Ruby's tweede lichting Scheldekittens

Dat lijkt me echt heerlijk, om er gewoon eens eentje te houden. Maar voorlopig gaat dat echt niet, al zouden we dat deze keer stiekem wel graag willen.

Vrijdagavond belde er een mevrouw die was doorverwezen via Scheldekat, ze had een foto van Jefrey gezien en was vreselijk enthousiast, ze heeft al een kat en een hondje, die zijn goede vrienden maar de kat houdt niet zo van knuffelen dus nu wilde ze een echt knuffelkatje erbij. Nou, dan had ze haar oog dus op de juiste meneer laten vallen
Zij en haar dochter zijn gelijk in de auto gesprongen om bij ons te komen kijken, hemelsbreed wonen we niet ver van elkaar maar ze kwamen via de Westerscheldetunnel dus dat is toch bijna een uur rijden. We hebben afgesproken dat we Jefrey overmorgen naar haar toe brengen. Hij komt in een buurtschapje net buiten Breskens te wonen, familie van mij heeft daar gewoond dus ik ken de situatie, ze wonen helemaal achterin een soort parkje met vrijstaande bungalows zonder doorgaand verkeer. Dit is ons eerste kitten wat buiten gelaten gaat worden dus dat vinden we wel een beetje spannend maar volgens mij is het daar fantastisch voor een kat.

Het zal wel even slikken zijn, ik ben me veel meer aan hem gaan hechten dan ik dacht, hij doet ook zo lief. Je ziet hem gewoon altijd zijn best doen om geaccepteerd te worden en terwijl eerdere opvangkittens na de drie maanden leeftijd wat te aanwezig werden voor onze volwassen katten is Jefrey gewoon aan het inburgeren. Vanochtend kwam ik thuis na m'n werk, ik werd eerst begroet door Mimosa toen Jefrey kwam aanlopen. Meestal gaan de kittens met een wijde boog om Mimoos heen omdat ze hen altijd * pokpokpok* op hun kop mept wanneer ze een verkeerde beweging maken binnen haar pootbereik, maar Jefrey ging nu doelbewust op haar af en streek als een beleefd katje met zijn lijfje langs het hare. Mimosa mompelde nog zachtjes een bars woordje maar ze bleef verder zo relaxed, je ziet haar verzet gewoon afbrokkelen, dat is alleen dEUS nog maar op die manier gelukt bij haar.
Hopelijk weet hij z'n nieuwe kattenvriendje ook zo voor zich te winnen en kan hij ook opschieten met het hondje. Toevallig is het zo'n klein en wit model als wat hij ook tijdens zijn logeerpartij bij onze vrienden heeft leren kennen, daar was hij niet van onder de indruk.

Jefrey's favoriete mand staat achter het beeldscherm, af en toe komt hij luid spinnend om het scherm heen gelopen en drapeert hij zich over m'n linkerschouder. Wanneer ik hem niet meer genoeg ondersteun en hij te ver afzakt dan gaat hij op een gegeven moment weer terug in z'n mand, of hij kiest een ander plekje waar aandacht gegarandeerd is;



In de stoel van Flynn, hij moet tenslotte wel z'n grote voorbeeld nadoen:



John doet Jefrey dan weer na:



Hier Jefrey gezellig met Paultje:



Op een gegeven moment wil ik het licht aan doen in de woonkamer en struikel ik bijna over Jefrey en Paul in dit mandje wat onder het bijzettafeltje stond, maar nu zowat onder de bank lag.





Ik hield John en Paul uit elkaar omdat ze verschillen in hoe licht/donker ze zijn, maar soms vergiste ik me nog wel eens. Vorige week bedacht ik ineens dat Paul alleen donkere voetkussentjes heeft en John roze teenkussentjes.



Jullie kunnen dus wel deduceren wie dit is ?



Duncan heeft samen met Jefrey een aantal nachten US open tennis gekeken, John moest natuurlijk weten wat z'n grotere vriend aan het doen was en keek op een gegeven moment ook mee.

Zo, dat is dus Dolgopolov:



De taken werden verdeeld;

John hield Dolgopolov in z'n roodwitte shirt in de gaten;



En Jefrey probeerde met een mooie backhand de bal terug te meppen (dat hij daarbij voor Dolgopolov ging staan werd minder gewaardeerd);



John zat op schoot in een mandje en Jefrey kroop er gezellig bij:



Even lekker oortjes wassen:



En dan hadden we natuurlijk nog onze kleinste hummel Starr, die alles altijd goed in de gaten houdt;



Spelen met de staart van Jefrey:





Of saampjes relaxen;

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 18:55 schreef Oognip het volgende:

En wat heeft Starr trouwens grote oortjes!

Nu je het zegt ja, nogal brede ook. Ze gaat samenwonen met een Siamees dus dan doet ze in elk geval niet teveel onder qua flappers.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 22:47 schreef sararaats het volgende:
ik heb 1 van de tv-foto's naar onze tennisfreak gestuurd (de mama hihi)

hopelijk vind je dat niet erg maar ze waren zo schattig.

Natuurlijk is dat goed.

Ik had nog meer foto's van vorige keer, en dan heb ik nog nieuwe foto's, ik moet echt vaker melden hoe het gaat maar ja, kittens in huis leidt zo af. Eerst maar eens de oudere foto's spammen dan, voordat ik ga vertellen wat er in de tussentijd allemaal voor nieuws is gebeurd.

John en Paul samen:



John;



Starr en Paul in de grotere krabpaal (Paul lijkt wel erg veel groter maar dat is omdat hij op de voorgrond zit)



Starry (moeilijk te fotograferen, zwarte kittens);



Paul wordt even onder lichte dwang gewassen, hij is te lief om te weigeren maar z'n koppie spreekt boekdelen;



Jefrey kwam zich er ook eventjes mee bemoeien maar hij hoefde er niet bij te komen liggen van Starr;



Ik was aan het opruimen in de huiskamer en zie ineens dat Paul en Starr er goed voor waren gaan zitten om me in de gaten te houden;



Deze kittens lijken vaak een twee kitten maximum per mand te hanteren, voor het derde kitten is meestal geen plaats meer vinden ze, John mocht er dus niet meer bij, en dat terwijl het zijn favoriete mand is:



Een andere keer mocht hij er gelukkig weer wel in



Hij had me wel weer gezien en ging verder met z'n tukje, Starr daarentegen springt gelijk op voor aandacht;





John had het op de veters in Duncan z'n schoenen voorzien (gelukkig zaten de veters goed vast, Dunc heeft ook al het hele huis doorzocht voor z'n telefoonlader die ver onder de bank bleek te liggen)









Ernesto kijkt wat z'n mini-me Paul met het nieuwe speelgoed doet, ik zie hem er nu af en toe ook mee spelen wanneer er geen kleintjes in de buurt zijn;



De oudere baan is groot genoeg om met z'n drieen mee te spelen:

Ja klopt, gisterochtend hebben we Jefrey weggebracht naar Breskens, dat ging allemaal heel goed, de kat des huizes was buiten dus heeft hij eerst kennis gemaakt met Baloe, een nogal uit de kluiten gewassen Malthezer hondje. In het begin vond Jefrey dat nogal spannend maar al snel nam zijn nieuwsgierigheid de overhand en wilde hij wel even snuffelen. Net voor we weggingen kwam de kat toch ineens aanzetten, dat was wel even spannend maar de hond kwam tussenbeide toen ze lelijk deden tegen elkaar en toen ik de kat een valeriaanmuis had gegeven was hij al wat meer afgeleid.

Vanochtend kregen we al een mailtje dat Jefrey vannacht samen met de hond op de bank heeft geslapen en dat de kat ook al wat van de schrik aan het bekomen is dus dat komt vast wel goed.
Wij missen de kleine man wel hoor.

Starr misschien ook wel, die slaapt ineens in Jefrey's mand (eigenlijk Flynn's mand, maar goed).



Begin van de week ben ik met de kittens naar de dierenarts geweest voor hun eerste enting en de chip. Starr was de stoerste, zij piepte niet in de auto en gaf geen kik tijdens het enten en chippen. Paul hebben we eigenlijk ook niet gehoord maar John des te meer. Hij kan bij ons thuis altijd zo kwaad zijn als er ergens een deur dicht is en nu zat hij in een reismand, dat viel echt niet in goede aarde. Een hoop gepiep en geduw volgde. Uiteindelijk is iedereen goedgekeurd, de dierenarts vond ze niet te dik (phew!) en hij was tevreden dat Starr het zo goed deed, hij heeft haar tenslotte ook meer dood dan levend op tafel gehad.

Dezelfde avond is er een gezin uit Middelburg met twee zoons van 7 en 11 (als ik het goed onthouden heb) komen kijken voor John en Paul. Hun oude poes was een paar maanden geleden overleden en vooral de oudste zoon mist haar heel erg. Hun moeder was in e-mail en telefoongesprek erg duidelijk, de kinderen moesten een goede klik hebben met de kittens want anders zou ze het zo sneu vinden voor haar oudste dat hij geen knuffelkat meer zou hebben.

De jongens hadden balletjes en een muisje meegebracht voor de kittens, die werden gelijk in dankbaarheid aangenomen. De jongste had een camera bij en heeft enthousiast foto's gemaakt. Wanneer er visite komt zul je altijd zien dat de kittens zich precies omgekeerd gedragen dan hoe je ze beschreven hebt; Paul nam wat meer het voortouw en John heeft eerst flink de kat uit de boom gekeken. De kinderen gingen trouwens heel netjes en respectvol met de kittens om. Ze wilden er dit weekend overleg over plegen en daarna horen we of ze de jongens adopteren of niet.

Aan het einde van het bezoekje was John onder de bijzettafel gaan liggen en één van de jongens had de lege ruimte in de mand opgevuld met een ikea rat, een kickeroo en de speeltjes die ze zelf hadden meegenomen (erg handig want ik had verwacht dat ik dat speelgoed van onder de bank zou moeten vissen). Dat beviel John blijkbaar erg goed want hij heeft er nog 2 uur in gelegen, is toen wat gaan eten en is daarna gelijk weer terug gekropen.



Een foto waar John z'n achterste pootjes goed op staan, ik vind z'n voetjes zo grappig, roze teentjes met een donker kussentje in het midden







Ter vergelijking de voetjes van Paul, bij hem vind ik het donkere vlekje op zijn linkersok zo cute:



Paul heeft om de één of andere reden duidelijk meer pigment dan John, z'n vachtje is donkerder, z'n voetzooltjes zijn allemaal gekleurd en zelfs op zijn buikje is er verschil; Paul heeft donkere tepeltjes en die van John zijn gewoon licht. Ik kan echt naar die kittens blijven kijken. love..

John bij me op de bank:



Paul en Starr, het ziet er wel gezellig uit maar eigenlijk waren ze elkaar aan het mollen;



Ernesto komt elke keer als de kittens op de bank klimmen snel heel demonstratief op schoot zitten want hij heeft mij ooit als zijn reserve-mama uitgekozen en nu 7 jaar later denkt hij nog steeds dat hij m'n babytje is. Zo kijkt hij ook, "ik ben toch wel jouw enige echte babypoezeltje en niet deze twee, toch ?"







Nog een keer de voetjes van John (volgens mij kan ik voortaan stoppen met foto's maken , ik val zo zoetjesaan in herhaling)



Volgens mij is dit kitten verkeerd in elkaar gezet hoor, alles zit schots en scheef;



John met muis;



De heren kitten willen ook meedoen met brokjes vissen uit het activity board (mocht nog ook)



Paul



Starr;



Starr gaat de 24e verhuizen en nog best ver weg, we gaan haar brengen met de trein en we wennen haar alvast aan een tuigje zodat ze niet de hele weg in haar mand hoeft te zitten als ze dat niet wil. Mimosa moet even van dichterbij bekijken hoe Starr nadenkt welke accessoire haar beter zou staan; de mintgroene of misschien toch de bijpassende zwarte ?

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 18:41 schreef bl0emetjE het volgende:

Wat tof dat Paul&John misschien ook samen een huisje hebben! Ben heel benieuwd!

Het gezin wat is komen kijken heeft ons laten weten dat ze ons na het weekend laten horen of ze de kittens adopteren of niet. Ik vermoed eigenlijk dat ze dit weekend nog naar andere kittens gaan kijken, dus ik ben ook benieuwd.

We willen de broertjes echt samen plaatsen, want kijk nou;







Nu grote pleegbroer Jefrey verhuisd is heeft John iemand anders nodig om naar op te kijken en zijn keuze is gevallen op Ernesto. Nou is Ernesto niet zo'n kittenliefhebber als Flynn, John mag best 20 centimeter van hem af op de bank liggen maar wanneer hij tegen Ernesto aan probeert te kruipen wordt er een poot op zijn kopje gelegd die hem tegenhoudt.

Hier was het hem toch gelukt om sneaky tegen Ernesto aan te gaan liggen;



John zat vanmiddag bij me op schoot in een mandje, en begon er aan te kneden en te sabbelen alsof hij bij z'n mamapoes aan het drinken was. Zet je geluid flink hard voor het gespin en gesmak;


Ik hoorde een hoop gesnor achter m'n monitor vandaan komen, dat bleek Paul te zijn die blij was met z'n plekje in de mand;



Wanneer Starr in die mand zit valt ze helemaal weg tegen de zwarte rand. Flynn stond vanmiddag al helemaal in die mand, net toen hij wilde gaan liggen begon Starr keihard te spinnen en stapte hij er verschrikt weer uit. Als ze niet zoveel geluid had gemaakt was hij blijkbaar gewoon op haar gaan liggen.

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 00:46 schreef ElisaB het volgende:

Starr heeft een beetje streepjes hè?!

Starr zal uiteindelijk helemaal effen zwart worden, maar momenteel laat ze inderdaad verschillende strepen zien.
Ten eerste heeft ze ghostmarkings. De wilde katten die de voorouders is van onze huiskatten zijn allemaal tabby (cypers), want zo'n gestreept jasje geeft een goede schutkleur om prooi te besluipen en onzichtbaar te zijn voor grotere dieren die je willen opeten. Een (black) tabby kat heeft haren waar kleurbandjes op zitten van zwart en geel pigment, er is een eiwit (agouti) in de haarzakjes actief wat die gele kleurbandjes maakt door het zwarte pigment af en toe te onderdrukken.
Bij een effen kat werkt dat agouti-eiwit niet goed en daardoor blijft de kat helemaal zwart. Weg schutkleur. Soms wordt er nog een minibeetje eiwit aangemaakt en zeker bij kittens waar maar een klein beetje nodig is kun je dan alsnog vage streepjes zien.
Ten tweede heeft Starr een beetje last van fevercoat/ontberingsuitgroei. Dat kan komen door ziekte/koorts, uithongering of een antibioticakuur. Toen we Starr kregen was ze behoorlijk mager, ze is flink ziek geweest en ze heeft een AB kuur gehad. Haar vachtje groeit nu een beetje zilvergrijs uit, wanneer deze haren over een paar maanden uitvallen komen er gewoon weer zwarte voor terug.
Je ziet dit verschijnsel vooral goed bij zwarte kittens, meestal veel erger, dan is het hele lijf duifgrijs, Starr heeft nu op haar buik wat grijze haartjes, een grijs stuk in haar nek en een soort sportstreep over haar rug

Kijk maar eens in dit filmpje. Ik heb een frolicat bolt automatische laser gekocht die de kittens af en toe voor me kan bezighouden, Starr vind het ding het leukste van iedereen.
In dit filmpje kun je ook zien dat ze haar staart een beetje raar beweegt, volgens de dierenarts heeft ze "een motorisch afwijkinkje" waar ik me verder geen zorgen over hoef te maken.

Oh ja, een vriendin van ons heeft een boek "websites bouwen voor dummies" oid gekocht en dit voor de stichting in elkaar geknutseld, goed hé ?

http://www.scheldekat.nl/

Wat lief ! Starr is al vanaf dat ze een paar dagen hier was gereserveerd (ik was helemaal overdonderd dat het zo snel ging), ze gaat zaterdag al verhuizen.

@ Oognip; alleen heel kort dat het goed ging, ik ga ze vanavond nog even mailen om te vragen hoe het gaat, ben ook benieuwd.

Starr in de mand met John, die ineens het sabbelen helemaal ontdekt heeft (nu pas);



Paul had blijkbaar gekeken wat John aan het doen was en het zag er wel leuk uit dus hij probeerde het ook;


Starr nu ook stiekempjes tegen Ernesto aan;



John;





Met z'n tweetjes;



Paul;





Hij zat niet lang in zijn eentje;





Alleen Starr;



Spelen met plastic luchtkussens die Zooplus gebruikt om dozen mee op te vullen;


Ernesto komt ook even naar de kittens kijken, maar ze vinden hem vaak een beetje intimiderend;

quote:

Op maandag 19 september 2011 22:48 schreef Cat22 het volgende:
Schetige foto's. Kitten voetjes.
Breng jij je kittens altijd zelf weg trouwens?

Wij brengen ze in principe naar het nieuwe huis inderdaad. Om de overgang voor het kitten wat kleiner te maken en voor onszelf is het fijn om te zien hoe ze terecht komen, Dat geeft toch meer een gevoel van afsluiting dan als ze ineens meegenomen worden en als we weten hoe het huis is dan is het makkelijker om advies te geven mocht dat nodig zijn.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 18:32 schreef Marlbora het volgende:

Grappig is wel dat Starr een miniversie is van mijn ene kat (ook compleet zwart, inclusief de nageltjes) en Socks van m'n andere (exact dezelfde 'print', alleen het hoofdje heeft een iets andere vorm).

En kregen ze niet eens allebei een mini-me ?

Starr is afgelopen zaterdag naar Amsterdam verhuisd,

Dus nog wat laatste knuffels met de jongens;



Met John;





Nog even poseren voor de laatste portretjes;



Lekker gelukt, leuke zwarte vlek op de foto



De zwarte vlek op de bank met Ernesto;





Heerlijke gezichtsuitdrukkingen, zowel van Duncan die zo gek op d'r is als van Starr die blijkbaar vond dat ik moest opkrassen met m'n camera want ze was lekker aan het knuffelen;



Ik dacht gewoon een foto van John te maken die er zo uit zag (dit is een later genomen foto)



Maar ik had in gewoon daglicht zonder flits niet gezien dat er nog iemand in het donker zat, ineens dook ze naar voren (John begon gggg gggg geluidjes te maken omdat z'n luchttoevoer een beetje afgesneden werd, toen heb ik Starr maar eruit getild);



Voetje van John



De dag voor een kitten verhuist brand ik alle foto's en filmpjes op CD en stuur ik een bestand op met alle basisgegevens zoals vindplaats/verhaal, geschatte leeftijd, medische achtergrond, chipnummer, wanneer entingen, ontworming, ontvlooiing etc gehad, wanneer herhalen en welke middelen raden wij aan, welk eten gaven we, waar kun je dat eventueel kopen en onze contactgegevens. Ik print alle info ook uit en stop het samen met de CD, gewichtgrafiek/tabel, kortingsbon voor dierenverzekering, chipformulier en entboek in een map. Die map gaat in een grote tas samen met vertrouwd grit, allerlei soorten voer (RC kittenbrokjes, animonda natvoer, carnibest, prins lamshart en als de adoptanten het goed vinden ook eendagskuikens en kwartel, soms muis). Verder verzamel ik het hele jaar door goedkope speeltjes (dierendag is echt een toptijd, heb net hele leuke hengels gekocht bij de Wibra voor 1 euro) en daar geef ik ook wat van mee, plus een fleecedekentje waar het kitten minstens een week op geslapen heeft zodat er een vertrouwd luchtje aan zit. Qua speeltjes had ik nu een dragonfly, een tunnel, een hengel met een muis, balletjes, muisjes, een beessie en een doosje met valeriaan, ook valeriaan muizen van http://stinkstrikken-enzo.webklik.nl , die zijn vooral erg fijn als er in het nieuwe huis al een kat woont. Wanneer er spanningen zijn kan zo'n muis gebruikt worden om de nieuwe kat af te leiden en te kalmeren.
Starr hielp al mee met inpakken, ze wilde steeds met een ritselballetje op de loop



John hielp mee met het portioneren van kwarteltjes;



Toen was het zaterdag en gingen we met de trein, we kunnen het station zien vanaf ons huis en vanaf daar is er een directe verbinding met Amsterdam. We zijn op het balkon gaan zitten, Starr mocht uit de reismand want ze had toch een tuigje aan. Ze wilde graag bij Duncan op schoot zitten op haar eigen dekentje in de tas van het kittenpakket waarvandaan ze alles goed kon bekijken.



Starr is een brutaal dondersteentje en deed het zoals we hadden verwacht heel goed in de trein. Ze heeft in mijn armen geslapen en later ook bij Duncan op de arm.





We zijn van station Schiphol gehaald door haar nieuwe vrouwtje, ik ging op de achterbank zitten bij haar twee zoontjes en de ene zei met een stralend koppie tegen me; "wij krijgen een babypoes !" Dat heeft hij bij hen in de straat nog even herhaald tegen de buren (door het raam heen ). Eenmaal binnen is Duncan met Starr in de slaapkamer gaan zitten en heb ik met Starr's nieuwe baasje even de papierwinkel en andere praktische zaken doorgenomen, zoals de introductie met de andere kat. De jongetjes gingen naar de slaapkamer, Duncan heeft ze het dragonfly speeltje gegeven en al snel hoorden we dat ze heel veel plezier hadden. We zijn blijven lunchen, al met al zijn we drie uur gebleven en Starr en de kinderen hebben non-stop gespeeld. 's Avonds kregen we al een telefoontje dat Starr ook de heer des huizes al helemaal had ingepakt door lekker bij hem te gaan liggen en dat ze zó verliefd op haar waren,
Het waren echt leuke mensen en we zijn met het gevoel dat ze met haar neusje in de boter is gevallen weer naar huis gegaan. Ze moet alleen de andere kat nog voor zich winnen, die vond haar nog een beetje eng. maar is wel nieuwsgierig.

Het gezin wat als eerste was komen kijken voor John en Paul heeft hen uiteindelijk niet gereserveerd, maar daarna is de stichting helemaal plat gebeld voor ze. Veel mensen die niet door de ballotage kwamen bij Marleen (bv poes was 's ochtends ontsnapt bij de dierenarts en vermist dus ze wilden die avond twee nieuwe kittens ophalen) maar er zaten wel een aantal leuke tussen. Ik heb toen een afspraak gemaakt met de eerste geschikte mensen en die hebben me in aanloop naar de visite al een aantal enorm enthousiaste e-mails gestuurd.
Zondag zijn ze komen kijken, man, vrouw en vier dochters tussen de 5 en de 15 jaar, een kleine invasie, Kittens gelijk onder de bank natuurlijk, maar nadat ik de meiden wat speelgoed had gegeven kwamen ze zo tevoorschijn. John en Paul hebben laten zien dat ze behoorlijk kind proof zijn, ze speelden lekker mee, bleven op schoot zitten en lieten zich rondzeulen, ik was zelf gewoon verrast.
Binnen een paar minuten was al duidelijk dat het klikte en dat de heren zouden gaan verhuizen, we brengen ze zaterdag weg.

De oudste dochter kon John en Paul gelijk uit elkaar houden, dat vond ik wel goed. Ze gaan bij hun nieuwe baasjes Pim en Pom heten, naar de katten uit de verhaaltjes van Mies Bouhuys/Fiep Westendorp. Er is blijkbaar een tv-serie van, maar wij vinden de boeken waar we ze van kennen leuker.

quote:

Op donderdag 29 september 2011 14:28 schreef Mry het volgende:

Vind je het moeilijk om ze weer af te staan?

[..]

Wat een mentaliteit

Moeilijk om ze af te staan vinden we het altijd wel, maar als we het gevoel hebben dat ze naar een goed huis gaan dan helpt dat veel.

We zouden nooit helemaal zelfstandig gaan opvangen, altijd voor een stichting want dan zijn sowieso je dierenartskosten gedekt en je hebt dus ook het voordeel dat alle tokkies eerst naar de stichting bellen en dat ze daar eventueel worden afgepoeierd. Ze krijgen heus wel ergens een kitten maar in elk geval niet eentje "van ons"

De mensen van Starr zijn zó blij, ik kreeg gisteren en vandaag weer leuke e-mails dat ze zo lief is en dat hun Siamees inmiddels ook al aan haar begint te wennen, blijkbaar rent hij achter Starr aan door het huis maar af en toe rent ze ook achter hem aan Klinkt dus als spelen, als die katten nu ook nog gaan kroelen ben ik helemaal tevreden. (niet elke kat knuffelt graag met andere katten maar Siamezen staan er om bekend dus eigenlijk reken ik er wel op).

Van de mensen waar we John en Paul morgen heen brengen krijg ik ook steeds enthousiaste e-mails, de meiden hebben voedselverrijkingsspeelgoed geknutseld en zelfs al kattenmeubilair getimmerd, gisteren kreeg ik ook nog de link naar hun nieuwe blog die ze alvast gemaakt hadden. Vind ik een goed teken want ik wil ook foto's

quote:

Op donderdag 29 september 2011 15:02 schreef Oognip het volgende:
Wat zal het stil worden na zaterdag in huize Ruby en Duncan...

Ehm nou, ik heb net een verrassing gekregen.
Marleen van Scheldekat was vandaag haar wekelijkse ronde langs de kolonies aan het doen en toen zag op het bedrijf waar John en Paul ook vandaan komen ineens twee kittens lopen. Ze kon ze zo in een hoekje drijven, oprapen en in een reismand doen die daar altijd in de zwerfkattencaravan staat. Ze kreeg me niet te pakken aan de telefoon dus ze stond ineens met ze voor de deur.

Het zijn twee zwartwitjes, een katertje en een poesje. Het katertje spuugt en gromt, hij heeft Marleen bij het uit de kennel halen in haar hand gebeten, het bloedde flink. Mij heeft hij ook al gebeten maar niet zo hard gelukkig.
Het poesje laat zich gewoon oppakken en ze heeft een enorm zachte, pluizige vacht met een staartje in de vorm van een kerstboom. Het zal toch geen langhaartje zijn want ik ben nu al een beetje verliefd

Het katertje weegt 537 gram en het poesje 585, ik vind ze niet mager en ze hebben flink verkleurde oogjes. Ik gok dat ze een week of 6 zijn.

De kleintjes heb ik in de WC gezet (we hebben beneden aan het eind van de bijkeuken een vrij grote WC die vroeger dienst deed als doucheruimte) met brokjes, CB, water, kattenbakje, fleecekleed op de grond, een mand en een krabpaaltje. John en Paul verhuizen morgen en mogen vannacht in de woonkamer slapen ipv in de bijkeuken want ik wil ze echt niet bij de kittens in de buurt hebben, al zien die er gezond uit.

Ik heb er nog nooit eentje gehad die beet. Onze eerste kittens van het asiel, Frank en Black, waren wel echt wildvang maar een week of twee jonger. Frank wilde alleen maar een adoptiemama hebben, dat was het grootste knuffelmonster wat we tot nu toe hebben gehad, die vond gelijk alles best en ik trapte elke keer bijna op hem omdat hij achter mijn hielen aanliep. Vanwege Black heb ik toentertijd de halve kittenkamer leeggehaald omdat hij zich zo verstopte in het begin en hij tufte als je hem wilde aanraken, maar nadat we hem ontwormd hadden sloeg hij ineens om als een blad aan een boom en gedroeg zich tam.

Foto's van Starr in haar nieuwe huis, de kinderen hebben haar inmiddels omgedoopt tot Coco:





Verstopt (haar nieuwe huisgenoot denkt er het zijne van volgens mij )



Met een foto als deze zie ik het wel goed komen tussen die twee.

Ik was er ook erg blij mee

Even de laatste foto's van John en Paul (inmiddels dus beter bekend als Pim en Pom);

John, volgens mij een vlieg aan het vangen;





John/Pim;



Paul/Pom



Momenteel is er een Ragdoll kat met twee gezichten in het nieuws, nou wij hadden toevallig ook een kitten met twee hoofden hoor !





John/Pim lekker op schoot op de bank:





Dunc slaapt, John kijkt TV;



Lekker flokken op een lamsvachtmandje:





Wanneer het lamsvachtmandje waar de heren zo graag op sabbelen op de grond staat begint het tussen de bank en de salontafel maar eindigt altijd onder de bank;



Gezelligheid;





John/Pim;



Spelen met een octopus van de Wibra, zeker bij Paul/Pom een groot succes en dat voor 1 euro.



Aanklooien met de bloemen die ik had gekocht voor onze overleden buurvrouw (na de crematie kregen we de bloemen weer mee als herinnering);



Wij doen niks, wij zijn altijd zoete kittens !



John/Pim



Ik wist vanuit de e-mails en de visite dat het hele gezin heel enthousiast was, en dat bleek maar weer toen we daar vanochtend aan kwamen, de moeder was ons met de twee oudste dochters van de trein gaan halen met de smoes dat ze boodschappen gingen doen, de twee kleinsten zagen ons door het raam en kwamen als de gesmeerde bliksem met stralende koppies de deur open doen.
Eenmaal binnen hingen er al geprinte foto's in lijstjes aan de muur, plus een hele mooie tekening van Pim & Pom. Er stond een bankje met hun nieuwe namen erop geschilderd en een soort verstoppaviljoen met gordijntjes. En véél speeltjes.
Paul verdween in het begin even naar de bovenverdieping maar al snel liepen er weer twee kittens beneden de boel te verkennen en met de jongste meiden te spelen. Je zag dat de twee heertjes zich er zó thuis zouden gaan voelen en zeker geen aandacht te kort zouden komen.

Vanavond kregen we al leuke e-mailtjes dat het goed ging, dat ze goed eten, op de bak gaan, knuffelen en slapen. Ze hebben ook een leuk blog waar al foto's op staan.

De heren hebben hun favoriete mandje meegenomen en ook in hun nieuwe huis hebben ze het al onder de bank weten te schuiven;



De mooie bank die voor ze geknutseld was;



Onder de link een foto van Pim die kwartel eet, we vinden het erg fijn dat hun nieuwe baasjes open staan voor vers voer. Wat ik op deze foto zo grappig vindt zijn de teentjes van de meisjes die op een rijtje zitten te kijken hoe hun kleine pluizebol de carnivoor uithangt;

http://i463.photobucket.c(...)ns/Afbeelding170.jpg

En dan als laatste (en dan heb ik eindelijk alles wel gehad) de nieuwe kittens. Ze heten Belle en Sebastiaan, naar de band Belle and Sebastian (die op hun beurt vernoemd zijn naar de tv-serie Belle et Sebastien over een jongetje en zijn hond).
Als je een kitten bent in onze WC dan kun je aan twee kanten gaan zitten; aan de kant van de wc waar de ruimte op een kattenbakje na kaal is, of aan de andere kant waar je niet op de koude vloer hoeft te zitten en waar er eten, drinken en schuilplekjes zijn.



Nee, deze kittens gingen liever schuilen aan de andere kant;



Bij voorkeur achter de wc-pot;



Belle ook wel in de kattenbak:



Sebastiaantje:



Nog een keer Belle, ik ben echt een beetje verliefd maar Dunc heeft al héél duidelijk nee gezegd. We gaan ze gewoon samen plaatsen.



Vanochtend waren de kattenbakjes ongebruikt maar hadden ze wel in een slaapmandje gepoept. Ik heb die drolletjes in de kattenbak gedaan en vanavond ging Belle netjes voor alles op de bak. Ze eet en drinkt en doet alles gewoon waar ik bij ben, ik heb ook al voorzichtig met een ganzeveer met haar gespeeld. Alleen wanneer ik haar aanraak vindt ze het nog eng. Sebastiaan was gisteren nog aan het bijten maar vandaag niet meer, wel is hij nog erg bang, als ik hem optil dan trilt hij helemaal. Wanneer ik er ben wil hij alleen maar verstoppen dus ik heb hem nog niet zien eten of drinken helaas. Hopelijk morgen.

quote:

Op zondag 2 oktober 2011 10:55 schreef WinnieWana het volgende:

Belle en Sebastiaan wat een kleine lieverdjes. Hopelijk trekt Sebastiaan nog bij. Bij de naam Belle et Sebastien denk ik aan dat over de top dramatische liedje dat aan het begin van de serie te horen is.

Dat liedje (en de serie) kende ik niet, heb het even opgezocht op Youtube. Ik denk zelf meer hier aan

Vanochtend vond ik dat er maar weer weinig gegeten was vannacht. Aangezien ik Belle al had zien eten maakte ik me over haar niet zo'n zorgen, maar Sebasje wilde ik wel even wegen. Dat ging hij natuurlijk niet toelaten, hij blies en tufte nog steeds naar me en hij trilde ook nog over zijn hele lijfje wanneer ik hem oppakte. Dus heb ik hem in een klein hamstervervoersboxje op de weegschaal gezet. Helaas was hij een beetje afgevallen. Belle hebben we ook gewogen en die was aangekomen.

Na een tijdje proberen kwamen we er achter dat Sebastiaan wel van mijn vinger wilde eten. En daarna eigenlijk ook wel op mijn schoot van een bordje:



Na een tijdje zette ik hem met zijn bordje op de grond maar toen was het weer gelijk paniek en schoot hij gelijk de kaas in.



Hij zag er nog wel uit of hij trek had dus heeft Duncan hem van zijn vingers gevoerd;



Belle heeft het krabpaaltje tot veilige haven uitgeroepen, hier dient ze als beschutting voor Sebastiaantje:



Sebastiaan heeft vooral donkere voetkussentjes maar die van Belle zijn roze;



We zijn even weggegaan en toen we terugkwamen wilde Sebastiaan wel weer wat eten maar niet van het schoteltje. Toen heeft Duncan hem maar weer van zijn hand laten eten:



Meneer is dus erg bang van ons, hij gaat tekeer als je hem wil aanraken maar eten kan alleen van onze vingers.

Belle in het mandje;





Belle heeft nooit geblazen oid maar ze vindt het af en toe nog wel eng om aangeraakt te worden. Vanmiddag liet ze zich ineens uitgebreid aaien, ze ging spinnen en mijn vingers wassen (niet sabbelen). En spelen met een veer vindt ze erg leuk, ik heb haar zelfs al eens op schoot gelokt.

Het vrouwtje van Pim en Pom heeft alweer op hun blog geschreven; dat het zo goed gaat, dat Pom/Paul - die altijd wat meer de kat uit de boom kijkt - inmiddels ook al uit zichzelf komt kroelen en op de voor hen bestemde bank komt slapen. Echt fijn om te horen.

Sebastiaan heeft vandaag alweer een sprongetje vooruit gedaan Hij blaast nog wel redelijk consequent tegen me wanneer hij me ziet of wanneer ik hem wil oppakken, maar met verdere aanrakingen is het blaasniveau al wat gedaald. Vanmiddag had ik hem opgepakt en eventjes tegen me aan gehouden, wat hij niet wilde, ik zette hem neer, hij ging naast me in het krabpaaltje zitten en ik speelde daarna eventjes met Belle.
Op een gegeven moment zag ik Sebastiaan uit de krabpaal komen en ik begon hem te aaien wat hij gewoon toeliet. Eerder bleef hij stug in een schuilplekje zitten wanneer ik er was omdat hij zich dan niet vrij door de ruimte durfde te bewegen, dus ik was erg verbaasd dat hij nu ineens dit deed;


In het filmpje was te zien dat Belle zich zeker wel vrij door de ruimte beweegt

Daarna kwam hij ineens mijn glas water tegen;




Op deze foto zie je goed dat Belle behoorlijk wat groter en zwaarder is dan Sebastiaantje.



Belle is inmiddels helemaal los gekomen, ze laat zich lekker op haar mooie buikje kroelen en ze wil voortdurend spelen. Ik kan er geen genoeg van krijgen haar zachte vachtje aan te raken.

Hier hing ze een beetje op mijn benen naar me te kijken met haar schattige koppie.



Ik heb de kittens gisteren ontwormd, en ja hoor, vandaag allebei aan de diarree Vooral Belle maar die laat haar kontje braaf schoonpoetsen. Gelukkig zijn ze allebei toch netjes aangekomen vandaag.