Genderdysforie - deel 25

Deze week is het mijn 5 maanden T dag....en eerlijk eindelijk begin ik me comfortabel te voelen.

Trouwens irritant hoor die seksdrive zonder partner.
Maar ja als dat alles is teken ik ervoor.

Heh, ik heb dus helemaal geen verschil gemerkt in die sexdrive

Mijn maatje heeft gister zijn eerste shot gehad Wel tof.

Gaat het goed verder, droppie?

hier loopt bijna alles op rolletjes zo gezegd.
alleen soms een beetje jammer dat je achter de rug om moet horen uh hij gedraagt zich wel als een puber hoor ( voornamelijk de invulling van de ander hoe een puber moet zijn ), maar het vervolgens dan niet tegen mij durven zeggen.

iemand vroeg mij om een boek te schrijven over mijn leven en mijn transitieverhaal.
ik heb nee gezegd...zou niet weten wat dat voor een meerwaarde zou hebben.
als iemand iets wil weten of het leuk vind om schrijfsels te lezen dan leest men mijn gedichten maar denk ik dan.

verder had ik vandaag bijna een blunder....maak je een geluidsopname van je stem op lokatie komt er iemand het cafe waarvoor we stonden uit gelopen.
het einde van de opname was nogal plotseling aangezien niemand daar van mijn verleden weet en me dus gewoon als iets wat verlegen homo ziet.

Trouwens de mannen beginnen er ook steeds mooier uit te zien, ofwel mijn ogen zitten niet bepaald in mijn achterzak

Trouwens totaal offtopic misschien maar oke.

Ik was een week of 2 geleden bij de psychiater voor medicatie controle en hij zegt tegen mij minder zo snel mogelijk met je medicatie ( Risperdal) want de medicatie die je gebruikt is niet goed voor je hormoonwaardes.

Een bijwerking is dus tepelvloed ( ook bij mannen ) veroorzaakt door een te hoge concentratie van een bepaald hormoon.

Ik heb toen ik pre-t was gezegd tegen de endo welke medicatie ik gebruikte en kreeg verder dus niks te horen over mijn Risperdalgebruik.
Toen ik na 3 maanden mijn waardes van de 0 meting te horen kreeg zei de endo dat alles goed was.

De uitslagen van een paar maanden geleden heb ik nog niet terug gehad.

volgens mijn psychiater moet ik alweer dus aan de endocrinoloog vragen hoe het nu zit met de Risperdal.

Hopelijk blijven mijn hormoonwaardes goed want een bijwerking van de Risperdal of eigenlijk 2 die wil ik liever niet kwijt....een bijwerking is nl het stoppen van je menstruatie en de ander is het bijna geheel wegblijven van migraine.

Na vijf maanden T heb je waarschijnlijk geen menstruatie meer hoor. En is er niks anders dat tegen migraines werkt? Want dit lijkt me ook niet echt gezond...

nou iedereen die ik ken die aan de androgel zit had nog zijn menstruatie tot het weghalen van het kippenhok.
die pillen tegen migraine Maxalt of hoe je dat ook schrijft daar wordt ik kotsmisselijk van.
Er zijn ook nog andere pillen maar die worden niet vergoed a +/- 35 euro per pil.
Bijwerking van die pil migraine en Vertigo ( liever niet dus )
bovendien heeft de Risperdal ook nog andere gunstige bijwerkingen dan alleen dat.

eigenlijk het enige vervelende eraan is dus de tepelvloed ( die ik niet heb) en dat je ervan aankomt ookal eet je praktisch niks.

Hm. Wazig. Nou ja, maar aan je arts vragen dan...

Wonderer wanneer kom je naar de EU eigenlijk?

En een datum voor een evt meet........?

Maar goed ik ga eens naar bed het is ongeveer 0.20 u en morgenvroeg moet ik iemand van de bus ophalen

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 00:18 schreef wonderer het volgende:
Hm. Wazig. Nou ja, maar aan je arts vragen dan...

Ja.

Maar ik blijf het vaag vinden dat mijn psychiater van de GGZ niet even met de endocrinoloog en mijn psycholoog van het genderteam belt als hij zoveel vragen heeft.

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 00:19 schreef Dropkogel het volgende:
Wonderer wanneer kom je naar de EU eigenlijk?

En een datum voor een evt meet........?

Maar goed ik ga eens naar bed het is ongeveer 0.20 u en morgenvroeg moet ik iemand van de bus ophalen

Eind september/begin oktober.

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 00:21 schreef Dropkogel het volgende:

[..]

Ja.

Maar ik blijf het vaag vinden dat mijn psychiater van de GGZ niet even met de endocrinoloog en mijn psycholoog van het genderteam belt als hij zoveel vragen heeft.

Is het ook... Communicatie is blijkbaar niet hun sterktste punt

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 18:07 schreef Abby79 het volgende:

Dat ligt denk ik aan de voorbereiding, bij mij wist iedereen in m'n sociale cirkel het al een half jaar of meer (dus incl. werk / vrienden / familie). Dus de stap was veel kleiner dan "opeens". En hoewel nog niet iedereen me als vrouw behandeld, probeert (bijna) iedereen het wel, dus dat voelt erg goed

[..]

De eerste keer dat je in een jurk naar het werk gaat, zal het toch even opkijken worden denk ik En in mijn geval was de snelle ruk zeker niet onsuccesvol.

Vooralsnog weet op mijn werk niemand ergens van. Die coming out is ook wel iets waar ik het meest tegenop zie. Het meest 'aparte' dat ze van mij weten is dat ik breien als hobby heb.

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 08:43 schreef Fixers het volgende:

[..]

Vooralsnog weet op mijn werk niemand ergens van. Die coming out is ook wel iets waar ik het meest tegenop zie. Het meest 'aparte' dat ze van mij weten is dat ik breien als hobby heb.

Dat weet ik ook nog wel, ik heb er ook echt lang mee gezeten met het "wanneer vertel ik het ze". Op een gegeven moment ben ik echter gewoon met m'n bazen gaan praten (leuk gesprek geworden, na m'n begin met "ik moet iets vertellen" denken ze automatisch dat je opstapt, het bleek iets heeeel anders te zijn ). Daarna heeft het denk ik nog een maand of 2 geduurt voor ik de rest van het bedrijf op de hoogte had gesteld. Ik probeerde een tijd te vinden dat iedereen er zou zijn, maar zelfs in het kleine bedrijf waar ik werk (ongeveer 12 man) bleek dat onmogelijk. Dus op een gegeven moment op advies van m'n directe leiding gevende hetzelfde gesprek gehad maar dan met bijna iedereen in het bedrijf. En ook daar waren de reacties eerst "ow, hij gaat vertrekken", maar na het gesprek hadden ze bijna meteen zoiets van "ah, ze blijft" De paar mensen die er die middag niet waren heb ik dezelfde dag nog een mailtje gestuurd met daarin het verhaal.

Ik moet wel zeggen, ik heb in mijn sociale cirkel echt enorm veel geluk, natuurlijk, iedereen vind het raar of vreemd, maar er is niemand afkeurend, ze steunen me allemaal. Sowieso vind ik het in dat opzicht meevallen, ik ben nergens slechte reacties tegengekomen, alleen dus verbazig.

Trouwens!

ING heeft het Mw bij mijn rekeningen weggehaald Het kan dus wel. Nou nog even uitzoeken hoe het in internetbankieren weg gaat maar overmaken enzo is geen probleem meer.

@ Wonderer,
Dat is goed nieuws, gefeliciteerd.

Thanks

Voor het eerst bij mn mama vandaag als meisje

Ik zou er gaan eten en onaangekondigd was ik er dus als meisje en ze reageerde niet echt vol enthousiasme meteen maar dat snapte ik achteraf ook wel. Ik bedoel, ze heeft geen idee wat ik leuk vind qua kleding en hoe het er uit zou zien heeft ze volgens mij niet bij willen stilstaan

Maar we kwamen er samen achter dat ze gewoon een andere smaak heeft die eigenlijk niet echt hip is

Ze vond mn vest te oudbollig bvb dus daar ging het heel de tijd over en toen liet ik plaatjes zien van wat ik nou leuke kledingstijl vind, en toen ging het over mn zusje dat mn zusje ook niks leuk vind wat mn moeder in de winkel aanwijst etc

We konden er wel om lachen erna en ze draaide dus wel bij en toen kwam ze met dingen aan die ze had gekregen maar die ze zelf niet paste of wat dan ook en daar zaten dingen bij die ik dan weer ordinair vond en uiteindelijk was het dus allemaal wel goed Ze zal er vroeg of laat toch aan moeten wennen. En het is al laat inmiddels.

Vinden jullie het moeilijk om een eigen (kleding)stijl te vinden nu je halverwege je leven begint, zeg maar?

das lang geleden, ik begon op mijn 12de ofzo.
aangezien je dan nog geen eigen geld hebt is het altijd net op het randje van wat je ouders vinden kunnen.

quote:

Op maandag 22 augustus 2011 21:46 schreef Dropkogel het volgende:
das lang geleden, ik begon op mijn 12de ofzo.
aangezien je dan nog geen eigen geld hebt is het altijd net op het randje van wat je ouders vinden kunnen.

Het was ook meer aan de dames gericht Ik draag ook al sinds ongeveer die tijd herenkleding.

Ik wist al heel erg welke kleren ik leuk vond

Nu nog geld

Maar mijn psychologe zei dat er best veel waren die dat moeilijk vonden

Ik heb vandaag een shirtje uit de kast getrokken dat ik misschien al zeven of acht jaar heb, ribstof met knoopjes, maatje S... en nu staat het pas echt tof (en een beetje gay ). Ik ben elke dag blijer met mijn spiegelbeeld

quote:

Op maandag 22 augustus 2011 21:19 schreef wonderer het volgende:
Vinden jullie het moeilijk om een eigen (kleding)stijl te vinden nu je halverwege je leven begint, zeg maar?

Net als Dropkogel ben ik rond m'n 12e begonnen met het verzamelen van een 2e garderobe. Natuurlijk, destijds droeg ik die niet publiekelijk (met uitzondering van carnaval in de 3e van het vwo - waar alle meiden destijds positief commentaar hadden, met uitzondering over m'n schoenen! ).

In de afgelopen 20 jaar is de kledingstijl gewoon meegegroeid. En schijnbaar succesvol, m'n moeder is vaak jaloers op m'n kleding omdat zij amper leuke dingen kan vinden en m'n schoonzusje leent regelmatig wat van m'n kleding (ze staat zelfs in mijn jurk op de trouwfoto's van m'n andere broer! )

quote:

Op maandag 22 augustus 2011 21:19 schreef wonderer het volgende:
Vinden jullie het moeilijk om een eigen (kleding)stijl te vinden nu je halverwege je leven begint, zeg maar?

Best wel. Je moet natuurlijk niet alleen kijken naar wat je mooi vindt maar ook wat goed past/staat bij jouw lichaamsvorm. Als je daar vroeg mee begint dan zal dat langzaam groeien en evolueren. Maar ik heb er nu ook wel moeite mee,

Het shirtje in kwestie

Het verschilt dus bij mensen. Ik had gedacht dat meer dames er zoals Fixers mee zouden zitten maar dat valt blijkbaar mee