quote:
quote:
Merci.
Tweede en laatste deel:
Omdat het treinreizen over de oude Sanyo-hoofdlijn zo ontzettend lang duurt heb ik voor de terugreis een Shinkansen-kaartje gekocht. Het eerste stuk, tot Hiroshima, ging met deze trein:
Kyushu / West Japan shinkansen
Van binnen. Wat een luxe stoelen! Wat een beenruimte! Zelfs in de tweede klas! Daar kan volgens mij geen Europese trein tegenop.
Het volgende stukje ging met een oude Shinkansen van de JR East, type 100. Qua ontwerp echt een klassieker.
Het was echter wel duidelijk te zien dat het einde voor deze treinen nabij is - eind 2012 gaan ze met pensioen.
Toen ging het naar
Shikoku, dat ook een eigen JR-subdivisie heeft.
Aldaar reisde ik met deze 'one-man' trein.
Een korte uitleg over dit principe. In Japan zijn er bij het OV twee soorten kaartverkoop. De ene manier is de bus-manier. Bij het instappen trek je een nummertje dat je instaphalte aangeeft, en bij het uitstappen betaal je bij de chauffeur. Deze methode wordt ook op sommige 'one-man' spoorlijnen gebruikt. Je betaalt dan direct bij de machinist.
Hier het interieur van de one-man-trein. Een conducteur? Een WC? Niet aanwezig.
Treinfapper? Wel aanwezig, daarover hieronder meer.
De andere betalingsmodaliteit is trouwens die van de metro/trein. Over het algemeen is het Japanse spoorwegnet namelijk een gesloten systeem met poortjes. Met als kanttekening dat
alle poortjes zowel bij trein als metro bemand zijn (net als in Engeland, en wat dus aangeeft hoe idioot het idee is in Nederland dat de OV-chipkaart personeel uit zou moeten kunnen sparen) en dat er altijd een 'fare adjustment machine' is voor als je verder/minder ver hebt gereisd dan het kaartje wat je oorspronkelijk had gekocht.
In Japan reis je trouwens dus in principe nooit zwart, want of je nou in een bus met one-man-systeem of in de metro of trein reist, je kan altijd bij het uitstappen pas (bij)betalen.
Station Tsubojiri. Het interessante is nl. dat het spoor hier te steil loopt voor een normaal inhaalspoor. Het stoptreinstation is hier dus op een horizontaal vlak verlopend kopspoortje. Daar wacht de stoptrein tot de sneltrein is gepasseerd. Dan rijdt hij achteruit naar het andere kopspoortje (op de foto linksachter) en wisselt dan opnieuw van rijrichting om de rit te vervolgen.
De Japanse treinfreaks weten natuurlijk hiervan af, dus zodra de trein Tsubojiri binnenrijdt pakken zij het spoorboekje uit hun rugzak om te zien hoeveel tijd ze hebben om uit te stappen en een mooie foto van stoptrein en IC naast elkaar te maken.
Helaas had ik dit hele verhaal net te laat door om dat mooie shot te kunnen maken.
Tenslotte nog een paar foto's uit
Osaka en omgeving. De treinen van sommige private spoorbedrijven zijn compatible met de metro en rijden dus door de metrotunnel in:
Kintetsu-trein in de metro van Osaka
Hankyu-trein in de metro van Osaka
De Keihan-maatschappij ('Kei' staat voor Kyoto en 'Han' voor Osaka) had handige treinaanwijzers. Op deze manier werd bijvoorbeeld gewaarschuwd voor doorkomende IC-treinen.
En tenslotte:
In ProRail's lessen uit Japan werd genoemd dat op sommige trajecten elke 10 minuten een stoptrein en elke 10 minuten een intercity rijdt. Bij deze private spoorweg, de Keihan-trein tussen Osaka en Kyoto, klopt dat inderdaad. Links de CTA van het stoptreinperron, rechts die van het sneltreinperron.
Overigens, en dat vertelden ze in dat ProRail-document er niet bij: de intercity op zo'n traject is in feite een snelmetro met wat luxueuzere stoelen, maar met hetzelfde vermogen om op te trekken en af te remmen (en ook geen WC trouwens). Ik gok dat dat ook wel enige invloed op de punctualiteit zal hebben?
Het gemis van de wc's in de trein werd trouwens goedgemaakt door gratis wc's op bijna elk station en sowieso bijna overal in Japan.
Zo, dat was het dan!