"Een veel voorkomende angst is sociale angst. Hierbij is iemand vooral bang voor de afwijzing door anderen. Waarschijnlijk komt sociale angst het vaakste voor. Zo ongeveer één op de tien mensen heeft er last van. Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen.
Sociale angst kan er ook toe leiden dat mensen in contact met anderen niet durven zeggen wat ze eigenlijk willen of denken. Ze zijn geneigd om vooral dingen te doen waarvan ze denken dat anderen ze van ze verwachten. Ook hierdoor denken ze afwijzing te voorkomen. Het kan dan ook leiden tot sterke afhankelijkheid van anderen.
Een andere vorm van sociale angst zien we terug bij b.v. bloosangst. Iemand is dan vooral bang dat andere mensen zullen zien dat ze zich onzeker voelen in hun omgeving. Ze zijn bang dat anderen zien dat ze blozen of beven. Ook dit kan er toe leiden dat ze situaties waarin dat zou kunnen voorkomen gaan vermijden."
Aangezien er hier op Fok! wel meer psychiatrische patiënten rondlopen 
vroeg ik me af of er hier nog meer mensen rondzwerven die hier ook last van hebben/hadden.
Voor degenen die hier ervaring mee hebben; hoe is bij jullie de behandeling in z'n werk gegaan? Ik moet nu echt actief aan een oplossing gaan werken met m'n psych en zie er lichtelijk tegenop...
thnx
czd
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Ik ben er nu voor mijn gevoel redelijk ver overheen gekomen, ik ga binnenkort zelfs naar een meeting met allemaal onbekenden...is een hele grote stap voor mezelf. Ik ben hiervoor niet naar een psy geweest of wat dan ook. Ik heb eindelijk bij mezelf die knop in mijn hoofd om kunnen zetten en mezelf een schop gegeven om contacten op te zoeken. Ik ben eindelijk sterk genoeg dat ik geloof dat ik het kan dus...daar haal ik de kracht vandaan om op de "goede" manier (zonder angst) verder te gaan...
Ik hoop dat je er zelf ook ooit overheen komt...
Liefs,
Ivetje
Hier heb je nog wat info:
http://www.degnanco.com/anxiety/main.html
In het Engels is het anxiety disorder.
Succes
Ik heb al behoorlijk lang last van een sociale fobie, daarvoor heb ik een jaar lang therapie gehad en drie maanden seroxat geslikt. Allen zonder resultaat helaas.
Over die therapie kan ik je wel vertellen dat, in het geval van gedragstherapie, je meestal een lijst met dingen moet maken die je moeilijk vindt. Je moet bedenken waarom je er bang voor bent en vervolgens ga je proberen alles op een wat rationelere manier te bekijken (bijv. 'mensen letten alleen op zichzelf en niet op mij', 'als ze een hekel aan mij hebben is dat niet mijn probleem' etc.)
En uiteindelijk is het dan de bedoeling dat je ook de dingen van je lijst gaat uitvoeren, van gemakkelijk naar moeilijk.
Verder kan ik je er niet zoveel over vertellen, want ik bleef al steken bij de gemakkelijkste dingen. Het is namelijk niet zo moeilijk om te bedenken waarom iets niet eng is, maar om dingen dan werkelijk uit te voeren blijft een verschrikking (bij mij althans).
Ik hoop dat ik je niet al teveel heb afgeschikt 
en veel succes met je therapie !!
quote:dit herken ik eigenlijk wel
Op donderdag 20 juni 2002 21:57 schreef Ceased2Be het volgende:
Een veel voorkomende angst is sociale angst. Hierbij is iemand vooral bang voor de afwijzing door anderen. Waarschijnlijk komt sociale angst het vaakste voor. Zo ongeveer één op de tien mensen heeft er last van. Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen.
quote:en hier geloof ik nooit zo in. Heb ook weleens wat cursusjes gedaan enzo, maar tegen groepsgenootjes een scene doen is toch anders dan IRL. Maar misschien ligt dat ook wel aan mezelf. [edit] oh kyoujin heeft dat dus ook
Ik moet nu echt actief aan een oplossing gaan werken met m'n psych en zie er lichtelijk tegenop...
[/edit] Heb ook altijd een hekel aan vragen als 'wat denk je nu' 'hoe voelde je je toen?' 'waarom doe je dat' en dergelijke.[Dit bericht is gewijzigd door Herald op 21-06-2002 01:21]
Sociale angst is een zeer vervelende fobia, mensen vermijden hun angsten en met sociale angst lijdt dat naar isolement of zoeken plaatsen op waar ze zich veilig voelen alleen, die worden ook steeds minder naar verloop van tijd.
Dit moet je doorbreken, sociale angst is goed te helpen en therapie is vaak succesvol.
De oorzaak zijn idd irrationele gedachten constant voelen dat je bekeken en beoordeeld/veroordeeld wordt, het is een extreme vorm van verlegheid.
Je moet leren dat mensen zich niet zo gedragen mensen hebben het veelste druk met zichzelf je kan geen gedachten lezen en je kan niet voorspelen wat ze over je denken, je moet dat los laten.
Je moet voor jezelf leven en andere recht geven op hun mening en jezelf accepteren.
Je zult het moeilijk hebben, maar je zult er sterker uitkomen dan dat je nu denkt voormogelijk is.
Sterkte!
quote:Dit is mij inderdaad ook verteld ja, heb nu als "huiswerk" meegekregen dat ik mijn houding in verschillende situaties moet analyseren en dat ik mijn negatieve gedachtes bij verschillende mensen op papier moet zetten.
Op vrijdag 21 juni 2002 01:11 schreef kyoujin het volgende:
...
Over die therapie kan ik je wel vertellen dat, in het geval van gedragstherapie, je meestal een lijst met dingen moet maken die je moeilijk vindt. Je moet bedenken waarom je er bang voor bent en vervolgens ga je proberen alles op een wat rationelere manier te bekijken (bijv. 'mensen letten alleen op zichzelf en niet op mij', 'als ze een hekel aan mij hebben is dat niet mijn probleem' etc.)
En uiteindelijk is het dan de bedoeling dat je ook de dingen van je lijst gaat uitvoeren, van gemakkelijk naar moeilijk.
...
En ik moet idd ook zo'n gemakkelijk naar moeilijk lijstje maken waar ik morgen maar eens goed voor ga zitten.
* Ceased2Be is toch vastbesloten om dit tot een goed eind te brengen
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
quote:Ja idd...en dat heb ik nu eindelijk gedaa en het gaat gewoon goed. Ik heb ineens gewoon tegen mezelf gezegt dat ik die knop om ging zetten, en het vol houden. Ik durf nu gewoon veel meer. Mensen die ik niet ken zijn niet eng meer...ik zie het niet negatief als ik mensen ga ontmoeten. Deed ik altijd wel, d8 voordat ik ze had gezien al dat ze me raar zouden vinden enzo, dat ik overal buiten zou gaan vallen...
Op vrijdag 21 juni 2002 22:08 schreef Skinkie het volgende:
Ik vind dat dit fenomeen eigenlijk letterlijk en figuurlijk tussen je oren zit. Ik geef toe, ik heb er ook regelmatig last van... maar je moet je er gewoon overheen zetten, uit die vicieuse circel stappen, met mensen meegaan die je vertrouwen niet beschamen bijvoorbeeld.
Tja, ik zag het gewoon zo negatief dat nieuwe mensen ontmoeten. Ik durfde het helemaal niet meer...en nu organiseer ik zelfs meetingen met mensen online dus
Kortom: gewoon jezelf zijn, en anderen accepteren je dan echt wel. Het is even een moeilijke stap om jezelf te durven zijn, maar het is net als voor het eerst de zee ingaan. Koud en onwennig, maar het went en je kan er later van genieten! Sterkte!
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Maar ik ben echt als de dood om naar een disco te gaan/te stappen. Zat op stijldansen nou... je hartslag is weer 3x zo hoog als normaal 2 uur van te voren.
Het probleem is volgens mij dat ik heel slecht kan omgaan met mensen van mijn eigen leeftijd, of net iets jonger. Met volwasennen omgaan gaat overigens gewoon goed/redelijk, je weet meestal wat je aan ze hebt, iets of niets...
Moet zeggen als je gepest bent om je uiterlijk of alle keren dat je iemand verkering vraagt en je wordt afgewezen is natuurlijk niet bevoorderlijk voor je sociale zelfvertrouwen in die kringen.
Zo das er ook weer uit...
(dus ik denk dat de sociale angst meer uit situaties voorkomt dan het altijd al bij je dragen)
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
het boeit me niet als iemand een grap over me maakt, of dat ik ineens in de belangstelling sta bij een paar bekenden van een maat van me ofzo, maar ik ga TOCH blozen
erg klote,.
gebrek aan zelfvertrouwen is het niet denk ik, maar toch moet er iets zijn...
Is zwaar irritant, idd het blozen ofzo.. gelukkig heb ik dat tegenwoordig niet meer..
Enige wat ik nog wel es heb is dat ik het irritant vind als ik op de fiets zit en mensen die langs fietsen kijken je de hele tijd aan...
Wat je eraan kan doen is gewoon schijt aan alles krijgen... dan wordt je echt niet meer rood hoor, bijv. gister ik viel bijna in de veste.. iedereen lachen natuurlijk, maar wat kan mij het schelen ik lachte gewoon mee 
Ik heb daarbij ook Zoloft geslikt.. hielp enigszins denk ik.. was niet echt heel overduidelijk.. maargoed.. ik ben hier gelukkig al een tijd mee gestopt, want dit moet toch het meest vanuit jezelf gaan komen.
Ik heb ook veel gehad aan een aantal boeken.. te weten:
Verlegen - Nou en! (ISBN: 90-225-2818-9)
Als ik nee zeg, voel ik mij schuldig (ISBN: 90-263-1613-5)
Je piekert je suf (ISBN: 90-6009-950-8)
..deze boeken laten je alles weer eens in een ander perspectief bekijken.. kan alleen maar gezond zijn. Verwacht ook hier geen wonderen van hoor.. het zijn hulpmiddelen en zijn gewoon aardig om te lezen.
Sterkte en volhouden!
Hebben jullie er dan ook last van dat je enorm gaat zweten?
Zweethanden enzo. Van dat blozen heb ik niet zo heel veel last van. Krijg wel een hartslag die 2x zo hard gaat. Ik heb er nog geen hulp voor gezocht. Weet niet wat ik moet doen eraan. Vind het echt enorm klote. Irritante situaties:
in de rij staan voor de kassa, gewoon ergens in de rij staan.
eng!
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
Maar aan de andere kant bevalt die rust die je in je eentje hebt als je geen sociale contacten maakt me ook wel. Heb dan op dat moment geen enkele zin om (nieuwe) mensen te ontmoeten. Dan heb ik het in een supermarkt ook snel het idee dat ik vooral zo snel mogelijk weg moet.
2 jaar terug had ik er echt veel last van ook in de supermarkt. Daar had ik het gevoel dat iedereen dacht dat ik aan het stelen was oid.
Begreep ook niet waarom mensen voor de lol elke week uit gingen..
Nu gaat het steeds beter en dat komt voornamelijk omdat ik mezelf gewoon verplicht heb om dingen te doen waar veel mensen zijn.
In mijn geval was het dus o.a. gitaar spelen in een workshop. Elke week was ik super zenuwachtig... Waar normale mensen zenuwachtig zijn voor bungy jumpen, zo zenuwachtig was ik om elke week naar een openbare ruimte gaan met mensen.
Maar beetje bij beetje word het steeds leuker, word je meer jezelf, krijg je meer vrienden..
Echt sociaal ben ik nog steeds niet maar het gaat de goeie kant op. Het duurt alleen super lang. Je moet niet gelijk resultaat verwachten. denk ik
Hoop dingen die hier voorbij zijn gekomen komen wel bekend voor moet ik zeggen. Moet nu ook een lijstje maken van de dingen die ik makkelijk en moeilijk vind om te doen (van makkelijk naar moeilijk).
Maar kan iemand hier een oorzaak geven waarom hij/zij "lijdt" aan sociale angst?
Ik weet niet beter dan dat ik altijd al zo geweest ben, maar ik kan me voorstellen dat er situaties zijn waardoor je je verder gaat terugtrekken...
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Lijkt mij wel duidelijk dat de oorzaak niet altijd alleen irrationele gedachten hoeven te zijn.
Het is idd zo, dat ik er veel minder last bij heb bij volwassenen dan mensen van m'n eigen leeftijd. Het scheelt ook als ik iemand ken, en als die begint met een praatje, en niet andersom. Zelf zeg ik nooit spontaan iets tegen iemand, of het moet puur zijn om te informeren.
In de eerste klas van de middelbare school heb ik er een sociale vaardigheids cursus voor gehad, maar of dat heeft geholpen, denk het niet. Die mensen om me heen waren ook wel van die zielige gevalletjes, die durfden echt niks, maar. Zelf ben ik eigenlijk nergens bang voor, behalve voor dit soort dingen dan. Voor mij heeft dit alles weinig geholpen.
Succes met je cursus, hoop dat 't voor jou wel nut zal hebben
quote:Yeap, that's me. Ik heb een tijdje bij zo'n maatschappelijke werker ofzo gelopen maar na vijf keer heeft hij aan m'n ouders uitgelegd dat hij er ook niets mee kan. Das lekker voor je zelfvertrouwen.
Op donderdag 20 juni 2002 21:57 schreef Ceased2Be het volgende:
"Een veel voorkomende angst is sociale angst. Hierbij is iemand vooral bang voor de afwijzing door anderen. Waarschijnlijk komt sociale angst het vaakste voor. Zo ongeveer één op de tien mensen heeft er last van. Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen.
Sociale angst kan er ook toe leiden dat mensen in contact met anderen niet durven zeggen wat ze eigenlijk willen of denken. Ze zijn geneigd om vooral dingen te doen waarvan ze denken dat anderen ze van ze verwachten. Ook hierdoor denken ze afwijzing te voorkomen. Het kan dan ook leiden tot sterke afhankelijkheid van anderen."
Is er toevallig een leuke online test ofzo ervoor dat je kan kijken of je dat vrij zeker hebt?
quote:Ja, dat heb ik ook. Das ook waarom ik eigenlijk nooit uit ga enzo, veel te veel onbekende mensen, ik voel me dan heel erg niet op m'n gemak. Alleen als ik bv. al flink wat gedronken heb, maar dan ga ik nog steeds niet op onbekenden af.
Op vrijdag 28 juni 2002 00:35 schreef inquestos het volgende:
Het is idd zo, dat ik er veel minder last bij heb bij volwassenen dan mensen van m'n eigen leeftijd. Het scheelt ook als ik iemand ken, en als die begint met een praatje, en niet andersom. Zelf zeg ik nooit spontaan iets tegen iemand, of het moet puur zijn om te informeren.
quote:Deze ken ik niet, maar ik ken wel "nooit meer verlegen" van Roeland Schweitzer en dat is ERG grappig, daardoor erg leuk om te lezen, en er zit nog wat in ook
Op zaterdag 22 juni 2002 12:53 schreef iNZeeN het volgende:
Ik heb ook veel gehad aan een aantal boeken.. te weten:Verlegen - Nou en! (ISBN: 90-225-2818-9)
Als ik nee zeg, voel ik mij schuldig (ISBN: 90-263-1613-5)
Je piekert je suf (ISBN: 90-6009-950-8)..deze boeken laten je alles weer eens in een ander perspectief bekijken.. kan alleen maar gezond zijn. Verwacht ook hier geen wonderen van hoor.. het zijn hulpmiddelen en zijn gewoon aardig om te lezen.
quote:yep, klinkt bekend,.. maar ik ben dan ook een sociaal wrak
Op donderdag 20 juni 2002 21:57 schreef Ceased2Be het volgende:
"....Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen..."
Veel sterkte
Moi
VOlgende week moet ik beginnen op een nieuwe school (GLE) in een nieuwe stad (Eindhoven) en daar ken ik helemaal niemand. Ik ben ontzettend zenuwachtig en ik hoop maar dat alles goed gaat.
Morgen ga ik beginnen met een psychiatrische behandeling van mijn borderline en misschien helpt het ook met dit onderwerp..ik hoop het maar
quote:Het lijkt een behoorlijke stap om naar zo'n maatschappelijk werker te gaan, hoe kan iemand dan zoiets zeggen? Het is toch ook niet de bedoeling dat die kerel jouw probleem in 1 keer oplost?
Op vrijdag 28 juni 2002 23:24 schreef stojanovski het volgende:[..]
Yeap, that's me. Ik heb een tijdje bij zo'n maatschappelijke werker ofzo gelopen maar na vijf keer heeft hij aan m'n ouders uitgelegd dat hij er ook niets mee kan. Das lekker voor je zelfvertrouwen.
Wat hield die uitleg aan je ouders in precies?
[edit] ik zie net pas dat dit topic al aardig oud is... [/edit]
[Dit bericht is gewijzigd door seef op 20-10-2002 23:37]
Ik wist nooit dat daar een term voor was eigenlijk, en ik wil ook helemaal niet bij een psych gaan lopen.. Vooral contact met meiden maken heb ik moeite mee, en ook gewoon nieuwe vrienden etc.. en als ik over straat loop heb ik het gevoel dat iedereen me gewoon uit zit te lachen etc... echt niet cool
quote:Met andere woorden, je bent een typische Goth
Op maandag 19 augustus 2002 23:35 schreef Morgil het volgende:
Dit is bij mij ook het geval. Ik ben hel mijn schooltijd lang al gepest en daarom ben ik het vertrouwen in mensen kwijtgeraakt. Zelfs als ik op straat loop doet men stom tegen me terwijl ze me niet kennen. Ik zal daarom nooit zelf contact zoeken, houd mezelf op de achtergrond en wacht tot iemand iets tegen me zegt.
VOlgende week moet ik beginnen op een nieuwe school (GLE) in een nieuwe stad (Eindhoven) en daar ken ik helemaal niemand. Ik ben ontzettend zenuwachtig en ik hoop maar dat alles goed gaat.
Morgen ga ik beginnen met een psychiatrische behandeling van mijn borderline en misschien helpt het ook met dit onderwerp..ik hoop het maar
quote:Geldt voor mij wel
Op maandag 21 oktober 2002 03:45 schreef nozem het volgende:[..]
Met andere woorden, je bent een typische Goth
Grmbl... psych is ondertussen al 6 weken ziek :S behoorlijk irritant.
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
quote:Dat is idd echt niet cool
Op maandag 21 oktober 2002 01:12 schreef Scrummie het volgende:
Hmz! Dat stukje klonk me zo bekend in de oren dat ik gewoon dat hele probleem BEN!
Maar maak niet de fout dat je, als je weet dat je een probleem hebt, dat je je niet laat helpen dan vergooi je jaren van je leven(alleen nog maar Fok!en/internetten in mijn geval. Je wil niet naar de psychiater kan ik me iets bij voorstellen heb ik zelf ook. Ik merk zelf nu al hoeveel eens in de 2 drie weken een gesprekje bij maatschappelijk werk al kan doen.. Natuurlijk is het moeilijk allemaal maar dat mag geen reden zijn, ook dat je misschien niet wil dat anderen weten dat je naar een psych gaat(wat maar weinigen tot niemand hoeven te weten). Als je zoiets te moeilijk vind om zelf te doen moet je vragen of iemand je een 
handje helpt.Veel suc6 in ieder geval weet dat je niet de enige bent met jouw probleem en dat er velen vanaf gekomen zijn dat kan JIJ dus ook ECHT! 
Deze symptomen van je verstoppen voor de buitenwereld herken ik ookwel heel erg stelde mezelf altijd heel afhankelijk en kwetsbaar op en das behoorlijk klote met mijn handicap en is nog altijd niet helemaal zo als het zou moeten zijn.. Maar het gaat al veel beter maar het is heel raar ik ben bijv. bijna niet zenuwachtig voor optredens enzo en zelf een interview voor de radio blijf ik weer heel kalm onder maar dan gaat het vooral over wat ik leuk vind maar niet over m'n persoon zegmaar. Kortom nogsteeds een beetje sociale angst.
Uiteindelijk vond ik zelf de oplossing. Ik zie het niet meer als probleem, maar ik zeg het gewoon. Als ik nu van tafel opsta en de koffiepot pak en ik merk dat ik me bewust ben van de andere mensen in de kamer dan zeg ik gewoon "pietje onzeker pakt ff wat koffie hoor, hoop niet dat ik mors met dat getril van mijn handen." M.a.w. ik maak er een geintje van, ik accepteer het op die manier. En het mooie is, daardoor verdwijnt het langzaam maar zeker.
Dat is waar.quote:Op vrijdag 21 juni 2002 22:17 schreef freud het volgende:
Je moet jezelf gewoon eens niet zo kritisch zien. Ik denk dat in dergelijk situaties je jezelf veels te hard beoordeeld. Vaak zie je bij jezelf dingen die helemaal niet zo ervaren wordt door anderen.
Je moet eens iemand steeds op de nek zitten en steeds aankijken en bekijken wat hij aan het doen is. Daar wordt zo'n persoon natuurlijk helemaal gek van. Mensen met een sociale fobie doen in wezen precies hetzelfde, maar dan bij zichzelf.
Uit angst voor afwijzing vermeed ik contacten, onder het motto 'When I'm by myself, nobody else can say goodbye' (citaat van een lyric waarvan de auteur me even niet te binnen schiet).
Aan de andere kant: als sociaal contact 'goed' ging, maw als ik het idee had dat mensen me wel accepteerden, dan genoot ik er heel erg van. En op een gegeven moment ging ik dingen als vrienden en een vriendin toch wel zodanig missen dat ik me over deze sociale angst heen heb proberen te zetten.
Met wisselend succes, als het verkeerd gaat dan ga je dubbel zo hard op je bek en kruip je het liefst weer terug je schulp in.
Dit komt me zo bekend voor.
Ik denk altijd als er mensen in mijn buurt om iets lachen dat het dan altijd om mij gaat Ook lukt het me bijna nooit om bij niet zo'n bekende mensen mezelf te zijn, omdat ik dan denk dat ze me toch wel stom ofzo vinden. En daardoor sta ik er er maar altijd een beetje bij en zeg dan helemaal niks meer, waardoor ik nog stommer overkom, dus ik probeer nieuwe mensen maar zo veel mogelijk te ontwijken.Ook kan tot de dag van vandaag niet begrijpen waarom vrienden van me met me omgaan en positieve dingen over me vertellen.
Ook lukt het me bijna nooit om bij niet zo'n bekende mensen mezelf te zijn, omdat ik dan denk dat ze me toch wel stom ofzo vinden. En daardoor sta ik er er maar altijd een beetje bij en zeg dan helemaal niks meer, waardoor ik nog stommer overkom, dus ik probeer nieuwe mensen maar zo veel mogelijk te ontwijken.Ook kan tot de dag van vandaag niet begrijpen waarom vrienden van me met me omgaan en positieve dingen over me vertellen.Maar gelukkig gaat het de laaste tijd wel beter, maarja heb nog steeds last van sociale angst/minderwaardigheidscomplex
Hier sluit ik me helemaal bij aan! Daarom is een online forum ook zo prettig!!quote:Op donderdag 1 september 2005 23:06 schreef Donkey_ het volgende:
Ik denk altijd als er mensen in mijn buurt om iets lachen dat het dan altijd om mij gaat Ook lukt het me bijna nooit om bij niet zo'n bekende mensen mezelf te zijn, omdat ik dan denk dat ze me toch wel stom ofzo vinden. En daardoor sta ik er er maar altijd een beetje bij en zeg dan helemaal niks meer, waardoor ik nog stommer overkom, dus ik probeer nieuwe mensen maar zo veel mogelijk te ontwijken.
Opmerkingen als 'wees gewoon jezelf' of 'knoop gewoon een praatje aan' kan ik echt niet meer horen!! Voor mensen die hier geen last van hebben is het niet te begrijpen dat het niet voor iedereen gewoon is om zomaar op mensen af te stappen. De barriere is voor mij zo groot dat ik het inderdaad liever uit de weg ga. Das best eenzaam een bestaan...
[ Bericht 1% gewijzigd door Flibble op 03-09-2005 12:55:40 ]
Hoor vaak van mensen dat ik weinig vrienden heb en het aan mij ligt dat het zo is.
Dit wordt vaak als negative beschouwd.
Maar ik zelf zie het juist erg goed,dat is gewoon een teken dat je alleen open staat voor de mensen die JIJ wil dat ze bij je moeten blijven.
En het moet niet zo zijn dat je 1 echte vriend /vriendin heb, en de rest alleen maar van die fakers.
Want als ik zo op verjaardagen eens rond kijk, of op feestjes dan denk ik wel eens bij mezelf:
Hoe in GODS naam kan dit soortje mensen nu vrienden van elkaar zijn?
Maar ik heb ook erge bindings angst omme aan iemand te bienden , omdta ik na ervaringen toch weet dat het fout gaat.
vandaar dat ik mezelf ook vaak gewon de makkelijkste manier kies om er gewoon dan te laten zo als het is.
En niet DIE stap te zetten die ik ergens wel wil.
Komt vaak ook mensen tegen waarvan ik zegt,dat lijkt me wel een leuk mens.
Maar als ik dan naar mezelf kijk en naar mn ervaring dan houd ik het vaak al voor gezien.
Dus dan krabbel ik weer terug.
Nu ook ben ikbest wel weer een beetje verliefd maar heb nu al de hoop opgegeven omdat ik bijna zeker weet dat het niet goed gaat.
(Zie ook dit topic)
Verliefd op een vreemde.
Dus ik denk dat ik ook wel mijn hier in het rijdje kan zetten van "Sociale Angst" patient.
Dus dit was een beetje hoe ik er tegen aan kijkt.
Dat is geen bescherming meer.
Dat is machtsmisbruik vermomd als moraal."
ja idd. he, das egt irritant, dan denken ze het te begrjipen maar ze begrijpen er helemaal niks van. Je kan niet gewoon jezelf zijn, al probeer je het nog zo hard, slaat eigenlijk helemaal dicht. net als sommige mensen hebben als ze op iemand verliefd zijn, maar dan gewoon tegen bijna iedereenquote:Op vrijdag 2 september 2005 11:40 schreef Flibble het volgende:
[..]
Opmerkingen als 'wees gewoon jezelf' of 'knoop gewoon een praatje aan' kan ik echt niet meer horen!! Voor mensen die hier geen last van hebben is het niet te begrijpen dat het niet voor iedereen gewoon is om zomaar op mensen af te stappen.
Anders probeer je het gewoon op die manier te zien.quote:Op vrijdag 2 september 2005 19:02 schreef Donkey_ het volgende:
[..]
ja idd. he, das egt irritant, dan denken ze het te begrjipen maar ze begrijpen er helemaal niks van. Je kan niet gewoon jezelf zijn, al probeer je het nog zo hard, slaat eigenlijk helemaal dicht. net als sommige mensen hebben als ze op iemand verliefd zijn, maar dan gewoon tegen bijna iedereen
Je hebt geen sociale fobie. Je bent verliefd op de hele wereld.
Zonder zenuwtabletten whatever.
Ergens begint de angst te ontstaan.Je krijgt spanning nav iets wat jou onzeker maakt.
Verlegenheid kan een oorspronghebben in deze. Helaas kom je al snel in een vicieuze cirkel terecht. Je ontkomt er niet aan dat je mensen ontmoet of tegenkomt waar dan ook.
Leeftijd kan een oorzaak zijn maar jezelf kennen is heel prettig om zo meer zelfvertrouwen op te bouwen. Kracht vind je nooit buiten jezelf maar altijd in jouzelf.
Dus kijk anderen niet naar de ogen en ontwikkel je eigen wereld en leven.
Wat bij mij toendertijd gebeurde had te maken met veel stress en verdriet en een voedselallergie, hierdoor werd ik nog meer gespannen en de cirkel was al snel rond. Voor je hier uit bent duurt het best een tijdje.
Ik ben totaal anti depressie en zenuwtabletten, en geloof me heb de hel gezien qua emoties en verdriet, maar je kunt er prima zelf uitkomen,, misschien nog wel sterker dan met behulp van een therapeut..
succes
Maar vertel eens hoe je het hebt gedaan, tips, trucs...Hoe pakte jij het aan etc..etc..quote:Op vrijdag 2 september 2005 20:08 schreef zhe-devilll het volgende:
Ik heb geen therapie gehad, heb het zelf gedaan zonder enige hulp om hiervan af te komen..
Zonder zenuwtabletten whatever.
Ergens begint de angst te ontstaan.Je krijgt spanning nav iets wat jou onzeker maakt.
Verlegenheid kan een oorspronghebben in deze. Helaas kom je al snel in een vicieuze cirkel terecht. Je ontkomt er niet aan dat je mensen ontmoet of tegenkomt waar dan ook.
Leeftijd kan een oorzaak zijn maar jezelf kennen is heel prettig om zo meer zelfvertrouwen op te bouwen. Kracht vind je nooit buiten jezelf maar altijd in jouzelf.
Dus kijk anderen niet naar de ogen en ontwikkel je eigen wereld en leven.
Wat bij mij toendertijd gebeurde had te maken met veel stress en verdriet en een voedselallergie, hierdoor werd ik nog meer gespannen en de cirkel was al snel rond. Voor je hier uit bent duurt het best een tijdje.
Ik ben totaal anti depressie en zenuwtabletten, en geloof me heb de hel gezien qua emoties en verdriet, maar je kunt er prima zelf uitkomen,, misschien nog wel sterker dan met behulp van een therapeut..
succes
|
|
