAVO-zijde gecompenseerd worden. Dit gebeurde met de invoering van Amerikaanse tactische kernwapens die ook aan de bondgenoten verstrekt werden, met een restrictie. De bondgenoten waaronder Nederland leverden de lanceerinrichtingen en de Amerikanen de nucleaire munitie die ook onder hun beheer zou blijven.
Het eerste atoomwapen aan Nederlandse kant was de Honest Johnraket die vanaf een mobiele lanceerinrichting het luchtruim kon kiezen. In 1960 werd een batterij 8 inch houwitsers geschikt gemaakt voor het afschieten van atoomgranaten.
De opslag van de kernkoppen en granaten werd ondergebracht op aparte locaties. In Nederland waren dat Darp (Havelterberg) en ’t Harde. De site van ’t Harde lag tegenover de Tonnetkazerne en was niet eenvoudig te benaderen door ongewenste lieden. Bij Darp lukte dit makkelijker en de site zou dan ook jaren later veelvuldig in het nieuws komen door acties van de anti-kernwapenbeweging. Vlak bij het buurtschap Havelterberg gelegen was de site ingericht als een fort volgens sommigen, maar de gelijkenis met een gevangenenkamp is beter.
Op een toen kale vlakte aan de voet van de Havelterberg was een vierkant veld waarin twee opslagplaatsen die als ruggen boven het maaiveld uitstaken. Dit vierkant was afgescheiden met twee rijen hekwerken en op de buitenhoeken waren wachttorens, waarvan de betonnen toren die er nu nog staat er een was. Het binnenste deel van de site werd bewaakt door de Amerikanen, normaal gesproken kwamen hier geen Nederlanders. Hieromheen kwam de buitenring en deze viel onder de verantwoordelijkheid van de Landmacht. Behalve hekwerken lag er volgens een bron op 100 meter afstand hiervan een gordel van prikkeldraadversperringen. Op ongeveer tien meter afstand van de buitenste hoge hekwerken waren schuttersputten. ’s Nachts werd de hele site fel verlicht. Aan de linkerkant van het terrein waren gebouwen voor wachtpersoneel.
Deze opzet met binnen- en buitenringen werd ook bij de andere Europese sites van de Amerikanen toegepast.
Tot 1972 werd het bewaken van de buitenring en de transporten gedaan door 434 Infanterie Beveiligings Compagnie Mobiel “van Heutsz”. Ook de site in t’ Harde werd door een IBC beveiligd. Het wachtlopen was psychisch zwaar. Men liep met scherpe munitie en was op zijn hoede voor Russische Spetnatz troepen (een soort commando’s) maar in de zeventiger en tachtiger jaren ook voor de Duitse Baader-Meinhofterreurgroep. Het kwam onder sommige soldaten tot ongewenst gedrag als drankmisbruik en andere excessen bij stoom afblazen en de IBC’s werden van hun permanente bewakingstaak ontheven. Voortaan werd de bewaking verzorgd door andere eenheden van het parate leger zoals infanterie, cavalerie en artillerie, die per toerbeurt met hun eenheid een week dienst deden op de site. Ook de IBC’s draaiden mee in dit schema.
De relatieve toegankelijkheid van Darp werd in de begin jaren ’80 aanleiding voor de vredesbeweging om zijn pijlen op de site te richten. Er werden “vredeskampen” in de omgeving ingericht, pogingen ondernomen de site te betreden en de toegang te blokkeren. Dit laatste lukte meer dan eens. Ook hield men acties voor de poort van de nabijgelegen Johannes Postkazerne waar de lanceerinrichtingen voor raketten gestationeerd waren. De spanningen voor het bewakingspersoneel liepen hoog op en enkele keren is tijdens acties met scherp geschoten. Een vreemde situatie waarin dienstplichtigen volgens de instructies met scherp hadden moeten schieten op hun leeftijdgenoten als die over het hek waren gekomen.
Zover kwam het niet maar deze confrontaties waren koren op de molen voor de demonstranten, die hiermee nog meer aandacht van de media kregen. Die laatste gingen op onderzoek uit in de directe omgeving waarna er krantenberichten verschenen over de bevolking die verontrust was over schietgrage militairen.
De belangstelling voor Darp zou echter verflauwen en wat de demonstranten wilden werd op een heel andere manier bereikt: de Koude Oorlog was in 1990 afgelopen. De noodzaak voor het langer aanhouden van nucleaire munitie verviel, 1992 was het laatste operationele jaar van de site. De kernwapens, waarvan men nooit heeft toegegeven dat ze er lagen, werden weggehaald en de site verlaten om ten prooi te vallen aan vandalisme, in 1999 werd ze gesloopt.
Echt stil is het niet op de voormalige site, het verkeerslawaai van de A32 is vaag te horen. Helemaal alleen ben je ook niet, wie oplet kan herten en hazen zien wegschieten de begroeiing in. Hier zijn is een vreemde ervaring met iets on-Nederlands. Een beetje of je ergens in Duitsland staat aan het voormalige IJzeren Gordijn. De wachttoren is blijven staan als aandenken en was getooid met een herinneringsplaat. De vlakte waar ooit de twee opslagplaatsen waren is verrassend kaal en moet wel kunstmatig open gehouden worden, evenals de plaats waar de gebouwen stonden, anders was het hier allang begroeid geweest. Aan de voorzijde van het terrein staan een paar grote vuilcontainers en een mobiel toilet. Blijkbaar vindt iemand dat, in alle stilte weliswaar, er toch iets bewaard moet blijven als aandenken aan de Koude Oorlog in Darp.
[ afbeelding ]
Foto's toen
Foto's nu.
Dienstplichtig Soldaat
Ik zie dat de internetsite van Dienstplichtig Soldaat eindelijk op gang is aan het komen is
Ik kan die oefeningen nog goed herinneren bij Havelte, de 'kippenneukers' hadden dan het hele gebied afgesloten en kwam je ook niet nabij. Ik vond op de Wikipedia nog een stukje hierover;
Op de grens van Darp en Havelterberg zijn overblijfselen te vinden van een Amerikaanse nucleaire basis. Een wachttoren dient als herinneringsmonument.
Tussen 1961 en 1992 lagen hier (zeer waarschijnlijk) nucleaire raketkoppen opgeslagen voor de Nederlandse veldartillerie. Eerst lagen er koppen voor de 'Honest John'-raket, later voor de 'Lance'-raket. De Lance-raket kon worden voorzien van de W70-kernkop (neutronenbom). In 't Harde was (zeer waarschijnlijk) een soortgelijke wapenopslag (SAS Doornspijk). Ook daar waren toen regelamtig vredesacties, zoals ook bij de (nu opgeheven) vliegbasis Soesterberg.
De totale kracht van het arsenaal in Havelterberg was plm. 80 maal groter dan de bom op Hiroshima.
De binnenste ring van de basis werd bewaakt door Amerikaanse militairen, de buitenste ring door Nederlanders (van 434 Cie. Van Heutsz). Bij dreiging mocht met scherpe munitie worden geschoten.
De kernkoppen werden onderhouden en bewaakt door 8th U.S. Army Field Artillery Detachment (8th USAFAD). Het daadwerkelijk afvuren van de koppen werd overgelaten aan de afdelingen Veldartillerie van de Joh. Postkazerne te Havelte (w.o. 129 Afdva). Alles rondom de basis vond uiteraard in het diepste geheim plaats.
Er werd door de vredesbeweging in de jaren '70 en '80 regelmatig geprotesteerd aan de poorten van de basis, o.a. door de groepen "Steen wijkt" en de Werkgroep Anti Atoom Koppen Steenwijk (WAAKS).
Bron: Wikipedia
Op deze internetsite vind je meer over het kernwapenarsenaal van de Amerikanen in Europa;
http://www.usarmygermany.(...)REUR_SW%20Depots.htm
Valt de 'Civiele bescherming' onder Defensie, of valt dat gewoon onder binnenlandse zaken?quote:
[..]
De brandweer in Nederland heeft de taken over genomen zoals grootschalig water transport, zandzakken, GGD ondersteuning, grootschalige hulpverlening, stralings incidenten etc.. ondergebracht in regio`s en oproepbaar in pelotons verband.
In België zijn deze taken nog steeds bij de civiele bescherming en zij worden in gezet bij rampen. en zijn in wezen niet veel veranderd nee.
Ik heb zelf 9 jaar bij Brandweer breda gewerkt en mijn vader bij BB en later brandweer
|
|
