Het leven is overgewaardeerd.

Ik heb steeds vaker het gevoel alsof ik mijn tijd en kansen heb gehad en dat het nu maar tijd wordt om maar een suf leventje te lijden. Terwijl mijn jeugd niet eens zo leuk was. Ik ben nauwelijks opgegroeid met vrienden doordat mijn vader werk had in het buitenland en we vaak reisden en ik daardoor vervreemde van sociale interactie met leeftijdsgenoten. Ik wil nog zoveel doen en zoveel dromen waarmaken maar steeds wordt ik dan weer verhinderd door verplichtingen en door mijn ontzettende irritante onzekerheid. Inmiddels ben ik door die onzekerheid lui geworden. Ik heb nu steeds zo'n instelling van "ach, ik kan er toch niks van" en lijkt het alsof ik mezelf steeds toespreek met zo'n attitude van' 'geef het nou maar op. Je bent te oud om nog als "bijzonder" of "uniek" te mogen ervaren door anderen. Tien jaar geleden zou men dat wel hebben gevonden, maar nu ben je te oud en vinden mensen het niet meer dan normaal dat je gewoon goed ben in iets.

Nu heb ik echt zoiets van: is dit het nou? Wel capaciteiten benutten om iets te kunnen realiseren maar het gewoonweg NIET doen omdat je niet in jezelf gelooft?

Herkennen jullie dit probleem/denkbeeld ook?

Klacht: oud worden

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:24 schreef Yreal het volgende:
dan pleeg je zelfmoord

Zo wanhopig ben ik ook weer niet.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:24 schreef amenth het volgende:
nee man je moet meer adreline kirjgen ga dus op kickbox bijvoorbeel den regelmatig naar nieuwe discos enzo met matties en spreek wat chimeids aan voor de spanning (is alleen 1e 4 x zenuwachtig makend daarna is het altijd lache )

Hmja... was het maar zo'n feest. Ik heb niet bepaald een sociale kring in de zin van dat ik "mijn matties" even kan opbellen om eens vanavond flink te knallen in een discotheek vol met 16-jarige tieners.

In tegenstelling tot vroeger heb ik wel een sociale kring, maar ik krijg niet echt het idee dat het in zo'n stadium is dat ze ook echt rekening met me houden. Ik heb altijd het idee dat ik het buitenbeentje blijf.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:25 schreef BrandX het volgende:
soms heb ik dat gevoel. Maar dan denk ik terug wat aan wat ik de afgelopen 10 jaar allemaal heb gedaan, meegemaakt en bereikt heb. Om me dan te bedenken: zie je wel, je kan enorm veel doen in een paar jaar tijd, hup, doe iets, maakt niet uit wat. Doe.

En dat werkt bij mij .

Ja... dat is inderdaad zo... Ik doe dat ook de laatste tijd, maar dan denk ik tegelijkertijd: 'tja, toen had je ook al die dromen en je deed er geen flikker mee, behalve dromen en dromen en dromen, die toch nooit uit zullen komen'

Misschien zie ik het momenteel allemaal een beetje te pessimistisch en moet ik gewoon flink van bil gaan met een lekkere chick

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:28 schreef trovey het volgende:
Misschien je wat meer openstellen naar andere mensen toe want je komt niet echt over als een vrolijk mens en dat kan mensen behoorlijk tegenhouden.

Ik ben inderdaad tegenwoordig niet vrolijk, maar ik probeer wel altijd rekening te houden dat anderen daar geen last van hebben. Ik weet nog toen mijn vader depressief was dat ik echt geïrriteerd werd van zijn ingetrokken houding en somberheid. Ik kon nooit met hem praten als ik met iets zat. Dus ja, ik probeer daar wel altijd rekening mee te houden. Zelfs mijn broer of zus weten volgens mij niet eens dat ik me verschrikkelijk klote voel. Ik zit ook in een band en een keer vroeg een bandlid aan me of ik met iets zat, maar dan heb ik direct zo'n gevoel van "meh, ik ga ze niet lastig vallen met dit soort dingen"

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:30 schreef linpunt het volgende:
Dan kan je dus 1. zo doorgaan of 2. alle dingen doen die je wilde doen
Quarter/Midlife crisis is juist gemaakt om je een soort 2e kans te geven.

Ja daar zit wat in..

Momenteel ben ik 26 jaar.

Top 5
1. een eigen band vormen en mensen inspireren met m'n eigen muziek. Momenteel speel ik in een band en ik heb het prima naar mijn zin daar. Maar de afgelopen jaren heb ik me altijd alleen bij bands toegevoegd, maar nooit een eigen band gevormd.

2. Serieus genomen worden. Ik word nu nog heel vaak als "die lieve jongen" of als "clown" gezien en heel vaak trekken mensen het vooroordeel dat ik naïef ben en niks van de wereld begrijp terwijl ik toch echt wel al heel wat heb meegemaakt. Ik word er onderhand zo moe van dat mensen me constant als lief en schattig categoriseren terwijl ik ook heus wel volwassen visies heb. Ik kan ook boos zijn, verdrietig zijn of kwaad zijn. Maar nee, dan reageert men gelijk weer zo van "ach, wat schattig! Het kereltje is boos!"

3. Rijbewijs halen.

4. Sky-diven

5. Reizen naar New York

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:35 schreef Drs_Pauper het volgende:
Ga drugs gebruiken.

Heb ik al gedaan. Wiet en paddo's en heel vaak ook in combinatie met of zonder alcohol.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:43 schreef Ritmo het volgende:
Je maakt dus al de fout om te doen alsof het leven "overgewaardeerd" zou zijn. Nee, jij moet aan je zelfvertrouwen werken. Het leven is wat je er zelf van maakt, alleen losers gaan roepen dat het leven kut is. Dus gogogo!

Je hebt 100% gelijk. Echt waar ik word stapelgek van mezelf dat ik mezelf zo vaak zo ontzettend verhinder. Ik weet dat ik gewoon moet geloven in mezelf en met de dingen die ik wel kan maar steeds raak ik dan weer in een cirkel waardoor ik de dingen die ik graag zou willen doen steeds maar uitstel of gewoonweg niet doe

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:29 schreef sanasoufi het volgende:
blablabla heb je mijn herinschrijfzorgen niet gezien?

Niet gezien, maar ik leef met je mee. Ook al weet ik niet eens waar dat topic over gaat.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 00:52 schreef boekenplank het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 4 augustus 2011 00:51 schreef MonteCristo het volgende:

[..]

Heb ik al gedaan. Wiet en paddo's en heel vaak ook in combinatie met of zonder alcohol.

[..]

Daar wordt je dus zeker niet wijzer van.

Dat deed ik ook meer in de zin van "dat wil ik wel eens proberen". Niet vanuit het punt van escapisme om de realiteit maar te ontwijken maar meer vanuit het punt van "dat wil ik wel eens uitproberen". Heb ik dus gedaan.