Ruby's tweede lichting Scheldekittens

Dat lijkt me echt heerlijk, om er gewoon eens eentje te houden. Maar voorlopig gaat dat echt niet, al zouden we dat deze keer stiekem wel graag willen.

Vrijdagavond belde er een mevrouw die was doorverwezen via Scheldekat, ze had een foto van Jefrey gezien en was vreselijk enthousiast, ze heeft al een kat en een hondje, die zijn goede vrienden maar de kat houdt niet zo van knuffelen dus nu wilde ze een echt knuffelkatje erbij. Nou, dan had ze haar oog dus op de juiste meneer laten vallen
Zij en haar dochter zijn gelijk in de auto gesprongen om bij ons te komen kijken, hemelsbreed wonen we niet ver van elkaar maar ze kwamen via de Westerscheldetunnel dus dat is toch bijna een uur rijden. We hebben afgesproken dat we Jefrey overmorgen naar haar toe brengen. Hij komt in een buurtschapje net buiten Breskens te wonen, familie van mij heeft daar gewoond dus ik ken de situatie, ze wonen helemaal achterin een soort parkje met vrijstaande bungalows zonder doorgaand verkeer. Dit is ons eerste kitten wat buiten gelaten gaat worden dus dat vinden we wel een beetje spannend maar volgens mij is het daar fantastisch voor een kat.

Het zal wel even slikken zijn, ik ben me veel meer aan hem gaan hechten dan ik dacht, hij doet ook zo lief. Je ziet hem gewoon altijd zijn best doen om geaccepteerd te worden en terwijl eerdere opvangkittens na de drie maanden leeftijd wat te aanwezig werden voor onze volwassen katten is Jefrey gewoon aan het inburgeren. Vanochtend kwam ik thuis na m'n werk, ik werd eerst begroet door Mimosa toen Jefrey kwam aanlopen. Meestal gaan de kittens met een wijde boog om Mimoos heen omdat ze hen altijd * pokpokpok* op hun kop mept wanneer ze een verkeerde beweging maken binnen haar pootbereik, maar Jefrey ging nu doelbewust op haar af en streek als een beleefd katje met zijn lijfje langs het hare. Mimosa mompelde nog zachtjes een bars woordje maar ze bleef verder zo relaxed, je ziet haar verzet gewoon afbrokkelen, dat is alleen dEUS nog maar op die manier gelukt bij haar.
Hopelijk weet hij z'n nieuwe kattenvriendje ook zo voor zich te winnen en kan hij ook opschieten met het hondje. Toevallig is het zo'n klein en wit model als wat hij ook tijdens zijn logeerpartij bij onze vrienden heeft leren kennen, daar was hij niet van onder de indruk.

Jefrey's favoriete mand staat achter het beeldscherm, af en toe komt hij luid spinnend om het scherm heen gelopen en drapeert hij zich over m'n linkerschouder. Wanneer ik hem niet meer genoeg ondersteun en hij te ver afzakt dan gaat hij op een gegeven moment weer terug in z'n mand, of hij kiest een ander plekje waar aandacht gegarandeerd is;



In de stoel van Flynn, hij moet tenslotte wel z'n grote voorbeeld nadoen:



John doet Jefrey dan weer na:



Hier Jefrey gezellig met Paultje:



Op een gegeven moment wil ik het licht aan doen in de woonkamer en struikel ik bijna over Jefrey en Paul in dit mandje wat onder het bijzettafeltje stond, maar nu zowat onder de bank lag.





Ik hield John en Paul uit elkaar omdat ze verschillen in hoe licht/donker ze zijn, maar soms vergiste ik me nog wel eens. Vorige week bedacht ik ineens dat Paul alleen donkere voetkussentjes heeft en John roze teenkussentjes.



Jullie kunnen dus wel deduceren wie dit is ?



Duncan heeft samen met Jefrey een aantal nachten US open tennis gekeken, John moest natuurlijk weten wat z'n grotere vriend aan het doen was en keek op een gegeven moment ook mee.

Zo, dat is dus Dolgopolov:



De taken werden verdeeld;

John hield Dolgopolov in z'n roodwitte shirt in de gaten;



En Jefrey probeerde met een mooie backhand de bal terug te meppen (dat hij daarbij voor Dolgopolov ging staan werd minder gewaardeerd);



John zat op schoot in een mandje en Jefrey kroop er gezellig bij:



Even lekker oortjes wassen:



En dan hadden we natuurlijk nog onze kleinste hummel Starr, die alles altijd goed in de gaten houdt;



Spelen met de staart van Jefrey:





Of saampjes relaxen;

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 18:55 schreef Oognip het volgende:

En wat heeft Starr trouwens grote oortjes!

Nu je het zegt ja, nogal brede ook. Ze gaat samenwonen met een Siamees dus dan doet ze in elk geval niet teveel onder qua flappers.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 22:47 schreef sararaats het volgende:
ik heb 1 van de tv-foto's naar onze tennisfreak gestuurd (de mama hihi)

hopelijk vind je dat niet erg maar ze waren zo schattig.

Natuurlijk is dat goed.

Ik had nog meer foto's van vorige keer, en dan heb ik nog nieuwe foto's, ik moet echt vaker melden hoe het gaat maar ja, kittens in huis leidt zo af. Eerst maar eens de oudere foto's spammen dan, voordat ik ga vertellen wat er in de tussentijd allemaal voor nieuws is gebeurd.

John en Paul samen:



John;



Starr en Paul in de grotere krabpaal (Paul lijkt wel erg veel groter maar dat is omdat hij op de voorgrond zit)



Starry (moeilijk te fotograferen, zwarte kittens);



Paul wordt even onder lichte dwang gewassen, hij is te lief om te weigeren maar z'n koppie spreekt boekdelen;



Jefrey kwam zich er ook eventjes mee bemoeien maar hij hoefde er niet bij te komen liggen van Starr;



Ik was aan het opruimen in de huiskamer en zie ineens dat Paul en Starr er goed voor waren gaan zitten om me in de gaten te houden;



Deze kittens lijken vaak een twee kitten maximum per mand te hanteren, voor het derde kitten is meestal geen plaats meer vinden ze, John mocht er dus niet meer bij, en dat terwijl het zijn favoriete mand is:



Een andere keer mocht hij er gelukkig weer wel in



Hij had me wel weer gezien en ging verder met z'n tukje, Starr daarentegen springt gelijk op voor aandacht;





John had het op de veters in Duncan z'n schoenen voorzien (gelukkig zaten de veters goed vast, Dunc heeft ook al het hele huis doorzocht voor z'n telefoonlader die ver onder de bank bleek te liggen)









Ernesto kijkt wat z'n mini-me Paul met het nieuwe speelgoed doet, ik zie hem er nu af en toe ook mee spelen wanneer er geen kleintjes in de buurt zijn;



De oudere baan is groot genoeg om met z'n drieen mee te spelen:

Ja klopt, gisterochtend hebben we Jefrey weggebracht naar Breskens, dat ging allemaal heel goed, de kat des huizes was buiten dus heeft hij eerst kennis gemaakt met Baloe, een nogal uit de kluiten gewassen Malthezer hondje. In het begin vond Jefrey dat nogal spannend maar al snel nam zijn nieuwsgierigheid de overhand en wilde hij wel even snuffelen. Net voor we weggingen kwam de kat toch ineens aanzetten, dat was wel even spannend maar de hond kwam tussenbeide toen ze lelijk deden tegen elkaar en toen ik de kat een valeriaanmuis had gegeven was hij al wat meer afgeleid.

Vanochtend kregen we al een mailtje dat Jefrey vannacht samen met de hond op de bank heeft geslapen en dat de kat ook al wat van de schrik aan het bekomen is dus dat komt vast wel goed.
Wij missen de kleine man wel hoor.

Starr misschien ook wel, die slaapt ineens in Jefrey's mand (eigenlijk Flynn's mand, maar goed).



Begin van de week ben ik met de kittens naar de dierenarts geweest voor hun eerste enting en de chip. Starr was de stoerste, zij piepte niet in de auto en gaf geen kik tijdens het enten en chippen. Paul hebben we eigenlijk ook niet gehoord maar John des te meer. Hij kan bij ons thuis altijd zo kwaad zijn als er ergens een deur dicht is en nu zat hij in een reismand, dat viel echt niet in goede aarde. Een hoop gepiep en geduw volgde. Uiteindelijk is iedereen goedgekeurd, de dierenarts vond ze niet te dik (phew!) en hij was tevreden dat Starr het zo goed deed, hij heeft haar tenslotte ook meer dood dan levend op tafel gehad.

Dezelfde avond is er een gezin uit Middelburg met twee zoons van 7 en 11 (als ik het goed onthouden heb) komen kijken voor John en Paul. Hun oude poes was een paar maanden geleden overleden en vooral de oudste zoon mist haar heel erg. Hun moeder was in e-mail en telefoongesprek erg duidelijk, de kinderen moesten een goede klik hebben met de kittens want anders zou ze het zo sneu vinden voor haar oudste dat hij geen knuffelkat meer zou hebben.

De jongens hadden balletjes en een muisje meegebracht voor de kittens, die werden gelijk in dankbaarheid aangenomen. De jongste had een camera bij en heeft enthousiast foto's gemaakt. Wanneer er visite komt zul je altijd zien dat de kittens zich precies omgekeerd gedragen dan hoe je ze beschreven hebt; Paul nam wat meer het voortouw en John heeft eerst flink de kat uit de boom gekeken. De kinderen gingen trouwens heel netjes en respectvol met de kittens om. Ze wilden er dit weekend overleg over plegen en daarna horen we of ze de jongens adopteren of niet.

Aan het einde van het bezoekje was John onder de bijzettafel gaan liggen en één van de jongens had de lege ruimte in de mand opgevuld met een ikea rat, een kickeroo en de speeltjes die ze zelf hadden meegenomen (erg handig want ik had verwacht dat ik dat speelgoed van onder de bank zou moeten vissen). Dat beviel John blijkbaar erg goed want hij heeft er nog 2 uur in gelegen, is toen wat gaan eten en is daarna gelijk weer terug gekropen.



Een foto waar John z'n achterste pootjes goed op staan, ik vind z'n voetjes zo grappig, roze teentjes met een donker kussentje in het midden







Ter vergelijking de voetjes van Paul, bij hem vind ik het donkere vlekje op zijn linkersok zo cute:



Paul heeft om de één of andere reden duidelijk meer pigment dan John, z'n vachtje is donkerder, z'n voetzooltjes zijn allemaal gekleurd en zelfs op zijn buikje is er verschil; Paul heeft donkere tepeltjes en die van John zijn gewoon licht. Ik kan echt naar die kittens blijven kijken. love..

John bij me op de bank:



Paul en Starr, het ziet er wel gezellig uit maar eigenlijk waren ze elkaar aan het mollen;



Ernesto komt elke keer als de kittens op de bank klimmen snel heel demonstratief op schoot zitten want hij heeft mij ooit als zijn reserve-mama uitgekozen en nu 7 jaar later denkt hij nog steeds dat hij m'n babytje is. Zo kijkt hij ook, "ik ben toch wel jouw enige echte babypoezeltje en niet deze twee, toch ?"







Nog een keer de voetjes van John (volgens mij kan ik voortaan stoppen met foto's maken , ik val zo zoetjesaan in herhaling)



Volgens mij is dit kitten verkeerd in elkaar gezet hoor, alles zit schots en scheef;



John met muis;



De heren kitten willen ook meedoen met brokjes vissen uit het activity board (mocht nog ook)



Paul



Starr;



Starr gaat de 24e verhuizen en nog best ver weg, we gaan haar brengen met de trein en we wennen haar alvast aan een tuigje zodat ze niet de hele weg in haar mand hoeft te zitten als ze dat niet wil. Mimosa moet even van dichterbij bekijken hoe Starr nadenkt welke accessoire haar beter zou staan; de mintgroene of misschien toch de bijpassende zwarte ?

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 18:41 schreef bl0emetjE het volgende:

Wat tof dat Paul&John misschien ook samen een huisje hebben! Ben heel benieuwd!

Het gezin wat is komen kijken heeft ons laten weten dat ze ons na het weekend laten horen of ze de kittens adopteren of niet. Ik vermoed eigenlijk dat ze dit weekend nog naar andere kittens gaan kijken, dus ik ben ook benieuwd.

We willen de broertjes echt samen plaatsen, want kijk nou;







Nu grote pleegbroer Jefrey verhuisd is heeft John iemand anders nodig om naar op te kijken en zijn keuze is gevallen op Ernesto. Nou is Ernesto niet zo'n kittenliefhebber als Flynn, John mag best 20 centimeter van hem af op de bank liggen maar wanneer hij tegen Ernesto aan probeert te kruipen wordt er een poot op zijn kopje gelegd die hem tegenhoudt.

Hier was het hem toch gelukt om sneaky tegen Ernesto aan te gaan liggen;



John zat vanmiddag bij me op schoot in een mandje, en begon er aan te kneden en te sabbelen alsof hij bij z'n mamapoes aan het drinken was. Zet je geluid flink hard voor het gespin en gesmak;


Ik hoorde een hoop gesnor achter m'n monitor vandaan komen, dat bleek Paul te zijn die blij was met z'n plekje in de mand;



Wanneer Starr in die mand zit valt ze helemaal weg tegen de zwarte rand. Flynn stond vanmiddag al helemaal in die mand, net toen hij wilde gaan liggen begon Starr keihard te spinnen en stapte hij er verschrikt weer uit. Als ze niet zoveel geluid had gemaakt was hij blijkbaar gewoon op haar gaan liggen.

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 00:46 schreef ElisaB het volgende:

Starr heeft een beetje streepjes hè?!

Starr zal uiteindelijk helemaal effen zwart worden, maar momenteel laat ze inderdaad verschillende strepen zien.
Ten eerste heeft ze ghostmarkings. De wilde katten die de voorouders is van onze huiskatten zijn allemaal tabby (cypers), want zo'n gestreept jasje geeft een goede schutkleur om prooi te besluipen en onzichtbaar te zijn voor grotere dieren die je willen opeten. Een (black) tabby kat heeft haren waar kleurbandjes op zitten van zwart en geel pigment, er is een eiwit (agouti) in de haarzakjes actief wat die gele kleurbandjes maakt door het zwarte pigment af en toe te onderdrukken.
Bij een effen kat werkt dat agouti-eiwit niet goed en daardoor blijft de kat helemaal zwart. Weg schutkleur. Soms wordt er nog een minibeetje eiwit aangemaakt en zeker bij kittens waar maar een klein beetje nodig is kun je dan alsnog vage streepjes zien.
Ten tweede heeft Starr een beetje last van fevercoat/ontberingsuitgroei. Dat kan komen door ziekte/koorts, uithongering of een antibioticakuur. Toen we Starr kregen was ze behoorlijk mager, ze is flink ziek geweest en ze heeft een AB kuur gehad. Haar vachtje groeit nu een beetje zilvergrijs uit, wanneer deze haren over een paar maanden uitvallen komen er gewoon weer zwarte voor terug.
Je ziet dit verschijnsel vooral goed bij zwarte kittens, meestal veel erger, dan is het hele lijf duifgrijs, Starr heeft nu op haar buik wat grijze haartjes, een grijs stuk in haar nek en een soort sportstreep over haar rug

Kijk maar eens in dit filmpje. Ik heb een frolicat bolt automatische laser gekocht die de kittens af en toe voor me kan bezighouden, Starr vind het ding het leukste van iedereen.
In dit filmpje kun je ook zien dat ze haar staart een beetje raar beweegt, volgens de dierenarts heeft ze "een motorisch afwijkinkje" waar ik me verder geen zorgen over hoef te maken.

Oh ja, een vriendin van ons heeft een boek "websites bouwen voor dummies" oid gekocht en dit voor de stichting in elkaar geknutseld, goed hé ?

http://www.scheldekat.nl/

Wat lief ! Starr is al vanaf dat ze een paar dagen hier was gereserveerd (ik was helemaal overdonderd dat het zo snel ging), ze gaat zaterdag al verhuizen.

@ Oognip; alleen heel kort dat het goed ging, ik ga ze vanavond nog even mailen om te vragen hoe het gaat, ben ook benieuwd.

Starr in de mand met John, die ineens het sabbelen helemaal ontdekt heeft (nu pas);



Paul had blijkbaar gekeken wat John aan het doen was en het zag er wel leuk uit dus hij probeerde het ook;


Starr nu ook stiekempjes tegen Ernesto aan;



John;





Met z'n tweetjes;



Paul;





Hij zat niet lang in zijn eentje;





Alleen Starr;



Spelen met plastic luchtkussens die Zooplus gebruikt om dozen mee op te vullen;


Ernesto komt ook even naar de kittens kijken, maar ze vinden hem vaak een beetje intimiderend;

quote:

Op maandag 19 september 2011 22:48 schreef Cat22 het volgende:
Schetige foto's. Kitten voetjes.
Breng jij je kittens altijd zelf weg trouwens?

Wij brengen ze in principe naar het nieuwe huis inderdaad. Om de overgang voor het kitten wat kleiner te maken en voor onszelf is het fijn om te zien hoe ze terecht komen, Dat geeft toch meer een gevoel van afsluiting dan als ze ineens meegenomen worden en als we weten hoe het huis is dan is het makkelijker om advies te geven mocht dat nodig zijn.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 18:32 schreef Marlbora het volgende:

Grappig is wel dat Starr een miniversie is van mijn ene kat (ook compleet zwart, inclusief de nageltjes) en Socks van m'n andere (exact dezelfde 'print', alleen het hoofdje heeft een iets andere vorm).

En kregen ze niet eens allebei een mini-me ?

Starr is afgelopen zaterdag naar Amsterdam verhuisd,

Dus nog wat laatste knuffels met de jongens;



Met John;





Nog even poseren voor de laatste portretjes;



Lekker gelukt, leuke zwarte vlek op de foto



De zwarte vlek op de bank met Ernesto;





Heerlijke gezichtsuitdrukkingen, zowel van Duncan die zo gek op d'r is als van Starr die blijkbaar vond dat ik moest opkrassen met m'n camera want ze was lekker aan het knuffelen;



Ik dacht gewoon een foto van John te maken die er zo uit zag (dit is een later genomen foto)



Maar ik had in gewoon daglicht zonder flits niet gezien dat er nog iemand in het donker zat, ineens dook ze naar voren (John begon gggg gggg geluidjes te maken omdat z'n luchttoevoer een beetje afgesneden werd, toen heb ik Starr maar eruit getild);



Voetje van John



De dag voor een kitten verhuist brand ik alle foto's en filmpjes op CD en stuur ik een bestand op met alle basisgegevens zoals vindplaats/verhaal, geschatte leeftijd, medische achtergrond, chipnummer, wanneer entingen, ontworming, ontvlooiing etc gehad, wanneer herhalen en welke middelen raden wij aan, welk eten gaven we, waar kun je dat eventueel kopen en onze contactgegevens. Ik print alle info ook uit en stop het samen met de CD, gewichtgrafiek/tabel, kortingsbon voor dierenverzekering, chipformulier en entboek in een map. Die map gaat in een grote tas samen met vertrouwd grit, allerlei soorten voer (RC kittenbrokjes, animonda natvoer, carnibest, prins lamshart en als de adoptanten het goed vinden ook eendagskuikens en kwartel, soms muis). Verder verzamel ik het hele jaar door goedkope speeltjes (dierendag is echt een toptijd, heb net hele leuke hengels gekocht bij de Wibra voor 1 euro) en daar geef ik ook wat van mee, plus een fleecedekentje waar het kitten minstens een week op geslapen heeft zodat er een vertrouwd luchtje aan zit. Qua speeltjes had ik nu een dragonfly, een tunnel, een hengel met een muis, balletjes, muisjes, een beessie en een doosje met valeriaan, ook valeriaan muizen van http://stinkstrikken-enzo.webklik.nl , die zijn vooral erg fijn als er in het nieuwe huis al een kat woont. Wanneer er spanningen zijn kan zo'n muis gebruikt worden om de nieuwe kat af te leiden en te kalmeren.
Starr hielp al mee met inpakken, ze wilde steeds met een ritselballetje op de loop



John hielp mee met het portioneren van kwarteltjes;



Toen was het zaterdag en gingen we met de trein, we kunnen het station zien vanaf ons huis en vanaf daar is er een directe verbinding met Amsterdam. We zijn op het balkon gaan zitten, Starr mocht uit de reismand want ze had toch een tuigje aan. Ze wilde graag bij Duncan op schoot zitten op haar eigen dekentje in de tas van het kittenpakket waarvandaan ze alles goed kon bekijken.



Starr is een brutaal dondersteentje en deed het zoals we hadden verwacht heel goed in de trein. Ze heeft in mijn armen geslapen en later ook bij Duncan op de arm.





We zijn van station Schiphol gehaald door haar nieuwe vrouwtje, ik ging op de achterbank zitten bij haar twee zoontjes en de ene zei met een stralend koppie tegen me; "wij krijgen een babypoes !" Dat heeft hij bij hen in de straat nog even herhaald tegen de buren (door het raam heen ). Eenmaal binnen is Duncan met Starr in de slaapkamer gaan zitten en heb ik met Starr's nieuwe baasje even de papierwinkel en andere praktische zaken doorgenomen, zoals de introductie met de andere kat. De jongetjes gingen naar de slaapkamer, Duncan heeft ze het dragonfly speeltje gegeven en al snel hoorden we dat ze heel veel plezier hadden. We zijn blijven lunchen, al met al zijn we drie uur gebleven en Starr en de kinderen hebben non-stop gespeeld. 's Avonds kregen we al een telefoontje dat Starr ook de heer des huizes al helemaal had ingepakt door lekker bij hem te gaan liggen en dat ze zó verliefd op haar waren,
Het waren echt leuke mensen en we zijn met het gevoel dat ze met haar neusje in de boter is gevallen weer naar huis gegaan. Ze moet alleen de andere kat nog voor zich winnen, die vond haar nog een beetje eng. maar is wel nieuwsgierig.

Het gezin wat als eerste was komen kijken voor John en Paul heeft hen uiteindelijk niet gereserveerd, maar daarna is de stichting helemaal plat gebeld voor ze. Veel mensen die niet door de ballotage kwamen bij Marleen (bv poes was 's ochtends ontsnapt bij de dierenarts en vermist dus ze wilden die avond twee nieuwe kittens ophalen) maar er zaten wel een aantal leuke tussen. Ik heb toen een afspraak gemaakt met de eerste geschikte mensen en die hebben me in aanloop naar de visite al een aantal enorm enthousiaste e-mails gestuurd.
Zondag zijn ze komen kijken, man, vrouw en vier dochters tussen de 5 en de 15 jaar, een kleine invasie, Kittens gelijk onder de bank natuurlijk, maar nadat ik de meiden wat speelgoed had gegeven kwamen ze zo tevoorschijn. John en Paul hebben laten zien dat ze behoorlijk kind proof zijn, ze speelden lekker mee, bleven op schoot zitten en lieten zich rondzeulen, ik was zelf gewoon verrast.
Binnen een paar minuten was al duidelijk dat het klikte en dat de heren zouden gaan verhuizen, we brengen ze zaterdag weg.

De oudste dochter kon John en Paul gelijk uit elkaar houden, dat vond ik wel goed. Ze gaan bij hun nieuwe baasjes Pim en Pom heten, naar de katten uit de verhaaltjes van Mies Bouhuys/Fiep Westendorp. Er is blijkbaar een tv-serie van, maar wij vinden de boeken waar we ze van kennen leuker.

quote:

Op donderdag 29 september 2011 14:28 schreef Mry het volgende:

Vind je het moeilijk om ze weer af te staan?

[..]

Wat een mentaliteit

Moeilijk om ze af te staan vinden we het altijd wel, maar als we het gevoel hebben dat ze naar een goed huis gaan dan helpt dat veel.

We zouden nooit helemaal zelfstandig gaan opvangen, altijd voor een stichting want dan zijn sowieso je dierenartskosten gedekt en je hebt dus ook het voordeel dat alle tokkies eerst naar de stichting bellen en dat ze daar eventueel worden afgepoeierd. Ze krijgen heus wel ergens een kitten maar in elk geval niet eentje "van ons"

De mensen van Starr zijn zó blij, ik kreeg gisteren en vandaag weer leuke e-mails dat ze zo lief is en dat hun Siamees inmiddels ook al aan haar begint te wennen, blijkbaar rent hij achter Starr aan door het huis maar af en toe rent ze ook achter hem aan Klinkt dus als spelen, als die katten nu ook nog gaan kroelen ben ik helemaal tevreden. (niet elke kat knuffelt graag met andere katten maar Siamezen staan er om bekend dus eigenlijk reken ik er wel op).

Van de mensen waar we John en Paul morgen heen brengen krijg ik ook steeds enthousiaste e-mails, de meiden hebben voedselverrijkingsspeelgoed geknutseld en zelfs al kattenmeubilair getimmerd, gisteren kreeg ik ook nog de link naar hun nieuwe blog die ze alvast gemaakt hadden. Vind ik een goed teken want ik wil ook foto's

quote:

Op donderdag 29 september 2011 15:02 schreef Oognip het volgende:
Wat zal het stil worden na zaterdag in huize Ruby en Duncan...

Ehm nou, ik heb net een verrassing gekregen.
Marleen van Scheldekat was vandaag haar wekelijkse ronde langs de kolonies aan het doen en toen zag op het bedrijf waar John en Paul ook vandaan komen ineens twee kittens lopen. Ze kon ze zo in een hoekje drijven, oprapen en in een reismand doen die daar altijd in de zwerfkattencaravan staat. Ze kreeg me niet te pakken aan de telefoon dus ze stond ineens met ze voor de deur.

Het zijn twee zwartwitjes, een katertje en een poesje. Het katertje spuugt en gromt, hij heeft Marleen bij het uit de kennel halen in haar hand gebeten, het bloedde flink. Mij heeft hij ook al gebeten maar niet zo hard gelukkig.
Het poesje laat zich gewoon oppakken en ze heeft een enorm zachte, pluizige vacht met een staartje in de vorm van een kerstboom. Het zal toch geen langhaartje zijn want ik ben nu al een beetje verliefd

Het katertje weegt 537 gram en het poesje 585, ik vind ze niet mager en ze hebben flink verkleurde oogjes. Ik gok dat ze een week of 6 zijn.

De kleintjes heb ik in de WC gezet (we hebben beneden aan het eind van de bijkeuken een vrij grote WC die vroeger dienst deed als doucheruimte) met brokjes, CB, water, kattenbakje, fleecekleed op de grond, een mand en een krabpaaltje. John en Paul verhuizen morgen en mogen vannacht in de woonkamer slapen ipv in de bijkeuken want ik wil ze echt niet bij de kittens in de buurt hebben, al zien die er gezond uit.

Ik heb er nog nooit eentje gehad die beet. Onze eerste kittens van het asiel, Frank en Black, waren wel echt wildvang maar een week of twee jonger. Frank wilde alleen maar een adoptiemama hebben, dat was het grootste knuffelmonster wat we tot nu toe hebben gehad, die vond gelijk alles best en ik trapte elke keer bijna op hem omdat hij achter mijn hielen aanliep. Vanwege Black heb ik toentertijd de halve kittenkamer leeggehaald omdat hij zich zo verstopte in het begin en hij tufte als je hem wilde aanraken, maar nadat we hem ontwormd hadden sloeg hij ineens om als een blad aan een boom en gedroeg zich tam.

Foto's van Starr in haar nieuwe huis, de kinderen hebben haar inmiddels omgedoopt tot Coco:





Verstopt (haar nieuwe huisgenoot denkt er het zijne van volgens mij )



Met een foto als deze zie ik het wel goed komen tussen die twee.

Ik was er ook erg blij mee

Even de laatste foto's van John en Paul (inmiddels dus beter bekend als Pim en Pom);

John, volgens mij een vlieg aan het vangen;





John/Pim;



Paul/Pom



Momenteel is er een Ragdoll kat met twee gezichten in het nieuws, nou wij hadden toevallig ook een kitten met twee hoofden hoor !





John/Pim lekker op schoot op de bank:





Dunc slaapt, John kijkt TV;



Lekker flokken op een lamsvachtmandje:





Wanneer het lamsvachtmandje waar de heren zo graag op sabbelen op de grond staat begint het tussen de bank en de salontafel maar eindigt altijd onder de bank;



Gezelligheid;





John/Pim;



Spelen met een octopus van de Wibra, zeker bij Paul/Pom een groot succes en dat voor 1 euro.



Aanklooien met de bloemen die ik had gekocht voor onze overleden buurvrouw (na de crematie kregen we de bloemen weer mee als herinnering);



Wij doen niks, wij zijn altijd zoete kittens !



John/Pim



Ik wist vanuit de e-mails en de visite dat het hele gezin heel enthousiast was, en dat bleek maar weer toen we daar vanochtend aan kwamen, de moeder was ons met de twee oudste dochters van de trein gaan halen met de smoes dat ze boodschappen gingen doen, de twee kleinsten zagen ons door het raam en kwamen als de gesmeerde bliksem met stralende koppies de deur open doen.
Eenmaal binnen hingen er al geprinte foto's in lijstjes aan de muur, plus een hele mooie tekening van Pim & Pom. Er stond een bankje met hun nieuwe namen erop geschilderd en een soort verstoppaviljoen met gordijntjes. En véél speeltjes.
Paul verdween in het begin even naar de bovenverdieping maar al snel liepen er weer twee kittens beneden de boel te verkennen en met de jongste meiden te spelen. Je zag dat de twee heertjes zich er zó thuis zouden gaan voelen en zeker geen aandacht te kort zouden komen.

Vanavond kregen we al leuke e-mailtjes dat het goed ging, dat ze goed eten, op de bak gaan, knuffelen en slapen. Ze hebben ook een leuk blog waar al foto's op staan.

De heren hebben hun favoriete mandje meegenomen en ook in hun nieuwe huis hebben ze het al onder de bank weten te schuiven;



De mooie bank die voor ze geknutseld was;



Onder de link een foto van Pim die kwartel eet, we vinden het erg fijn dat hun nieuwe baasjes open staan voor vers voer. Wat ik op deze foto zo grappig vindt zijn de teentjes van de meisjes die op een rijtje zitten te kijken hoe hun kleine pluizebol de carnivoor uithangt;

http://i463.photobucket.c(...)ns/Afbeelding170.jpg

En dan als laatste (en dan heb ik eindelijk alles wel gehad) de nieuwe kittens. Ze heten Belle en Sebastiaan, naar de band Belle and Sebastian (die op hun beurt vernoemd zijn naar de tv-serie Belle et Sebastien over een jongetje en zijn hond).
Als je een kitten bent in onze WC dan kun je aan twee kanten gaan zitten; aan de kant van de wc waar de ruimte op een kattenbakje na kaal is, of aan de andere kant waar je niet op de koude vloer hoeft te zitten en waar er eten, drinken en schuilplekjes zijn.



Nee, deze kittens gingen liever schuilen aan de andere kant;



Bij voorkeur achter de wc-pot;



Belle ook wel in de kattenbak:



Sebastiaantje:



Nog een keer Belle, ik ben echt een beetje verliefd maar Dunc heeft al héél duidelijk nee gezegd. We gaan ze gewoon samen plaatsen.



Vanochtend waren de kattenbakjes ongebruikt maar hadden ze wel in een slaapmandje gepoept. Ik heb die drolletjes in de kattenbak gedaan en vanavond ging Belle netjes voor alles op de bak. Ze eet en drinkt en doet alles gewoon waar ik bij ben, ik heb ook al voorzichtig met een ganzeveer met haar gespeeld. Alleen wanneer ik haar aanraak vindt ze het nog eng. Sebastiaan was gisteren nog aan het bijten maar vandaag niet meer, wel is hij nog erg bang, als ik hem optil dan trilt hij helemaal. Wanneer ik er ben wil hij alleen maar verstoppen dus ik heb hem nog niet zien eten of drinken helaas. Hopelijk morgen.

quote:

Op zondag 2 oktober 2011 10:55 schreef WinnieWana het volgende:

Belle en Sebastiaan wat een kleine lieverdjes. Hopelijk trekt Sebastiaan nog bij. Bij de naam Belle et Sebastien denk ik aan dat over de top dramatische liedje dat aan het begin van de serie te horen is.

Dat liedje (en de serie) kende ik niet, heb het even opgezocht op Youtube. Ik denk zelf meer hier aan

Vanochtend vond ik dat er maar weer weinig gegeten was vannacht. Aangezien ik Belle al had zien eten maakte ik me over haar niet zo'n zorgen, maar Sebasje wilde ik wel even wegen. Dat ging hij natuurlijk niet toelaten, hij blies en tufte nog steeds naar me en hij trilde ook nog over zijn hele lijfje wanneer ik hem oppakte. Dus heb ik hem in een klein hamstervervoersboxje op de weegschaal gezet. Helaas was hij een beetje afgevallen. Belle hebben we ook gewogen en die was aangekomen.

Na een tijdje proberen kwamen we er achter dat Sebastiaan wel van mijn vinger wilde eten. En daarna eigenlijk ook wel op mijn schoot van een bordje:



Na een tijdje zette ik hem met zijn bordje op de grond maar toen was het weer gelijk paniek en schoot hij gelijk de kaas in.



Hij zag er nog wel uit of hij trek had dus heeft Duncan hem van zijn vingers gevoerd;



Belle heeft het krabpaaltje tot veilige haven uitgeroepen, hier dient ze als beschutting voor Sebastiaantje:



Sebastiaan heeft vooral donkere voetkussentjes maar die van Belle zijn roze;



We zijn even weggegaan en toen we terugkwamen wilde Sebastiaan wel weer wat eten maar niet van het schoteltje. Toen heeft Duncan hem maar weer van zijn hand laten eten:



Meneer is dus erg bang van ons, hij gaat tekeer als je hem wil aanraken maar eten kan alleen van onze vingers.

Belle in het mandje;





Belle heeft nooit geblazen oid maar ze vindt het af en toe nog wel eng om aangeraakt te worden. Vanmiddag liet ze zich ineens uitgebreid aaien, ze ging spinnen en mijn vingers wassen (niet sabbelen). En spelen met een veer vindt ze erg leuk, ik heb haar zelfs al eens op schoot gelokt.

Het vrouwtje van Pim en Pom heeft alweer op hun blog geschreven; dat het zo goed gaat, dat Pom/Paul - die altijd wat meer de kat uit de boom kijkt - inmiddels ook al uit zichzelf komt kroelen en op de voor hen bestemde bank komt slapen. Echt fijn om te horen.

Sebastiaan heeft vandaag alweer een sprongetje vooruit gedaan Hij blaast nog wel redelijk consequent tegen me wanneer hij me ziet of wanneer ik hem wil oppakken, maar met verdere aanrakingen is het blaasniveau al wat gedaald. Vanmiddag had ik hem opgepakt en eventjes tegen me aan gehouden, wat hij niet wilde, ik zette hem neer, hij ging naast me in het krabpaaltje zitten en ik speelde daarna eventjes met Belle.
Op een gegeven moment zag ik Sebastiaan uit de krabpaal komen en ik begon hem te aaien wat hij gewoon toeliet. Eerder bleef hij stug in een schuilplekje zitten wanneer ik er was omdat hij zich dan niet vrij door de ruimte durfde te bewegen, dus ik was erg verbaasd dat hij nu ineens dit deed;


In het filmpje was te zien dat Belle zich zeker wel vrij door de ruimte beweegt

Daarna kwam hij ineens mijn glas water tegen;




Op deze foto zie je goed dat Belle behoorlijk wat groter en zwaarder is dan Sebastiaantje.



Belle is inmiddels helemaal los gekomen, ze laat zich lekker op haar mooie buikje kroelen en ze wil voortdurend spelen. Ik kan er geen genoeg van krijgen haar zachte vachtje aan te raken.

Hier hing ze een beetje op mijn benen naar me te kijken met haar schattige koppie.



Ik heb de kittens gisteren ontwormd, en ja hoor, vandaag allebei aan de diarree Vooral Belle maar die laat haar kontje braaf schoonpoetsen. Gelukkig zijn ze allebei toch netjes aangekomen vandaag.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2011 01:51 schreef liesje1979 het volgende:
Ik ben echt helemaal verliefd op Sebastian. Beter ontvolg ik dit topic gelijk, ik heb er al 2 en er kan echt geen kat meer bij maar wat is hij cute!

Zullen we delen ? Vanaf dat Belle me voor het eerst aankeek ben ik helemaal hoteldebotel van haar.

Ik bedoel, kijk dan ;



Gelukkig hoef ik niet meer te denken dat we haar misschien zelf kunnen houden (kon toch al niet) want er heeft iemand al serieuze interesse in ze getoond. Die mensen wonen twee straten verderop en staan er bekend om dat ze goed voor hun katten zorgen, hun laatste kat was een oudere herplaatser waar ze kosten noch moeite voor hebben gespaard toen hij ging kwakkelen.

Meneer Sebastiaan aan de andere kant van het krabpaaltje, naar spiegelingen in de tegels aan het kijken;



In het rondje boven op de krabpaal zit een balletje en dat is erg interessant als ik dat met m'n vingers heen en weer beweeg:



Belle had het balletje als eerste te pakken;



Sebastiaan was zo geconcentreerd aan het spelen dat zijn tongetje eruit hing



Tijdens het spelen vergeet hij sowieso nog wel eens dat hij me nog wat eng vindt en daar maak ik gebruik van door hem dan op mijn schoot te lokken. Maar hier kwam hij voor het eerst vanzelf mijn benen opgelopen (filmpje is alweer een paar dagen geleden gemaakt en toen was dat echt nog nieuw);


Een andere keer lag hij ineens bij me (nog niet op schoot, dat was nog te dicht bij);



Z'n zus vindt alles wel OK, die gebruikt me als klimrek en spint wanneer ik haar aai.





Ik was aan het opruimen en ineens zag ik dat hij me in de gaten aan het houden was;



's Avonds liggen ze altijd met z'n tweeën in hun mandje, en dan mag ik Sebastiaan meestal ineens aaien zoveel als ik wil. Normaal moet hij niet zoveel hebben van m'n handen, tenzij het is om te voeren natuurlijk. Gisteren aaide ik hem een beetje en toen spon hij ineens wat, hij leek het zelf ook niet te snappen



Voortaan de boel maar weer netjes helemaal oprollen voor er kattenkwaad van komt;


WC-papier voor kittens zou momenteel niet zo'n slecht idee zijn want hun slappe ontlasting leek elke keer beter te worden maar dat was steeds maar even, daarna werd het weer niks. Gisteren zat er helemaal geen vorm meer in dus dat wordt morgen de dierenarts raadplegen. Het ruikt ook heel zuur, ik hoop maar dat het geen giardia is. Hun pootjes en zeker Belle's pluizige kontje zitten elke keer onder de viezigheid, ik blijf dat kamertje schoonmaken en dekentjes en mandjes wassen. Ik had ze al lang in de kittenkamer willen laten maar zo lang ze steeds alles onder smeren laat ik ze nog even zitten waar ze zitten.
Gelukkig zijn ze wel levendig, niet uitgedroogd en krijgen ze het nog steeds voor elkaar om aan te komen.

Ik heb de dierenarts van de stichting gebeld, hij was zo lief dat ik iets tegen diarree mocht komen halen. Hopelijk gaat dat helpen.

Net even gewogen, het is dus wel duidelijk dat het vandaag flink erger geworden was, Sebastiaan 16 gram afgevallen en Belle 33 gram.
Net diarreeremmer gegeven, Duncan heeft de bakken verschoond en we hebben samen hun hele kamertje weer uitgesopt, kleedje en mand in de was gedaan en schone dingen neergelegd, Belle's achterwerkje gepoetst, eten en drinken verzorgd, snugglesafe opgewarmd, toen alweer de bakken uitgeschept.
Hopelijk is het morgenochtend een niet al te grote puinzooi.

De kittens poepen vandaag nog wel echte flatsen maar ik heb het idee (of is dat gewoon omdat ik dat hoop?) dat er iets verbetering in zit. Ik ben wel ontlasting aan het verzamelen om straks naar de dierenarts te brengen.

Schattig is ze, hé ?



Niet op de vieze pootjes letten aub



Nietsvermoedend op het kaasblok (de favoriete uitvalsbasis van Sebastiaan)



Sebasje kan niet van die mooie staart afblijven;



Stoeien;




Sebastiaan veilig in z'n krabpaaltje aan het eten;



Tot z'n zus erbij kwam, ik heb helaas geen foto er van maar de kleien haaibaai drukte af en toe haar klauwtje in zijn gezicht om hem weg te duwen;



Gelijk maar een tweede portie geserveerd, die werd wel vreedzaam gedeeld;



Daarna wilde Flynn even komen kijken, Sebastiaan moest nog niet veel van hem hebben;



Belle wilde wel graag contact, ze klom bovenop het kaasblok in de hoop dat hij haar dan beter zou zien, en ja hoor, hij heeft zelfs even voorzichtig met haar geneusd. dEUS en Ernesto zijn ook nog heel even komen kijken maar die vinden kleine kittens altijd nogal eng.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 16:25 schreef Oognip het volgende:
Het kan toch best dat de poepjes al wat vaster worden? Toen Lynn twee weken geleden ontzettend aan de diarree was, was het ook heel snel weer over. Echt opeens kwam er toen een vaste drol (echt, hoe blij je daar wel niet mee kan zijn_O- ).

Er was zo weinig verbetering te zien dat ik me afvroeg of ik me nu iets inbeeldde of niet. Met drolletjes zou ik echt gelukkig zijn momenteel. Vanavond waren de kittens wel weer iets aangekomen, dus daar was ik dan wel weer blij mee. Ik heb vanmiddag ontlasting naar de DA gebracht, daar krijgen we dan morgen de uitslag van of we nog AB moet gaan geven naast de diarreeremmers.

Toen ik daarnet bij de kittens zat vlijde Sebastiaan zich ineens tegen m'n benen aan, ik aaide hem en hij ging keihard spinnen ! Hij bleef ook maar doorgaan. Toen ik ophield met aaien klom hij op schoot en ging liggen Hij trok een enorm genietend koppie toen ik hem onder zijn kinnetje aaide, heerlijk. Alsof er een knopje is omgegaan, hiervoor kon ik hem wel aaien maar echt fijn leek hij dat niet te vinden, meestal ging hij dan weg.

Ik heb net de uitslag van het ontlastingsonderzoek gekregen; de kittens hebben giardia.

Straks ga ik andere medicatie ophalen, hopelijk helpt dat snel. Verder moeten we de kittens gaan wassen en alles extra goed schoonmaken. Omdat ik de bui al voelde hangen had ik een stoomreiniger besteld die vandaag is aangekomen.

Ik ben wel blij dat ik de kittens nog apart heb gehouden (afgezien van dat ik alle katten een keertje heb laten kijken), hopelijk gaat het snel beter en kunnen ze lekker in de kittenkamer en uitgebreider kennismaken met de andere katten.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2011 16:08 schreef Oognip het volgende:
Wat jammer dat ze Giardia hebben ik heb verder weinig verstand van Giardia maar hoe lang duurt het ongeveer voordat het over moet zijn met de nieuwe medicijnen?

Wel apart dat jouw dierenarts de ontlasting meteen onderzocht heeft. Bij alle kittens die ik heb gehad met diarree is dat nog nooit gebeurd. Die krijgen enkel speciaal voer, isogel en soms een spuitje als ze er ook wat misselijk bij zijn.
Ik ben wel benieuwd wat precies de toegevoegde waarde is aan het weten dat het kitten Giardia heeft of 'gewoon' een virusje. Gaat Giardia bijvoorbeeld niet over met normale medicijnen?

Misschien zijn het domme vragen, maar ik ben gewoon benieuwd

We hadden nog nooit met giardia te maken gehad maar ik wist dat ik er op bedacht moest zijn bij flink stinkende ontlasting met een vreemde lucht. Nou ruikt diarree natuurlijk nooit echt lekker maar wat de kittens momenteel produceren ruikt gewoon enorm sterk en raar zuur, Duncan wil er dus niet meer naar binnen omdat hij het echt niet te harden vindt.

En natuurlijk wilde de dierenarts me ook gewoon eerst een diarreeremmer meegeven om te kijken of het dan over zou gaan, maar ik had gewoon een voorgevoel en heb aangedrongen op een test. Ik had zondag ontlasting meegenomen en gevraagd of ik alvast medicatie tegen giardia kon krijgen voor het geval de test positief was. Helaas bleek die medicatie bij die DA verlopen te zijn en kon ik alsnog met alleen Finidiar (wat een héél héél héél klein effect heeft) naar huis.
Toen heb ik dus maar bij een andere DA ontlasting ingeleverd en daar medicatie gekregen.

Het verschil met gewone diarree is dat giardia een besmettelijke parasiet is. Met een diarreeremmer of licht verteerbaar voer gaat de giardia niet weg, er bestaan maar twee middelen die werken; metrazol aka stormogyl/flagyl (antibiotica) en Panacur (ontworming).
Verder is het verstandig extra hygiene maatregelen in acht te nemen om herbesmetting en besmetting van de andere dieren en mensen tegen te gaan.

We hebben nu Panacur tabletten meegekregen voor de kittens. Die moet ik oplossen in water en dan 2x daags een halve milliliter geven volgens het schema drie dagen wel, vijf dagen niet, drie dagen wel , vijf dagen niet, drie dagen wel ivm de levenscyclus van giardia.
Het kan zijn dat dat niet werkt omdat deze stam resistent is voor Panacur, dan kan er nog Metrazol geprobeerd worden.
Mijn eigen katten hoefde ik niet te behandelen omdat die in principe (als ik niks aan m'n sokken heb meegenomen) niet met de ontlasting van de kittens in aanraking geweest zijn.

Verder gaan we dus aan de poets;

- de kittens moeten gewassen worden en daarna hun bipsjes en pootjes steeds goed schoongehouden zodat ze zichzelf niet herbesmetten doordat ze ontlasting binnen krijgen via wassen.
- kattenbakken 2x daags helemaal leeggooien en schoonmaken, tussendoor alle ontlasting liefst gelijk er uit scheppen. (deed ik inmiddels al)
- mandjes en kleedjes dagelijks omwisselen en wassen. (deed ik al)
- waterbakjes en voerbakjes 2x daags schoonmaken. Ik gooi de schoteltjes na 1x voeren al in de vaatwasser dus dat is ook niks nieuws.
- omgeving dagelijks goed schoonmaken (stoomreiniger met 4 bar stoomdruk )

Ik weet helaas niet hoe lang het gaat duren voor het verbetert, ik hoop binnen een dag of drie en niet die 19 dagen dat we moeten behandelen
Ik heb net een heel schema gemaakt waar ik alle handelingen en medicatie op kan afvinken, anders raak ik zeker met die Panacur wat dan weer wel dan weer niet moet helemaal de draad kwijt.

Gistermiddag vond ik al een eerste keuteltje ipv flatsje. Ik denk van Sebastiaan, die is na de eerste wasbeurt gewoon schoon gebleven. Belle is sowieso nog wel aan de diarree, zij leek het ook het ergste te hebben, arm meisje.
Gisteren waren ze allebei een beetje aangekomen, wat vanwege het afvallen voor Belle betekende dat ze weer op hetzelfde gewicht zat als afgelopen zaterdag. Gelukkig was ze groter en dikker dan Sebasje dus ze had wat om bij te zetten, maar dat is inmiddels ook wel over dus ze moet nu echt blijven aankomen.

Dinsdag waren ze erachter gekomen hoe ze op de wasmand konden klimmen en daar waren ze erg mee in hun nopjes;





Mimosa wilde even aan Belle komen snuffelen en ze heeft haar niet eens op haar koppie gemept



Sebastiaan's kontje wordt gewassen, hij ondergaat het maar gelaten



Medicatie geven laat hij ook maar toe, Belle daarentegen protesteert luidkeels en wringt zich in allerlei bochten.

Bij Sebastiaan is het dus al wat beter, bij Belle was het vrijdag nog steeds doffe ellende maar gisteren ging het bij haar ook al wat beter. Voor het eerst zijn de muren een hele dag schoon gebleven (want zo erg was het).

Sebastiaan vond me weer wat minder lief vanwege het medicijnen geven en wassen, maar gisteren hebben we weer lekker gekroeld en ging hij steeds hard spinnen. Toch lief dat hij me al die nare dingen niet zo kwalijk neemt. Belle wil liever niet meer opgepakt worden, dan denkt ze blijkbaar dat we weer iets bij haar gaan doen en dan begint ze te alvast te piepen.





Sebastiaans nieuwe hobby;

Het gaat stukken beter met de kittens. Sebastiaan had al snel na het begin van de kuur prima ontlasting en hij krijgt ook al een heel tijd geen Finidiar meer omdat hij geen diarree meer had. Bij Belle ging het herstel allemaal wat langzamer, zij had ook de ergste diarree in het begin en bleef tot een paar dagen terug steeds zachte ontlasting houden. Gelukkig lijkt het nu normaal.
Eigenlijk zouden ze komende week voor de eerste enting moeten gaan, maar in overleg met de dierenarts wachten we daar liever mee tot de hele kuur klaar is.
Zondag is de laatste dag van de kuur, daarna ga ik ontlasting inleveren en dan maar hopen dat het echt weg is.
Onze eigen katten hebben nergens last van maar we geven hen voor de zekerheid ook Panacur.

Ondanks alle giardia perikelen komen ze goed aan.

Gewichtstabel/grafiek Belle & Sebastiaan;
https://docs.google.com/s(...)LUdkeDVEZnc&hl=en_US

Afgezet tegen alle voorgaande kittens (Belle slaagt erin de rest bij te houden en Sebasje zit bij de dikkerds )

https://docs.google.com/s(...)_US&authkey=CNra-_8P

We hebben de kittens inmiddels toegang gegeven tot de bijkeuken, nu kunnen ze dan eindelijk ook met goed fatsoen visite ontvangen dus gisteren zijn de toekomstige baasjes komen kijken. Zij hebben al twee weken geduld moeten hebben, wat me erg moeilijk lijkt, zeker omdat ze maar twee straten verderop wonen.
Ze waren zoals verwacht enorm enthousiast, Belle en Sebasje hebben het beter gedaan dan ik verwachtte en lekker met ze gespeeld. Dat had ik een paar weken geleden niet kunnen denken van kleine schuchtere Sebastiaan.
Deze mensen zijn voor het eerst in tijden katloos, van hun vorige vakantie konden ze niet zo genieten omdat hun kater opgenomen lag in de specialistenkliniek (het verplegend personeel vond dat ze toch moesten gaan) dus nu gaan ze eerst rustig op vakantie in november en daarna komen de kittens naar hen. Kunnen wij ook wat langer van ze genieten en ze extra socialiseren.

Sebastiaan wordt het kroelertje van de twee, hij vindt veel dingen nog wel eng maar hij vindt aaien en aandacht fijn. Belle vindt aaien ook fijn maar die heeft het soms te druk met andere dingen. Wanneer ik haar oppak begint ze al snel protesterend te piepen omdat ze denkt dat ik haar wel weer een spuitje van het één of ander ga toedienen en dat laat de diva in de dop niet zomaar over haar kant gaan natuurlijk

Degene die in dit huis woonde vóór mijn broer had denk ik een vastberaden kat want er zit in de bijkeuken een kattenluikje met een extra klep waarmee het luikje aan het oog ontrokken kan worden. Ik heb de klep omhoog gezet zodat de kittens door het luikje kunnen loeren. Uiteraard is het haantje de voorste Belle die graag de rest van het huis zou willen verkennen.



De laatste dagen is de deur open maar staat er een schot in de deuropening waar onze katten wel overheen kunnen en de kittens nog niet. Zo kunnen de volwassen katten op hun eigen tempo kennismaken, ze helemaal apart houden gaf teveel onvrede bij alle partijen.
De kittens vinden grote kattenvisite altijd erg leuk, Sebastiaan wil erg graag aandacht van Mimosa maar helaas voor hem is ze een brompot en niet de mamafiguur die hij zou willen. Belle vindt Flynn leuk, soms zit hij vanachter het schot naar de kittens te kijken en dan gaat ze keihard naar hem gillen dat hij moet komen.

Hebben jullie al gezien wat een leuke was er bij ons in de wasmand zit ?





Het was niet Sebasje's bedoeling dat zijn zusje in zijn wasmand zou kruipen;



Toen ging ze hem maar pletten;



En uiteindelijk kreeg ze natuurlijk gewoon haar zin en kon ze erbij kruipen

Samen parmantig poseren op het groene stoeltje;

En nu had ik weer vier opvangers

Vanmiddag werd er contact opgenomen door het baasje van Tony, het kitten van 2010. Dat er wegens privé-omstandigheden een nieuw adres voor Tony en Izzy gezocht moest worden en dat de katten nu eigenlijk ook niet zo goed zaten. Ik heb op hete kolen gezeten tot Duncan thuis kwam maar die zei gelijk; laat maar komen en liefst vanavond nog.

Nu zitten er twee ongelukkige katten in de bijkeuken, Tony had zich in zijn kattenbak verstopt. Hopelijk vinden we snel een nieuw adres voor ze waar ze voor altijd kunnen blijven.

Tony zal toch altijd een beetje ons kitten blijven en dan staan we gewoon voor hem klaar. Anders hebben we zelf ook geen rust.

Met Belle en Sebastiaantje gaat alles heel goed, allebei al meer dan een week goede ontlasting en ze komen heel hard aan, gisteren woog Belle 1240 gram en Sebastiaan 1360, ze zijn nu meer dan 9 weken oud. Ze moeten nog voor hun enting want de dierenarts wachtte liever even tot we zeker wisten dat ze van de giardia af waren.
Ze lopen sinds twee dagen overdag los in de woonkamer, normaal moesten ze dan 's nachts terug in de kittenkamer zodat onze eigen katten weer het huis voor zichzelf hadden maar dat gaat nu even niet meer omdat Tony en Izzy in de kittenkamer zitten.

Gelukkig worden de kittens goed geaccepteerd door onze katten.
Sebastiaan is fan van onze stoere katers Ernesto en Flynn, hij loopt steeds spinnend achter ze aan en doet na wat zij doen.

Ernesto ging uit het raam kijken, toen wilde Sebasje dat natuurlijk ook;



Maar Ernesto had even gemopperd dat die klein moest wieberen, dus hier zit hij wat beteuterd te zijn;



Vanmiddag hoorde ik Flynn voor het eerst zijn prrrrprrrr kittenkreet roepen naar de kittens, vlak daarna hoorde ik een hoop gelebber achter me en toen zat hij Sebasje helemaal af te likken. Dat vond die kleine heerlijk, hij liep af en toe een rondje om Flynn heen en streek dan met zijn hele lijfje tegen Flynn's lijf, echt lief.



Belle bekeek het hele tafereel eens;



Belle "vangt" een vlekje op de lak van de vaatwasser;

Belle is gewoon klein, pluizig en schattig En daar mag ik gewoon elke dag voor zorgen, nog een hele maand want hun nieuwe baasjes moeten eerst nog op vakantie
Volgende keer weer kittenfoto's, eerst even de nieuwe binnenkomers;

Tony en Izzy waren toen ze hier werden gebracht behoorlijk van slag. Toen we Tony in juli hebben terugbezorgd nadat hij vermist was heb ik gezien hoe gek hij op zijn vrouwtje is, zij was al een tijdje weg en nu moesten de katten ook ineens naar een vreemd huis... Ze kwamen allebei steeds steun zoeken bij ons, wilden aangehaald worden maar spinnen deden ze niet. Wanneer wij de kamer verlaten hadden verstopten ze zich, Tony is een volwassen kater maar hij propte zich in het holletje van het kleine blauwe kittenkrabpaaltje. Ik heb hem een tentje met een kussen en een handdoek uit zijn reismand gegeven om in weg te kruipen maar dat was blijkbaar niet klein genoeg. Inmiddels durft hij gelukkig in de grote krabpaal te gaan liggen.





Dit is Izzy;







Izzy kende ik nog niet zo goed maar ik heb al gemerkt dat ze enorm slim is. Tony is er destijds bij gekomen omdat ze zich duidelijk enorm ging vervelen in haar eentje. In zo'n kamertje apart zitten is dus echt niks voor haar maar ze bedenkt zelf wel dingen om zich bezig te houden. Ze kan deuren openmaken, de deur naar de woonkamer heeft ze al een aantal keer opengemaakt gewoon omdat het kan. Ze gaat er niet doorheen want daarachter zijn de andere katten en die vindt ze nog te eng. Ze heeft de koelkast al een paar keer opengemaakt, gewoon omdat het kan, het levert haar niks op want we ontdooien het kattenvoer nu even in onze eigen koelkast en in deze ligt nu alleen frisdrank.
De achterdeur houd ik nu standaard op slot, ik heb haar ook al aan de hendeltjes zien voelen of het bovenraampje open kon maar dat is haar nog niet gelukt;



Ik weet sinds vanmiddag ook hoe het kwam dat er een poetsdoekje op het aanrecht lag waarvan ik me niet kon herinneren dat ik het had gepakt;



Ze is gefascineerd door water en elke keer wanneer ik bij hen ben doe ik even de kraan voor haar aan;



Tony en Izzy miechelden echt van de vlooien Ik aaide Tony gewoon en toen zat er al eentje aan mijn hand . Izzy heeft een nare plek achter in haar nek, half kaal en met korstjes en wondjes. Volgens haar baasje had ze vorige maand vlooien en is het toen begonnen, ze dacht nadat ze haar behandeld had (met Stronghold). Het is een langgerekte plek, precies op de plaats waar je een pipetje leeg knijpt en daaronder. Ze zegt dat de dierenarts had gezegd (ik weet niet of ze heeft gebeld of op consult is geweest) dat het vlooienallergie kon zijn. Gezien de plek zou ik het ook niet vreemd vinden als ze allergisch heeft gereageerd op het vlooienmiddel. Ze heeft geen kale/opengekrabde plekken op haar rug, wat ik op internet tegenkom als meest voorkomend symptoom van vlooienallergie.
Alle katten hebben inmiddels antivlooienspul gehad en we gaan zo dadelijk de boel inspuiten met omgevingsspray. Hopelijk helpt dat afdoende.

Als toetje vond ik nog een foto van anderhalve week geleden, toen heb ik geholpen bij de bevalling van poes Blueberry. Zij is een jong poesje wat gevangen is op een gevaarlijk stuk industrieterrein met veel vrachtverkeer. Waarschijnlijk gedumpt want behalve dat er niet veel langharige blauwe zwerfkatten rondlopen is ze enorm lief tegen iedereen. Ze bleek zwanger te zijn. Eigenlijk stond zij op de nominatie hierheen te komen maar toen werden Belle en Sebastiaan de dag ervoor onverwachts gevonden en hierheen gebracht dus hebben we aan een vriendin die al ervaring had met moederpoezen gevraagd of zij haar wilde opvangen. Dat wilde ze wel, maar ze ging wel vier dagen weg die ze niet kon afzeggen, dus dan moesten Marleen en ik oppassen. Uiteraard is Blueberry bevallen toen haar pleegbaasje weg was. Ze wilde heel graag steun van mensen ook al kende ze ons nog maar kort, ze wilde zelfs dat ik m'n hand onder haar pootje legde zodat ze er tegen kon duwen tijdens de persweeën. Haar eerste kitten is helaas overleden, op deze foto is ze al een tijdje bevallen van haar tweede kitten. Uiteindelijk werden er nog twee levende kittens geboren. Het pleeggezin zou Blueberry dolgraag willen houden maar dat kan waarschijnlijk niet (als ze door willen gaan met opvangen tenminste) dus de stichting gaat proberen haar samen met één van haar kittens te plaatsen.
Haar nieuwe baasje is een echte geluksvogel, ze is nog liever dan dat ze mooi is.

Blueberry mag toch bij haar opvangouders blijven, want die wilden haar niet meer kwijt al wilden ze eigenlijk geen kat meer erbij. Tja, zie zo'n lief meisje maar eens te weerstaan.
Het zwarte kitten heb ik in mijn eentje ter wereld geholpen en vanuit logica heb ik hem toen de werktitel Blackberry gegeven, maar die naam is gebleven. Het nestje heeft een herfstthema, het eerste katertje heet Fall, het tweede katertje is dus Blackberry en het poesje heet Leaf.

Belle en Sebastiaan mogen over een week verhuizen, ze gaan bij hun nieuwe baasjes Floortje en Gijsje heten. Weer even wennen voor ons natuurlijk. Alles gaat nog steeds prima, ze groeien als kool. Ze worden ook steeds liever, zeker Sebastiaan wil veel knuffelen, als ik 's ochtends probeer te ontbijten loopt hij al luid ronkend op tafel zijn kopje tegen mijn hand te duwen omdat hij gekriebeld wil worden.





Hier was hij rechtop in slaap gevallen (meestal als hij zittend in slaap valt ligt hij met z'n kopje achteruit gezakt, nog grappiger)



Ons knappe meisje Belle;



Iets minder charmant (maar ja, wat wil je);





Haar broer had ook slaap;





Donderjagen met z'n tweeën:



Ik vind het ook opvallend dat onze katten hen alweer beter accepteren dan eerdere kittens, ik denk dat ze vanzelf meer gewend geraakt zijn aan opvangers in huis. En Belle is een poesje, poesjes lijken beter geaccepteerd te worden door mijn stel dan katertjes.

Flynn deed natuurlijk sowieso al niet moeilijk. Sebastiaan wil altijd graag samen met Flynn van één bord eten, en van Flynn mag dat. Hij stopt zelfs met eten tot die kleine genoeg gehad heeft.





En Sebastiaan zoekt hem vaak op voor een knuffel, hij komt altijd als een beleefd en onderdanig kitten langs Flynn's lijf strijken en zichzelf tegen hem aan drukken;



De stofzuiger vinden ze eng, maar van de week bleef Sebasje toch stug zitten want Ernesto en Flynn gingen ook niet verstoppen dus dat deed hij dan maar na (het kapotte gordijn is niet de schuld van de katten, m'n broer had er een hete schemerlamp tegenaan gezet):



Ernesto vind kittens ook steeds interessanter, hij wil veel aan ze snuffelen. Eerst de voorkant;



En dan de achterka...oh, hij loopt alweer weg;



Dan de achterkant;



Ik zit altijd op de bank altijd met een dekbedje over mijn benen want Ernesto vindt dat fijn om op te liggen. En de kittens komen nu ook lekker erbij, een beetje om met mij te knuffelen maar ook omdat ze bij Ernesto willen liggen. Sebasje probeert al drie weken of hij tegen Ernesto aan mag kruipen maar die duwt hem dan met zijn poot een stukje van zich af. Belle probeert één keer bij Ernesto te gaan liggen en zij mag het wel.



Gelukkig heeft Sebas altijd nog zijn zus om mee te kroelen;







Belle ging Ernesto zelfs na doen, hij ligt graag in een rondje van de cat-it senses rail en dat deed ze ineens ook:



De dag erna zelfs nog een beetje dichterbij;



Omdat ik zo lang niks meer had gepost heb ik nog meer foto's, dus die komen dan binnenkort.

Ik zal over Tony & co even een aparte post maken, anders wordt het wel erg lang.

Izzy is een week geleden verhuisd. Een neef van Marleen wilde al tijden precies zo'n poes als zij. Ze moet alleen wel vriendjes zien te worden met de al aanwezige kater maar dat lijkt allemaal wel goed te komen. Izzy kan daar naar buiten op een rustig woonerf.

Haar laatste foto hier, mevrouw was nergens bang van, ook niet van kittens, wat veel volwassen katten echt enorm griezelig vinden. Hier vertelt ze Sebastiaan dat hij even moet opzouten omdat zij met dat speelgoed wil spelen. Sebastiaan leek wel te zien dat hij bij haar geen geintjes hoefde uit te halen, als hij een jongetje was geweest had hij netjes gezegd "nee mevrouw, ja mevrouw, gaat uw gang mevrouw".



Tony zat enorm onder de plak bij Izzy (al is hij een stuk groter dan zij) dus we hoopten voor hem een vriendje te vinden waar hij wat meer aan gewaagd zou zijn. Toevallig zochten we bij Scheldekat al een tijdje een opvangadres voor een kat die een goede match met Tony zou kunnen zijn.
Een rode kater die op het terrein van één van de zwerfkattenkolonies is gedumpt. Omdat er in de gastgezinnen geen plek was voor hem heeft hij een tijdje noodgedwongen bij onze stichtingsdierenarts (met echt hart voor dieren) in de praktijk mogen logeren.



Hij is hier nu een week en we hebben hem Robin genoemd. Wie het hele verhaal wil weten moet maar een PM sturen maar we zijn er achter gekomen dat Robin al het één en ander heeft meegemaakt. Hij is meermalen gedumpt en afgeschreven als onplaatsbare wilde kat. Kijk, zo wild;



Nou is het helaas niet zo dat hij zich de hele tijd zo lekker laat kroelen, hij is toch behoorlijk verlegen, maar dat is niet hetzelfde als wild en hij heeft natuurlijk al heel wat meegemaakt inmiddels.
Gelukkig lijkt hij het hier wel naar zijn zin te hebben, hij vindt het eten hier lekker, de slaapplaatsjes fijn en hij heeft een grenzeloos vertrouwen in andere katten. Hij was dolblij toen we hem aan Tony voorstelden. Tony vond hem in het begin een beetje eng maar omdat Robin steeds rustig, vriendelijk en niet opdringerig bleef lagen ze al snel vlak bij elkaar te slapen. We hopen dat we ze samen kunnen plaatsen bij mensen die ze nooit meer weg zullen doen, dat is ze allebei wel gegund inmiddels. Tony wil héél veel knuffelen en Robin vindt knuffelen ook fijn maar dan moet hij zijn nieuwe eigenaren wel eerst vertrouwen. Als mensen hun knuffels in eerste instantie kwijt kunnen aan Tony dan zal het makkelijker zijn Robin rustig de tijd te gunnen, en Tony kan ook laten zien aan Robin dat nieuwe mensen niet eng zijn.







Robin speelt nog maar weinig, we weten niet hoe oud hij is dus misschien heeft het daar iets mee te maken, of misschien durft hij niet goed. Hij durft wel met dit lintje te spelen.



Gisteren hebben we voor het eerst de deur naar de bijkeuken voor hem open gedaan, hij durft inmiddels wel een beetje door de kamer te lopen, tot ik opsta, dan gaat hij snel weer terug naar zijn veilige bijkeuken. Wanneer ik een tijdje bij hem in de bijkeuken heb gezeten mag ik hem wel aaien. Ik breng altijd eerst rustig mijn hand naar zijn gezicht en wanneer hij dan een kopje geeft dan mag ik hem naar hartelust gaan kroelen, hij wringt zich in allerlei bochten, gaat op zijn ruggetje liggen, etc. Wanneer hij geen kopje geeft en ik aai hem toch dan deinst hij terug en kruipt hij weg. Dat doe ik dus maar liever niet.

Vanmiddag liep Tony ineens naar Robin te prrrrten en toen gingen ze krijgertje spelen. Heerlijk vond ik dat, want; 1 hij speelde en 2 hij speelde samen met Tony.
Daarna hoorde ik iemand spelen met de play 'n scratch in de bijkeuken en toen ik stiekem keek was dat ook Robin. Hopelijk blijft hij verder los komen.

Ondanks de reden waarom is het wel heel gezellig "onze" Tony weer in huis te hebben, hij is een echte knuffelkat, zo lief. Hij is best groot maar natuurlijk nog behoorlijk jong, nog geen anderhalf. Hij speelt graag met hetzelfde speelgoed als de kittens. Hier was Belle met de laserpointer aan het spelen toen Tony mee kwam doen;





Aha, dus daar komt dat lichtje vandaan !

Ik loop weer eens een beetje achter en er is dus weer veel gebeurd.
Belle en Sebastiaan zijn 26 november verhuisd naar hun lieve baasjes twee straten verderop, die ons ook leuk op de hoogte houden. Binnenkort gaan we eens langs.
Wanneer een kitten verhuist laten we eerst zien waar de kattenbak staat in het nieuwe huis, onze held op sokken Sebastiaan durfde er gelijk niet meer uit, Belle kroop er toen maar bij en toen we weggingen zaten ze er nog. Gelukkig kwamen ze na een paar uurtjes wel los en gingen ze op ontdekkingstocht. 's Nachts hebben ze hun nieuwe personeel wakker gehouden door op bed te komen spelen en 's ochtends vroeg lag Sebastiaan bij zijn nieuwe vrouwtje te kroelen. Belle deed dat ook al snel. Omdat Sebastiaan een beetje een timide kitten is was ik bang dat het langer zou duren dus dat viel ook weer mee.
De nieuwe baasjes hadden een kerstboom gezet maar die hebben ze inmiddels (vanwege wat hulp van de kittens) alweer afgebroken.

Ik had nog wat foto's van voor de verhuizing en die wil ik jullie niet onthouden;

Eentje van de mooie dame;



Saampjes donderjagen aan weerskanten van de deur;



\

En samen uitrusten;



Gijsje kan zo tevreden kijken;



En dan zakt z'n koppie naar achter vanwege de slaap Gelukkig vond de dierenarts waar ik ze had laten inenten hem niet te dik, want daar was ik wel een beetje bang voor toen ik deze foto's zag



Dat tongetje love..



Lekker kroelen op de bank met zusjelief;









dEUS vond kittens eerst nogal eng maar deze twee gelukkig al stukken minder. Normaal was hij gelijk weggegaan wanneer er een kitten naar hem keek maar hier deelde hij Sebastiaan mede dat hij gewoon eventjes mocht wachten als hij van de krabpaal af wilde.



Mimosa legt de kittens van het begin af aan uit dat ze zich moeten gedragen en zij kan dus ook met een gerust hart op dezelfde krabpaal zitten als het kleine geboefte.



Flynn is natuurlijk gewoon van de afdeling onderhoud;



En Sebastiaan heeft het op de valreep toch een beetje voor elkaar gekregen tegen Ernesto aan te liggen...met z'n staartje.

Yep, Tony en Robin zijn hier nog en zoeken nog steeds een lief baasje, ik heb er maar een aparte post van gemaakt want anders werd het zo lang.

quote:

Op zaterdag 19 november 2011 21:42 schreef BlueEyes het volgende:

En dan de 'oudjes' Tony en Robin.
Wat enorm fijn dat jullie er een koppeltje van maken en vooral Robin weer het vertrouwen in de mens geven.
...
Ik hoop dat jullie een heel fijn huisje voor ze vinden gaan!
Hoelang kunnen ze eigenlijk bij jullie blijven, zit daar ook een bepaalde termijn aan?

Tony en Robin mogen hier blijven zo lang als dat nodig is. Scheldekat is maar een kleine stichting zonder de beschikking over andere plekken waar ze zomaar terecht zouden kunnen. Wanneer je opvangt voor een asiel kunnen de katten altijd nog daarheen, maar dat is in dit geval geen optie en waarschijnlijk is dit ook wel fijner voor ze.

Tony is echt een lieve schat, hij vindt het heerlijk om te kroelen en in je armen te liggen. Helaas lukt het minder goed om foto's van hem te maken, zwart is een lastige kleur om leuk op de plaat te krijgen. Daarom heb ik vooral veel foto's van knappe rooie Robin;

Op z'n veilige plekje voor het raam in de bijkeuken;









Samen naar buiten gaan kijken aan de voorkant van het huis;



Tevreden kater in het krabpaaltje naast de TV;



Hij zit tegenwoordig wel vaker bij de TV, want ik had gezien dat hij de tv af en toe interessant leek te vinden en toen heb ik de dvd van trekvogelfilm winged migration uit de kast gehaald voor hem. Gelukkig is dat een hele mooie film want ik draai hem tegenwoordig 2x per dag

Kittens gaan altijd op het dressoir zitten wanneer ze TV kijken maar volgens mij doet Robin dat expres niet, zodat de vogels hem niet kunnen zien



Maar soms is het te mooi en dan vergeet hij even dat hij uit zicht wilde blijven (of misschien houdt hij niet van ooievaarporno);



Gezellig samen met Tony;





Gisteren trof Duncan ze samen in één hangmatje gestapeld aan, Tony was Robin aan het wassen;





Toch nog een paar redelijk gelukte foto's van Tony;

De stichting heeft momenteel echt ruimtegebrek, alle gastgezinnen zaten vol en de dierenarts was zo lief om een paar katten tijdelijk op te nemen, die zitten bij hem in de weg en voor de katten is het ook helemaal niet leuk. Toen Belle en Sebastiaan verhuisden hebben we dezelfde dag nog een halfwas poesje opgehaald wat daar in een opnamehokje zat te verpieteren.

Het is een heel mooi blauwtabby poesje, we hebben haar Mascha genoemd.
Mascha is gevangen langs de snelweg, we kregen een melding dat er een nestje kittens met een moeder in de berm liep en dat er snel ingegrepen moest worden omdat er al eentje was platgereden.
Eerst is Mascha's zusje gevangen en naar een mevrouw gebracht die op een bedrijf werkt waar Schedelkat de kattenpopulatie beheert, want zij wilde dat poesje graag hebben. De rest van de katten lieten zich wat moeilijker vangen, Mascha is een tijdje later gevangen en zou ook opgevangen worden door het adres waar haar zusje was gaan wonen, maar dat ging helaas niet door. Toen is ze naar de dierenarts gegaan en van daaruit naar ons.
Inmiddels is Mascha's moeder ook gevangen, het laatste kitten is wel gezien maar hebben we nog niet kunnen vangen.



Mascha zal een maand of vier/vijf oud zijn, ze weegt ongeveer tweeënhalve kilo. De dierenarts schatte haar ouder en heeft haar al gecastreerd.
Toen ze hier kwam was ze echt heel bang, ik wist dat haar zusje behoorlijk tam was maar Mascha had natuurlijk een paar weken in het wild rondgelopen. Gelukkig beet ze niet, maar ze gromde wel heel veel. Helaas bleek een gedeelte van het gegrom een reutelende ademhaling te zijn en zijn we met een antibioticakuur begonnen, haar zusje had hetzelfde gehad en dat had ook goed op behandeling gereageerd gelukkig.
Pillen geven was stiekem een beetje grappig omdat het smakelijke pillen waren (Synulox).
Stel je voor; een grommende en blazende poes waar ik een pilletje in het bekje stop, poesje helemaal in verwarring; ik wil dit niet !!! maar het is wel heel lekker
Na een paar dagen klonk haar ademhaling weer prima.

Nadat Mascha merkte dat ik niet onder de indruk was van blazen en grommen probeerde ze een andere tactiek; negeren.

Zogenaamd te druk aan het wassen om mij aandacht te schenken, maar toch stiekem kijken;



Even demonstratief met haar gezichtje naar de muur en rug naar me toe;



En dan af en toe stiekem kijken



Ik ben haar al het eten wat ze kreeg met de hand gaan voeren, zo moest ze wel contact maken. Ook kon ik haar letterlijk uit haar tentje lokken. De carnibest vond ze lekker maar na een tijdje ontdekte ik dat ze een moord deed voor Gimpet kaaspasta. Dat smeerde ik op mijn vingers en dan kwam ze dat aflikken. Ik kreeg een gekke inval en smeerde wat op het puntje van m'n neus, nadat ze dat had afgelikt was het ijs ineens gebroken, kwam ze kopjes geven en mocht ik alles met haar doen, ik mag haar zelfs ondersteboven in mijn armen leggen en over haar buikje kriebelen.
Nu voert Duncan haar haar eten, want hem vertrouwt ze nog niet zo. Hij kan haar inmiddels ook overhalen om uit haar tent te komen voor wat eten en een spelletje.

We hebben geprobeerd om Mascha kennis te laten maken met Tony en Robin maar dat vond ze zo eng dat ze helemaal haar tentje niet meer uit durfde te komen, dus dat doen we nog wat langzamer.

Mascha is echt een snoesje, ze kroelt al een heel tijd volop met me, bij Duncan komt ze haar tent uit om te eten en te spelen maar aaien vindt ze meestal nog te eng. Van andere mensen is ze nog heel bang. Ook durft ze haar mini-kamertje totaal niet uit.
Haar tent is echt haar toevluchtsoord;







Spelen met een touwtje;



Mascha's zusje is eergisteren ook naar hier gekomen, eigenlijk was ze gelijk nadat ze gevangen was geadopteerd maar de katten daar konden niet aan haar wennen en ze liet die katten ook niet eten. Ze hebben ook nog een grote Schnauzer en de grootste witte herder die ik ooit gezien heb, die zijn gek op katten en zeker de herder was haar grote vriend. Nu gaan we proberen haar aan haar zus te koppelen.
Haar vorige baasjes noemden haar Silver maar daar kan ik niet tegen want ze is niet zilver, ze is blauw tabby (met wit)
Duncan heeft haar Maya genoemd.

Dit is haar dan;





Bij het vorige gezin at ze Whiskas maaltijdzakjes en RC intestinal omdat ze darmklachten had. Ik heb gelijk geprobeerd of ze carnibest lustte, maar ze wilde niet proeven. Toen heb ik maar wat aan haar pootjes gesmeerd zodat ze het wel moest aflikken.

"je denkt toch niet dat ik dit ga eten ?"



Ik heb gemengd met een beetje Whiskas en toen vrat ze het. De keer daarna at ze het al puur. Ik heb nog nooit een kitten zoveel zien eten en ook niet zo bezitterig zien zijn op haar voer.

Maya komt van dezelfde afgelegen plek als waar Mascha gevangen is, ze hebben dezelfde wat apartere kleur, ze hebben allebei dezelfde klachten aan hun luchtwegen gehad maar Maya is zoveel kleiner dan Mascha dat ze van een andere leeftijd lijken.
Maya heeft een rare dikke buik die niet past bij de rest van haar lijfje, de dierenarts van die andere mensen heeft haar ontwormd en heeft haar zelfs nog een paar dagen opgenomen voor onderzoeken omdat hij dacht dat die buik misschien wees op natte FIP, maar hij kon niets vinden.

Gisteren kwam de aap uit de mouw; ik zag iets wits aan haar achterkant hangen. Toen ik het pakte bleek het te bewegen.
Het was een segmentje van een lintworm. Toen viel alles wel op z'n plek, het gevreet, de dikke buik, dat ze kleiner is dan Mascha.
Ik heb gemaild waarmee ze dan ontwormd is, 1x met Stronghold en 2x met Banminth was het antwoord. Tja, dat werkt allebei niet tegen lintwormen. Daarom ontwormen wij altijd met Milbemax zo gauw de kittens groot genoeg zijn, dat pakt alles aan.

Voor wie wil weten hoe een vers lintwormsegment eruit ziet, klik op de links voor foto's van het corpus delicti;

http://i463.photobucket.c(...)2012-11/SDC17813.jpg

http://i463.photobucket.c(...)2012-11/SDC17814.jpg

Tony kwam aan Maya snuffelen toen ze hier net was;



Tony lijkt haar erg leuk te vinden. Wat een lieve sukkel is het toch ook, het is een pittig meisje bij wie hij binnen de kortste keren helemaal onder de plak zou zitten

Robin en ik kijken nog steeds gezellig natuurdocumentaires.



De afgelopen twee dagen mag ik hem vaker aaien, ik hoop dat dat zo blijft.

Met Robin gaat het goed, ik mag hem inmiddels zo'n 75% van de keren dat ik het probeer aaien. Hij komt ook regelmatig vlakbij me op de bank zitten. Wanneer hij ergens zit dan is alles goed maar wanneer hij rondloopt en ik ook moet ik soms nog een beetje voorzichtig doen. Verder wordt hij steeds een beetje vrijer en levendiger. Volgens de informatie die ik via het asiel gekregen heb is hij ongeveer een jaar, toen hij hier kwam had ik moeite dat te geloven want hij gedroeg zich als een uitgeblust oud ventje maar inmiddels heeft hij zich ontpopt tot een kat die overal mee speelt.
Wanneer Tony en Robin aan het stoeien zijn is het meestal op initiatief van Robin. Ik vind het sowieso erg lief om te zien hoe Robin tegen andere katten is. Hij is tegen alle katten vriendelijk maar zijn favorieten zijn Tony en Mascha.
Hij loopt soms al babbelend door het huis want hij priet hele verhalen tegen Tony of probeert Tony te roepen om naast hem te komen liggen. Tony krijgt ook veel knuffels en Robin krijgt daar af en toe een lik over z'n koppie voor terug.

Tony aan het jagen op een lintje, Robin lag wel erg lekker in z'n stoel dus die stak alleen af en toe een pootje uit;





Iedereen valt dan wel op Robin maar Tony is een vreselijk lieve en ook mooie kater hoor ! Hij is behoorlijk stoer gebouwd en heeft een zachte vacht die flink glanst.



En schattige witte oksels :B ;





Samen met Robin;





Hier neemt Tony een kijkje bij Mascha;



Mascha zit overdag met Tony en Robin in de bijkeuken, het merendeel van m'n eigen katten kiest ervoor om 's middags boven te slapen en in dat geval doe ik de deur naar boven dicht en de keukendeur open zodat Tony, Robin en Mascha ook de woonkamer in kunnen. De heren doen dat gelijk maar Mascha durft nog niet zo goed. We hebben haar al wel zelf (tegen beter weten in) in de woonkamer gezet maar dan kroop ze onder de bank en bleef er de hele dag zitten. Gelukkig is ze wel nieuwsgierig én probeert Robin haar op sleeptouw te nemen, gisteren is ze onder zijn begeleiding voor het eerst uit eigen beweging een paar keer de woonkamer ingegaan.
Echt zo lief, wanneer ze terugging naar de bijkeuken dan deed Robin een soort lokroepje dat ze ook naar de woonkamer moest komen.

Het fijnste voelt Mascha zich toch in haar eigen stek; het toilet. Duncan mag haar inmiddels ook aaien, en ik mag op haar veilige plek echt alles met haar doen. Ik kan op haar buikje kriebelen, haar opppakken, ze vraagt er zelfs zelf om om opgepakt te worden door rchtop tegen mijn benen te gaan staan en wanneer ik haar in m'n armen heb gaat ze heel blij kopjes geven tegen m'n neus love.. . Buiten haar meest vertrouwde zone is ze veel meer op haar hoede.

Lekker in een mandje;



Hier was ze een beetje aan het "melken" op m'n hand.



's Nachts nemen we onze eigen katten mee naar boven waardoor Tony en Robin dan los kunnen lopen in de woonkamer. Mascha wil dus nog niet in de woonkamer lopen, maar Maya juist wel. Als compromis zit Maya overdag bij ons en 's nachts met Mascha in de bijkeuken. De twee dames kunnen het wel vinden geloof ik, ik zie ze ook regelmatig een potje vriendschappelijk stoeien.



Mascha voert wat in haar schild;



Ha, tikkie !



De meisjes zijn allebei goed aangekomen, Mascha is in een maand tijd 1150 gram aangekomen (van 2220 naar 3370 gram).
Bij Maya is het zelfs nog meer, Maya woog toen ze hier kwam op 12 december 2050 gram en gisteren woog ze 3150 gram !! Toen ze hier kwam was ze zoveel kleiner dan Mascha dat ik ondanks hun vindplaats/kleurtje/even ver gewisseld gebit/etc soms twijfelde of ze uberhaupt wel dezelfde leeftijd hadden, maar inmiddels zijn ze dus ongeveer even groot.

Toen Maya hier kwam zag ze er raar uit, dik en mager tegelijkertijd. Ze had een dikke buik met een kopje wat er te klein voor was, een dun kontje en spillepootjes. Het was ook geen normale buik die naar beneden hangt, maar hij stak uit naar de zijkanten alsof ze een tennisbal had ingeslikt of alsof ze hoogzwanger was. Bij kittens met een dikke buik denk je al snel aan FIP, daarom is Maya voor onderzoek opgenomen geweest bij de dierenarts van haar vorige adres, die DA heeft een röntgenfoto genomen van haar buik en een bloedpanel uitgevoerd. Dat leidde nergens toe.
Toen ze bij ons kwam bleek ze lintworm te hebben, ik dacht daarom dat haar dikke buik weg zou gaan na een goede ontworming, maar na meer dan een week was het eigenlijk nog hetzelfde. Daarom zijn we met Maya naar onze dierenarts geweest en die heeft een echo gedaan en bloed afgenomen. Er was geen vocht in haar buik te zien, ze testte negatief op het coronavirus wat FIP veroorzaakt en ook haar bloedwaarden wezen niet op FIP. Wel waren haar eosinofielen wat verhoogd wat blijkbaar vaak gezien werd bij worminfecties. Het advies was daarom; nogmaals ontwormen en kijken wat er dan gebeurt. de ontworming moest sowieso herhaald worden na twee weken.
Wel kan Maya soms wat zwaar ademen maar dat kon komen door de enorme buik en/of eventueel toch een worminfectie in de longen die nog opgeruimd moest worden.
Gisteren zijn we nog even op vervolgconsult geweest en de dierenarts was tevreden over de ademhaling, de buik is nog niet veel veranderd.

Gelukkig is Maya verder enorm levendig. Het is echt een leuke pittige meid, we hebben al veel gelachen om haar omdat ze echt denkt dat ze de koningin is die de baas kan spelen over iedereen.

Er is een flinke hap weggeschoren onder haar kin om bloed te nemen maar het ergste leek ze toch wel te vinden dat haar buik was kaalgeschoren voor de echo. Nadat ze thuis gekomen is heeft ze haar buik heel veel gewassen;



De volgende dag waren haar tepeltjes helemaal rood. Misschien geïrriteerd door het scheren of het vele wassen dacht ik. Eerste kerstdag ging ik met lichte tegenzin de deur uit om op familiebezoek te gaan want Maya gedroeg zich anders en ik was bang dat ze zich misschien niet lekker voelde. Ze wilde vooral de hele tijd tegen me aanhangen en ze was enorm blij om me te zien wanneer ik eventjes in een andere kamer was geweest. 's Avonds was ik haar aan het aaien en toen stak ze ineens haar kontje in de lucht en deed haar staart helemaal opzij. O jee....

En ja hoor, de volgende ochtend komt Flynn zich bij me melden met grote verschrikte ogen. In de keuken gaat hij naar Maya zitten kijken die al prrrprrrrprrrr roepend over de grond lag te kronkelen. Ja hoor, hartstikke krols !!!
Mascha is al geholpen nadat ze gevangen was maar Mini-Maya niet, die is als klein kitten immers naar een gezin gegaan die haar wel later zouden laten helpen. De dierenarts wil haar natuurlijk pas castreren wanneer ze zeker weten gezond is. We wachten nu sowieso even een week of drie. In de tussentijd hadden we de eerste krolse poes in jaren in huis.

Maya heeft fanatiek geprobeerd alle katers in huis (allemaal al lang gecastreerd) te verleiden maar de meesten hadden geen idee waar je de mosterd haalt Ernesto was nog het meeste geïnteresseerd, hij wilde steeds snuffelen;



"Mmmm, lekker !";



Ik vond het al zo ongemakkelijk, dat kleine schattige kittenpoesje wat zich ineens ontpopte tot echte sloerie maar dat ze dan ook nog eens aan de slag ging met de grootste kater maakte het extra belachelijk.
Na het snuffelen enzo ging Ernesto op Maya's rug zitten, greep haar in haar nekvel en daarna....wist hij het allemaal niet meer. Ernesto droop dan af en Maya bleef gefrustreerd trappelend achter. Na een tijdje zette ze prrrprrrrprrrrend de achtervolging in. Ernesto was dat spelletje natuurlijk al gauw beu, op een gegeven moment hebben we hem zich zelfs zien verstoppen achter de gordijnen om maar aan zijn kleine aanbidster te ontkomen.







Maya heeft me uiteraard "geholpen" met de kerstversiering;

Ik kan er niet zo mee zitten maar Duncan krijgt het inmiddels behoorlijk op z'n zenuwen van de verschillende groepen die we hebben, vooral wanneer er eentje de verkeerde groep in loopt.
Onze eigen katten accepteren Tony en Robin niet zo goed, alleen Flynn laat ze meestal met rust.

De kleine meisjes worden wel goed geaccepteerd want klein (snap ik) en meisje (geen idee waarom dat beter is). Maya is al helemaal ingeburgerd maar met Mascha is het probleem dat ze de bijkeuken nog niet helemaal uit durft en die kan ik niet de hele dag open zetten want Tony en Robin moeten apart. Voor Mascha zou het het beste zijn als de twee heren snel een nieuwe baasje vinden.

De dfierenarts heeft ons geadviseerd over een week of 2/3 nog eens langs te komen om te kijken hoe het staat met Maya's gezondheid, hopelijk kan ze daarna geholpen worden. Ze is nu niet meer krols, maar over een paar weken misschien weer wel. ( )

Maya ligt nu trouwens tussen het toetsenbord en het beeldscherm in de letters te "vangen" die ik typ

[ Bericht 9% gewijzigd door pumpkin_Ruby op 31-12-2011 11:40:40 ]