Franse vakantiekinderen deel VI

Morgen gaan ze! Heel vroeg. We zijn bijna klaar met de koffers en lunchpakketten. Ik ga jullie zeker bijpraten over Terschelling. Moet zeggen dat het best vermoeiend was, zoveel zand en zo weinig behoefte om dat tot in de hagelslag terug te vinden.

Verhalen tikken met de IPad bleek wat lastig en ik was 's avonds in de caravan ook wel gewoon een zielig moe musje eigenlijk. Maar jullie houden het tegoed!


Het ging inderdaad snel dit jaar he?

En aan Brighteyes: Ik heb nog wel eens aan Puerto Rico gedacht, afgelopen week. Bijvoorbeeld toen ik in korte broek op de fiets door de regen ploeterde, onderwijl gezandstraald, terwijl langs mijn liezen een vergeten stuk chocolade lekte dat één der Fransozen mij 'te leen' had gegeven in mijn broekzak. Toen dacht ik: ze zeggen wel eens dat alle eilanden iets van elkaar weg hebben. Maar daar zet ik toch mijn kanttekeningen bij.
Veel (werk)plezier daar!

[ Bericht 20% gewijzigd door Duderinnetje op 04-08-2011 23:26:27 ]

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 11:28 schreef lady-wrb het volgende:
en? volgend jaar weer?

Er zijn ettelijke momenten geweest de afgelopen weken, waarop ik dacht: NOOIT MEER!!!!
Maar het is net als met je teen stoten: je vloekt eens hartgrondig, maar dan ben je het ook zo weer vergeten. Nu ja, en de meisjes lieten de boel hier vanmorgen achter alsof ze er volgende week alweer zijn. "Oh, de gameboy kan daar wel even blijven liggen. Ga ik volgend jaar weer verder mee." En K. zei per ongeluk toen ze de bus in stapte: á demain! (tot morgen!). Dus tja, als wij ze niet uitnodigen, pakken ze gewoon zelf de bus naar Qruunninguu, vrees ik.

Ik ben nog even iets te gaar om een samenvattend eiland-verslagje te schrijven (ik stond vanmorgen om zes uur broodjes te smeren), maar hier alvast een paar kieken. Niet de mooiste die erbij zaten, maar wel de onherkenbaarste:

Huifkartocht over het eiland:


Whoopie in de duinen:


Huifkartochten en racen op je fiets ten spijt, zelf eitjes bakken in de caravan is gewoon het állerleukste:


"Schep jij dat zand op? Dan check ik de oceaan even op krabbetjes."


Op naar de bus. Maar eerst nog even racen met Arty in de Jag.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 15:53 schreef Cat22 het volgende:

Dude in de caravan, het moet niet gekker worden. Leuke foto's!

Het was een stacaravan. Dat betekent géén haringen waartegen geen eelt bestand is, géén wapperend doek, dat jou volgens het boekje zou moeten hoeden tegen weer en wind (klopt nooit! klopt nooit! Als iets in je zegt dat 'stof' géén regen tegen kan houden, volg dan je gevoel!) en geen hobbelig grasveld onder den bips, waardoor je als een prinses op de erwt (niet) slaapt.
Het was dus echt heel anders dan ons avontuur met de tent, vorig jaar (voor wie dat beschamende topic ooit heeft gevolgd).

Enfin. Dude in een caravan. Helemaal kwam ik natuurlijk niet uit de verf, zo zonder vaatwasser, wokbrander en loungebank , maar we hebben er het beste maar van gemaakt.

Maar laat ik even teruggaan naar waar we gebleven waren (dan komen we vanzelf bij Terschelling, stukje bij beetje).

De vrijdag voor vertrek was het de laatste dag van het sportkamp. De meidjes hadden twee (alleralleralleralleraller) beste vriendinnen opgedaan: Esmée en Milou. Dat waren twee ontzettend lieve meiden van twaalf die vanaf dag één onze dames in hun hart sloten. Ik weet niet precies wat de chemie was, maar op vrijdagmiddag, toen het afscheid naderde, kweelden de Nederlandse dames melodramatisch op zijn Frans over 'Toujours l'amour au revoir!' en klopten K en L. hun grote vriendinnen op de rug met een ferm 'Goedzodankjoewel'.
Tot op de dag van vertrek vandaag spraken K. en L. de namen van hun vriendinnen niet uit, want dan moesten ze huilen, zeiden ze. Dus werden in elke zin beide namen uitgebreid gespeld. Want daar moet je niet van huilen.

Volgend jaar mogen E.S.M.E.E. en M.I.L.O.U. natuurlijk gewoon gezellig op bezoek komen bij ons, als de Draken er weer zijn. Ze zijn nu al Franse woordjes aan het leren (en krijgen volgend schooljaar Frans op school).


AnneX: Nou, zwart hè? Prachtig. Ze moest wel bijna dagelijks in de vaseline, omdat haar huid snel uitdroogt. Ik hoorde van mijn trainer (ook zwart) dat dat gebruikelijk is bij Afrikanen. Haar mooie bos haren waste ze eens in de vier dagen. We vonden voor de andere dagen een betere oplossing dan het koppie buiten de douche houden: ik had nog een oude badmuts liggen, met van die blommen. Daar paste de dos nét onder en zo kon ze lekker kliederen onder de douche, samen met L. (ze douchten elke avond gezellig samen. Dikke pret!).
Haar vlechtjes zijn nep. Ze worden eens in de zoveel tijd op haar kroesbolletje gezet. Een tamelijk lange zit en een pijnlijke affaire, zo begreep ik.
Op één van de eerste dagen (ik wist niet dat de vlechtjes nep waren), wist ik niet wat ik zag: op het terras in de tuin lag een vlecht van K. Ik begreep er niets van!
Al met al is ze zo'n tien vlechtjes kwijtgeraakt met stoeien en rennen en gewoon omdat ze er nu eenmaal soms uitdonderen. Konden gewoon de prullenbak in!

[ Bericht 70% gewijzigd door Duderinnetje op 05-08-2011 18:36:13 ]

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 18:27 schreef AnneX het volgende:
Nepvlechten. Kon je niet van haar lenen?

Ik ben blond, nowadays!
En ergens heeft het ook iets morbide hoor, zo'n naakte, hoofdloze vlecht vinden.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 18:37 schreef AnneX het volgende:
Nou, als je de eerste vindt zou ik ook denken

Vanavond de rest van het verhaal ? of gaat het in dagelijkse episoden?

Ik vertel zo snel mogelijk alles (maar ons eigen leven dringt zich ook meteen weer op, dus ik doe stukkie bij beetje).

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 19:54 schreef oh-oh het volgende:
Wonen de dames in La douce France bij elkaar in de buurt?
Zullen ook wel echte vriendinnen geworden zijn he die twee
Ik ben heel benieuwd naar de rest van het verhaal...

Ze wonen relatief dicht bij elkaar in de buurt. Maar ik maak me eerlijk gezegd geen illusies over een grote vriendschap. Hun zeer verschillende levens gaan gewoon weer door morgen.

quote:

Op zondag 7 augustus 2011 18:18 schreef Laureline het volgende:
Maar...is de grote Trouwjubileumshow nu nog doorgegaan, na het afzeggen wegens te weinig oefening van de artiesten? Of heb je volgend jaar nog een optreden tegoed?

Die is helaas definitief afgelast gebleven. Volgend jaar weer een kans!

De meiden zijn inmiddels weer een beetje bijgekomen van hun lange reis naar huis, zo begreep ik van de moeders. K. kwam wat misselijk en moe thuis, L. bleek na aankomst nog te barsten van de energie. Pas de volgende dag sloeg de vermoeidheid toe. Niet zo gek, want ze is ook nog een paar dagen grieperig geweest bij ons, in de laatste week. Niet dat ze daar veel aan toegaf, overigens, maar in de caravan kroop ze één avond vrijwillig om 18 uur in bed, en hebben we haar lekker laten liggen (tot 8 uur de volgende ochtend!)

Hier is het alweer alsof de meisjes er nooit zijn geweest. Hun kamer is weer gewoon een logeerkamer en ik heb alle tekeningen die door het huis hingen ook al weggegooid (dat zal vast ontaard zijn, maar ik heb er niets mee. Hoewel ik natuurlijk met plezier lieg dat ik ze prachtig vind, als de meiden hier zijn).

Wat nog blijft zijn de anekdotes. De wereld benoemen in 'problèmes' bijvoorbeeld. Meisje K. maakte het ons vaak moeilijk ons lachen in te houden, op het moment dat er even iets tegen zat. Ze kwam dan met grote ogen in haar zwarte gezichtje en een omhoog gestoken vinger naar ons toegebeend om te melden dat er 'un problème' was. Ze zei het met de grootst mogelijke ernst en nadruk. Vervolgens werd het probleem nader geduid met de toevoeging 'licht', 'gemiddeld', 'ernstig' of 'onmetelijk-mega-super-groot'.

"Il ya a un problème. Un problème moyenne!", verklaarde ze bijvoorbeeld. Een probleem van gemiddelde ernst. Denk aan een veter die is geknapt, of een framboos in de tuin die te hoog in de struik hing om geplukt te worden.
Zorgwekkender waren de 'problèmes immense-méga-gigá-graves'. Zodra K. deze problemen ontwaarde, werd de blik wat donker en liet ze stiltes vallen tussen de aanduidingen, zodat we de ernst ten volle konden proeven. Het feit dat er geen slagroom bij de boodschappen bleek te zitten, was zo'n probleem in deze categorie.

En nu, als we bijvoorbeeld vergeten zijn de tuinkussens binnen te halen voor een regenbui, analyseren we onze crisissituatie op zijn K.'s. "Oei, het regent en we hebben denk ik een probleem." "Goed schat, tracht rustig te blijven en helder te denken. Betreft het hier een A.) Licht Probleem; B) Gemiddeld Probleem; C) Ernstig Probleem, of D) Onmetelijk-Mega-Super-Groot Probleem???"

quote:

Op zondag 7 augustus 2011 22:04 schreef AnneX het volgende:
Problème grave : geen slagroom bij de boodschappen !

Suffie. Dank K. voor de dagelijkse structuur: problemen indelen naar ernst.

Heel verhelderend inderdaad! Ze is ook een echte denker. Zat soms minutenlang wat voor zich uit te fronsen en kwam dan met een constatering die ogenschijnlijk uit de lucht kwam vallen. In de trein: "Als bijen achteruit konden vliegen, konden ze twee keer dezelfde honing drinken."

Grote verrassing was in de tweede week een telefoontje uit Guinee. Een prachtige diepe stem die prachtig formeel Frans sprak, vroeg naar zijn dochter! K.'s vader en moeder zijn, zo ontdekten we, niet gescheiden, maar haar vader zit regelmatig maandenlang in Guinee om 'zaken te regelen'. En hij belde! En dat vond K. ontzettend bijzonder en geweldig, en wij ook.

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 00:58 schreef Bluezz het volgende:
Oh Wat geweldig en bijzonder idd!
Dus geen problemo gezin dan denk je

Ja wel een problemo-gezin in een bepaald opzicht, anders kwam ze niet. Maar dat kan in van alles zitten natuurlijk. Weinig geld / drukke broertjes of zusjes / andere zorgen in de familie die veel energie kosten. We weten het als gastgezin niet (en terecht, ivm. privacy).

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 10:25 schreef oh-oh het volgende:
Oh geweldig die K En wat fijn dat haar vader belde ook
Hebben de meiden veel contact met het thuisfront die drie weken of valt dat wel mee?

Ze hebben twee keer telefonisch contact gehad en ze hebben een keer een dikke envelop met tekeningen voor hun moeders (en zusjes en broertjes en oma's en opa's en tantes en de buren) op de post gegooid. En de moeder van L. heeft zelf ook één keer post gestuurd, met daarin een broef voor ons, voor L. en ook eentje voor K. Hartstikke lief.

quote:

Op zaterdag 13 augustus 2011 13:07 schreef Rewimo het volgende:
Zijn de dames veilig thuis aangekomen, Dude? Heb je alweer wat van ze gehoord?

Oeh ik verwaarloos de afhechting van dit topic een beetje, excuses.
Ik ben druk omdat ik in mijn uppie toch nog even naar de zon ga (ben het slechte weer zó zat!), dus opeens ben ik alweer een koffer aan het pakken (de rode draad van de afgelopen weken. )

De dames zijn goed thuisgekomen. K. belde s'avonds nog even (héél moe en huilerig) en van L. heb ik de moeder uitgebreid gesproken via de mail. Erg leuk is dat. Dat contact gaat langzaamaan ook verder dan alleen de praktische zaken rondom de vakantie.

De fotoalbums zijn besteld. Ik heb dit jaar zo'n echt boek samengesteld. Ik denk dat ze dat wel gaaf vinden.

Nou, en dan is het weer op naar volgend jaar. L. zal vast wel weer komen. Dat voelt eigenlijk al als een volstrekte vanzelfsprekendheid. En we zien wel of K. weer mag en kan komen. Uiteraard is ze van harte welkom.