Helaas zijn er bij CA best wel lange wachttijden. Zelf ben ik via het GGZ gestuurd, waardoor ik voorrang kreeg, maar ook ik moest een paar maanden wachten.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 09:37 schreef Sushimonster het volgende:
[..]
Dat denk ik ook.
Mijn huisarts-psychiater kwam met een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis en een aanpassingsstoornis. Ik vond dat niet kloppen en heb toen zélf een doorverwijzing naar het Centrum Autisme gevraagd aan mijn huisarts. Ze zullen dat niet zo snel weigeren. Daar word je onderzocht door professionals, dat duurt ook lang, minstens vier gesprekken, en ook met je ouders en je omgeving.
Ach, een paar maanden... Ik ben in Alkmaar geweest, idd paar maanden gewacht, nu woon ik in regio Utrecht en mag ik twee jaar wachten voor Altrecht. Hoezee. Gelukkig heb ik al wel praktische hulp van Kwintes, da's echt heel erg fijn. Dan komt er wekelijks iemand thuis om de week door te nemen enz.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 10:34 schreef Captain_Maximum het volgende:
[..]
Helaas zijn er bij CA best wel lange wachttijden. Zelf ben ik via het GGZ gestuurd, waardoor ik voorrang kreeg, maar ook ik moest een paar maanden wachten.
En dat kost veel moeite....quote:Op maandag 30 mei 2011 22:38 schreef Captain_Maximum het volgende:
[..]
Ik heb mezelf echt moeten leren om andere mensen aan te kijken als we met elkaar praten.
Ik kijk dan ook nog regelmatig even weg. Ik kan wel voor een korte momenten.quote:
Voor mij werkt het alles behalve ontspannend of rustgevend of troostend. Ik raak er alleen maar nog meer van in de war.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:27 schreef spiritoffreedom het volgende:
dat van dat aanraken en huilen, menen jullie dat nou? Vind ik erg, want een schouderklopje of een arm om iemand heen kan ook een vorm van affectie zijn....en dat terwijl jullie toch aangeven nood te hebben aan tederheid enzo.
Ach, er zijn zoveel mensen die het niet lang kunnen volhouden om iemand aan te kijken, punt is dat je daar geen blijk van moet geven. Als je bijv ineens knalrood wordt dan is dat nogal genant. Maar volgens mij wend dat.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:27 schreef Auti het volgende:
[..]
Ik kijk dan ook nog regelmatig even weg. Ik kan wel voor een korte momenten.
Als ik een heel verhaal doe of alles dan gaan mijn ogen alle kanten op en kijk ik vaak naar beneden en bij vraaggesprekken of lastige gesprekken kijk ik vaak naar schuin boven, meestal naar links. Dan heb ik ook allemaal grimassen maar dat merk ik zelf niet.
Heel grappig, ik heb mezelf geleerd om mensen aan te kijken, maar laatst sprak ik met iemand waar ik mee samenwerkte (die ik niet kende) over mijn Asperger, en ze zei: "Ik zag het aan je ogen. Je kijkt mensen wel aan, maar je kijkt sneller weg." Eerst dacht ik, fuck, betrapt Maar ze zei ook: "Maak je geen zorgen, je bent hartstikke sociaal!" Dat vond ik gek om te horen, maar kennelijk doe ik het toch goedquote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:27 schreef Auti het volgende:
[..]
Ik kijk dan ook nog regelmatig even weg. Ik kan wel voor een korte momenten.
Als ik een heel verhaal doe of alles dan gaan mijn ogen alle kanten op en kijk ik vaak naar beneden en bij vraaggesprekken of lastige gesprekken kijk ik vaak naar schuin boven, meestal naar links. Dan heb ik ook allemaal grimassen maar dat merk ik zelf niet.
Het ligt er heel erg aan wie en wanneer. Want als de juiste persoon het goed doet, word ik juist erg rustig. Vooral als iemand me heel stevig vastpakt en mijn armen tegen mijn zij drukt. Zo werd ik als kind al rustig. Eerst werd ik natuurlijk extra boos, maar al heel snel voel je alle spanning van je af glijden.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:27 schreef spiritoffreedom het volgende:
dat van dat aanraken en huilen, menen jullie dat nou? Vind ik erg, want een schouderklopje of een arm om iemand heen kan ook een vorm van affectie zijn....en dat terwijl jullie toch aangeven nood te hebben aan tederheid enzo.
Voor mij werkt het wel om te accepteren dat ik nu eenmaal soms raar doe. En weet je, als je eens goed oplet doen er zooo veel mensen raar. En andere mensen accepteren dat meestal ook gewoon, ze denken: "Oooh, dat is gewoon <henkie> (of wie dan ook)" Behalve op de middelbare school, waar ze elk gebrek aangrijpen om lullig over te doen. Maar verder in het volwassen leven kun je met heel veel gekke dingen wegkomen, mensen zullen dat veelal gewoon accepterenquote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:31 schreef phpmystyle het volgende:
[..]
Ach, er zijn zoveel mensen die het niet lang kunnen volhouden om iemand aan te kijken, punt is dat je daar geen blijk van moet geven. Als je bijv ineens knalrood wordt dan is dat nogal genant. Maar volgens mij wend dat.
Klopt, alleen je moet het op cruciale momenten nooit laten afweten, denk aan sollicitaties bijvoorbeeld. En bij een beetje serieus beroep zullen ze je vast wel even op de proef stellen.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:35 schreef Sushimonster het volgende:
[..]
Voor mij werkt het wel om te accepteren dat ik nu eenmaal soms raar doe. En weet je, als je eens goed oplet doen er zooo veel mensen raar. En andere mensen accepteren dat meestal ook gewoon, ze denken: "Oooh, dat is gewoon <henkie> (of wie dan ook)" Behalve op de middelbare school, waar ze elk gebrek aangrijpen om lullig over te doen. Maar verder in het volwassen leven kun je met heel veel gekke dingen wegkomen, mensen zullen dat veelal gewoon accepteren
herkenbaar, mn ex was ook zo. PDD-NOS, ADHD, HSP, mooie combiquote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:33 schreef Sushimonster het volgende:
[..]
Het ligt er heel erg aan wie en wanneer. Want als de juiste persoon het goed doet, word ik juist erg rustig. Vooral als iemand me heel stevig vastpakt en mijn armen tegen mijn zij drukt. Zo werd ik als kind al rustig. Eerst werd ik natuurlijk extra boos, maar al heel snel voel je alle spanning van je af glijden.
Maar soms heb je iemand op werk die dat doet, en dan krimp ik echt ineen.
Aanraking geeft me iig stress....maar in de war geen idee eigenlijk.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:30 schreef Auti het volgende:
[..]
Voor mij werkt het alles behalve ontspannend of rustgevend of troostend. Ik raak er alleen maar nog meer van in de war.
Zo en dat week in week uit?quote:Op dinsdag 31 mei 2011 16:31 schreef phpmystyle het volgende:
Zoh, ik heb werk gevonden, alleen wel 2 dagen ochtend, 2 dagen smiddags, 2 dagen snachts Maar daarna wel weer 4 dagen vrij
Uit het vorige topic maar toch :quote:Op maandag 30 mei 2011 22:35 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Hoi Suncatcher,
Als ik jou zo lees lijkt het me verstandig dat je heel snel contact opneemt met je huisarts. Al is het maar voor een verwijzing naar een (goede) psychiater.
Het "onderzoek" dat jij hebt gehad lijkt wel heel erg simpel; de meeste mensen zijn weken of maanden bezig om een diagnose te krijgen. Dus als jij je diagnose in een uurtje hebt gekregen, komt het op mij over alsof er toch wat kort door de bocht is gegaan.
En als je toch bij de huisarts zit, kun je misschien ook wat medicatie bespreken. Ik weet dat ik misschien wel de laatste ben die er iets over mag zeggen, maar zelfmoord is niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk de laatste optie. Er zijn vast nog andere dingen die geprobeerd kunnen worden.
En verder: sterkte!
Ja klopt, maar zoveel keus was er al niet meer dus ik kon moeilijk eisen gaan stellen. Verder is het gewoon vakantiewerk, dingen inelkaar zetten (productie)quote:Op dinsdag 31 mei 2011 16:46 schreef Dropkogel het volgende:
[..]
Zo en dat week in week uit?
Je kan beter 1 week in de nacht zitten, 1 week dag enz.
Dan heb je iig een minder verklooid ritme.
Wat voor een werk eigenlijk?
Succes en hopelijk nog een beetje plezierquote:Op dinsdag 31 mei 2011 17:17 schreef phpmystyle het volgende:
[..]
Ja klopt, maar zoveel keus was er al niet meer dus ik kon moeilijk eisen gaan stellen. Verder is het gewoon vakantiewerk, dingen inelkaar zetten (productie)
zoals eerder is aangegeven hangt het erg af van wie, wanneeer enz.quote:Op dinsdag 31 mei 2011 12:27 schreef spiritoffreedom het volgende:
dat van dat aanraken en huilen, menen jullie dat nou? Vind ik erg, want een schouderklopje of een arm om iemand heen kan ook een vorm van affectie zijn....en dat terwijl jullie toch aangeven nood te hebben aan tederheid enzo.
En bij heeft het ruim 8 maanden bij een psycholoog + verschillende testjes en een bezoek aan psychiater gekost om mijn label te krijgen...en om in 1 keer een label te plakken gaat gewoon niet, want autisme heeft zoals iedere stoornis raakvlakken met andere stoornissen, en soms kan je meerdere tegelijk hebbenquote:Op dinsdag 31 mei 2011 17:10 schreef Suncatcher het volgende:
[..]
Uit het vorige topic maar toch :
Dat is mijn onvrede en maakt het ook ondragelijk. Hoe kan iemand nou binnen een uur tijd een label op je plakken? Ze weten niets van alle blunders en onhandigheden die ik heb gemaakt, en als ze dat wel wisten dan weet ik heel zeker dat ik niet de label 'sociale fobie' had gekregen. Overigens lees ik wel meer dat mensen met autisme last hebben van depressies en mogelijke 'zelfmoord' gedachtes.. Het idee dat je eeuwig alleen zal blijven kan zwaar vallen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |