Hij heeft de laatste tijd veel over doodgaan. Zegt hij net
quote:
Toby is nog veel te klein om dood te gaan. Pas als hij heeeeeel groot en heeeel oud is gaat hij dood, nu nog niet, daar is hij nog te klein voor, toch?
*slik*
Ik was dan wel zo eerlijk om te vertellen dat het helaas niet altijd zo gaat en dat het, hoe erg ook, soms ook gebeurt dat kinderen en babys doodgaan en dat dat heel verdrietig is.
Ben ik te eerlijk geweest?
We hebben laatst trouwens ook samen naar de dodenherdenking op TV gekeken op 4 mei.
Ik heb toen verteld dat het lang lang geleden oorlog was en dat er een hele slechte meneer was, een echte boef, die een hekel had aan veel mensen en dat er een hoop mensen heel veel pijn en verdriet hebben gehad in de oorlog. En elk jaar denken we daar weer aan en zijn we 2 minuten stil.
Ik vind het toch belangrijk dat hij dit soort dingen, op zijn niveau, te horen krijgt.
Per slot van rekening had hij zelf, als hij 70 jaar eerder geboren was, ook weinig kans gehad de oorlog (zonder kleerscheuren) door te komen...
Wat vinden jullie, ben ik te open naar hem toe?
Is het correct een bijna-kleuter beelden van de aardbeving in Japan te laten zien? Hem te vertellen over de gorte boeven van toen (Hitler0 en nu (binLaden) die recentelijk veel in het nieuws geweest zijn?
Hij vraagt veel en ik geef liever antwoord dan dat ik zeg dat hij daar nog te jong voor is. Vond ik vroeger ook altijd zo erg als ik doorhad dat er (erge) dingen voor me verzwegen werden.
Later als je groot bent, dat hoef je nog allemaal niet te weten, ben je veel te jong voor
Zul je zien dat ik met mijn goede bedoelingen de reden ben van zijn eventuele angsten en zindelijkheidsissues
[ Bericht 10% gewijzigd door Kersjes op 15-05-2011 10:31:25 ]
.... met gevoel voor drama....