R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste FOK!kers,
Vandaag is de dag dat ik de wanhoop nabij ben. Daarom vraag ik jullie om steun, advies en hulp op basis van het volgende verhaal. Lees het alsjeblieft.
Ik heb geen ouders, geen familie, geen vrienden en nooit een vriendin gehad.
Ik heb namelijk, op basis van langdurige ruzie, het contact met mijn ouders verbroken en zij hebben de banden met onze familieleden doorgesneden, lang voor mijn geboorte. Zodoende heb ik geen relatie met familie ontwikkeld. Vrouwen hebben bijna nooit interesse getoond, mijn initiatief wijzen zij af en ik ben gesloten voor de zeldzame avances die zij wel maken. Mijn vrienden heb ik verloren en ik kan geen nieuwe vrienden maken, omdat ik op een eiland leef.
Ik leef op een eiland.
Ik ben op de basisschool, de middelbare school en de universiteit geterroriseerd. Desondanks maak ik wel kennissen en toch ben ik eenzaam, want wij begrijpen elkaar niet en zo kom ik nooit verder dan het stadium van small talk.
Bijvoorbeeld
Ik word voorzitter van een commissie, leer nieuwe mensen kennen en ga met deze mensen uit. Zij drinken alcohol; ik drink water en dat leidt er toe dat ik uit de toon val. Ik leg uit dat ik een chronische ziekte heb en zes dagen in de week vroeg in de ochtend de sportschool bezoek. Zij zeggen dat ze begrijpen dat ik geen alcohol drink, maar de flauwe humor blijft niet uit.
Ik ben ziek
Eind 2010 werd ik plotseling ziek. Hoofdpijn, Buikpijn, diarree, misselijk, braken, duizelig, zwak, kortademig, uitgedroogd. Diagnose 1: ziekte van Crohn en ik word zwakker met de dag. Diagnose 2: te weinig testosteron. Behandeling is traag.
Ik faal
Voorbeeld 1
Ik faal om mijn vetpercentage te verlagen en mijn spiermassa te vergroten. In mijn kindertijd kreeg ik gezond te eten van mijn ouders en als ik niet op school zat was ik buiten aan het spelen. Toch heb ik altijd een hoog vetpercentage en weinig spiermassa gehad. In mijn puberteit begon ik met gewichten trainen. Ik heb geleerd over training, voeding en herstel door het bezoeken van aan bodybuilding gerelateerde webpagina's, het lezen van boeken, het leren van wetenschappelijke publicaties en het spreken van diëtist en bewegingswetenschappers. Op basis van wat ik leerde stelde ik regels voor mijzelf op waar ik niet van afweek: ik at geen brood, maar volkorenbrood, ik dronk geen melk, maar magere melk, ik sloeg geen training over, ik sliep 8 uur per dag enzovoorts. Dat had een 142,5 Kg Squat, een 92.5 Kg Bench Press en een 140 Kg Deadlift als gevolg. Toch was dat niet te zien: mijn spiermassa was nauwelijks toegenomen en mijn vetpercentage was nauwelijks gedaald. De ziekte van Crohn heeft mijn kracht weggenomen en het is vooralsnog niet gelukt mijn kracht terug te winnen. Nog altijd ben ik het schoolvoorbeeld van een ectomorf met zo veel vet en zo weinig spieren dat ik onder doe voor mensen met een ongezonde levensstijl.
Het maakt mij verschrikkelijk woedend en verdrietig. Al mijn inzet, al mijn uren besteed aan training, voeding, herstel en studie van deze factoren...tevergeefs...waarom...
Voorbeeld 2
Ik faal om carrière te maken. Toch begon ik zo goed. Ik verveelde mij op de basisschool en na een slechte start op de middelbare school kreeg ik hoge cijfers voor exacte vakken. Ik verdiende een vwo-diploma met Natuur & Gezondheid en Natuur & Techniek, maar...ik koos Communicatie- en informatiewetenschappen, want ik was bang. Bang dat ik geen communicatieve vaardigheden zou ontwikkelen, bang dat ik alleen zou blijven als de nerd in een laboratorium of een afgelegen kantoorkamer, bang om te erkennen wie ik ben en nu...heb ik zo veel spijt en verdriet.
De gevolgen van mijn verkeerde keuze zijn niet te overzien en scheppen een voor mij afschuwelijke toekomst, want nu kom ik met mijn BA Communicatie- en informatiewetenschappen moeilijk aan het werk, laat staan werk op universitair niveau, of werk dat mij interesseert en klikt met mijn competenties. Noch krijg ik werk met prestige, doorgroeimogelijkheden en een goed salaris bij een gerenommeerde organisatie.
Ik ben introvert en ik ben analytisch. Ik moet ingewikkelde problemen oplossen, strategieën bedenken en beleid ontwikkelen, gigantische hoeveelheden informatie inzamelen en analyseren en dat allemaal zelfstandig, in alle rust, niet in teamverband.
Mijn enige uitvlucht is nog de MA in bestuurs- en organisatiewetenschap, omdat ik met deze expertise misschien nog beleidsmedewerker of adviseur kan worden, maar liever nog zou ik een technische studie willen doen, zoals werktuigbouwkunde of een dubbele major in wiskunde en informatica. Zo zou ik bijvoorbeeld een analist kunnen worden bij een inlichtingendienst of een strategische organisatie in de wereld van internationale conflicten. Risico's analyseren en beleid adviseren en wie weet kom ik dan zo nog aan een topfunctie in internationale overheidsaangelegenheden, zoals een doplomaat bij Buitenlandse Zaken. Of een toponderzoeker op een R&D afdeling, in ieder geval iets waar ik zelfstandig kan zijn en mijn analytisch vermogen kan ontwikkelen, waar ik prestige kan verdienen en een salaris van 124k door 60 uur in de week keihard te werken...was dat nou maar mogelijk...had ik nou de gewoon de goede keuze gemaakt...en wie laat nou ook een 18 jarig kind kiezen wat hij met zijn toekomst wil...godverdomme, ik ben nu 23 en nu...nu is het voorbij, ik heb verloren in het leven...
Dat zit er voorlopig niet in. Ik word niet per september toegelaten tot de master omdat ik te laat was met inschrijven door de ziete van Crohn. De bureaucraten willen geen uitzondering maken, dus moet ik nog een heel jaar in supermarkten, call centers en postkamers werken omdat je met een bachelor Communicatie- en informatiewetenschappen geen werk krijgt, zelfs al heb je ervaring opgedaan in commissies en relevante bijbanen. Een nieuwe bacheloropleiding beginnen kost zesduizend euro en dat geld heb ik niet. Nog erger: ik leef nu van 500 euro per maand en als ik niet snel meer kan werken, zal ik op straat staan.
Game Over
Ik heb mijn leven geruïneerd. Ik zal eerst nog jaren op een houtje moeten bijten en tegen mijn zin in verschrikkelijk werk moeten verrichten en dan pas op mijn dertigste ofzo met het werk beginnen wat mij echt ligt. Dan pas start mijn loopbaan echt...zo bereik ik nooit mijn dromen, want tegen de tijd dat ik me dan in dat veld heb ontwikkeld kan ik zowat weer met pensioen. Niet te vergeten al die jaren emotionele ellende van werk doen dat je niet leuk vind...
Ik doe mijn best, maar ik faal zo hard. Ik doe mijn best om uit te gaan en vrienden te maken en een leuk meisje te ontmoeten maar ik vind geen aansluiting, geen begrip, geen wederzijdse interesse. Dat zou mij allemaal niet eens kunnen schelen als ik van mijn werk zou kunnen houden. Ik werk graag, ik werk hard, maar wel aan hetgeen wat mij ligt en laat dat er nou de komende jaren niet inzitten. Ik kan het gewoon niet hebben, zo uitzichtloos. Ik vermaak me prima in alleen in de vroege morgen in de sportschool, ik vermaak me prima alleen in de bioscoop, ik vermaak me uitstekend met een avond internet. Fuck iedereen. Maar geef me dan wel mijn gezondheid, mijn carrière en mijn gezondheid. Geef me de gelegenheid mijn ambities waar te maken, maar zelfs dat is mij niet gegunt. Ik ben niet gelovig, maar ik heb sterk het vermoeden dat er iets of iemand, ergens is die een hekel aan mijn heeft, dat ik geboren ben om te verliezen.
Ik begon dit verhaal gestructureerd en rationeel, maar nu loopt het uit de hand tot een emotioneel zinloos relaas in de vorm van een chinese muur van tekst die niet relaxt te lezen is, dus zet ik er maar een punt achter. Wat absoluut nog wel opgemerkt moet worden is dat ik naar een psycholoog ben geweest, maar daar heb ik niks aan gehad. Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets? Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist. Dat hoop ik iedere dag en howel mijn dagen toch veel positiever en productiever verlopen...blijft mijn toekomstbeeld afschuwelijk.
Vandaag is de dag dat ik de wanhoop nabij ben. Daarom vraag ik jullie om steun, advies en hulp op basis van het volgende verhaal. Lees het alsjeblieft.
Ik heb geen ouders, geen familie, geen vrienden en nooit een vriendin gehad.
Ik heb namelijk, op basis van langdurige ruzie, het contact met mijn ouders verbroken en zij hebben de banden met onze familieleden doorgesneden, lang voor mijn geboorte. Zodoende heb ik geen relatie met familie ontwikkeld. Vrouwen hebben bijna nooit interesse getoond, mijn initiatief wijzen zij af en ik ben gesloten voor de zeldzame avances die zij wel maken. Mijn vrienden heb ik verloren en ik kan geen nieuwe vrienden maken, omdat ik op een eiland leef.
Ik leef op een eiland.
Ik ben op de basisschool, de middelbare school en de universiteit geterroriseerd. Desondanks maak ik wel kennissen en toch ben ik eenzaam, want wij begrijpen elkaar niet en zo kom ik nooit verder dan het stadium van small talk.
Bijvoorbeeld
Ik word voorzitter van een commissie, leer nieuwe mensen kennen en ga met deze mensen uit. Zij drinken alcohol; ik drink water en dat leidt er toe dat ik uit de toon val. Ik leg uit dat ik een chronische ziekte heb en zes dagen in de week vroeg in de ochtend de sportschool bezoek. Zij zeggen dat ze begrijpen dat ik geen alcohol drink, maar de flauwe humor blijft niet uit.
Ik ben ziek
Eind 2010 werd ik plotseling ziek. Hoofdpijn, Buikpijn, diarree, misselijk, braken, duizelig, zwak, kortademig, uitgedroogd. Diagnose 1: ziekte van Crohn en ik word zwakker met de dag. Diagnose 2: te weinig testosteron. Behandeling is traag.
Ik faal
Voorbeeld 1
Ik faal om mijn vetpercentage te verlagen en mijn spiermassa te vergroten. In mijn kindertijd kreeg ik gezond te eten van mijn ouders en als ik niet op school zat was ik buiten aan het spelen. Toch heb ik altijd een hoog vetpercentage en weinig spiermassa gehad. In mijn puberteit begon ik met gewichten trainen. Ik heb geleerd over training, voeding en herstel door het bezoeken van aan bodybuilding gerelateerde webpagina's, het lezen van boeken, het leren van wetenschappelijke publicaties en het spreken van diëtist en bewegingswetenschappers. Op basis van wat ik leerde stelde ik regels voor mijzelf op waar ik niet van afweek: ik at geen brood, maar volkorenbrood, ik dronk geen melk, maar magere melk, ik sloeg geen training over, ik sliep 8 uur per dag enzovoorts. Dat had een 142,5 Kg Squat, een 92.5 Kg Bench Press en een 140 Kg Deadlift als gevolg. Toch was dat niet te zien: mijn spiermassa was nauwelijks toegenomen en mijn vetpercentage was nauwelijks gedaald. De ziekte van Crohn heeft mijn kracht weggenomen en het is vooralsnog niet gelukt mijn kracht terug te winnen. Nog altijd ben ik het schoolvoorbeeld van een ectomorf met zo veel vet en zo weinig spieren dat ik onder doe voor mensen met een ongezonde levensstijl.
Het maakt mij verschrikkelijk woedend en verdrietig. Al mijn inzet, al mijn uren besteed aan training, voeding, herstel en studie van deze factoren...tevergeefs...waarom...
Voorbeeld 2
Ik faal om carrière te maken. Toch begon ik zo goed. Ik verveelde mij op de basisschool en na een slechte start op de middelbare school kreeg ik hoge cijfers voor exacte vakken. Ik verdiende een vwo-diploma met Natuur & Gezondheid en Natuur & Techniek, maar...ik koos Communicatie- en informatiewetenschappen, want ik was bang. Bang dat ik geen communicatieve vaardigheden zou ontwikkelen, bang dat ik alleen zou blijven als de nerd in een laboratorium of een afgelegen kantoorkamer, bang om te erkennen wie ik ben en nu...heb ik zo veel spijt en verdriet.
De gevolgen van mijn verkeerde keuze zijn niet te overzien en scheppen een voor mij afschuwelijke toekomst, want nu kom ik met mijn BA Communicatie- en informatiewetenschappen moeilijk aan het werk, laat staan werk op universitair niveau, of werk dat mij interesseert en klikt met mijn competenties. Noch krijg ik werk met prestige, doorgroeimogelijkheden en een goed salaris bij een gerenommeerde organisatie.
Ik ben introvert en ik ben analytisch. Ik moet ingewikkelde problemen oplossen, strategieën bedenken en beleid ontwikkelen, gigantische hoeveelheden informatie inzamelen en analyseren en dat allemaal zelfstandig, in alle rust, niet in teamverband.
Mijn enige uitvlucht is nog de MA in bestuurs- en organisatiewetenschap, omdat ik met deze expertise misschien nog beleidsmedewerker of adviseur kan worden, maar liever nog zou ik een technische studie willen doen, zoals werktuigbouwkunde of een dubbele major in wiskunde en informatica. Zo zou ik bijvoorbeeld een analist kunnen worden bij een inlichtingendienst of een strategische organisatie in de wereld van internationale conflicten. Risico's analyseren en beleid adviseren en wie weet kom ik dan zo nog aan een topfunctie in internationale overheidsaangelegenheden, zoals een doplomaat bij Buitenlandse Zaken. Of een toponderzoeker op een R&D afdeling, in ieder geval iets waar ik zelfstandig kan zijn en mijn analytisch vermogen kan ontwikkelen, waar ik prestige kan verdienen en een salaris van 124k door 60 uur in de week keihard te werken...was dat nou maar mogelijk...had ik nou de gewoon de goede keuze gemaakt...en wie laat nou ook een 18 jarig kind kiezen wat hij met zijn toekomst wil...godverdomme, ik ben nu 23 en nu...nu is het voorbij, ik heb verloren in het leven...
Dat zit er voorlopig niet in. Ik word niet per september toegelaten tot de master omdat ik te laat was met inschrijven door de ziete van Crohn. De bureaucraten willen geen uitzondering maken, dus moet ik nog een heel jaar in supermarkten, call centers en postkamers werken omdat je met een bachelor Communicatie- en informatiewetenschappen geen werk krijgt, zelfs al heb je ervaring opgedaan in commissies en relevante bijbanen. Een nieuwe bacheloropleiding beginnen kost zesduizend euro en dat geld heb ik niet. Nog erger: ik leef nu van 500 euro per maand en als ik niet snel meer kan werken, zal ik op straat staan.
Game Over
Ik heb mijn leven geruïneerd. Ik zal eerst nog jaren op een houtje moeten bijten en tegen mijn zin in verschrikkelijk werk moeten verrichten en dan pas op mijn dertigste ofzo met het werk beginnen wat mij echt ligt. Dan pas start mijn loopbaan echt...zo bereik ik nooit mijn dromen, want tegen de tijd dat ik me dan in dat veld heb ontwikkeld kan ik zowat weer met pensioen. Niet te vergeten al die jaren emotionele ellende van werk doen dat je niet leuk vind...
Ik doe mijn best, maar ik faal zo hard. Ik doe mijn best om uit te gaan en vrienden te maken en een leuk meisje te ontmoeten maar ik vind geen aansluiting, geen begrip, geen wederzijdse interesse. Dat zou mij allemaal niet eens kunnen schelen als ik van mijn werk zou kunnen houden. Ik werk graag, ik werk hard, maar wel aan hetgeen wat mij ligt en laat dat er nou de komende jaren niet inzitten. Ik kan het gewoon niet hebben, zo uitzichtloos. Ik vermaak me prima in alleen in de vroege morgen in de sportschool, ik vermaak me prima alleen in de bioscoop, ik vermaak me uitstekend met een avond internet. Fuck iedereen. Maar geef me dan wel mijn gezondheid, mijn carrière en mijn gezondheid. Geef me de gelegenheid mijn ambities waar te maken, maar zelfs dat is mij niet gegunt. Ik ben niet gelovig, maar ik heb sterk het vermoeden dat er iets of iemand, ergens is die een hekel aan mijn heeft, dat ik geboren ben om te verliezen.
Ik begon dit verhaal gestructureerd en rationeel, maar nu loopt het uit de hand tot een emotioneel zinloos relaas in de vorm van een chinese muur van tekst die niet relaxt te lezen is, dus zet ik er maar een punt achter. Wat absoluut nog wel opgemerkt moet worden is dat ik naar een psycholoog ben geweest, maar daar heb ik niks aan gehad. Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets? Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist. Dat hoop ik iedere dag en howel mijn dagen toch veel positiever en productiever verlopen...blijft mijn toekomstbeeld afschuwelijk.
doeg
[ Bericht 95% gewijzigd door Snakey op 16-06-2011 00:46:41 ]
[ Bericht 95% gewijzigd door Snakey op 16-06-2011 00:46:41 ]
Jah Rastafari Pride
Haile Selassie (23 juli 1892 – 27 augustus 1975)
Jah Bless! 400Years, 400Years.
http://www.theconsoleplace.co.uk/
Haile Selassie (23 juli 1892 – 27 augustus 1975)
Jah Bless! 400Years, 400Years.
http://www.theconsoleplace.co.uk/
Niemand zit op een autist te wachten, dus die glanscarriére met dik salaris kun je op je buik schrijven. Ga gewoon werk doen wat bij je past, zoals programmeur ofzo, en ben blij met de 50K die je daarmee verdient.
The End Times are wild
Misschien moet je geen te hoog gegrepen doelen stellen?
Ga bij een vereniging om te sporten en maak zo vrienden?
60 uur in de week werken..week in week uit is geen pretje ook niet als je zoveel gaat verdienen.
Je hebt niet eens tijd om het op te maken.
Ga bij een vereniging om te sporten en maak zo vrienden?
60 uur in de week werken..week in week uit is geen pretje ook niet als je zoveel gaat verdienen.
Je hebt niet eens tijd om het op te maken.
Je schrijft iig duidelijk en helder.
23 is niet te oud om weer te gaan studeren.
Weet niet of je een studieschuld hebt? Anders een jaartje werken, geld sparen en een nieuwe studie doen met werk ernaast. Hoef je jezlef niet te vervelen iig.
Je moet wel de motivatie hebben om weer 4 jaar aan de bak te gaan.
Dit jaar kan je gebruiken om te werken en verder te doen waar je zin in hebt!
23 is niet te oud om weer te gaan studeren.
Weet niet of je een studieschuld hebt? Anders een jaartje werken, geld sparen en een nieuwe studie doen met werk ernaast. Hoef je jezlef niet te vervelen iig.
Je moet wel de motivatie hebben om weer 4 jaar aan de bak te gaan.
Dit jaar kan je gebruiken om te werken en verder te doen waar je zin in hebt!
Probeer wat positiever te zijn (ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan)! Maar je bent pas 23, alles is nog mogelijk. Je kan nog best met een studie beginnen die beter bij je past. Misschien dat je daar ook vrienden vindt die jou beter begrijpen.
Nou kijk, hoe ik het zie: je analyseert echt teveel. Ik snap dat het kut is met je ziekte, maar accepteer dat, accepteer jezelf en maak keuzes waar je achter staat, dat helpt je om tevreden over jezelf te zijn en die tevredenheid uit te stralen, wat je weer een prettig mens in de omgang maakt.
zwakken overleven moeilijk, sterken zitten in de wolken
Dat was een lap tekst.
Probeer eens te solliciteren bij de NS. Ja klinkt raar maar ze hebben daar een ontzettend goede talent clinic. Voor jonger hoog opgeleiden. Je kan daar een geloof ik max 2 of 3 jaar op verschillende afdelingen werken en zo uitvinden wat het beste bij je past.
Tja weet niet of je er wat aan hebt maar dacht zeg het maar even.
Verder succes. En kerel je hebt meer dan een leven voor je.
Ik vind dat je het goed gedaan hebt met alle sorres die je mee hebt gemaakt.
Probeer eens te solliciteren bij de NS. Ja klinkt raar maar ze hebben daar een ontzettend goede talent clinic. Voor jonger hoog opgeleiden. Je kan daar een geloof ik max 2 of 3 jaar op verschillende afdelingen werken en zo uitvinden wat het beste bij je past.
Tja weet niet of je er wat aan hebt maar dacht zeg het maar even.
Verder succes. En kerel je hebt meer dan een leven voor je.
Ik vind dat je het goed gedaan hebt met alle sorres die je mee hebt gemaakt.
Dit topic is niets meer dan een man die verteld over zijn depressie sinds hij de ziekte van Crohn heeft gekregen. Zoek professionele hulp.
Je bent 23 met een papiertje op zak waar je altijd op kan terugvallen. Jij bevind je daardoor in een luxepositie waar menigeen een moord voor doet.
Verder heb jij de ambitie om voor de volle 200% te gaan voor een studie die jij wel wilt, en zul je als je die ambitie omzet in daden voor je 28e klaar zijn. En zul je dan hopelijk de rest van je leven genoegdoening krijgen van het uitmuntende werk wat je zal leveren. En wat is 4 jaar op een mensenleven? Je weet dat je laatste studie zo is omgevlogen, waarom zou je dat niet willen herhalen als dat zou beteken dat je dan voortaan iets kan doen wat je daadwerkelijk leuk vind??
Ik zie geen reden waarom je er niet voor zou moeten gaan.
Verder heb jij de ambitie om voor de volle 200% te gaan voor een studie die jij wel wilt, en zul je als je die ambitie omzet in daden voor je 28e klaar zijn. En zul je dan hopelijk de rest van je leven genoegdoening krijgen van het uitmuntende werk wat je zal leveren. En wat is 4 jaar op een mensenleven? Je weet dat je laatste studie zo is omgevlogen, waarom zou je dat niet willen herhalen als dat zou beteken dat je dan voortaan iets kan doen wat je daadwerkelijk leuk vind??
Ik zie geen reden waarom je er niet voor zou moeten gaan.
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.quote:Op woensdag 15 juni 2011 23:49 schreef maickeltje het volgende:
Misschien moet je geen te hoog gegrepen doelen stellen?
Ga bij een vereniging om te sporten en maak zo vrienden?
60 uur in de week werken..week in week uit is geen pretje ook niet als je zoveel gaat verdienen.
Je hebt niet eens tijd om het op te maken.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
Als je niemand wil ontmoeten zul je nooit iemand ontmoeten. Stop met zelfmedelijden hebben en zoek eerst professionele hulp over hoe je met je ziekte om moet gaan. Stap voor stap kom je verder. Zonder initiatief geen resultaat. Je kunt er óf nu mee blijven zitten óf werken aan jezelf voor betere tijden.quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:01 schreef INTJ het volgende:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
Zou ik graag willen, maar kan ik niet betalen. Ik kan nu amper de huur van mijn kamer betalen, laat staan dat ik 2 kamerhuren betaal. Er is niemand die mij financieel kan steunen, studiefinanciering krijg ik niet meer en hooguit nog 2 jaar een magere lening van een paar honderd euro.quote:
In het buitenland studeren misschien een optie ?
Ga eens vrijwilligers werk doen lekker met mensen bezig.quote:
[..]
Zou ik graag willen, maar kan ik niet betalen. Ik kan nu amper de huur van mijn kamer betalen, laat staan dat ik 2 kamerhuren betaal. Er is niemand die mij financieel kan steunen, studiefinanciering krijg ik niet meer en hooguit nog 2 jaar een magere lening van een paar honderd euro.
Dat ben ik zeker aan het doen. Ik zit nu in 2 commissies zodat ik meteen aan mijn CV werk.Gelukkig word ik er niet van, omdat de werkzaamheden mij niet uitdagen en ik voortdurend met mijn hoofd in de toekomst zit en denk: wanneer begint mijn leven nu echt? En ik heb niet veel met de andere leden...quote:
[..]
Ga eens vrijwilligers werk doen lekker met mensen bezig.
Ik bedoel echt iets met mensen scouting of een jeugdgroep of zo geht bejaardjes ken ook. Niksquote:
[..]
Dat ben ik zeker aan het doen. Ik zit nu in 2 commissies zodat ik meteen aan mijn CV werk.Gelukkig word ik er niet van, omdat de werkzaamheden mij niet uitdagen en ik voortdurend met mijn hoofd in de toekomst zit en denk: wanneer begint mijn leven nu echt? En ik heb niet veel met de andere leden...
uitdagend maar gewoon relaxt met andere mensen omgaan.
Nouja sommige mensen zit het mee en sommige mensen zit het tegen. En overleven zonder je familie is best heel zwaar (ik merk het nu mijn ouders voor langere tijd weg zijn).
Je moet het allemaal maar in je eentje rooien. Vandaar dat ik verbaasd was dat TS WO deed ondanks dat all odds against him waren zegmaar.
Je moet gaan kijken wat jij wilt en wat je gelukkig maakt. En met kleine stappen en hulp (waarbij je openstaat voor nieuwe manieren van anderen dus niet koppig zijn) moet je daarnaar toe gaan werken.
Sterkte ermee TS
Je moet het allemaal maar in je eentje rooien. Vandaar dat ik verbaasd was dat TS WO deed ondanks dat all odds against him waren zegmaar.
Je moet gaan kijken wat jij wilt en wat je gelukkig maakt. En met kleine stappen en hulp (waarbij je openstaat voor nieuwe manieren van anderen dus niet koppig zijn) moet je daarnaar toe gaan werken.
Sterkte ermee TS
Je kan het ook zo zien: hierdoor heb je even rust om bij te komen en om met je ziekte om te leren gaan 
Je kan trouwens toch ook in februari met je master beginnen?
Je kan trouwens toch ook in februari met je master beginnen?
ik vind je erg onvolwassen TS ook al begrijp ik je prima. Dat mensen niet accepteren dat je geen bier wilt en wilt uitslapen is hun probleem. En het is heus niet zo erg voor je ontwikkeling om een jaartje of twee (in jouw ogen) rotwerk te doen. Het leven kan nu eenmaal niet gaan zoals jij het wilt. Ik vind dat je uit de slachtofferrol moet stappen en aan de slag moet met wat je wilt.
Same shit different day
Bier is trouwens lekker hoor Probeer het eens. Ti's niet voor niks dat zoveel mensen het doen. Het is een onderdeel van het uitgaansleven.
Probeer het eens. Ti's niet voor niks dat zoveel mensen het doen. Het is een onderdeel van het uitgaansleven.
Ik denk dat de TS snel eens moet gaan babbelen met een psychiater om al die negatieve gedachten uit te bannen.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Je geeft zelf al aan waar het precies foutgegaan is, je bent een studie gaan doen waarbij sociale en communicatieve vaardigheden superbelangrijk zijn, maar dat is niet waar je passie ligt aangezien je veel introverter bent.
Mijn advies zou zijn: gooi het om, ga geld lenen bij DUO en ga een opleiding doen die wel bij je past (wiskunde/informatica/natuurkunde), daar lopen veel meer mensen als jij rond, voel je je wellicht meer thuis en vind je ook een baan waar allemaal mensen met dezelfde eigenschappen als jij werken (introverter, geen feestbeest, enz.). Daar voel je je veel meer thuis en ben je veel gelukkiger.
Ik studeer zelf Natuurkunde aan de TU/e, ben precies het tegenovergestelde van jou, maar ik ben me er wel bewust van dat hier tientallen mensen rondlopen die precies zo in het leven staan als jij! Een nieuwe studie beginnen betekent inderdaad dat je je bij DUO flink in de schulden gaat steken, maar dat is wel een lening die redelijk flexibel afgelost kan worden (afhankelijk van je salaris). Als je er dan nog een baantje bij zoekt voor 10 uur in de week kom je al een heel eind. Je bent 23, dat is echt nog niet te laat om opnieuw te beginnen! Sterkte!
Mijn advies zou zijn: gooi het om, ga geld lenen bij DUO en ga een opleiding doen die wel bij je past (wiskunde/informatica/natuurkunde), daar lopen veel meer mensen als jij rond, voel je je wellicht meer thuis en vind je ook een baan waar allemaal mensen met dezelfde eigenschappen als jij werken (introverter, geen feestbeest, enz.). Daar voel je je veel meer thuis en ben je veel gelukkiger.
Ik studeer zelf Natuurkunde aan de TU/e, ben precies het tegenovergestelde van jou, maar ik ben me er wel bewust van dat hier tientallen mensen rondlopen die precies zo in het leven staan als jij! Een nieuwe studie beginnen betekent inderdaad dat je je bij DUO flink in de schulden gaat steken, maar dat is wel een lening die redelijk flexibel afgelost kan worden (afhankelijk van je salaris). Als je er dan nog een baantje bij zoekt voor 10 uur in de week kom je al een heel eind. Je bent 23, dat is echt nog niet te laat om opnieuw te beginnen! Sterkte!
|
|
