Vorige delenquote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
het is bijna 3 kwartier tot een uurtje reizen om even te gaan. En van die standaardantwoorden heb ik ook wel, alleen dan gaan ze doorvragen en dat vind ik lastig en verder tja heb ik eigenlijk ook geen zin om antwoorden te geven..want ik zie ze toch maar 1x per jaar..quote:Op vrijdag 10 juni 2011 08:55 schreef Nijna het volgende:
Nog even mijn reactie naar cafpow uit het vorige topic:
En is het een optie om even te gaan? Uurtje en dan weer naar huis ofzo?
En als je gaat een standaard antwoord bedenken op zulke standaard vragen. Ik werk aan mezelf en verder wil ik het er niet over hebben, zoiets?
ach, dat is helemaal niet zo erg, want dat heeft iedereen wel eens ....had ik vroeger ook tijdens mijn rij-lessenquote:Op vrijdag 10 juni 2011 09:30 schreef drvc het volgende:
Ik heb soms angst tijdens rijles, en dan gaat alles fout.
Goh dat heb ik ook heel lang gehad, had ook te maken met een ervaring niet ver voor ik begon met lessen, maar gewoon doorzetten, het wordt wel minder hoe vaker je rijdt omdat je dan weet hoe je op situaties moet reageren!quote:Op vrijdag 10 juni 2011 09:30 schreef drvc het volgende:
Ik heb soms angst tijdens rijles, en dan gaat alles fout.
Mischien is het toch beter om naar de 2e hylplijn te gaan, zij kunnen je mischien beter helpen. En geloof me je faalt niet, het loopt alleen anders dan verwacht en gehoopt. En je moet maar denken dat dit net als leren fietsen is, je leert het stap per stap met opstaan en vallen. En kwa het psycholigische zorgt het er alleen voro dat je er sterker door word.quote:Op zaterdag 11 juni 2011 08:55 schreef Spacekitten het volgende:
[..]
Goh dat heb ik ook heel lang gehad, had ook te maken met een ervaring niet ver voor ik begon met lessen, maar gewoon doorzetten, het wordt wel minder hoe vaker je rijdt omdat je dan weet hoe je op situaties moet reageren!
@Ninja, balen dat het niet doorgaat! Ik ben gisteren nog gebeld door mijn psych. Omdat ze dadelijk op vakantie gaat en niet te lang ertussen wilde hebben zitten.
Ik voel me dubbel, heb gisteren te horen gekregen dat ik toch naar de 2e hulplijn moet, ergens fijn dat ik de tijd krijg alles op te lossen, maar aan de andere kant zag ik niet in dat het zo erg was. Wel dat t niet met een paar afspraken was opgelost, maar het voelt toch wel een beetje als falen nu....
Balen, van dat gesprek dat is afgezegd. dat ken ik maar al te goed, en het is net alsof mijn psycholoog het soms aanvoelt want des te meer ik het nodig denk te hebben des te groter de kans dat de afspraak afgezegd word.quote:Op zaterdag 11 juni 2011 09:28 schreef Nijna het volgende:
Spacekitten, fijn dat er meegedacht wordt.
Het is geen falen! Je bent bezig met de boel weer op de rit krijgen, duurt misschien wat langer dan je had bedacht zelf, maar dat is dan maar even zo...
Fijn dat je voor de vakantie nog een gesprek krijgt.
Om de arbo dienst zou ik geen zorgen maken, gewoon gaan en dingen uitleggen, en anders geef je toch aan dat het voor jou heel lastig is alles uit te leggen en of ze evt. contact met je hulpverlener willen opnemen?quote:Op zaterdag 11 juni 2011 12:47 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Vandaag een beetje een baaldag! Heb weer erg last van hartkloppingen en voel mij weer erg alleen in mijn cocon! En daar loop ik weer lekker tegen aan te schoppen want ik heb straks het vrijgezellenfeest van mijn zus! En ik heb dat voor het grootste gedeelte georganiseerd, en misschien is het juist wel de reden dat ik paniek heb, Bang dat er iets mis gaat of dat ze het niet leuk vind! Blegh!
Gisteren aan het eind van de dag ook een baalmoment, maar gisterenavond toch gewoon gaan sporten en dat was wel erg lekker, gewoon mijn hoofd even lekker leeg maken!
Ik heb voor mezelf wel besloten dat ik misschien moet accepteren dat ik voorlopig nog even niet kan werken, Ik kan amper verantwoording dragen voor mijzelf, hoe kan ik dat dan voor de kinderen van anderen mensen?? Dus daar zal eerdaags wel een uitnodiging van de arbo dienst op volgen, waar ik mij dan ook weer druk om kan maken, want gelooft die man mij wel als ik zeg dat ik er doorheen zit? want je kunt het niet zien als je mij niet kent!
Pffft zorgen en gepieker alom dus!
Sterkte ermee en welkomquote:Op zaterdag 11 juni 2011 23:42 schreef TheHolyTiamat het volgende:
Hallo, ik zal ook eens beginnen te posten in dit topic. het lijkt me interessant om met anderen over angstklachten te praten.
Zelf kamp ik zo'n 6 jaar met angstaanvallen, en word het inmiddels wel behoorlijk zat. heb hier medicatie tegen en ben eergisteren met een nieuwe begonnen. dus ik wacht het af.
Het is wel heel erg balen wanneer je geen zin meer krijgt om wat te ondernemen omdat je weet dat je weer angstig wordt, al ben ik daar met mijn hoofd niet bewust mee bezig maar onderbewust gebeurt er toch veel in mijn lijf. Het liefst blijf ik thuis, maar dat kan dan ook weer niet. constant de spanning en prikkelbaarheid, en die angst die op komt duiken. zucht.
Lastige situatie, ik moet zeggen dat ik ook drie jaar met psychotische klachten rond en er ook geen professionele hulp voor zocht of kreeg omdat ik het zo veel mogelijk verbergde.quote:Op dinsdag 14 juni 2011 17:25 schreef MissVanity het volgende:
Ik was al even bang dat dit soort topic niet bestond![]()
Maar gelukkig wel.
Zelf kamp ik al jaren en jaren met depressie. Sinds een tijdje ook met angsten.
Inmiddels hebben alle vrienden het al laten afweten. Dus nu ben ik ook nog eens eenzaam.
Ik heb geen professionele hulp omdat ik niet echt het gevoel heb dat het werkt.
Nou word ik ook niet echt serieus genomen.
In mijn opvoeding heb ik geleerd iedereen te laten denken dat het altijd goed met me gaat.
En dus is er niemand die weet dat ik depressief ben.
Natuurlijk kan ik het niet altijd verbergen. En dan krijgt mijn vriend de volle laag.
Mijn ouders negeren het probleem en doen het af als een beetje down zijn af en toe.
Ik zit nu op dit moment echt in een heel diep zwart gat. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen
Bedanktquote:Op dinsdag 14 juni 2011 10:53 schreef cafpow het volgende:
[..]
Sterkte ermee en welkom![]()
Tja, angst/paniekaanvallen zijn klote. Vooral omdat het uit een circel bestaat die je moet doorbreken maar welke super lastig is om te doorbreken
Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd dacht dat hulp voor andere was en niet voor mij, ik kon het wel zelf. Maar nu ik toch eraan begonnen ben (hoe zwaar het ook is soms) ben ik wel blij. Waarom zou je het niet nog een keer proberen? Er is nogal verschil bij wie je loopt. En dat vriendlief de volle lading krijgt kan ik over meepraten, dat was ook één van de redenen dat ik dit wilde, ik kon het hem ook niet meer aandoen.quote:Op dinsdag 14 juni 2011 17:25 schreef MissVanity het volgende:
Ik was al even bang dat dit soort topic niet bestond![]()
Maar gelukkig wel.
Zelf kamp ik al jaren en jaren met depressie. Sinds een tijdje ook met angsten.
Inmiddels hebben alle vrienden het al laten afweten. Dus nu ben ik ook nog eens eenzaam.
Ik heb geen professionele hulp omdat ik niet echt het gevoel heb dat het werkt.
Nou word ik ook niet echt serieus genomen.
In mijn opvoeding heb ik geleerd iedereen te laten denken dat het altijd goed met me gaat.
En dus is er niemand die weet dat ik depressief ben.
Natuurlijk kan ik het niet altijd verbergen. En dan krijgt mijn vriend de volle laag.
Mijn ouders negeren het probleem en doen het af als een beetje down zijn af en toe.
Ik zit nu op dit moment echt in een heel diep zwart gat. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen
Het lijkt me verschrikkelijk zo snel paniekaanvallen te krijgen. Ik heb ze ook, maar vaak alleen als het over zware onderwerpen gaat of juist wanneer ik alleen ben en niks te doen heb...quote:Op dinsdag 14 juni 2011 22:21 schreef TheHolyTiamat het volgende:
[..]
Bedankt
Inmiddels weer een gesprek met de psychiater gehad over de nieuwe medicatie, deze werkten echt niet goed op me. had hele vervelende bijwerkingen na 1x slikken al, nu heb ik valium en oxazepam.
Helaas werkt het allemaal ook niet zo..... elke keer wanneer ik weer angstig wordt, denk ik ja maar dit keer is het terecht, en dit keer ga ik écht (bijv.) Dood. en elke keer trap ik dan weer hierin, en krijg ik weer een paniekaanval. die angsten variëren zo sterk allemaal dat ik wel 100 verschillende patronen kan gaan zoeken erin.
alleen al het kijken naar het licht van een kaarslicht kan mij zo een aanval uitlokken. gelukkig heb ik genoeg dagen waar het wel goed gaat en het blijft bij spanning.
Dat is bij mij dus ook zo, ik krijg niet vaak meer angstaanvallen maar bijvoorbeeld van het weekend had ik er een. En die had te maken met bepaalde muziek waardoor ik gewoon merkte dat ik alle velletjes op mijn vingers aan het aftrekken was omdat dat mij beetje rust gaf, maar die muziek daarvan raakte ik gewoon in paniek en ma 5 minuten ofzo ben ik ook de kamer maar uitgevlucht.quote:Op dinsdag 14 juni 2011 22:21 schreef TheHolyTiamat het volgende:
[..]
[..]
Het lijkt me verschrikkelijk zo snel paniekaanvallen te krijgen. Ik heb ze ook, maar vaak alleen als het over zware onderwerpen gaat of juist wanneer ik alleen ben en niks te doen heb...
Ik hoop voor je dat deze medicijnen beter aanslaan! Heel veel sterkte!
een vraagje? Hoezo past een psychiater beter bij jou denk je?quote:Op woensdag 15 juni 2011 10:58 schreef MissVanity het volgende:
Hulp krijgen is lastig. Zeker de juiste hulp.
Een psycholoog helpt niet. Ik denk dat een psychiater beter zou zijn voor mij.
Maar daar krijg ik geen doorverwijzing voor natuurlijk.
Ik denk doordat ik alles rooskleuriger voordoe dan het is.
Ook zijn een hoop onderwerpen taboe. Zoals zelfmoordneigingen.
Daar kan ik gewoon niet over praten. Ik heb nog nooit hardop tegen iemand gezegd dat ik soms echt echt niet meer wil leven. Ik zou nooit zelfmoord plegen.
Maar ik denk er wel over na. Dat maakt me bang!
Is AD geen optie? Heeft bij veel mensen goed resultaat met angstklachten.quote:Op dinsdag 14 juni 2011 22:21 schreef TheHolyTiamat het volgende:
[..]
Bedankt
Inmiddels weer een gesprek met de psychiater gehad over de nieuwe medicatie, deze werkten echt niet goed op me. had hele vervelende bijwerkingen na 1x slikken al, nu heb ik valium en oxazepam.
Helaas werkt het allemaal ook niet zo..... elke keer wanneer ik weer angstig wordt, denk ik ja maar dit keer is het terecht, en dit keer ga ik écht (bijv.) Dood. en elke keer trap ik dan weer hierin, en krijg ik weer een paniekaanval. die angsten variëren zo sterk allemaal dat ik wel 100 verschillende patronen kan gaan zoeken erin.
alleen al het kijken naar het licht van een kaarslicht kan mij zo een aanval uitlokken. gelukkig heb ik genoeg dagen waar het wel goed gaat en het blijft bij spanning.
Ik heb het gevoel dat psychologen niet diep genoeg gaan. Of eigenlijk heb ik alleen maar psychologen gehad die nergens over praatten behalve over hoe ik beter ging worden.quote:Op woensdag 15 juni 2011 11:49 schreef Nijna het volgende:
Waarom zou een psychiater beter passen? En je kan natuurlijk altijd nog doorgestuurd worden...
Ik kom nu bij psycholoog voor gesprekken en de psychiater voor mn medicatie.
Ik heb er al heel wat gezien inmiddels, maar pas nu heb ik het gevoel dat ik (bijna) alles kan zeggen...
Neh... Je hebt waarschijnlijk gelijk...quote:Op woensdag 15 juni 2011 12:30 schreef Nijna het volgende:
Dan moet je kijken of je iemand kan vinden die wel die insteek heeft... ik denk dat er geen garantie is dat een psychiater dat wel doet...
Als jouw hulpverlener jou alleen maar vertelt hoe het allemaal zou moeten en verder niet echt bereid is om het te zien als een proces waar jullie samen ingaan om jou te krijgen waar je wilt zijn dan zit je verkeerd vind ik, jij verdient hulp die bij jou past, dat verdient iedereenquote:Op woensdag 15 juni 2011 12:19 schreef MissVanity het volgende:
[..]
Ik heb het gevoel dat psychologen niet diep genoeg gaan. Of eigenlijk heb ik alleen maar psychologen gehad die nergens over praatten behalve over hoe ik beter ging worden.
Nooit over de oorzaak van mijn depressie. De laatste psycholoog zei dat de oorzaak niet belangrijk is. Net zoals praten over de depressie en mijn gevoelens me niet zouden helpen.
Ik mocht het alleen over positieve dingen hebben.
Ik heb toch echt het idee dat een oorzaak vinden en praten over de depressie wel degelijk van belang zijn...Of zie ik dat verkeerd?
Lijkt me toch oorzaak opzoeken..quote:Op woensdag 15 juni 2011 13:14 schreef Canillas het volgende:
[..]
Als jouw hulpverlener jou alleen maar vertelt hoe het allemaal zou moeten en verder niet echt bereid is om het te zien als een proces waar jullie samen ingaan om jou te krijgen waar je wilt zijn dan zit je verkeerd vind ik, jij verdient hulp die bij jou past, dat verdient iedereen
Of de oorzaak van de depressie achterhalen belangrijk is heeft iedereen een eigen mening over, ik kan je van mij kant vertellen dat ik het allerbelangrijkste vind om voor jezelf volledig te gaan begrijpen hoe je situatie is gekomen zoals ie nu is, vanuit begrip en inzichten tot acceptatie en verwerking te komen terwijl je (in het begin voorzichtig) stappen maakt richting de toekomst; en met ''de toekomst'' bedoel ik dan waar jij naartoe wil met je leven
Ja dat is wat ik bedoel, het uitzoeken en begrijpen, vanuit die inzichten kan je dan je aan de de slag gaan op een manier die bij jou pastquote:Op woensdag 15 juni 2011 13:27 schreef MissVanity het volgende:
[..]
Lijkt me toch oorzaak opzoeken..
Je moet toch weten wat je depressief maakt.
Dan kan je dat proberen uit je leven te weren. Of leren hoe je ermee om moet gaan.
Ik weet wel dat mijn ouders en broer een grote invloed op me hebben (hebben gehad)
Dat ben ik nu pas aan het toegeven. Alleen is dit niet bespreekbaar...
Ik probeer het wel eens maar mijn moeder ontkent dat ze dingen zegt die mij pijn doen...
Ik woon nu al meer dan een jaar niet meer thuis. Maar kan nog steeds niet echt mijn eigen beslissingen nemen. Moet altijd rekening houden met wat wel en niet mag van mijn ouders.
Ik denk dat ze zelf niet eens doorheeft dat ze mij dit gevoel geeft.
Eenzaam zijn op je werk is niet leuk!quote:Op donderdag 16 juni 2011 11:54 schreef Spacekitten het volgende:
Ik haak ook even in op het feit dat een psycholoog niet diep genoeg zou gaan. Die van mij pak zowel het verleden aan, maar zoekt tegelijkertijd ook naar oplossing van de problemen die nu spelen. Dus het is niet zo dat alle psychologen alleen maar naar het heden kijken.
Hier is het rare week. Ik sta redelijk vrolijk op, maar raak gewoon onzeker op mijn werk. Het zijn van die kleine dingen die het laten gebeuren, zoals fluister gesprekken op de afdeling of dat je eigenlijk wil lunchen, maar iedereen is al weer eens weg... voel me soms zo eenzaam hier. Ben blij dat het nog maar een paar weken tot mijn vakantie is, even er helemaal tussen uit!
Dat komt vanzelf goedquote:Op donderdag 16 juni 2011 13:27 schreef Spacekitten het volgende:
Ben heel blij dat we op vakantie gaan, wij zijn dus vorig jaar verhuisd en konden toen niet op vakantie. Een eigen plekje is zoooo fijn!
Eenzaam is misschien ook wel een beetje overdreven, maar soms heb ik het idee dat ik er niet helemaal bij pas, loop nog zo achter in ervaringen als ik de rest hoor, iedereen heeft al meerdere baantjes gehad na zn studie, maar dit is dus mijn eerste baan. Ben dan ook wel een beetje de jonkie van de afdeling![]()
het is ook vervelend als je de jongste bent. Dat had ik op mijn stage ook, kwam ik daar als 19/20 jarige aanzetten tussen allemaal 30' ers met familie, kids enz. Dat bevorderd je inmenging niet altijdquote:Op donderdag 16 juni 2011 11:54 schreef Spacekitten het volgende:
Ik haak ook even in op het feit dat een psycholoog niet diep genoeg zou gaan. Die van mij pak zowel het verleden aan, maar zoekt tegelijkertijd ook naar oplossing van de problemen die nu spelen. Dus het is niet zo dat alle psychologen alleen maar naar het heden kijken.
Hier is het rare week. Ik sta redelijk vrolijk op, maar raak gewoon onzeker op mijn werk. Het zijn van die kleine dingen die het laten gebeuren, zoals fluister gesprekken op de afdeling of dat je eigenlijk wil lunchen, maar iedereen is al weer eens weg... voel me soms zo eenzaam hier. Ben blij dat het nog maar een paar weken tot mijn vakantie is, even er helemaal tussen uit!
Ga naar je bed miss dat je na een goede nachtrust weer ietjes beter voelt.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:58 schreef cafpow het volgende:
@gewoonmezelf: fijn weekend toegewenst alvast. Hopelijk kom je een beetje tot rust.
Hier gaat het nu gewoon mis en goed mis. Ik besef net opeens dat ik iets een andere plaats probeer te geven wat minder belangerijk te maken en dat is zeer lastig vooral als het je leven meer dan 8 jaar overheerst en dat het doel ban het leven is geworden en dat doel opeens niet reëel meer is.
En dat betekend zelf het heft in handen nemen endat zorgt nu gewoon voor zoveel spanning en vraagtekens richting de toekomst en dat zorgt voor een gigantische angst en die angst zorgt weer dat ik me aan dar non reëele doel ga vastklampen en dan krijg ik deze situatie weer.
Onrust, spookgedachten, angst en vluchten!
En ik wil niet meer vluchten maar doe al jaren niks anders
Ik zou zo graag een normaal leventje willen met familie, gezelligheid...maar dat bestaat al zo lang niet dat ik de weg kwijt ben.
Ik zou nu zo graag met de psycholoog hierover praten maar ik kan daar pas weer over 2 weekjes terecht en dan nog tussendoor een paar stomme verplichtingen die eraan komen waar ik geen zin in heb maar wel moet
Op momenten zoals nu zou ik echt van de aardbol willen verdwijnen...en niemand waarmee ik het erover kan hebben..het gevoel dat echt niemand mij snapt...
dat deed ik ook, en tja nachtrust helpt wel wat, maar het gevoel blijft toch een beetje stekenquote:Op vrijdag 17 juni 2011 01:17 schreef Ghostinthemachine het volgende:
[..]
Ga naar je bed miss dat je na een goede nachtrust weer ietjes beter voelt.
Wat fijn dat je het zo goed vond gaan, mischien is dit wel DE terapie voor jou. Maar wat hebben ze gisteren dan eigenlijk gedaan?quote:Op vrijdag 17 juni 2011 09:00 schreef MissVanity het volgende:
Ik heb gister dus therapie gehad. Alternatieve therapie.
Het was heel fijn. En ik heb nu al inzicht.
Ik weet waar het mis is gegaan.
Volgende week heb ik weer een afspraak. Dan gaat ze me onder hypnose brengen om nog meer dingen te weten te komen.
Ik heb echt het gevoel dat dit de juiste persoon voor mij is!
Er valt een last van mijn schouders. Ik kan niet wachten om aan mezelf te gaan werken.
En wie weet over een tijdje me weer goed te voelen!
@Cafpow: Houd vol. Na zo'n zware tijd komt altijd wel een beetje rust.
Dan voel je je snel weer een beetje beter. Dit weekend gaat vast helpen.
En probeer ook echt een beetje te genieten. Want dat verdien je!!
Het weer ziet er nu nog goed uit. Ik hoop dat het niet gaat regenenquote:Op vrijdag 17 juni 2011 11:18 schreef cafpow het volgende:
[..]
dat deed ik ook, en tja nachtrust helpt wel wat, maar het gevoel blijft toch een beetje steken![]()
[..]
Wat fijn dat je het zo goed vond gaan, mischien is dit wel DE terapie voor jou. Maar wat hebben ze gisteren dan eigenlijk gedaan?
Hier zoals ik boven neerzette gaat het ietsjes beter, maar het slecht blijft wel hoewel ik een beetje op zij kan schuiven. Wat ik vandaag wil proberen is gewoon eerst wachten op een pakketje en als die er is mischien gewoon een uurtje ofzo rond gaan fietsen dat helpt altijd wel om mijn gedachten op orde te krijgen..alleen hoop ik dat het niet gaat regenen
Is het anders niet een goed idee om eerst even naar de huisarts/psychiater te gaan met uiteraard je medicatie en te vragen of het daaraan kan liggen en anders medische testen te vragen...quote:Op vrijdag 17 juni 2011 12:48 schreef fespo het volgende:
hi all.
even een vraag, ik voel mij zo ziek
4 weken geleden ben ik begonnen met citalopram.
30mg, het was een foutje van de psychiater dat ik met deze dosis ben begonnen.
anyway, de eerste weken had ik ups en downs. had fijne momenten maar was erg moe.
nu 4 weken later ben ik plotseling zo ziek.
echt nergens meer zin in, ik eet sinds woensdag bijna niet omdat ik misselijk wordt.
en gewoon een naar en onrustig gevoel. in bed kan ik ook totaal niet stil liggen als ik wakker ben.
armen en benen moeten bewegen.
vandaag probeer ik echt weer goed te eten om aan te sterken.
ik sliep vrijwel de hele dag, nacht.
ik weet niet of dit door de medicijnen kan komen.
heb ook het gevoel dat ik iets verkeerds heb gegeten of gewoon ziek ben. (koorts o.i.d.)
over 2 weken zie ik de psychiater weer die gaat dan kijken of ik over moet stappen naar 20mg.
heeft iemand hier ervaring mee?
wat fijn dat je het gevoel hebt dat dit wel eens kan helpen! wil je de oorzaak ook delen met ons? Ben ook benieuwd hoe je eigenlijk achter de oorzaak bent gekomen, interessant zeg.quote:Op vrijdag 17 juni 2011 12:29 schreef MissVanity het volgende:
[..]
Het weer ziet er nu nog goed uit. Ik hoop dat het niet gaat regenenGister al genoeg doorweekt geweest voor een jaar!
Gister hebben we alleen gepraat. Vooral over de oorzaak van mijn depressie.
Die hebben we gevondenDat maakt me blij!!
Het is vooral prettig omdat ze begrijpt hoe ik ben. Zeer gevoelig.
Ze noemde me zelfs een hsp'er.
Ze praat rustig tegen me en ze krijgt mij zelfs aan het praten!!!
Ik was ook wel echt opgelucht na het gesprek.
Ik durf zelfs een beetje vertrouwen te hebben dat het gaat helpen.
wel balen van die brief, veel sterkte ermee in ieder geval.quote:Op zaterdag 18 juni 2011 09:05 schreef Spacekitten het volgende:
@missvanity: wat fijn dat je eindelijk iemand hebt gevonden die zoveel positiviteit bij je los haalt! Echt zo fijn dat het lijkt aan te slaan
@gewoonmezelf heel veel plezier op je weekendje weg!
Ik ben super onrustig, heb gisteren ook een brief gekregen van mijn werk, er speelt namelijk een reorganisatie en maandag krijgen we eindelijk wat te horen over hoe en wat! Waarschijnlijk niet al te best nieuws voor sommige (ik ben ben redelijk safe geloof ik)
Wel een lekker dagje voor mezelf, kan zeggen dat dat erg lang geleden is, ben benieuwd of ik t nog steeds kan, een dagje mezelf verwennen met maskertjes en lekker lang douchen enzo!
Veel sterkte met de nieuwe medicatiequote:Op zaterdag 18 juni 2011 09:49 schreef Purplesparks het volgende:
Aankomende week begin ik zeer waarschijnlijk met Anafranil tegen mijn angsten. Ik hoop dat die medicatie wat gaat werken.
Dankje, zal wel goed komen. Ik hoop alleen dat het (blijvend) werkt.quote:
Wat fijn dat je even tot rust bent gekomen.quote:Op zondag 19 juni 2011 22:16 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wat heb ik een heerlijk weekend gehad zeg! Heel veel gewandeld in het bos en lekker geluierd en heel veel gelachen, Ik heb ontdekt dat je tijdens een boswandeling echt je hoofd helemaal leeg kan maken! Echt top! Vrijdag voor we gingen was ik een beetje down, maar dankzij de pretletter van 2 van mn vrienden ging het eenmaal daar al een stukje beter, en in de loop van het weekend kwam ik echt even helemaal bij!
Nu weer terug naar het gewone leven, Ik mag mij morgen melden bij de arbo-arts voor een consult en ben benieuwd wat mij dat gaat brengen! En vooral een beetje bang of hij mij ook serieus neemt, en mij gelooft, Naja we gaan het wel aanhoren!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |