Psychose, ervaringen?

''De werking van antipsychotica berust op hun invloed op de hersenen.

De hersenen bestaan uit zenuwcellen. Deze zitten niet aan elkaar vast maar "communiceren" met elkaar doordat het uiteinde van de ene zenuw contact maakt met een andere zenuw door een chemische stof (de neurotransmitter) af te scheiden die zich bindt aan bepaalde ontvangstplaatsen (receptoren). Er zijn intussen meer dan 100 verschillende neurotransmitters bekend, die zich vaak aan meerdere receptoren kunnen binden. De meeste medicijnen werken door deze receptoren (gedeeltelijk) te blokkeren. Op deze wijze kan de invloed die de zenuwen op elkaar hebben worden gereguleerd.

Voor schizofrenie geldt dat er zonder medicijnen geen behandeling van de symptomen mogelijk is.''

En alle andere mensen die het voorgeschreven krijgen?
Als het niet anders kon, dus alleen bij ''schizofrenie'', zou ik die medicijnen nemen en in alle andere gevallen dus zeker niet. Je wilt toch geen medicijn die iets ''vaags'' doet met je hersenen?
Ik vind het zelf hele enge medicijnen en ik kan niet anders dan vinden dat mijn vriendin er juist psychotisch van is geworden omdat ze er mee wilde stoppen.
Ze is trouwens, sinds ze aan de middelen ging, een heel ander persoon als die ze altijd was. Heb zelf echt het gevoel dat ik haar ''kwijt'' ben.
Al blijf ik gewoon naar haar toe gaan. Al maakt ze ruzie met me in haar manie voordat ze opgenomen wordt. Toch ga ik haar weer opzoeken op de gesloten afdeling. Hoe eng ik dat ook vind. En vraag me af of ze ooit weer ''normaal'' wordt.

Mijn moeder heeft al meer dan 30 jaar last van terugkerende psychose, ik weet er eigenlijk niet zoveel vanaf omdat ze continu aan de medicijnen zit en om de zoveel tijd komt het weer terug. Het kan een jaar, 3 maanden of wat dan ook zijn. Maar wanneer ze het niet heeft is er niks aan de hand, gewoon een super lieve zorgzame vrouw.

Wanneer het gebeurd hoort ze stemmen, ziet mensen die zijn overleden in de oorlog die ze heeft gekend. Toen ik 7 jaar oud was en mijn moeder ging opzoeken in het ziekenhuis heeft ze me ooit een keer achterna gezeten met een mes omdat ze een stem hoorde die zei dat ze me moest vermoorden. Ze is trouwens ook heel erg gelovig dus ze wanneer zoiets gebeurd denkt ze dat ze met god kan praten etc. Ik heb echt helemaal afkeer naar geloof gekregen hierdoor.

De laatste keer dat ze last had van een psychose was misschien alweer 2 jaar geleden en ik was de enige die haar weer in normale toestand wist te krijgen door te praten, zeggen dat het allemaal niet echt was etc. Ik weet wel wat de aanleiding van de psychose was, oorlog in Vietnam en mijn opa is voor haar ogen doodgeschoten. Heel dorp in brand en de meeste mensen die ze kende werden vermoord.

[ Bericht 4% gewijzigd door Spacevietnamees op 30-07-2011 12:39:21 ]

quote:

Op zaterdag 30 juli 2011 12:33 schreef Spacevietnamees het volgende:
Mijn moeder heeft al meer dan 30 jaar last van terugkerende psychose, ik weet er eigenlijk niet zoveel vanaf omdat ze continu aan de medicijnen zit en om de zoveel tijd komt het weer terug. Het kan een jaar, 3 maanden of wat dan ook zijn. Maar wanneer ze het niet heeft is er niks aan de hand, gewoon een super lieve zorgzame vrouw.

Wanneer het gebeurd hoort ze stemmen, ziet mensen die zijn overleden in de oorlog die ze heeft gekend. Toen ik 7 jaar oud was en mijn moeder ging opzoeken in het ziekenhuis heeft ze me ooit een keer achterna gezeten met een mes omdat ze een stem hoorde die zei dat ze me moest vermoorden. Ze is trouwens ook heel erg gelovig dus ze wanneer zoiets gebeurd denkt ze dat ze met god kan praten etc. Ik heb echt helemaal afkeer naar geloof gekregen hierdoor.

De laatste keer dat ze last had van een psychose was misschien alweer 2 jaar geleden en ik was de enige die haar weer in normale toestand wist te krijgen door te praten, zeggen dat het allemaal niet echt was etc. Ik weet wel wat de aanleiding van de psychose was, oorlog in Vietnam en mijn opa is voor haar ogen doodgeschoten. Heel dorp in brand en de meeste mensen die ze kende werden vermoord.

Wat erg. Die heeft iets erg traumatisch meegemaakt dus.
Maar als ze wel aan de medicijnen zit en het komt wel regelmatig terug heb je dan niet het idee dat die medicijnen niet erg helpen?
Of zit ze zonder die medicijnen misschien in een constante psychose?

En zelfs jij kan hier last van krijgen waarschijnlijk.
Mijn vriendin haar moeder is ook een bekende bij het GGZ. Deze vrouw is altijd enorm angstig geweest (komt haar huis bijna nooit uit) en ik denk dat dit ook met de toestand van mijn vriendin te maken heeft. Ze mocht als kind niks omdat haar moeder alles gevaarlijk vond. Bijvoorbeeld paardrijden, dat leek haar altijd een keer leuk om te doen maar als ze dat alleen al tegen haar moeder zegt gaat die met een lading oxizepammetjes op bed.
Toen we eens op vakantie gingen wist ze dat haar moeder niet zou slapen tot we terug waren. Deze mensen zijn ook de mensen die ervoor zorgen dat ze wordt opgenomen. Ze vinden mij ook een slechte invloed hebben op hun dochter. (terwijl die 45 jaar is nu!) want ik ben van de aktie......ik hou ervan om nieuwe dingen te proberen. Heb al een paardrijbroek en laarzen voor haar klaarstaan.
Interesseert mij ook eigenlijk geen flikker dat haar moeder er niet tegen kan. Denk ook dat haar moeder eerder geestelijk in de knoop zit als ze zelf. Altijd als de manie begint wil ze geen contact meer met haar ouders en wil ze door ze met rust gelaten worden. Waarop haar ouders gelijk contact met het GGZ zoeken en zeggen dat het niet goed gaat. Terwijl voor mij op dat moment, in het begin van de manie, er nog niets aan de hand is. Juist niet, ik denk dan, na 1 jaar op de bank gezeten te hebben, datze eindelijk weer wat onderneemt. Eindelijk weer wat energie. Helaas schiet het altijd door naar een psychose. Lijkt wel onder druk van haar ouders te ontstaan op dat moment.
Ik kan voor mezelf niet accepteren dat ze nadat ik haar 10 jaar kon, ze inneens psychotisch is geworden.
Lijkt net of ze niet geleerd heeft om zelfstandig te zijn en dat haar ouders haar niet kunnen ''loslaten''. Op haar voorstel om samen met haar ouders in therapy te gaan, krijgt ze 0 op request. Willen ze niet. Maar na de opname vangen ze haar weer 100% op en dan praten ze er niet meer over wat er gebeurd is. Haar ouders ruimen de puinhoop in haar huis weer op, wissen alle ''sporen''. Ze weet de meeste dingen dan ook niet meer. Lijkt ook dat ze zelf niet doorheeft in welke spiraal ze al 5 jaar zit. Ze begint nu weer helderziend te worden en is op zoek naar een vent. Heeft ze de afgelopen 3 keer iedere keer op hetzelfde moment gedaan en na een paar weken gaat hij er vandoor want dan is de psychose duidelijk.

Heb een keer geprobeert zon vent te waarschuwen en toen dachten ze dat ik hem wou versieren en al haar ''nieuwe vrienden'' keken mij erop aan. Tot een paar weken later ze pas begrepen wat ik bedoelde en ze mij hun excuses hebben aangeboden.

Heb in de laatste 5 jaar de gekste dingen met haar meegemaakt, welke je ook niet in de koude kleren gaat zitten. Maar ik ben veel minder emotioneel dan haar en ik kan het best handelen. Alleen om haar zo te zien kan me vanbinnen verscheuren, heel heftig om te zien hoe ze van depressie naar een psychose schiet in weken tot soms maanden. Denk dat het deze keer sneller gaat want ze eet en slaapt niet meer. Is ze nog sneller alle kontact met de realiteit kwijt.


Eigenlijk best fijn om het zo ff van je af te schrijven en dat mensen het lezen die het ook begrijpen.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2011 13:20 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Wat erg. Die heeft iets erg traumatisch meegemaakt dus.
Maar als ze wel aan de medicijnen zit en het komt wel regelmatig terug heb je dan niet het idee dat die medicijnen niet erg helpen?
Of zit ze zonder die medicijnen misschien in een constante psychose?

En zelfs jij kan hier last van krijgen waarschijnlijk.

De dosering word steeds verhoogd en weer verlaagd en die medicijnen helpen bij haar zeker. Maar ze krijgt wel last van stijve gewrichten maar dat is het enige nadeel.
Ik zou niet weten hoe het is als ze stopt met medicijnen maar zo gaat het gewoon goed, ze werkt en kan alles verder.

Het zou best kunnen dat ik het ook zou kunnen krijgen maar ik ben minder emotioneel enz ik handel op basis van mijn hersens in plaats van gevoelens. (Ofja meestal dan)
Ik hou ook wel van een jointje zo nu en dan.

In mijn leven heb ik eerst echt dieptepunten meegemaakt, vriendin verkracht en continu voor moeder moeten zorgen en vanaf 12 jarige leeftijd echt alle papierzaken doen zoals belasting etc. Maar sinds mijn 18e heb ik de wind in de rug en mijn leven is perfect nu.

Ow, ze kan er dus mee leven nu, ze werkt ook. Knap. Mijn vriendin zit nu na 5 jaar in de WAO.

Blij dat het nu goed met je gaat. En knap ook dat je dat eigenlijk zelf hebt gedaan. Dan moet je wel sterk zijn denk ik.

En ben je een echte Vietnamees? Heb nog nooit met een Vietnamees gesproken. Kom ook erg van het platteland, liggen we hier een beetje mee achter. Ik hou ervan om wat te leren van ''vreemde'' mensen. Je woont zeker niet in het ''Noorden des lands''? Leek me landers euk om een keer met je te spreken.....

quote:

Op maandag 25 juli 2011 22:16 schreef Nonverbaal het volgende:
-weg-

Leer eerst maar eens wat een psychose is.

Je hebt ook nog 'rand' psychotisch. Dat zijn (kortdurende) psychotische symptonen ervaren terwijl je dus nog wel een beetje in de realiteit zit. Bij mij komt wat de ts schrijft over als zoiets, en dat kan juist beangstigend zijn omdat je je alles er na nog kan herrineren.

quote:

Op maandag 25 juli 2011 22:53 schreef capricia het volgende:
Kun je helemaal herstellen/genezen van een psychose, eigenlijk?

Ja. Maar vaak alleen met behulp van medicijnen. Je hebt ook verschillende psychoses. Psychoses door psychische ziektes als bipolaire stoornis, dan kan je ook een manische psychose ervaren. Je kan ook psychoses krijgen als je zwaar depressief bent en als je lijd aan schizofrenie heb je last van meerdere en/of lange psychoses. Meestal kom je daar alleen af door anti-psychotica te gebruiken. kortdurende (rand)psychoses komen vaak voor bij een borderline persoonlijkheidsstoornis, die gaan meestal vanzelf over, vooral als de stress minder word. Maar ook daar helpen anti-psychotica goed tegen.

Ik had last gehad van (rand)psychoses, maar 1x wat langer, maar ik was zoo bang (juist voor een psychose, ik weet er ook veel van want komt veel in mijn familie voor) dat ik mezelf op wou laten nemen en verhoging van Seroquel. Het duurde een week of 2 maar toen voelde ik me een stuk beter. Ik had veel last van gedachtes, achterdochtige/paranoïde ideëen, ook stemmen en niet kunnen slapen heletijd misselijk niet kunnen eten enz. Dat waren dus tekenen van een beginnende psychose. Ik moet zeggen dat ik wel op tijd aan de 'bel' getrokken had, want het had niet langer moeten duren en ik had helemaal de realiteit kunnen verliezen als ik zo door had gelopen. Voor mij leek het als of je in een levende nachtmerrie zit. Dat je wakker word, maar nog bent blijven hangen in een enge droom.

quote:

Op donderdag 28 juli 2011 01:03 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ik gebruik geen drugs en drink hoogstens 2 glazen alcohol per week, maar vaak genoeg ook weken geen druppel.
Ik bén echt vatbaarder voor psychoses. Het hoort helaas zelfs bij mijn diagnose. Heb nu al meer dan een jaar last van lichte hallucinaties (soms dingen voelen/proeven/ruiken/horen die er niet zijn).
Als kind heb ik ook een periode van een paar weken gehad waarin ik psychotische klachten heb gehad.
Het is bij mij dus wel meer dan alleen een zware depressie.

Feitelijk staat de psychriatrie (en de medicijnen die hierbij moeten helpen) eigenlijk nog in de kinderschoenen. Voor veel voorkomende problemen zijn er een aantal oplossingen, die maar voor een kleine meerderheid werken.

Vooral het niet herkennen van crossovers van bepaalde problemen is iets waar men zich nog niet op richt. En ik ben al helemaal geen medicus noch psychriater, maar slechts iemand die zich hier in zeer interesseert.

Dus ik stop nu even met mogelijke diagnoses... maar ben nu vooral geïnteresseerd in jouw belangrijkste momenten in jouw leven... zijn er momenten (perioden) in jouw leven geweest waaraan jij juist extra herinnerd wordt door geuren, gevoelens en andere zintuigen... waardoor je hieraan specifiek aan terug denkt.
Want zelfs als ze (die hallucinaties er niet zijn, kunnen er receptoren zijn die bepaalde bestanddelen van herinneringen toch raken; Bijvoorbeeld kaneel.... de geur of smaak kan te maken hebben met snoepjes die je kreeg in de tijd van opa en oma... om maar een voorbeeld te geven).
En toen kun je bepaalde dingen beleefd hebben, soms heel ergens anders, maar waarmee jouw onderbewustzijn wel contact legde met een periode dat je als kind vaker bij jouw grootouders logeerde.... misschien zelfs omdat je hier logeerde toen je problemen had op school of zoiets.

Hoe gemotiveerd ben je om niet ten onder te gaan aan psychoses?

Gewoon die medicijnen slikken en niet luisteren naar die stemmetjes in je hoofd die iets anders zeggen.

quote:

Op zondag 31 juli 2011 03:15 schreef Mishu het volgende:
Hoe gemotiveerd ben je om niet ten onder te gaan aan psychoses?

Gewoon die medicijnen slikken en niet luisteren naar die stemmetjes in je hoofd die iets anders zeggen.

Tja Er zijn er ook die ten stelligste ontkennen last te hebben van psychoses. En zolang het maar niet leidt tot onaanvaardbare situaties voor anderen loopt zo iemand daar veel langer mee door dan nodig is.
Motivatie ontstaat pas na inzicht en acceptatie. Niet altijd makkelijk omdat het ook een soort 'toegeven' is. Dat je anders dan anderen bent met af en toe wat special effects die anderen niet hebben...

quote:

Op zaterdag 30 juli 2011 08:08 schreef Re het volgende:
wat een enorme flauwekul en nonsense in dit topic

antipsychotica vernietigen geen receptoren of tasten hersencellen aan, dat het geen wondermiddel is is wel duidelijk, de bijwerkingen zijn erg maar het ondergaan/hebben van psychose/schizofrenie is natuurlijk een stuk minder.

Artsen horen trouwens wel te luisteren naar je en dosis en of medicatie dient te worden veranderd als er zware bijwerkingen optreden. En ja, niet bij iedereen is een antipsychoticum effectief, zoals gezegd, het is geen wondermiddel maar er zijn wel significant meer mensen mee gebaat dan men denkt.

Ik mis je uitleg wat antipsychotica dan wel precies doen.
Het heeft WEL te maken met je receptoren, dat is duidelijk. Mensen voelen geen pijn of angst meer, evenals geen blijdschap etc.
Ze weten namelijk helemaal niet precies wat de invloed van die antipsychota op de hersenen is, alleen dat het ''op het gevoel'' werkt. Oorspronkelijk was het middel voor epilepsi bedoeld en toen kwamen ze erachter dat het middel meer ''bijwerkingen'' had en toen zijn ze het bij psychoses en depressies gaan gebruiken.

Om alles hier als onzin te bestempelen laat zien hoe kortzichtig je bent, en dat is een eigenschap waarmee je het moeilijk zou kunnen krijgen ooit.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 13:19 schreef oppiedoppie het volgende:
- knip -

ik ben ook wel es onder behandeling van een psych geweest maar dat stond los van de GGZ.. Misschien had dat beter geweest voor je vriendin.... Tis idd achteraf gelul, i know. Maar misschien is het alsnog een idee voor haar? Ik heb geen ervaring met medicatie. Weet wel dat het heel moeilijk is om er vanaf te komen. Hoop voor je dat dat bidden gaat helpen.....

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2011 15:11 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Ik mis je uitleg wat antipsychotica dan wel precies doen.
Het heeft WEL te maken met je receptoren, dat is duidelijk. Mensen voelen geen pijn of angst meer, evenals geen blijdschap etc.
Ze weten namelijk helemaal niet precies wat de invloed van die antipsychota op de hersenen is, alleen dat het ''op het gevoel'' werkt. Oorspronkelijk was het middel voor epilepsi bedoeld en toen kwamen ze erachter dat het middel meer ''bijwerkingen'' had en toen zijn ze het bij psychoses en depressies gaan gebruiken.

Om alles hier als onzin te bestempelen laat zien hoe kortzichtig je bent, en dat is een eigenschap waarmee je het moeilijk zou kunnen krijgen ooit.

om precies uit te leggen wat APs doen kan ik wel een boekwerk gaan schrijven natuurlijk en gaat veel te veel in wetenschappelijke details die toch niemand echt interesseren, de nonsense waar ik het over had waren de opmerkingen of aannames in dit topic over receptorschade of aantasten van cellen.

APs zijn (zoals ik al zei) geen wondermiddelen en werken niet bij elke schizofreniepatient of bij elke psychose, maar hun baat is wel degelijk gewoon bewezen, veel patienten hebben er namelijk wel baat bij, en daarnaast is het een hulpmiddel naast de gewone psychotherapie die ook gewoon zijn effecten heeft

quote:

Op maandag 29 augustus 2011 17:38 schreef Apotheose het volgende:

[..]

ik ben ook wel es onder behandeling van een psych geweest maar dat stond los van de GGZ.. Misschien had dat beter geweest voor je vriendin.... Tis idd achteraf gelul, i know. Maar misschien is het alsnog een idee voor haar? Ik heb geen ervaring met medicatie. Weet wel dat het heel moeilijk is om er vanaf te komen. Hoop voor je dat dat bidden gaat helpen.....

Nou, het is inmiddels gebeurd met de vriendschap. Ze wil met niemand meer iets te maken hebben, iedereen zijn profiteurs volgens haar. Dit is de eerste keer dat dat gebeurd is. 18 jaar vriendschap. Weg. Ze heeft dingen tegen me gezegd die me tot het bot gekwetst hebben. Altijd heb ik gedacht dat ze op deze momenten haarzelf niet was maar vandaag is ze over een grens gegaan. Ze vertelde me namelijk ook dat mijn thuissituatie niet goed was voor mn dochter en dat ze haar bij mij weg zouden moeten halen. Ik zit nog te trillen en probeer het me niet aan te trekken maar dat is verekte moeilijk.
Ze is nu op het punt het kontakt met de realiteit te verliezen en het wachten is nu op het punt dat ze een reden vinden om haar gedwongen op te nemen. En dat kan helaas even duren dus hopen dat ze geen echt gevaarlijke dingen gaat doen. Ze heeft zich vorige week een oude kreidler uit 1973 met 3 versnellingen gekocht terwijl ze nog nooit op een brommer heeft durfen rijden dus het is te hopen dat dat goed gaat. Paardrijden, karate en spaanse les gaat ze nemen. Ze gaat werken in een wereldwinkel en bij een asielzoekerscentrum, dus ze heeft het druk zat nu. Mag ook wel na 1,5 jaar op de bank gezeten te hebben als een zombie dacht ik eerst maar ze is nog nergens echt aan begonnen.

Ik kan me niet voorstellen dat onze vriendschap voorbij is. Maar ze was er heel duidelijk in.
Terwijl ze altijd zei dat ik de enige was die haar niet liet vallen, laat ze mij nu vallen als een baksteen. Tja.....ik neem maar ff een borrel.......

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2011 20:39 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Nou, het is inmiddels gebeurd met de vriendschap. Ze wil met niemand meer iets te maken hebben, iedereen zijn profiteurs volgens haar. Dit is de eerste keer dat dat gebeurd is. 18 jaar vriendschap. Weg. Ze heeft dingen tegen me gezegd die me tot het bot gekwetst hebben. Altijd heb ik gedacht dat ze op deze momenten haarzelf niet was maar vandaag is ze over een grens gegaan. Ze vertelde me namelijk ook dat mijn thuissituatie niet goed was voor mn dochter en dat ze haar bij mij weg zouden moeten halen. Ik zit nog te trillen en probeer het me niet aan te trekken maar dat is verekte moeilijk.
Ze is nu op het punt het kontakt met de realiteit te verliezen en het wachten is nu op het punt dat ze een reden vinden om haar gedwongen op te nemen. En dat kan helaas even duren dus hopen dat ze geen echt gevaarlijke dingen gaat doen. Ze heeft zich vorige week een oude kreidler uit 1973 met 3 versnellingen gekocht terwijl ze nog nooit op een brommer heeft durfen rijden dus het is te hopen dat dat goed gaat. Paardrijden, karate en spaanse les gaat ze nemen. Ze gaat werken in een wereldwinkel en bij een asielzoekerscentrum, dus ze heeft het druk zat nu. Mag ook wel na 1,5 jaar op de bank gezeten te hebben als een zombie dacht ik eerst maar ze is nog nergens echt aan begonnen.

Ik kan me niet voorstellen dat onze vriendschap voorbij is. Maar ze was er heel duidelijk in.
Terwijl ze altijd zei dat ik de enige was die haar niet liet vallen, laat ze mij nu vallen als een baksteen. Tja.....ik neem maar ff een borrel.......

.. heftig... Mensen die je lief zijn kunnen je idd behoorlijk kwetsen (been there). Misschien dat ze later wat bijdraait, als ze wat rustiger is geworden of na een opname Dat je er dan nog es over kan praten (ben ik zelf altijd wel een voorstander van...). Geen idee... In ieder geval mooi klote en idd zonde...

Dat er nog zoveel mensen zijn hier die (indirect) ervaring met een psychose hebben. Zijn er toch blijkbaar nog redelijk veel in Nederland...
Zelf nog nooit meegemaakt in m'n omgeving (gelukkig) en al helemaal niet bij mezelf (ga er ook vanuit dat dat niet snel gebeurt )

ik heb toen (en nu weer) ook seroquel gehad en daar bevroor ik inderdaad van maar het nam wel al me angst weg die ik constant had, dus het werkt wel. maar ik leef liever zonder angst en dan maar bijwerkingen dan met. abilify is trouwens echt het tegenovergestelde van seroquel, daar word je onrustig en actief van, me stemmen verdwenen wel met abilify maar ik kon maar niet met die onrust omgaan. ja hier wordt wel gezegd dat je na je psychose toch weer na een poos kunt gaan afbouwen etc maar zo gaat dat niet, psychose is gewoon een verandering in je leven en erna zul je wel vaker last krijgen, en blijvende misschien, zoals de stemmen bijvoorbeeld, was het maar zo dat het áltijd vanzelf over ging, zoals een gebroken been ofzo. dat maakt het zo lastig, het kan uit het niets je studie waar je mee bezig bent belemmeren, of je werk, of wat dan ook. en omgaan met stress is ook moelijk, elk klein beetje stress kan psychotische klachten triggeren, dus ja wat doe je dan.

quote:

Op donderdag 1 september 2011 13:14 schreef Ritmo het volgende:
Dat er nog zoveel mensen zijn hier die (indirect) ervaring met een psychose hebben. Zijn er toch blijkbaar nog redelijk veel in Nederland...
Zelf nog nooit meegemaakt in m'n omgeving (gelukkig) en al helemaal niet bij mezelf (ga er ook vanuit dat dat niet snel gebeurt )

Voor mij was het de eerste keer dat ik er mee in aanraking kwam, maar na wat googlewerk kwam ik erachter dat er ongeveer 13.000 mensen gedwongen zijn opgenomen in Nederland. En inderdaad, als je erover praat kent eigenlijk iedereen wel iemand die er last van heeft. Ik verbaasde mij daar ook over.

quote:

Op donderdag 1 september 2011 13:09 schreef Apotheose het volgende:

[..]

.. heftig... Mensen die je lief zijn kunnen je idd behoorlijk kwetsen (been there). Misschien dat ze later wat bijdraait, als ze wat rustiger is geworden of na een opname Dat je er dan nog es over kan praten (ben ik zelf altijd wel een voorstander van...). Geen idee... In ieder geval mooi klote en idd zonde...

Na dat rotte telefoontje naar mij is mijn 'vriendin' naar haar ouders gereden en daar heeft ze een steen door de ruiten gekeilt. Daarna heeft ze thuis nog wat vernield voordat ze is opgehaald door de politie. Daarna wist ik niks. Omdat het ook mijn ruiten hadden kunnen zijn heb ik het GGZ opgebeld om te vragen of ze daar was. Maar helaas mogen ze dat niet vertellen. Heel vervelend want ik wist niet of ik rustig kon gaan slapen of dat bij mij de ruiten er ook aan gingen, of erger. Uit ervaring weet ik dat ze hier later helemaal niets meer van weet dus wie weet wat ze doet? Ze heeft met iedereen in haar omgeving ruzie gemaakt en heeft kontakt met wildvreemden. Stel dat iemand haar een pistool bezorgt, wat dan? Ze is zo boos op iedereen nu. Maar gelukkig heb ik via via gehoord dat ze weer is opgenomen. Die steen was voldoende om als gevaar voor de omgeving te worden gezien blijkbaar. Nu zit ze niet op de crisisopvang maar bij de langdurige. Het is de 4e keer in 5 jaar en het wordt steeds heftiger ipv minder.