R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vanmorgen een vergadering op het werk gehad met de directie, om de resultaten van de afgelopen tijd door te nemen. Op mijn afdeling zijn namelijk de laatste 4 maanden diverse processen veranderd, om er voor te zorgen dat de kwaliteit en kwantiteit omhoog gaat, wat dus ook het resultaat is. Ik kreeg dan ook flink veel complimenten over de vooruitgang die geboekt is, en het verzoek om de resultaten in een mailtje te gieten en de organisatie in te sturen, gewoon om de rest van de collega's te laten weten welke successen er allemaal geboekt worden binnen de organisatie.
Nu ben ik van mezelf vrij bescheiden, ik zal niet gauw, of eigenlijk nooit gaan pronken met resultaten die door mij behaald zijn, simpel omdat dat gewoon niet goed voelt voor mij. Ik heb er ook een hekel aan om in het middelpunt van de belangstelling te staan, misschien dat dat er ook nog eens mee te maken heeft. Ik heb dit ook aangegeven aan de directie, dat ik het best in een mail wil zetten, maar dat ik van mezelf vrij bescheiden ben, en het voor mij een beetje als een soort egotrip aanvoelt. Toen kreeg ik de keuze, of de mail zelf opstellen in mijn eigen woorden, of één van de directieleden doet het voor mij, maar dan schijnt er een mail de organisatie in te worden gestuurd, waarin ik, zoals de directie aangaf, de hemel in word geprezen.
Dat laatste zie ik dus al helemaal niet zitten, dus heb maar aangegeven dat ik het zelf zal doen, zit nu dus ook met heel veel moeite een mailtje te tikken waarin de verbeteringen en resultaten zichtbaar zijn, maar ik vroeg me dus af, ben ik de enige die hier zoveel moeite mee heeft? Er worden vaker successen gehaald binnen ons bedrijf, en vooral van de commerciele afdelingen wordt dit vaak en graag met de collega's gedeeld, maar ik vind die mailtjes dan vaak heel slijmerig en egotripperig van aard. Ook de directie stond vanmorgen een beetje vreemd te kijken van mijn aarzeling om het succes aan iedereen mede te delen, die hadden zoiets van
Nu heb ik eigenlijk een beetje het gevoel gekregen dat ik me te bescheiden op stel, en dat het goed is dat je pronkt met de behaalde resultaten, althans dat idee krijg ik na deze vergadering. Maar het voelt voor mij gewoon niet lekker, ik ben nu eenmaal bescheiden wat dat betreft. Het was leuk hoor, om complimenten te ontvangen, maar ik leg ze naast me neer en ga weer verder, heb niet het gevoel of behoefte om dat met de rest van de wereld te delen zeg maar. Hoe denken jullie daarover? Ben ik daadwerkelijk te bescheiden, en zou ik dat moeten of kunnen veranderen? En hoe bescheiden ben je zelf, of deel je alle successen die je haalt met anderen? Is het goed om juist bescheiden te zijn, of mag je met je successen pronken? En op welke manier? Ben benieuwd...
Nu ben ik van mezelf vrij bescheiden, ik zal niet gauw, of eigenlijk nooit gaan pronken met resultaten die door mij behaald zijn, simpel omdat dat gewoon niet goed voelt voor mij. Ik heb er ook een hekel aan om in het middelpunt van de belangstelling te staan, misschien dat dat er ook nog eens mee te maken heeft. Ik heb dit ook aangegeven aan de directie, dat ik het best in een mail wil zetten, maar dat ik van mezelf vrij bescheiden ben, en het voor mij een beetje als een soort egotrip aanvoelt. Toen kreeg ik de keuze, of de mail zelf opstellen in mijn eigen woorden, of één van de directieleden doet het voor mij, maar dan schijnt er een mail de organisatie in te worden gestuurd, waarin ik, zoals de directie aangaf, de hemel in word geprezen.
Dat laatste zie ik dus al helemaal niet zitten, dus heb maar aangegeven dat ik het zelf zal doen, zit nu dus ook met heel veel moeite een mailtje te tikken waarin de verbeteringen en resultaten zichtbaar zijn, maar ik vroeg me dus af, ben ik de enige die hier zoveel moeite mee heeft? Er worden vaker successen gehaald binnen ons bedrijf, en vooral van de commerciele afdelingen wordt dit vaak en graag met de collega's gedeeld, maar ik vind die mailtjes dan vaak heel slijmerig en egotripperig van aard. Ook de directie stond vanmorgen een beetje vreemd te kijken van mijn aarzeling om het succes aan iedereen mede te delen, die hadden zoiets van
Nu heb ik eigenlijk een beetje het gevoel gekregen dat ik me te bescheiden op stel, en dat het goed is dat je pronkt met de behaalde resultaten, althans dat idee krijg ik na deze vergadering. Maar het voelt voor mij gewoon niet lekker, ik ben nu eenmaal bescheiden wat dat betreft. Het was leuk hoor, om complimenten te ontvangen, maar ik leg ze naast me neer en ga weer verder, heb niet het gevoel of behoefte om dat met de rest van de wereld te delen zeg maar. Hoe denken jullie daarover? Ben ik daadwerkelijk te bescheiden, en zou ik dat moeten of kunnen veranderen? En hoe bescheiden ben je zelf, of deel je alle successen die je haalt met anderen? Is het goed om juist bescheiden te zijn, of mag je met je successen pronken? En op welke manier? Ben benieuwd...
Zorg ervoor dat in de mail voldoende naar voren komt dat de positieve resultaten het gevolg zijn van een gezamenlijke groepsinspanning van je gehele afdeling. Komt het al wat minder ego-tripperig over 
Ow, en gebruik niet te veel superlatieven......gewoon positief-neutraal de zaken beschrijven...
Ow, en gebruik niet te veel superlatieven......gewoon positief-neutraal de zaken beschrijven...
Quinn Dexter
Dit, het idee komt van jou af en de directie heeft je daar ook voor bedankt echter heeft het team er ook aan gewerkt dit waar te kunnen makenquote:Op vrijdag 24 juni 2011 11:43 schreef Quinn_Dexter het volgende:
Zorg ervoor dat in de mail voldoende naar voren komt dat de positieve resultaten het gevolg zijn van een gezamenlijke groepsinspanning van je gehele afdeling. Komt het al wat minder ego-tripperig over
.Je krijgt toch wel opslag he haha
Het is goed om bescheiden te zijn, want de mensen die 'onder' je staan moeten natuurlijk een goede indruk van je (blijven) houden. Kun je niet praten vanuit de wij-vorm?
For every minute you are angry you lose sixty seconds of happiness.
Geef in je mail de feiten / vooruitgang zakelijk en bondig weer. Benadruk in het laatste stuk dat het goede resultaat het gevolg is van geweest van een weldoordachte gezamenlijke inspanning.
Zolang de mensen die moeten weten dat jij er verantwoordelijk voor bent het weten kun jij je tegenover de rest best bescheiden opstellen.
Knapen die storneren willen moeten mannen met automatische incasso's zijn
Die wij-vorm ga ik ook zeker gebruiken, ik ben zelf verantwoordelijk geweest voor een juiste uitvoering van alle veranderingen, maar zeker niet alle ideeën zijn van mijn hand gekomen. Maar omdat ik me zelf altijd bescheiden opstel, heb ik best moeite om dit met alle collega's te gaan delen. We hebben ook een jaarlijkse personeelsvergadering, waar door de directie de behaalde resultaten van het afgelopen jaar worden behandeld, daar zou het ook prima tussen passen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf ook heel blij met de goede resultaten, maar het staat me een beetje tegen om dit allemaal te gaan delen met iedereen, onder het mom van kijk ons het eens goed doen. Misschien dat het andere afdelingen of collega's inspireert om zelf ook een tandje bij te zetten, of hun prestaties/resultaten onder de loep te nemen, maar omdat ik zelf gewoon heel bescheiden ben, is dit toch best moeilijk voor me. Maar ik zie al een paar goeie tips er tussen staan, ga het dus heel algemeen houden, en er zeker geen egotrip van maken.
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf ook heel blij met de goede resultaten, maar het staat me een beetje tegen om dit allemaal te gaan delen met iedereen, onder het mom van kijk ons het eens goed doen. Misschien dat het andere afdelingen of collega's inspireert om zelf ook een tandje bij te zetten, of hun prestaties/resultaten onder de loep te nemen, maar omdat ik zelf gewoon heel bescheiden ben, is dit toch best moeilijk voor me. Maar ik zie al een paar goeie tips er tussen staan, ga het dus heel algemeen houden, en er zeker geen egotrip van maken.
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Je mag best trots zijn op je succes hoor, daar is niets arrogants aan.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 12:27 schreef Kper_Norci het volgende:
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Klopt, ik heb het ook een beetje verkeerd opgeschreven, was meer aan de hand van zulke mailtjes die van andere afdelingen het bedrijf ingestuurd zijn, waarin dus wordt verteld hoe goed die en die het allemaal wel niet gedaan hebben. Daar wordt ik altijd een beetje onpasselijk van, maar dat zal dus wel aan mijn bescheidenheid liggen. Meer een beetje het idee van doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg zeg maar.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 12:30 schreef Techno het volgende:
[..]
Je mag best trots zijn op je succes hoor, daar is niets arrogants aan.
Geef aan wat de werknemers er aan hebben door dit en dit proces te veranderen kunnen jullie nu meer dit en dit en hoeven jullie minder dit en dat te doen. + al het bovenstaande
Als je bescheidenheid 'gebruikt' om een bepaalde angst (gezien worden) te ontlopen dan kan je beter uit gaan zoeken wat die angst opwekt, wat die angst voor jou inhoudt en daarmee aan de slag gaan om dat voor jezelf duidelijk te krijgen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Op zich heb ik het zo nog niet bekeken, maar voor mijn gevoel staat het niet graag in de belangstelling staan los van het bescheiden zijn. Dat ik toevallig beide karaktereigenschappen heb, wil niet zeggen dat het één is ontstaan door het ander. Maar ik begrijp je gedachtegang.quote:
Als je bescheidenheid 'gebruikt' om een bepaalde angst (gezien worden) te ontlopen dan kan je beter uit gaan zoeken wat die angst opwekt, wat die angst voor jou inhoudt en daarmee aan de slag gaan om dat voor jezelf duidelijk te krijgen.
Ik kan me er wel wat bij voorstellen wat er door je heen gaat, maar het valt allemaal reuze mee. Dit soort mailtjes worden vaak ook niet zo geïnterpreteerd en je had gewoon de directie het moeten laten typen.
Ik heb een tijdje gewerkt aan een van de beste universiteiten in Amerika, en daar krijg je bijna dagelijks mailtjes van de decaan of de president van wie nu weer wat voor een prijs heeft gewonnen en waarvoor en wat die persoon z'n loopbaan so far is inclusief alle gewonnen prijzen en laten we hem/haar gezamenlijk feliciteren.
Daarvan gaat werkelijk niemand die personen arroganter vinden. Althans, dat ik idee had ik. Voornamelijk ook omdat het ermee te maken had dat die personen het niet zelf rondstuurden. Die mensen willen gewoon lekker in het lab onderzoek zitten doen, en die organisatorische mensen die lopen ermee te pronken. Ik zou het de mensen die de prestaties zelf hebben neergezet op geen enkele manier kwalijk kunnen nemen in ieder geval, en ik vond het ook wel weer logisch dat de organisatie het leuk vind dat er zo'n prestaties worden geboekt en ze dat graag met iedereen delen.
Sterker nog, ik dacht eigenlijk steeds weer van: nou, impressive zeg! Tof!
Ik heb een tijdje gewerkt aan een van de beste universiteiten in Amerika, en daar krijg je bijna dagelijks mailtjes van de decaan of de president van wie nu weer wat voor een prijs heeft gewonnen en waarvoor en wat die persoon z'n loopbaan so far is inclusief alle gewonnen prijzen en laten we hem/haar gezamenlijk feliciteren.
Daarvan gaat werkelijk niemand die personen arroganter vinden. Althans, dat ik idee had ik. Voornamelijk ook omdat het ermee te maken had dat die personen het niet zelf rondstuurden. Die mensen willen gewoon lekker in het lab onderzoek zitten doen, en die organisatorische mensen die lopen ermee te pronken. Ik zou het de mensen die de prestaties zelf hebben neergezet op geen enkele manier kwalijk kunnen nemen in ieder geval, en ik vond het ook wel weer logisch dat de organisatie het leuk vind dat er zo'n prestaties worden geboekt en ze dat graag met iedereen delen.
Sterker nog, ik dacht eigenlijk steeds weer van: nou, impressive zeg! Tof!
Heb je het gevoel dat je je bescheidenheid nu als een probleem moet gaan zien? Ik vind je toon nu namelijk iets hebben van 'hier moet een oplossing voor gevonden worden', en als dat zo is, dan ben ik het daar niet per sé meteen mee eens.
Naar mijn mening wordt er door veel mensen een sfeer gecreëerd dat je jezelf maar naar voren moet drukken, want dat staat zo enthousiast en levenslustig en energiek en voor sterk, terwijl dat voor sommigen gewoon niet in de aard ligt. Ik vind niet dat daar wat mis mee is. Ik herken mezelf sterk in jouw verhaal, maar ik accepteer mezelf zo bescheiden als ik ben want ik vind niet dat daar wat mis mee is.
Naar mijn mening wordt er door veel mensen een sfeer gecreëerd dat je jezelf maar naar voren moet drukken, want dat staat zo enthousiast en levenslustig en energiek en voor sterk, terwijl dat voor sommigen gewoon niet in de aard ligt. Ik vind niet dat daar wat mis mee is. Ik herken mezelf sterk in jouw verhaal, maar ik accepteer mezelf zo bescheiden als ik ben want ik vind niet dat daar wat mis mee is.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Nou, het is niet dat ik er een oplossing voor wil, eigenlijk helemaal niet, want net als jij accepteer ik het van mezelf, en voel ik me er ook gewoon het prettigst bij.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 14:36 schreef Garisson72 het volgende:
Heb je het gevoel dat je je bescheidenheid nu als een probleem moet gaan zien? Ik vind je toon nu namelijk iets hebben van 'hier moet een oplossing voor gevonden worden', en als dat zo is, dan ben ik het daar niet per sé meteen mee eens.
Naar mijn mening wordt er door veel mensen een sfeer gecreëerd dat je jezelf maar naar voren moet drukken, want dat staat zo enthousiast en levenslustig en energiek en voor sterk, terwijl dat voor sommigen gewoon niet in de aard ligt. Ik vind niet dat daar wat mis mee is. Ik herken mezelf sterk in jouw verhaal, maar ik accepteer mezelf zo bescheiden als ik ben want ik vind niet dat daar wat mis mee is.
Het gaat mij meer om hetgeen ik even aangedikt heb in jouw reactie. Dat gevoel kreeg ik vanmorgen. Alsof het abnormaal zou zijn als ik geen ruchtbaarheid zou geven aan het succes wat we geboekt hebben. Het is niet dat we een kernramp voorkomen hebben of zo, nee we hebben ervoor gezorgd dat een paar afdelingen, waaronder de mijne, met minder handelingen betere resultaten kan halen. En dat die resultaten inmiddels ook duidelijk zichtbaar zijn.
Ik kan het een beetje vergelijken met het volgende, als ik bijvoorbeeld iemand zijn leven zou redden, om maar iets te noemen, zou ik er echt geen medaille of iets voor hoeven ontvangen. De dankbaarheid van degene die ik gered zou hebben zou voor mij voldoende zijn. Ik zou me erg ongemakkelijk voelen tijdens zo'n huldiging, omdat het voor mij de normaalste zaak van de wereld is als je iemand in nood helpt. De dankbaarheid van degene die je redt is dan voor mij voldoende om daar een goed gevoel/voldoening uit te halen. Het zal vast een hele kromme vergelijking zijn, maar dit was ff een voorbeeld wat in me op kwam.
Het willen vieren van je successen is een sociaal fenomeen denk ik, en dat iemand duidelijk gezegd wil hebben dat hij degene is aan wie we dat succes te danken hebben, is ook een sociaal fenomeen, immers: het zorgt, voor dat moment tenminste, voor een hogere rang in de pikorde. Om deze redenen wordt het normaal gevonden dat je ruchtbaarheid wil geven aan je succes of je zelfs onbescheiden opstelt, en dus wordt het ook van je verwacht, en als je niet aan zo'n verwachting voldoet word je daarop aangesproken. Meer is het niet, denk ik.
Ik vind er ook altijd een soort onzekerheid uit spreken als iemand zijn succes duidelijk kenbaar maakt, alsof diegene bang is dat niemand het zal opvallen hoe goed zijn prestatie wel was.
Ik vind er ook altijd een soort onzekerheid uit spreken als iemand zijn succes duidelijk kenbaar maakt, alsof diegene bang is dat niemand het zal opvallen hoe goed zijn prestatie wel was.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Dit.quote:
Zodra je gaat pronken met bescheidenheid ben je niet meer bescheiden.
Daar zit nog wel iets tussen, hoor.quote:
Maar door zulke dingen heb ik wel eens het idee van ben ik nou zo bescheiden, of is de rest van de wereld nou zo arrogant?
Hoe werkt dat dan, dat je een hogere rang krijgt in de pikorde (en pikorde van wat precies)?quote:Het willen vieren van je successen is een sociaal fenomeen denk ik, en dat iemand duidelijk gezegd wil hebben dat hij degene is aan wie we dat succes te danken hebben, is ook een sociaal fenomeen, immers: het zorgt, voor dat moment tenminste, voor een hogere rang in de pikorde.
waar een wil is is een weg
Binnen een bedrijf moet eigenlijk sowieso altijd duidelijkheid zijn van wie wat doe, en hoe goed. Als je altijd hoort over wat je collega's allemaal doen en kunnen dan krijg je daar respect voor en wil je ook je best doen om niet achter te blijven. Dat werkt algeheel positief voor het bedrijf. Alleen al als je ergens achter de kassa zou zitten en een overvaller zou overmeesteren, maakt de leiding dat denk ik ook wel graag bekend aan de rest van de werknemers. Ik denk dat iedereen dan enkel respect voor je krijgt.
Nooit van groepsdynamiek gehoord? Zet een willekeurige groep mensen bij elkaar (je klas, je collega's, je vrienden, je sportvereniging, maar ook een toevallige groep gestrande reizigers bijvoorbeeld) en automatisch begint een proces waarin de pikorde wordt bepaald, waarbij iedereen zijn best doet zo hoog mogelijk te komen, meestal door anderen naar beneden te drukken.quote:
Hoe werkt dat dan, dat je een hogere rang krijgt in de pikorde (en pikorde van wat precies)?
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Behalve mensen die zich niet laten leiden door angst, en iemand die sterk in zichzelf staat druk je niet omlaag, en heeft ook geen behoefte om anderen omlaag te halenquote:
Nooit van groepsdynamiek gehoord? Zet een willekeurige groep mensen bij elkaar (je klas, je collega's, je vrienden, je sportvereniging, maar ook een toevallige groep gestrande reizigers bijvoorbeeld) en automatisch begint een proces waarin de pikorde wordt bepaald, waarbij iedereen zijn best doet zo hoog mogelijk te komen, meestal door anderen naar beneden te drukken.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Het zit 'm vaak in kleine subtiele dingen he, opmerkingen als "kijk jij met je neus of zo" als iemand iets niet kan vinden (een speels-bedoelde referentie aan iemand's 'dom'-heid) of een gekscherend "och, komt hij ook eens aankakken hoor" als er iemand weer eens te laat aan komt lopen terwijl de rest al staat te wachten.quote:
Behalve mensen die zich niet laten leiden door angst, en iemand die sterk in zichzelf staat druk je niet omlaag, en heeft ook geen behoefte om anderen omlaag te halen
Goedbedoeld, geen kwaad in de zin en met een lach gebracht, maar toch even laten voelen, en als jij degene bent die die opmerking duidelijk maakt, zie jij er weer even sterker uit. Op een onbewust niveau werkt dat zo, denk ik. Allemaal kleine dingetjes waar bijna niemand zich niet schuldig aan maakt.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
|
|
