Nu ben ik van mezelf vrij bescheiden, ik zal niet gauw, of eigenlijk nooit gaan pronken met resultaten die door mij behaald zijn, simpel omdat dat gewoon niet goed voelt voor mij. Ik heb er ook een hekel aan om in het middelpunt van de belangstelling te staan, misschien dat dat er ook nog eens mee te maken heeft. Ik heb dit ook aangegeven aan de directie, dat ik het best in een mail wil zetten, maar dat ik van mezelf vrij bescheiden ben, en het voor mij een beetje als een soort egotrip aanvoelt. Toen kreeg ik de keuze, of de mail zelf opstellen in mijn eigen woorden, of één van de directieleden doet het voor mij, maar dan schijnt er een mail de organisatie in te worden gestuurd, waarin ik, zoals de directie aangaf, de hemel in word geprezen.
Dat laatste zie ik dus al helemaal niet zitten, dus heb maar aangegeven dat ik het zelf zal doen, zit nu dus ook met heel veel moeite een mailtje te tikken waarin de verbeteringen en resultaten zichtbaar zijn, maar ik vroeg me dus af, ben ik de enige die hier zoveel moeite mee heeft? Er worden vaker successen gehaald binnen ons bedrijf, en vooral van de commerciele afdelingen wordt dit vaak en graag met de collega's gedeeld, maar ik vind die mailtjes dan vaak heel slijmerig en egotripperig van aard. Ook de directie stond vanmorgen een beetje vreemd te kijken van mijn aarzeling om het succes aan iedereen mede te delen, die hadden zoiets van
Nu heb ik eigenlijk een beetje het gevoel gekregen dat ik me te bescheiden op stel, en dat het goed is dat je pronkt met de behaalde resultaten, althans dat idee krijg ik na deze vergadering. Maar het voelt voor mij gewoon niet lekker, ik ben nu eenmaal bescheiden wat dat betreft. Het was leuk hoor, om complimenten te ontvangen, maar ik leg ze naast me neer en ga weer verder, heb niet het gevoel of behoefte om dat met de rest van de wereld te delen zeg maar. Hoe denken jullie daarover? Ben ik daadwerkelijk te bescheiden, en zou ik dat moeten of kunnen veranderen? En hoe bescheiden ben je zelf, of deel je alle successen die je haalt met anderen? Is het goed om juist bescheiden te zijn, of mag je met je successen pronken? En op welke manier? Ben benieuwd...
Ow, en gebruik niet te veel superlatieven......gewoon positief-neutraal de zaken beschrijven...
Dit, het idee komt van jou af en de directie heeft je daar ook voor bedankt echter heeft het team er ook aan gewerkt dit waar te kunnen makenquote:Op vrijdag 24 juni 2011 11:43 schreef Quinn_Dexter het volgende:
Zorg ervoor dat in de mail voldoende naar voren komt dat de positieve resultaten het gevolg zijn van een gezamenlijke groepsinspanning van je gehele afdeling. Komt het al wat minder ego-tripperig over
.Je krijgt toch wel opslag he haha
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf ook heel blij met de goede resultaten, maar het staat me een beetje tegen om dit allemaal te gaan delen met iedereen, onder het mom van kijk ons het eens goed doen. Misschien dat het andere afdelingen of collega's inspireert om zelf ook een tandje bij te zetten, of hun prestaties/resultaten onder de loep te nemen, maar omdat ik zelf gewoon heel bescheiden ben, is dit toch best moeilijk voor me. Maar ik zie al een paar goeie tips er tussen staan, ga het dus heel algemeen houden, en er zeker geen egotrip van maken.
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Je mag best trots zijn op je succes hoor, daar is niets arrogants aan.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 12:27 schreef Kper_Norci het volgende:
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Klopt, ik heb het ook een beetje verkeerd opgeschreven, was meer aan de hand van zulke mailtjes die van andere afdelingen het bedrijf ingestuurd zijn, waarin dus wordt verteld hoe goed die en die het allemaal wel niet gedaan hebben. Daar wordt ik altijd een beetje onpasselijk van, maar dat zal dus wel aan mijn bescheidenheid liggen. Meer een beetje het idee van doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg zeg maar.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 12:30 schreef Techno het volgende:
[..]
Je mag best trots zijn op je succes hoor, daar is niets arrogants aan.
Op zich heb ik het zo nog niet bekeken, maar voor mijn gevoel staat het niet graag in de belangstelling staan los van het bescheiden zijn. Dat ik toevallig beide karaktereigenschappen heb, wil niet zeggen dat het één is ontstaan door het ander. Maar ik begrijp je gedachtegang.quote:
Als je bescheidenheid 'gebruikt' om een bepaalde angst (gezien worden) te ontlopen dan kan je beter uit gaan zoeken wat die angst opwekt, wat die angst voor jou inhoudt en daarmee aan de slag gaan om dat voor jezelf duidelijk te krijgen.
Ik heb een tijdje gewerkt aan een van de beste universiteiten in Amerika, en daar krijg je bijna dagelijks mailtjes van de decaan of de president van wie nu weer wat voor een prijs heeft gewonnen en waarvoor en wat die persoon z'n loopbaan so far is inclusief alle gewonnen prijzen en laten we hem/haar gezamenlijk feliciteren.
Daarvan gaat werkelijk niemand die personen arroganter vinden. Althans, dat ik idee had ik. Voornamelijk ook omdat het ermee te maken had dat die personen het niet zelf rondstuurden. Die mensen willen gewoon lekker in het lab onderzoek zitten doen, en die organisatorische mensen die lopen ermee te pronken. Ik zou het de mensen die de prestaties zelf hebben neergezet op geen enkele manier kwalijk kunnen nemen in ieder geval, en ik vond het ook wel weer logisch dat de organisatie het leuk vind dat er zo'n prestaties worden geboekt en ze dat graag met iedereen delen.
Sterker nog, ik dacht eigenlijk steeds weer van: nou, impressive zeg! Tof!
Naar mijn mening wordt er door veel mensen een sfeer gecreëerd dat je jezelf maar naar voren moet drukken, want dat staat zo enthousiast en levenslustig en energiek en voor sterk, terwijl dat voor sommigen gewoon niet in de aard ligt. Ik vind niet dat daar wat mis mee is. Ik herken mezelf sterk in jouw verhaal, maar ik accepteer mezelf zo bescheiden als ik ben want ik vind niet dat daar wat mis mee is.
Nou, het is niet dat ik er een oplossing voor wil, eigenlijk helemaal niet, want net als jij accepteer ik het van mezelf, en voel ik me er ook gewoon het prettigst bij.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 14:36 schreef Garisson72 het volgende:
Heb je het gevoel dat je je bescheidenheid nu als een probleem moet gaan zien? Ik vind je toon nu namelijk iets hebben van 'hier moet een oplossing voor gevonden worden', en als dat zo is, dan ben ik het daar niet per sé meteen mee eens.
Naar mijn mening wordt er door veel mensen een sfeer gecreëerd dat je jezelf maar naar voren moet drukken, want dat staat zo enthousiast en levenslustig en energiek en voor sterk, terwijl dat voor sommigen gewoon niet in de aard ligt. Ik vind niet dat daar wat mis mee is. Ik herken mezelf sterk in jouw verhaal, maar ik accepteer mezelf zo bescheiden als ik ben want ik vind niet dat daar wat mis mee is.
Het gaat mij meer om hetgeen ik even aangedikt heb in jouw reactie. Dat gevoel kreeg ik vanmorgen. Alsof het abnormaal zou zijn als ik geen ruchtbaarheid zou geven aan het succes wat we geboekt hebben. Het is niet dat we een kernramp voorkomen hebben of zo, nee we hebben ervoor gezorgd dat een paar afdelingen, waaronder de mijne, met minder handelingen betere resultaten kan halen. En dat die resultaten inmiddels ook duidelijk zichtbaar zijn.
Ik kan het een beetje vergelijken met het volgende, als ik bijvoorbeeld iemand zijn leven zou redden, om maar iets te noemen, zou ik er echt geen medaille of iets voor hoeven ontvangen. De dankbaarheid van degene die ik gered zou hebben zou voor mij voldoende zijn. Ik zou me erg ongemakkelijk voelen tijdens zo'n huldiging, omdat het voor mij de normaalste zaak van de wereld is als je iemand in nood helpt. De dankbaarheid van degene die je redt is dan voor mij voldoende om daar een goed gevoel/voldoening uit te halen. Het zal vast een hele kromme vergelijking zijn, maar dit was ff een voorbeeld wat in me op kwam.
Ik vind er ook altijd een soort onzekerheid uit spreken als iemand zijn succes duidelijk kenbaar maakt, alsof diegene bang is dat niemand het zal opvallen hoe goed zijn prestatie wel was.
Dit.quote:
Zodra je gaat pronken met bescheidenheid ben je niet meer bescheiden.
Daar zit nog wel iets tussen, hoor.quote:
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Hoe werkt dat dan, dat je een hogere rang krijgt in de pikorde (en pikorde van wat precies)?quote:Het willen vieren van je successen is een sociaal fenomeen denk ik, en dat iemand duidelijk gezegd wil hebben dat hij degene is aan wie we dat succes te danken hebben, is ook een sociaal fenomeen, immers: het zorgt, voor dat moment tenminste, voor een hogere rang in de pikorde.
Nooit van groepsdynamiek gehoord? Zet een willekeurige groep mensen bij elkaar (je klas, je collega's, je vrienden, je sportvereniging, maar ook een toevallige groep gestrande reizigers bijvoorbeeld) en automatisch begint een proces waarin de pikorde wordt bepaald, waarbij iedereen zijn best doet zo hoog mogelijk te komen, meestal door anderen naar beneden te drukken.quote:
Hoe werkt dat dan, dat je een hogere rang krijgt in de pikorde (en pikorde van wat precies)?
Behalve mensen die zich niet laten leiden door angst, en iemand die sterk in zichzelf staat druk je niet omlaag, en heeft ook geen behoefte om anderen omlaag te halenquote:
Nooit van groepsdynamiek gehoord? Zet een willekeurige groep mensen bij elkaar (je klas, je collega's, je vrienden, je sportvereniging, maar ook een toevallige groep gestrande reizigers bijvoorbeeld) en automatisch begint een proces waarin de pikorde wordt bepaald, waarbij iedereen zijn best doet zo hoog mogelijk te komen, meestal door anderen naar beneden te drukken.
Het zit 'm vaak in kleine subtiele dingen he, opmerkingen als "kijk jij met je neus of zo" als iemand iets niet kan vinden (een speels-bedoelde referentie aan iemand's 'dom'-heid) of een gekscherend "och, komt hij ook eens aankakken hoor" als er iemand weer eens te laat aan komt lopen terwijl de rest al staat te wachten.quote:
Behalve mensen die zich niet laten leiden door angst, en iemand die sterk in zichzelf staat druk je niet omlaag, en heeft ook geen behoefte om anderen omlaag te halen
Goedbedoeld, geen kwaad in de zin en met een lach gebracht, maar toch even laten voelen, en als jij degene bent die die opmerking duidelijk maakt, zie jij er weer even sterker uit. Op een onbewust niveau werkt dat zo, denk ik. Allemaal kleine dingetjes waar bijna niemand zich niet schuldig aan maakt.
Als je wat onbewust is, bewust maakt, kan je beslissen of je ermee doorgaat of niet, en de neiging je boven een ander te plaatsen of er in wat voor zin sterker uit te willen zien dan een ander is iets wat voortkomt uit een angst zelf slachtoffer te worden, door ook dat bewust te maken kan je daar ook mee stoppen want ermee doorgaan zou betekenen dat je je gedraagt alsof er op dat moment ook echt iets is waar je je tegen zou moeten verdedigen, wat dus niet het geval is wanneer je in jezelf geloofd, dan heb je aan dit soort angstspelletjes, hoe klein ze ook mogen zijn, geen behoefte meer.quote:
Het zit 'm vaak in kleine subtiele dingen he, opmerkingen als "kijk jij met je neus of zo" als iemand iets niet kan vinden (een speels-bedoelde referentie aan iemand's 'dom'-heid) of een gekscherend "och, komt hij ook eens aankakken hoor" als er iemand weer eens te laat aan komt lopen terwijl de rest al staat te wachten.
Goedbedoeld, geen kwaad in de zin en met een lach gebracht, maar toch even laten voelen, en als jij degene bent die die opmerking duidelijk maakt, zie jij er weer even sterker uit. Op een onbewust niveau werkt dat zo, denk ik. Allemaal kleine dingetjes waar bijna niemand zich niet schuldig aan maakt.
Ik weet ook niet of je het met alle macht de kop in moet willen drukken; ergens vind ik het ook wel wat hebben dat het zo gaat. Dat is nou eenmaal groepsdynamiek, en we zijn sociale dieren. Het wordt een ander verhaal als er iemand duidelijk ongelukkig van wordt, of het onderspit delft.
Op wat voor manier dan ook beter willen zijn dan een ander zit niet in onze natuurlijk, dat zit in het menselijk ego. Anderen stellen dat het instinct is om zo te handelen, realiseer je dan ons instinct stamt uit het verleden, en nu niet meer van toepassing hoeft te zijn.quote:
Da's allemaal waar, maar uit eigen beleving merk ik op dat ik me er dan nóg soms op betrap dat ik het ook doe, op een onbewaakt ogenblik. Het zit immers in de natuur hè.
Ik weet ook niet of je het met alle macht de kop in moet willen drukken; ergens vind ik het ook wel wat hebben dat het zo gaat. Dat is nou eenmaal groepsdynamiek, en we zijn sociale dieren. Het wordt een ander verhaal als er iemand duidelijk ongelukkig van wordt, of het onderspit delft.
Als je zegt ''Dat is nou eenmaal groepsdynamiek'' dan klinkt dat erg als ''ik doe er maar gewoon aan mee want iedereen doet het'' en als iedereen zo denkt dan blijft het ook zo gaan.
Dingen de kop in willen drukken moet je nooit doen, het is handiger uitzoeken waarom dingen gaan zoals ze gaan, kijken of dat wel helemaal klopt en of het is zoals je het zou willen hebben en daarnaar handelen.
Daar ben ik het niet mee eens; ik denk dat het natuurlijk gedrag en instinct bij mensen onverminderd aanwezig is. Dat is ook meteen zichtbaar, zo gauw mensen in extreme situaties terechtkomen (oorlog, of andere situaties waar overlevingsdrang de overhand neemt).quote:
Op wat voor manier dan ook beter willen zijn dan een ander zit niet in onze natuurlijk, dat zit in het menselijk ego. Anderen stellen dat het instinct is om zo te handelen, realiseer je dan ons instinct stamt uit het verleden, en nu niet meer van toepassing hoeft te zijn.
Bovendien: dat menselijk ego is onze natuur.
Nee, ik bedoel er niet mee dat ik er bewust voor kies, ik zeg dat ik waarneem dat het zo gaat. Of ik nou wil of niet.quote:Als je zegt ''Dat is nou eenmaal groepsdynamiek'' dan klinkt dat erg als ''ik doe er maar gewoon aan mee want iedereen doet het'' en als iedereen zo denkt dan blijft het ook zo gaan.
Eens.quote:Dingen de kop in willen drukken moet je nooit doen, het is handiger uitzoeken waarom dingen gaan zoals ze gaan, kijken of dat wel helemaal klopt en of het is zoals je het zou willen hebben en daarnaar handelen.
Het is onverminderd aanwezig maar je gedrag is afhankelijk van je besluiten, niet van je instinct of het ego. Door te begrijpen heb je een keuze in je handelen.quote:
Daar ben ik het niet mee eens; ik denk dat het natuurlijk gedrag en instinct bij mensen onverminderd aanwezig is. Dat is ook meteen zichtbaar, zo gauw mensen in extreme situaties terechtkomen (oorlog, of andere situaties waar overlevingsdrang de overhand neemt).
Bovendien: dat menselijk ego is onze natuur.
Iedereen heeft natuurlijk een eigen visie over bepaalde zaken, zo zullen er mensen zijn die het ego zien als het tegenovergestelde van de menselijke natuur, als ego de natuur is dan zouden dieren zonder hogere hersenfuncties (en dus geen gedachten = ego kunnen produceren) niet natuurlijk zijn, ego is wat in je hoofd gebeurd, de natuur is dat wat is, vandaar dat ik je stelling nogal opmerkelijk vind.
Dan is de vraag nog steeds niet beantwoord: pikorde van wat? Waarom doen mensen dan hun best om omhoog te komen in de 'pikorde', en wat heb je er aan om hoger te komen in de pikorde?quote:Nooit van groepsdynamiek gehoord? Zet een willekeurige groep mensen bij elkaar (je klas, je collega's, je vrienden, je sportvereniging, maar ook een toevallige groep gestrande reizigers bijvoorbeeld) en automatisch begint een proces waarin de pikorde wordt bepaald, waarbij iedereen zijn best doet zo hoog mogelijk te komen, meestal door anderen naar beneden te drukken.
De natuur is het enige dat is, en dat manifesteert zich bij mensen in onderbouwde besluitvorming omdat we een enorm ontwikkeld brein hebben, maar dat laat onverlet dat dat nog steeds gewoon de natuur is. Dat jij en zoveel anderen dat met alle macht 'het ego' moeten noemen doet daar niets aan af.quote:
[..]
Het is onverminderd aanwezig maar je gedrag is afhankelijk van je besluiten, niet van je instinct of het ego. Door te begrijpen heb je een keuze in je handelen.
Iedereen heeft natuurlijk een eigen visie over bepaalde zaken, zo zullen er mensen zijn die het ego zien als het tegenovergestelde van de menselijke natuur, als ego de natuur is dan zouden dieren zonder hogere hersenfuncties (en dus geen gedachten = ego kunnen produceren) niet natuurlijk zijn, ego is wat in je hoofd gebeurd, de natuur is dat wat is, vandaar dat ik je stelling nogal opmerkelijk vind.
De pikorde binnen de groep natuurlijk, en vanuit evolutionair oogpunt doe je er verstandig aan zo hoog mogelijk te eindigen om zowel je overlevingskansen te verhogen als je kansen om je zaad te verspreiden.quote:
Dan is de vraag nog steeds niet beantwoord: pikorde van wat? Waarom doen mensen dan hun best om omhoog te komen in de 'pikorde', en wat heb je er aan om hoger te komen in de pikorde?
Ook al is dat in onze hedendaagse maatschappij niet écht meer van belang (je zal heus wel overleven), het zit nog steeds in onze genen ingebakken.