R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Voor de gelegenheid heb ik even een kloon aangemaakt, want ik blijf liever anoniem op FOK! en daarbuiten. Eigenlijk zweer ik FOK! af als plek om mijn problemen te bespreken, maar ik heb verder geen mogelijkheden om dit bespreekbaar te maken.
Ik zit een beetje met een probleem: Ik heb geen doel in mijn leven. Ook niet iets wat er verreweg op lijkt. Eigenlijk leef ik niet echt... Het klinkt erg depressief en dat is het misschien ook wel.
Ik heb echt totaal geen idee wat ik met mijn leven aanmoet. Ik heb geen beeld van mijn leven over 10 jaar of wat ik graag zou willen bereiken... Het is er allemaal niet. Mijn leven is zo ontzettend zinloos dat ik er regelmatig over denk om mijn polsen door te snijden. Dit doe ik dan weer niet omdat ik weet dat dit nergens op slaat en de kans dat ik het overleef best reëel is.
Enige tijd geleden ben ik naar de dokter geweest omdat ik me té neerslachtig voelde. Hij begon meteen over mijn alcoholgebruik, wat er in feite niets me te maken heeft, en wilde dat ik stopte met drinken. Dat heb ik gedaan in opdracht van de dokter, maar dat helpt natuurlijk niet bij het vinden van een doel in het leven. De dokter stelde voor dat ik zelf aangeef of ik verder hulp wil, maar ik zie dat niet zitten. Hulp bij het vinden van een doel in het leven is dat überhaupt mogelijk?
Op het moment dat ik een bezigheid heb, zoals werk of een studie, dan verplaatst het gevoel van zinloosheid zich naar de achtergrond. Het is er nog wel maar lijkt een minder prominente rol aan te nemen in mijn leven. Bij de eerste beste zware tegenvaller komt dat gevoel weer terug en realiseer ik me weer dat mijn leven zinloos is. En zo leef ik dus in cirkeltjes...
De laatste paar maanden is alles verergerd. Ik sluit me af voor alles en iedereen. Mijn familie heb ik links laten liggen, want ik mag ze niet en hebben het te druk met zichzelf. Eigenlijk heb ik me altijd het buitenbeentje van de familie gevoeld. Mijn moeder interesseert zich niet in mij, mijn vader heeft een compleet ander wereldbeeld dan ik en laat ik over rest maar niet beginnen. Het voelt niet als familie en het was voor mij gewoon klaar.
Alles wat nu resteert is mijn vriendin en haar familie. Om eerlijk te zijn denk ik er dagelijks over om het uit te maken met mijn vriendin. Ze is heel erg afhankelijk van mij en dat stoort mij. Als ik haar kwijt zou raken zou ik echt niemand meer hebben. Stom genoeg is de enige concrete reden dat ik bij haar blijf haar geld en de praktische afhankelijkheid die ik van haar heb. Soms hoop ik dat zij dood gaat, zodat ik haar niet het verdriet hoef aan te doen dat ik dood of weg ga.
Eigenlijk sluit ik mezelf af van de wereld en de maatschappij. Vooral omdat ik boos ben. Boos op alles en iedereen. Een woede die een beetje misplaatst is aangezien ik niet echt iets te klagen heb. En toch ben ik ontzettend boos. Zo boos dat ik elke vorm van maatschappelijke betrokkenheid kwijt ben geraakt. Ik gedraag me om mezelf te beschermen, maar het liefste zou ik vandaag nog met een auto een winkelpui kapot rijden. Ik doe het niet, want daar schiet ik toch niets mee op.
Ik zit een beetje met een probleem: Ik heb geen doel in mijn leven. Ook niet iets wat er verreweg op lijkt. Eigenlijk leef ik niet echt... Het klinkt erg depressief en dat is het misschien ook wel.
Ik heb echt totaal geen idee wat ik met mijn leven aanmoet. Ik heb geen beeld van mijn leven over 10 jaar of wat ik graag zou willen bereiken... Het is er allemaal niet. Mijn leven is zo ontzettend zinloos dat ik er regelmatig over denk om mijn polsen door te snijden. Dit doe ik dan weer niet omdat ik weet dat dit nergens op slaat en de kans dat ik het overleef best reëel is.
Enige tijd geleden ben ik naar de dokter geweest omdat ik me té neerslachtig voelde. Hij begon meteen over mijn alcoholgebruik, wat er in feite niets me te maken heeft, en wilde dat ik stopte met drinken. Dat heb ik gedaan in opdracht van de dokter, maar dat helpt natuurlijk niet bij het vinden van een doel in het leven. De dokter stelde voor dat ik zelf aangeef of ik verder hulp wil, maar ik zie dat niet zitten. Hulp bij het vinden van een doel in het leven is dat überhaupt mogelijk?
Op het moment dat ik een bezigheid heb, zoals werk of een studie, dan verplaatst het gevoel van zinloosheid zich naar de achtergrond. Het is er nog wel maar lijkt een minder prominente rol aan te nemen in mijn leven. Bij de eerste beste zware tegenvaller komt dat gevoel weer terug en realiseer ik me weer dat mijn leven zinloos is. En zo leef ik dus in cirkeltjes...
De laatste paar maanden is alles verergerd. Ik sluit me af voor alles en iedereen. Mijn familie heb ik links laten liggen, want ik mag ze niet en hebben het te druk met zichzelf. Eigenlijk heb ik me altijd het buitenbeentje van de familie gevoeld. Mijn moeder interesseert zich niet in mij, mijn vader heeft een compleet ander wereldbeeld dan ik en laat ik over rest maar niet beginnen. Het voelt niet als familie en het was voor mij gewoon klaar.
Alles wat nu resteert is mijn vriendin en haar familie. Om eerlijk te zijn denk ik er dagelijks over om het uit te maken met mijn vriendin. Ze is heel erg afhankelijk van mij en dat stoort mij. Als ik haar kwijt zou raken zou ik echt niemand meer hebben. Stom genoeg is de enige concrete reden dat ik bij haar blijf haar geld en de praktische afhankelijkheid die ik van haar heb. Soms hoop ik dat zij dood gaat, zodat ik haar niet het verdriet hoef aan te doen dat ik dood of weg ga.
Eigenlijk sluit ik mezelf af van de wereld en de maatschappij. Vooral omdat ik boos ben. Boos op alles en iedereen. Een woede die een beetje misplaatst is aangezien ik niet echt iets te klagen heb. En toch ben ik ontzettend boos. Zo boos dat ik elke vorm van maatschappelijke betrokkenheid kwijt ben geraakt. Ik gedraag me om mezelf te beschermen, maar het liefste zou ik vandaag nog met een auto een winkelpui kapot rijden. Ik doe het niet, want daar schiet ik toch niets mee op.
Als het uitgaat met je vriendin, heb je dan nog wel vrienden om op terug te vallen?
Daar kun je tenminste nog eens iets mee ondernemen ipv steeds maar uit eten gaan shoppen of bioscoopje bezoeken.
Daar kun je tenminste nog eens iets mee ondernemen ipv steeds maar uit eten gaan shoppen of bioscoopje bezoeken.
Je moeder is een hamster
Ik raad je aan om terug te gaan naar je huisarts en om een doorverwijzing te vragen. En om langzaam maar zeker minder financieel afhankelijk van je vriendin te worden ik denk dat dat je eigenwaarde een boost zal geven.
Je klinkt erg depressief. Vaak is het zo dat mensen met jouw probleem éigenlijk wel weten wat ze willen, maar tegen zichzelf hebben gezegd dat het stom is/ze het toch niet kunnen/het niet mag, waardoor ze dan maar helemaal niks meer doen.
Wat wilde je vroeger worden? Ooit was je vast wel blij, wat deed je toen? Als er dingen zijn mislukt moet je misschien leren (met behulp van een psycholoog maybe) om daarmee om te gaan, en trots weer op te staan en dingen weer op te pakken.
Ik weet dat het lastig is, het is herkenbaar. Maar ik geloof erin dat je diep van binnen nog wel weet wat je leuk vindt (niet wat je zóu moeten vinden of zóu moeten studeren van anderen). Je merkt het als je weer een sprankje blijdschap voelt. Kom op, you can do it!
Wat wilde je vroeger worden? Ooit was je vast wel blij, wat deed je toen? Als er dingen zijn mislukt moet je misschien leren (met behulp van een psycholoog maybe) om daarmee om te gaan, en trots weer op te staan en dingen weer op te pakken.
Ik weet dat het lastig is, het is herkenbaar. Maar ik geloof erin dat je diep van binnen nog wel weet wat je leuk vindt (niet wat je zóu moeten vinden of zóu moeten studeren van anderen). Je merkt het als je weer een sprankje blijdschap voelt. Kom op, you can do it!
Waar lees jij "manisch"?quote:Op vrijdag 10 juni 2011 16:59 schreef drvc het volgende:
Uit je verhaal lees ik, dat je manisch depressief bent(Onderbuik gevoelens).
Hoe oud ben je TS? En wat heb je hiervoor gedaan qua school/werk, misschien dingen gebeurd in je verleden waarvan je denkt dat deze gevoelens hebben kunnen veroorzaken?
Bovendien zie ik de link met manisch niet.
Nouja, denk niet dat je een diagnose zo snel kunt stellenquote:
Uit je verhaal lees ik, dat je manisch depressief bent(Onderbuik gevoelens).
Bovendien zie ik de link met manisch niet.
Dat ook inderdaad.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 16:58 schreef MalaCocinera het volgende:
Ik raad je aan om terug te gaan naar je huisarts en om een doorverwijzing te vragen. En om langzaam maar zeker minder financieel afhankelijk van je vriendin te worden ik denk dat dat je eigenwaarde een boost zal geven.
Het gevoel dat je zelf verantwoordelijk bent en je eigen keuzes maakt, maakt mensen gelukkig.
Nee. Ik heb nooit echt vrienden gehad.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 16:57 schreef Crutch het volgende:
Als het uitgaat met je vriendin, heb je dan nog wel vrienden om op terug te vallen?
Daar kun je tenminste nog eens iets mee ondernemen ipv steeds maar uit eten gaan shoppen of bioscoopje bezoeken.
Doorverwijzing naar wat? En ik ben niet echt afhankelijk van mijn vriendin, maar het is wel makkelijk aangezien ik dan beter in staat ben om andere mensen te vermijden.quote:
Ik raad je aan om terug te gaan naar je huisarts en om een doorverwijzing te vragen. En om langzaam maar zeker minder financieel afhankelijk van je vriendin te worden ik denk dat dat je eigenwaarde een boost zal geven.
Ja die ken ik al. Maar dan ben ik dus al bijna mijn hele leven manisch depressief. En dat gaat er bij mij niet helemaal in.quote:
Uit je verhaal lees ik, dat je manisch depressief bent(Onderbuik gevoelens).
Waarom wil je mensen vermijden? Vind je sociaal contact moeilijk, en wat vind je dan precies moeilijk? Is dat ook waarom de dingen die je probeert steeds mis gaan? Want dan kan er meer aan de hand zijn, een sociale fobie of wellicht iets autistisch? (Let op fokkertjes, ik stel geen diagnose, ik stel alleen wat vragen. 
)
)
Toch denk ik dat je vriendin gebruiken als ''schild'' voor jou problemen slecht is voor je zelfbeeld. Hoe makkelijk het ook is, je gaat je er toch minder door voelen.
Doorverwijzing naar een specialist met wie je hierover kunt praten, zodat je uit die zwartkijkende vicieuze cirkel komt.
Doorverwijzing naar een specialist met wie je hierover kunt praten, zodat je uit die zwartkijkende vicieuze cirkel komt.
Ik wilde in mijn jeugd altijd militair worden. Maar dat is er vrij snel uitgegaan toen ik afgekeurd werd omdat ik te emotioneel was bij mijn keuring. Dit kwam door de periode waarin ik zat. En lag buiten mezelf. Sindsdien slinger ik eigenlijk van baan naar baan en van opleiding naar opleiding. Ik heb nooit echt iets gehad waarvan ik dacht: "Dit is het".quote:
Je klinkt erg depressief. Vaak is het zo dat mensen met jouw probleem éigenlijk wel weten wat ze willen, maar tegen zichzelf hebben gezegd dat het stom is/ze het toch niet kunnen/het niet mag, waardoor ze dan maar helemaal niks meer doen.
Wat wilde je vroeger worden? Ooit was je vast wel blij, wat deed je toen? Als er dingen zijn mislukt moet je misschien leren (met behulp van een psycholoog maybe) om daarmee om te gaan, en trots weer op te staan en dingen weer op te pakken.
Ik weet dat het lastig is, het is herkenbaar. Maar ik geloof erin dat je diep van binnen nog wel weet wat je leuk vindt (niet wat je zóu moeten vinden of zóu moeten studeren van anderen). Je merkt het als je weer een sprankje blijdschap voelt. Kom op, you can do it!
Ik weet wel waar het vandaan komt. Ik heb een hele chaotische jeugd gehad en weinig emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Daardoor heb ik ook geen vrienden. De meeste mensen jaag ik weg door mijn gedrag of bewust. Ik denk dat het ook met mijn eigenwaarde te maken heeft. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gerespecteerd wordt of überhaupt naar me geluisterd wordt. Ik heb denk ik de rollen omgekeerd door anderen buiten te sluiten.quote:
Hoe oud ben je TS? En wat heb je hiervoor gedaan qua school/werk, misschien dingen gebeurd in je verleden waarvan je denkt dat deze gevoelens hebben kunnen veroorzaken?
Maarja er is dan ook geen doel in het leven waarom zou je op zoek gaan naar een doel. Misschien leren accepteren dat er geen doel is en genieten van alle mooie dingen 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Joost, hier ga jij niet alleen uitkomen, je hebt iemand nodig die het allemaal in perspectief plaatst.
Omdat ik mensen vaak maar dom vind. Ze hebben me niets te vertellen of te bieden. Het is wat arrogant, maar zo ervaar ik vriendschappen vaak. Of het de oorzaak is dat er een hoop mis is gegaan in mijn leven? Ik denk dat het er wel aan bij heeft gedragen, maar niet de oorzaak is. Ik heb weleens gedacht aan een sociale fobie, maar dan heb ik dat al mijn hele leven.quote:
Waarom wil je mensen vermijden? Vind je sociaal contact moeilijk, en wat vind je dan precies moeilijk? Is dat ook waarom de dingen die je probeert steeds mis gaan? Want dan kan er meer aan de hand zijn, een sociale fobie of wellicht iets autistisch?
De vragen die me elke dag bezighouden zijn vooral: "Waarom is de mensheid zo dom?" en "Wat moet ik met mijn leven?". Iets hebben om voor te leven zou wel fijn zijn.quote:
Wat zijn de vragen die je elke avond bezig houden? Gaat het echt alleen om een doel?
Hmm, dan denk ik dat ze wel een goede keuze hebben gemaakt door je af te keuren. Het leger gaat je ook geen respect en eigenwaarde brengen namelijk, als je met die reden in het leger wilde...quote:
[..]
Ik wilde in mijn jeugd altijd militair worden. Maar dat is er vrij snel uitgegaan toen ik afgekeurd werd omdat ik te emotioneel was bij mijn keuring. Dit kwam door de periode waarin ik zat. En lag buiten mezelf. Sindsdien slinger ik eigenlijk van baan naar baan en van opleiding naar opleiding. Ik heb nooit echt iets gehad waarvan ik dacht: "Dit is het".
[..]
Ik weet wel waar het vandaan komt. Ik heb een hele chaotische jeugd gehad en weinig emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Daardoor heb ik ook geen vrienden. De meeste mensen jaag ik weg door mijn gedrag of bewust. Ik denk dat het ook met mijn eigenwaarde te maken heeft. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gerespecteerd wordt of überhaupt naar me geluisterd wordt. Ik heb denk ik de rollen omgekeerd door anderen buiten te sluiten.
Of heb je een buitengewone interesse voor tanks/wapens en tactische missies? Want daarin zijn nog wel andere beroepen te vinden toch?
Heb je al eens hulp gezocht bij een psycholoog of iets dergelijks? Zijn genoeg instellingen hiervoor.quote:
Ik weet wel waar het vandaan komt. Ik heb een hele chaotische jeugd gehad en weinig emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Daardoor heb ik ook geen vrienden. De meeste mensen jaag ik weg door mijn gedrag of bewust. Ik denk dat het ook met mijn eigenwaarde te maken heeft. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gerespecteerd wordt of überhaupt naar me geluisterd wordt. Ik heb denk ik de rollen omgekeerd door anderen buiten te sluiten.
Halverwege de 20.quote:
Het leven heeft geen doel. Het is een kosmische grap. Ik ken ze allemaal... Je geeft je leven doel en dat is nou net wat mij niet lukt.quote:
Maarja er is dan ook geen doel in het leven waarom zou je op zoek gaan naar een doel. Misschien leren accepteren dat er geen doel is en genieten van alle mooie dingen
Die ken ik. Dan kan een ander mij gaan vertellen wat ik weet. Ik heb één keer bij een psycholoog gelopen en dat ga ik dus nooit meer doen. Die gast vertelde me alleen maar wat ik al wist.quote:
Joost, hier ga jij niet alleen uitkomen, je hebt iemand nodig die het allemaal in perspectief plaatst.
Vooral het masculine van het leger sprak mij aan. En dat geldt nog steeds, maar ik wil überhaupt niet meer in het leger of iets in die trant. Daar ben ik veel te liberaal voor.quote:
[..]
Hmm, dan denk ik dat ze wel een goede keuze hebben gemaakt door je af te keuren. Het leger gaat je ook geen respect en eigenwaarde brengen namelijk, als je met die reden in het leger wilde...
Of heb je een buitengewone interesse voor tanks/wapens en tactische missies? Want daarin zijn nog wel andere beroepen te vinden toch?
Maar misschien moet je eens verder kijken dan je neus lang is. Er zijn meerdere psychologen op de wereld, ze zijn lang niet allemaal hetzelfde. Zelfde geldt voor vrienden, ze kunnen in eerste instantie niks te melden lijken te hebben, ze kunnen over bepaalde dingen een andere mening hebben... Maar wie weet vind je ook dingen bij die mensen die je wél aanspreken. Niet meteen alles afwijzen.
20 dus je bent nog jong:) jij vind het leger leuk?
Ik ben ook afgekeurd toen ik 18 was, ik kwam niet door de psychologische test, ik voelde me een jaar kut, omdat ik er heel hard voor heb getraind.
[ Bericht 10% gewijzigd door drvc op 10-06-2011 17:21:35 ]
Ik ben ook afgekeurd toen ik 18 was, ik kwam niet door de psychologische test, ik voelde me een jaar kut, omdat ik er heel hard voor heb getraind.
[ Bericht 10% gewijzigd door drvc op 10-06-2011 17:21:35 ]
Volgens mij zijn veel mensen doelloos / depressief geworden, omdat er zoveel welvaart is in onze tijd. Door de hele geschiedenis heen, tot een halve eeuw geleden, was overleven de hoofdzaak in het leven. Je moest bezig blijven met jagen, met werken op het land of met werken in een fabriek of andere plaats om simpelweg te overleven.
Nu lijkt Nederland en een groot deel van de Westerse wereld wel een soort individualistische hobby cultuur, overleven is een bijzaak, en mensen vullen hun leven grotendeels met randzaken. Iedereen zit in zijn eigen huisje, achter zijn eigen tv of computer, in zijn eigen kleine wereld. Omdat je eigenlijk niets meer hoeft, kun je hierdoor een totaal gevoel van doelloosheid krijgen.
Toch zijn er nog genoeg hele zinnige dingen die je kunt doen. Probeer wat te betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, of probeer iets moois op te bouwen of bij te dragen aan de wereld, dat kan op werkelijk elke mogelijke manier. Ik zou je vooral aanraden om andere mensen op te zoeken. Probeer wat voor andere mensen te betekenen, en je zult zien dat je daar veel voor terug kunt krijgen. Als dat niet bij je familie lukt, dan bij andere mensen.
Stilzitten of je ellende verdrinken is in ieder geval geen oplossing. Stel niet meteen te hoge verwachtingen en eisen aan jezelf, dan is de tegenslag ook makkelijker te verwerken. En besef dat er heel veel mensen op de wereld zijn met dit soort problemen, je staat er niet alleen voor. Je hebt (waarschijnlijk maar een leven, maak er wat moois van!
Nu lijkt Nederland en een groot deel van de Westerse wereld wel een soort individualistische hobby cultuur, overleven is een bijzaak, en mensen vullen hun leven grotendeels met randzaken. Iedereen zit in zijn eigen huisje, achter zijn eigen tv of computer, in zijn eigen kleine wereld. Omdat je eigenlijk niets meer hoeft, kun je hierdoor een totaal gevoel van doelloosheid krijgen.
Toch zijn er nog genoeg hele zinnige dingen die je kunt doen. Probeer wat te betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, of probeer iets moois op te bouwen of bij te dragen aan de wereld, dat kan op werkelijk elke mogelijke manier. Ik zou je vooral aanraden om andere mensen op te zoeken. Probeer wat voor andere mensen te betekenen, en je zult zien dat je daar veel voor terug kunt krijgen. Als dat niet bij je familie lukt, dan bij andere mensen.
Stilzitten of je ellende verdrinken is in ieder geval geen oplossing. Stel niet meteen te hoge verwachtingen en eisen aan jezelf, dan is de tegenslag ook makkelijker te verwerken. En besef dat er heel veel mensen op de wereld zijn met dit soort problemen, je staat er niet alleen voor. Je hebt (waarschijnlijk
maar een leven, maak er wat moois van!
Je hebt gelijk, het is een luxeprobleem. Dat doet niet af aan het feit dat behoorlijk belemmerend kan werken.quote:
"Iets betekenen voor anderen" staat niet meer in mijn woordenboek. Ik ben teleurgesteld in de maatschappij en ben daar (ook) klaar mee.
Zo denk ik er ook over, wij zijn niet meer instinctief bezig.quote:
Volgens mij zijn veel mensen doelloos / depressief geworden, omdat er zoveel welvaart is in onze tijd. Door de hele geschiedenis heen, tot een halve eeuw geleden, was overleven de hoofdzaak in het leven. Je moest bezig blijven met jagen, met werken op het land of met werken in een fabriek of andere plaats om simpelweg te overleven.
Nu lijkt Nederland en een groot deel van de Westerse wereld wel een soort individualistische hobby cultuur, overleven is een bijzaak, en mensen vullen hun leven grotendeels met randzaken. Iedereen zit in zijn eigen huisje, achter zijn eigen tv of computer, in zijn eigen kleine wereld. Omdat je eigenlijk niets meer hoeft, kun je hierdoor een totaal gevoel van doelloosheid krijgen.
Toch zijn er nog genoeg hele zinnige dingen die je kunt doen. Probeer wat te betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, of probeer iets moois op te bouwen of bij te dragen aan de wereld, dat kan op werkelijk elke mogelijke manier. Ik zou je vooral aanraden om andere mensen op te zoeken. Probeer wat voor andere mensen te betekenen, en je zult zien dat je daar veel voor terug kunt krijgen. Als dat niet bij je familie lukt, dan bij andere mensen.
Stilzitten of je ellende verdrinken is in ieder geval geen oplossing. Stel niet meteen te hoge verwachtingen en eisen aan jezelf, dan is de tegenslag ook makkelijker te verwerken. En besef dat er heel veel mensen op de wereld zijn met dit soort problemen, je staat er niet alleen voor. Je hebt (waarschijnlijk
quote:
Het leven heeft geen doel. Het is een kosmische grap. Ik ken ze allemaal... Je geeft je leven doel en dat is nou net wat mij niet lukt.
Hoezo je geeft je leven doel? Er is geen doel, je leeft gewoon punt. Kijk wat er op je pad komt en probeer te genieten van de goede dingen. Ik denk (mening) dat je te gefocussed bent op negatieve dingen en op dat doel. Als je kunt accepteren dat er geen doel hoeft te zijn en kunt leren genieten van de kleine dingen, zeg een bloeiend bloemetje of een mooi meisje of een eend in het park. (om maar wat stomme dingen te noemen) dan ben je al een heel eind. Het leven heeft geen groter doel en dat hoef je het ook niet te geven.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Tja. Als dat voor jou werkt. Prijs je er gelukkig mee.quote:
[..]
Ik ben ook vrij depressief ingesteld en heb hele periodes dat ik het niet zie zitten. Maar juist door te focussen op de dingen die wel eens leuk zijn kun je het voor jezelf omdraaien. Wat ook vaak werkt is net doen alsof (klinkt krom ik weet het) maar als je net doet alsof je vrolijk bent op een feestje kan het je brein triggerren om vrolijker te worden. In het begin voelt dat heel dom en 'onecht' todat je begint te 'snappen' dat het allemaal maar een brein dingetje is waarmee je zelf meer aan kunt doen dan je denkt.quote:
[..]
Tja. Als dat voor jou werkt. Prijs je er gelukkig mee.
Bijvoorbeeld blij zijn dat je geen doel hebt kan je al een stukje verder helpen.
(ikzelf ben door iemand 'geholpen' hier op fok die ik op msn had en zij forceerde mij om positief te zijn omdat ze negatieve msn gesprekken zat was, een paar van die gesprekken in de week draaide mijn gemoedstoestand behoorlijk bij en liet me ervaren dat je veel meer invloed hebt op je gevoel dan je denkt)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik denk ook wel eens, als je leest wat voor ellende er allemaal gebeurt, dat de wereld een grote klote plek is. Als je er dan op de één of andere manier aan bijdraagt dat het dat iets minder is, is dat een doel op zich.
Het zal ook veel met je stemming te maken hebben. Als je depressief of overspannen bent is het glas altijd half leeg (of zelfs helemaal leeg) en kun je totaal lamgeslagen zijn van ellende. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dit weer verandert als je er weer bovenop komt, dan kun je dezelfde dingen weer veel positiever zien met meer relativering.
Het probleem daarbij is dat je eerst weer iets moet doen of ergens voor moet gaan wil dat veranderen. Er daar hebben depressieve mensen nou juist geen zin in. Die eerste weken / maanden zijn een zware weg omhoog, helemaal als je er alleen voor staat.
Je moet vertrouwen houden dat als je iets bereikt of ergens mee bezig bent dat het beter gaat. Je zegt zelf al dat als je studeert of werkt dat het minder is. Meer doen, minder denken dus.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Gizeh- op 10-06-2011 17:33:53 ]
Het zal ook veel met je stemming te maken hebben. Als je depressief of overspannen bent is het glas altijd half leeg (of zelfs helemaal leeg) en kun je totaal lamgeslagen zijn van ellende. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dit weer verandert als je er weer bovenop komt, dan kun je dezelfde dingen weer veel positiever zien met meer relativering.
Het probleem daarbij is dat je eerst weer iets moet doen of ergens voor moet gaan wil dat veranderen. Er daar hebben depressieve mensen nou juist geen zin in. Die eerste weken / maanden zijn een zware weg omhoog, helemaal als je er alleen voor staat.
Je moet vertrouwen houden dat als je iets bereikt of ergens mee bezig bent dat het beter gaat. Je zegt zelf al dat als je studeert of werkt dat het minder is. Meer doen, minder denken dus.
quote:
[..]
Je hebt gelijk, het is een luxeprobleem. Dat doet niet af aan het feit dat behoorlijk belemmerend kan werken.
"Iets betekenen voor anderen" staat niet meer in mijn woordenboek. Ik ben teleurgesteld in de maatschappij en ben daar (ook) klaar mee.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Gizeh- op 10-06-2011 17:33:53 ]
TS, je komt over als een soort Catweazle die totaal vervreemd en vies is van mensen. Je haalt alle adviezen onderuit, en het lijkt ook niet alsof je uberhaupt ergens voor open staat.
Wat wil je nou eigenlijk?
Wat wil je nou eigenlijk?
Hij klinkt als me broer, ik noem me broer altijd nega nega.quote:
TS, je komt over als een soort Catweazle die totaal vervreemd en vies is van mensen. Je haalt alle adviezen onderuit, en het lijkt ook niet alsof je uberhaupt ergens voor open staat.
Wat wil je nou eigenlijk?
Omdat 'ie zwart is zeker.quote:
[..]
Hij klinkt als me broer, ik noem me broer altijd nega nega.
hahahhahaquote:
omdat hij altijd zo negatief is, ik heb 6 jaar lang met hem in 1 huis gewoond, dat waren de 6 langste jaren van mijn leven.
I knowquote:
[..]
hahahhaha
Daarom heb ik ook zo'n moeite met mensen als TS. Snap ook niet dat hij een vriendin heeft (waarvoor hij overigens ontzettend dankbaar zou moeten zijn).
Dat is nou net het probleemquote:
TS, je komt over als een soort Catweazle die totaal vervreemd en vies is van mensen. Je haalt alle adviezen onderuit, en het lijkt ook niet alsof je uberhaupt ergens voor open staat.
Wat wil je nou eigenlijk?
Als je een beetje 'in je hoofd zit' dan haal heel gemakkelijk alles onderuit, daarom moet TS zoals hem ook al aangeraden is, iets gaan doen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Hij moet dankbaar zijn met het leven, dankbaar met de kleine dingetjes, zoals de lach van zijn vriendin, de eendjes die kwaken en met zichzelf natuurlijk.quote:
[..]
I know
Daarom heb ik ook zo'n moeite met mensen als TS. Snap ook niet dat hij een vriendin heeft (waarvoor hij overigens ontzettend dankbaar zou moeten zijn).
Wat bij mij altijd werkt met negatieve gedachten is mediteren.quote:
[..]
Dat is nou net het probleem
Ja maar hij komt verder helemáál niet over als iemand die dit/zich wil veranderen, het lijkt meer een tirade naar de hele wereld, inclusief zijn vriendin, vandaar mijn verwarring.quote:
[..]
Dat is nou net het probleem
Maar misschien wilde hij gewoon even zijn ongenoegen spuien en zit hij inmiddels weer in zijn slaapkamertje, met de gordijnen dicht, plannen te maken voor een aanslag op de dichtstbijzijnde supermarkt.
Dat had niet gehoeven:Pquote:
[..]
Ja maar hij komt verder helemáál niet over als iemand die dit/zich wil veranderen, het lijkt meer een tirade naar de hele wereld, inclusief zijn vriendin, vandaar mijn verwarring.
Maar misschien wilde hij gewoon even zijn ongenoegen spuien en zit hij inmiddels weer in zijn slaapkamertje, met de gordijnen dicht, plannen te maken voor een aanslag op de dichtstbijzijnde supermarkt.
Gefixtquote:
[..]
Hij moet dankbaar zijn met het leven, dankbaar met de kleine dingetjes, zoals de lach van zijn het hebben van een vriendin, de eendjes die kwaken en met zichzelf natuurlijk.
quote:
Jij probeert je vriend ook altijd te overtuigen dat hij blij moet zijn met jou, zodat jij op zijn kosten kan winkelen?
Als ik de OP goed begrijp, blijft TS juist bij zijn vriendin omdat zij geld heeft. En uit praktische afhankelijkheid (wat dat ook moge zijn). Hij mag, met zijn state of mind, blij zijn dat iemand het met hém uithoudt, vandaar ook mijn aanpassing.quote:
[..]
Dat zegt hij, maar iemand zoals hem ziet/kijkt/leeft alles in negatief, hij houd wel van haar maar hij geeft zichzelf niet de kans.quote:
[..]
Als ik de OP goed begrijp, blijft TS juist bij zijn vriendin omdat zij geld heeft. En uit praktische afhankelijkheid (wat dat ook moge zijn). Hij mag, met zijn state of mind, blij zijn dat iemand het met hém uithoudt, vandaar ook mijn aanpassing.
Ach ja, echt het probleem oplossen kunnen wij niet, en ik denk een psychiater ook niet. Hij moet het zelf doen.
Volgens mij kijk jij veel te veel in de toekomst en het verleden. Je moet leren leven in het (nu) moment voordat je kan denken over de toekomst (en dus doelen). Kijk is naar dit filmpje:
Ik hoop dat je goed engels kan luisteren. Misschien vind je het niks, maar mij sprak het erg aan.
Ik hoop dat je goed engels kan luisteren. Misschien vind je het niks, maar mij sprak het erg aan.
-Fisscher
Om nog even terug te komen op dit draadje...
Ik zit er aan te denken om toch eens te gaan kijken naar wat professionele hulp. Ik word namelijk gek van mezelf. Helaas weet ik niet of ik het financieel ga redden, maar doorgaan op deze voet is er ook niet bij vrees ik.
Ik zit er aan te denken om toch eens te gaan kijken naar wat professionele hulp. Ik word namelijk gek van mezelf. Helaas weet ik niet of ik het financieel ga redden, maar doorgaan op deze voet is er ook niet bij vrees ik.
De mensheid als geheel is ook dom en hangt aan elkaar van oppervlakkigheid, corruptie en vieze spelletjes. Kan me voorstellen dat je daar niet vrolijk van wordt. Maar individuele mensen kunnen wel leuk, oprecht of interessant zijn. Daar kom je pas achter als je ze een kans geeft. Ze zouden je nog wel eens kunnen verbazen.
Denk je trouwens dat je het leger in wilde omdat anderen dan het doel in jouw leven voor jou bepalen?
Denk je trouwens dat je het leger in wilde omdat anderen dan het doel in jouw leven voor jou bepalen?
Ja, ik generaliseer.
Nee. Vooral omdat ik me wilde afreageren in de meest extreme vorm die nog legaal was. Ik wilde iets van Commando worden, zodat ik mensen mocht doodschieten.quote:
...
Denk je trouwens dat je het leger in wilde omdat anderen dan het doel in jouw leven voor jou bepalen?
Ik was toen best wel vervreemd, want ik maakte geen kans. Die behoefte tot doden is er nog steeds overigens. Alleen doe ik het niet, omdat ik weet dat dit slecht voor kan uitpakken en sommige mensen het misschien niet verdienen.
Wow, ok, heftig. Zoals hier al eerder is gezegd: praat met iemand want hier kom je niet alleen uit. Je zegt ook dat je geen goede band hebt met je ouders/familie: hier moet je ook mee leren omgaan, heb je dat ooit al eens verwerkt?
?quote:
... Je zegt ook dat je geen goede band hebt met je ouders/familie: hier moet je ook mee leren omgaan, heb je dat ooit al eens verwerkt?
Dat toch? Of zie je dat niet als een probleem?quote:
De laatste paar maanden is alles verergerd. Ik sluit me af voor alles en iedereen. Mijn familie heb ik links laten liggen, want ik mag ze niet en hebben het te druk met zichzelf. Eigenlijk heb ik me altijd het buitenbeentje van de familie gevoeld. Mijn moeder interesseert zich niet in mij, mijn vader heeft een compleet ander wereldbeeld dan ik en laat ik over rest maar niet beginnen. Het voelt niet als familie en het was voor mij gewoon klaar.
Nooit overwogen om huurling ofzo te worden?quote:
Nee. Vooral omdat ik me wilde afreageren in de meest extreme vorm die nog legaal was. Ik wilde iets van Commando worden, zodat ik mensen mocht doodschieten.
Ja, ik generaliseer.
Hahahaha zolang het maar niet bij nederlandse defensie is, want dan heb je nog geen doel in je leven. Even los van alle bezuinigingen enzo.quote:
[..]
Nooit overwogen om huurling ofzo te worden?
Je kunt toch zo terecht bij de franse special forces van het vreemdelingen legioen?
Dan moet je alleen wel ergens tegen kunnen, tsja en je nederlanderschap raak je kwijt. Maar daar tegenover staat de franse nationaliteit en die is ook niet zo erg.
Of bedoel je meer ala tanja?quote:
[..]
Nooit overwogen om huurling ofzo te worden?
Ja, zoiets. De ideologie doet er niet zoveel toe, daar ga je vanzelf wel in geloven als je er lang genoeg zit. Verder is er ook een vijand waar je op mag knallen en is het doel in je leven ook al snel duidelijk: overleven. Je zit ook nog eens afgesloten van de wereld, dus sociaal gezien heb je ook nergens last van...quote:
Ik denk dat recruiters voor dat soort organisaties aan mensen als TS ideale rekruten hebben.
Ja, ik generaliseer.
Als geen vriendin had gehad zou ik het bijna doen...quote:
[..]
Nooit overwogen om huurling ofzo te worden?
Hoezo probleem? Ik ben altijd het buitenbeentje geweest en zo voel ik me nog steeds. Ik ben inmiddels gaan accepteren dat mijn familie niet bij mij past en dat het beter is als ik ze gewoon niet meer zie. Scheelt een hoop afwijzing.quote:
[..]
Dat toch? Of zie je dat niet als een probleem?
Heb je er al eens over nagedacht opnieuw proberen het leger in te komen? Je hebt het één keer geprobeerd, kan dat niet opnieuw?
I lost my glasses again
Heb je zijn posts gelezen? Het leger is geen therapie en zeker geen plaats voor moordlustige psychoten als TS.quote:
Heb je er al eens over nagedacht opnieuw proberen het leger in te komen? Je hebt het één keer geprobeerd, kan dat niet opnieuw?
TS moet zichzelf eerst maar eens uit de knoop halen.
Laat ons Δωδεκάθεον's lied'ren zingen!
Het staat er niet echt duidelijk (noshitquote:
[..]
Heb je zijn posts gelezen? Het leger is geen therapie en zeker geen plaats voor moordlustige psychoten als TS.
TS moet zichzelf eerst maar eens uit de knoop halen.
) maar ik doelde meer op als doel in zijn leven. Dus fit worden, hulp zoeken, beter en sterker worden om vervolgens als beter man die psychologische test te verpulveren 
I lost my glasses again
Even een serieuze reactie van mijn kant...
Ik doe een opleiding in de hulpverlening.. Je zit duidelijk in een negatieve spiraal. Je haalt je kracht uit instabiele factoren en als die wegvallen is het weer mis. Heel herkenbaar.. Je moet op zoek naar dieperliggende dingen die je kracht geven, al kan je daar niet zo 1,2,3 op komen. Daarom is het aan te raden om contact op te nemen met maatschappelijk werk. Zo iemand luistert naar je, hebt je om zaken te structureren, kan ideeën aandragen, et cetera. Je huisarts heeft het niet zo slim aangepakt als ik het zo hoor en dat gaat vaker zo. Dus neem contact op met maatschappelijk werk; dat is mijn tip
Ik doe een opleiding in de hulpverlening.. Je zit duidelijk in een negatieve spiraal. Je haalt je kracht uit instabiele factoren en als die wegvallen is het weer mis. Heel herkenbaar.. Je moet op zoek naar dieperliggende dingen die je kracht geven, al kan je daar niet zo 1,2,3 op komen. Daarom is het aan te raden om contact op te nemen met maatschappelijk werk. Zo iemand luistert naar je, hebt je om zaken te structureren, kan ideeën aandragen, et cetera. Je huisarts heeft het niet zo slim aangepakt als ik het zo hoor en dat gaat vaker zo. Dus neem contact op met maatschappelijk werk; dat is mijn tip
De wereld is weer plat ja, op je bolle bips na!
Tering, wat een vervelend verhaal.
Mijn eerste reactie: Doe geen domme dingen, niet bij jezelf en al helemaal niet bij een ander..
En ga hulp zoeken.
Mijn eerste reactie: Doe geen domme dingen, niet bij jezelf en al helemaal niet bij een ander..
En ga hulp zoeken.
Dat kan en als TS daar tegenop ziet kan hij ook gaan voor een positie als stadswacht of beveiliger of zoiets (zonder sarcasme).quote:
[..]
Het staat er niet echt duidelijk (noshit
Eerst zorgen dat hij zichzelf een beetje op orde krijgt en vervolgens gaan voor een haalbare functie die past binnen zijn interesses
Laat ons Δωδεκάθεον's lied'ren zingen!
Vreemelingen legioen niks voor je?
Als je een verwijzing heb van je huisarts is psychologische hulp gewoon vergoed meestal.
Als je een verwijzing heb van je huisarts is psychologische hulp gewoon vergoed meestal.
Voor de goede orde... Nee, ik wil niet meer het leger in. Daar ben ik veel te idealistisch voor geworden. En nee ik wil geen beroep uit gaan oefenen waarin ik mijn agressie hoogtij laat vieren. Dat lijkt me niet de juiste manier om stabiliteit te vinden.
In een negatieve spiraal zit ik al mijn hele leven geloof ik, dus daar heb je helemaal gelijk in. Helaas heb ik nooit kunnen ontdekken waarmee ik uit die spiraal kom. Maatschappelijk werk spreekt mij trouwens totaal niet aan. Ik heb in mijn jeugd o.a. bij het RIAGG gelopen en dat heeft mij weinig goeds opgeleverd.quote:
Even een serieuze reactie van mijn kant...
Ik doe een opleiding in de hulpverlening.. Je zit duidelijk in een negatieve spiraal. Je haalt je kracht uit instabiele factoren en als die wegvallen is het weer mis. Heel herkenbaar.. Je moet op zoek naar dieperliggende dingen die je kracht geven, al kan je daar niet zo 1,2,3 op komen. Daarom is het aan te raden om contact op te nemen met maatschappelijk werk. Zo iemand luistert naar je, hebt je om zaken te structureren, kan ideeën aandragen, et cetera. Je huisarts heeft het niet zo slim aangepakt als ik het zo hoor en dat gaat vaker zo. Dus neem contact op met maatschappelijk werk; dat is mijn tip
Dan heb je het over vroeger en over het RIAGG wat niet meer bestaatquote:
In een negatieve spiraal zit ik al mijn hele leven geloof ik, dus daar heb je helemaal gelijk in. Helaas heb ik nooit kunnen ontdekken waarmee ik uit die spiraal kom. Maatschappelijk werk spreekt mij trouwens totaal niet aan. Ik heb in mijn jeugd o.a. bij het RIAGG gelopen en dat heeft mij weinig goeds opgeleverd.
Er lopen overal slechte hulpverleners rond.. Dat klopt helaas. Daarom zou ik het gewoon nog eens proberen
De wereld is weer plat ja, op je bolle bips na!
Ik zou niet naar de GGZ gaan maar naar een particuliere psycholoog.
Als je in aanmerking komt voor 2e lijns (psychotherapie) wordt dit onbeperkt vergoed.
Als je in aanmerking komt voor 2e lijns (psychotherapie) wordt dit onbeperkt vergoed.
binnenkort wordt het leven erg interessant. Als je een depressie (economische) wil meemaken zoals in de jaren 30 moet je niet voortijdig dood gaan. zeg nou zelf, dat is een interessante ervaring om mee te nemen voordat je doodgaat, maar tegelijkertijd ook erg eng. dan overleef je misschien niet eens. 20% werkloosheid dan heb je veel hangjongeren.quote:
[..]
Je hebt gelijk, het is een luxeprobleem. Dat doet niet af aan het feit dat behoorlijk belemmerend kan werken.
"Iets betekenen voor anderen" staat niet meer in mijn woordenboek. Ik ben teleurgesteld in de maatschappij en ben daar (ook) klaar mee.
damn..quote:
[..]
binnenkort wordt het leven erg interessant. Als je een depressie (economische) wil meemaken zoals in de jaren 30 moet je niet voortijdig dood gaan. zeg nou zelf, dat is een interessante ervaring om mee te nemen voordat je doodgaat, maar tegelijkertijd ook erg eng. dan overleef je misschien niet eens. 20% werkloosheid dan heb je veel hangjongeren.
Wow!... je klinkt nu precies als een vriend van me. Ook zo negatief, afgewezen bij het leger, geen vertrouwen in hulpverlening.quote:
[..]
Nee. Vooral omdat ik me wilde afreageren in de meest extreme vorm die nog legaal was. Ik wilde iets van Commando worden, zodat ik mensen mocht doodschieten.
verschil is alleen dat jij zegt dat je wel hulpverlening wil (alleen niet van de profs die je dat kunnen geven) en dat hij Asperger heeft.
Wil je echt prof hulp? zorg dan dat je het krijgt. tada: je (voorlopige) doel. Ik werd ooit doorgestuurd naar het ggz hier in de buurt. na heel veel gedoe en 6 keer bellen had ik nog geen eerste afspraak. uiteindelijk zelf maar wat ergens anders geregeld waar ik meteen terecht kon en nu ook echt vooruitgang maak.
Wel een puntje: je moet het ook echt willen! als je niet echt wil en geen vertrouwen hebt in je psycholoog/hulpverlener etc. heeft het niet zo veel zin om er aan te beginnen. Het is hard werken en dat werk moet jij doen. je hulpverlener is er voornamelijk om jou eraan toe te zetten en je ermee te helpen.
You're dead to me!
I'm eating all your sandwiches,
Dead people don't need them...
I'm eating all your sandwiches,
Dead people don't need them...
De wil is er enigszins. Ik zit vooral met het bezwaar dat het financieel heel slecht uitkomt. Ik ben eigenlijk niet verzekerd voor dit soort dingen, dus het gaat me een hoop geld kosten. Geld dat ik niet heb aangezien ik werkloos ben en geen uitkering krijg. Ik wil niet op de zak van mijn vriendin gaan teren en om een baan te gaan zoeken zie ik niet zitten, want ik ben daar veel te neerslachtig voor. Wat dat betreft is mijn polsen doorsnijden nog de beste optie voor mij.quote:
[..]
...
Wel een puntje: je moet het ook echt willen! als je niet echt wil en geen vertrouwen hebt in je psycholoog/hulpverlener etc. heeft het niet zo veel zin om er aan te beginnen. Het is hard werken en dat werk moet jij doen. je hulpverlener is er voornamelijk om jou eraan toe te zetten en je ermee te helpen.
Opgelost, slotje.quote:
[..]
De wil is er enigszins. Ik zit vooral met het bezwaar dat het financieel heel slecht uitkomt. Ik ben eigenlijk niet verzekerd voor dit soort dingen, dus het gaat me een hoop geld kosten. Geld dat ik niet heb aangezien ik werkloos ben en geen uitkering krijg. Ik wil niet op de zak van mijn vriendin gaan teren en om een baan te gaan zoeken zie ik niet zitten, want ik ben daar veel te neerslachtig voor. Wat dat betreft is mijn polsen doorsnijden nog de beste optie voor mij.
Jammer dat Al-Qaeda al een nieuwe leider heeft, die vacature had je goed gepast.quote:
Wat verwacht je nu serieus zelf nog van dit topic?
T'is al goed.quote:
[..]
Jammer dat Al-Qaeda al een nieuwe leider heeft, die vacature had je goed gepast.
Wat verwacht je nu serieus zelf nog van dit topic?
Damn wat een reacties hier in dit topic, joh.
Ik begrijp wel dat sommige schrijvers hier tegen een muur oplopen, maar om dat nu op die manier te uiten? Help je daar iemand mee?
@ Joost: Heb je wel eens voor jezelf op een rijtje gezet waarom je boos bent? Op wie? Wanneer het begonnen is, voor mijn part? Gewoon, alles over die boosheid, dat je maar kunt bedenken?
Misschien past letterlijk "op een rijtje zetten" als in praten, schrijven, tekenen, whatever ook wel helemaal niet zo goed bij je, maar kun je je boosheid op een andere manier uiten? Voor mijn part drummen, boksen, rondjes fietsen?
Is er iemand tegen wie je zou willen en/of kunnen praten over alle boosheid in je?
Waarom ik dit zeg, is het volgende. Opgehoopte boosheid kan machteloos, hulpeloos of "gewoon" depressief maken (en nog veel meer in die trant). Mijn vermoeden is dus dat die boosheid er eerst uit moet voor je überhaupt verder kunt met dat bedrukte (of sombere, hoe je het ook wilt noemen).
Wat verder nog wel eens zou kunnen helpen om doelen te gaan ervaren (maar wellicht niet als er zo veel boosheid in de weg zit), is om uit een situatie te stappen, naar een compleet nieuwe situatie te gaan. Inspiratie opdoen enzo. Verschillende ideeën zien en bedenken: "hee, eigenlijk lijkt zoiets me ook wel leuk".
Onderschat ten slotte de kracht van de natuur niet. Misschien heb je het al wel een keer geprobeerd, maar een keer het bos in gaan, een rondje van varen, etc. kan wonderen doen, wanneer het je lukt om uit je hoofd te komen. Dat laatste is sowieso belangrijk. Zo in je hoofd zitten, geeft je ook de kans om zo te blijven denken.
Pieker je veel?
Ik begrijp wel dat sommige schrijvers hier tegen een muur oplopen, maar om dat nu op die manier te uiten? Help je daar iemand mee?
@ Joost: Heb je wel eens voor jezelf op een rijtje gezet waarom je boos bent? Op wie? Wanneer het begonnen is, voor mijn part? Gewoon, alles over die boosheid, dat je maar kunt bedenken?
Misschien past letterlijk "op een rijtje zetten" als in praten, schrijven, tekenen, whatever ook wel helemaal niet zo goed bij je, maar kun je je boosheid op een andere manier uiten? Voor mijn part drummen, boksen, rondjes fietsen?
Is er iemand tegen wie je zou willen en/of kunnen praten over alle boosheid in je?
Waarom ik dit zeg, is het volgende. Opgehoopte boosheid kan machteloos, hulpeloos of "gewoon" depressief maken (en nog veel meer in die trant). Mijn vermoeden is dus dat die boosheid er eerst uit moet voor je überhaupt verder kunt met dat bedrukte (of sombere, hoe je het ook wilt noemen).
Wat verder nog wel eens zou kunnen helpen om doelen te gaan ervaren (maar wellicht niet als er zo veel boosheid in de weg zit), is om uit een situatie te stappen, naar een compleet nieuwe situatie te gaan. Inspiratie opdoen enzo. Verschillende ideeën zien en bedenken: "hee, eigenlijk lijkt zoiets me ook wel leuk".
Onderschat ten slotte de kracht van de natuur niet. Misschien heb je het al wel een keer geprobeerd, maar een keer het bos in gaan, een rondje van varen, etc. kan wonderen doen, wanneer het je lukt om uit je hoofd te komen. Dat laatste is sowieso belangrijk. Zo in je hoofd zitten, geeft je ook de kans om zo te blijven denken.
Pieker je veel?
Sorry, ik houd gewoon echt niet van mensen die wel aandacht maar geen hulp willen.
Waar een wil is, is een weg, maar TS blijft maar roepen hoe ellendig alles is, en trapt vervolgens heel systematisch alle adviezen onderuit. Dan niet, toch?
Waar een wil is, is een weg, maar TS blijft maar roepen hoe ellendig alles is, en trapt vervolgens heel systematisch alle adviezen onderuit. Dan niet, toch?
Jij zegt hiermee eigenlijk: ik ben neerslachtig, en de enige reden is, omdat ik geen doel in het leven heb.quote:
De dokter stelde voor dat ik zelf aangeef of ik verder hulp wil, maar ik zie dat niet zitten. Hulp bij het vinden van een doel in het leven is dat überhaupt mogelijk?
Ik heb geen flauw idee waarom je deze gevolgtrekking maakt. Maar ik zou zeggen, bel je huisarts en vraag om een goeie therapeut. Ik heb iemand in mijn omgeving zo enorm zien opknappen ervan: hij had heus wel zijn buien maar het beinvloedde niet meer zo zijn humeur.
En wel gewoon lekker een biertje pakken in het weekend.
Tout comprendre ce n'est pas tout pardonner.
Ik heb het lang niet zo erg als jij, maar ik heb soms ook van die momenten waarop ik denk 'Waar doe ik het nou eigenlijk voor?' Wat er dan voor zorgt om mij beter te voelen is keihard je favoriete muziek aan en zelfs als het nodig is mee bleren, ook moet je dingen in je leven vinden die je motivatie geven, zo werkte ik de afgelopen tijd hard (voor school en qua werk) om een reis te betalen voor Amerika, waar ik al jaren lang super graag heen wou.
Dus grootste tip:
Bedenk iets wat je gewoon echt graag wilt, wat je altijd al wou of wat je super leuk lijkt, en ga proberen die droom te verwezenlijken, het maakt niet uit wat het kost, als je je echt zwaar depressief voelt dan stop je met je studie en pak je het later weer op, ga voor dat ene wat je altijd al wou, en zet je daar volledig voor in en beeld jezelf in op die plek/met die persoon wanneer je je weer kut voeld.
Ik hoop dat je er iets aan hebt, want ik hoop je echt hierbij te kunnen helpen.
Dus grootste tip:
Bedenk iets wat je gewoon echt graag wilt, wat je altijd al wou of wat je super leuk lijkt, en ga proberen die droom te verwezenlijken, het maakt niet uit wat het kost, als je je echt zwaar depressief voelt dan stop je met je studie en pak je het later weer op, ga voor dat ene wat je altijd al wou, en zet je daar volledig voor in en beeld jezelf in op die plek/met die persoon wanneer je je weer kut voeld.
Ik hoop dat je er iets aan hebt, want ik hoop je echt hierbij te kunnen helpen.
It is our light, not our darkness that frightens us the most.
Our biggest fear is not that we are inadequate, our biggest fear is that we are powerful beyond measure.
Our biggest fear is not that we are inadequate, our biggest fear is that we are powerful beyond measure.
TS, er is geen algemeen doel in het leven. En dat weet je zelf ook al. De meeste andere dingen weet je ook al, en met die wetenschap kan je alle suggesties ter verbetering pareren.
Op die manier blijf je ongelukkig. Dat komt niet door de doelloosheid, dat komt door je eigen zínloosheid. Je hebt geen zin, je maakt geen zin en je krijgt geen zin.
Het is toch echt aan jezelf. Zinloos doorgaan omdat er geen doel is, of ervoor kiezen om toch zin te gaan maken en energiek en opgewekt een volstrekt zinloos doel te gaan najagen.
Uiteindelijk maakt het geen verschil: je gaat toch dood.
Op die manier blijf je ongelukkig. Dat komt niet door de doelloosheid, dat komt door je eigen zínloosheid. Je hebt geen zin, je maakt geen zin en je krijgt geen zin.
Het is toch echt aan jezelf. Zinloos doorgaan omdat er geen doel is, of ervoor kiezen om toch zin te gaan maken en energiek en opgewekt een volstrekt zinloos doel te gaan najagen.
Uiteindelijk maakt het geen verschil: je gaat toch dood.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
misschien moet je eerst eens ophouden met smoesjes te verzinnen..quote:
[..]
De wil is er enigszins. Ik zit vooral met het bezwaar dat het financieel heel slecht uitkomt. Ik ben eigenlijk niet verzekerd voor dit soort dingen, dus het gaat me een hoop geld kosten. Geld dat ik niet heb aangezien ik werkloos ben en geen uitkering krijg. Ik wil niet op de zak van mijn vriendin gaan teren en om een baan te gaan zoeken zie ik niet zitten, want ik ben daar veel te neerslachtig voor. Wat dat betreft is mijn polsen doorsnijden nog de beste optie voor mij.
verander van verzekering, vraag een uitkering aan of zoek werk. Als je niet op de zak van je vriendin wil teren doe dat dan niet.
je denkt eraan je polsen door te snijden?.. ga dat dan niet aan jan en alleman lopen verkondigen. dat is aandachts trekkerij.
Je kunt niet enigszins hulp willen: je wil het of je wil het niet.
Momenteel krijg ik ook therapie en zoals ik al zei: het is hard werken.. vandaar dat je het echt moet willen. zou dat bij jou het geval zijn dan zou je niet van die slappe smoesjes verzinnen over verzekering en blah blah. dat zou je dan niet in de weg staan en daar is altijd een oplossing voor.
Wat ik je ook nog wil zeggen is dat je wel de goede richting op gaat. je deelt je verhaal en ook al stamp je alle adviezen de grond in.. het is een begin. en dat is goed.
Je doel? die heb je al je kijkt alleen te ver vooruit.
You're dead to me!
I'm eating all your sandwiches,
Dead people don't need them...
I'm eating all your sandwiches,
Dead people don't need them...
Heb je dan al geinformeerd? Eigen risico ben je natuurlijk wel kwijt, maar dat is per jaar. Voor zover ik weet is de eigen bijdrage E10,- per consult. Dan pak je maar een biertje minder hoor.quote:
De wil is er enigszins. Ik zit vooral met het bezwaar dat het financieel heel slecht uitkomt.
Tout comprendre ce n'est pas tout pardonner.
Mensen, in veel reacties mis ik iets. De meesten hebben het hier over "weten". Alleen, wat TS aangeeft is puur gevoel. Dat zijn twee verschillende systemen die in veel gevallen ook nog eens langs elkaar heen werken. Je kunt je cognitieve systeem aanpassen aan je affectieve systeem, maar omgekeerd is het een stuk lastiger (daarom slaag cognitieve gedragstherapie ook zo vaak niet).
Het heeft dus niet veel zin om TS te vertellen dat hij wéét dat er geen doel is. Als het gevoel er zit, zit het er. Door het weg te beredeneren stop je het alleen tijdelijk weg, maar komt het later als een boemerang weer terug. Dat is dus niet persé een oplossing. Echter, het gevoel staat wel voor een behoefte. Wellicht wordt die behoefte op dit moment iets verkeerd vertaald, maar dan nog. Door die behoefte niet te vervullen blijft TS in deze leegte zitten. Dan zijn er nog alle tips die iedereen geeft over "doen". Soms kan het helpen, maar als je echt in de leegte zit, doe je alles al op de automatische piloot, omdat het moet. Dan helpt het echt niet om jezelf tot nog meer aan te zetten.
Sommige dingen kun je niet afdwingen, die moeten je "overkomen". Je moet er op z'n minst een bepaalde klik voor hebben. De oplossing heb ik niet direct, behalve het vinden van een cue die je wel kan prikkelen. Dat kan door op veel plekken te komen en goed om je heen te kijken. Dat kan ook door actief op zoek te gaan. Daar zijn ongetwijfeld meer manieren voor.
Maar in ieder geval: mijn punt is dus dat doorzagen over "je weet toch ..." weinig zal opleveren.
Het heeft dus niet veel zin om TS te vertellen dat hij wéét dat er geen doel is. Als het gevoel er zit, zit het er. Door het weg te beredeneren stop je het alleen tijdelijk weg, maar komt het later als een boemerang weer terug. Dat is dus niet persé een oplossing. Echter, het gevoel staat wel voor een behoefte. Wellicht wordt die behoefte op dit moment iets verkeerd vertaald, maar dan nog. Door die behoefte niet te vervullen blijft TS in deze leegte zitten. Dan zijn er nog alle tips die iedereen geeft over "doen". Soms kan het helpen, maar als je echt in de leegte zit, doe je alles al op de automatische piloot, omdat het moet. Dan helpt het echt niet om jezelf tot nog meer aan te zetten.
Sommige dingen kun je niet afdwingen, die moeten je "overkomen". Je moet er op z'n minst een bepaalde klik voor hebben. De oplossing heb ik niet direct, behalve het vinden van een cue die je wel kan prikkelen. Dat kan door op veel plekken te komen en goed om je heen te kijken. Dat kan ook door actief op zoek te gaan. Daar zijn ongetwijfeld meer manieren voor.
Maar in ieder geval: mijn punt is dus dat doorzagen over "je weet toch ..." weinig zal opleveren.
Gisteren een gesprek met mijn vriendin gehad. Ging erover dat ik bepaalde angsten heb als het om sociale contacten gaat en hoe dat mijn leven heeft bepaald en nog steeds bepaalt. Zij snapte ineens waarom ik bepaalde situaties (verjaardagen, enzovoorts) vermijd als het even kan. Ze dacht dat ik gewoon geen zin had en haar familie stom vond, maar dat is dus niet de echte reden... Ik vind het gewoon eng om naar een verjaardag (of elke andere sociale gebeurtenis) te moeten...
De laatste tijd heb ik veel zitten denken en heel veel dingen beginnen ineens op hun plaats te vallen. Problemen die ik heb en had t.o.v. werk en school. Vaak kwam ik in de problemen op school, doordat ik er geen zin in had (omdat het gewoon niet leuk was op school). Ik ging dan zo veel mogelijk de problemen uit de weg door niet te gaan. Op school kon dat nog enigszins, maar toen ik ging werken werd het voortdurend van baan wisselen en dat werkt dus niet als je iets wil opbouwen in het leven. Nu heb ik dus nog steeds niets opgebouwd en dat komt eigenlijk gewoon door mijn angst voor sociale contacten i.c.m. de angst om kritiek te krijgen.
In concreto ben ik bang om kritiek te krijgen, complimenten te krijgen, contact te maken met mensen, voor een groep te staan of überhaupt in een ruimte te zijn waar veel mensen zijn. Ik ga vaak alles (over)analyseren, zodat ik een schijnveiligheid kan creëren voor mezelf. Alleen daardoor heb ik wel veel te snel een (verkeerd) beeld van mensen.
Ik ben er inmiddels wel over uit dat het zo niet langer kan en dat ik mijn eigen geluk in de weg sta. Heb ook een afspraak bij de dokter gemaakt, zodat ik een doorverwijzing kan krijgen naar een psycholoog o.i.d. Ik denk dat ik anders niet verder kom in het leven, omdat ik voortdurend tegen dezelfde problemen aan blijf lopen.
Ik vind het trouwens doodeng en weet niet goed of ik dit allemaal wel durf. Ik heb het gevoel alsof ik mijn hele leven heb verknald aan niet mezelf zijn.
De laatste tijd heb ik veel zitten denken en heel veel dingen beginnen ineens op hun plaats te vallen. Problemen die ik heb en had t.o.v. werk en school. Vaak kwam ik in de problemen op school, doordat ik er geen zin in had (omdat het gewoon niet leuk was op school). Ik ging dan zo veel mogelijk de problemen uit de weg door niet te gaan. Op school kon dat nog enigszins, maar toen ik ging werken werd het voortdurend van baan wisselen en dat werkt dus niet als je iets wil opbouwen in het leven. Nu heb ik dus nog steeds niets opgebouwd en dat komt eigenlijk gewoon door mijn angst voor sociale contacten i.c.m. de angst om kritiek te krijgen.
In concreto ben ik bang om kritiek te krijgen, complimenten te krijgen, contact te maken met mensen, voor een groep te staan of überhaupt in een ruimte te zijn waar veel mensen zijn. Ik ga vaak alles (over)analyseren, zodat ik een schijnveiligheid kan creëren voor mezelf. Alleen daardoor heb ik wel veel te snel een (verkeerd) beeld van mensen.
Ik ben er inmiddels wel over uit dat het zo niet langer kan en dat ik mijn eigen geluk in de weg sta. Heb ook een afspraak bij de dokter gemaakt, zodat ik een doorverwijzing kan krijgen naar een psycholoog o.i.d. Ik denk dat ik anders niet verder kom in het leven, omdat ik voortdurend tegen dezelfde problemen aan blijf lopen.
Ik vind het trouwens doodeng en weet niet goed of ik dit allemaal wel durf. Ik heb het gevoel alsof ik mijn hele leven heb verknald aan niet mezelf zijn.
Herkenbaar stukje over verjaardagen en niet naar school gaan en steeds van baan wisselen. Ik deed dat ook. De druk werd op een gegeven moment te hoog en dan ging ik gewoon niet meer, of stopte ik. Men dacht steeds dat ik maar gewoon op een cursus "sociale vaardigheden" moest. Dat maakte dat ik me alleen maar meer mislukt en incapabel voelde. Bij mij bleek het uiteindelijk Asperger te zijn. Vooral bij de wat intelligentere mensen is dat soms moeilijk te ontdekken, omdat je met behulp van je intelligentie heel goed kan analyseren wat je zou móeten doen. Je lijkt dus vrijwel normaal. Alleen dat analyseren kost erg veel moeite, wat frustrerend is als anderen het zo moeiteloos lijken te doen.
Het hoeft niet zo te zijn dat jij dit ook hebt hoor, het zou ook zomaar iets anders kunnen zijn (sociale fobie, onzekerheid?) maar neem dit ook eens in overweging.
Het hoeft niet zo te zijn dat jij dit ook hebt hoor, het zou ook zomaar iets anders kunnen zijn (sociale fobie, onzekerheid?) maar neem dit ook eens in overweging.
|
|
