Op maandag 23 mei 2011 13:37 schreef svetan het volgende:De grootste pubers staan aan wal - en de beste stuurvrouw in de Guppy!
Als nederlander die al een paar decennia in de diverse buitenlanden woont volg ik hier, en ook in andere nederlandse publicaties, de reacties op der reis van Laura met enorme verbazing.
Ik ben niet verbaasd over wat Laura aan het doen is maar over de afgunstige, jaloerse reacties waarin meestal alle achtergrondkennis ontbreekt. Bij veel reactie ruik je het water waar de spruitjes in gekookt zijn en geen zeewater.
Laten we eens beginnen met Laura's leeftijd. Als men zo naar het verhaal van Laura kijkt is ze altijd opgevoed tot zelfstandig denken en handelen. Dit in tegenstelling tot de meeste nederlandse kinderen die met allerlij regeltjes thuis en op school kort worden gehouden.
Zelf was ik ook zo'n zelfstandig kind en was ik met 14 jaar al alleen een paar weken liftend in Duitsland, Belgie en Frankrijk onderweg. Met 15 volgde een tour van bijna 2 maanden waarin ik, en dat was toendertijd niet vanzelfsprekend, ook achter het ijzeren gordijn onderweg was. Een jaar later, net 16, ben ik met een vrachtboot naar de USA en na een paar duizend km op de duim veel gezien te hebben via Canada met een vrachtboot terug.
Al na de eerste reis bleek dat ik zowel met sociale vaardigheden, talen, aardrijkskunde en vele andere zaken waarmee ik onderweg dagelijks was geconfronteerd mijn schoolkameraden ver vooruit was met als gevolg jaloerse reacties van klasgenoten en zelfs leraren.
Hoewel ik in die jaren veel schooluren heb gemist had ik een eindexamenlijst met verschillende tienen en niks onder de acht omdat ik wist waarvoor ik leerde en vooral vele dingen in de praktijk had geoefend.
Juist op de leeftijd van Laura leer je onderweg meer als je dingen dagelijks "moet" doen (talen; aardrijkskunde; rekenvaardigheid/wiskunde) om te overleven dan een scholier uren in de klas zit en huiswerk maakt en niet weet waar dat goed voor is. Ze zal zelf wel vaststellen waar haar tekortkomingen liggen (zo was het tenminste bij mij) en daar bij het leren rekening mee houden.
Waar ik wel bang voor ben is dat als ze na terugkeer weer naar een gewone school zal gaan dat ze van alle kanten gemobt wordt omdat ze met haar kennis en persoonlijkheid met kop en schouders boven haar medescholieren uitsteekt.
Als ze de reis succesvol voltooit is het ook de vraag of ze ooit wel naar een nederlandse school terugkomt want vele buitenlandse highschools/ colleges zien het als een grote eer/ reclame om zulke mensen zonder kosten aan een diploma te helpen.
Ze leert nu in iedergeval al meer dan op een gewone school. Op hoeveel scholen in nederland kun je eigenlijk je duikpapieren halen? En ik kan me voorstellen dat ze ook wel iets in haar "monsterboekje" geschreven is toen ze als maatje op de Stadt Amsterdam meegevaren is. Voor haar kennis van flora en fauna na die paar maanden reizen moeten waarschijnlijk zelfs biologieleraren in de wikipedia nakijken. Vakken als navigatie, meteorologie en radiocommunicatie staan op geen enkel havo leerplan..... maar daar moet ze wel goed in zijn om te overleven.
Ook was er hier kritiek te vinden op de technische uitrusting van haar boot. Dit is een van mijn specialismen en ik heb daar eens goed naar gekeken. Je hoeft alleen maar naar de sites van de sponsors te gaan om vast te stellen wat ze voor techniek aan boord heeft en dat blijkt meer en moderner te zijn als zelfs de duurste jachten doorgaans hebben. Ook is er voldoende reserve apparatuur aanwezig voor navigatie en communicatie. Wat meer is: Laura schijnt er ook nogeens spelend mee te kunnen omgaan. Hoeveel van haar leeftijdgenoten hebben deze kennis en vaardigheid?
Voor de mensen die zich verwonderen dat ze geen internet heeft: Dit zou wel mogelijk zijn maar kost een vermogen vanwege de satellietverbinding en zelfs grote cruise schepen hebben daar vaak nog problemen mee bij grotere deining. Korte textberichten via sattelliet zijn echter wel mogelijk. Laura kan dus alleen vanaf de boot internetten als ze in een haven een wireless verbinding heeft of via een intenetverbinding aan land.
Wat ik ook steeds weer in reacties teruglees is dat ze niets presteerd en alleen maar vacantie houd. In nederland is veelal verzwegen dat ze toch wel een (onofficieel) record gevestigd heeft als jongste zeiler die solo/ singlehanded van de azoren over de atlantische oceaan gezeild is. Veel van deze kritiek wordt volgens mij geschreven door mensen die al kotsen als ze met een roeibootje een sloot moeten oversteken!
Ook de reacties van die weekendzeilers op de nederlandse plassen mag je niet als norm nemen. Zeilen op de wereldzeen is toch wel iets anders en Laura is hier door haar vader volgens mij goed op voorbereid en zowel Laura als haar vader wisten waaraan ze begon.
Het wat het weer betreft gevaarlijkste stuk heeft ze op de atlantische oceaan al achter haar gelaten. Wat voor de rest van de reis een keuze tussen pest en cholera gaat worden is de te volgen route door de golf van Aden of rond de Kaap. De route rond de Kaap is niet alleen langer maar brengt ook de gevaren zoals storm en slecht weer mee. Als je deze gevaren afzet tegen de risico’s die haar schoolgenootjes in nederland lopen (breezertjes/ drugs/ loverboys/ verkeer) dan zit Laura toch wel erg veilig op haar Guppy en met de internationale gemeenschap van zeezeilers in de havens en op haar routes.
Ik lach me dood hoe Laura met de pers omgaat – ze heeft absoluut gelijk dat ze een groot deel van het journaille dat toch alleen maar probeerd haar negatieve sensatieberichten te ontlokken in de hoek zet. Veel van de problemen met de media zijn natuurlijk ook veroorzaakt ondat ze die mediafirma’s die aan haar reis geld wilden verdienen (om goede redenen) aan de kant heeft gezet. De buitenlandse pers is doorgaans veel positiever over Laura’s avontuur en men begint nu zelf te rechercheren ipv de negatieve nederlandse berichten klakkeloos over te nemen.
Indien ze deze “informatiepolitiek” volhoud kan ze als ze haar rondje succesvol heeft afgewerkt het reisverhaal bij opbod aan de media verkopen want dan heeft ze in die twee jaar meer beleefd en gezien als 99,99...% van de mensheid.
Dat ook een stelletje volwassen “devote” fans (die alles beter weten of met onnodige dingen willen helpen) haar op de zenuwen werken kan ik ook goed begrijpen en gelukkig weet ze ook daar van zich af te bijten. Ze heeft niet alleen zeebenen maar ze blijkt ook met twee benen op de grond te staan (nu even niet) als ze aan land is. Ik hoop dat dit zo blijft.
Over een paar dagen een nieuw avontuur...... het eiland Hiva Oa waar de in Belgie geboren chansonier Jaques Brel de laatste jaren van zijn leven doorgebracht heeft en waar hij ook begraven ligt.
Ik ben ook jaloers op Laura.... maar dan in positieve zin. Ik hoop dat ze in de komende tijd nog heel veel van de wereld kan zien voordat haar volwassen leven met alle stress begint!