PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #80 rare vogels

quote:

Op donderdag 19 mei 2011 18:27 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Het is iig geen goed idee om zoiets te doen. Hoi ik ben Tijn ik heb PDD-NOS

Net zoals EG zei moet je dat aanvoelen of het kan en wanneer het juiste moment is. Alleen dat aanvoelen laat dat nu juist een probleem voor mensen zoals ons zijn.
Toch denk als iemand leuk vind en je vermoed dat de ander jou ook leuk vind dat zoiets vanzelf gaat.
En als je op zoiets afknapt is dat heel vervelend.

Het is ook een duivels dilemma. Maaruh...begrijp ik hier voorzichtigweg uit dat jij een vriendinnetje aan de haak hebt geslagen? Nou dat zou toch wel erg mooi zijn natuurlijk

Ten eerste de vraag: vertel je het of vertel je het niet...
Ik denk dat het kan helpen door bij je zelf af te vragen waarom je het iemand wilt vertellen.

Ten eerste: om wie gaat het? Is het een vriendin waar je wel eens contact mee hebt? Dan zou ik zelf terughoudend zijn. Na het vertellen kunnen mensen je anders gaan zien en dan ook anders gaan benaderen. Ze zien je als iemand met een stempel. Dat kan nadelige gevolgen hebben als het gaat om gelijkwaardigheid en wederkerigheid en hoe serieus je dan nog wordt genomen.

Gaat het om een relatie-vriendin? Tja, vind ik moeilijk. Natuurlijk gelden dan ook bij het vertellen de nadelen die ik hier voor op noemde. Ik denk zelf dat ik in eerste instantie, en zeker in het prille begin ook zeer terughoudend zou zijn. Eerst maar eens kijken of het wat wordt en hoe het allemaal loopt. Voor hetzelfde geld is de relatie maar zeer kortstondig en heb je iemand gevoelige informatie gedeeld (waar je vervolgens ook geen controle meer over hebt.) En bovendien zal je vriendin in het begin ook echt niet alles openhartig gaan vertellen....

Anders wordt het misschien als de relatie een stuk serieuzer wordt en sprake is van echte liefde. Dan moet je je altijd als eerste afvragen WAAROM je iemand het wil vertellen. Is er een aanleiding om het te vertellen? Vb. zijn er problemen met de communicatie die om verdere uitleg vragen? En wat Robuust ook al zei: als er sprake is van echte liefde, dan zal de ander je beperking veel sneller accepteren.

Voelt het als een soort van verplichting dat de ander het recht heeft om het weten? Dat is een gewetensvraag en die zijn altijd erg persoonlijk....Zelf zeg ik: het is geen recht dat iedereen het moet/mag weten.

Verder heb je natuurlijk een punt dat het voor ASS-ers het "aanvoelen" erg lastig is. Timing bijvoorbeeld. En timing is een belangrijk onderdeel van communicatie....

quote:

Op donderdag 19 mei 2011 22:56 schreef DeHovenier het volgende:
Ik heb vandaag een contract voor een jaar gekregen

Gefeliciteerd!

Ik heb asperger,so what,

WHAT Ik dacht dat ik in ONZ zat

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 12:01 schreef Auti het volgende:
Mooi geschreven, goed over nagedacht

Bij een los simpel contactje waarbij het al redelijk klikt hoef je het natuurlijk ook niet meteen en groot of rampzalig aan de kaart te brengen, bij mensen die je al lang kent en waar je een band mee hebt die zullen ook wel op de hoogte zijn van je eigenaardigheden. Behalve dan als je ook dingetjes hebt die ze normaal niet zien en bla bla.. het is moeilijk.

Maar, en dat is natuurlijk ook persoonlijk, ik ben wel voorstander van vertellen, vertellen in de zin van duidelijkheid scheppen. Ik hou van duidelijkheid, maar normale mensen ook hoor.. anders gaan ze zelf dingen/oorzaken verzinnen en dan kan het fout gaan. Het is geen ramp en ik ben geen mongool, ik ben wel anders.. duidelijk anders. Want ik kan er kwaad om worden als mensen zeggen dat ik anders ben dan anderen, dat is immers iedereen.. maar ze bedoelen dus écht afwijkend gedrag oid. En dan geen eng gedrag maar meer vreemd en eigenaardig.
En er ontbreken wat dingetjes in het besef/emotie/gevoel hoekje, maar ik ben heel lief.

Ik wil dus niet meer dat ik, al dan niet onbedoeld, raar of vreemd overkom terwijl er dus ook aan gewerkt kan worden en dat sommige dingen gewoon even een beetje anders gaan ofzo. I'm like Adam zo ongeveer. En daarom vind ik dat het beter is om het wel te vertellen omdat ze anders zo weer vertrokken zijn en je een stempel "raar" op je hoofd hebt. Dan heb ik liever een de stempel Autist, maar dan uitgelegd en op mijn persoon omschreven. Dus ik ben geen mensenschuwe debiel, ik kan gewoon niet goed tegen veel drukte en nieuwe dingen moet ik erg aan wennen. Om maar een voorbeeld te noemen.

Dank je.

Het blijft natuurlijk altijd een persoonlijke afweging om het wel te vertellen of juist niet. Het is immers een afweging van de voor- en nadelen.

Enne, ik begrijp dat je je fiets inmiddels hebt ?

Een mooie!

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 15:57 schreef Auti het volgende:
[ link | afbeelding ]

!

[ link | afbeelding ]

Mooie fiets!

Ik ben gisteren ook weer eens gaan mountainbiken. De natuur i.c.m. fysieke inspanning doet me echt goed.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 16:33 schreef Auti het volgende:

[..]

Yes en ik ben er al helemaal gek mee, gister 55 km gefietst en morgen ga ik ook flink knallen.
Echt fijn en de natuur is ook nog steeds mooi.

Mooi. Geniet er maar van.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 15:57 schreef Auti het volgende:
[ link | afbeelding ]

!

[ link | afbeelding ]

Mooie omgeving.
En natuurlijk een mooie fiets.

quote:

Op donderdag 19 mei 2011 23:47 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Denk je dat het dan een nadeel is dat je van jezelf weet dat je ASS hebt?
Mensen die het niet van zichzelf weten lijken hier in het voordeel; die hebben dat dillema niet.

Of zie ik iets over het hoofd?

Nee, eerder een voordeel. Ik weet nu beter waar mijn zwakke plekken liggen en heb handvatten hoe ik daar mee om kan gaan.

Ja, die hebben problemen maar weten niet waarom het mis gaat en wat ze daar aan kunnen doen met alle gevolgen van dien.

Feli DehoV

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 11:02 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is ook een duivels dilemma. Maaruh...begrijp ik hier voorzichtigweg uit dat jij een vriendinnetje aan de haak hebt geslagen? Nou dat zou toch wel erg mooi zijn natuurlijk

Ten eerste de vraag: vertel je het of vertel je het niet...
Ik denk dat het kan helpen door bij je zelf af te vragen waarom je het iemand wilt vertellen.

Ten eerste: om wie gaat het? Is het een vriendin waar je wel eens contact mee hebt? Dan zou ik zelf terughoudend zijn. Na het vertellen kunnen mensen je anders gaan zien en dan ook anders gaan benaderen. Ze zien je als iemand met een stempel. Dat kan nadelige gevolgen hebben als het gaat om gelijkwaardigheid en wederkerigheid en hoe serieus je dan nog wordt genomen.

Gaat het om een relatie-vriendin? Tja, vind ik moeilijk. Natuurlijk gelden dan ook bij het vertellen de nadelen die ik hier voor op noemde. Ik denk zelf dat ik in eerste instantie, en zeker in het prille begin ook zeer terughoudend zou zijn. Eerst maar eens kijken of het wat wordt en hoe het allemaal loopt. Voor hetzelfde geld is de relatie maar zeer kortstondig en heb je iemand gevoelige informatie gedeeld (waar je vervolgens ook geen controle meer over hebt.) En bovendien zal je vriendin in het begin ook echt niet alles openhartig gaan vertellen....

Anders wordt het misschien als de relatie een stuk serieuzer wordt en sprake is van echte liefde. Dan moet je je altijd als eerste afvragen WAAROM je iemand het wil vertellen. Is er een aanleiding om het te vertellen? Vb. zijn er problemen met de communicatie die om verdere uitleg vragen? En wat Robuust ook al zei: als er sprake is van echte liefde, dan zal de ander je beperking veel sneller accepteren.

Voelt het als een soort van verplichting dat de ander het recht heeft om het weten? Dat is een gewetensvraag en die zijn altijd erg persoonlijk....Zelf zeg ik: het is geen recht dat iedereen het moet/mag weten.

Verder heb je natuurlijk een punt dat het voor ASS-ers het "aanvoelen" erg lastig is. Timing bijvoorbeeld. En timing is een belangrijk onderdeel van communicatie....

Jij bent wel heel voorbarig ik heb inderdaad iemand op het oog. Maar vriendin nee nog niet. We hebben voorlopig alleen online contact gehad en dat klikt. Of dat IRL ook zo is moet nog blijken. Ik heb er iig een goed gevoel over.

Als ik het vertel is het juist om te voorkomen dat er problemen ontstaan. Voorkomen is beter dan genezen. Alleen omdat in een prille relatie te doen is een risico. Alleen als ze zoiets niet accepteert dan is het jammer maar helaas. Hoe vervelend en pijnlijk dat ook is. Iemand moet mij nemen zoals ik ben. Dus daar hoort dit ook bij.
Het kan ook juist helpen om bepaalde misverstanden etc uit de weg te helpen. Het kan 2 kanten op.

En om het nu te vertellen als het al mis is gegaan of dreigt te gaan lijkt mij geen goed idee. Daarom wil ik het als het iets zou worden het liefst het zo snel mogelijk vertellen.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 12:01 schreef Auti het volgende:
Mooi geschreven, goed over nagedacht

Bij een los simpel contactje waarbij het al redelijk klikt hoef je het natuurlijk ook niet meteen en groot of rampzalig aan de kaart te brengen, bij mensen die je al lang kent en waar je een band mee hebt die zullen ook wel op de hoogte zijn van je eigenaardigheden. Behalve dan als je ook dingetjes hebt die ze normaal niet zien en bla bla.. het is moeilijk.

Maar, en dat is natuurlijk ook persoonlijk, ik ben wel voorstander van vertellen, vertellen in de zin van duidelijkheid scheppen. Ik hou van duidelijkheid, maar normale mensen ook hoor.. anders gaan ze zelf dingen/oorzaken verzinnen en dan kan het fout gaan. Het is geen ramp en ik ben geen mongool, ik ben wel anders.. duidelijk anders. Want ik kan er kwaad om worden als mensen zeggen dat ik anders ben dan anderen, dat is immers iedereen.. maar ze bedoelen dus écht afwijkend gedrag oid. En dan geen eng gedrag maar meer vreemd en eigenaardig.
En er ontbreken wat dingetjes in het besef/emotie/gevoel hoekje, maar ik ben heel lief.

Ik wil dus niet meer dat ik, al dan niet onbedoeld, raar of vreemd overkom terwijl er dus ook aan gewerkt kan worden en dat sommige dingen gewoon even een beetje anders gaan ofzo. I'm like Adam zo ongeveer. En daarom vind ik dat het beter is om het wel te vertellen omdat ze anders zo weer vertrokken zijn en je een stempel "raar" op je hoofd hebt. Dan heb ik liever een de stempel Autist, maar dan uitgelegd en op mijn persoon omschreven. Dus ik ben geen mensenschuwe debiel, ik kan gewoon niet goed tegen veel drukte en nieuwe dingen moet ik erg aan wennen. Om maar een voorbeeld te noemen.

Als ik het vertel zal ik ook proberen uit te leggen waar bij mij de problemen liggen etc. Het is meer dat ik mijn gebruiksaanwijzing probeer uit te leggen.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 19:45 schreef Auti het volgende:

[..]

Dat is ook ongeveer een beetje wat ik bedoel Ik heb een handleiding, nét als iedereen.. maar de mijne is iets dikker of ingewikkelder. Niets meer niets minder, i'm pretty fly for a nice guy

Alleen die gebruiksaanwijzing is wel een vreemde taal.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 20:17 schreef Auti het volgende:

[..]

Zolang een dame gewoon normaal to the ground is en open staat voor zaken dan kan ik een prima tolk zijn Ze doen alleen allemaal zo onnodig moeilijk

Hahaha Vrouwen zijn sowieso niet te begrijpen dus dat maakt het erg lastig

Ben onlangs niet meer auti verklaard. Stom. Flauw.

:/

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 20:21 schreef Auti het volgende:
Door Jomanda? zo'n soort Halleluja momentje.. sorry, ook heel flauw

Nee, psychiater. Na diverse onderzoeken.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 20:25 schreef Nairua het volgende:

[..]

Nee, psychiater. Na diverse onderzoeken.

Vind je dat het klopt? Heb je nog moeite met bepaalde dingen?

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 20:33 schreef tijnbrein het volgende:
Vind je dat het klopt? Heb je nog moeite met bepaalde dingen?

In feite is het heel simpel, voldoe je aan de criteria in de DSM of niet? Ik vind het moeilijk te zeggen of het klopt. 'Het zal wel', denk ik dan. Er zijn geen specifieke dingen gelieerd aan autisme waarvan ik zeg 'daar had ik moeite mee, maar nu niet meer'. In mijn optiek ben ik niet veranderd. Dus ofwel waren ze 10 & 5 jaar geleden achterlijk, of een jaar geleden.

.