Ik zie/spreek mijn ouders in feite nooit. Laten we even zeggen dat zij ergens in Sassem wonen en mijn vriend in de Hoeksche waard. En ik woon in Leiden. Ik heb he-le-maal nix met Leiden en ben er liever vandaag dan morgen nog weg.
Mijn allerliefste ouders willen alleen dat ik hun kant op kom zodat ze me in de gaten kunnen houden. Ik woon nu 2,5 jaar in mijn appartement en ze zijn wel 2 heule keren bij me geweest
Bovendien, in geen enkel internaat waar ik heb gewoond heb ik ze regelmatig gezien.Ik wil bij mijn vriend wonen. Mijn schoonfamilie kan ik omschrijven als degenen met een grote bek maar een klein hartje. Mja, mijn ouders vinden dat ik niet op ze terug kan vallen --> ze kennen ze niet eens. Toegegeven, mijn schoonfamilie is niet makkelijk. En ik ook niet. Maar hé, ik heb een relatie met mijn vriend en niet met mijn ouders. In principe kan ik zonder begeleiding wonen(ja duuhh, waarvoor is er anders die kamertraining) maar het idee dat mijn ouders een uurtje zouden moeten rijden om naar ons toe te komen is niet te verkroppen. Neuh, dan moeten we maar ruim een uur rijden naar de Hoeksche waard om de familie van mijn vriend te zien.
Het is behoorlijk simpel. Een van ons moet 70 km gaan verhuizen. Bij mijn vriend heb ik alles. Goede huisarts, tandarts, ggz, schoonfamilie. Ik doe een opleiding als receptioniste en kan dus overal terecht om te gaan werken. Mijn vriend werkt en woont in de Hoeksche waard en ziet het niet zitten om iedere ochtend de hele weg in de file te staan.
Kortom, doen mijn ouders nou zo moeilijk, of ben ik hier de aso die maar naar Sassem moet verhuizen zodat ze me 'in de gaten kunnen houden'?
Dat je dat serieus nog hier moet vragen..
Dat inderdaad.. Als ze in het verleden zo veel om jou gaven, zoveel moet jij nu om hun mening geven..quote:Op woensdag 10 augustus 2011 10:01 schreef Ireyon het volgende:
/care wat jouw ouders willen.
Dat je dat serieus nog hier moet vragen..
.Anyway, ik kan me wel voorstellen dat ze een oogje in het zeil willen houden. Wat adviseren je hulpverleners hierover?
Tijd om je eigen pad te bewandelen.
Mijn persoonlijk begeleider denkt dat ik het wel kan, maar hij weet ook hoe mijn ouders zijn, niet echt makkelijk.
*Ik ben depressief..op de nieuwjaarsreceptie merkt stiefmoeder op dat je toch maar depressief zou worden van al dat thuiszitten..
* Mijn vriend doet een HBO opleiding, maar of hij er ook wat mee kan nadat ie klaar is met zijn studie?
*Ik schijt 12 kleuren stront als het gaat onweren. Zat in Friesland toen er hevige buien over heul Nederland trokken. Bel ik mijn stiefmoeder, "Jullie krijgen het nog zwaar vannacht.." En bedankt, ik heb die hele nacht niet geslapen
Zijn je stiefvader en moeder uiteindelijk wel gestraft voor het misbruik?
Datquote:
/care wat jouw ouders willen.
Dat je dat serieus nog hier moet vragen..
En geen eens een uur willen rijden om je dochter te zien
enkel, dat zal je zélf ook moeten overbrengen, door jezelf heel slap, zwak en afhankelijk op te stellen en hen om 'goedkeuring' te gaan bedelen schep je juist een situatie waarin de indruk ontstaat dat je kennelijk niet zelfstandig zou kunnen zijn...
Bewijs gewoon dat je veel gehad hebt aan al die begeleiding en hulp van internaten en die 'kamerbegeleiding' en dat je nu zelfstandig verder kunt, en één vand e dingen waarop je dat kan doen is door je ook zelfstandig op te stellen tegenover die familie (die van wat ik uit je verhaal haal weinig grond heeft zich voor te doen als 'zorgzaam')
het is aan jou om te bewijzen dat
Nop, ondertussen heb ik alweer werk. Stiefvader is gestraft, moeder niet. Mijn stiefmoeder is een vreselijk domiante vrouw en weet me op de een of andere manier altijd wle een schuldgevoel aan te praten. Feit is dat ik daar nog een broertje en zusje heb. Maar idd, ik vind ook dat ze niet zo moeten zeiken. Het gaat hier om mijn geluk! Maar ja..iedereen woont in de buurt en dus moet ik ook...ik breek met die traditie.quote:Ik begrijp het even niet, word je echt depressief van dat thuiszitten? Waarom zit je thuis dan?
Zijn je stiefvader en moeder uiteindelijk wel gestraft voor het misbruik?
moest eerst ff mn tiepmachine-lint vervangenquote:
zin die ik wilde afschrijven is volgens mij wel duidelijk:
de TS moet zelf bewijzen dat ze ook 'klaar' is zélf verantwoordelijkheid te nemen, juist zolang ze kennelijk het niet 'aandurft' tegen de wil van haar ouders in te gaan, als 26-jarige, moet ze nog werken aan haar zelfstandigheid...
Kom op zeg, het is 70 kilometer. Dat rijd ik elke dag naar mijn werk (en terug weer 70quote:
[..]
Nop, ondertussen heb ik alweer werk. Stiefvader is gestraft, moeder niet. Mijn stiefmoeder is een vreselijk domiante vrouw en weet me op de een of andere manier altijd wle een schuldgevoel aan te praten. Feit is dat ik daar nog een broertje en zusje heb. Maar idd, ik vind ook dat ze niet zo moeten zeiken. Het gaat hier om mijn geluk! Maar ja..iedereen woont in de buurt en dus moet ik ook...ik breek met die traditie.
). Dat kost je op een dag in het weekend een uurtje. Dominant of niet, ik zou mijn eigen plan trekken (maar wel aardig blijven).1985: Sweetdancegirl kwam op de wereld.
1985 t/m 1996: Bij moeder en stiefvader gewoond. De zak misbruikte me lichamelijk, moeder geestelijk.
1996 t/m 2000: Bij stiefmoeder en vader gewoond. Broertje en zusje geboren, ikzelf ingestort door verleden. Opgenomen in de psychiatrie. Ouders zelden gezien. Wat weekenden. Ouders gaven aan me niet meer thuis te willen omdat ik 'te moeilijk' was.
2001 tm 2004: Op internaat gewoond. Ouders zelden gezien. Weekenden again. Schade vergoeding gekregen van stiefvader. Lots of money, waarbij mijn vader me helpt. Zgn OBV (onder bewind voering) en die is nog van kracht. OBV kan worden overgedragen aan vriend.
2004 - heden: Gewoond in een gezinsvervangendtehuis.GVT afgekort. Wederom zag ik ouders in de weekenden (2x in de maand) Weer de psychiatrie in.
2010 - nu: Woon zelfstandig begeleid. Heb lat-relatie met vriend. Zit meer bij hem dan thuis. Ouders zie ik zelden. Verjaardagen en een enkele keer daarbuiten. Soms wat mailcontact.
Ouders proberen me wel te claimen, maar ik begin meer en meer voor mezelf op te komen. Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.
nu geloof ik het niet meer, of jij bent niet goed bij je hoofd.quote:
Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.
...
Ouders proberen me wel te claimen, maar ik begin meer en meer voor mezelf op te komen. Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.
[/quote]
Ze zijn dan de controle kwijt. Als ze die al hadden. Waarom ben je zo beinvloedbaar wat je ouders betreft terwijl ze nauwelijks naar je omkijken/-keken?
Als ik dit zo begrijp gaat het vooral om de OBV door je vader ... en die vader is ook degene die nu moeilijk doet?quote:
Zal ff een algemeen beeld schetsen.
1985: Sweetdancegirl kwam op de wereld.
1985 t/m 1996: Bij moeder en stiefvader gewoond. De zak misbruikte me lichamelijk, moeder geestelijk.
1996 t/m 2000: Bij stiefmoeder en vader gewoond. Broertje en zusje geboren, ikzelf ingestort door verleden. Opgenomen in de psychiatrie. Ouders zelden gezien. Wat weekenden. Ouders gaven aan me niet meer thuis te willen omdat ik 'te moeilijk' was.
2001 tm 2004: Op internaat gewoond. Ouders zelden gezien. Weekenden again. Schade vergoeding gekregen van stiefvader. Lots of money, waarbij mijn vader me helpt. Zgn OBV (onder bewind voering) en die is nog van kracht. OBV kan worden overgedragen aan vriend.
2004 - heden: Gewoond in een gezinsvervangendtehuis.GVT afgekort. Wederom zag ik ouders in de weekenden (2x in de maand) Weer de psychiatrie in.
2010 - nu: Woon zelfstandig begeleid. Heb lat-relatie met vriend. Zit meer bij hem dan thuis. Ouders zie ik zelden. Verjaardagen en een enkele keer daarbuiten. Soms wat mailcontact.
Ouders proberen me wel te claimen, maar ik begin meer en meer voor mezelf op te komen. Zelfvertrouwen groeit en dat vinden ze niet fijn. Want dan ga ik van me afbijten en das niet de bedoeling.
Aangezien met die OBV kennelijk ook een hoog bedrag uit die schadevergoeding gepaard is, zal dat financieel wel wat uitmaken.
Maar ook op dat punt moet je zelf eens afvragen of je altijd zo afhankelijk van anderen wilt blijven (overigens zou ik het ook zeker niet zomaar 'overzetten op je vriend', zeker als je nog niet veel meer dan een jaar uit de psychiatrie terug bent en ook jullie relatie mogelijk nog wat pril is, zou ik zeker wat 'achterdeurtjes' aanhouden).
Ik kan je hooguit aanraden zelfs eens goed op papier te stellen wàt je nu precies wilt, hierbij ook een beetje realistisch blijven en niet opeens alles op die ene relatie en die vriend gooien... zelfs als dat nu goed gaat weet je niet of dat standhoud (zeker iemand met een psychiatrisch verleden heeft daarin nu eenmaal minder 'zekerheden' en een realistisch risico op 'terugvallen')....
Je vriend die OBV laten overnemen is misschien zelfs een zeker risico, feitelijk zou je vriend dan financieel alle controle over jouw geld krijgen.
Door je zelf zelfbewust en zelfstandig op te stellen en duidelijk je wensen kenbaar te maken zonder gelijk 'ruzie' te gaan zoeken, bewijs je juist dat je toe bent aan meer zelfstandigheid.
Overigens, ik kan vanuit het standpunt van je vader wel voorstellen dat die alles redelijk kritisch benaderd, als je inderdaad pas sinds 2010 uit de psychiatrie bent en misschien nog niet zo heel lang samen met je vriend zal hij zeker ook zn zorgen hebben en dat kàn ook een goede grond hebben...
Hoeft ook niet, als ik maar weet hoe 't zit.quote:
[..]
nu geloof ik het niet meer, of jij bent niet goed bij je hoofd.
Nope, vader doet niet moeilijk. Stiefmoeder. Vriend helpt me giga bij het ontwikkelen van mezelf en krikt mijn zelfvertrouwen wat op. Heeft me nog nooit geprobeerd te naaien en moet ie ook niet wagen. 2010 ben ik idd uit de psychiatrie gekomen. Waren veelal gesprekken. Heb ik 5 jaar ingezeten en ben behoorlijk veranderd. Weet wat mijn struikelblokken zijn en hoe ik er mee om moet gaan. Oh, en ben sinds 2009 samen met vriend. Foutje van mij.quote:Op woensdag 10 augustus 2011 11:21 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Als ik dit zo begrijp gaat het vooral om de OBV door je vader ... en die vader is ook degene die nu moeilijk doet?
Aangezien met die OBV kennelijk ook een hoog bedrag uit die schadevergoeding gepaard is, zal dat financieel wel wat uitmaken.
Maar ook op dat punt moet je zelf eens afvragen of je altijd zo afhankelijk van anderen wilt blijven (overigens zou ik het ook zeker niet zomaar 'overzetten op je vriend', zeker als je nog niet veel meer dan een jaar uit de psychiatrie terug bent en ook jullie relatie mogelijk nog wat pril is, zou ik zeker wat 'achterdeurtjes' aanhouden).
Ik kan je hooguit aanraden zelfs eens goed op papier te stellen wàt je nu precies wilt, hierbij ook een beetje realistisch blijven en niet opeens alles op die ene relatie en die vriend gooien... zelfs als dat nu goed gaat weet je niet of dat standhoud (zeker iemand met een psychiatrisch verleden heeft daarin nu eenmaal minder 'zekerheden' en een realistisch risico op 'terugvallen')....
Je vriend die OBV laten overnemen is misschien zelfs een zeker risico, feitelijk zou je vriend dan financieel alle controle over jouw geld krijgen.
Door je zelf zelfbewust en zelfstandig op te stellen en duidelijk je wensen kenbaar te maken zonder gelijk 'ruzie' te gaan zoeken, bewijs je juist dat je toe bent aan meer zelfstandigheid.
Overigens, ik kan vanuit het standpunt van je vader wel voorstellen dat die alles redelijk kritisch benaderd, als je inderdaad pas sinds 2010 uit de psychiatrie bent en misschien nog niet zo heel lang samen met je vriend zal hij zeker ook zn zorgen hebben en dat kàn ook een goede grond hebben...
Zo denk ik er ook over. En waarom ik me zo moeilijk los kan maken, ik heb geen idee. Als ik het zelf allemaal zo doorlees denk ik ook 'zak lekker in de stront'.quote:
Ik vind dat jouw ouders niet moeilijk moeten doen. Wat willen ze dan, dat jij voor eeuwig bij hen gaat wonen? Beetje onredelijk lijkt me.
het lijkt er juist op dat je dat niet weetquote:
[..]
Hoeft ook niet, als ik maar weet hoe 't zit.
.Exact dat.quote:
Je bent 26 en als ik je verhaal zo lees zou ik me lekker niets aantrekken van wat je ouders willen.
Ik vraag me af in hoeverre jouw ouders zich terecht zorgen maken en of jij hun mening hierover wel goed begrijpt, om eerlijk te zijn. Zou het kunnen dat het niet zozeer om de afstand maar om het feit dat jij met je vriend wil samenwonen gaat?
En nu verwachten je ouders ineens dat je bij hen in de buurt komt wonen? Beetje apart..
Je bent 26 dus zou je denken dat je wel zelfstandig op je eigen benen kan staan en heb je je ouders niet echt meer in de buurt nodig.
Ik zou niet zoveel rekening houden wat ouders willen: het is jou/ jullie leven en je moet doen wat daarin het beste voelt.
Je kan het nooit iedereen naar z'n zin maken.
Het woord verwaarlozen heb ik niet in de mond genomen. Ik vind dit ook wel ver gaan trouwens. Ik denk dat ze gewoon beschermend zijn op hun manier. Ja, ik zal vast wel het eea verkeerd begrijpen, zij zullen het misschien verkeerd uitleggen. En als je leest, lees je dat ik vaker bij mijn vriend ben dan thuis. Dus hoezo, niet zelfstandig wonen?quote:Op woensdag 10 augustus 2011 11:46 schreef Seven. het volgende:
Je blijft maar benadrukken dat je vader en stiefmoeder je praktisch verwaarlozen en je willen controleren. Ik heb twijfels bij dat verhaal, want die twee gaan nu eenmaal niet hand in hand. Tel daar bij op dat jij met 26 jaar niet in staat bent om zelfstandig te wonen.
Ik vraag me af in hoeverre jouw ouders zich terecht zorgen maken en of jij hun mening hierover wel goed begrijpt, om eerlijk te zijn. Zou het kunnen dat het niet zozeer om de afstand maar om het feit dat jij met je vriend wil samenwonen gaat?
Je zegt het zelf. Je bent vaker bij je vriend dan op jezelf.quote:
En als je leest, lees je dat ik vaker bij mijn vriend ben dan thuis. Dus hoezo, niet zelfstandig wonen?
als je vader de Bewindvoerder is, is ook hij degene waarmee je het verder moet klaren en ik zou dan gewoon zorgen dat je het ook met hém regelt ...quote:
Nope, vader doet niet moeilijk. Stiefmoeder.
de stiefmoeder heeft daarover verder weinig te zeggen.
verder, ik kan natuurlijk niks slechts zeggen, maar ook een relatie uit 2009, dus tegen de twee jaar is geen wekelijk lange relatie en zeker met een bepaald verleden is het ook in je eigen voordeel om bepaalde zekerheden in te bouwen en niet te snel al je vertrouwen, maar ook je financiele zekerheid helemaal aan iemand anders weg te geven...
Het lijkt mij zeker niet aan te raden je partner als Bewindvoerder aan te stellen, zeker als je nu nog niet samenwoont, maar wel wilt gaan samenwonen kan dat ook soms tot 'veranderingen' in jullie relatie leiden en ook soms conflicten opleveren... een partner die eigenlijk alle zeggenschap over jouw bezittingen én ook financieen heeft kan dan soms onprettige gevolgen hebben _àls_ het ooit misgaat (wat niet te hopen is, maar better be safe than sorry)..
Mocht je je vriend wel tot bewindoverder willen maken (en dat is mogelijk, hij mag bv zelf niet onder een schuldsanering vallen), kan het misschien een oplossing zijn een 'gedeelde bewindvoerder' te maken, je vader blijft dan ook bewindvoerder, maar ook je vriend kan eventuele rechtshandelingen in jouw naam uitvoeren (aanvragen uitkeringen, belastingaangifte e.d.)
Zolang je onder Bewind gesteld bent, en dat kan enkel een rechter opheffen, ben je juridisch gezien _niet_ zelfstandig en moet je bewindvoerder alle rechtshandelen voor je doen....quote:
[..]
En als je leest, lees je dat ik vaker bij mijn vriend ben dan thuis. Dus hoezo, niet zelfstandig wonen?
je kunt je dus bv niet bij een andere gemente inschrijven, contracten ondertekenen, belastingaangifte doen en bv een uitkering of bijstand aanvragen zònder instemming van je Bewindvoerder, die moet daarvoor ook instaan en dus ook jouw contracten ondertekenen...
Dàt zal natuurlijk de grond zijn dat een grote afstand lastig kan zijn, en op dit punt heb ik ook een beetje twijfel erbij of je vader nu werkelijk zo 'weinig' bemoeienis' met je heeft... Bewindvoerder zijn is wel een behoorlijke verantwoordelijkheid dragen en mogelijk doet je Vader wel meer dan jij denkt of zicht op hebt.
Overigens:
Ik vind het erg knap en positief klinken dat je bezig bent je leven weer op orde te krijgen en hoop werkelijk dat het je gaat lukken. Bv meer zelfstandigheid opzoeken is ook hiervoor de juiste weg en ik zou zeker die weg blijven volgen...
enkel, onderschat niet dat die weg een lange zal zijn, zeker als je uit een behoorlijk dal komt, en dat je in de tusentijd een hoop 'hindernissen' zult moeten overwinnen..:
Instemming van je Vader en Bewindvoerder krijgen voor die verhuizing die je graag wilt is één van de eerste grote hindernisen, die je nu moet overwinnen.
[ Bericht 13% gewijzigd door RM-rf op 10-08-2011 12:02:25 ]
Ze zochten me niet vaak op omdat er geen oppas was oid. Maar als ik me kut voel, gewoon ff wil spuien, dan zijn ze er echt wel.
Ik denk dat mijn stiefmoeder moeite heeft om zich in te leven in anderen. Mijn vader is een stil type. Stille wateren, diepe gronden ofzo?
Hebben je ouders je vriend al ontmoet? Misschien gewoon een keertje gezellig op de koffie, beetje kennismaken. Als je ouders erop vertrouwen dat er iemand voor je klaarstaat dan zullen ze misschien wat minder moeilijk doen als je toch bij hem gaat wonen.
Gisteren trouwens met mijn vriend gepraat en alle voors en tegens op een rij gezet.
Komen we er toch op uit dat ik het beste hier naar toe kan verhuizen. Heb alles in de buurt, schoonfamilie op nabije afstand (max 15 minuten)
Doen we de zin van mijn ouders, dan raakt vriend zijn reiskostenvergoeding kwijt en kruipt iedere ochtend naar het werk. Met bus relatief snel in centrum maar mocht er iets gebeuren, dan kunnen mijn ouders er pas na een halfuur zijn. En als mijn vader werkt niet. Ik heb een broertje die lichamelijk beperkt is en die kan niet alleen thuis worden achter gelaten. Moet gewoon altijd iemand bij zijn.
Kleine meisjes worden groot en ik dus ook. Dus wij hebben onze beslissing genomen. Oh, en die tip van proefwonen vind ik wel een hele goeie trouwens