Wat lees je nu, deel 47

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 09:18 schreef CherryLips het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 09:18 schreef CherryLips het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2011 12:17 schreef ChrisHantzen het volgende:
Ik lees nu The windup girl

[ afbeelding ]

Wow. Briljant geschreven, originele Science Fiction in een toekomst die op een bijzonder angstwekkende manier ook nog eens realistisch is.
Lees dit boek.

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2011 12:53 schreef TheHappyPrince het volgende:

[..]

Jammer dat ie niet in het NL is. Is het boek een beetje te doen in het Engels? Ik bedoel, ik kan heel goed Engels, maar Nederlands lezen is toch vaak wat prettiger omdat je 'vloeiender' kunt lezen.

quote:

Anderson spits the black pit into his hand, smiling. He has read travelogues of history's botanists and explorers, the men and women who pierced the deepest jungle wildernesses of the earth in search of new species—and yet their discoveries cannot compare to this single fruit.

Those people all sought discoveries. He has found a resurrection.

The peasant woman beams, sure of a sale. "Ao gee kilo kha?" How much?

"Are they safe?" he asks.

She points at the Environment Ministry certificates laid on the cobbles beside her, underlining the dates of inspection with a finger. "Latest variation," she says. "Top grade."

Anderson studies the glinting seals. Most likely, she bribed the white shirts for stamps rather than going through the full inspection process that would have guaranteed immunity to eighth-generation blister rust along with resistance to cibiscosis 111.mt7 and mt8. The cynical part of him supposes that it hardly matters. The intricate stamps that glitter in the sun are more talismanic than functional, something to make people feel secure in a dangerous world. In truth, if cibiscosis breaks out again, these certificates will do nothing. It will be a new variation, and all the old tests will be useless, and then people will pray to their Phra Seub amulets and King Rama XII images and make offerings at the City Pillar Shrine, and they will all cough up the meat of their lungs no matter how many Environment Ministry stamps adorn their produce.

Anderson pockets the ngaw's pit. "I'll take a kilo. No. Two. Song."

He hands over a hemp sack without bothering to bargain. Whatever she asks, it will be too little. Miracles are worth the world. A unique gene that resists a calorie plague or utilizes nitrogen more efficiently sends profits sky-rocketing. If he looks around the market right now, that truth is everywhere displayed. The alley bustles with Thais purchasing everything from generipped versions of U-Tex rice to vermilion-variant poultry. But all of those things are old advances, based on previous genehack work done by AgriGen and PurCal and Total Nutrient Holdings. The fruits of old science, manufactured in the bowels of the Midwest Compact's research labs.

The ngaw is different. The ngaw doesn't come from the Midwest. The Thai Kingdom is clever where others are not. It thrives while countries like India and Burma and Vietnam all fall like dominoes, starving and begging for the scientific advances of the calorie monopolies.

A few people stop to examine Anderson's purchase, but even if Anderson thinks the price is low, they apparently find it too expensive and pass on.

The woman hands across the ngaw, and Anderson almost laughs with pleasure. Not a single one of these furry fruits should exist; he might as well be hefting a sack of trilobites. If his guess about the ngaw's origin is correct, it represents a return from extinction as shocking as if a Tyrannosaurus were stalking down Thanon Sukhumvit. But then, the same is true of the potatoes and tomatoes and chiles that fill the market, all piled in such splendid abundance, an array of fecund nightshades that no one has seen in generations. In this drowning city, all things seem possible. Fruits and vegetables return from the grave, extinct flowers blossom on the avenues, and behind it all, the Environment Ministry works magic with the genetic material of generations lost.

Carrying his sacked fruit, Anderson squeezes back down the soi to the avenue beyond. A seethe of traffic greets him, morning commuters clogging Thanon Rama IX like the Mekong in flood. Bicycles and cycle rickshaws, blue-black water buffaloes and great shambling megodonts.

At Anderson's arrival, Lao Gu emerges from the shade of a crumbling office tower, carefully pinching off the burning tip of a cigarette. Nightshades again. They're everywhere. Nowhere else in the world, but here they riot in abundance. Lao Gu tucks the remainder of the tobacco into a ragged shirt pocket as he trots ahead of Anderson to their cycle rickshaw.

The old Chinese man is nothing but a scarecrow, dressed in rags, but still, he is lucky. Alive, when most of his people are dead. Employed, while his fellow Malayan refugees are packed like slaughter chickens into sweltering Expansion towers. Lao Gu has stringy muscle on his bones and enough money to indulge in Singha cigarettes. To the rest of the yellow card refugees he is as lucky as a king.

Lao Gu straddles the cycle's saddle and waits patiently as Anderson clambers into the passenger seat behind. "Office," Anderson says. "Bai khap." Then switches to Chinese. "Zou ba."

The old man stands on his pedals and they merge into traffic. Around them, bicycle bells ring like cibiscosis chimes, irritated at their obstruction. Lao Gu ignores them and weaves deeper into the traffic flow.

Anderson reaches for another ngaw, then restrains himself. He should save them. They're too valuable to gobble like a greedy child. The Thais have found some new way to disinter the past, and all he wants to do is feast on the evidence. He drums his fingers on the bagged fruit, fighting for self-control.

To distract himself, he fishes for his pack of cigarettes and lights one. He draws on the tobacco, savoring the burn, remembering his surprise when he first discovered how successful the Thai Kingdom had become, how widely spread the nightshades. And as he smokes, he thinks of Yates. Remembers the man's disappointment as they sat across from one another with resurrected history smoldering between them.

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2011 12:58 schreef ChrisHantzen het volgende:

[..]

Ik vond het goed te doen, het is erg beeldend geschreven, maar dat zegt natuurlijk niets over hoe goed jij het te doen vindt.

Hier heb je een stukje:

[..]

Ik waarschuw je wel: het kan een behoorlijk deprimerend boek zijn.

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 08:43 schreef Neuroscience het volgende:

[..]

Dat hele verhaal schijnt aan alle kanten te rammelen, wist je dat?

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2011 13:34 schreef SonicVolcano het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Een jonge vrouw die werkzaam is aan het gerechtelijk-geneeskundig instituut in Parijs, wordt door de Franse geheime dienst gedwongen voor onbepaalde tijd te verdwijnen: haar leven loopt gevaar omdat ze, buiten haar schuld om, betrokken is geraakt bij een groot politiek schandaal. In het begin van de winter van 2005 wordt ze ondergebracht in een kloostergemeenschap van monniken en nonnen op de beroemde Mont Saint-Michel.

Al snel ontdekt ze dat de geestelijken haar aanwezigheid niet al te zeer op prijs stellen en dat ze wordt bespioneerd: ze treft gecodeerde boodschappen aan in haar appartement en merkt dat er van tijd tot tijd iemand haar kamer doorzoekt. Ze legt zich echter bij haar nieuwe situatie neer in de wetenschap dat haar leven door het politieke schandaal voor altijd veranderd zal zijn en ze tracht zoveel mogelijk met het ritme van de kloosterlingen mee te leven. Tot het moment dat ze in een bibliotheek een mysterieus dagboek vindt. Geschreven in Egypte in het jaar 1928 door ene Jeremy Matheson, een Engelse rechercheur.

In dat jaar is Caïro in de ban van een serie gruwelijke moorden op kinderen. Hun lijken worden gevonden in de smalle, verlaten straatjes van de arme wijken van de stad of in de tombes in de necropolis, en hun lichamen zijn met veel geweld verminkt. De lokale bevolking is ervan overtuigd dat de moordenaar een ghoela is, een vrouwelijke boze geest uit de verhalen van Duizend-en-één-nacht.

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2011 18:09 schreef Blinky het volgende:
[ afbeelding ]

[..]

Ik viel vooral voor het feit dat het zich op de Mont Saint Michel afspeelt, waar mijn man mijn ten huwelijk heeft gevraagd

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2011 18:41 schreef PurePoisonPerfume het volgende:

[..]

Wat leuk! Mijn vriend en ik zijn er twee jaar geleden geweest (MSM stond al heel lang op mijn verlanglijstje om eens te bezoeken) en zijn er helemaal verliefd op geworden. Wil je laten weten of het boek een beetje bevalt? Dan kan ik het mijn vriend een keer cadeau geven, hij houdt nog al van thriller/mysterie-boeken.