Mammapoli deel 3

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2011 18:21 schreef Fratz het volgende:
Zulke lieve mensen hier allemaal

Even een update.
Ondanks mijn enorme angst dat mijn leverecho en longfoto een slechte uitkomst zouden hebben blijkt niets minder waar: ze waren beide goed!
Jullie begrijpen dat er hier in huize Fratz vreugdedansjes gemaakt werden!
Mijn perspectief wordt er anders door, yay!
Maandag word ik al bestraald tegen de pijn, waarschijnlijk wordt de pijn eerst erger en neemt ze dan af.
Ik kijk er al naar uit! Binnenkort mag ik ook weer aan het infuus om mijn botten stevig te maken.
En voorlopig hoef ik niet aan de chemokuren! Wat ben ik blij!

Dus ondanks mijn uitzaaiingen weet ik toch lichtpuntjes te ontdekken!
Alles ziet er, hoe gek het ook klinkt, toch wat zonniger uit .

Gelukkig! Veel sterkte maandag

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2011 18:23 schreef automatic_ het volgende:
Dat is goed nieuws!

Heb je nu trouwens nog net zoveel pijn in je rug als waar het mee begonnen was?

Door de medicijnen is het nu juist weer even erger.
Hopelijk is dat tijdelijk. Mijn ribben doen ook zo'n pijn.
Volgens de bijwerkingen is het tijdelijk dus we lachen tussen de pijn door..

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2011 18:21 schreef Fratz het volgende:
Zulke lieve mensen hier allemaal

Even een update.
Ondanks mijn enorme angst dat mijn leverecho en longfoto een slechte uitkomst zouden hebben blijkt niets minder waar: ze waren beide goed!
Jullie begrijpen dat er hier in huize Fratz vreugdedansjes gemaakt werden!
Mijn perspectief wordt er anders door, yay!
Maandag word ik al bestraald tegen de pijn, waarschijnlijk wordt de pijn eerst erger en neemt ze dan af.
Ik kijk er al naar uit! Binnenkort mag ik ook weer aan het infuus om mijn botten stevig te maken.
En voorlopig hoef ik niet aan de chemokuren! Wat ben ik blij!

Dus ondanks mijn uitzaaiingen weet ik toch lichtpuntjes te ontdekken!
Alles ziet er, hoe gek het ook klinkt, toch wat zonniger uit .

Wat fijn dat je kunt genieten van de positieve dingen in deze ontzettende kutsituatie. Go Fratz!

En gefeliciteerd met je aanstaande huwelijk (ook al is de aanleiding zo naar).

Ook hier weer een lurker die meeleeft. Heel veel sterkte maandag a.s. Ik heb afgelopen dinsdag een tashangertje gekocht van Pink Ribbon omdat ik aan jou moest denken. Inderdaad goed nieuws dat de leverecho en longfoto goed waren.

Heel veel liefs en sterkte

Al die berichtjes hier zijn echt een opsteker
Het is heel tof dat er allerlei mensen aan je denken, helemaal als je ze niet eens kent.

Ik heb op het moment vreselijke bottenpijn. Als ik de pijnstillers niet goed time dat ben ik de sjaak.
Gister eentje te vroeg ingenomen en dat kon ik echt merken aan het einde van de avond.
Heb echt liggen kreunen en dat is niks voor mij. Het is een bijwerking die weer overgaat gelukkig.
Gister zijn twee collega's langs geweest, mijn buddies. Vond ik zo leuk!
Ze hadden een hele lading kaarten mee en van mijn team heb ik een mooi boek gekregen.
Ik was verbaasd dat ze wisten wat ik leuk vind, maar ze hadden stiekem met mijn vriend gebeld!
Mijn ene collega haar moeder is jaren geleden overleden aan uitzaaiingen van borstkanker, ik kon merken dat ze het heel moeilijk heeft om er mee om te gaan hoe het mij nu vergaat.
Ze was uit eigen beweging maar even naar de bedrijfsmaatschappelijk werker gegaan en die heeft haar doorverwezen naar dezelfde psycholoog waar ik straks ook heen ga. Ik vind het knap dat ze de stap heeft gezet, ze doet altijd heel stoer dat ze er zelf wel uit komt.

Fratz, je nieuws is bij mij nogal ingeslagen en ik ben daarom expres een beetje afwezig hier geweest afgelopen week. Ik wil je alleen wel even laten weten dat dat niet betekent dat ik niet aan je denk en nog belangrijker: dat ik het fijn vind dat je ondanks alles het positieve nog ziet (en dat je voorlopig niet aan de chemo's hoeft!).

Mula:

Gister ben ik bij de radioloog geweest. Wat een toffe dokter, heerlijk.
Zo meelevend, was echt een warm bad.
Mijn moeder en ik hebben met haar de botscan foto's bekeken.
Voor mijn moeder was dat heel erg confronterend, die schoot direct vol, zelf vond ik het ook wel confronterend, maar ook interessant en er werd me zoveel duidelijk opeens!
Ik heb bijvoorbeeld een tijdje last gehad van mijn hoofd (de pijn die je hebt als je hoofdhaar uitvalt zeg maar).
Nou blijkt dat ik op mijn schedeldak ook uitzaaiingen heb, vandaar dat het pijn deed. Zelfde bij de achterkant van mij hoofd bij mijn nek, ik elke keer maar een ander kussen kopen, nu blijkt wat de oorzaak is.
De plek bij mijn lendewervels was wel erg donker, daar schrok ik wel van.
Na mijn gesprek ben ik direct onder de ctscanner gelegd.
Wat een lieve zusters weer, ik werd er stil van.
's Middags werd ik al bestraald, ook daar kwam ik weer in een warm bad terecht.
Een van de zusters is er ook vaak bij geweest de vorige keer en ze vroeg direct hoe het nou met me ging, hoe ik me voelde, of ik veel pijn had. En ze zei nog dat ze zo gehoopt had mij daar nooit meer te zien..
Ik was al gewaarschuwd dat mijn rug meer pijn kon gaan doen na de bestraling.
Nou direct toen ik mijn kleren weer aan deed voelde ik het al.
Heb de rest van de middag met veel pijn en kotsmisselijk (een stuk darm is natuurlijk ook meebestraald) op de bank gelegen. Aan het einde van de avond moest ik er bijna van janken, van de pijn.
Nou maar hopen dat dit snel ophoudt!

Nog leuk nieuws: gisteren hebben we aan mijn ouders verteld dat we gaan trouwen ik heb mijn moeder als getuige gevraagd, mijn ouders vonden het heel mooi en ze hadden het helemaal niet verwacht! Was toch wel het lichtpuntje van de dag

quote:

Op dinsdag 18 oktober 2011 09:24 schreef automatic_ het volgende:
Jemie... Het lijkt mij aan de ene kant wel fijn dat er opeens zoveel dingen duidelijk worden. En dat het dan ook daadwerkelijk te herleiden is zeg maar.
Wat ik mij af vraag (je hoeft niet te antwoorden!); hoe ziet dat er dan uit bij je schedeldak op de scan's? Zijn het dan allemaal (kleine) plekjes/bultjes of is dat dan ook helemaal?

Overigens wel super fijn dat die radioloog een fijne dokter is Je zit er nu helemaaaaaal niet op te wachten om een bullebak te treffen :/

Update over mijn moeder:
Ze heeft gisteren gebeld naar het ziekenhuis i.v.m. een oproep voor haar (tweede) herstel-operatie. Zegt de vrouw; "Ooo mevrouw, maar dat kan wel kerst worden hoor! Wist u dat niet? Zou u het erg vinden om met/rond kerst geholpen te worden?"
Moeders meteen teleurgesteld, want die had onder tussen wel een oproep verwacht.

Nee toch Automatic, wat een teleurstelling voor je moeder! En dan ook nog de vraag of ze met kerst in het ziekenhuis wil liggen, doh, dat wil toch niemand.. Zou wachtlijstbemiddeling of zoiets helpen?
Ik snap ook niet ze goed dat het nog zo lang moet duren..

En hoe de scan er uit ziet, maar even onder een spoiler.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Fratz, hoe rot (beetje understatement, maar ik weet gewoon even geen beter woord!) de situatie ook is, ik vind het zo fijn om te lezen over je huwelijk en dat iedereen in het ziekenhuis zo lief voor je is. Het kan zo`n verschil maken hoe een dokter met je omgaat. De eerste keer dat ik mijn oncologe zag ben ik best wel geschrokken. Ik kon gewoon zo weinig met haar in dat eerste gesprek. Ik liep blij naar binnen omdat ik net had gehoord dat ik geen uitzaaiingen had en ging naar buiten met het idee dat ik al halfdood was en gewoon niet meer te redden. Ze deed voor mijn gevoel zo paniekerig en onduidelijk en ik snapte haar gewoon niet. Iets later had ik een gesprek met de radioloog (Weet je dat ik nu pas besef dat zo`n type een radioloog heet? Ik noem het altijd gewoon de bestralingdokter ) en die zei precies hetzelfde maar wel gewoon net even wat tactischer. Ik heb na dat gesprek er serieus over gedacht om om een andere dokter te vragen. Wat ik trouwens niet heb gedaan en dat is maar goed ook. Nu we een beetje aan elkaar gewend zijn (zij ook aan mij, ja. ) vind ik het echt een topwijf!

Hebben ze trouwens ook gezegd hoe lang het gaat duren voordat de pijn minder wordt? En ga je nou ook op je hoofd bestraald worden?

Auto, wat ongelofelijk irritant dat alles zo lang duurt. De situatie is al niet leuk, maar dat wachten maakt het er ook niet beter op natuurlijk. Misschien heel stom, maar ik zou zelf het nog niet eens zo erg vinden om met kerst geopereerd te worden. Ik heb er niet zo veel mee en als dat betekent dat ik minder lang moet wachten, dan eet ik gewoon wat eerder of later mijn kerstmaal!

Ik zit inmiddels 7+1d na mijn 4e chemo. Gek genoeg heb ik het idee dat de chemos steeds minder heftig vallen. De eerste week is verre van leuk, maar ik het het idee dat het steeds beter lukt om gewoon door te gaan, ook tijdens die week. Ik ben naar 2 verjaardagen geweest, ik ben de stad ingeweest, heb boodschappen gedaan... Tussendoor lig ik dan wel een paar uur uitgeteld op de bank tv te kijken, maar goed, het blijft natuurlijk wel chemo. Ook mijn smaak is een stuk beter dan bij de eerste kuren. Mijn volgende kuur wordt een andere soort, dus ik ben erg benieuwd hoe die gaan vallen!

Ik heb het vandaag trouwens wel helemaal gehad. Ik was zo stom om gister SuperMula te spelen en naar het ziekenhuis te lopen voor mn mugascan op de dag dat ik buikpijn heb (vanwege droge slijmvliezen in mn darmen) en mijn bloed op zn slechtst is. Halverwege werd ik al niet goed en toen ging er ook nog iets mis met het inspuiten van de isotopen. Pijn! Vannacht vanwege buikpijn de halve nacht op de wc gezeten, waardoor ik dus niet alleen 1. helemaal niet geslapen heb en 2. kou heb gevat op mn -uberhaupt al pijnlijke- nek en schouders. Ik voel me geradbraakt

Vanavond concert!

Ik ben er zo aan toe om er even uit te zijn en wat leuks te doen. Mijn gehemelte is nog wat droog en mijn darmen zijn nog niet helemaal bijgekomen, maar voor de rest geen kwaaltjes op dit moment. ik ben er klaar voor! Ik wou eerst tikken "mijn haar zit in de krul en ik ben er klaar voor", maar... uh... dat is niet helemaal aan de orde geloof ik..

Het was leuk! Ik heb me prima vermaakt.

Het was ook prima te doen: ik heb helemaal geen last vd chemo gehad. Enige wat alleen vervelend is, is dat mijn (verwijderde) galblaas aan het opspelen is. Het schijnt dat het een paar maanden kan duren voordat je lijf er aan gewend is dat de galblaas weg is en dat je gedurende die tijd nog een soort aanvallen kan krijgen. Dat heb ik dus. Een beklemmend en benauwd gevoel rond mn middenrif. Lang zo erg niet als een galsteenaanval, maar niet leuk.

Fratz, hoest met jou?

Ik heb pijn. Snerpende pijn.
Gister nog extra pijnstillers gekregen maar daar word ik tot nu toe alleen maar misselijk van.
En in mijn rug is de pijn nu beheersbaar, maar de pijn is nu opgeschoven naar mijn schouder en straalt uit tot mijn vingers. Ik was net zo blij dat het beter ging met mijn rug. Gister weer gejankt van de pijn. Wat is dit kut.

Word net door het ziekenhuis gebeld. Waar ik blijf!
Ik zou vandaag om 11:00 uur mijn eerste APD- infuus krijgen zeggen ze.
Ik vond het al raar dat ik maar geen brief had gekregen! Maandag wou ik gaan bellen.
Nou ja, nu mag ik om 13:00 toch nog komen. Dit wordt een rare dag.

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2011 08:49 schreef Fratz het volgende:
Ik heb pijn. Snerpende pijn.
Gister nog extra pijnstillers gekregen maar daar word ik tot nu toe alleen maar misselijk van.
En in mijn rug is de pijn nu beheersbaar, maar de pijn is nu opgeschoven naar mijn schouder en straalt uit tot mijn vingers. Ik was net zo blij dat het beter ging met mijn rug. Gister weer gejankt van de pijn. Wat is dit kut.

Gofter meis, wat een narigheid! Hopelijk kunnen ze in het ziekenhuis daar direct iets aan doen; is de rare dag nog ergens goed voor! Zal voor je duimen

ik duim hard met Elisa mee! Mijn botpijn bestaat voornamelijk uit een zeurend gevoel, maar de keren dat het pijn deed, deed het ook meteen echt goed pijn.Ik kan me niet voorstellen hoe jouw lijf dan nu moet voelen. Ik hoop zo dat ze op korte termijn een oplossing hiervoor vinden Fratz!

quote:

Op zaterdag 15 oktober 2011 11:50 schreef Fratz het volgende:
Al die berichtjes hier zijn echt een opsteker
Het is heel tof dat er allerlei mensen aan je denken, helemaal als je ze niet eens kent.

Het zal wel niet helpen tegen de stekende pijn, maar hier is nog een onbekende -toevallige passant- die aan je denkt.

Lieve woorden weer allemaal! Bedankt!

Gister van 13:00 tot 16:15 in het ziekenhuis geweest.
Ik was eerst heel stoer maar toen het infuus moest worden aangebracht en werd ik nogal panisch .
Mijn aders liggen diep, zijn kronkelig en de vaten zijn dun. De zuster kende ik nog van de chemo's, echt een lief mens. Ze had de tranen in de ogen toen ze me terug zag.
Ik kreeg een warmtepakking om mijn hand voor het infuus prikken.
Intussen werd ik helemaal klam en zweterig bij de gedachte aan een infuus prikken. (ik voelde me echt een klein kind, maar ja, ik kon het ook niet stoppen..).
Uiteindelijk is het bij poging twee gelukt, echt top!
Heb nu wel een blauwe hand, hehe. Ik ga met mijn specialist bespreken of een port-a-cath mag.
Want deze infuus prikken stress is echt niet tof. Ik ben nu ook nog twee keer weer op zaterdag ingepland, de anesthesie is dan ook niet open, dus als er wat minder ervaren zusters zijn ben ik de pineut. Bij mijn chemo's ben ik geen enkele keer op de afdeling geprikt.
Ik werd trouwens alleen een beetje misselijk van de APD! Yay! Geen nare bijwerkingen!

Zometeen komt mijn broer met vrouw en baby langs Kan ik lekker de hele dag de baby knuffelen!
Daar heb ik echt zin in!

Heb er nu al zin in.

Heb je lekker gebabyknuffeld Fratz? Gaat het al beter met de pijn?

Auto heeft je moeder al meer gehoord over de datum?

Ik geloof dat ik sinds de laatste kuur officieel een dexa-hoofd heb. Echt, de eerstvolgende die tegen me zegt dat ik zo'n bolle kop heb gekregen, kan een blauw oog verwachten. Wel balen, want deze laatste kuur was ook meteen de laatste waarbij ik dexa zou moeten slikken. En ik geloof dat het wel een half jaar kan duren voordat het wegtrekt.

Even een voor iedereen hier die het nodig heeft.

Iedereen hier een

Hoe is het met iedereen? Mula hou je het nog een beetje uit? En hoe is het met je moeder auto?

Mijn pijn gaat op en neer, raar hoor!
Het is nu in elk geval wel uit te houden. Volgende week naar de psycholoog. Ik merk dat ik daar ook behoefte aan begin te krijgen. Vooral als ik alleen ben dan begin in te malen, me zorgen te maken en dan komen de waterlanders vanzelf