R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hee, ik heb hiervoor even een nieuwe naam aangemaakt, ben er al een tijdje niet geweest en denk niet dat iemand me hier überhaupt kent, maar a la.
Op dit moment komt er echt heel erg veel op me af, ben bezig met m'n scriptie, wat totaal niet wil vlotten, zit in een belangrijke commissie voor mijn studie, heb een bestuursfunctie bij een (kleine) studentenvereniging, werk daarnaast 20 uur in de week.
Bovendien komen er ook van alle kanten heftige dingen op me af, vrienden met vrij heftige problemen. Ik wil er dan voor iedereen zijn, omdat mensen zeggen me altijd dat ze heel goed bij me terecht kunnen, omdat ik me goed kan inleven in situaties. Dat is ook wel zo, ik zal helemaal niet snel oordelen en begrijp mensen vaak heel goed, maar ik kan het me ook enorm aantrekken.
Ik hoor altijd van iedereen van: je bent echt veel te lief, je mag ook heus wel eens boos worden. Maar dat kan ik gewoon niet, omdat ik -zelfs de mensen die mij kwetsen- wel kan snappen. Wel vind ik dat veel mensen zo gemeen zijn. Vaak snap ik dan ook wel weer waarom, situatie en karakter maakt dat soort dingen onvermijdelijk. Niet altijd zijn mensen gemeen tegen mij, maar gewoon tegenwoordig. Ik snap gewoon niet dat mensen vaak zo gemeen, of zo egoistisch of wat dan ook kunnen zijn. De wereld is eigenlijk te hard. Misschien is het ook wel de studentenwereld, waar het alleen maar gaat om regelen, prominentie en wie de stoerste pik is.
Ik ben altijd alleen geweest, nooit een vriendje gehad, wel scharrels, waarvoor ik altijd meer voelde dan zij voor mij, en zeker ook wel verliefd geweest. Mijn hart is twee jaar geleden enorm gebroken, en net nu ik dacht dat ik weer een beetje hersteld was, en dat het weer wat kon worden met iemand, gebeurt het eigenlijk weer. Het was een beetje stroef, want hij is verlegen en heeft geloof ik ook zo zijn issues, maar het was opzich wel goed allemaal, en nu word ik ineens, terwijl ik voor zover ik weet niets heb fout gedaan, genegeerd. En echt, ik mag het niet over mezelf zeggen want dat is arrogant, maar ik ben absoluut niet lelijk, ben best grappig en ook slim. Dus ik vind het gewoon zo oneerlijk. Dat ik nu nogmaals meer voor iemand voelde dan hij voor mij. Alsof ik het echt niet waard ben, alsof ik niet genoeg ben, terwijl ik altijd heel erg mijn best doe.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik doe altijd enorm mijn best voor alles en iedereen, maar ik voel me echt eenzaam. Ik word gewoon geleefd, ik leef eigenlijk voor andere mensen. Ik wil altijd alles doen voor iedereen, en probeer ook altijd iedereen te helpen, en voel me ook verantwoordelijk om dat te doen. En dat is ook echt heel fijn om te doen, ik wil er ook gewoon zijn voor iedereen, maar soms voelt het gewoon alsof er zo weinig voor terug komt. En misschien verwacht ik te veel, maar het is wel echt eenzaam. Ik geef ook wel toe dat ik zegmaar tegenover hun ook niet veeleisend ben. Misschien moet ik ook wel meer zeggen van dat ze me niet zo maar voor lief moeten nemen. Maar toch.
Ik wil eigenlijk gewoon dat ik een keertje voor iemand alles ben, een keertje die bevestiging dat ik bijzonder voor diegene ben. Maar dat heb ik nog nooit gehad. En natuurlijk heb ik wel vriendinnen waarvoor ik bijzonder ben, maar die vriendinnen hebben wel allemaal vriendjes en als het er op aan komt, gaan die voor. Wat ik kan snappen.
Het is echt niet zo'n kinderachtige situatie van 'ik wil zo graag een vriendje'. Maar ik wil gewoon een keer bijzonder zijn voor iemand. Ik wil gewoon een keer bevestigd worden, dat er van me gehouden word. Door andere mensen dan m'n ouders en m'n vriendinnen. Door iemand waar ik verliefd op ben. Soms heb je dat nodig.
Mijn moeder zegt ook wel dat ik een beetje een minderwaardigheidscomplex heb, en moeilijk nee kan zeggen, en ze raadt me aan om hiermee naar een psycholoog te gaan. Maar ik weet niet of ik dat durf. Sowieso heb ik er nu geen tijd voor. Maar ik ben bang dat als ik het niet doe dat ik mezelf verpest, dat ik me dan nooit meer durf open te stellen voor iemand, uit angst om weer afgewezen te worden. Misschien moet ik het wel doen. Maar ik denk ik post het hele stomme vage verhaal hier eventjes.
Ohja, ik ben een meisje van 21.
Op dit moment komt er echt heel erg veel op me af, ben bezig met m'n scriptie, wat totaal niet wil vlotten, zit in een belangrijke commissie voor mijn studie, heb een bestuursfunctie bij een (kleine) studentenvereniging, werk daarnaast 20 uur in de week.
Bovendien komen er ook van alle kanten heftige dingen op me af, vrienden met vrij heftige problemen. Ik wil er dan voor iedereen zijn, omdat mensen zeggen me altijd dat ze heel goed bij me terecht kunnen, omdat ik me goed kan inleven in situaties. Dat is ook wel zo, ik zal helemaal niet snel oordelen en begrijp mensen vaak heel goed, maar ik kan het me ook enorm aantrekken.
Ik hoor altijd van iedereen van: je bent echt veel te lief, je mag ook heus wel eens boos worden. Maar dat kan ik gewoon niet, omdat ik -zelfs de mensen die mij kwetsen- wel kan snappen. Wel vind ik dat veel mensen zo gemeen zijn. Vaak snap ik dan ook wel weer waarom, situatie en karakter maakt dat soort dingen onvermijdelijk. Niet altijd zijn mensen gemeen tegen mij, maar gewoon tegenwoordig. Ik snap gewoon niet dat mensen vaak zo gemeen, of zo egoistisch of wat dan ook kunnen zijn. De wereld is eigenlijk te hard. Misschien is het ook wel de studentenwereld, waar het alleen maar gaat om regelen, prominentie en wie de stoerste pik is.
Ik ben altijd alleen geweest, nooit een vriendje gehad, wel scharrels, waarvoor ik altijd meer voelde dan zij voor mij, en zeker ook wel verliefd geweest. Mijn hart is twee jaar geleden enorm gebroken, en net nu ik dacht dat ik weer een beetje hersteld was, en dat het weer wat kon worden met iemand, gebeurt het eigenlijk weer. Het was een beetje stroef, want hij is verlegen en heeft geloof ik ook zo zijn issues, maar het was opzich wel goed allemaal, en nu word ik ineens, terwijl ik voor zover ik weet niets heb fout gedaan, genegeerd. En echt, ik mag het niet over mezelf zeggen want dat is arrogant, maar ik ben absoluut niet lelijk, ben best grappig en ook slim. Dus ik vind het gewoon zo oneerlijk. Dat ik nu nogmaals meer voor iemand voelde dan hij voor mij. Alsof ik het echt niet waard ben, alsof ik niet genoeg ben, terwijl ik altijd heel erg mijn best doe.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik doe altijd enorm mijn best voor alles en iedereen, maar ik voel me echt eenzaam. Ik word gewoon geleefd, ik leef eigenlijk voor andere mensen. Ik wil altijd alles doen voor iedereen, en probeer ook altijd iedereen te helpen, en voel me ook verantwoordelijk om dat te doen. En dat is ook echt heel fijn om te doen, ik wil er ook gewoon zijn voor iedereen, maar soms voelt het gewoon alsof er zo weinig voor terug komt. En misschien verwacht ik te veel, maar het is wel echt eenzaam. Ik geef ook wel toe dat ik zegmaar tegenover hun ook niet veeleisend ben. Misschien moet ik ook wel meer zeggen van dat ze me niet zo maar voor lief moeten nemen. Maar toch.
Ik wil eigenlijk gewoon dat ik een keertje voor iemand alles ben, een keertje die bevestiging dat ik bijzonder voor diegene ben. Maar dat heb ik nog nooit gehad. En natuurlijk heb ik wel vriendinnen waarvoor ik bijzonder ben, maar die vriendinnen hebben wel allemaal vriendjes en als het er op aan komt, gaan die voor. Wat ik kan snappen.
Het is echt niet zo'n kinderachtige situatie van 'ik wil zo graag een vriendje'. Maar ik wil gewoon een keer bijzonder zijn voor iemand. Ik wil gewoon een keer bevestigd worden, dat er van me gehouden word. Door andere mensen dan m'n ouders en m'n vriendinnen. Door iemand waar ik verliefd op ben. Soms heb je dat nodig.
Mijn moeder zegt ook wel dat ik een beetje een minderwaardigheidscomplex heb, en moeilijk nee kan zeggen, en ze raadt me aan om hiermee naar een psycholoog te gaan. Maar ik weet niet of ik dat durf. Sowieso heb ik er nu geen tijd voor. Maar ik ben bang dat als ik het niet doe dat ik mezelf verpest, dat ik me dan nooit meer durf open te stellen voor iemand, uit angst om weer afgewezen te worden. Misschien moet ik het wel doen. Maar ik denk ik post het hele stomme vage verhaal hier eventjes.
Ohja, ik ben een meisje van 21.
Beste meid,
Als ik dit zo lees ben jij een prima meisje! Dat jij het zo druk hebt en weinig tijd voor je zelf(ontwikkeling) komt voornamelijk uit het feit dat jij waarschijnlijk geen nee kan zeggen. (Een assertiviteits training zou een uitkomst zijn) Jij zet anderen op 1 ipv jezelf. Dat zou kunnen komen omdat jij graag behulpzaam en aardig gevonden wilt worden. Uit mijn eigen ervaring is het zo dat jongens je sneller leuk vinden als je jezelf leuk vind. De tijd die jij nu stopt in andere helpen is waardevol als ik hoor hoe druk jij het hebt, dus wanneer besteed jij dan tijd aan jezelf? Dat is zoooo belangrijk! Zeker omdat jij verandering wilt! Ik zou toch meer tijd voor jezelf maken door uit de studentenvereniging te stappen of minder tijd in andere dingen te steken. Vaak is het bij mensen die slecht nee kunnen zeggen ook moeilijk om zo'n verandering aan te gaan omdat er ook mensen zijn die willen dat jij blijft zoals je nu bent, omdat zij daar meer voordeel aan hebben. Als je signalen ontvangt van de omgeving dat ze je (eventuele ontwikkeling) niet waarderen, moet je niet aan jezelf twijfelen! Uiteindelijk leef je het langst met jezelf! Dus maak dat zo prettig mogelijk. Hopelijk lukt het op tijd vrij te maken en je te ontwikkelen bij een psygoloog!
Succes
Als ik dit zo lees ben jij een prima meisje! Dat jij het zo druk hebt en weinig tijd voor je zelf(ontwikkeling) komt voornamelijk uit het feit dat jij waarschijnlijk geen nee kan zeggen. (Een assertiviteits training zou een uitkomst zijn) Jij zet anderen op 1 ipv jezelf. Dat zou kunnen komen omdat jij graag behulpzaam en aardig gevonden wilt worden. Uit mijn eigen ervaring is het zo dat jongens je sneller leuk vinden als je jezelf leuk vind. De tijd die jij nu stopt in andere helpen is waardevol als ik hoor hoe druk jij het hebt, dus wanneer besteed jij dan tijd aan jezelf? Dat is zoooo belangrijk! Zeker omdat jij verandering wilt! Ik zou toch meer tijd voor jezelf maken door uit de studentenvereniging te stappen of minder tijd in andere dingen te steken. Vaak is het bij mensen die slecht nee kunnen zeggen ook moeilijk om zo'n verandering aan te gaan omdat er ook mensen zijn die willen dat jij blijft zoals je nu bent, omdat zij daar meer voordeel aan hebben. Als je signalen ontvangt van de omgeving dat ze je (eventuele ontwikkeling) niet waarderen, moet je niet aan jezelf twijfelen! Uiteindelijk leef je het langst met jezelf! Dus maak dat zo prettig mogelijk. Hopelijk lukt het op tijd vrij te maken en je te ontwikkelen bij een psygoloog!
Succes
Ten eerste is het geen stom en vaag verhaal en heb je duidelijk geen psycholoog nodig.
Je komt naar mij over als iemand die simpelweg veel begrip en inlevingsvermogen heeft. Dat in combinatie met de drang om een heel goed mens te zijn voor iedereen om je heen maakt je al een vrij uniek goed mens.
Tis een kwestie van tijd voordat je een leuke jongen tegenkomt die dit inziet en je daarvoor ook ontzettend zal waarderen. Zie in dat je ten opzichte van de meeste mensen al bijzonder bent en dat snel genoeg iemand waar je van houdt en die terug van je houdt dit zal bevestigen. Keer op keer.
Geloof me, er lopen meer mensen rond zoals jij met eenzelfde situatie en probleem. Maar als je net zo lief en goed bent als uit je verhaal naar voren komt zie ik niet in hoe dit zichzelf niet vlug genoeg zal oplossen.
Je komt naar mij over als iemand die simpelweg veel begrip en inlevingsvermogen heeft. Dat in combinatie met de drang om een heel goed mens te zijn voor iedereen om je heen maakt je al een vrij uniek goed mens.
Tis een kwestie van tijd voordat je een leuke jongen tegenkomt die dit inziet en je daarvoor ook ontzettend zal waarderen. Zie in dat je ten opzichte van de meeste mensen al bijzonder bent en dat snel genoeg iemand waar je van houdt en die terug van je houdt dit zal bevestigen. Keer op keer.
Geloof me, er lopen meer mensen rond zoals jij met eenzelfde situatie en probleem. Maar als je net zo lief en goed bent als uit je verhaal naar voren komt zie ik niet in hoe dit zichzelf niet vlug genoeg zal oplossen.
Tja, als je jezelf niet leuk vind is het lastig om te verwachten dat iemand anders jou helemaal het einde vind. Psycholoog klinkt altijd zo zwaar, maar meestal ook via school/uni wel te bezoeken. Ze geven je geen hapklare oplossing maar allicht hebben ze wat stof tot nadenken voor je.
Op mij kom je over als m'n ideale vriendin. Lief, behulpzaam, empathisch, niet lelijk, grappig en slim. Daarnaast vindt je mensen tegenwoordig hard en gemeen. Wat kun je je als man nog meer wensen? Ik lees niets verkeerds dus volgens mij heb je gewoon wat pech gehad en kun je wel leren om meer voor jezelf op te komen.
[ Bericht 31% gewijzigd door Henk1056 op 05-06-2011 19:21:08 ]
[ Bericht 31% gewijzigd door Henk1056 op 05-06-2011 19:21:08 ]
Haha, heel erg lief 
@ Henk1056
Maar even voor de duidelijkheid: ik heb dit topic niet geopend omdat ik dat wil horen,
meer frustratie, eenzaamheid uiten. Misschien heb ik inderdaad pech gehad, en kom ik overmorgen een kerel tegen die wel alles waard is. Maar ik ben bang dat ik daar ook echt niet mee om kan gaan omdat ik mijn hart steeds minder goed open durf te stellen.
En puur het feit dat ik mijn leven ook wel weer terug wil.
En ook de anderen bedankt voor hun reacties, doet me goed te horen dat er meer mensen in een soortgelijke situatie zitten, en dat het eigenlijk gewoon een soort kwestie van geluk is.
@ Henk1056Maar even voor de duidelijkheid: ik heb dit topic niet geopend omdat ik dat wil horen,
meer frustratie, eenzaamheid uiten. Misschien heb ik inderdaad pech gehad, en kom ik overmorgen een kerel tegen die wel alles waard is. Maar ik ben bang dat ik daar ook echt niet mee om kan gaan omdat ik mijn hart steeds minder goed open durf te stellen.
En puur het feit dat ik mijn leven ook wel weer terug wil.
En ook de anderen bedankt voor hun reacties, doet me goed te horen dat er meer mensen in een soortgelijke situatie zitten, en dat het eigenlijk gewoon een soort kwestie van geluk is.
Maak je voor jezelf bijzonder, bevestig jezelf, hou van jezelf, maak dat je basis; de rest is bijzaakquote:Op zondag 5 juni 2011 18:51 schreef Novelinne het volgende:
Maar ik wil gewoon een keer bijzonder zijn voor iemand. Ik wil gewoon een keer bevestigd worden, dat er van me gehouden word. Door andere mensen dan m'n ouders en m'n vriendinnen. Door iemand waar ik verliefd op ben. Soms heb je dat nodig.
Dat zou ongeveer betekenen dat jij van je omstandigheden afhankelijk bent voor hoe jij je voelt over jezelf en je leven, terwijl wanneer je een goede band met jezelf hebt dat er altijd is, en externe factoren in wat voor vorm dan ook minder uit maken, niet dat ze er niet toe doen maar niet dat ze invloed hebben over hoe jij je over jezelf voeltquote:
en dat het eigenlijk gewoon een soort kwestie van geluk is.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Meid je bent 21 jaar en heb nog een heel leven voor je.
Lijkt me dat je met zoveel bezigheden genoeg kandidaten zal ontmoeten.
Lijkt me dat je met zoveel bezigheden genoeg kandidaten zal ontmoeten.
Hell To The Liars
Daar kan je vast wel mee omgaan. Je bent je ervan bewust dat je dat risico loopt, dus dan kun je er toch voor waken dat je daarin niet teveel doorslaat? Je weet ook dat je uiteindelijk niets bereikt als je je hart niet openstelt, dus je moet wel. Dat zijn de risico's die we lopen in het leven als we een partner willen.quote:
Misschien heb ik inderdaad pech gehad, en kom ik overmorgen een kerel tegen die wel alles waard is. Maar ik ben bang dat ik daar ook echt niet mee om kan gaan omdat ik mijn hart steeds minder goed open durf te stellen.
De wereld is gewoon fockt up meisje en je hebt gewoon enorm veel pech... waarom negeert die jongen jou? Is dat al duidelijk voor jezelf?
Ennuh verder: wat henk zegt.
Ennuh verder: wat henk zegt.
Rustig aan.
Dit, en wat doet jou denken dat hij je negeert? Je schrijft dat hij zelf ook een beetje verlegen en onzeker is, dus misschien vindt hij je wel leuk maar lijkt het alsof hij je negeert?quote:
De wereld is gewoon fockt up meisje en je hebt gewoon enorm veel pech... waarom negeert die jongen jou? Is dat al duidelijk voor jezelf?
Alles ligt op loopafstand als je er de tijd voor neemt.
Bij wat voor studievereniging zit je dat je nu nog niemand hebt als je al aan je scriptie bezig bent.
Wat is tot nu toe je ervaring met jongens dan?
Wat is tot nu toe je ervaring met jongens dan?
Beneath the gold, bitter steel
Ik zou zeggen. Scriptie afronden en daarna eens van omgeving veranderen. Ga eens iets voor jezelf doen ipv anderen. Ga een zomer werken in het buitenland, ga reizen (alleen), ontsnap uit de wereld waar je nu eenzaam bent. Je zult zien er gaat een wereld open. De studentenwerled is heel er stereotyp en vaak erg bekrompen.
Overigens klink je als iemand met wie het wel goed komt. Misschien word je gewoon te volwassen voor het wereldje van de brallers.
Overigens klink je als iemand met wie het wel goed komt. Misschien word je gewoon te volwassen voor het wereldje van de brallers.
Whatever...
Dit is wel waarschijnlijk, met al je verantwoordelijkheden, heb je uberhaupt ook we tijd over voor een relatie met al je activiteiten?quote:
Overigens klink je als iemand met wie het wel goed komt. Misschien word je gewoon te volwassen voor het wereldje van de brallers.
Beneath the gold, bitter steel
Er zitten maar zoveel uren in een dag, ik kan ook wel tijd maken maar of ik ook genoeg tijd kan maken is maar de vraag..quote:
Tijd kun je maken voor mensen om wie je geeft. Of dat nu vrienden zijn of een relatie.
Beneath the gold, bitter steel
Ik snap je punt eigenlijk wel. Het is ook wel zo dat ik het qua alles rustiger aan moet gaan doen, maar het is moeilijk te stoppen als er mensen op je rekenen. Maar sowieso is het wel het beste om uiteindelijk, als er bepaalde dingen zijn afgerond, gewoon te zeggen: het is mooi geweest, ik stop ermee/ik ga rustiger aan doen.
Wat bedoelde je trouwens met je eerste post? Ik heb wel ervaring met jongens, kan goed met ze omgaan en flirten is me geen probleem. Ook wel een aantal scharrels gehad, maar nadat ik twee jaar geleden heel erg gekwetst ben ben ik heel erg bang geweest dat zoiets weer zou gebeuren. En nog steeds. Daarna steeds maar weer jongens die vaak net een relatie achter de rug hadden. Of er zelfs nog inzaten. -daar is dan ook verder niks mee gebeurt-.
Maar daar draait dit topic niet om
Wat bedoelde je trouwens met je eerste post? Ik heb wel ervaring met jongens, kan goed met ze omgaan en flirten is me geen probleem. Ook wel een aantal scharrels gehad, maar nadat ik twee jaar geleden heel erg gekwetst ben ben ik heel erg bang geweest dat zoiets weer zou gebeuren. En nog steeds. Daarna steeds maar weer jongens die vaak net een relatie achter de rug hadden. Of er zelfs nog inzaten. -daar is dan ook verder niks mee gebeurt-.
Maar daar draait dit topic niet om
Och lieve kind toch, jouw leven staat echt in het teken van dienstbaarheid naar anderen, hè? Da's een heel goede eigenschap, dat je zo klaarstaat voor anderen. Maar je mag ook best wat meer aan jezelf denken. Je vrienden/kennissen gaan jou echt niet minder aardig vinden als je eens aangeeft even geen energie te hebben voor hun problemen. Zoiets kan een mens uitputten, en het zou me niets verbazen als hun 'heftige problemen' jou ook best bezighouden.
En dan ook nog druk met je scriptie, werk en je verantwoordelijkheden bij het bestuur. Je kan wel geen tijd hebben voor een psycholoog (zoals je moeder je aanraadt) maar al je klaar-staan-voor-anderen, studie en werk maken je nu ook niet echt gelukkig. En misschien is het juist door je dienstbaarheid naar anderen, dat ze de echte Novelinne niet zien. De Novelinne die ook af en toe een schouder nodig heeft en wel eens gewaardeerd wil worden omdat ze gewoon een leuke meid is, en niet alleen iemand waar ze hun problemen bij kwijt kunnen.
Als je de kans krijgt, maak die agenda eens leeg en ga eens een paar dagen weg. Even er tussenuit. Of gewoon thuis, met de telefoon en computer uit. Probeer eens te kijken wie jíj bent, en waar jíj behoefte aan hebt. Je kunt ook een goede vriendin zijn zonder jezelf op de tweede plek te zetten en eenzaam te zijn daardoor.
En dan ook nog druk met je scriptie, werk en je verantwoordelijkheden bij het bestuur. Je kan wel geen tijd hebben voor een psycholoog (zoals je moeder je aanraadt) maar al je klaar-staan-voor-anderen, studie en werk maken je nu ook niet echt gelukkig. En misschien is het juist door je dienstbaarheid naar anderen, dat ze de echte Novelinne niet zien. De Novelinne die ook af en toe een schouder nodig heeft en wel eens gewaardeerd wil worden omdat ze gewoon een leuke meid is, en niet alleen iemand waar ze hun problemen bij kwijt kunnen.
Als je de kans krijgt, maak die agenda eens leeg en ga eens een paar dagen weg. Even er tussenuit. Of gewoon thuis, met de telefoon en computer uit. Probeer eens te kijken wie jíj bent, en waar jíj behoefte aan hebt. Je kunt ook een goede vriendin zijn zonder jezelf op de tweede plek te zetten en eenzaam te zijn daardoor.
(Un)masking for the greater good.
Klinkt, althans een klein beetje, herkenbaar. Vooral moeilijk boos kunnen worden. 
Je kunt aan bepaalde dingen werken. Mocht je mensen om je heen dulden die jou consequent de grond in boren, stop daarmee. Het is goed dat je zelf lief bent, maar dan mogen de mensen in jouw omgeving dat ook wel een beetje zijn.
En blijf gewoon proberen een leuke jongen te vinden, op een gegeven moment kom je de juiste wel tegen, die ook lief is, jou even leuk vindt en je niet negeert.
Als je denkt dat het helpt, kan het geen kwaad. Maar je moet jezelf ook geen dingen aanpraten. Het kan heel goed zijn dat er helemaal niets mis is met je, behalve dat je niet lekker in je vel zit. Maar daar ben je niet bepaald de enige in.quote:
Mijn moeder zegt ook wel dat ik een beetje een minderwaardigheidscomplex heb, en moeilijk nee kan zeggen, en ze raadt me aan om hiermee naar een psycholoog te gaan. Maar ik weet niet of ik dat durf. Sowieso heb ik er nu geen tijd voor. Maar ik ben bang dat als ik het niet doe dat ik mezelf verpest, dat ik me dan nooit meer durf open te stellen voor iemand, uit angst om weer afgewezen te worden. Misschien moet ik het wel doen. Maar ik denk ik post het hele stomme vage verhaal hier eventjes.
Je kunt aan bepaalde dingen werken. Mocht je mensen om je heen dulden die jou consequent de grond in boren, stop daarmee. Het is goed dat je zelf lief bent, maar dan mogen de mensen in jouw omgeving dat ook wel een beetje zijn.
En blijf gewoon proberen een leuke jongen te vinden, op een gegeven moment kom je de juiste wel tegen, die ook lief is, jou even leuk vindt en je niet negeert.Enne, alles wat Henk zegt.quote:
Op mij kom je over als m'n ideale vriendin. Lief, behulpzaam, empathisch, niet lelijk, grappig en slim. Daarnaast vindt je mensen tegenwoordig hard en gemeen. Wat kun je je als man nog meer wensen? Ik lees niets verkeerds dus volgens mij heb je gewoon wat pech gehad en kun je wel leren om meer voor jezelf op te komen.
Misschien beter samengevat: iemand die af en toe tijd voor zichzelf maakt. Om dan dingen te doen die JIJ echt leuk vindt ipv doen wat anderen graag van je willen
Beetje meer egoisme dus. Alles in balans.....
Beetje meer egoisme dus. Alles in balans.....
Whatever...
Het klinkt alsof er bijzonder weinig aan de hand is, maar dat je je nu ineens beseft dat je écht iets mist. Drukte, stress, vermoeidheid... Je voelt je gewoon wat minder goed de laatste tijd en juist dan heb je behoefte aan iemand die er voor je is. In die zin komt het dus enigszins wel over als een 'ik wil zo graag een vriendje'-topic.
Hoe gaat het op dit moment met flirten en dergelijke? Gaat dat nog allemaal onverhinderd door?
Hoe gaat het op dit moment met flirten en dergelijke? Gaat dat nog allemaal onverhinderd door?
"In case of dissension, never dare to judge till you've heard the other side."
Je kan ook een tijdje helemaal voor jezelf gaan. Dat heb ik ook een tijdje gedaan waardoor ik weer trots op mezelf kon zijn. Ik was niet meer een speelbal van jongens, IK had opeens het heft in handen.
Je komt een beetje over als een peoples pleaser; dat moet je afleren. Je kán er simpelweg niet voor iedereen zijn. Ook vind ik het vreemd dat je het een soort van accepteert dat vriendinnen hun vriendjes voor laten gaan. Als het echt goede vriendinnen zijn, tel jij toch ook mee? Je moet niet hebben dat vriendinnen continu naar jou toe komen met hun problemen, maar als jij een keer ergens mee zit, dat ze dan niet thuis geven. Kom voor jezelf op meid
Knuffel?quote:
Ik voel mij precies hetzelfde TS. Enigste verschil is dat mijn hart vandaag is gebroken. 21 man.
Knuffel?quote:Op maandag 6 juni 2011 00:04 schreef Mishu het volgende:
Oja, eeuwige verliezer in de liefde: ook hier. Kneuzenverzameltopic
Rustig aan.
Zie ik nou dat jij maatschappelijk werker/hulpverlener wordt?quote:
Je kan ook een tijdje helemaal voor jezelf gaan. Dat heb ik ook een tijdje gedaan waardoor ik weer trots op mezelf kon zijn. Ik was niet meer een speelbal van jongens, IK had opeens het heft in handen.
Waarom altijd instabiele vrouwen die dat doen
Geen wonder dat jeugdzorg zo verrot is
Beneath the gold, bitter steel
Wat voor studie doe je, als ik vragen mag?
Iig, wat de rest zegt, je neemt veel te veel lasten van anderen op je schouders, dat voel je, en daar ga je nu aan onderdoor. Neem tijd voor jezelf, en misschien zeg ik het wat lomp, maar heb gewoon af en toe schijt aan wat anderen wel niet van je zouden kunnen denken. Probeer de dingen te relativeren.
Iig, wat de rest zegt, je neemt veel te veel lasten van anderen op je schouders, dat voel je, en daar ga je nu aan onderdoor. Neem tijd voor jezelf, en misschien zeg ik het wat lomp, maar heb gewoon af en toe schijt aan wat anderen wel niet van je zouden kunnen denken. Probeer de dingen te relativeren.
klopt niet met:quote:
maar heb gewoon af en toe schijt aan wat anderen wel niet van je zouden kunnen denken.
+ what the hell dude? Dat doet ze juist bovengemiddeld, anders kan je niet zo denken.quote:
Rustig aan.
Ik bedoel meer op relativeren in de zin van anderen hun leven laten leven... Echt uitleggen wat ik bedoel kan ik niet echt, meer het gevoel van 'zonder mij draait de wereld ook gewoon verder'.quote:
[..]
klopt niet met:
[..]
+ what the hell dude? Dat doet ze juist bovengemiddeld, anders kan je niet zo denken.
Though wel grappig, sympathy hebben voor de ''dader''
alleen het als rechtvaardig bestempelen of voelen dat het jouw schuld is is natuurlijk onzin.
En dat mag je best laten blijken, lucht op + het is gewoon terecht, mensen kiezen dan echt wel jouw kant hoor! voelt ook fijn!
als je je sympathy uit naar de ''dader'' dat het dus eigenlijk een arme jongen is, en dat hij er niets aan kan doen... en ach gossie, kan je tevens ook lachen gewoon volledig terecht terugwerpen dat soort acties, verder gewoon jammer dat mensen zo kunnen zijn ja.
En ik denk dat het tevens goed is voor dat ''gebrek aan waardering'' als jij je ongenoegen uit, dan zijn er echt wel vriendinnen/vrienden die zeggen ''ja, neem dat eens terug'' onbewust nemen mensen je dan in bescherming wat jij weer als lief kan zien of iets dergelijks, mensen die voor je opkomen zijn meestal wel goede mensen
Dat ze dit niet ''zonder'' aanleiding doen lijkt me duidelijk.. help mensen een handje om je meer te ''waarderen'' (eigenlijk het uiten ervan)
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat er denk ik een soort evenwicht is tussen waardering krijgen en het uiten van je ongenoegen - jij uit je ongenoegen, mensen komen sneller voor je op - jij voelt je meer gewaardeerd. verder: mensen waarderen je nu ook wel, weet het wel zeker, alleen ze uiten het gewoon minder... en dat je daar meer naar verlangt vind ik helemaal niet raar wie wilt er nou niet enorm gewaardeerd worden door een speciaal persoon?
(of ik blow teveel, dat kan ook)
[ Bericht 23% gewijzigd door kingtoppie op 06-06-2011 00:57:15 ]
alleen het als rechtvaardig bestempelen of voelen dat het jouw schuld is is natuurlijk onzin.
En dat mag je best laten blijken, lucht op + het is gewoon terecht, mensen kiezen dan echt wel jouw kant hoor! voelt ook fijn!
als je je sympathy uit naar de ''dader'' dat het dus eigenlijk een arme jongen is, en dat hij er niets aan kan doen... en ach gossie, kan je tevens ook lachen
gewoon volledig terecht terugwerpen dat soort acties, verder gewoon jammer dat mensen zo kunnen zijn ja.En ik denk dat het tevens goed is voor dat ''gebrek aan waardering'' als jij je ongenoegen uit, dan zijn er echt wel vriendinnen/vrienden die zeggen ''ja, neem dat eens terug'' onbewust nemen mensen je dan in bescherming wat jij weer als lief kan zien of iets dergelijks, mensen die voor je opkomen zijn meestal wel goede mensen
Dat ze dit niet ''zonder'' aanleiding doen lijkt me duidelijk.. help mensen een handje om je meer te ''waarderen''
(eigenlijk het uiten ervan)Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat er denk ik een soort evenwicht is tussen waardering krijgen en het uiten van je ongenoegen - jij uit je ongenoegen, mensen komen sneller voor je op - jij voelt je meer gewaardeerd. verder: mensen waarderen je nu ook wel, weet het wel zeker, alleen ze uiten het gewoon minder... en dat je daar meer naar verlangt vind ik helemaal niet raar
wie wilt er nou niet enorm gewaardeerd worden door een speciaal persoon? (of ik blow teveel, dat kan ook)
[ Bericht 23% gewijzigd door kingtoppie op 06-06-2011 00:57:15 ]
Rustig aan.
Nouja ik moet zeggen dat ik me behoorlijk goed staande houd. Ik zit momenteel lekker in mijn vel. Dat betekent niet dat ik af en toe best pissed off kan zijn dat mijn vorige crush een grote hufter bleek te zijn.quote:
[..]
Zie ik nou dat jij maatschappelijk werker/hulpverlener wordt?
Waarom altijd instabiele vrouwen die dat doen
Geen wonder dat jeugdzorg zo verrot is
''omdat mensen zeggen me altijd dat ze heel goed bij me terecht kunnen, omdat ik me goed kan inleven in situaties.''
Waardering meer waarderen geeft jou ook het gevoel van meer waardering!
''De wereld is eigenlijk te hard. ''
Tjah, ik vind van ook, maar probeer hier weinig van aan te trekken / doorheen te prikken.
''je bent echt veel te lief, je mag ook heus wel eens boos worden.''
Zie dit als hint, mensen vinden het gewoon jammer dat je niet voor jezelf opkomt... ze blijken waarde te hechten aan je gevoelens door alleen al dit te zeggen, alleen zou je deze waardering liever krijgen wanneer je de grond in gestompt wordt, zodat ''mensen voor je opkomen'' alleen zie mijn post hierboven, dit kan je zelf dus een soort van afdwingen door je ongenoegen te uiten.
''Dus ik vind het gewoon zo oneerlijk. Dat ik nu nogmaals meer voor iemand voelde dan hij voor mij. Alsof ik het echt niet waard ben, alsof ik niet genoeg ben, terwijl ik altijd heel erg mijn best doe. ''
het is ook oneerlijk, maar je krijgt het gevoel alsof je het niet waard ben.. probeer te achterhalen waarom iemand niet verder wilt, dit zal echt niet zijn omdat ''je het niet waard ben'' maar gewoon omdat het ''gevoel'' er niet is of iets in die trant... je hebt gewoon pech/ongeluk!
eigenlijk is mijn tip ook gewoon meer je ongenoegen uiten, probeer er met vriendinnen over te praten, die kennen je het best!
Waardering meer waarderen geeft jou ook het gevoel van meer waardering!
''De wereld is eigenlijk te hard. ''
Tjah, ik vind van ook, maar probeer hier weinig van aan te trekken / doorheen te prikken.
''je bent echt veel te lief, je mag ook heus wel eens boos worden.''
Zie dit als hint, mensen vinden het gewoon jammer dat je niet voor jezelf opkomt... ze blijken waarde te hechten aan je gevoelens door alleen al dit te zeggen, alleen zou je deze waardering liever krijgen wanneer je de grond in gestompt wordt, zodat ''mensen voor je opkomen'' alleen zie mijn post hierboven, dit kan je zelf dus een soort van afdwingen door je ongenoegen te uiten.
''Dus ik vind het gewoon zo oneerlijk. Dat ik nu nogmaals meer voor iemand voelde dan hij voor mij. Alsof ik het echt niet waard ben, alsof ik niet genoeg ben, terwijl ik altijd heel erg mijn best doe. ''
het is ook oneerlijk, maar je krijgt het gevoel alsof je het niet waard ben.. probeer te achterhalen waarom iemand niet verder wilt, dit zal echt niet zijn omdat ''je het niet waard ben'' maar gewoon omdat het ''gevoel'' er niet is of iets in die trant... je hebt gewoon pech/ongeluk!
eigenlijk is mijn tip ook gewoon meer je ongenoegen uiten, probeer er met vriendinnen over te praten, die kennen je het best!
Rustig aan.
Dikgedrukte is "a recipe for disaster", om 't maar zo te stellen.quote:
Ik hoor altijd van iedereen van: je bent echt veel te lief, je mag ook heus wel eens boos worden. Maar dat kan ik gewoon niet, omdat ik -zelfs de mensen die mij kwetsen- wel kan snappen. Wel vind ik dat veel mensen zo gemeen zijn. Vaak snap ik dan ook wel weer waarom, situatie en karakter maakt dat soort dingen onvermijdelijk. Niet altijd zijn mensen gemeen tegen mij, maar gewoon tegenwoordig. Ik snap gewoon niet dat mensen vaak zo gemeen, of zo egoistisch of wat dan ook kunnen zijn. De wereld is eigenlijk te hard. Misschien is het ook wel de studentenwereld, waar het alleen maar gaat om regelen, prominentie en wie de stoerste pik is.
Ik ben altijd alleen geweest, nooit een vriendje gehad, wel scharrels, waarvoor ik altijd meer voelde dan zij voor mij, en zeker ook wel verliefd geweest. Mijn hart is twee jaar geleden enorm gebroken, en net nu ik dacht dat ik weer een beetje hersteld was, en dat het weer wat kon worden met iemand, gebeurt het eigenlijk weer. Het was een beetje stroef, want hij is verlegen en heeft geloof ik ook zo zijn issues, maar het was opzich wel goed allemaal, en nu word ik ineens, terwijl ik voor zover ik weet niets heb fout gedaan, genegeerd. En echt, ik mag het niet over mezelf zeggen want dat is arrogant, maar ik ben absoluut niet lelijk, ben best grappig en ook slim. Dus ik vind het gewoon zo oneerlijk. Dat ik nu nogmaals meer voor iemand voelde dan hij voor mij. Alsof ik het echt niet waard ben, alsof ik niet genoeg ben, terwijl ik altijd heel erg mijn best doe.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik doe altijd enorm mijn best voor alles en iedereen, maar ik voel me echt eenzaam. Ik word gewoon geleefd, ik leef eigenlijk voor andere mensen. Ik wil altijd alles doen voor iedereen, en probeer ook altijd iedereen te helpen, en voel me ook verantwoordelijk om dat te doen. En dat is ook echt heel fijn om te doen, ik wil er ook gewoon zijn voor iedereen, maar soms voelt het gewoon alsof er zo weinig voor terug komt. En misschien verwacht ik te veel, maar het is wel echt eenzaam. Ik geef ook wel toe dat ik zegmaar tegenover hun ook niet veeleisend ben. Misschien moet ik ook wel meer zeggen van dat ze me niet zo maar voor lief moeten nemen. Maar toch.
Ik wil eigenlijk gewoon dat ik een keertje voor iemand alles ben, een keertje die bevestiging dat ik bijzonder voor diegene ben. Maar dat heb ik nog nooit gehad. En natuurlijk heb ik wel vriendinnen waarvoor ik bijzonder ben, maar die vriendinnen hebben wel allemaal vriendjes en als het er op aan komt, gaan die voor. Wat ik kan snappen.
Het is echt niet zo'n kinderachtige situatie van 'ik wil zo graag een vriendje'. Maar ik wil gewoon een keer bijzonder zijn voor iemand. Ik wil gewoon een keer bevestigd worden, dat er van me gehouden word. Door andere mensen dan m'n ouders en m'n vriendinnen. Door iemand waar ik verliefd op ben. Soms heb je dat nodig.
Mijn moeder zegt ook wel dat ik een beetje een minderwaardigheidscomplex heb, en moeilijk nee kan zeggen, en ze raadt me aan om hiermee naar een psycholoog te gaan. Maar ik weet niet of ik dat durf. Sowieso heb ik er nu geen tijd voor. Maar ik ben bang dat als ik het niet doe dat ik mezelf verpest, dat ik me dan nooit meer durf open te stellen voor iemand, uit angst om weer afgewezen te worden. Misschien moet ik het wel doen. Maar ik denk ik post het hele stomme vage verhaal hier eventjes.
Ohja, ik ben een meisje van 21.
Ik weet niet of je op je uni (of wat voor opleiding je ook doet) een soort van schoolpsycholoog hebt lopen, maar kan geen kwaad om eens met hem/haar hierover te praten.
Hij of zij kan denk ik wel beter inschatten of extra ondersteuning nodig is of niet. Je kunt beter niet wachten totdat dingen over je hele leven heen gaan lopen, zelf zeg ik "voorkomen is beter dan genezen", nu heb je je opleiding nog
Vergeet een vriendje nou even, daar word je ook niet gelukkiger van. Zoek eens op wat je leuk vindt om te doen: sporten, reizen, kamperen, naar musea of concerten....
Ook als je ouder wordt, word je onafhankelijker en zelfstandiger. En wat die verbroken relaties en gekwetste gevoelens betreft, Nietsche schreef ooit in Götzen-Dämmerung (1888):
Was mich nicht umbringt, macht mich stärker.
Bevestiging van of door mensen.......neem maar van deze oude knakker aan, dat je dan lang kunt wachten. De enige waar op jij kunt vertrouwen, dat ben je zelf.
Ook als je ouder wordt, word je onafhankelijker en zelfstandiger. En wat die verbroken relaties en gekwetste gevoelens betreft, Nietsche schreef ooit in Götzen-Dämmerung (1888):
Was mich nicht umbringt, macht mich stärker.
Bevestiging van of door mensen.......neem maar van deze oude knakker aan, dat je dan lang kunt wachten. De enige waar op jij kunt vertrouwen, dat ben je zelf.
Op <a href="https://forum.fok.nl/topic/2677908/2/25#p208861847" target="_blank" >zaterdag 22 april 2023 13:43</a> schreef <a href="https://forum.fok.nl/user/profile/62881" target="_blank" >r_one</a> het volgende:
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
Daar heeft magnetronkoffie trouwens gelijk in. Die combinatie is het perfecte recept om overspannen (en vervolgens mogelijk depressief) te raken. Vooral als je er nog een perfectionistische instelling aan toevoegt. Dus beter om jezelf gaan denken.quote:
[..]
Dikgedrukte is "a recipe for disaster", om 't maar zo te stellen.
Ik weet niet of je op je uni (of wat voor opleiding je ook doet) een soort van schoolpsycholoog hebt lopen, maar kan geen kwaad om eens met hem/haar hierover te praten.
Hij of zij kan denk ik wel beter inschatten of extra ondersteuning nodig is of niet. Je kunt beter niet wachten totdat dingen over je hele leven heen gaan lopen, zelf zeg ik "voorkomen is beter dan genezen", nu heb je je opleiding nog
Copy-paste vd Telegraaf-horoscoop?quote:
Och lieve kind toch, jouw leven staat echt in het teken van dienstbaarheid naar anderen, hè? Da's een heel goede eigenschap, dat je zo klaarstaat voor anderen. Maar je mag ook best wat meer aan jezelf denken. Je vrienden/kennissen gaan jou echt niet minder aardig vinden als je eens aangeeft even geen energie te hebben voor hun problemen. Zoiets kan een mens uitputten, en het zou me niets verbazen als hun 'heftige problemen' jou ook best bezighouden.
Ontopic: Misschien ken ik je Novelinne, studeer je in Leiden toevallig?
Hard van buiten, geil van binnen...
ff snel gelezen ( in principe hoef je bij zo een lap tekst alleen de eerste en laatste zinnen van een alinea te lezen), maar met mijn mensenkennis en ervaring 
zou ik zeggen, dat kerels misbruik van je maken en je uiteindelijk verlaten om je zwakheden. Een psycholoog is niet nodig. Je hebt FoK!.
zou ik zeggen, dat kerels misbruik van je maken en je uiteindelijk verlaten om je zwakheden. Een psycholoog is niet nodig. Je hebt FoK!.
This is what I love, and can't stop lovin'.
Get wasted at party's, from 9 till 7 in the morning.
Get wasted at party's, from 9 till 7 in the morning.
misschien denkt die andere ook wel zo over jou? Onzekerheid kan van 2 kanten komen en kan je opvreten!
quote:
Hee, ik heb hiervoor even een nieuwe naam aangemaakt, ben er al een tijdje niet geweest en denk niet dat iemand me hier überhaupt kent, maar a la.
Op dit moment komt er echt heel erg veel op me af, ben bezig met m'n scriptie, wat totaal niet wil vlotten, zit in een belangrijke commissie voor mijn studie, heb een bestuursfunctie bij een (kleine) studentenvereniging, werk daarnaast 20 uur in de week.
Bovendien komen er ook van alle kanten heftige dingen op me af, vrienden met vrij heftige problemen. Ik wil er dan voor iedereen zijn, omdat mensen zeggen me altijd dat ze heel goed bij me terecht kunnen, omdat ik me goed kan inleven in situaties. Dat is ook wel zo, ik zal helemaal niet snel oordelen en begrijp mensen vaak heel goed, maar ik kan het me ook enorm aantrekken.
Ik hoor altijd van iedereen van: je bent echt veel te lief, je mag ook heus wel eens boos worden. Maar dat kan ik gewoon niet, omdat ik -zelfs de mensen die mij kwetsen- wel kan snappen. Wel vind ik dat veel mensen zo gemeen zijn. Vaak snap ik dan ook wel weer waarom, situatie en karakter maakt dat soort dingen onvermijdelijk. Niet altijd zijn mensen gemeen tegen mij, maar gewoon tegenwoordig. Ik snap gewoon niet dat mensen vaak zo gemeen, of zo egoistisch of wat dan ook kunnen zijn. De wereld is eigenlijk te hard. Misschien is het ook wel de studentenwereld, waar het alleen maar gaat om regelen, prominentie en wie de stoerste pik is.
Ik ben altijd alleen geweest, nooit een vriendje gehad, wel scharrels, waarvoor ik altijd meer voelde dan zij voor mij, en zeker ook wel verliefd geweest. Mijn hart is twee jaar geleden enorm gebroken, en net nu ik dacht dat ik weer een beetje hersteld was, en dat het weer wat kon worden met iemand, gebeurt het eigenlijk weer. Het was een beetje stroef, want hij is verlegen en heeft geloof ik ook zo zijn issues, maar het was opzich wel goed allemaal, en nu word ik ineens, terwijl ik voor zover ik weet niets heb fout gedaan, genegeerd. En echt, ik mag het niet over mezelf zeggen want dat is arrogant, maar ik ben absoluut niet lelijk, ben best grappig en ook slim. Dus ik vind het gewoon zo oneerlijk. Dat ik nu nogmaals meer voor iemand voelde dan hij voor mij. Alsof ik het echt niet waard ben, alsof ik niet genoeg ben, terwijl ik altijd heel erg mijn best doe.
Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik doe altijd enorm mijn best voor alles en iedereen, maar ik voel me echt eenzaam. Ik word gewoon geleefd, ik leef eigenlijk voor andere mensen. Ik wil altijd alles doen voor iedereen, en probeer ook altijd iedereen te helpen, en voel me ook verantwoordelijk om dat te doen. En dat is ook echt heel fijn om te doen, ik wil er ook gewoon zijn voor iedereen, maar soms voelt het gewoon alsof er zo weinig voor terug komt. En misschien verwacht ik te veel, maar het is wel echt eenzaam. Ik geef ook wel toe dat ik zegmaar tegenover hun ook niet veeleisend ben. Misschien moet ik ook wel meer zeggen van dat ze me niet zo maar voor lief moeten nemen. Maar toch.
Ik wil eigenlijk gewoon dat ik een keertje voor iemand alles ben, een keertje die bevestiging dat ik bijzonder voor diegene ben. Maar dat heb ik nog nooit gehad. En natuurlijk heb ik wel vriendinnen waarvoor ik bijzonder ben, maar die vriendinnen hebben wel allemaal vriendjes en als het er op aan komt, gaan die voor. Wat ik kan snappen.
Het is echt niet zo'n kinderachtige situatie van 'ik wil zo graag een vriendje'. Maar ik wil gewoon een keer bijzonder zijn voor iemand. Ik wil gewoon een keer bevestigd worden, dat er van me gehouden word. Door andere mensen dan m'n ouders en m'n vriendinnen. Door iemand waar ik verliefd op ben. Soms heb je dat nodig.
Mijn moeder zegt ook wel dat ik een beetje een minderwaardigheidscomplex heb, en moeilijk nee kan zeggen, en ze raadt me aan om hiermee naar een psycholoog te gaan. Maar ik weet niet of ik dat durf. Sowieso heb ik er nu geen tijd voor. Maar ik ben bang dat als ik het niet doe dat ik mezelf verpest, dat ik me dan nooit meer durf open te stellen voor iemand, uit angst om weer afgewezen te worden. Misschien moet ik het wel doen. Maar ik denk ik post het hele stomme vage verhaal hier eventjes.
Ohja, ik ben een meisje van 21.
Als ze dat inderdaad zou zijn hoe ziet ze er dan uit?quote:
[..]
Copy-paste vd Telegraaf-horoscoop?
Ontopic: Misschien ken ik je Novelinne, studeer je in Leiden toevallig?
Beneath the gold, bitter steel
Goed verhaal. Wat je uitstraalt, trek je ook aan. Je bent misschien wel iets té goed voor deze wereld, en dan word je vaker teleurgesteld. Het kost je denk ik ook veel te veel energie, als jij het niet doet, doet niemand het. Dat kan een heel eenzaam gevoel opleveren terwijl er in feite niets aan de hand is.
Jij moet wel met gewoontes breken en eens voor jezelf gaan leven. Als je op vakantie gaat, bepaal dan zelf de bestemming. Als je naar een concert gaat, bepaal dan zelf waarheen. Probeer een beetje controle te krijgen over dingen die makkelijk te bepalen zijn voor jou. Het kan helemaal geen kwaad om daarnaast hart voor anderen te hebben.
Als jij je afvraagt waarom je geen lief en leuk vriendje hebt, goede mannen vallen op vrouwen met ruggengraat. Als jij een push-over bent, dan trek je alleen maar mannen aan die over je heen lopen.
Succes!
Jij moet wel met gewoontes breken en eens voor jezelf gaan leven. Als je op vakantie gaat, bepaal dan zelf de bestemming. Als je naar een concert gaat, bepaal dan zelf waarheen. Probeer een beetje controle te krijgen over dingen die makkelijk te bepalen zijn voor jou. Het kan helemaal geen kwaad om daarnaast hart voor anderen te hebben.
Als jij je afvraagt waarom je geen lief en leuk vriendje hebt, goede mannen vallen op vrouwen met ruggengraat. Als jij een push-over bent, dan trek je alleen maar mannen aan die over je heen lopen.
Succes!
erg herkenbaar op sommige fronten.
Het niet boos worden als iemand je wat flinkt bijvoorbeeld. Ik heb het gevoel in het begin wel, maar als ik er over na ga denken hoe ik diegene wel even ga vertellen dat ik het verre van tof vind ga ik denken. Miss had ie wel even een kutdag, miss heb ik het uitgelokt, miss overdrijf ik het wel en maak ik het groter da het is.
Het lijkt soms wel alsof ik mezelf niet zo belangrijk voel en anderen soms gewoon even af laat reageren op me.
En dat pleasen ken ik ook, ik wil altijd dat iedereen om me heen gelukkig is en doe daar ook alles voor. Als een vriend me zegt dat ie zich niet happy voelt dan ga ik niet slapen zonder dat ik heb geprobeerd hem op te vrolijken. Het voelt gewoon alsof het mijn taak is om dat op zn minst geprobeerd te hebben.
Soms zet ik mezelf daarin ook weer op de achtergrond, als iedereen maar gelukkig is, dan ben ik dat ook wel zoiets
herken je jezelf hier ook in TS?
Het niet boos worden als iemand je wat flinkt bijvoorbeeld. Ik heb het gevoel in het begin wel, maar als ik er over na ga denken hoe ik diegene wel even ga vertellen dat ik het verre van tof vind ga ik denken. Miss had ie wel even een kutdag, miss heb ik het uitgelokt, miss overdrijf ik het wel en maak ik het groter da het is.
Het lijkt soms wel alsof ik mezelf niet zo belangrijk voel en anderen soms gewoon even af laat reageren op me.
En dat pleasen ken ik ook, ik wil altijd dat iedereen om me heen gelukkig is en doe daar ook alles voor. Als een vriend me zegt dat ie zich niet happy voelt dan ga ik niet slapen zonder dat ik heb geprobeerd hem op te vrolijken. Het voelt gewoon alsof het mijn taak is om dat op zn minst geprobeerd te hebben.
Soms zet ik mezelf daarin ook weer op de achtergrond, als iedereen maar gelukkig is, dan ben ik dat ook wel
zoietsherken je jezelf hier ook in TS?
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Goede tips. Je lijkt me iemand die wat te aardig is, zeker in zo'n studentenwereld waarin het inderdaad allemaal vrij oppervlakkig lijkt en draait om prominentie/regelen/blaten (zeker bij de studenten van 20/21) en daarin moet je ook een beetje passen.quote:
Goed verhaal. Wat je uitstraalt, trek je ook aan. Je bent misschien wel iets té goed voor deze wereld, en dan word je vaker teleurgesteld. Het kost je denk ik ook veel te veel energie, als jij het niet doet, doet niemand het. Dat kan een heel eenzaam gevoel opleveren terwijl er in feite niets aan de hand is.
Jij moet wel met gewoontes breken en eens voor jezelf gaan leven. Als je op vakantie gaat, bepaal dan zelf de bestemming. Als je naar een concert gaat, bepaal dan zelf waarheen. Probeer een beetje controle te krijgen over dingen die makkelijk te bepalen zijn voor jou. Het kan helemaal geen kwaad om daarnaast hart voor anderen te hebben.
Als jij je afvraagt waarom je geen lief en leuk vriendje hebt, goede mannen vallen op vrouwen met ruggengraat. Als jij een push-over bent, dan trek je alleen maar mannen aan die over je heen lopen.
Succes!
Even naar een psycholoog gaan is geen overbodige luxe, gewoon een gesprekje en je verhaal tegen iemand doen kan al helpen. Succes, komt allemaal goed!
Gourmetten of steengrillen?
Psycholoog is daarvoor niet nodig.quote:
[..]
Goede tips. Je lijkt me iemand die wat te aardig is, zeker in zo'n studentenwereld waarin het inderdaad allemaal vrij oppervlakkig lijkt en draait om prominentie/regelen/blaten (zeker bij de studenten van 20/21) en daarin moet je ook een beetje passen.
Even naar een psycholoog gaan is geen overbodige luxe, gewoon een gesprekje en je verhaal tegen iemand doen kan al helpen. Succes, komt allemaal goed!
Bijvoorbeeld een sociaal werker van de GGZ.
oh en nog iets novelinne er zijn ook genoeg mannen die deze eigenschappen enorm waarderen hoor!
Ik kwam uit een lange relatie en had toen een tijdje geen idee wie ik nou eigenlijk zelf was. Ik heb toen nieuwe dingen gedaan, nieuwe mensen ontmoet, een eigen kledingstijl gevonden, en uiteindelijk werd ik steeds meer mezelf. En na dat alles kwam bij mij de liefde langs. Een geweldige vent die me waardeert en die het ook geweldig lief vind wat ik allemaal voor anderen doe, maar die me daar op zn tijd wel een beetje in afremt. Dit was echt wat ik nodig heb en nu heb ik meer balans en richting in mn leven.
Mijn tip dus, ga dingen voor jezelf doen, neem regie over je leven, ga doen wat je wilt, niet wat andere van je verwachten
er zijn ook genoeg mannen die deze eigenschappen enorm waarderen hoor! Ik kwam uit een lange relatie en had toen een tijdje geen idee wie ik nou eigenlijk zelf was. Ik heb toen nieuwe dingen gedaan, nieuwe mensen ontmoet, een eigen kledingstijl gevonden, en uiteindelijk werd ik steeds meer mezelf. En na dat alles kwam bij mij de liefde langs. Een geweldige vent die me waardeert en die het ook geweldig lief vind wat ik allemaal voor anderen doe, maar die me daar op zn tijd wel een beetje in afremt. Dit was echt wat ik nodig heb en nu heb ik meer balans en richting in mn leven.
Mijn tip dus, ga dingen voor jezelf doen, neem regie over je leven, ga doen wat je wilt, niet wat andere van je verwachten
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
quote:
oh en nog iets novelinne
zo te lezen ben jij gewoon een meisje die met bijde voeten op de grond staat jou eigenschappen als meerder meisje die hadden gehad dan waren er heel veel relaties niet kapot gegaan bij sommige. jij moet gewoon iemand tegen komen die net zo als jij is en geloof me dat kom je wel tegen
Alsof anderen altijd voorrang geven en jezelf wegcijferen een goede eigenschap isquote:
zo te lezen ben jij gewoon een meisje die met bijde voeten op de grond staat jou eigenschappen als meerder meisje die hadden gehad dan waren er heel veel relaties niet kapot gegaan bij sommige. jij moet gewoon iemand tegen komen die net zo als jij is en geloof me dat kom je wel tegen
.Mystikvm gaf wel goede tips imo. Bewust vaker de leiding nemen en dingen bepalen. In plaats van "Wat zullen we gaan doen?" meteen zeggen "Ik heb een leuk idee, we gaan blabla doen." Je ziet vanzelf wel hoe mensen erop reageren.
Ook is het misschien een goed idee om tijd voor jezelf vrij te maken. Jezelf verwennen met bijvoorbeeld nieuwe kleding, ergens heen gaan etc. Waar het om gaat is dat het voor jezelf is en jij dus bepaalt.
Haha, wow, wat een reacties ineens!
Ik moet zeggen dat ik wel veel aan jullie reacties heb, allemaal. Het helpt me heel erg om dingen te relativeren, iets wat ik bij anderen wel doe (ook juist mensen erop wijs dat ze niet alles zo uit proportie moeten trekken), maar bij mezelf eigenlijk nooit. Dan krijg je een heel erg vertekend beeld. Ik denk soms ook dat mensen mij nodig hebben en dat alles misgaat wanneer ik iets niet doe. Maar eigenlijk is dat ook gewoon een soort van misplaatste arrogantie, Ik ga me nu gewoon focussen op mn scriptie, en dat moet gewoon even voorgaan nu.
Een update over de liefde trouwens, het is niet zo dat ik per se iemand nodig heb, maar het zou zo fijn zijn om zelf een keer de wereld voor iemand te zijn. Ik weet ook wel dat dat nog komt, tot dan toe ga ik gewoon proberen een leuke tijd te hebben en niet te veel na te denken qua serieusheid. Vent X is leuk, maar er zit gewoon geen lange toekomst in. Ik heb er ook denk ik teveel van gemaakt omdat ik zo graag wilde geloven dat het dan nu maar eindelijk ZO kon zijn. En dat is gewoon fout denken.
Anyway. Even anoniem op internet je issues op tafel leggen lucht wel op moet ik zeggen.
En ik studeer niet in Leiden
[ Bericht 4% gewijzigd door Novelinne op 08-06-2011 12:49:27 ]
Ik moet zeggen dat ik wel veel aan jullie reacties heb, allemaal. Het helpt me heel erg om dingen te relativeren, iets wat ik bij anderen wel doe (ook juist mensen erop wijs dat ze niet alles zo uit proportie moeten trekken), maar bij mezelf eigenlijk nooit. Dan krijg je een heel erg vertekend beeld. Ik denk soms ook dat mensen mij nodig hebben en dat alles misgaat wanneer ik iets niet doe. Maar eigenlijk is dat ook gewoon een soort van misplaatste arrogantie,
Ik ga me nu gewoon focussen op mn scriptie, en dat moet gewoon even voorgaan nu. Een update over de liefde trouwens, het is niet zo dat ik per se iemand nodig heb, maar het zou zo fijn zijn om zelf een keer de wereld voor iemand te zijn. Ik weet ook wel dat dat nog komt, tot dan toe ga ik gewoon proberen een leuke tijd te hebben en niet te veel na te denken qua serieusheid. Vent X is leuk, maar er zit gewoon geen lange toekomst in. Ik heb er ook denk ik teveel van gemaakt omdat ik zo graag wilde geloven dat het dan nu maar eindelijk ZO kon zijn. En dat is gewoon fout denken.
Anyway. Even anoniem op internet je issues op tafel leggen lucht wel op moet ik zeggen.
En ik studeer niet in Leiden
[ Bericht 4% gewijzigd door Novelinne op 08-06-2011 12:49:27 ]
Subtiele hintquote:Op woensdag 8 juni 2011 12:52 schreef pgrferrari het volgende:
En als je eens wat leuks wil ondernemen, genoeg mensen op Fok die willen meeten
Fok zit dan wel weer vol met de mannen die jij zoekt, veel te lief en bleu. Maar je zal merken dat die een stuk minder aantrekkelijk overkomen dan jij het je nu voorstelt. Iemand die alles voor jou over heeft verveelt ook nogal snel. Staar je niet blind op een dergelijke man.
quote:
Zo bedoelde ik het niet
Al zou ik het ook best leuk vinden hoor Maar als ze zicht echt eenzaam voelt moet ze eens kijken bij FHF, genoeg leuke mensen die daar wat leuks willen doen.
Haha, mijn probleem is ook juist een beetje dat ik al zoveel leuke mensen in m'n leven heb! Ik heb hele goede vrienden bij m'n studie zitten, bij mijn studentenvereniging en nog van thuis. Ik kan mijn ei ook wel bij hun kwijt, en dat doe ik ook heus wel. Maar ik vind het lastig aan te geven hoe diep het probleem eigenlijk zit. Ik wil ze er ook niet echt heel erg mee lastig vallen. Maar ik geef het wel meer aan, maar merk dat ik daar veel moeite mee heb, om écht te zeggen: jongens, ik trek het niet. Ik kan het niet, ik doe het niet. Vooral omdat het een hele hoop kleine dingen zijn die me dwarszitten in m'n hoofd (zie het verhaal in de OP)
Een beetje het idee van 'surrounded by a thousand people, but still feeling all alone'
Een beetje het idee van 'surrounded by a thousand people, but still feeling all alone'
Ik weet wel wat je bedoelt, (al heb ik me nooit eenzaam gevoeld oid) in het studentenwereldje zijn de meeste contacten toch wat 'vluchtig'. Zie het eens voor je als je door de societeit loopt, je geeft al je tienduizend kennissen een hand/zoen en roept in het voorbijgaan nog 'yooo, alles goed? ja met jou dan, ja ook primaaaaaaaaaaaaaa' (bij de primaaaaaaaaa sta je de volgende alweer te begroeten)quote:
Haha, mijn probleem is ook juist een beetje dat ik al zoveel leuke mensen in m'n leven heb! Ik heb hele goede vrienden bij m'n studie zitten, bij mijn studentenvereniging en nog van thuis. Ik kan mijn ei ook wel bij hun kwijt, en dat doe ik ook heus wel. Maar ik vind het lastig aan te geven hoe diep het probleem eigenlijk zit. Ik wil ze er ook niet echt heel erg mee lastig vallen. Maar ik geef het wel meer aan, maar merk dat ik daar veel moeite mee heb, om écht te zeggen: jongens, ik trek het niet. Ik kan het niet, ik doe het niet. Vooral omdat het een hele hoop kleine dingen zijn die me dwarszitten in m'n hoofd (zie het verhaal in de OP)
Een beetje het idee van 'surrounded by a thousand people, but still feeling all alone'
Je kent tientallen/honderden mensen maar hoeveel mensen ken jij (en kennen jou) nu ECHTECHT? Die paar vrienden die je hebt (ik neem aan dat je ze hebt), daar kun je altijd je ei bij kwijt. En onthoud dat je zeker niet de enige bent die zich 'alleen' kan voelen in een omgeving met ongelofelijk veel mensen om ze heen.
Gourmetten of steengrillen?
Tja, en ik sta me altijd weer te verbazen dat mensen kennelijk toch voldaan zijn bij dit soort contacten. Ik bedoel, ik vind het best leuk om beetje te chitchatten hier en daar en gewoon even een kort gesprekje ofzo, maar het komt toch bij lange na niet in de buurt bij de waarde die ik aan ' echte' vriendschappen hechtquote:
[..]
Ik weet wel wat je bedoelt, (al heb ik me nooit eenzaam gevoeld oid) in het studentenwereldje zijn de meeste contacten toch wat 'vluchtig'. Zie het eens voor je als je door de societeit loopt, je geeft al je tienduizend kennissen een hand/zoen en roept in het voorbijgaan nog 'yooo, alles goed? ja met jou dan, ja ook primaaaaaaaaaaaaaa' (bij de primaaaaaaaaa sta je de volgende alweer te begroeten)
"We do not measure a culture by its output of undisguised trivialities, but by what it claims as significant"
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Ja, dat heb ik dus ookquote:
[..]
Tja, en ik sta me altijd weer te verbazen dat mensen kennelijk toch voldaan zijn bij dit soort contacten. Ik bedoel, ik vind het best leuk om beetje te chitchatten hier en daar en gewoon even een kort gesprekje ofzo, maar het komt toch bij lange na niet in de buurt bij de waarde die ik aan ' echte' vriendschappen hecht
Die mensen kunnen toch net zo goed 'echte vriendschappen' hebben. Het is niet of/of ofzo.
Gourmetten of steengrillen?
Ik herken dit ook. Ik ken ontzettend veel mensen, kan niet uitgaan of door de stad lopen zonder voortdurend hallo te moeten zeggen. Echter heb ik maar twee of drie mensen met wie ik echt alles deel en die midden in de nacht voor mij op zouden komen draven. De rest is oppervlakkig(er).quote:
[..]
Ik weet wel wat je bedoelt, (al heb ik me nooit eenzaam gevoeld oid) in het studentenwereldje zijn de meeste contacten toch wat 'vluchtig'. Zie het eens voor je als je door de societeit loopt, je geeft al je tienduizend kennissen een hand/zoen en roept in het voorbijgaan nog 'yooo, alles goed? ja met jou dan, ja ook primaaaaaaaaaaaaaa' (bij de primaaaaaaaaa sta je de volgende alweer te begroeten)
Je kent tientallen/honderden mensen maar hoeveel mensen ken jij (en kennen jou) nu ECHTECHT? Die paar vrienden die je hebt (ik neem aan dat je ze hebt), daar kun je altijd je ei bij kwijt. En onthoud dat je zeker niet de enige bent die zich 'alleen' kan voelen in een omgeving met ongelofelijk veel mensen om ze heen.
Dar veroorzaakt ook dat, als ik een keer alleen thuis ben of ziek (zoals nu
) ik ontzettend het idee heb van alles te missen. Dat niemand me echt kent, en niemand het iets interesseert dat ik ziek of alleen ben. Ik weet dat het onzinnig is omdat te denken en dat ik eigenlijk nog verwend ben met wat ik allemaal te doen kan hebben, maar die gevoelens kan je niet altijd onderdrukken. Misschien komt dat eenzame gevoel ook omdat je al die mensen niet zo heel goed kent. Dat zij dus altijd herinnerd moeten worden aan jouw bestaan en als je er een keer niet bent ze je vergeten.Om ook maar even aan te geven dat iedereen hier last van kan hebben, zelfs ik
Klopt uiteraard, maar toch sta ik bij sommige mensen wel te kijken. Ik zoek zelf altijd graag een soort mix van oppervlakkig/diepgang (en alles daartussen in uiteraard), maar sommige mensen lijken wel enkel aan oppervlakkig contact genoeg te hebben...quote:
Die mensen kunnen toch net zo goed 'echte vriendschappen' hebben. Het is niet of/of ofzo.
Vond dat nog het mooist toen ik in Ghana was, daar is echt alles alleen maar " Hello, how are you? I'm fine how are you? blabla"
En ze genieten er wel echt van, dat is het mooie. Soms bellen ze gewoon echt op alleen maar om even hoi te zeggen.
"We do not measure a culture by its output of undisguised trivialities, but by what it claims as significant"
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Goed gezegd, ik droomde vroeger ook altijd over zulke jongens, maar het verveelt tamelijk snel als iemand constant aan je lip hangt en echt ALTIJD bij je wil zijn, zelfs als je even wat met je vriendinnen wilt doen.quote:
Fok zit dan wel weer vol met de mannen die jij zoekt, veel te lief en bleu. Maar je zal merken dat die een stuk minder aantrekkelijk overkomen dan jij het je nu voorstelt. Iemand die alles voor jou over heeft verveelt ook nogal snel. Staar je niet blind op een dergelijke man.
En je komt er ook niet zo makkelijk vanaf!! Ik spreek uit ervaring 
Pas dus op met wat je wenst .
Beter je grenzen bewaken. Beter voor jezelf zorgen. Als je meer aandacht wil, dan moet je anderen niet helpen met hun hulpvragen, maar van jezelf een begerenswaardig mens maken. Dan pas je jezelf ook aan voor de ander, maar dan anders. Seksuele aantrekkingskracht is daarbij belangrijk: sexier uiterlijk en meer autonomie/katachtige eigenwilligheid.
(Dat aardig zijn wordt ondergewaardeerd is wel jammer.)
[ Bericht 22% gewijzigd door deelnemer op 14-06-2011 18:16:47 ]
(Dat aardig zijn wordt ondergewaardeerd is wel jammer.)
[ Bericht 22% gewijzigd door deelnemer op 14-06-2011 18:16:47 ]
The view from nowhere.
Klopt. En vaak moet je voor dat soort mannen ook voortdurend klaarstaan en veel zaken voor ze regelen. Te lieve mannen hangen hun eigenwaarde aan jou op, dat houdt ook in dat ze afhankelijk zijn van wat jij voor ze doet. Dat is niets anders dan wat je nu ook al doet.quote:
[..]
Goed gezegd, ik droomde vroeger ook altijd over zulke jongens, maar het verveelt tamelijk snel als iemand constant aan je lip hangt en echt ALTIJD bij je wil zijn, zelfs als je even wat met je vriendinnen wilt doen.
Pas dus op met wat je wenst .
Beter zoek je een autonome vent. Natuurlijk is die minder 'lief' voor je dan jij je wenst, maar dan heb je ook wat om je best voor te doen. Daarnaast kan iemand niet overkomen alsof hij alles voor je overheeft, maar als puntje bij paaltje komt dan zal je zien dat dat enorm meevalt.
|
|
