collega boos om aanraken schouder

"Als je maar niet meer voor m'n poten loopt, want daar word ik heel aanrakerig van"

verder doodnegeren

Ik zou even iemand anders vragen (een man) om hetzelfde te doen.

Vrouwen met hun misgunnen en stille eenzijdige vetes :p kans bestaat dat ze aan het bitchen was

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 20:18 schreef tuintegel het volgende:

[..]

ze reageerde anders behoorlijk agressief , maar dat vond ik zo overdreven om er bij te vermelden .

Ik vind het ook raar van haar. Als je langs iemand wil en degene kijkt je niet aan dan tik je doe idd ff op de schouder. Vreemde reactie ja. Wel ok dat ze erbij zei dat t niet persoonlijk was. Vat t dus ook niet persoonlijk op...

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 20:20 schreef Die_Hofstadtgruppe het volgende:
Debiel wijf dus. Simpel zat. Dood laten vallen want die komt er niet hoor. Die gaat nog heel wat collega's tegen zich in het harnas jagen.

waarom is iedereen die anders dan jij verwacht meteen een debiel? Wat is dat nou weer voor onzin. Ze stelt gewoon dat ze niet gediend is van aanrakingen, sommige mensen hebben daar schijnbaar last van. Laat ze in hun waarde. Ik zou er verder weinig energie aan verspillen. Een topic op fok is het eigenlijk niet waard.

Als het inderdaad alleen maar een tikje op de schouder was, is dat zwaar overdreven reactie. Klinkt ook een beetje heerszuchtig (iedereen moet precies doen wat ik wil). Diva gedrag.

Ze kan er wel moeite mee hebben om zelfs op een norale manier aangeraakt te worden, maar dat is toch echt een hoogstpersoonlijke overgevoeligheid van haarzelf. Maar dat moet ze dan maar verbijten, en zich een beetje beheersen in het sociale verkeer. Het geeft geen pas om een ander in verlegenheid te brengen door zo'n (mi lichtelijk hysterische) reactie, die jou neerzet als overtreder.

Erger nog is dat op die manier het onderscheid tussen normaal gedrag en ongewenste intimiteiten (sexueel intimiderend) onduidelijk wordt. En die grens is vaak al moeilijk genoeg te trekken!

Op jouw beurt zou je weer heel overdreven schrikkerig kunnen reageren. "O pardoooon, vreselijk, ga ik me daar even de fout in! Ik wist niet dat je daar zo overstuur van zou raken. Of: "hoe haal je het in je hoofd om naar me te slaan?! (ook zwaar overdreven natuurlijk)"
Of inderdaad: kortaf: "loop dan niet voor mijn poten, want daar kan ik niet tegen"
In een verder discussie kun je verwijzen naar diva-gedrag en de noodzaak om je in het sociale verkeer een beetje te beheersen.

[ Bericht 12% gewijzigd door novel op 13-07-2011 11:39:32 ]

Ik zie hierin ook een spiegelbeeld van de discussie "assertief of opgeFOKt" die hier loopt.
Als iedereen zich maar als koninkje op mag stellen, krijg je dat mensen elkaar verrot gaan slaan omdat er iemand tegen ze aanstoot als ze met een biertje staan ....

Wat een onzin om dat als divagedrag te bestempelen. Iedereen heeft het volste recht om zelf te bepalen en aan te geven of en hoe iemand aangeraakt wil worden. Het is gissen naar de reden waarom ze het liever niet heeft, maar die reden doet in feite ook niet ter zake. Ze geeft aan dat ze het liever niet heeft. Niks mis mee. Je kunt hooguit struikelen over de manier waarop, maar ook dan hoef je je die bitse toon niet persoonlijk aan te trekken. Iemand kan het nodig hebben of vinden om op duidelijke toon een grens aan te geven. Je hoeft alleen die grens maar te respecteren, dus een 'ok, dan weet ik dat voortaan' is genoeg. En dan is het klaar.

Je mag een ander ook niet schofferen met een overdreven reactie. Je kan wel een overgevoeligheid hebben, maar dat is geen excuus om dan maar hysterisch reageren (dan zijn er nog wel meer overgevoeligheden te bedenken, en wordt het een kijvende bende).

De reden doet inderdaad niet terzake. Hoogstens als verzachtende omstandigheid.

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 11:53 schreef novel het volgende:
Je mag een ander ook niet schofferen met een overdreven reactie. Je kan wel een overgevoeligheid hebben, maar dat is geen excuus om dan maar hysterisch reageren (dan zijn er nog wel meer dingen te bedenken en wordt het een kijvende bende).

De reden doet inderdaad niet terzake. Hoogstens als verzachtende omstandigheid.

Hysterisch? Schofferen? Vind je dat niet wat overdreven?

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 11:54 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Hysterisch? Schofferen? Vind je dat niet wat overdreven?

Nee, een opvallend afwerende beweging en uitdrukkelijk tot de orde roepen voor iets dat normaal is in het sociale verkeer is grof.
Trouwens, volgens dezelfde redenatie: TS voelde zich geshockeerd. Dus! was het shockerend. Of moet TS zich dan maar wel beheersen daarin???

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 11:59 schreef novel het volgende:

[..]

Nee, een op vallend afwerende beweging en uitdrukkelijk tot de orde roepen voor iets dat normaal is in het sociale verkeer is grof.
Trouwens, volgens dezelfde redenatie: TS voelde zich geshockeerd. Dus! was het schockerend. Of moet TS zich dan maar wel beheersen daarin???

Die beweging en de toon kan ik nog wel verklaren vanuit de mogelijke schrik, dus die is misschien wat impulsief geweest. Nogmaals, je weet niet wat de achtergrond is.

TS heeft zo te lezen rustig kunnen reageren en dat lijkt me ook wel wenselijk. Want met een reactie zoals jij die een paar posts hierboven suggereert, was de situatie misschien wel geėscaleerd. Als iemand een grens aangeeft en je reageert direct met jouw eigen grens, dat is niet altijd constructief.

TS kan het achteraf nog eens aankaarten. Vertellen hoe het overkwam en dat ze er van schrok. Maar als de relatie met deze collega verder normaal is, kun je je afvragen wat dat nog voor nut heeft. Als hetzelfde zich op andere momenten nog eens voordoet, dan kun je een gesprek aangaan en dan zou ik het over de boeg gooien van 'onvoorspelbaar' en 'hoe kan ik goed rekening met je houden'.

Jezus wat een problemen, raak dat mens volgende keer niet aan en maak er verder niet zo'n olifant van.

vrouwen..

Ze was waarschijnlijk gewoon geschrokken. Je weet nu dat ze het niet wil, maak er niet zo'n punt van. Als ik met iemand in gesprek ben (of in gedachten verzonken) en iemand tikt me opeens aan dan vlieg ik een meter de lucht in Dan reageer ik ook wel een beetje raar denk ik. Kan helemaal chagrijnig worden als ze dan zeggen "oeh, slecht geweten? LOLOLOLOL"

Het is geen doelloos topic. Mensen onderschatten wel eens dat wat zij zien als een onschuldige aanraking voor anderen een groffe overtreding van persoonlijke ruimte is. Alleen is dat geen wereldramp, je hoeft je er niet druk om te maken dat iemand die zich even 'overschreden' voelt wat vreemd reageert

Sommige vrouwen zijn gewoon niet zo aanrakerig. Vast iets van vroeger.

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 12:29 schreef tuintegel het volgende:

[..]

Voor iedereen , ik heb dan ook normaal gereageerd met de woorden : sorrie daar was ik mij niet van bewust ik zal het niet meer doen .

Negeren ga ik haar toch ook niet, want het is een collega en je moet samenwerken .
Tevens geef ik ook aan dat het ieders goed recht is niet aangeraakt te willen worden , de heftigheid van de reactie begrijp ik echter niet.

Ik trek het mij ook niet persoonlijk aan en zeker niet nadat ik vernomen heb, dat ze wel vaker iets te hard uit haar slof schiet de laatste tijd.

Als je er zo mee op kunt gaan, lijkt me dat prima.

Bij sommige collega's kun je ernaar vragen of er wat aan de hand is, maar als die vertrouwelijkheid er niet is, zou ik het niet doen.

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 12:08 schreef Lienekien het volgende:

[..]

TS heeft zo te lezen rustig kunnen reageren en dat lijkt me ook wel wenselijk. Want met een reactie zoals jij die een paar posts hierboven suggereert, was de situatie misschien wel geėscaleerd. Als iemand een grens aangeeft en je reageert direct met jouw eigen grens, dat is niet altijd constructief.

Het was ook mijn bedoeling om te laten zien dat de situatie uit de hand loopt als iedereen maar meteen reageert vanuit zijn overgevoeligheden. Mensen met overdreven reacties kunnen daar alleen mee weg komen doordat anderen vinden dat men dat moet accepteren. Maar langzamerhand gaat iedereen zijn overgevoeligheden uitleven om zich ook maar als persoonje te laten gelden.

Spontaan uitleven is leuk voor een therapiegroep (om je eigen emoties te ontdekkken), maar in het dagelijks verkeer is het de bedoeling dat je je emoties onderkent, en er ervolgens op gepaste wijze mee omgaat.

Anders leidt het er toenemend toedat mensen tegen elkaar gaan opbieden in heilige verontwaarding omdat ze 'slachtoffer' zouden zijn van gedrag van anderen. Dat leidt tot een sfeer van wat men in het angelsaksische inmiddels 'the age of entitlement' (weet even geen vertaling)' is gaan noemen

'Korte lontjes' verzieken de sfeer inmiddels overal.
Dit gebrek aan zelfbeheersing leidt weer elders tot geklaag over verziekte werkomgevingen die gedomineerd worden door gestoorde types. ("Onze chef valt regelmatig woedend uit. Wat moeten wij in godsnaam doen?")

Je hebt wel een punt, als het gaat om gevallen waarin iemand structureel zo reageert. Bij een incident kun je er volgens mij mild mee omgaan.

Als iemand blijkbaar een beetje labiel is, kun je (als het niet te ver gaat) best wat tolerant zijn over 'uitschieters'. Ben ik helemaal voor. Maar het moet wel duidelijk zijn dat dat niet als normaal gezien wordt.

Het is vaak ook aanstellerij.
Er was vroeger ook eens een figuur die meteen met een karate afweer reageerde als zelfs vrienden hem op de schouder tikten. Zgn. uit automatische reflex. Toen ik zei dat we niet in een vechtfilm of een oorlog zaten, en het dus belachelijk was om je reflexen zo scherp afgesteld te hebben, kwam het vreemd genoeg nooit meer voor. Zo onbeheersbaar was het dus blijkbaar niet.

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 13:45 schreef novel het volgende:
Als iemand blijkbaar een beetje labiel is, kun je (als het niet te ver gaat) best wat tolerant zijn over 'uitschieters'. Ben ik helemaal voor. Maar het moet wel duidelijk zijn dat dat niet als normaal gezien wordt.

Het is vaak ook aanstellerij.
Er was vroeger ook eens een figuur die meteen met een karate afweer reageerde als zelfs vrienden hem op de schouder tikten. Zgn. uit automatische reflex. Toen ik zei dat we niet in een vechtfilm of een oorlog zaten, en het dus belachelijk was om je reflexen zo scherp afgesteld te hebben, kwam het vreemd genoeg nooit meer voor. Zo onbeheersbaar was het dus blijkbaar niet.

Dus ze mag best labiel zijn, maar het moet haar nog wel even verteld worden dat het niet normaal is? En dat ze eigenlijk een aansteller is?

You've lost me.

Walgelijke reactie. Typisch gedrag voor een autist die na 10 jaar sociaal isolement de zolderkamer verlaat, defensief en achterdochtigheid alom.

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 13:51 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Dus ze mag best labiel zijn, maar het moet haar nog wel even verteld worden dat het niet normaal is? En dat ze eigenlijk een aansteller is?

You've lost me.

Ja, beetje tricky. Labiel is niet abnormaal. Zijn we allemaal wel eens, korter of langer. Onbeheerst reageren is iets anders, hoewel het helaas kan voorkomen. Subtiel kun je laten merken dat dat toch wel wat te ver gaat (stelt ook een grens). En ongezegd kan het ook voor iedereen duidelijk zijn dat het niet de norm is.

Die vrouw uit de OP leek het echter normaal te vinden om op die manier anderen tegen haar grenzen te laten stuiteren. En dat gaat weer te ver.

(Gelukkig is hier de schade vrij klein:TS voelde zich niet fijn eronder, en bracht dat hier ter sprake omdat ze een beetje aan zichzelf twijfelde. Maar wat als TS zelf ook in een onzekere toestand had verkeerd? Dan wordt je door zo'n voorval op je werk ook niet vrolijker)

Had die vrouw trouwens niet kunnen bedenken dat het niet kwaad bedoeld was, ipv. een speciale behandeling te eisen?
Als je met andere mensen verkeert, heb je nou eenmaal te maken met wat in het normale verkeer gebruikelijk is. En dan spreek ik natuurlijk niet van een subcultuurtje waarin vrouwen 'gezellig' worden bepoteld of suggestief aangesproken.