Ik heb al een aantal maanden/jaren last van iets heel vreemds. Ik heb overwegend het gevoel alsof ik niet 'bewust' mijn leven leef. Als ik bijvoorbeeld ergens naar toe ga, naar een vriend/vriendin o.i.d. dan lijkt het als ik weer thuis ben alsof ik er niet echt was, in de zin van: ik weet alles wat er gebeurd is en besproken maar het voelt alsof ik die situatie heb bekeken en er niet echt deel van uit maakte. Ook lijkt alles wat ik meemaak veel langer geleden. Een vakantie van een week geleden lijkt weken/maanden geleden etc. Mijn jeugd of dingen die 2 jaar geleden gebeurd zijn lijken uit een ander leven. Het voelt alsof ik een toeschouwer ben van mijn eigen leven. Het is niet zo dat ledematen niet van mij lijken te voelen ofzo. Het is puur geestelijk. Als ik in de spiegel kijk dan weet ik wel dat ik het ben maar het voelt heel raar als ik denk 'dit ben ik', en als ik dan mijn arm beweeg is het een raar idee dat ik dat zelf doe?
Een ander voorbeeld, als ik een dag in een nieuwe omgeving ben waar ik nooit eerder ben geweest en er zijn veel mensen om me heen, veel lawaai en drukte. Als ik dan ergens zit en ik wordt me bewust van het feit dat ik daar ben, lijkt het alsof ik wakker schrik en dan voelt de reis ernaar toe en het feit dat ik daar ben onecht, alsof het een film is. Dit gebeurt trouwens vanuit het perspectief mezelf, niet dat ik van bovenaf toekijk of iets dergelijks.
Ik kom nu misschien psychopatisch over maar dit probleem is heel vervelend, omdat ik het gevoel heb dat mijn leven een beetje aan me voorbij gaat op deze manier. Heb het al eens met een psycholoog besproken, zij dacht dat mindfullness zou helpen. Ben hier wel mee aan het experimenteren, maar ik heb het gevoel dat mijn probleem dieper ligt dan dat.
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk verwoord heb.
Herkent iemand deze dingen of heeft iemand tips? Kan er wat aan gedaan worden?
Bedankt voor het lezen
[ Bericht 1% gewijzigd door Surfergirl op 31-07-2011 01:07:45 ]
Is er iets bij jou dat helpt tegen het gevoel?
Nee, grapje. Ik heb dat ook wel eens hoor. Soms als iemand tegen mij aan het praten is.
Ik sta daar wel maar heb echt geen idee waar hij/zij over heeft. Vervolgens "schrik" je wakker.
Ben je gelukkig?
Dan heb jij je antwoord al.quote:Op zondag 31 juli 2011 01:06 schreef Surfergirl het volgende:
Soms. Ik streef er heel erg naar om gelukkig te zijn en ben er heel erg veel mee bezig met die vraag of ik gelukkig ben. Ik kan wel gelukkig zijn, maar soms verpest ik het voor mezelf door te analyseren/negatief denken/etc.
Iets anders wat misschien niet overbodig is om toe te voegen, als ik me bewust concentreer op de kleur van een lamp en het feit dat een lamp daar hangt dan voel ik me langzaam bewuster worden en meer mezelf worden. Maar als ik 'gewoon leef' dan lijkt mijn hele leven dus een film die ik afdraai en niet bewust leef.
Bekent fenomeen. Jij bent, denk ik net als ik een "dromer".quote:
Soms. Ik streef er heel erg naar om gelukkig te zijn en ben er heel erg veel mee bezig met die vraag of ik gelukkig ben. Ik kan wel gelukkig zijn, maar soms verpest ik het voor mezelf door te analyseren/negatief denken/etc.
Ik heb ongeveer hetzelfde probleem maar heb niet zo heel vaak.
Ik denk veel te veel. Ik kan soms niet stoppen met denken, dan leef ik in m'n eigen wereld.
Begrijp je wat ik bedoel? Heb je een relatie?
Ik heb het wel eens als ik depressief ben, amper bewust van de omgeving (en af en toe dan ook in mezelf praten, geen hele gesprekken... maar soms maar een paar woorden, net iets te luidt).
Dat kan gebeuren als je weliswaar ergens bent, maar je gedachten tegelijkertijd ook ergens anders zijn.
Het ene moment ben je wel met je gedachten bij wat er gebeurt, maar je hersens malen nog half in herinneringen (meestal van klotensituaties etc). En hierdoor ben je amper 100% gefocust op de nieuwe ervaringen.
Vraag eens aan vrienden of ze je als wat afwezig zouden bestempelen?
Hiermee beantwoord ik ook meteen EricOscuro, mensen bestempelen mij over het algemeen niet als afwezig. Ik ben vaak juist erg aanwezig. Soms als ik het extreem heb bijvoorbeeld met een etentje met de ouders van mijn vriend en zij een gesprek voeren en ik me even extreem afgesloten voel van de realiteit en een beetje paniekerig wordt dan valt het pas op voor andere mensen. Maar eigenlijk speelt mijn hele leven een beetje af in deze toestand. Maar bij een gezellige avond met vriendinnen, ben ik totaal niet stil en voeg ik veel toe aan het gesprek. Op dat moment besef ik me ook niet dat ik er niet bij ben. Maar achteraf denk ik dan dat het een film was en dan voelt het onecht dat IK daar echt heb gezeten en al die dingen heb gezegd. En wat ik al eerder beschreef, dat herinneringen extreem veel langer geleden lijken omdat ik ze dus totaal niet bewust heb meegemaakt.
Ik denk overigens dat dit:
dat kan gebeuren als je weliswaar ergens bent, maar je gedachten tegelijkertijd ook ergens anders zijn.
Het ene moment ben je wel met je gedachten bij wat er gebeurt, maar je hersens malen nog half in herinneringen (meestal van klotensituaties etc). En hierdoor ben je amper 100% gefocust op de nieuwe ervaringen.
er wel wat mee te maken heeft.
Ik denk dat bij mij vermoeidheid en ellende een rol speelt.
Vergeet jij dingen die jij ooit hebt meegemaakt?
Beste Surfergirl,quote:
@Antaris: Ik heb dat ook ja. Ik denk continu. Leg ook erg veel verbanden, vaak tussen dingen die geen verband hoeven te hebben. Maar ik kan wel gewoon normaal functioneren, in de zin van ik kan studeren/werken etc. Ik heb een relatie, en ik heb mijn vriend hierover verteld. Hij merkt het niet aan mij. Behalve als ik extreem loop te dromen of een paniekmomentje heb omdat ik me realiseer dat ik al die tijd in droomstand stond (als ik dan zo'n wakkerword momentje heb).
Hiermee beantwoord ik ook meteen EricOscuro, mensen bestempelen mij over het algemeen niet als afwezig. Ik ben vaak juist erg aanwezig. Soms als ik het extreem heb bijvoorbeeld met een etentje met de ouders van mijn vriend en zij een gesprek voeren en ik me even extreem afgesloten voel van de realiteit en een beetje paniekerig wordt dan valt het pas op voor andere mensen. Maar eigenlijk speelt mijn hele leven een beetje af in deze toestand. Maar bij een gezellige avond met vriendinnen, ben ik totaal niet stil en voeg ik veel toe aan het gesprek. Op dat moment besef ik me ook niet dat ik er niet bij ben. Maar achteraf denk ik dan dat het een film was en dan voelt het onecht dat IK daar echt heb gezeten en al die dingen heb gezegd. En wat ik al eerder beschreef, dat herinneringen extreem veel langer geleden lijken omdat ik ze dus totaal niet bewust heb meegemaakt.
Ik denk overigens dat dit:
dat kan gebeuren als je weliswaar ergens bent, maar je gedachten tegelijkertijd ook ergens anders zijn.
Het ene moment ben je wel met je gedachten bij wat er gebeurt, maar je hersens malen nog half in herinneringen (meestal van klotensituaties etc). En hierdoor ben je amper 100% gefocust op de nieuwe ervaringen.
er wel wat mee te maken heeft.
Misschien moet je even google gebruiken en zoeken op de term "Beelddenker"
Niet alles zal je misschien bekend voorkomen, want iedereen is een uniek individu... en zeker niet alles is van toepassing, maar goed... je hebt allerlei gradaties.
Het verklaart waarschijnlijk niet jouw "dat je leeft zonder te beseffen" maar wellicht is het een deel van de puzzle.
Bij mij kwam een combinatie van beelddenken en hoog sensiviteit tot heel veel antwoorden die ik zocht... Ineens was bij mij 80% ingevuld, waardoor het ook makkelijker werd om veel andere puzzlestukjes op hun plaats te leggen.
Maar een volledige puzzel voltooien, dat is een levenswerk... maar alles is beter dan een puzzle die nergens lijkt te beginnen en geen uitzicht heeft op een eind.
Hoe dan ook... ik wens je enorm veel succes, en ik kom nog wel eens terug op dit onderwerp.
@EricOscuro, dank je wel. Ik zal het eens googlen. Andere tips zijn welkom
Ben je vaak somber, veel aan het piekeren over de toekomst, of mijmeren aan het verleden (wat als)?
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 31-07-2011 13:36:11 ]
In het verleden heb ik al vaak gehad dat ik bijv. opkeek tegen een werkdag, en dan achteraf dacht oke dat ging snel voorbij en ik was er helemaal niet bij. Eerder vervelend dan handig.
Ik zou daar ook wat aan doen - wanneer je gedachten continue bij het verleden/toekomst zijn, kun je vrij moeilijk in het moment leven, dus ik denk dat daar de oorzaak van het probleem ligt. Makkelijker gezegd dan gedaan echter. Mindfulness kan helpen, maar heeft ook negatieve kanten omdat je rotklusjes (schoonmaken etc) toch het liefst gedachteloos doetquote:
Zo gebruik ik het ook, alleen weet ik niet of ik van het werk hersendood word of dat ik mezelf hersendood maak om de werkdag sneller voorbij te laten gaanquote:
Lijkt me wel handig voor tijdens het werken, om onbewust de dag voorbij te laten gaan
Het is wel wat anders dan jouw verhaal, maar mijn ervaring is in elk geval dat het helemaal vanzelf weer over is gegaan. Achteraf gezien had het denk ik met een te grote verandering te maken (in mijn geval van de basisschool naar de middelbare school). Volgens mij wordt derealisatie vaker veroorzaakt door grote veranderingen/overgangen en heeft het niet met een psychische stoornis te maken. Kan dat bij jou ook het geval zijn?
Nu ben ik wel gelukkig en ik denk zelden meer aan die periode. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit weer terug zou komen!
Ik denk dat meer koffie moet drinken ofzo... meer slapen wellicht...@Hipmensje: Dat kan wel kloppen ja. De laatste periode in mijn leven (met name de laatste 2 jaar) was een periode van verandering in mijn leven. Niet alleen komen en gingen er veel mensen waar ik erg om gaf, ook omgevingen en situaties zijn erg veranderd. Misschien dat ik in mijn hoofd nog te veel bezig ben met dingen uit het verleden? Ik droom ook erg vaak over het verleden.
Verder bestempel ik mezelf wel als een angstig persoon. Ik was vroeger helemaal niet zo maar ik pieker tegenwoordig erg veel. Ben bang voor de toekomst. Ik houd ook niet van verandering.
Ik zou zo graag willen dat ik wist HOE ik weer volop helder kan leven, ik wil uit die sluimer.
Wat denk je zoal als je piekert?quote:
Verder bestempel ik mezelf wel als een angstig persoon. Ik was vroeger helemaal niet zo maar ik pieker tegenwoordig erg veel. Ben bang voor de toekomst. Ik houd ook niet van verandering.
Ik zou zo graag willen dat ik wist HOE ik weer volop helder kan leven, ik wil uit die sluimer.
En psychopatisch betekent niet wat jij volgens mij denkt dat het betekent.
Zijn jullie een psychologisch profiel aan het schetsen?
@deelnemer: als ik pieker dan denk ik aan vanallerlei wat-als dingen. Wat als dit misgaat, wat als het uitgaat met mijn vriend wat als ik ruzie krijg met die en die. Wat moet ik in de toekomst doen? Ik maak me vooral zorgen over dingen in de toekomst. Of die wel goed komen. Of ik in de toekomst wel gelukkig zal zijn. Of er iets mis is met me. Etc.
Je kunt je gedachtentrein leren te stoppen. Iedere keer dat je opmerkt dat je het doet, stop je ermee door je aandacht te verleggen naar wat er om je heen gebeurd. Als je even later merkt dat je toch weer aan het tobben bent, weer stoppen. enz. enz.quote:
@deelnemer: als ik pieker dan denk ik aan vanallerlei wat-als dingen. Wat als dit misgaat, wat als het uitgaat met mijn vriend wat als ik ruzie krijg met die en die. Wat moet ik in de toekomst doen? Ik maak me vooral zorgen over dingen in de toekomst. Of die wel goed komen. Of ik in de toekomst wel gelukkig zal zijn. Of er iets mis is met me. Etc.
Je kunt bewust nagaan of je goede redenen hebt om te tobben. Misschien valt aan de goede redenen iets te doen.
http://www.gezondheidsnet(...)o-stop-je-met-tobben
[ Bericht 25% gewijzigd door Maxum op 03-08-2011 09:10:05 ]
WTFquote:
you live in the Matrix Surfurgirl, i give you a choice. Take the red pil and i will show you the hard truth (and you wont get pregnant), or you can take the blue pill and all of this will have never happend. you will have never openend a topic on fok! and you will continue on with your life.
Ik weet niet wat jij geslikt hebt.quote:"you live in the Matrix Surfurgirl, i give you a choice. Take the red pil and i will show you the hard truth (and you wont get pregnant), or you can take the blue pill and all of this will have never happend. you will have never openend a topic on fok! and you will continue on with your life."
Denk niet dat je hiermee een positieve bijdrage toevoegt aan dit forum.
Ik raad je aan (met spoed) een psychiater te gaan bezoeken.
[ Bericht 35% gewijzigd door Maxum op 03-08-2011 08:53:22 ]
Sporten brengt je weer terug naar het 'nu'. Klinkt lekker vaag maar doordat je niet intensief beweegt ga je juist heel veel nadenken over allerlei onzinnige dingen. Door een conditie sport te doen begin je weer te focussen op waar je bent, het heden.quote:
Ik sport niet echt veel nee. Heb wel plannen om daarmee te beginnen. Ik gebruik geen drugs en heb ook nooit drugs gebruikt.
Zijn jullie een psychologisch profiel aan het schetsen?
@deelnemer: als ik pieker dan denk ik aan vanallerlei wat-als dingen. Wat als dit misgaat, wat als het uitgaat met mijn vriend wat als ik ruzie krijg met die en die. Wat moet ik in de toekomst doen? Ik maak me vooral zorgen over dingen in de toekomst. Of die wel goed komen. Of ik in de toekomst wel gelukkig zal zijn. Of er iets mis is met me. Etc.
Alles lijkt nep; alsof je naar buiten kijkt door een raam, maar dan meer tegen het raam aankijkt ipv daarachter de dingen ziet.
Ook lijkt alles wazig en uit elektriciteit te bestaan als ik dan soms om me heen kijk. Ook ik heb een probleem met het beseffen dat er dingen gebeuren en het besef dat andere mensen op andere plekken dingen ondernemen zonder dat ik daar vat op heb. Ik kan bijv. geen weekend thuisblijven als ik weet dat er ergens een feestje is waar ik anders niet bij kan zijn.
Ook mijn hoofd zit de hele dag vol met de meest vage dingen, ik denk dat er weinig momenten zijn waarop ik totaal niet denk. Altijd wel aan iets.
Weet niet hoe het is gekomen, maar had vroeger als kind al vaak last van angsten zoals ziek te worden of dood te gaan. De dood maakt me nog steeds bang.
Ik weet niet wat de dood is.... Als ik er niet meer ben dan ervaar ik ook niet meer.... dus geen vrede geen rust, helemaal niks. Hoewel ik dat niet geloven wil ben ik er toch bang voor.quote:
Wat is er eng aan de dood dan? Ultieme rust, vrede
Ik heb hier ook soms last van
Het is in mijn ogen niet een slechte eigenschap, in ieder geval niet zolang het je niet dwars zit bij het genieten van je leven. Jij bent in staat om snel verbanden te leggen, die soms zo breed zijn dat ze niet op een heel logische manier zijn uit te leggen. Dat noem ik parallel denken, wat tegenover het seriële denken staat wat de meeste mensen lijken te doen. Dat maakt het soms even lastig, maar eigenlijk alleen zo lastig als dat je je ertegen verzetten wil. Leer dat deel van jezelf eerst kennen, alvorens je het aanpassen wil. Want er zullen ook tijden zijn dat parallel denken niet nodig is, maar wel het serieel denken. En dan moet je leren switchen.
Uiteindelijk kan je ze zelfs als vanzelf laten overvloeien in elkaar, afhankelijk van de situatie. Je vaart dan als het ware mee op je ervaringen, waar je (en dit is héél belangrijk) geheel bewust naar leeft.
Dit klinkt allemaal heel vaag, dat besef ik maar al te goed. Ons brein heeft echter wel delen die zich meer bezigen met conceptueel denken (labels, hokjes, taal) en het meer vrije 'denken', waar dromen leven, creativiteit en fantasie vandaan komen. Wellicht maak jij zonder dat je het zelf wist, meer aanspraak op die vrije delen. Je kan het afleren als je wil, want minder gebruik maken daarvan maakt dan je brein hier minder energie in stopt, en de ontwikkeling van die delen remt en mogelijk omdraait.
Maar waarom die moeite doen als je ook kan accepteren hoe jouw brein en 'ik' in elkaar steken?
En dat Matrix-voorbeeld snapt blijkbaar niet iedereen; niet iedereen ziet de 'door-less door'.
Dat is dan uw probleemquote:
Ik snap niet hoe je de matrix niet kunt snappen.
Kzou wel willen weten waarom mensen het dan niet kunnen snappen.quote:
Dat zijn niet de personen voor de realisatie die vereist is.quote:
[..]
Kzou wel willen weten waarom mensen het dan niet kunnen snappen.
snap jij het eind dan?quote:
[..]
Kzou wel willen weten waarom mensen het dan niet kunnen snappen.
Weet het me niet precies te herinneren, maar het leek erop dat mr smith dood ging omdat neo dood ging.quote:
Ennuh:
SPOILERZe gaan allebei niet dood, maar 'return to the Source'.