Sociale Angst

quote:

Op donderdag 22 september 2005 14:42 schreef -DailaLama- het volgende:
En natuurlijk pas veeeeel te laat in zien wat voor dingen je allemaal had kunnen zeggen tijdens een gesprek.

Jah, zoooo irritant!! Of hoe je op een of andere flauwe opmerking HAD KUNNEN reageren...

quote:

Op donderdag 22 september 2005 15:46 schreef Flibble het volgende:

[..]

Jah, zoooo irritant!! Of hoe je op een of andere flauwe opmerking HAD KUNNEN reageren...

Ja inderdaad, achteraf komen de mooiste reacties in je op hoe je iemand had kunnen 'terugpakken' (op een grappige manier, niet negatief). Maar ja, je kunt je volgens mij best wel trainen in het ad rem zijn.

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 16:06 schreef Flibble het volgende:

[..]

Is het bij jou ook niet dat er een zekere angst aan ten grondslag ligt? Bij mij heeft het denk ik ook te maken met het idee dat het bij mij toch niet gezellig is of zo. Dan denk ik: ach die persoon heeft toch geen zin om iets met mij te doen, die kan wel wat gezelligers verzinnen! Kortom, misschien het idee afgewezen te worden of zo...
Is dat bij jou ook of is het wat anders?

Het is bij mij meer zo van: Het is hier saai, later we maar naar jouw huis gaan want daar zijn
meer dingen tedoen.

quote:

Op donderdag 22 september 2005 14:42 schreef -DailaLama- het volgende:
En natuurlijk pas veeeeel te laat in zien wat voor dingen je allemaal had kunnen zeggen tijdens een gesprek.

Op donderdag 22 september 2005 15:46 schreef Flibble het volgende:

quote:

Jah, zoooo irritant!! Of hoe je op een of andere flauwe opmerking HAD KUNNEN reageren...

Heb ik ook! Dan denk ik nog even na over het gesprek en dan kom ik erachter dat ik
nog wel wat dingen te melden had!

@ Strawberry&Souriceau: Wanna become friends? Jeetje, wat herken ik me in beide verhalen. Hoe minder ik mijn vrienden zie, hoe minder ''behoefte'' ik heb om met ze af te spreken. Dan moet je weer zoveel vertellen en misschien keuren ze dat af . Mijn leventje is nogal chaotisch, dan zeg ik dit, dan zeg ik dat...ik vraag me altijd af of ze wel op me zitten te wachten als vriendin. Onbekenden zeggen vaak: ''jij hebt vast veel vrienden'', ik lach dan maar wat . Ik heb er een aantal, maar ik wil ze niet kwijt en daardoor probeer ik ze soms te ontwijken, omdat ik mezelf niet ''leuk'' genoeg vindt op dat moment. Op momenten dat ik mezelf ben (als ik me extreem goed voel over iets of iets gedronken heb ), maakt het me niet uit wat anderen zeggen, dan heb ik ook wel mijn weerwoordje. Maar meestal baal ik gigantisch van mezelf; mens, trek je scheur open, wees jezelf! En toch doe ik het niet en kies ik de weg van het ontwijken. Ontwijken van dingen die ik moeilijk vindt, ontwijken van mensen, ontwijken van heel gewone dingen. Ook met dat praten in groepen. 1 op 1 kan ik lekker kletsen, een groepje van 3 gaat ook nog wel, maar van die grote projectgroepen zijn een crime. Ik zeg alleen iets als ik iets belangrijk genoeg vindt en niet zomaar wat gebazel wat niets toevoegt. Ik vind het onzin om ''iets'' te zeggen wat nergens op slaat. Maar het is wel zo, als je aan het begin al weinig zegt, is de groep al ''gevormd'' en kom je er moeilijk tussen. Dan raak je eerder in de vergetenheid en bedenkt iedereen zich ineens dat jij er ook nog bent

@Strawberrÿ: Are you a klone of me or something? Ik vind mijn huis ook altijd maar ''saai'', het is zo'n verantwoordelijkheid om iemand te vermaken. Meestal ga ik de stad in met een vriendin of naar haar toe, dan ligt het iig niet bij mij.

En waarom schrijf ik in godsnaam ''vindt'' met DT in de ik-vorm?

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:00 schreef Fleurtjebloem het volgende:
Maar meestal baal ik gigantisch van mezelf; mens, trek je scheur open, wees jezelf! En toch doe ik het niet en kies ik de weg van het ontwijken.

Heb ik ook ja. Het begint nu een klein beetje te komen (verbetering dus) omdat ik mijn eigen dingen aan het doen ben. Ik heb net een kamer gevonden en ben afgelopen dinsdag bij mijn eerste toneelles geweest. Door veel te DOEN merk ik wel dat het steeds beter gaat.

quote:

Maar het is wel zo, als je aan het begin al weinig zegt, is de groep al ''gevormd'' en kom je er moeilijk tussen. Dan raak je eerder in de vergetenheid en bedenkt iedereen zich ineens dat jij er ook nog bent

Precies ja en dan is het eigenlijk al te laat. Hierdoor val ik eigenlijk altijd overal buiten... erg vervelend. Geld niet alleen voor school of studie of zo, maar ook bijvoorbeeld op verjaardagen. Ik HAAT verjaardagen, iedere keer weer hetzelfde liedje. Iedereen heeft geanimeerde gesprekken behalve Flibble, die zit er wel bij maar hoort er niet bij als het ware.

@Flibble: Op feestjes neem ik altijd 2 wijntjes, dat helpt mij persoonlijk erg goed om losser te worden. Niet bezopen natuurlijk (not very charming, haha), maar ik voel me er beter door. Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom, omdat ik niet wil overkomen als een bijdehand schepsel. Ik denk nog vaak dat je beter niets kan zeggen, want dan word je iig niet afgekraakt op iets wat je uitkraamt. Ik zal ook nooit iemand zomaar aanvallen op wat hij/zij zegt. Ook probeer ik soms (onbewust) mijn mening aan te passen als ik merk dat mijn gesprekspartner een afwijkende mening heeft. Wil met iedereen goed kunnen opschieten. Hebben jullie dat ook?

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:14 schreef Fleurtjebloem het volgende:
@Flibble: Op feestjes neem ik altijd 2 wijntjes, dat helpt mij persoonlijk erg goed om losser te worden. Niet bezopen natuurlijk (not very charming, haha), maar ik voel me er beter door. Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom, omdat ik niet wil overkomen als een bijdehand schepsel. Ik denk nog vaak dat je beter niets kan zeggen, want dan word je iig niet afgekraakt op iets wat je uitkraamt. Ik zal ook nooit iemand zomaar aanvellen op wat hij/zij zegt. Ook probeer ik soms (onbewust) mijn mening aan te passen als ik merk dat mijn gesprekspartner een afwijkende mening heb. Wil met iedereen goed kunnen opschieten. Hebben jullie dat ook?

Ik begin feesten ook altijd met drank ja, maar dat wil niet altijd baten. Vaak is het dan eigenlijk al te laat en heeft iedereen al gesprekspartners gevonden en zit ik er weer zo bij... En als dat eenmaal gebeurd is dan heb ik ook geen zin meer om er moeite voor te doen.

Ik pas mijn mening ook wel eens aan ja, als ik denk dat ze me anders dom vinden of zo. Ik doe dat niet altijd onbewust maar soms ook wel eens heel bewust. Niet dat ik mijn principes helemaal overboord gooi of zo, als het over iets belangrijks gaat blijf ik wel bij mijn eigen standpunt. het is meer dat ik dan mee ga lullen zeg maar.

@Flibble: Ja, idd! Ik pas mijn mening ook niet totaal aan hoor, als ik ergens ECHT achtersta, maar dat meelullen doe ik ook wel.Maar ik denk dat veel mensen dat doen hoor, dat staat socialer...

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:21 schreef Ceased2Be het volgende:
Grappig om te zien dat m'n topic nog steeds leeft

Bij mij gaat alles inmiddels ook een stuk beter, m'n vriendin sleept me naar een hoop plekken toe waar ik anders nooit heen zou gaan wat weer helpt om te wennen aan de situaties. Op m'n werk heb ik een hogere functie gekregen waarbij ik wel MOET praten met een hoop mensen en waar ik naar verschillende nieuwe plekken toe moet voor vergaderingen enzo... zolang ik gedwongen wordt gaat het goed.
Houdt niet in dat ik het nog steeds heerlijk vind om alleen te zijn of alleen te observeren op feestjes, maar ik merk inmiddels dat ik bij een hoop dingen gewoon bijgetrokken wordt omdat mensen spontaan tegen mij beginnen te ouwehoeren, scheelt voor mij weer een drempel

@Fleurtjebloem: dat van die mening aanpassen had ik eerst ook altijd, maar heb inmiddels gemerkt dat je daar toch niets mee opschiet, als je het iedereen altijd naar de zin probeert te maken heb je er uiteindelijk alleen jezelf mee.

Het klinkt heel cru, maar bij mij helpt het ook om gedwongen te worden! Daar moet ik wel bij zeggen dat het alleen helpt als ik mezelf dwing. Als anderen (en ik denk hier aan mijn ex) me dwingen dan gaat het weer helemaal de verkeerde kant op. Ik kan ook eigenlijk alleen wildvreemden aanspreken als er GEEN bekenden van me bij zijn.

@Flibble: Wildvreemden aanspreken kan ik ook moeilijk met anderen erbij. Dan houd ik me in ofzo. En Ceased 2 Be, je hebt gelijk, je schiet er niets mee om je eigen mening te laten varen. Ik vind mensen ook niet minder aardig als ze een andere mening hebben waar ze mij verder niet mee lastig vallen. Waarom zou het andersom wel gelden? Ik doe niet onder voor andere mensen...

Wat verstaan jullie onder wereldvreemden? Dat is ook zo'n woord waarvan ik denk: wie bepaalt wie wel en wie niet wereldvreemd is. Veel mensen die zichzelf als ubersociaal en in het leven staand beschouwen weten niet eens wat er over de grens gebeurt. En misschien staat meelullen socialer, maar is het dat ook?

@Ceased2Be

Ik ben vaak ook meer een observator, maar niet omdat ik niet durf te participeren in datgene wat er gebeurt, maar simpelweg omdat ik dat geen behoefte aan heb. Ik beschouw het als een aspect van mijzelf en misschien heeft het zelfs wel een hogere betekenis. Ik ga mijzelf in ieder geval niet veranderen omdat anderen zulke dingen niet begrijpen. Ik heb niets met een ander te maken wat dat betreft.

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:35 schreef FuifDuif het volgende:
Wat verstaan jullie onder wereldvreemden? Dat is ook zo'n woord waarvan ik denk: wie bepaalt wie wel en wie niet wereldvreemd is. Veel mensen die zichzelf als ubersociaal en in het leven staand beschouwen weten niet eens wat er over de grens gebeurt. En misschien staat meelullen socialer, maar is het dat ook?

Wie had het over wereldvreemden?

quote:

@Ceased2Be

Ik ben vaak ook meer een observator, maar niet omdat ik niet durf te participeren in datgene wat er gebeurt, maar simpelweg omdat ik dat geen behoefte aan heb. Ik beschouw het als een aspect van mijzelf en misschien heeft het zelfs wel een hogere betekenis. Ik ga mijzelf in ieder geval niet veranderen omdat anderen zulke dingen niet begrijpen. Ik heb niets met een ander te maken wat dat betreft.

Is een beetje off topic, het gaat hier niet zozeer over het stil zijn maar om de reden daarvan. Ben je stil omdat je daarvoor kiest dan is er geen probleem lijkt me zo...

@FuifDuif: We hebben het over WILDvreemden FuifDuif, of stelde je een gewone vraag? Ik vind ook niet dat je iemand zomaar wereldvreemd kunt noemen, want er zijn geen vaste ''regels'', alleen de standaard wetten waar je je aan moet houden. Meelullen staat idd socialer, maar als die ander doorheeft dat je gewoon zijn mening kopieert, wordt het een ander verhaal.

sorry!!!! Ik moet beter lezen!!!!

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:45 schreef FuifDuif het volgende:
sorry!!!! Ik moet beter lezen!!!!

Kan gebeuren!

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:44 schreef Fleurtjebloem het volgende:
@FuifDuif: We hebben het over WILDvreemden FuifDuif, of stelde je een gewone vraag? Ik vind ook niet dat je iemand zomaar wereldvreemd kunt noemen, want er zijn geen vaste ''regels'', alleen de standaard wetten waar je je aan moet houden. Meelullen staat idd socialer, maar als die ander doorheeft dat je gewoon zijn mening kopieert, wordt het een ander verhaal.

Maar waarom staat het socialer? Ik vind het helemaal niet sociaal staan om eerlijk te zijn. Wat valt er sociaal te zijn, wanneer je meer een eenheid vormt met die ander (omdat je eigenlijk precies hetzelfde zegt) dan wanneer je twee (of meer) individuen bent die gezellig samen van meningen en gedachten wisselen?

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:44 schreef Fleurtjebloem het volgende:
Ik vind ook niet dat je iemand zomaar wereldvreemd kunt noemen.

Er zijn zat mensen die gewoon anders zijn als de gemiddelde persoon.
Maar om diegene nou wereldvreemd te nomen is natuurlijk ook wel weer een beetje overdreven, maar ze zijn meestal wel anders dan dat je gewend bent.

[ Bericht 11% gewijzigd door -Strawberry- op 24-09-2005 12:01:00 ]

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:46 schreef FuifDuif het volgende:

[..]

Maar waarom staat het socialer? Ik vind het helemaal niet sociaal staan om eerlijk te zijn. Wat valt er sociaal te zijn, wanneer je meer een eenheid vormt met die ander (omdat je eigenlijk precies hetzelfde zegt) dan wanneer je twee (of meer) individuen bent die gezellig samen van meningen en gedachten wisselen?

Nee daar valt natuurlijk ook wat over te zeggen. Je zou natuurlijk kunnen denken dat het juist socialer is om je eigen mening te geven omdat je anders je gesprekspartner een beetje voor de gek houdt. En idd wat je zegt: als er wat te discussieren valt wordt het alleen maar een beter gesprek!

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:48 schreef -Strawberry- het volgende:
[quote]Op zaterdag 24 september 2005 11:44 schreef Fleurtjebloem het volgende:
Ik vind ook niet dat je iemand zomaar wereldvreemd kunt noemen.[/guote]


Er zijn zat mensen die gewoon anders zijn als de gemiddelde persoon.
Maar om diegene nou wereldvreemd te nomen is natuurlijk ook wel weer een beetje overdreven, maar ze zijn meestal wel anders dan dat je gewend bent.

Ja, maar kijk eens naar het begrip 'wereldvreemd'. Hoezo wereldvreemd? Denk je dat, omdat ze anders zijn dan de gemiddelde persoon, minder notie hebben van wat er in de wereld gebeurt en hoe de wereld werkt? Ik denk dat veel van die afwijkende mensen juist een beter begrip hebben van de wereld dan de gemiddelde persoon die leeft en zich niet eens realiseert dat hij of zij leeft.

edit

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 11:51 schreef FuifDuif het volgende:

[..]

Ja, maar kijk eens naar het begrip 'wereldvreemd'. Hoezo wereldvreemd? Denk je dat, omdat ze anders zijn dan de gemiddelde persoon, minder notie hebben van wat er in de wereld gebeurt en hoe de wereld werkt? Ik denk dat veel van die afwijkende mensen juist een beter begrip hebben van de wereld dan de gemiddelde persoon die leeft en zich niet eens realiseert dat hij of zij leeft.

Ik heb niets tegen mensen die "wereldvreemd" zijn hoor.

Ja, als je het zo bekijkt is het idd socialer een eigen mening te hebben (nu zit ik toch met jullie mee te lullen, haha !), maar soms vragen ze naar argumenten op een zeer aanvallende manier. Dan krijg ik echt een black-out en dan lijkt het alsof mijn mening nergens op gebaseerd is en ik ''dom'' ben. Na het gesprek kom ik dan op de meest geniale dingen..

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 12:03 schreef Fleurtjebloem het volgende:
Ja, als je het zo bekijkt is het idd socialer een eigen mening te hebben (nu zit ik toch met jullie mee te lullen, haha !),

quote:

maar soms vragen ze naar argumenten op een zeer aanvallende manier. Dan krijg ik echt een black-out en dan lijkt het alsof mijn mening nergens op gebaseerd is en ik ''dom'' ben. Na het gesprek kom ik dan op de meest geniale dingen..

Ja, wanneer het lijkt alsof je jezelf helemaal moet gaan staan verdedigen! Dan klap ik ook dicht en geef ik gewoon toe of zo, zo van: ja heb je gelijk in.
Het is dan inderdaad pas naderhand dat ik denk van: oh maar DAT had ik gewoon moeten zeggen! Zoo irritant als dat gebeurd...

_{Nu lul ik ook mee haha!!}

Juist, dat verdedigen...Muhaha Flibble, wij mogen best met elkaar meelullen, we hebben immers hetzelfde probleem. Die herkenbaarheid is alleen maar heerlijk naar mijn idee, het geeft me het gevoel er niet alleen in te staan. Maar goed, ik wilde iets zeggen over het verdedigen. Ik heb vaak het idee dat mensen het persoonlijk bedoelen, terwijl ze feitelijk gezien alleen maar argumenten willen horen en niet jou als individu voor het hoofd stoten (alhoewel, je hebt mensen...)
Vat jij dingen ook snel persoonlijk op?

@Ceased2Be: Idd, dat alles om jou draait. Het klinkt heel egoistisch voor andere mensen, maar soms heb je idd het idee dat iedereen over je praat en alles van je weet. Zelfs dat mensen in je hoofd kunnen kijken. Mensen zeggen ook vaak de dingen die ik van ze verwacht. Misschien lok ik dat zelf uit door mijn houding?

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 12:30 schreef Ceased2Be het volgende:
Dat dingen persoonlijk opvatten is ook een aspect van het sociale isolement natuurlijk, ik had het op een gegeven moment zo erg te pakken dat je echt het idee hebt dat iedereen het over jou hebt. Dat gevoel dat iedereen op straat je aankijkt en als iemand lacht het om jou gaat... compleet paranoïa natuurlijk, maar toch.
heb nog steeds wel de neiging om dingen snel persoonlijk op te vatten, maar niet meer in zo'n absurde mate als eerst.

Dat heb ik precies zo gehad! Ik heb nog steeds wel die ongekende achterdocht. Dat mensen altijd iets tegen me hebben en als ze aardig zijn, er iets achter zit. Zelfs volledige complottheorieën heb ik bedacht . Daar ben ik gelukkig wel wat van af nu .

quote:

Op donderdag 22 september 2005 14:30 schreef -DailaLama- het volgende:

[..]

Ik ook ... net alsof ik het allemaal niet kan bijhouden.

Precies. Het gaat allemaal te snel. Ik doe zoveel indrukken op dat m'n hoofd ervan gaat tollen. Daarom vermijd ik ze liever. Ben nogal snel overprikkeld, vandaar.

@Natalie: Me too, ben Hoog Sensitief Persoon en snel gevoelig voor mijn omgeving. Ik observeer dan liever de boel (amper bij te houden soms) dan dat ik participeer.

Denk dat voor heel veel mensen je probleem zeker herkenbaar is, ik bedoel, wie heeft er niet eens een keer flink voor lul gestaan dat het schaamrood op je wangen staat? Of vaak gepest worden bijv. in de klas, alleen omdat je te dik bent, of te dun, of te klein, of te lang , een kop die iemand niet aanstaat, verzin het maar.. een van de dingen die naar mijn idee heel erg bijdragen aan sociale angst, bij mij iig wel, ik was de langste en had een grote mond..tsja ik beet uiteraard wel van me af maar de angst was er zeker. Het waren de goede vrienden en de lol die ik had die het allemaal dragelijk maakten eigenlijk

Ik had het best wel erg, ondanks dat ik wel met veel mensen kon opschieten en ook best wel praatjes had, ik liet me niet weerhouden ondanks de angst. Maar daarbij blowde ik ook nog eens wat dus echt helemaaal fout is om te doen met sociale angsten; je klapt gewoon finaal dicht, gewoon niet doen.

Toch heb ik zo rond m'n 19e op e.o.a. manier grip erop gekregen. Op die leeftijd begon ik om te gaan met andere mensen, mede door m'n muzikale hobbies waar ik met bandjes ging spelen. Ik kreeg zowaar het gevoel gerespecteerd te worden en andere zagen dat ook.. ik kwam langzaam 'los' zoals dat heet. Dat heeft enorm geholpen. Maar ook het besef dat je nooit de enige bent met zulke angsten.. dat is belangrijk niet alleen om te weten maar echt vooral te beseffen, da's moeilijk.
Ik herken mezelf ook echt in de reacties van een aantal leden die zeggen de knop omgezet te hebben en zichzelf hebben aangezet dingen te doen. Een betere remedie is er denk ik niet. (heb een hekel aan medicijnen, geloof er niet in). Hoe meer je jezelf accepteerd hoe minder angst je zal hebben.

Maar helemaal ervan af ben ik nooit vrees ik, er zijn nog steeds een aantal situaties die ik liever vermijd ondanks dat het harstikke goed gaat. Op massale feesten voel ik me nog steeds onzeker, bekeken enzo. Maar dat gaat ook steeds beter.

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 18:42 schreef Fleurtjebloem het volgende:
@Natalie: Me too, ben Hoog Sensitief Persoon en snel gevoelig voor mijn omgeving. Ik observeer dan liever de boel (amper bij te houden soms) dan dat ik participeer.

Ervaring leert me dat je zoiets beter niet kunt zeggen hier in R&P. Er zijn in in 't recente verleden een aantal topics over geweest. Houd 't voor jezelf, zolang jij 't maar weet en daardoor in staat bent de boel te relativeren en in het juiste licht te zien.

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 12:28 schreef Fleurtjebloem het volgende:
Juist, dat verdedigen...Muhaha Flibble, wij mogen best met elkaar meelullen, we hebben immers hetzelfde probleem. Die herkenbaarheid is alleen maar heerlijk naar mijn idee, het geeft me het gevoel er niet alleen in te staan.

quote:

Maar goed, ik wilde iets zeggen over het verdedigen. Ik heb vaak het idee dat mensen het persoonlijk bedoelen, terwijl ze feitelijk gezien alleen maar argumenten willen horen en niet jou als individu voor het hoofd stoten (alhoewel, je hebt mensen...)
Vat jij dingen ook snel persoonlijk op?

Ja altijd! Heel vaak als mensen mij iets vragen over waarom ik iets op een bepaalde manier aanpak of zo, dan heb ik het idee dat ik mezelf moet gaan staan verdedigen. Vaak reageer ik dan ook geprikkeld. Die mensen hebben dan iets van: nou nou, ik bedoelde er niks mee hoor! Maar dat vat ik dan inderdaad wel zo op.

quote:

Op zaterdag 24 september 2005 12:30 schreef Ceased2Be het volgende:
Dat dingen persoonlijk opvatten is ook een aspect van het sociale isolement natuurlijk, ik had het op een gegeven moment zo erg te pakken dat je echt het idee hebt dat iedereen het over jou hebt. Dat gevoel dat iedereen op straat je aankijkt en als iemand lacht het om jou gaat... compleet paranoïa natuurlijk, maar toch.
heb nog steeds wel de neiging om dingen snel persoonlijk op te vatten, maar niet meer in zo'n absurde mate als eerst.

Dat had ik net nog ja, in de bus. Ik had het idee dat ik aangegaapt werd en dat er om me gegiecheld werd enzo.... helemaal niet waar natuurlijk!

@Flibble: Juist ja, dat constante verdedigen. Dan stellen mensen eigenlijk heel gewone vragen, maar op mij komt het over als een aanval. Zo van: ''vertel eens meissie waar jij nou eigenlijk mee bezig bent...''

quote:

Op maandag 26 september 2005 11:51 schreef Fleurtjebloem het volgende:
@Flibble: Juist ja, dat constante verdedigen. Dan stellen mensen eigenlijk heel gewone vragen, maar op mij komt het over als een aanval. Zo van: ''vertel eens meissie waar jij nou eigenlijk mee bezig bent...''

Ja en weet je wat het domme is, zelfs als het wél als aanval bedoeld is dan maakt het eigenlijk nog geen reet uit! Ik bedoel, waarom kan het mij schelen dat iemand mijn werkwijze niet goed vind of zo, das toch eigenlijk niet mijn probleem? Toch trek ik me dat dan aan... Ik wil altijd dat iedereen mij aardig vind of slim of zo, terwijl het me eigenlijk helemaal niet uit zou moeten maken.

Ik heb exact hetzelfde Flibble, ik ga ook altijd twijfelen aan mezelf, mijn werkwijze of bepaalde ideeen. Vooral als veel mensen ergens anders over denken dan ik. Ben ik dan gek? Of ben ik ZO anders dan zij?

Terwijl het voor die andere mensen echt helemaal niks uitmaakt of jij er anders over denkt of niet, die zijn dat morgen toch weer vergeten. Het is bij mij denk ik het idee een flater te slaan, daar ben ik altijd bang voor! Ik kan dat ook nooit relativeren, zo van: dan ga ik maar een keer op mn bek, so what?? En als ik dan een keer op mn bek ga dan kan ik daar echt wakker van liggen!

Hebben jullie ook dat gevoel in je buik wat je blokkeert en dat ervoor zorgt dat je op voorhand al geen geloof meer hebt in wat je gaat doen of zeggen?

Ik ga even een analyse maken van mezelf weer hoe ik het aanpak.

Tijden gehad dat ik niet kon zijn, wie ik was. Nog steeds ben ik niet helemaal mezelf. En dan niet genomen uit het nummer van Acda en de Munnik omdat ik geen fan van ze ben. Ik zag ook vaker sociaal contact als verplichting, en als dat het geval is, dan is er iets goed mis. Ik kreeg van allerlei kanten sociaal contact overal en had niet eens zin in sociaal contact toen. En ga maar eens sociaal contact aan als je geen behoefte hebt aan mensen om je heen, behalve je vrienden.

Dus in mijn geval ben ik eigenlijk wel altijd mezelf geweest, alleen kreeg ik bij die niet gewenste sociale contacten last van die zogenaamde "vrees", maar het was geen echte vrees, het was tegenzin en geen interesse hebben in de ander en vooroordelen of die ander misschien een lul was of een trut. Of de eerste indruk van die ander te zwaar nemen en niet verder willen verkennen in die persoon. En doordat ik de ander niet kon, kon de ander mij ook niet en dacht ik dus ook dat de ander mij niet moest. Vooral het idee dat mensen je niet moeten of je vreemd vinden was het ook. Dat je afwijkend bent terwijl dat niet zo is. Als vrienden onderling zie je elkaar ook als gelijkwaardig dus waarom zou je bij een vreemdeling jezelf minder of afwijkend voelen. Daarbij is iedereen anders. Niet uniek, maar anders.

Het is jezelf tot uitdrukking laten komen in situaties in het dagelijkse leven. Dat kan van alles zijn. Die situaties kom je overal tegen. Je kunt kiezen tussen terughoudend gedrag of assertief extrovert gedrag. De een vindt dat prettig de ander weer dit. Ik kies zelf voor een combinatie tussen beiden. Ik ben niet iemand die continu op de voorgrond wilt treden en op straat gaat dansen, die aandacht wil ik niet en heb ik niet nodig.

Dus dan kijk ik wat ik wel verlang in het sociale leventje en waar mijn wensen liggen. En dan wens ik om te gaan met de mensen die me prettig lijken om mee om te gaan. Ik zal ook niet zomaar mensen aanspreken op straat. Omdat ik de zin niet inzie om vreemden aan te spreken.

Dan krijg je nog de contacten die noodgedwongen ontstaan. Je hebt dan onderhoudt met vrienden wat op zich geen probleem moet zijn omdat het je vrienden zijn. En je hebt nog de mensen die je op je werk tegen komt. Waar je altijd nog alleen maar zakelijk mee hoeft om te gaan. Uitstapjes daargelaten. ( ik zie het nut niet in van een vriendschappelijk band met collega's dus die uitstapjes met het werk zie ik al helemaal niet zitten, werkgerelateerd vind ik dat het zakelijk moet zijn en blijven)

Maar wat is dan het probleem van alles? Je kiest je mensen uit waar je mee wilt omgaan. Ben je niet tevreden met de grote van je vrienden en kennissenkring dan is het wat anders.

Ik denk dat het ook met willen te maken heeft. Dat je bij een sociale fobie gewoon geen zin hebt in het contact. Geniet je van sociale contacten dan gaat het contact vanzelf. En dan hoef je nergens bij na te denken. Dan hoop je als het ware dat er geen eind komt aan een gesprek als het gesprek van beide kanten goed loopt.

Heeft ook veel te maken, welke mensen kom je waar tegen. En dan nog, kom je ze tegen omdat je dat wilt, of kom je ze tegen omdat het noodlottig is.

Op dit moment heb ik amper problemen met sociaal contact. Omdat ik bepaal met wie ik omga en wanneer. In de winkel praat ik dan makkelijk ff met mensen omdat ik dan redelijk afstandelijk kan zijn. Bij intiem contact weet ik het niet goed, intiem contact heb ik ook niet zo'n zin in vaker. Ik blijf liever op afstand functioneren Wordt het contact te intiem dan heb ik het idee dat ze mijn territorium binnen dringen, en ze moeten al helemaal niet gaan praten over hoe ik leef en wat ik doe. Dus hou het dan maar liever redelijk zakelijk en onzinnig.

[ Bericht 5% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-09-2005 14:02:23 ]

Pffff....wat een lap tekst weer.

Ik kan verder gaan met analyseren. Over het gebied waar je je in begeeft. Je hebt in iedere situatie een stuk domein waar je in zit. En je zou dan met mensen kunnen omgaan zoals je dat op internet ook doet. Dan sta je als het ware buiten de situatie en is het hele sociale contacten-spelletje een groot spel. Een spel tussen 2 deelnemers die beiden in hun domein staan en zo gaan communiceren. Je hoeft niet te dichtbij te komen, je blijft lekker in je eigen stuk staan.

Ooit een boek gehad daarover, hoe wordt je sociaal gezien een held, zo heette het niet maar technisch gezien is het wel mogelijk, want veel heeft met technische analyses te maken, zelfs de omgang tussen mensen kun je zo benaderen.

Je kunt dan kalm en bedaard iedere situatie aan en je zult schijt hebben aan de rest. Je zit dan in je domein, je veilige plek. Alsof je achter een balie werkt al 30 jaar en iedere dag 1000 mensen moet helpen. Achter een balie werken....ook een soort van face to face contact, en contact is altijd face to face. Hoewel het voor mensen met een sociale fobie een wildernis en jungle kan zijn. Ondanks alles is het altijd 1 op 1. Tenzij in groepen waar 30 mensen zijn en waar 1 op 29 het woord neemt.



Ik bedoel dus......

Het is zo makkelijk eigenlijk. Als je je gedachtes onder controle hebt ook. Ben je chaotisch dan loopt niets goed. Een soort rollen-spelletje is het ook. Je kunt jezelf een goede acteur maken, het leven is ook een soort van acteren continu. Je voert toch een act op Wil je sociaal sterk worden en ben je het niet, dan zul je ook beter moeten leren acteren. Jezelf beter verkopen in de markt.

Het leven is een film Maar dan ben ik aan het ontsporen....

[ Bericht 16% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-09-2005 14:14:22 ]

quote:

Op maandag 26 september 2005 14:06 schreef Dromenvanger het volgende:
Pffff....wat een lap tekst weer.

Ik kan verder gaan met analyseren. Over het gebied waar je je in begeeft. Je hebt in iedere situatie een stuk domein waar je in zit. En je zou dan met mensen kunnen omgaan zoals je dat op internet ook doet. Dan sta je als het ware buiten de situatie en is het hele sociale contacten-spelletje een groot spel. Een spel tussen 2 deelnemers die beiden in hun domein staan en zo gaan communiceren. Je hoeft niet te dichtbij te komen, je blijft lekker in je eigen stuk staan.

Ooit een boek gehad daarover, hoe wordt je sociaal gezien een held, zo heette het niet maar technisch gezien is het wel mogelijk, want veel heeft met technische analyses te maken, zelfs de omgang tussen mensen kun je zo benaderen.

Je kunt dan kalm en bedaard iedere situatie aan en je zult schijt hebben aan de rest. Je zit dan in je domein, je veilige plek. Alsof je achter een balie werkt al 30 jaar en iedere dag 1000 mensen moet helpen. Achter een balie werken....ook een soort van face to face contact, en contact is altijd face to face. Hoewel het voor mensen met een sociale fobie een wildernis en jungle kan zijn. Ondanks alles is het altijd 1 op 1. Tenzij in groepen waar 30 mensen zijn en waar 1 op 29 het woord neemt.



Ik bedoel dus......

Het is zo makkelijk eigenlijk. Als je je gedachtes onder controle hebt ook. Ben je chaotisch dan loopt niets goed. Een soort rollen-spelletje is het ook. Je kunt jezelf een goede acteur maken, het leven is ook een soort van acteren continu. Je voert toch een act op Wil je sociaal sterk worden en ben je het niet, dan zul je ook beter moeten leren acteren. Jezelf beter verkopen in de markt.

Het leven is een film Maar dan ben ik aan het ontsporen....

Precies, dat merk ik ook zovaak, dat mensen een rol spelen. En je weet dat diegenen dat alleen maar doen zodat ze meer aandacht krijgen en naar zichzelf kunnen luisteren, ik haat dat soort neppe gedrag en dan moet ik dat zelf ook gaan doen. Maar door daartegen af te zetten krijg je weer 't tegenovergestelde, dat je jezelf veel te serieus gaat nemen.

quote:

Op maandag 26 september 2005 14:34 schreef DevoiD het volgende:

[..]

Precies, dat merk ik ook zovaak, dat mensen een rol spelen. En je weet dat diegenen dat alleen maar doen zodat ze meer aandacht krijgen en naar zichzelf kunnen luisteren, ik haat dat soort neppe gedrag en dan moet ik dat zelf ook gaan doen. Maar door daartegen af te zetten krijg je weer 't tegenovergestelde, dat je jezelf veel te serieus gaat nemen.

Jah, maar serieus nemen van het leven is tegen mijn principe. Daarom zoek ik dus een manier om zo onbezorgd mogelijk door het leven te gaan dus ga ik vanzelf ook een rol spelen. Maar toch hou ik vast aan mijn mening. Alleen probeer ik zo luchtig mogelijk door het leven te gaan.

Dus dan zorg ik zoals ik al zei, voor enige afstand in het contact. Dan zie ik het nog liever als een spelletje. Maar kom ik dan mensen tegen die anders zijn dan anderen dan wil ik me weer aanpassen aan die mensen, mochten ze een goede tijd kunnen betekenen.

Een leuk goed gesprek sla ik nooit af, je kunt veel lol hebben in sociale contacten en dat is ook de bedoeling van alles. Ben je ongelukkig en onzeker over jezelf, dan zúl je wel beter moeten leren acteren. Of moet ik zeggen....."je moet jezelf beter leren kennen?" Sowieso is op het werk noodzakelijk dat je sociaal gezien, enigszins kan meekomen met de rest. Op het werk is een rol vervullen dus belangrijk. En dan maakt het niet uit waar je werkt, private sector of publieke sector, zakenman of vuilnisman om het zo maar te noemen. Ze verwachten altijd dat je een beetje meedoet.

Maar goed, als je 2 verschillende mensen hebt, dan is het altijd zo dat je jezelf enigszins moet aanpassen. Niet bij vrienden met gezamelijke humor en interesses. Ik bedoel dus, 2 mensen van een heel ander milieu. En dan is de vraag, wil ik wel daar tussen passen en heeft al die moeite wel nut.

Maar het leven als rollenspel zien, dat maakt het leven meteen leuker om het zo met een knipoog te benaderen.