Wajong uitkering en eigenwaarde. #5

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:15 schreef trovey het volgende:

[..]

Hij is niet de enige persoon waar het mis mee ging, ook met personen die later een reactie hebben gegeven "ging het niet lekker". Bovendien is natuurlijk een lichamelijke kwaal niet te vergelijken met een geestelijk probleem. Jij hebt blijkbaar de geestelijke kracht gevonden om je lichamelijke problemen te lijf te gaan en hulde daarvoor, die personen met mentale problemen hebben natuurlijk de problemen op een heel ander vlak en hebben wellicht die kracht niet om er zoals jou mee om te gaan. Ieder mens is anders en het is erg moeilijk om zonder die persoon persoonlijk te kennen te weten wat iemand wel of niet lichamelijk en/of geestelijk aan kan. Niemand kan zonder precies te weten wat een ander mankeert bepalen of hij/zij wel aan het werk kan gaan of dat probleem nou op lichamelijk of geestelijk vlak is. Gelukkig hebben we keuringen en artsen daarvoor.

Klopt, maar misschien ook wel. Alleen komen ze daar nooit achter als ze in die vicieuze cirkel blijven van dat ze alleen maar willen horen dat het allemaal zwaar en moeilijk is, en dat werkgevers niet staan te springen op mensen met een wajong uitkering, OMDAT wajonguitkering. Dat weten we nou allemaal wel, dat je geen ideale startpositie hebt. En wat ga je daar aan doen, behalve dan vooral op zoek te zijn naar symphatie, zowel irl als hier op internet/fok. Want die symphatie gaat niets voor je veranderen. De enige verandering die er komt komt vanuit jezelf.

Leuk dat we daar artsen en keuringen voor hebben. Als ik en mijn ouders naar de artsen van toen had geluisterd had ik nu w.s. nog steeds die uitkering gehad en thuis gezeten. Gelukkig maar dat er dan ook mensen zijn die zich niet neerleggen bij het oordeel van die artsen en keuringen, en zich daar niet achter verschuilen onder het mom van 'begin ik niet aan want kan ik toch niet want heeft arts gezegd dat ik dat niet kan'

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:21 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Klopt, maar misschien ook wel. Alleen komen ze daar nooit achter als ze in die vicieuze cirkel blijven van dat ze alleen maar willen horen dat het allemaal zwaar en moeilijk is, en dat werkgevers niet staan te springen op mensen met een wajong uitkering, OMDAT wajonguitkering. Dat weten we nou allemaal wel, dat je geen ideale startpositie hebt. En wat ga je daar aan doen, behalve dan vooral op zoek te zijn naar symphatie, zowel irl als hier op internet/fok. Want die symphatie gaat niets voor je veranderen. De enige verandering die er komt komt vanuit jezelf.

Leuk dat we daar artsen en keuringen voor hebben. Als ik en mijn ouders naar de artsen van toen had geluisterd had ik nu w.s. nog steeds die uitkering gehad en thuis gezeten. Gelukkig maar dat er dan ook mensen zijn die zich niet neerleggen bij het oordeel van die artsen en keuringen

Nogmaals: mensen zijn verschillend. Mooi dat jij en je ouders zo ver zijn gekomen maar hou dat niet als dringende spiegel voor aan een ander dat hij/zij het dan ook wel moet kunnen want zo werkt het niet. Nu is hier de energie even op dus ik ben weg en laat het volgende nog even achter:

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:17 schreef CoolGuy het volgende:

Er zijn mensen die gewoon niet kunnen. Maar als ik dan hoor dat er allerlei dingen wel kunnen, zoals boodschappen doen en de hond uitlaten en al dat soort dingen meer, uitgaan, etc, dat kan allemaal, het is dan alleen die arbeid die dan niet kan (en over dergelijke mensen heb ik het, niet over mensen met een open rug die nog niet eens makkelijk uit bed kunnen komen bv). Van DIE mensen denk ik dat ze veel meer kunnen dan ze zelf (willen) denken.

Je zal er vast wel en beetje verstand van hebben. Waarschijnlijk meer dan ik.

Alleen ben ik het niet met je eens dat mensen die de hond uit laten, boodschappen doen e.d. ook gewoon kunnen werken.
Daar zit meestal geen tijd aan verbonden. De hond uitlaten is flexibel (ok, hangt af van de hond) en boodschappen doen ook (al hangt dat weer af van openingstijden). Hetzelfde geldt voor uitgaan, het huishouden doen etc...
Aan regelmatig werken zit wel tijd verbonden. Er wordt van je geacht dat je ergens op tijd verschijnt. Niet 1 keer, niet 2 keer, niet 10 keer, maar elke keer. En je behoort je aan de regels te houden die daar gelden. Voor sommige mensen kan dit heel lastig zijn.
Vooral als je met mentale problemen zit. Dan geeft de hond uit laten en boodschappen doen misschien juist wel afleiding. En werken dus niet.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:49 schreef Kekaa het volgende:

[..]

Je zal er vast wel en beetje verstand van hebben. Waarschijnlijk meer dan ik.

Alleen ben ik het niet met je eens dat mensen die de hond uit laten, boodschappen doen e.d. ook gewoon kunnen werken.
Daar zit meestal geen tijd aan verbonden. De hond uitlaten is flexibel (ok, hangt af van de hond) en boodschappen doen ook (al hangt dat weer af van openingstijden). Hetzelfde geldt voor uitgaan, het huishouden doen etc...
Aan regelmatig werken zit wel tijd verbonden. Er wordt van je geacht dat je ergens op tijd verschijnt. Niet 1 keer, niet 2 keer, niet 10 keer, maar elke keer. En je behoort je aan de regels te houden die daar gelden. Voor sommige mensen kan dit heel lastig zijn.
Vooral als je met mentale problemen zit. Dan geeft de hond uit laten en boodschappen doen misschien juist wel afleiding. En werken dus niet.

Ik ben dan benieuwd naar wat die mentale problemen dan zijn, waardoor je allerlei (leukere) dingen wel kunt doen, maar werken niet. Ik zeg niet dat je de hele dag moet werken. Halve dagen kan ook bv. Of een paar uur per dag. Waarom kan dat niet, maar kun je op elk willekeurig moment van de dag wel de hond gaan uitlaten bv?

Ik zeg niet dat die mensen er niet zijn hoor, want die zijn er zeker. Ik zeg dat ik denk dat er OOK veel mensen zijn die zich achter datgene wat jij zegt verschuilen, maar, als het er op aan zou komen, ineens wel zouden kunnen werken, maar dat is in de eerdere topics al besproken

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:57 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ik ben dan benieuwd naar wat die mentale problemen dan zijn, waardoor je allerlei (leukere) dingen wel kunt doen, maar werken niet. Ik zeg niet dat je de hele dag moet werken. Halve dagen kan ook bv. Of een paar uur per dag. Waarom kan dat niet, maar kun je op elk willekeurig moment van de dag wel de hond gaan uitlaten bv?

Het probleem is dus niet dat ze leuke dingen kunnen doen en werken niet, het probleem is dus dat ze voor dat werk iedere dag op een bepaald moment aanwezig moeten zijn, productief moeten zijn, erbij zijn met hun hoofd, geen last moeten hebben van hun klachten omdat het hun werkzaamheden beinvloed, ze op tijd moeten zijn, moeten blijven tot een bepaalde tijd etc.

Als mijn vriendin om 9 uur de hond wil uitlaten en het 'wil' even niet, dan probeert ze het een uurtje later en dat werkt niet op je werkplek he.
Als ze wil shoppen op maandag en ze wordt maandag zwaar negatief wakker gaat ze dus niet shoppen en stelt ze dat uit, belt ze m'n moeder op of ze mee boodschappen kan doen omdat haar energie-niveau door haar problemen op dat moment te beperkt is om zelf de deur uit te gaan, laat ze een ander naar een festival gaan omdat ze last krijgt van haar klachten ook al kijkt ze er al tijden naar uit etc. etc.

Dat is het grote punt, niet zozeer van "Oh werk, nu voel ik me niet in staat" want er zijn zat uren op een dag dat het prima gaat en soms een hele week niet en andere keren een aantal maanden wel en zie maar een werkgever te vinden die daar mee kan leven.
Maar dat betekend nog niet dat omdat een werkgever je niet wilt hebben met die klachten, je dus niets leuks kunt doen waarbij je even niet aan je problemen hoeft te denken en even onbezorgd blij kunt zijn.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 14:59 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Het probleem is dus niet dat ze leuke dingen kunnen doen en werken niet, het probleem is dus dat ze voor dat werk iedere dag op een bepaald moment aanwezig moeten zijn, productief moeten zijn, erbij zijn met hun hoofd, geen last moeten hebben van hun klachten omdat het hun werkzaamheden beinvloed, ze op tijd moeten zijn, moeten blijven tot een bepaalde tijd etc.

Als mijn vriendin om 9 uur de hond wil uitlaten en het 'wil' even niet, dan probeert ze het een uurtje later en dat werkt niet op je werkplek he.
Als ze wil shoppen op maandag en ze wordt maandag zwaar negatief wakker gaat ze dus niet shoppen en stelt ze dat uit, belt ze m'n moeder op of ze mee boodschappen kan doen omdat haar energie-niveau door haar problemen op dat moment te beperkt is om zelf de deur uit te gaan, laat ze een ander naar een festival gaan omdat ze last krijgt van haar klachten ook al kijkt ze er al tijden naar uit etc. etc.

Dat is het grote punt, niet zozeer van "Oh werk, nu voel ik me niet in staat" want er zijn zat uren op een dag dat het prima gaat en soms een hele week niet en andere keren een aantal maanden wel en zie maar een werkgever te vinden die daar mee kan leven.
Maar dat betekend nog niet dat omdat een werkgever je niet wilt hebben met die klachten, je dus niets leuks kunt doen waarbij je even niet aan je problemen hoeft te denken en even onbezorgd blij kunt zijn.

Oke, nou, dan doen we voor de discussie even de aanname dat ze inderdaad niet kan werken. Klaar. Kan ze niet, want geen werkgever te vinden die met die situatie om kan gaan, hoe dan ook, ze kan niet werken.

Dus, ze zit thuis. Ze gaat met de hond wandelen, gaat af en toe boodschappen doen etc etc. Maar wat doet dat dan met haar eigenwaarde, en wat doet om daar iets tegen/mee te doen? Want daar ben ik ook benieuwd naar.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 15:01 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Heb je al eens nagedacht over werk waarbij dat wel flexibel in te delen is?

Ze heeft inmiddels al weer ruim een jaar een werkgever die wel mee wil denken aan mogelijkheden en daar werkt ze nu 3 dagen in de week (24 uur) zonder bijzondere problemen op werkgebied, gaat het een keertje niet dan kan ze gerust wat eerder weg en ze heeft een tijdje de middagen op de laatste dag vrij gekregen omdat het te zwaar werd.

Ze bestaan gelukkig wel en dan merk ik ook direct (terugkomend op de TT) aan haar dat ze zich een stuk beter voelt omdat ze gewaardeerd wordt op haar werk en ze zien wat een moeite ze doet om mee te komen en dat heeft ook zeker z'n weerslag hier in huis (ieder gebied van seks tot aan de algemene gemoedstoestand) en helpt haar ook omdat ze onder de mensen is, een ritme houdt en iets doet dat ze leuk vind en vooral dat laatste is belangrijk (naar mijn en haar mening) wanneer je met psychische problematiek zit, ik denk dat ze nog meer 'down' zou worden wanneer ze verplicht zou worden om dagelijks bij de V&D de WC's te schrobben.
En waarom? Simpelweg omdat ze meer in haar mars heeft, je studeert niet jarenlang om uiteindelijk dergelijk werk te moeten doen, voor een jaartje oke, maar structureel dag in, dag uit ... dat gaat je echt niet helpen.

En dan zal Maanvis (hehe) vast wel zeggen, zijn genoeg gelukkige mensen die WC's schrobben en het prima vinden, maar die hebben over het algemeen ook weinig kans op 'meer' omdat ze geen papieren/kennis hebben om een stapje hoger te kunnen.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 15:06 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Je kan ook reclamefolders lopen, die krijg je dan op zondag en dan heb je tot woensdag de tijd om ze te lopen. Kost meestal een paar uurtjes in totaal.

Das ook een optie inderdaad. Maar ja, iemand die HBO heeft gedaan bij wijze van zit hier niet op te wachten, dus dan komt al gauw het verhaaltje 'is me te min' weer om de hoek kijken. Mensen die echt iets willen doen om gewoon bezig te zijn zijn dan blij dat ze iets doen.

Mensen die met dat argument aankomen zoeken in mijn ogen een excuus om het gewoon niet te hoeven doen, wnat je kunt niet klagen over het feit dat je geen baan kunt krijgen op je niveau omdat werkgevers niet op dergelijke werknemers zitten te wachten en tegelijkertijd niet onder je niveau willen gaan zitten.

Als die werkgevers dat niet willen willen ze dat niet. Kun je lang en kort over zeuren, maar uiteindelijk willen ze het nog steeds niet. Dus, je kunt of je daarbij neerleggen en iets onder je niveau gaan doen, of met de vingers in je oren thuis gaan zitten en maar roepen dat het kut is dat werkgevers je niet willen en verder niks, maar het is of het een of het ander.

Maar in dat laatste geval is die werkgever niet het probleem, maar de instelling van de persoon die zit te klagen.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 15:09 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Ze heeft inmiddels al weer ruim een jaar een werkgever die wel mee wil denken aan mogelijkheden en daar werkt ze nu 3 dagen in de week (24 uur) zonder bijzondere problemen op werkgebied, gaat het een keertje niet dan kan ze gerust wat eerder weg en ze heeft een tijdje de middagen op de laatste dag vrij gekregen omdat het te zwaar werd.

Ze bestaan gelukkig wel en dan merk ik ook direct (terugkomend op de TT) aan haar dat ze zich een stuk beter voelt omdat ze gewaardeerd wordt op haar werk en ze zien wat een moeite ze doet om mee te komen en dat heeft ook zeker z'n weerslag hier in huis (ieder gebied van seks tot aan de algemene gemoedstoestand) en helpt haar ook omdat ze onder de mensen is, een ritme houdt en iets doet dat ze leuk vind en vooral dat laatste is belangrijk (naar mijn en haar mening) wanneer je met psychische problematiek zit, ik denk dat ze nog meer 'down' zou worden wanneer ze verplicht zou worden om dagelijks bij de V&D de WC's te schrobben.
En waarom? Simpelweg omdat ze meer in haar mars heeft, je studeert niet jarenlang om uiteindelijk dergelijk werk te moeten doen, voor een jaartje oke, maar structureel dag in, dag uit ... dat gaat je echt niet helpen.

En dan zal Maanvis (hehe) vast wel zeggen, zijn genoeg gelukkige mensen die WC's schrobben en het prima vinden, maar die hebben over het algemeen ook weinig kans op 'meer' omdat ze geen papieren/kennis hebben om een stapje hoger te kunnen.

Ten eerste, tof dat je vriendin dat doet (en de mogelijkheid geboden krijgt door de werkgever)! Maar, dan komen we op dat puntje van 'niet jarenlang studeren om...'. nee, maar ja, wat nou als je geen baan kunt krijgen op je niveau (zoals ik in mn vorige post al aangaf), omdat je het óf zelf niet aankunt of omdat de werkgevers niet mee werken.

Ik bedoel, dan is het tof dat je een HBO hebt, maar als je vervolgens daar geen invulling aan kunt geven omdat je gewoon te onregelmatig maar kúnt werken daarvoor, wat wil je dan nog? Zeggen dat je niet voor niets je papiertje hebt gehaald maar tegelijkertijd simpelweg niet in staat bent om te voldoen aan de eisen om een dergelijke baan uit te kunnen voeren?

Of hoe moet ik dat nou zien? Ik val je vriendin helemaal niet aan hoor, het is ook meer algemeen, maar als dat er gewoon niet in zit, dan zul je je daarbij neer moeten leggen. Het kan dan nou eenmaal gewoon niet. Dan zul je toch onder je niveau moeten gaan zitten, als het daarbij wel lukt, maar dan kun je weer niet blijven roepen dat je toch niet voor niets je HBO hebt gedaan. Anders blijf je in een cirkeltje gaan.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:13 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Zodat je daarna kunt roepen dat het off-topic is zeker? Als je niet snapt wat het punt is (wat je wel degelijk snapt) of posts niet kunt volgen, dan moet je misschien weer met je transformers gaan spelen in plaats van hier meediscussieren.

Je lijkt zo lekker verzuurd in je houding van 'ik kan het ook dus jij ook'. Niet iedereen heeft een klompvoet en kan des ondanks de klompendans leren.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 15:24 schreef De_Kardinaal het volgende:

[..]

Je lijkt zo lekker verzuurd in je houding van 'ik kan het ook dus jij ook'. Niet iedereen heeft een klompvoet en kan des ondanks de klompendans leren.

Oh nee hoor, ik ben juist alle behalve verzuurd, want ik heb geen reden om verzuurd te zijn Ik heb alleen weinig geduld van mensen die al direct roepen dat alles moeilijk en lastig en zwaar is en tegelijkertijd met het vingertje wijzen en van enige eigen verantwoordelijkheid niks willen horen.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 11:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Weer zo'n negatieve opmerking.
Ken jij dan ook EEN iemand die NOOIT het gevoel heeft gehad om te willen werken?

Ik wel.

En kom op man, zo erg is het helemaal niet (meer (lees al mee vanaf deel 1 en nog niet de behoefte gehad om te reageren... Maar mensen, houd het gewoon bij een discussie over wajong (waarover verder dan ook) en niet bij gezeik over wie wat zegt/zei, doet/deed.

Beetje een 'Juffrouw, hij schold mij uit!" niveautje zo, jammer.

Anyway, ik wilde zeggen dat ik dan wel geen uitkering heb, maar dat ik me heel goed kan voorstellen dat je niet ALLE werk aan gaat nemen dat je kan krijgen, een maandje achter de lopende band zou ik prima vinden, maar vraag me om jaren zakjes in dozen te stoppen oid en ik zou gillend gek worden...

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 16:13 schreef JaniesBrownie het volgende:

[..]

Ik wel.

En kom op man, zo erg is het helemaal niet (meer (lees al mee vanaf deel 1 en nog niet de behoefte gehad om te reageren... Maar mensen, houd het gewoon bij een discussie over wajong (waarover verder dan ook) en niet bij gezeik over wie wat zegt/zei, doet/deed.

Beetje een 'Juffrouw, hij schold mij uit!" niveautje zo, jammer.

Anyway, ik wilde zeggen dat ik dan wel geen uitkering heb, maar dat ik me heel goed kan voorstellen dat je niet ALLE werk aan gaat nemen dat je kan krijgen, een maandje achter de lopende band zou ik prima vinden, maar vraag me om jaren zakjes in dozen te stoppen oid en ik zou gillend gek worden...

En als dat nou het enige werk is dat flexibel genoeg is om je toch mee bezig te kunnen houden? Wil je dan gillend gek worden terwijl je wel nuttig bezig bent, of je wil je gillend gek worden van thuis tussen 4 muren te zitten? Want dat is waar het uiteindelijk op neerkomt. Of je gaat iets (onder je niveau) doen, of je blijft thuis zitten.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 13:26 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Waarom ervaren jullie het als vervelend dat mensen je willen helpen met werk zoeken?

Misschien omdat het zo niet echt overkomt? Als willen helpen?

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 16:18 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

En als dat nou het enige werk is dat flexibel genoeg is om je toch mee bezig te kunnen houden? Wil je dan gillend gek worden terwijl je wel nuttig bezig bent, of je wil je gillend gek worden van thuis tussen 4 muren te zitten? Want dat is waar het uiteindelijk op neerkomt. Of je gaat iets (onder je niveau) doen, of je blijft thuis zitten.

Waarom zou iemand die niet werkt geen boeiend levend kunnen hebben / zich vermaken. Waarsch. zijn veel vrij veel mensen die niet (kunnen) werken er te fantasieloos en te passief voor, maar daar staan genoeg mensen tegenover die absoluut niet 'gillend gek worden tussen 4 duffe muren'.

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 16:28 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Waarom zou iemand die niet werkt geen boeiend levend kunnen hebben / zich vermaken. Waarsch. zijn veel vrij veel mensen die niet (kunnen) werken er te fantasieloos en te passief voor, maar daar staan genoeg mensen tegenover die absoluut niet 'gillend gek worden tussen 4 duffe muren'.

Mee eens, maar ik heb het over de mensen hier, die claimen dat ze heel graag willen werken, want thuis zitten is maar niks maar ja 'ze komen er maar niet tussen want werkgevers blablabla'. Die mensen, die dus aangeven heel graag te willen werken, en niet thuis willen zitten, daar heb ik 't over

quote:

Op donderdag 9 juni 2011 16:18 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

En als dat nou het enige werk is dat flexibel genoeg is om je toch mee bezig te kunnen houden? Wil je dan gillend gek worden terwijl je wel nuttig bezig bent, of je wil je gillend gek worden van thuis tussen 4 muren te zitten? Want dat is waar het uiteindelijk op neerkomt. Of je gaat iets (onder je niveau) doen, of je blijft thuis zitten.

Je hebt onder je niveau en onder je niveau he?
Het is niet òf directrice bij de Nederlandse Bank òf zakjes in dozen stoppen achter de lopende band.
Van dat laatste zou ik véél ongelukkiger worden dan van thuis zitten. Gelukkig is er voor de meeste mensen een keuze. Kassajuf bij de supermarkt, advies over planten bij het tuincentrum, reeksen getallen overnemen van formulieren zou ik allemaal stukken minder erg vinden. Ik zou ws niet elke dag met plezier naar mijn werk gaan, maar ik zou het kunnen volhouden.
Lange tijd maandelijks ander simpel werk zou ik ook kunnen, maar er moet toch echt wel íets zijn dat me 'aanspreekt' Ik kan me eerlijk gezegd maar moeilijk voorstellen dat er mensen zijn die niet zoiets hebben van: Dàt werk zou ik echt niet jaren kunnen doen...