Genderdysforie - deel 25

quote:

Als je tegen een transvrouw zegt dat zij genderdivers is, dan is dat eigenlijk een belediging,

Andersom ook? Ik kom eigenlijk alleen maar transvrouwen tegen die hier moeite mee hebben. Het afzetten tegen transgenders en travestieten vind ik altijd wat verdacht. Overigens mag je mij gerust genderdivers noemen hoor...Dus er kan 1 protest van de lijst af.

Er zijn talloze definites en interpretaties van die definities. En wij hebben er helemaal niets aan. Emanciperen doe je niet door een groep in 100 kleinere groepjes op te splitsen. Het is slechts zelfbescherming en een variant van 'in de kast blijven'. Des te kleiner de groep, hoe groter de kans dat niemand je opmerkt.

Iedereen die zich niet gelukkig voelt in zijn geboortegeslacht en/of in de maatschappelijke rol die daaruit voortvloeit, zou de handen ineen moeten slaan om 'ons' een stem van betekenis te geven. Dat daarvoor data en wetenschappelijk onderzoek nodig is, kan ik alleen maar bevestigen, en laten wij voor die analyse dan al die definities gebruiken. Maar laten wij het ook voor alle niet-transen zo eenvoudig mogelijk maken. Des te groter de kans op acceptatie.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 16:03 schreef Onderweg het volgende:
Ik kom eigenlijk alleen maar transvrouwen tegen die hier moeite mee hebben.

Ja, dat lijkt me ook niet zo vreemd, een transseksueel verandert van sekse, niet van gender. Mijn gender is vrouw, was altijd vrouw en zal altijd vrouw blijven. Daar is echt niets 'trans' of 'variants' aan.

Ik ben het echt zat om continu te horen dat ik 'vroeger man' was, of dat ik een 'man ben die een vrouw wil zijn'. Of dat ik een soort derde gender ben. Dat ben ik niet, maar dat impliceer je wel met een term als genderdivers of gendervariant.

Je hebt altijd mensen die het moeilijk zullen accepteren, hoe goed geinformeerd de maatschappij ook is, omdat die simpelweg te kortzichtig zijn. Sowieso wanneer ze er zelf niet mee in aanraking komen. Zelfde als met het generaliseren van allochtonen. Hier in deze kleine dorpjes merk ik het heel erg in ieder geval. Ik zit me dan ook wel eens af te vragen of door hun strot duwen wel zo'n goeie oplossing zou zijn. Het samen staan we sterk verhaal snap ik wel, maar ik vind het heel erg moeilijk om daar in mee te doen omdat ik me niet heel graag met transseksualiteit identificeer

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 18:44 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Ja, dat lijkt me ook niet zo vreemd, een transseksueel verandert van sekse, niet van gender. Mijn gender is vrouw, was altijd vrouw en zal altijd vrouw blijven. Daar is echt niets 'trans' of 'variants' aan.

Ik ben het echt zat om continu te horen dat ik 'vroeger man' was, of dat ik een 'man ben die een vrouw wil zijn'. Of dat ik een soort derde gender ben. Dat ben ik niet, maar dat impliceer je wel met een term als genderdivers of gendervariant.

Maar niet elke transseksueel denkt er zo over. Misschien vrouwen wat meer dan mannen, want ik zie vaker mannen die zich genderqueer (blijven) noemen dan vrouwen, maar zoveel vrouwen zie ik nou ook weer niet. Dus zeggen dat "een transvrouw" beledigd is, is net zo op een hoop gooien als zeggen dat alle transvrouwen genderdivers zijn.

Ik heb niet gezegd dat elke transvrouw dan beledigd is, ik heb alleen gezegd dat ik het een belediging vind.

Overigens hebben mannen ook niet zo'n last van de associatie met travestieten zoals vrouwen dat wel hebben, dus dat kan verklaren waarom mannen zich minder druk maken over het benoemen van de verschillen.

Tja, zonder iemand te willen beledigen, jij (en ook ik) bent nu eenmaal anders dan iemand die direkt in het juiste lichaam geboren is. Ik kan daar echt niets aan veranderen, ook niet post-op. Als iemand mij een travestiet noemt, zit hij/zij er naast (omdat ik nu eenmaal behoefte heb mijn lichaam en sociale rol te wijzigen) maar ik zal dat niemand kwalijk nemen omdat de hele terminologie voor buitenstaanders niet te volgen is. Zelfs 'insiders' hanteren voor alles en nog wat verschillende termen. Ik noem mijzelf transsexueel hoewel mijn situatie niets met sex te maken heeft. Maar het is nu eenmaal voor de meesten het enige dat duidelijkheid verschaft zonder tegelijkertijd een encyclopedie te overhandigen.

Overigens is 'travestiet' een gebruikelijk scheldwoord in de mannengemeenschap, dus of mannen er niet zo'n probleem mee hebben ......Maar je hebt het waarschijnlijk over transmannen, wat direkt weer een verschil met 'mannen geboren in een mannenlichaam' aangeeft. Je kunt mensen die in het juiste lichaam geboren zijn nu eenmaal niet 1:1 overzetten op mensen die dat niet zijn.

Het is niet zo zwart-wit als je wilt en misschien hoopt. Ik heb met mensen gesproken waarvan ik echt geen idee had waar ze 'voor stonden', maar dat maakt in het gesprek niets uit, zolang je maar in staat bent je eigen 'ongemakkelijkheid' opzij te zetten.

Het enige dat ik vraag is dat ik weet wat ik tegen ga komen voordat ik met iemand sex zou hebben, maar zolang de kleren aanblijven maakt het mij niet zoveel uit wat er onder zit. Mijn eigen transzijn zitten tussen mijn oren en niet die van andere mensen.

Maar goed, het blijft een lastige discussie omdat het bijna niet los te zien is van persoonlijke omstandigheden. Ik ken maar weinig mensen die zich daarbij kunnen abstraheren van hun eigen krachten en zwakheden(en ik zeg niet dat ik dat wel kan). Voorlopig is het gokwerk om verklaringen te zoeken, zolang de groep niet groot genoeg is om er meer onderzoek voor te verrichten (en 80% in de kast blijft). Daarom zal de groep (en dat is m.i. alles wat met GD et al te maken heeft) moeten emanciperen.

Het is niet leuk (en ook niet nodig denk ik) om er altijd maar over te moeten praten. Maar het wegstoppen doet de situatie geen goed. Ik zal mij nu (en dat was twee jaar geleden niet zo) niet voor mijn transsexualiteit schamen. Sterker nog, ik vind de (in mijn ogen overdreven) reactie van anderen soms wel grappig. Kom op zeg, de wereld vergaat niet als je buurman een jurk aantrekt

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 19:34 schreef Joanne35 het volgende:
Ik heb niet gezegd dat elke transvrouw dan beledigd is, ik heb alleen gezegd dat ik het een belediging vind.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 14:20 schreef Joanne35 het volgende:
Als je tegen een transvrouw zegt dat zij genderdivers is, dan is dat eigenlijk een belediging, omdat je haar gender daarmee ontkent. Een transvrouw die als vrouw leeft is net zo min genderdivers als een vrouw die als vrouw leeft dat is. Je zou hoogstens kunnen zeggen dat een pre-transitie transvrouw die nog als man leeft genderdivers is.

Dit vatte ik toch echt op als een algemene waarheid en niet alleen iets dat jij vindt...

Ik ben blij dat je mij zo hoog acht dat je al mijn uitspraken als algemene waarheden interpreteert. Maar volgens mij was het toch gewoon maar een mening hoor

Nou, zo interpreteerde ik dat niet. Maar goed, dan is dat ook weer opgehelderd.

-weg-

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 14:20 schreef Joanne35 het volgende:

Genderdiversiteit en transseksualiteit zijn ook twee totaal verschillende dingen. De meeste transseksuelen conformeren zich juist heel erg aan de genderrollen. Als je tegen een transvrouw zegt dat zij genderdivers is, dan is dat eigenlijk een belediging, omdat je haar gender daarmee ontkent. Een transvrouw die als vrouw leeft is net zo min genderdivers als een vrouw die als vrouw leeft dat is. Je zou hoogstens kunnen zeggen dat een pre-transitie transvrouw die nog als man leeft genderdivers is.

Ga ik op zich ook wel mee akkoord
Maar ik snap best dat het moeilijk is, ook voor buitenstaanders, ook voor insiders, er zijn zoveel termen die soms ook nog eens door elkaar gebruikt worden.
Want van meerdere kanten bekeken zou ik ook vallen onder genderdivers, ik ben namelijk niet geboren als biologisch meisje....
Terwijl je ook de optiek hebt die hier boven gequote is.

Anyway, meeting, i'm in
Alleen heb ik een vraagje, zou mijn partner misschien ook mee mogen komen? Ze valt niet binnen de groep lotgenoten maar zet haarzelf wel in voor genderrechten.

"biologisch meisje", ook al zo'n foute term.

Maar ja, terminologie blijft lastig, dat ben ik wel met je eens. Ik heb het idee dat je inzichten ook sterk kunnen veranderen door je transitie heen (althans zo ervaar ik het wel).

quote:

Op maandag 15 augustus 2011 12:45 schreef Joanne35 het volgende:
"biologisch meisje", ook al zo'n foute term.

Ja, inderdaad. Iedereen is, ongeacht zijn of haar (nieuwe) geslacht, biologisch aangezien wij een product van de natuur zijn (net zoals dat ook het geval is bij platen en dieren).

Welke naam moet je er dan aan hangen? Want op die manier valt heel veel af.
Genetisch meisje misschien?

Disregard, daar vallen transmannen ook onder.

Een cisgender meisje dan?

[ Bericht 35% gewijzigd door Venus-Castina op 15-08-2011 18:33:15 ]

Cisgender wordt hier veel gebruikt ja.

Alleen is het woord cisgender niet echt wijdverbreid bekend.

Nog niet

Ik kan me qua termen er allemaal niet heel erg druk over maken. De helft van wat hier genoemd wordt heeft mijn omgeving toch nog nooit van gehoord. Bijna alle mensen met wie ik het heb besproken, snapten wel meteen dat het iets anders was dan travestie, gelukkig.

Het enige waar ik me aan erger, maar waar ik ze maar luchtig in verbeter, is als ze vervolgens wel zeggen, oh was je gisteren verkleed als meisje oid. Alsof het een verkleedpartij is Zeg altijd maar dat ik me juist als jongen aan het verkleden ben en omgekeerd dus wel mezelf ben.

Mijn moeder op MSN:
(4:32:11 PM) *moeder*: nou knul, ik ga naar bed, ben moe van de vakantie



Realiseerde het me pas nadat ze offline was.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 00:05 schreef Maisnon het volgende:
Ik kan me qua termen er allemaal niet heel erg druk over maken. De helft van wat hier genoemd wordt heeft mijn omgeving toch nog nooit van gehoord. Bijna alle mensen met wie ik het heb besproken, snapten wel meteen dat het iets anders was dan travestie, gelukkig.

Het enige waar ik me aan erger, maar waar ik ze maar luchtig in verbeter, is als ze vervolgens wel zeggen, oh was je gisteren verkleed als meisje oid. Alsof het een verkleedpartij is Zeg altijd maar dat ik me juist als jongen aan het verkleden ben en omgekeerd dus wel mezelf ben.

Goed antwoord

Ik probeerde een poosje terug iemand aan zijn verstand te peuteren dat "convincing" niet echt het juiste woord was. Zonder zelf uit de kast te komen.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 00:37 schreef wonderer het volgende:
Mijn moeder op MSN:
(4:32:11 PM) *moeder*: nou knul, ik ga naar bed, ben moe van de vakantie



Realiseerde het me pas nadat ze offline was.

Die van mij doet de laatste tijd steeds meer mijn mening vragen over kleding enzo. Gisteren bijvoorbeeld nog over schoenen. Ik zie dat wel als een stuk erkenning van het meisje in me. Vroeger deed ze dat nooit, en mijn broer vraagt ze het ook niet. Wellicht ook wel inspelend op de wens een dochter te willen. (Kwam ik kort geleden achter, mijn ouders hadden tijdens de zwangerschap gehoopt dat ik een meisje zou zijn.)

@Maisnon over dat verkleden, dat vind ik voor mijzelf nog niet zo makkelijk gezegd. Ik draag al 28 jaar jongetjes kleding. Dat ben ik gewend. Vrouwelijk kleding voelt goed, maar wel wat onwennig. Ik had het er van de week met de psych ook over: in één keer omgaan zal een te grote schok zijn. Beter stukje bij beetje m'n uiterlijk en zelfpresentatie aanpassen voelt prettiger. Soms is die pleister er in een snelle ruk aftrekken niet de beste methode.

Niet alleen moet je zelf wennen, je moet je omgeving ook een kans geven om te wennen, vind ik. Niet dat je je volledig naar hen moet schikken, maar je moet ook niet egoistisch zijn en alleen aan jezelf denken, dan maak je acceptatie alleen maar moeilijker. Zeker de mensen die dicht bij je staan willen toch wel een beetje rekening mee gehouden worden. Je bent niet alleen op de wereld, tenslotte

Ik had de mazzel dat ik eigenlijk al sinds de puberteit in mannenkleren rondliep, maar da's voor mij natuurlijk eenvoudiger dan voor jullie.

Ja ik heb het nu maar zo verzonnen dat ik de komende weken elke week 1 dag meer als meisje ben anders is het gewoon ook niet te doen, zo'n omslag.

Voor jezelf ook niet, denk ik. Stel je voor dat vanaf morgen iedereen je meteen als vrouw zou behandelen, zou dat niet wennen zijn, en gek? Zelfs al voelt het beter, het is niet iets dat je al gewend bent.

Ik was wel erg blij dat de hormonen traag hun werk deden, maar ik begin NU pas (na twee jaar) niet meer op te kijken van elke "hij"...

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 17:57 schreef Maisnon het volgende:
Ja ik heb het nu maar zo verzonnen dat ik de komende weken elke week 1 dag meer als meisje ben anders is het gewoon ook niet te doen, zo'n omslag.

Knap. Ik had zelf het plan ook langzaam om te gaan, maar had ze op het werk al gewaarschuwd voor een "preview" op een dag dat ik 's middags naar Gent zou moeten. Dus maandag 2 mei voor de eerste keer als mezelf naar het werk geweest voor 1 ochtend, en ik kon de volgende dag gewoon niet meer terug naar m'n mannelijke versie. Dus uitenidelijk was dat de eerste dag van m'n full-time vrouw zijn De reden dat ik niet terug wilde: die maandag middag voelde het alsof ik uit de gevangenis was gekomen, en die dinsdag wilde ik daar echt niet naar terug.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 18:00 schreef wonderer het volgende:
Voor jezelf ook niet, denk ik. Stel je voor dat vanaf morgen iedereen je meteen als vrouw zou behandelen, zou dat niet wennen zijn, en gek? Zelfs al voelt het beter, het is niet iets dat je al gewend bent.

Ik was wel erg blij dat de hormonen traag hun werk deden, maar ik begin NU pas (na twee jaar) niet meer op te kijken van elke "hij"...

Dat ligt denk ik aan de voorbereiding, bij mij wist iedereen in m'n sociale cirkel het al een half jaar of meer (dus incl. werk / vrienden / familie). Dus de stap was veel kleiner dan "opeens". En hoewel nog niet iedereen me als vrouw behandeld, probeert (bijna) iedereen het wel, dus dat voelt erg goed

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 08:49 schreef Fixers het volgende:Beter stukje bij beetje m'n uiterlijk en zelfpresentatie aanpassen voelt prettiger. Soms is die pleister er in een snelle ruk aftrekken niet de beste methode.

De eerste keer dat je in een jurk naar het werk gaat, zal het toch even opkijken worden denk ik En in mijn geval was de snelle ruk zeker niet onsuccesvol.

Deze week is het mijn 5 maanden T dag....en eerlijk eindelijk begin ik me comfortabel te voelen.

Trouwens irritant hoor die seksdrive zonder partner.
Maar ja als dat alles is teken ik ervoor.

Heh, ik heb dus helemaal geen verschil gemerkt in die sexdrive

Mijn maatje heeft gister zijn eerste shot gehad Wel tof.

Gaat het goed verder, droppie?

hier loopt bijna alles op rolletjes zo gezegd.
alleen soms een beetje jammer dat je achter de rug om moet horen uh hij gedraagt zich wel als een puber hoor ( voornamelijk de invulling van de ander hoe een puber moet zijn ), maar het vervolgens dan niet tegen mij durven zeggen.

iemand vroeg mij om een boek te schrijven over mijn leven en mijn transitieverhaal.
ik heb nee gezegd...zou niet weten wat dat voor een meerwaarde zou hebben.
als iemand iets wil weten of het leuk vind om schrijfsels te lezen dan leest men mijn gedichten maar denk ik dan.

verder had ik vandaag bijna een blunder....maak je een geluidsopname van je stem op lokatie komt er iemand het cafe waarvoor we stonden uit gelopen.
het einde van de opname was nogal plotseling aangezien niemand daar van mijn verleden weet en me dus gewoon als iets wat verlegen homo ziet.

Trouwens de mannen beginnen er ook steeds mooier uit te zien, ofwel mijn ogen zitten niet bepaald in mijn achterzak

Trouwens totaal offtopic misschien maar oke.

Ik was een week of 2 geleden bij de psychiater voor medicatie controle en hij zegt tegen mij minder zo snel mogelijk met je medicatie ( Risperdal) want de medicatie die je gebruikt is niet goed voor je hormoonwaardes.

Een bijwerking is dus tepelvloed ( ook bij mannen ) veroorzaakt door een te hoge concentratie van een bepaald hormoon.

Ik heb toen ik pre-t was gezegd tegen de endo welke medicatie ik gebruikte en kreeg verder dus niks te horen over mijn Risperdalgebruik.
Toen ik na 3 maanden mijn waardes van de 0 meting te horen kreeg zei de endo dat alles goed was.

De uitslagen van een paar maanden geleden heb ik nog niet terug gehad.

volgens mijn psychiater moet ik alweer dus aan de endocrinoloog vragen hoe het nu zit met de Risperdal.

Hopelijk blijven mijn hormoonwaardes goed want een bijwerking van de Risperdal of eigenlijk 2 die wil ik liever niet kwijt....een bijwerking is nl het stoppen van je menstruatie en de ander is het bijna geheel wegblijven van migraine.

Na vijf maanden T heb je waarschijnlijk geen menstruatie meer hoor. En is er niks anders dat tegen migraines werkt? Want dit lijkt me ook niet echt gezond...

nou iedereen die ik ken die aan de androgel zit had nog zijn menstruatie tot het weghalen van het kippenhok.
die pillen tegen migraine Maxalt of hoe je dat ook schrijft daar wordt ik kotsmisselijk van.
Er zijn ook nog andere pillen maar die worden niet vergoed a +/- 35 euro per pil.
Bijwerking van die pil migraine en Vertigo ( liever niet dus )
bovendien heeft de Risperdal ook nog andere gunstige bijwerkingen dan alleen dat.

eigenlijk het enige vervelende eraan is dus de tepelvloed ( die ik niet heb) en dat je ervan aankomt ookal eet je praktisch niks.

Hm. Wazig. Nou ja, maar aan je arts vragen dan...

Wonderer wanneer kom je naar de EU eigenlijk?

En een datum voor een evt meet........?

Maar goed ik ga eens naar bed het is ongeveer 0.20 u en morgenvroeg moet ik iemand van de bus ophalen

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 00:18 schreef wonderer het volgende:
Hm. Wazig. Nou ja, maar aan je arts vragen dan...

Ja.

Maar ik blijf het vaag vinden dat mijn psychiater van de GGZ niet even met de endocrinoloog en mijn psycholoog van het genderteam belt als hij zoveel vragen heeft.

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 00:19 schreef Dropkogel het volgende:
Wonderer wanneer kom je naar de EU eigenlijk?

En een datum voor een evt meet........?

Maar goed ik ga eens naar bed het is ongeveer 0.20 u en morgenvroeg moet ik iemand van de bus ophalen

Eind september/begin oktober.

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 00:21 schreef Dropkogel het volgende:

[..]

Ja.

Maar ik blijf het vaag vinden dat mijn psychiater van de GGZ niet even met de endocrinoloog en mijn psycholoog van het genderteam belt als hij zoveel vragen heeft.

Is het ook... Communicatie is blijkbaar niet hun sterktste punt

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2011 18:07 schreef Abby79 het volgende:

Dat ligt denk ik aan de voorbereiding, bij mij wist iedereen in m'n sociale cirkel het al een half jaar of meer (dus incl. werk / vrienden / familie). Dus de stap was veel kleiner dan "opeens". En hoewel nog niet iedereen me als vrouw behandeld, probeert (bijna) iedereen het wel, dus dat voelt erg goed

[..]

De eerste keer dat je in een jurk naar het werk gaat, zal het toch even opkijken worden denk ik En in mijn geval was de snelle ruk zeker niet onsuccesvol.

Vooralsnog weet op mijn werk niemand ergens van. Die coming out is ook wel iets waar ik het meest tegenop zie. Het meest 'aparte' dat ze van mij weten is dat ik breien als hobby heb.

quote:

Op zondag 21 augustus 2011 08:43 schreef Fixers het volgende:

[..]

Vooralsnog weet op mijn werk niemand ergens van. Die coming out is ook wel iets waar ik het meest tegenop zie. Het meest 'aparte' dat ze van mij weten is dat ik breien als hobby heb.

Dat weet ik ook nog wel, ik heb er ook echt lang mee gezeten met het "wanneer vertel ik het ze". Op een gegeven moment ben ik echter gewoon met m'n bazen gaan praten (leuk gesprek geworden, na m'n begin met "ik moet iets vertellen" denken ze automatisch dat je opstapt, het bleek iets heeeel anders te zijn ). Daarna heeft het denk ik nog een maand of 2 geduurt voor ik de rest van het bedrijf op de hoogte had gesteld. Ik probeerde een tijd te vinden dat iedereen er zou zijn, maar zelfs in het kleine bedrijf waar ik werk (ongeveer 12 man) bleek dat onmogelijk. Dus op een gegeven moment op advies van m'n directe leiding gevende hetzelfde gesprek gehad maar dan met bijna iedereen in het bedrijf. En ook daar waren de reacties eerst "ow, hij gaat vertrekken", maar na het gesprek hadden ze bijna meteen zoiets van "ah, ze blijft" De paar mensen die er die middag niet waren heb ik dezelfde dag nog een mailtje gestuurd met daarin het verhaal.

Ik moet wel zeggen, ik heb in mijn sociale cirkel echt enorm veel geluk, natuurlijk, iedereen vind het raar of vreemd, maar er is niemand afkeurend, ze steunen me allemaal. Sowieso vind ik het in dat opzicht meevallen, ik ben nergens slechte reacties tegengekomen, alleen dus verbazig.

Trouwens!

ING heeft het Mw bij mijn rekeningen weggehaald Het kan dus wel. Nou nog even uitzoeken hoe het in internetbankieren weg gaat maar overmaken enzo is geen probleem meer.

@ Wonderer,
Dat is goed nieuws, gefeliciteerd.

Thanks

Voor het eerst bij mn mama vandaag als meisje

Ik zou er gaan eten en onaangekondigd was ik er dus als meisje en ze reageerde niet echt vol enthousiasme meteen maar dat snapte ik achteraf ook wel. Ik bedoel, ze heeft geen idee wat ik leuk vind qua kleding en hoe het er uit zou zien heeft ze volgens mij niet bij willen stilstaan

Maar we kwamen er samen achter dat ze gewoon een andere smaak heeft die eigenlijk niet echt hip is

Ze vond mn vest te oudbollig bvb dus daar ging het heel de tijd over en toen liet ik plaatjes zien van wat ik nou leuke kledingstijl vind, en toen ging het over mn zusje dat mn zusje ook niks leuk vind wat mn moeder in de winkel aanwijst etc

We konden er wel om lachen erna en ze draaide dus wel bij en toen kwam ze met dingen aan die ze had gekregen maar die ze zelf niet paste of wat dan ook en daar zaten dingen bij die ik dan weer ordinair vond en uiteindelijk was het dus allemaal wel goed Ze zal er vroeg of laat toch aan moeten wennen. En het is al laat inmiddels.

Vinden jullie het moeilijk om een eigen (kleding)stijl te vinden nu je halverwege je leven begint, zeg maar?

das lang geleden, ik begon op mijn 12de ofzo.
aangezien je dan nog geen eigen geld hebt is het altijd net op het randje van wat je ouders vinden kunnen.

quote:

Op maandag 22 augustus 2011 21:46 schreef Dropkogel het volgende:
das lang geleden, ik begon op mijn 12de ofzo.
aangezien je dan nog geen eigen geld hebt is het altijd net op het randje van wat je ouders vinden kunnen.

Het was ook meer aan de dames gericht Ik draag ook al sinds ongeveer die tijd herenkleding.

Ik wist al heel erg welke kleren ik leuk vond

Nu nog geld

Maar mijn psychologe zei dat er best veel waren die dat moeilijk vonden

Ik heb vandaag een shirtje uit de kast getrokken dat ik misschien al zeven of acht jaar heb, ribstof met knoopjes, maatje S... en nu staat het pas echt tof (en een beetje gay ). Ik ben elke dag blijer met mijn spiegelbeeld

quote:

Op maandag 22 augustus 2011 21:19 schreef wonderer het volgende:
Vinden jullie het moeilijk om een eigen (kleding)stijl te vinden nu je halverwege je leven begint, zeg maar?

Net als Dropkogel ben ik rond m'n 12e begonnen met het verzamelen van een 2e garderobe. Natuurlijk, destijds droeg ik die niet publiekelijk (met uitzondering van carnaval in de 3e van het vwo - waar alle meiden destijds positief commentaar hadden, met uitzondering over m'n schoenen! ).

In de afgelopen 20 jaar is de kledingstijl gewoon meegegroeid. En schijnbaar succesvol, m'n moeder is vaak jaloers op m'n kleding omdat zij amper leuke dingen kan vinden en m'n schoonzusje leent regelmatig wat van m'n kleding (ze staat zelfs in mijn jurk op de trouwfoto's van m'n andere broer! )

quote:

Op maandag 22 augustus 2011 21:19 schreef wonderer het volgende:
Vinden jullie het moeilijk om een eigen (kleding)stijl te vinden nu je halverwege je leven begint, zeg maar?

Best wel. Je moet natuurlijk niet alleen kijken naar wat je mooi vindt maar ook wat goed past/staat bij jouw lichaamsvorm. Als je daar vroeg mee begint dan zal dat langzaam groeien en evolueren. Maar ik heb er nu ook wel moeite mee,

Het shirtje in kwestie

Het verschilt dus bij mensen. Ik had gedacht dat meer dames er zoals Fixers mee zouden zitten maar dat valt blijkbaar mee