R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Voor de gelegenheid heb ik even een kloon aangemaakt, want ik blijf liever anoniem op FOK! en daarbuiten. Eigenlijk zweer ik FOK! af als plek om mijn problemen te bespreken, maar ik heb verder geen mogelijkheden om dit bespreekbaar te maken.
Ik zit een beetje met een probleem: Ik heb geen doel in mijn leven. Ook niet iets wat er verreweg op lijkt. Eigenlijk leef ik niet echt... Het klinkt erg depressief en dat is het misschien ook wel.
Ik heb echt totaal geen idee wat ik met mijn leven aanmoet. Ik heb geen beeld van mijn leven over 10 jaar of wat ik graag zou willen bereiken... Het is er allemaal niet. Mijn leven is zo ontzettend zinloos dat ik er regelmatig over denk om mijn polsen door te snijden. Dit doe ik dan weer niet omdat ik weet dat dit nergens op slaat en de kans dat ik het overleef best reëel is.
Enige tijd geleden ben ik naar de dokter geweest omdat ik me té neerslachtig voelde. Hij begon meteen over mijn alcoholgebruik, wat er in feite niets me te maken heeft, en wilde dat ik stopte met drinken. Dat heb ik gedaan in opdracht van de dokter, maar dat helpt natuurlijk niet bij het vinden van een doel in het leven. De dokter stelde voor dat ik zelf aangeef of ik verder hulp wil, maar ik zie dat niet zitten. Hulp bij het vinden van een doel in het leven is dat überhaupt mogelijk?
Op het moment dat ik een bezigheid heb, zoals werk of een studie, dan verplaatst het gevoel van zinloosheid zich naar de achtergrond. Het is er nog wel maar lijkt een minder prominente rol aan te nemen in mijn leven. Bij de eerste beste zware tegenvaller komt dat gevoel weer terug en realiseer ik me weer dat mijn leven zinloos is. En zo leef ik dus in cirkeltjes...
De laatste paar maanden is alles verergerd. Ik sluit me af voor alles en iedereen. Mijn familie heb ik links laten liggen, want ik mag ze niet en hebben het te druk met zichzelf. Eigenlijk heb ik me altijd het buitenbeentje van de familie gevoeld. Mijn moeder interesseert zich niet in mij, mijn vader heeft een compleet ander wereldbeeld dan ik en laat ik over rest maar niet beginnen. Het voelt niet als familie en het was voor mij gewoon klaar.
Alles wat nu resteert is mijn vriendin en haar familie. Om eerlijk te zijn denk ik er dagelijks over om het uit te maken met mijn vriendin. Ze is heel erg afhankelijk van mij en dat stoort mij. Als ik haar kwijt zou raken zou ik echt niemand meer hebben. Stom genoeg is de enige concrete reden dat ik bij haar blijf haar geld en de praktische afhankelijkheid die ik van haar heb. Soms hoop ik dat zij dood gaat, zodat ik haar niet het verdriet hoef aan te doen dat ik dood of weg ga.
Eigenlijk sluit ik mezelf af van de wereld en de maatschappij. Vooral omdat ik boos ben. Boos op alles en iedereen. Een woede die een beetje misplaatst is aangezien ik niet echt iets te klagen heb. En toch ben ik ontzettend boos. Zo boos dat ik elke vorm van maatschappelijke betrokkenheid kwijt ben geraakt. Ik gedraag me om mezelf te beschermen, maar het liefste zou ik vandaag nog met een auto een winkelpui kapot rijden. Ik doe het niet, want daar schiet ik toch niets mee op.
Ik zit een beetje met een probleem: Ik heb geen doel in mijn leven. Ook niet iets wat er verreweg op lijkt. Eigenlijk leef ik niet echt... Het klinkt erg depressief en dat is het misschien ook wel.
Ik heb echt totaal geen idee wat ik met mijn leven aanmoet. Ik heb geen beeld van mijn leven over 10 jaar of wat ik graag zou willen bereiken... Het is er allemaal niet. Mijn leven is zo ontzettend zinloos dat ik er regelmatig over denk om mijn polsen door te snijden. Dit doe ik dan weer niet omdat ik weet dat dit nergens op slaat en de kans dat ik het overleef best reëel is.
Enige tijd geleden ben ik naar de dokter geweest omdat ik me té neerslachtig voelde. Hij begon meteen over mijn alcoholgebruik, wat er in feite niets me te maken heeft, en wilde dat ik stopte met drinken. Dat heb ik gedaan in opdracht van de dokter, maar dat helpt natuurlijk niet bij het vinden van een doel in het leven. De dokter stelde voor dat ik zelf aangeef of ik verder hulp wil, maar ik zie dat niet zitten. Hulp bij het vinden van een doel in het leven is dat überhaupt mogelijk?
Op het moment dat ik een bezigheid heb, zoals werk of een studie, dan verplaatst het gevoel van zinloosheid zich naar de achtergrond. Het is er nog wel maar lijkt een minder prominente rol aan te nemen in mijn leven. Bij de eerste beste zware tegenvaller komt dat gevoel weer terug en realiseer ik me weer dat mijn leven zinloos is. En zo leef ik dus in cirkeltjes...
De laatste paar maanden is alles verergerd. Ik sluit me af voor alles en iedereen. Mijn familie heb ik links laten liggen, want ik mag ze niet en hebben het te druk met zichzelf. Eigenlijk heb ik me altijd het buitenbeentje van de familie gevoeld. Mijn moeder interesseert zich niet in mij, mijn vader heeft een compleet ander wereldbeeld dan ik en laat ik over rest maar niet beginnen. Het voelt niet als familie en het was voor mij gewoon klaar.
Alles wat nu resteert is mijn vriendin en haar familie. Om eerlijk te zijn denk ik er dagelijks over om het uit te maken met mijn vriendin. Ze is heel erg afhankelijk van mij en dat stoort mij. Als ik haar kwijt zou raken zou ik echt niemand meer hebben. Stom genoeg is de enige concrete reden dat ik bij haar blijf haar geld en de praktische afhankelijkheid die ik van haar heb. Soms hoop ik dat zij dood gaat, zodat ik haar niet het verdriet hoef aan te doen dat ik dood of weg ga.
Eigenlijk sluit ik mezelf af van de wereld en de maatschappij. Vooral omdat ik boos ben. Boos op alles en iedereen. Een woede die een beetje misplaatst is aangezien ik niet echt iets te klagen heb. En toch ben ik ontzettend boos. Zo boos dat ik elke vorm van maatschappelijke betrokkenheid kwijt ben geraakt. Ik gedraag me om mezelf te beschermen, maar het liefste zou ik vandaag nog met een auto een winkelpui kapot rijden. Ik doe het niet, want daar schiet ik toch niets mee op.
Als het uitgaat met je vriendin, heb je dan nog wel vrienden om op terug te vallen?
Daar kun je tenminste nog eens iets mee ondernemen ipv steeds maar uit eten gaan shoppen of bioscoopje bezoeken.
Daar kun je tenminste nog eens iets mee ondernemen ipv steeds maar uit eten gaan shoppen of bioscoopje bezoeken.
Je moeder is een hamster
Ik raad je aan om terug te gaan naar je huisarts en om een doorverwijzing te vragen. En om langzaam maar zeker minder financieel afhankelijk van je vriendin te worden ik denk dat dat je eigenwaarde een boost zal geven.
Je klinkt erg depressief. Vaak is het zo dat mensen met jouw probleem éigenlijk wel weten wat ze willen, maar tegen zichzelf hebben gezegd dat het stom is/ze het toch niet kunnen/het niet mag, waardoor ze dan maar helemaal niks meer doen.
Wat wilde je vroeger worden? Ooit was je vast wel blij, wat deed je toen? Als er dingen zijn mislukt moet je misschien leren (met behulp van een psycholoog maybe) om daarmee om te gaan, en trots weer op te staan en dingen weer op te pakken.
Ik weet dat het lastig is, het is herkenbaar. Maar ik geloof erin dat je diep van binnen nog wel weet wat je leuk vindt (niet wat je zóu moeten vinden of zóu moeten studeren van anderen). Je merkt het als je weer een sprankje blijdschap voelt. Kom op, you can do it!
Wat wilde je vroeger worden? Ooit was je vast wel blij, wat deed je toen? Als er dingen zijn mislukt moet je misschien leren (met behulp van een psycholoog maybe) om daarmee om te gaan, en trots weer op te staan en dingen weer op te pakken.
Ik weet dat het lastig is, het is herkenbaar. Maar ik geloof erin dat je diep van binnen nog wel weet wat je leuk vindt (niet wat je zóu moeten vinden of zóu moeten studeren van anderen). Je merkt het als je weer een sprankje blijdschap voelt. Kom op, you can do it!
Waar lees jij "manisch"?quote:Op vrijdag 10 juni 2011 16:59 schreef drvc het volgende:
Uit je verhaal lees ik, dat je manisch depressief bent(Onderbuik gevoelens).
Hoe oud ben je TS? En wat heb je hiervoor gedaan qua school/werk, misschien dingen gebeurd in je verleden waarvan je denkt dat deze gevoelens hebben kunnen veroorzaken?
Bovendien zie ik de link met manisch niet.
Nouja, denk niet dat je een diagnose zo snel kunt stellenquote:
Uit je verhaal lees ik, dat je manisch depressief bent(Onderbuik gevoelens).
Bovendien zie ik de link met manisch niet.
Dat ook inderdaad.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 16:58 schreef MalaCocinera het volgende:
Ik raad je aan om terug te gaan naar je huisarts en om een doorverwijzing te vragen. En om langzaam maar zeker minder financieel afhankelijk van je vriendin te worden ik denk dat dat je eigenwaarde een boost zal geven.
Het gevoel dat je zelf verantwoordelijk bent en je eigen keuzes maakt, maakt mensen gelukkig.
Nee. Ik heb nooit echt vrienden gehad.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 16:57 schreef Crutch het volgende:
Als het uitgaat met je vriendin, heb je dan nog wel vrienden om op terug te vallen?
Daar kun je tenminste nog eens iets mee ondernemen ipv steeds maar uit eten gaan shoppen of bioscoopje bezoeken.
Doorverwijzing naar wat? En ik ben niet echt afhankelijk van mijn vriendin, maar het is wel makkelijk aangezien ik dan beter in staat ben om andere mensen te vermijden.quote:
Ik raad je aan om terug te gaan naar je huisarts en om een doorverwijzing te vragen. En om langzaam maar zeker minder financieel afhankelijk van je vriendin te worden ik denk dat dat je eigenwaarde een boost zal geven.
Ja die ken ik al. Maar dan ben ik dus al bijna mijn hele leven manisch depressief. En dat gaat er bij mij niet helemaal in.quote:
Uit je verhaal lees ik, dat je manisch depressief bent(Onderbuik gevoelens).
Waarom wil je mensen vermijden? Vind je sociaal contact moeilijk, en wat vind je dan precies moeilijk? Is dat ook waarom de dingen die je probeert steeds mis gaan? Want dan kan er meer aan de hand zijn, een sociale fobie of wellicht iets autistisch? (Let op fokkertjes, ik stel geen diagnose, ik stel alleen wat vragen. 
)
)
Toch denk ik dat je vriendin gebruiken als ''schild'' voor jou problemen slecht is voor je zelfbeeld. Hoe makkelijk het ook is, je gaat je er toch minder door voelen.
Doorverwijzing naar een specialist met wie je hierover kunt praten, zodat je uit die zwartkijkende vicieuze cirkel komt.
Doorverwijzing naar een specialist met wie je hierover kunt praten, zodat je uit die zwartkijkende vicieuze cirkel komt.
Ik wilde in mijn jeugd altijd militair worden. Maar dat is er vrij snel uitgegaan toen ik afgekeurd werd omdat ik te emotioneel was bij mijn keuring. Dit kwam door de periode waarin ik zat. En lag buiten mezelf. Sindsdien slinger ik eigenlijk van baan naar baan en van opleiding naar opleiding. Ik heb nooit echt iets gehad waarvan ik dacht: "Dit is het".quote:
Je klinkt erg depressief. Vaak is het zo dat mensen met jouw probleem éigenlijk wel weten wat ze willen, maar tegen zichzelf hebben gezegd dat het stom is/ze het toch niet kunnen/het niet mag, waardoor ze dan maar helemaal niks meer doen.
Wat wilde je vroeger worden? Ooit was je vast wel blij, wat deed je toen? Als er dingen zijn mislukt moet je misschien leren (met behulp van een psycholoog maybe) om daarmee om te gaan, en trots weer op te staan en dingen weer op te pakken.
Ik weet dat het lastig is, het is herkenbaar. Maar ik geloof erin dat je diep van binnen nog wel weet wat je leuk vindt (niet wat je zóu moeten vinden of zóu moeten studeren van anderen). Je merkt het als je weer een sprankje blijdschap voelt. Kom op, you can do it!
Ik weet wel waar het vandaan komt. Ik heb een hele chaotische jeugd gehad en weinig emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Daardoor heb ik ook geen vrienden. De meeste mensen jaag ik weg door mijn gedrag of bewust. Ik denk dat het ook met mijn eigenwaarde te maken heeft. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gerespecteerd wordt of überhaupt naar me geluisterd wordt. Ik heb denk ik de rollen omgekeerd door anderen buiten te sluiten.quote:
Hoe oud ben je TS? En wat heb je hiervoor gedaan qua school/werk, misschien dingen gebeurd in je verleden waarvan je denkt dat deze gevoelens hebben kunnen veroorzaken?
Maarja er is dan ook geen doel in het leven waarom zou je op zoek gaan naar een doel. Misschien leren accepteren dat er geen doel is en genieten van alle mooie dingen 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Joost, hier ga jij niet alleen uitkomen, je hebt iemand nodig die het allemaal in perspectief plaatst.
Omdat ik mensen vaak maar dom vind. Ze hebben me niets te vertellen of te bieden. Het is wat arrogant, maar zo ervaar ik vriendschappen vaak. Of het de oorzaak is dat er een hoop mis is gegaan in mijn leven? Ik denk dat het er wel aan bij heeft gedragen, maar niet de oorzaak is. Ik heb weleens gedacht aan een sociale fobie, maar dan heb ik dat al mijn hele leven.quote:
Waarom wil je mensen vermijden? Vind je sociaal contact moeilijk, en wat vind je dan precies moeilijk? Is dat ook waarom de dingen die je probeert steeds mis gaan? Want dan kan er meer aan de hand zijn, een sociale fobie of wellicht iets autistisch?
De vragen die me elke dag bezighouden zijn vooral: "Waarom is de mensheid zo dom?" en "Wat moet ik met mijn leven?". Iets hebben om voor te leven zou wel fijn zijn.quote:
Wat zijn de vragen die je elke avond bezig houden? Gaat het echt alleen om een doel?
Hmm, dan denk ik dat ze wel een goede keuze hebben gemaakt door je af te keuren. Het leger gaat je ook geen respect en eigenwaarde brengen namelijk, als je met die reden in het leger wilde...quote:
[..]
Ik wilde in mijn jeugd altijd militair worden. Maar dat is er vrij snel uitgegaan toen ik afgekeurd werd omdat ik te emotioneel was bij mijn keuring. Dit kwam door de periode waarin ik zat. En lag buiten mezelf. Sindsdien slinger ik eigenlijk van baan naar baan en van opleiding naar opleiding. Ik heb nooit echt iets gehad waarvan ik dacht: "Dit is het".
[..]
Ik weet wel waar het vandaan komt. Ik heb een hele chaotische jeugd gehad en weinig emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Daardoor heb ik ook geen vrienden. De meeste mensen jaag ik weg door mijn gedrag of bewust. Ik denk dat het ook met mijn eigenwaarde te maken heeft. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gerespecteerd wordt of überhaupt naar me geluisterd wordt. Ik heb denk ik de rollen omgekeerd door anderen buiten te sluiten.
Of heb je een buitengewone interesse voor tanks/wapens en tactische missies? Want daarin zijn nog wel andere beroepen te vinden toch?
Heb je al eens hulp gezocht bij een psycholoog of iets dergelijks? Zijn genoeg instellingen hiervoor.quote:
Ik weet wel waar het vandaan komt. Ik heb een hele chaotische jeugd gehad en weinig emotionele ontwikkeling doorgemaakt. Daardoor heb ik ook geen vrienden. De meeste mensen jaag ik weg door mijn gedrag of bewust. Ik denk dat het ook met mijn eigenwaarde te maken heeft. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik gerespecteerd wordt of überhaupt naar me geluisterd wordt. Ik heb denk ik de rollen omgekeerd door anderen buiten te sluiten.
Halverwege de 20.quote:
Het leven heeft geen doel. Het is een kosmische grap. Ik ken ze allemaal... Je geeft je leven doel en dat is nou net wat mij niet lukt.quote:
Maarja er is dan ook geen doel in het leven waarom zou je op zoek gaan naar een doel. Misschien leren accepteren dat er geen doel is en genieten van alle mooie dingen
Die ken ik. Dan kan een ander mij gaan vertellen wat ik weet. Ik heb één keer bij een psycholoog gelopen en dat ga ik dus nooit meer doen. Die gast vertelde me alleen maar wat ik al wist.quote:
Joost, hier ga jij niet alleen uitkomen, je hebt iemand nodig die het allemaal in perspectief plaatst.
Vooral het masculine van het leger sprak mij aan. En dat geldt nog steeds, maar ik wil überhaupt niet meer in het leger of iets in die trant. Daar ben ik veel te liberaal voor.quote:
[..]
Hmm, dan denk ik dat ze wel een goede keuze hebben gemaakt door je af te keuren. Het leger gaat je ook geen respect en eigenwaarde brengen namelijk, als je met die reden in het leger wilde...
Of heb je een buitengewone interesse voor tanks/wapens en tactische missies? Want daarin zijn nog wel andere beroepen te vinden toch?
Maar misschien moet je eens verder kijken dan je neus lang is. Er zijn meerdere psychologen op de wereld, ze zijn lang niet allemaal hetzelfde. Zelfde geldt voor vrienden, ze kunnen in eerste instantie niks te melden lijken te hebben, ze kunnen over bepaalde dingen een andere mening hebben... Maar wie weet vind je ook dingen bij die mensen die je wél aanspreken. Niet meteen alles afwijzen.
20 dus je bent nog jong:) jij vind het leger leuk?
Ik ben ook afgekeurd toen ik 18 was, ik kwam niet door de psychologische test, ik voelde me een jaar kut, omdat ik er heel hard voor heb getraind.
[ Bericht 10% gewijzigd door drvc op 10-06-2011 17:21:35 ]
Ik ben ook afgekeurd toen ik 18 was, ik kwam niet door de psychologische test, ik voelde me een jaar kut, omdat ik er heel hard voor heb getraind.
[ Bericht 10% gewijzigd door drvc op 10-06-2011 17:21:35 ]
Volgens mij zijn veel mensen doelloos / depressief geworden, omdat er zoveel welvaart is in onze tijd. Door de hele geschiedenis heen, tot een halve eeuw geleden, was overleven de hoofdzaak in het leven. Je moest bezig blijven met jagen, met werken op het land of met werken in een fabriek of andere plaats om simpelweg te overleven.
Nu lijkt Nederland en een groot deel van de Westerse wereld wel een soort individualistische hobby cultuur, overleven is een bijzaak, en mensen vullen hun leven grotendeels met randzaken. Iedereen zit in zijn eigen huisje, achter zijn eigen tv of computer, in zijn eigen kleine wereld. Omdat je eigenlijk niets meer hoeft, kun je hierdoor een totaal gevoel van doelloosheid krijgen.
Toch zijn er nog genoeg hele zinnige dingen die je kunt doen. Probeer wat te betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, of probeer iets moois op te bouwen of bij te dragen aan de wereld, dat kan op werkelijk elke mogelijke manier. Ik zou je vooral aanraden om andere mensen op te zoeken. Probeer wat voor andere mensen te betekenen, en je zult zien dat je daar veel voor terug kunt krijgen. Als dat niet bij je familie lukt, dan bij andere mensen.
Stilzitten of je ellende verdrinken is in ieder geval geen oplossing. Stel niet meteen te hoge verwachtingen en eisen aan jezelf, dan is de tegenslag ook makkelijker te verwerken. En besef dat er heel veel mensen op de wereld zijn met dit soort problemen, je staat er niet alleen voor. Je hebt (waarschijnlijk maar een leven, maak er wat moois van!
Nu lijkt Nederland en een groot deel van de Westerse wereld wel een soort individualistische hobby cultuur, overleven is een bijzaak, en mensen vullen hun leven grotendeels met randzaken. Iedereen zit in zijn eigen huisje, achter zijn eigen tv of computer, in zijn eigen kleine wereld. Omdat je eigenlijk niets meer hoeft, kun je hierdoor een totaal gevoel van doelloosheid krijgen.
Toch zijn er nog genoeg hele zinnige dingen die je kunt doen. Probeer wat te betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, of probeer iets moois op te bouwen of bij te dragen aan de wereld, dat kan op werkelijk elke mogelijke manier. Ik zou je vooral aanraden om andere mensen op te zoeken. Probeer wat voor andere mensen te betekenen, en je zult zien dat je daar veel voor terug kunt krijgen. Als dat niet bij je familie lukt, dan bij andere mensen.
Stilzitten of je ellende verdrinken is in ieder geval geen oplossing. Stel niet meteen te hoge verwachtingen en eisen aan jezelf, dan is de tegenslag ook makkelijker te verwerken. En besef dat er heel veel mensen op de wereld zijn met dit soort problemen, je staat er niet alleen voor. Je hebt (waarschijnlijk
maar een leven, maak er wat moois van!
Je hebt gelijk, het is een luxeprobleem. Dat doet niet af aan het feit dat behoorlijk belemmerend kan werken.quote:
"Iets betekenen voor anderen" staat niet meer in mijn woordenboek. Ik ben teleurgesteld in de maatschappij en ben daar (ook) klaar mee.
Zo denk ik er ook over, wij zijn niet meer instinctief bezig.quote:
Volgens mij zijn veel mensen doelloos / depressief geworden, omdat er zoveel welvaart is in onze tijd. Door de hele geschiedenis heen, tot een halve eeuw geleden, was overleven de hoofdzaak in het leven. Je moest bezig blijven met jagen, met werken op het land of met werken in een fabriek of andere plaats om simpelweg te overleven.
Nu lijkt Nederland en een groot deel van de Westerse wereld wel een soort individualistische hobby cultuur, overleven is een bijzaak, en mensen vullen hun leven grotendeels met randzaken. Iedereen zit in zijn eigen huisje, achter zijn eigen tv of computer, in zijn eigen kleine wereld. Omdat je eigenlijk niets meer hoeft, kun je hierdoor een totaal gevoel van doelloosheid krijgen.
Toch zijn er nog genoeg hele zinnige dingen die je kunt doen. Probeer wat te betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, of probeer iets moois op te bouwen of bij te dragen aan de wereld, dat kan op werkelijk elke mogelijke manier. Ik zou je vooral aanraden om andere mensen op te zoeken. Probeer wat voor andere mensen te betekenen, en je zult zien dat je daar veel voor terug kunt krijgen. Als dat niet bij je familie lukt, dan bij andere mensen.
Stilzitten of je ellende verdrinken is in ieder geval geen oplossing. Stel niet meteen te hoge verwachtingen en eisen aan jezelf, dan is de tegenslag ook makkelijker te verwerken. En besef dat er heel veel mensen op de wereld zijn met dit soort problemen, je staat er niet alleen voor. Je hebt (waarschijnlijk
quote:
Het leven heeft geen doel. Het is een kosmische grap. Ik ken ze allemaal... Je geeft je leven doel en dat is nou net wat mij niet lukt.
Hoezo je geeft je leven doel? Er is geen doel, je leeft gewoon punt. Kijk wat er op je pad komt en probeer te genieten van de goede dingen. Ik denk (mening) dat je te gefocussed bent op negatieve dingen en op dat doel. Als je kunt accepteren dat er geen doel hoeft te zijn en kunt leren genieten van de kleine dingen, zeg een bloeiend bloemetje of een mooi meisje of een eend in het park. (om maar wat stomme dingen te noemen) dan ben je al een heel eind. Het leven heeft geen groter doel en dat hoef je het ook niet te geven.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Tja. Als dat voor jou werkt. Prijs je er gelukkig mee.quote:
[..]
Ik ben ook vrij depressief ingesteld en heb hele periodes dat ik het niet zie zitten. Maar juist door te focussen op de dingen die wel eens leuk zijn kun je het voor jezelf omdraaien. Wat ook vaak werkt is net doen alsof (klinkt krom ik weet het) maar als je net doet alsof je vrolijk bent op een feestje kan het je brein triggerren om vrolijker te worden. In het begin voelt dat heel dom en 'onecht' todat je begint te 'snappen' dat het allemaal maar een brein dingetje is waarmee je zelf meer aan kunt doen dan je denkt.quote:
[..]
Tja. Als dat voor jou werkt. Prijs je er gelukkig mee.
Bijvoorbeeld blij zijn dat je geen doel hebt kan je al een stukje verder helpen.
(ikzelf ben door iemand 'geholpen' hier op fok die ik op msn had en zij forceerde mij om positief te zijn omdat ze negatieve msn gesprekken zat was, een paar van die gesprekken in de week draaide mijn gemoedstoestand behoorlijk bij en liet me ervaren dat je veel meer invloed hebt op je gevoel dan je denkt)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik denk ook wel eens, als je leest wat voor ellende er allemaal gebeurt, dat de wereld een grote klote plek is. Als je er dan op de één of andere manier aan bijdraagt dat het dat iets minder is, is dat een doel op zich.
Het zal ook veel met je stemming te maken hebben. Als je depressief of overspannen bent is het glas altijd half leeg (of zelfs helemaal leeg) en kun je totaal lamgeslagen zijn van ellende. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dit weer verandert als je er weer bovenop komt, dan kun je dezelfde dingen weer veel positiever zien met meer relativering.
Het probleem daarbij is dat je eerst weer iets moet doen of ergens voor moet gaan wil dat veranderen. Er daar hebben depressieve mensen nou juist geen zin in. Die eerste weken / maanden zijn een zware weg omhoog, helemaal als je er alleen voor staat.
Je moet vertrouwen houden dat als je iets bereikt of ergens mee bezig bent dat het beter gaat. Je zegt zelf al dat als je studeert of werkt dat het minder is. Meer doen, minder denken dus.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Gizeh- op 10-06-2011 17:33:53 ]
Het zal ook veel met je stemming te maken hebben. Als je depressief of overspannen bent is het glas altijd half leeg (of zelfs helemaal leeg) en kun je totaal lamgeslagen zijn van ellende. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dit weer verandert als je er weer bovenop komt, dan kun je dezelfde dingen weer veel positiever zien met meer relativering.
Het probleem daarbij is dat je eerst weer iets moet doen of ergens voor moet gaan wil dat veranderen. Er daar hebben depressieve mensen nou juist geen zin in. Die eerste weken / maanden zijn een zware weg omhoog, helemaal als je er alleen voor staat.
Je moet vertrouwen houden dat als je iets bereikt of ergens mee bezig bent dat het beter gaat. Je zegt zelf al dat als je studeert of werkt dat het minder is. Meer doen, minder denken dus.
quote:
[..]
Je hebt gelijk, het is een luxeprobleem. Dat doet niet af aan het feit dat behoorlijk belemmerend kan werken.
"Iets betekenen voor anderen" staat niet meer in mijn woordenboek. Ik ben teleurgesteld in de maatschappij en ben daar (ook) klaar mee.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Gizeh- op 10-06-2011 17:33:53 ]
TS, je komt over als een soort Catweazle die totaal vervreemd en vies is van mensen. Je haalt alle adviezen onderuit, en het lijkt ook niet alsof je uberhaupt ergens voor open staat.
Wat wil je nou eigenlijk?
Wat wil je nou eigenlijk?
Hij klinkt als me broer, ik noem me broer altijd nega nega.quote:
TS, je komt over als een soort Catweazle die totaal vervreemd en vies is van mensen. Je haalt alle adviezen onderuit, en het lijkt ook niet alsof je uberhaupt ergens voor open staat.
Wat wil je nou eigenlijk?
Omdat 'ie zwart is zeker.quote:
[..]
Hij klinkt als me broer, ik noem me broer altijd nega nega.
hahahhahaquote:
omdat hij altijd zo negatief is, ik heb 6 jaar lang met hem in 1 huis gewoond, dat waren de 6 langste jaren van mijn leven.
I knowquote:
[..]
hahahhaha
Daarom heb ik ook zo'n moeite met mensen als TS. Snap ook niet dat hij een vriendin heeft (waarvoor hij overigens ontzettend dankbaar zou moeten zijn).
Dat is nou net het probleemquote:
TS, je komt over als een soort Catweazle die totaal vervreemd en vies is van mensen. Je haalt alle adviezen onderuit, en het lijkt ook niet alsof je uberhaupt ergens voor open staat.
Wat wil je nou eigenlijk?
Als je een beetje 'in je hoofd zit' dan haal heel gemakkelijk alles onderuit, daarom moet TS zoals hem ook al aangeraden is, iets gaan doen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Hij moet dankbaar zijn met het leven, dankbaar met de kleine dingetjes, zoals de lach van zijn vriendin, de eendjes die kwaken en met zichzelf natuurlijk.quote:
[..]
I know
Daarom heb ik ook zo'n moeite met mensen als TS. Snap ook niet dat hij een vriendin heeft (waarvoor hij overigens ontzettend dankbaar zou moeten zijn).
Wat bij mij altijd werkt met negatieve gedachten is mediteren.quote:
[..]
Dat is nou net het probleem
Ja maar hij komt verder helemáál niet over als iemand die dit/zich wil veranderen, het lijkt meer een tirade naar de hele wereld, inclusief zijn vriendin, vandaar mijn verwarring.quote:
[..]
Dat is nou net het probleem
Maar misschien wilde hij gewoon even zijn ongenoegen spuien en zit hij inmiddels weer in zijn slaapkamertje, met de gordijnen dicht, plannen te maken voor een aanslag op de dichtstbijzijnde supermarkt.
Dat had niet gehoeven:Pquote:
[..]
Ja maar hij komt verder helemáál niet over als iemand die dit/zich wil veranderen, het lijkt meer een tirade naar de hele wereld, inclusief zijn vriendin, vandaar mijn verwarring.
Maar misschien wilde hij gewoon even zijn ongenoegen spuien en zit hij inmiddels weer in zijn slaapkamertje, met de gordijnen dicht, plannen te maken voor een aanslag op de dichtstbijzijnde supermarkt.
Gefixtquote:
[..]
Hij moet dankbaar zijn met het leven, dankbaar met de kleine dingetjes, zoals de lach van zijn het hebben van een vriendin, de eendjes die kwaken en met zichzelf natuurlijk.
quote:
Jij probeert je vriend ook altijd te overtuigen dat hij blij moet zijn met jou, zodat jij op zijn kosten kan winkelen?
Als ik de OP goed begrijp, blijft TS juist bij zijn vriendin omdat zij geld heeft. En uit praktische afhankelijkheid (wat dat ook moge zijn). Hij mag, met zijn state of mind, blij zijn dat iemand het met hém uithoudt, vandaar ook mijn aanpassing.quote:
[..]
|
|
