Help, zij is mij vergeten

Hoi,

Ik weet niet goed hoe ik dit bericht moet structureren, mijn excuses voor als het verhaal rommelig is.

De korte versie is dat ik een vriendin heb met een flink aantal problemen. Zij is de in 40, zij is verliefd, houdt van mij, en wil en leven met mij. Ik ben mid 20, houd van haar en geef veel om haar, maar ik heb niet het gevoel dat ik verliefd ben en ik kijk niet uit naar een leven met haar.

Dit lijkt een relatief simpel probleem met een redelijk eenvoudig antwoord en ik hoor de dames al schreeuwen "klootzak, houdt haar niet langer aan het lijntje". Dit gaat niet werken en ik zal de relatie moeten verbreken. Helaas is de realiteit een stuk ingewikkelder. Ik vrees voor haar leven.

Problemen
Vrijwel alles in de korte versie is problematisch. Ten eerste kan ik haar niet "mijn vriendin" noemen ik heb haar nog niet eens in levende lijve ontmoet. Ze woont niet in Nederland en we hebben wel een aantal keren gekeken naar opties om elkaar te ontmoeten, maar tegelijkertijd zijn we beiden bang om elkaar te ontmoeten en bovendien is geld krap.
Ten tweede heeft zij een flink aantal problemen en om je een idee te geven gooi ik even een aantal uit: dissociatieve identiteitsstoornis, fibromyalgie, bipolair, eetproblemen, kan zeer slecht tegen stress, zelfdoding neigingen, automutilatie en nog meer. Automutilatie en zelfdoding neigingen zijn voor haar "oplossingen", bijvoorbeeld als zij zelf met een scheermesje pijn veroorzaakt, dan overtreft die pijn voornamelijk de emotionele pijn en pijn vanwege de fibro. Bovendien heeft zij, in tegenstelling tot andere pijn, wèl de controle erover en zelfdoding ziet zij als een mogelijkheid alle pijn te stoppen en om te voorkomen dat zij haar dochter iets aandoet (zoals haar eigen moeder dat in haar jeugd heeft gedaan). Een bijkomend probleem van de fibro is dat zij pijnstillers moet nemen. Zij heeft veel verschillende medicijnen gebruikt. Een medicijn dat goed werkte zorgde ervoor dat ze de hele dag high is en ze kon nauwelijks iets meer doen. De huidige pijnstillers zijn minder effectief maar zorgen weer voor ademhalingsproblemen bij haar.
Zij is verliefd op mij en zij houdt van me, de derde probleem is dat zij al ruim tien jaar met een andere man samenleeft en samen hebben zij een kind. Zij zijn nooit verliefd op elkaar geweest. Ze waren beide volwassenen hebben vergelijkbare interesses en vinden elkaar wel aardig en hebben uiteindelijk met elkaar gesetteld, "waarom niet?". Zij zijn niet getrouwd, maar zijn wel een officieel paar voor de wet die daar geldt.
Als laatste ben ik ook een probleemgeval. Ik heb zelf een aantal problemen, ik zit vast met mijn studie, ik heb geen baan, ik heb geen vrienden, ik heb geen contact met de buitenwereld. Ik woon thuis bij mijn ouders, zit elke dag thuis achter de pc op mijn kamer en ik ga alleen naar beneden voor lunch, koffie en diner. Vorige week was ik hier op het forum aan het browsen en toen kwam ik achter dat ik wellicht ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heb. Grappig genoeg voelde dat een beetje als een opluchting. Hoewel het niet door een dokter is gediagnosticeerd, ben ik er vrij zeker van dat dat het is en ik ben blij dat wat er met mij mis is een naam heeft. Misschien ben ik zielig aan het doen en excuses aan het maken voor alles wat er mis is. Oh well..

Recent gebeurtenis
Terug naar mijn verhaal. Afgelopen week is iets gebeurd en ik zit met een dilemma waarbij ik drie opties zie. Ik denk dat ik dit hier schrijf omdat ik graag wil horen wat anderen erover denken. Ik ga haar vanaf nu Z noemen, het is gewoon een letter die nu in mij opkomt. Alles was OK tussen ons totdat ik iets verkeerds zei. Z hing op op Skype en ik dacht dat Z naar boven zou gaan om op haar pc iets te gaan doen. Ik wachtte een half uur, drie kwartier, niets. Soms valt zij flauw vanwege haar lage bloeddruk dus het kan soms wat langer duren voordat ze terug is. Maar toen stuurde ze een bericht op Skype waaruit bleek dat zij boos was. Ik probeerde iets terug te zeggen maar dat maakte het alleen erger, dus ik dacht ik laat haar afkoelen. Enkele cruciale uren gingen voorbij en zij stuurde mij boos weer een bericht. Het komt erop neer dat wanneer zij overstuur raakt het snel uit de hand kan raken. Niets zeggen zou haar niet afkoelen, in tegendeel het maakte alles erger. Maar goed, op een gegeven moment was zij niet meer boos op mij, maar ze was heel anders, ze was afstandelijk.
Z vertrouwt mij niet meer, ze voelde zich in de steek gelaten toen ik haar liet afkoelen.

X, de beschermengel
Misschien vraag je je af hoe ik zit weet. Het verhaal wordt hier een flink minder geloofwaardig, maar goed. Ik introduceer nu X, een persoon die in Z leeft. Ongeveer 20 jaar geleden had Z een vriendin, en deze vriendin mishandelde Z. Bij een van de zware mishandelingen werd X geboren, X is precies zoals Z op dat moment wilde zijn. Waar Z in elkaar kroop terwijl ze geschopt en geslagen werd, probeerde X op te staan en terug te vechten. X is een alter ego. Ik weet hoe gek dit klinkt maar ik heb in de afgelopen anderhalf jaar veel gezien en gehoord, ik ben ervan overtuigd dat het niet slechts acteerwerk is. X doet en praat anders dan Z, het voelt echt aan alsof het een ander persoon is. Zo beschrijft X haarzelf ook. X is nog altijd zo jong als toen zij geboren is, X vertelt dat haar taak is om Z te beschermen. Ik kan X naar buiten roepen en dan heb ik regelmatig gedaan. Een voorbeeld is wanneer Z een overdosis pillen heeft genomen, ik roep X en vertel haar om de pillen uit te spugen. Een ander voorbeeld is dat wanneer haar pijnstillers haar ademhalingsproblemen geeft, Z vaak gaat liggen (terwijl ze juist moet zitten of beter zelfs staan en lopen), ik probeer haar aan te moedigen om te gaan zitten maar soms geeft ze het op. Dan roep ik X en dan probeert X het. Soms gaat het zo slecht dat ik X moet roepen om een ambulance te bellen. Helaas kan ik het niet voor haar doen. X praat soms met mij, zij vertelt mij hoe het met Z gaat, hoe ze voelt, wat ze denkt. Wij voelen ons daar schuldig over, het is alsof Z geen privacy heeft, maar communicatie is zeer belangrijk en wanneer ik weet hoe Z zich voelt of wat zij precies wil, dan kan ik precies hetgeen doen wat Z stabiel houdt (What women want, anyone?). Z denkt dat ik haar heel goed begrijp, misschien is dat zo, maar ik geef toe dat ik zeer veel fouten maak en X mij heel veel helpt door te vertellen wat er precies met Z aan de hand is. X heeft ook het vermogen het geheugen van Z te beïnvloeden. Ik ben verre van perfect en meerdere malen is Z zeer overstuur geraakt door mijn acties of mijn onvermogen om actie te ondernemen. X heeft regelmatig hele gebeurtenissen en zelfs hele dagen gewist of geblokkeerd. Soms zijn het dingen die ik heb gedaan soms zijn het externe dingen. Misschien is er meer uitleg nodig, maar ik weet ook niet hoe het precies zit, ik weet wel dat wanneer geheugen geblokkeerd wordt, Z het echt niet herinnerd tenzij ik actief haar geheugen probeer op te frissen.

Ik heb moeite met het wissen en blokkeren van geheugen. Aan de ene kant ben ik er blij mee als dat wat nodig is om Z te kalmeren. Aan de andere kant is het alsof haar leven gewist wordt. Ik heb het een keer met X erover gehad en vervolgens heb ik enkele maanden geleden met Z gesproken waarbij niets van haar geheugen werd geblokkeerd. Ik was, ... blij ... dat ik in gesprek was met Z, de in mijn ogen volwaardige Z, maar Z was zeer ongelukkig en liet mij weten liever niet alles te onthouden. Wat ik hiervan en van voorgaande gebeurtenissen heb geleerd is dat het geheugen niet gewist wordt, maar geblokkeerd of selectief "niet aanwezig". Ik kan het terugbrengen.

X is niet alleen
X is niet de enige alter ego. In het verleden waren er "velen" en ze kwamen vaak naar buiten, het was een chaos. In haar twintigen jaren heeft Z hulp gehad en heeft zij "het probleem verholpen". Tegenwoordig zijn er ongeveer 9 aanwezig. Ik heb met de meesten kennis gemaakt. Uitzonderingen zijn een baby, een ander spreekt alleen Spaans en een derde persoon heeft niet door dat hij een alt is. Ik heb het meeste contact met X, zij is de gene met als taak Z te beschermen. Daarnaast is er een ... C ... C wordt omschreven als een persoon die zeer veel op Z lijkt maar dan minder gevoelig voor stress en emoties. C is regelmatig "buiten" tegelijkertijd met Z, C helpt Z niet overstuur te raken. V is een andere key figure. V is een naamloze treinmachinist. V stuurt het complete entiteit vooruit, V bepaald wie van de personen naar buiten mogen komen. V heeft geen emoties en is onpartijdig, in principe komt V nooit zelf naar buiten.

Wis een persoon
In het verleden hebben V en X weleens besloten om mij te wissen. Ja, echt, mij. Ik verzette mij altijd er tegen. Ik ben zowiezo al een tegenstander van het wissen van geheugen. De eerste keer gebeurde ongeveer een jaar geleden, ik deed iets stoms, Z overstuur, totaal de controle kwijt, X's idee is om mij compleet te verwijderen. Immers als zij mij niet kent, kan zij niet overstuur zijn vanwege mij (!). En ja hoor, het werkte. Z werd wakker, kende mij niet, maar ze was gedesoriënteerd, maar wel kalm. Toch voelde zij zich raar en had zij het gevoel dat iets miste. Ik bleef bij haar en haalde haar geheugen terug. Zij wilde mij niet vergeten. Het kost veel energie om zo'n groot stuk geheugen te blokkeren, en ondertussen werd X een stip. Dat is een toestand waarbij een alter ego zich heel klein voelt, alsof zij een stip zijn, ze kunnen helemaal niets doen. Het is alsof zij vanaf de verte naar een film kijken. Een stip zijn, dat is een nachtmerrie voor elke alter ego, ze weten niet of ze ooit weer normaal zullen zijn. Vorig jaar was X ongeveer een week weg. In die week voelde Z zich ... alleen.. eenzaam, alsof er iets mist. Enkele maanden geleden besloot ook V een keer dat ik gewist moet worden. Ik geef toe dat ik fouten maak, en soms maak ik haar overstuur, soms is het niet echt mijn fout, of had ik het niet beter kunnen weten maar toch was het iets wat ik deed. Ik praatte met Z, ik wist haar te kalmeren, op dit moment was zij voornamelijk overstuur omdat zij mij niet wilde vergeten. V en X hadden namelijk Z vertelt dat zij mij zouden wissen. Z was overstuur, zei dat ze mij nooit wil vergeten, ik moest beloven dat ik haar zou laten herinneren als het toch gebeurt. Z wil niet leven als ik niet bij haar ben, en ze maakte duidelijk hoe zij het zou afmaken. "Normaal gesproken" doet ze het met haar pijnstillers, een overdosis is te verklaren als een ongeluk. Ik heb inderdaad een keer meegemaakt dat ze per ongeluk een dubbele dosis nam en naar een derde dosis greep. Ze kon echt niet herinneren of ze de pillen wel of niet had genomen en omdat de pijn zo hevig was ging ze er vanuit dat ze de pillen niet had genomen.
Haar pillen werken pas over een half uur, dus het is goed voor te stellen dat een overdosis per ongeluk kan plaatsvinden. Maar goed, Z is niet stom, ze wil niet leven maar ze wil ook niet dood, het verschil is wanneer zij niet wil leven en wèl dood wil, pillen zijn een soort van loterij, soms zoekt zij het randje op om over het randje te spieken, maar wanner zij echt dood wil, gaat zij niet falen. << Daar ben ik bang voor. Ik was dus met Z aan het praten en ik wist haar te kalmeren en ik overtuigde X om mij niet te wissen, dacht ik. Ik verzekerde Z dat er niets zal gebeuren en dat zij (inmiddels al 6 uur in de ochtend) toch maar even een dutje zou moeten nemen. 's Morgens om een uur of elf werd zij wakker, en guess what? Ik was gewist. Ik wist niet precies wat er aan de hand was, ik heb een tijdje zitten praten met Z uiteindelijk heb ik haar teruggebracht. Zelfs nu weet ik niet zeker of dat de juiste keuze was. Aan de ene kant had ik het haar beloofd, aan de andere kant hmmm... dit is toen zij wist dat ik niet verliefd op haar ben... ze weet dat ik van haar houd, en dat ik om haar geef, maar ik was niet verliefd op haar, en zij denkt dat ik niet bij haar wil zijn. hmmm ik .. .weet het niet... ik bracht haar terug.

Laatste wis?
Afgelopen week werd zij dus door mij overstuur, en sindsdien is het niet meer goed gekomen. Ze vertrouwt mij niet, is afstandelijk, ze denkt dat ik haar in de steek liet, ze gelooft mij niet, denkt dat alles een leugen is. Donderdag avond waren we nog op Skype, ik deed het rustig aan, ik wilde niet pushen, ik ging naar bed rond een uur of 12, zij was achter haar pc, maakte plannen voor een verjaardagsfeest/camping voor haar dochter ( waar zij op dit moment is). Ik had het gevoel dat ik haar kwijt was, maar we waren nog wel in contact, ik dacht dat wellicht tijd de wonden heelt of ... sja,.. ik weet het niet echt... ik weet eigenlijk niet hoe ik dit kan herstellen en of het überhaupt wel mogelijk is.
Ik mis haar zo erg, op een moment was zij nog vrolijk aan het praten, ik zeg iets verkeerds en *poef* ... ik ben haar kwijt. Maar goed, ik sliep en rond een uur of vier werd ik gewekt door X. X vertelde mij dat het helemaal niet zo goed gaat. Z leek kalm etc, maar ze was ondertussen van binnen erg overstuur. X vertelde verder dat ze denkt dat ze mij moet wissen, permanent deze keer. Ik dacht: "Nee, niet weer hè". Maar X vertelde dat ook Z dit maal mij wil vergeten. Ik heb toen nog een tijdje gepraat met X, ik dacht dat het beter ging, maar X vertelde dat X weg zal gaan nadat ze mij wist. Z weet namelijk dat ik met X praat, en Z weet dat X het ongedaan kan maken. Z wil ons beiden weg hebben zodat het permanent is. Ik probeerde X te overtuigen dat Z dit alleen maar zegt omdat ze op dit moment overstuur is, ze denkt niet helder. Ze heeft al sinds woensdagmiddag niet meer helder gedacht. Vervolgens praatte ik met Z, dat ging niet goed, mijn kalmerende woorden werkten averechts, Z sloot haar oren en fluisterde herhaaldelijk "stop go away, go away, go away" en tien seconden later hoorde ik een kenmerkende zucht. Z werd met een schrik wakker, gedesoriënteerd, en vroeg verbaasd "Who are you?".

Dilemma
Ik noem haar ZN(ieuw). Als het goed is is ZN gewoon Z, maar met alle geheugen mbt mij gewist. Maar, ik moet rekening ermee houden dat ZN wellicht iemand anders is, het is niet de eerste keer dat een alter ego de identiteit van Z aanneemt. Op dit moment ben ik er niet uit wat er precies aan de hand is. Vooralsnog praat ik met ZN met de gedachte dat het Z is, met mij uit haar geheugen gewist. ZN sprak dus vrijdagochtend met mij, ik was op dit moment overstuur, ik wist niet wat te doen. Moet ik haar terughalen? Waarom zou ik het willen en waarom niet? Hoe zit het met Z, is dit wat zij echt wil? Is zij gelukkiger (minder ongelukkig)?

Ik wil Z terughalen. Ik heb het gevoel dat dit niet echt is wat Z wil. Ik weet dat Z veel van mij houdt en zij wil mij nooit vergeten. Wat er is gebeurt is dat Z overstuur raakte en alles liep uit de hand, ik ben nog steeds mijzelf, ik geef onverminderd veel om haar. Ik wil dat zij veilig is en blijft. Hoewel ik nu weg ben het neemt niet weg dat haar pijnstillers haar ademhalingsproblemen geven, en er is niemand anders die haar direct helpt. Bovendien is X er ook niet meer, wie maakt Z nu wakker? Wie helpt Z wanneer zij het zelf op geeft? Wie belt de ambulances? Hoewel ik weg ben, neemt het ook niet weg dat zij nog steeds bipolair is, zij is ongelukkig en depressief. Ik was niet de reden voor de automutilatie en ik was zeker niet de reden voor haar zelfdodingsgedachten. Die dingen blijven, wie is er nu om haar te helpen? Niemand. Ik ben zeer ongerust, ik wil dat zij veilig is. Ik weet dat zij geen professioneel hulp wil, zij heeft het gehad, zij wil het niet, het maakt alles erger, het zorgt voor meer stress, vooral wanneer de doktoren haar behandeld als een dom mens.
Ik was er voor haar, ik kan (nu nog) er voor haar zijn. Ik wil haar terughalen.

Maar waarom heb ik het nog niet gedaan? Ik ben er niet zeker van. Wij hadden een sterke band en Z deelde alles met mij, en omdat ik zoveel van haar weet en ik haar zo goed ken, ze voelde zich veilig bij mij, dat alles maakt mij juist DE persoon die haar het meest pijn kan doen. En ik weet dat ik dat doe soms. Soms is het iets stoms, zoals wanneer zij boos is en ik ben bang met haar te praten. Maar waar Z dagelijks aan dacht is dat zij een leven met mij wil, ze ziet niet precies hoe, maar ze denkt dat het wel gaat werken als wij ervoor kiezen. Helaas weet zij ook dat zij niet mijn droomvrouw is. Ze neemt mij niet kwalijk, ik kan er immers niets aan doen dat ik iets niet voel, dat ik iets mis. Maar het maakt haar wel zeer ongelukkig. Door elke dag met mij te zijn wordt zij elke dag herinnerd aan het feit dat zij de foute man had gekozen, te vroeg gesetteld, er is wel degelijk iemand die beter is. Ik maak haar blij, en ik maak haar verdrietig tegelijkertijd. Is dit de uitweg voor mij?

Maar wat als ZN niet Z is? Misschien is Z een stip, of zit zij gevangen en heeft ZN de touwtjes in handen. Weet ZN echt niets over mij of is zij aan het acteren? Ik ben zo bang dat zodra ik dit loslaat ik een naar bericht over haar krijg, je weet wel wat ik daarmee bedoel.
Ik weet, dat wanneer het gebeurd, het niet mijn fout is. Zowel Z, X and C hebben mij dat meerdere malen verteld. Dat neemt niet weg dat ik denk dat dat de worst case scenario is. Ben ik egoïstisch dat ik haar in leven wil houden? Ze is altijd in pijn, zou het niet een opluchting voor haar zijn als dit alles gewoon voorbij gaat? Ik ben bang dat wanneer het gebeurt, dat mijn leven in elkaar stort. Z is de enige persoon met wie ik contact heb buiten mijn directe kring van familieleden (die overigens niet blij met mij zijn, ik werk niet en zit elke dag thuis). Ik weet dat het ieder moment kan gebeuren, is dat waarop ik zit te wachten? De ene keer dat de ambulance te laat komt? De ene keer dat zij haar keel doorsnijdt in plaats van sneetjes in haar armen, buik of dijen? Of moet ik de rest van mijn leven bij haar blijven en het zo lang mogelijk uitstellen? Dat wil zij mij niet aan doen, haar optie is om het dan gewoon te doen zodat ik verder kan met mijn leven.

Woensdag gebeurde het, donderdag was zij afstandelijk en vrijdag is zij mij vergeten. ZN klinkt vrolijker. Het voelt alsof zij mij echt niet kent. Maar ik heb haar wel verteld wat er aan de hand is, ik heb het haar uitgelegd dat zij ervoor koos mij te vergeten. ZN vindt dat het niet als haar klinkt, ze vergeeft mensen, ze zou dit niet zomaar doen. Ze voelt wel raar en op een gegeven moment probeerde ze zich te herinneren en ze voelde paniek en pijn alsof haar ingewanden van binnen werden opgezogen. Op dit moment voelt zij zich schuldig dat zij iets is vergeten, ze vraagt zich af of er andere dingen zijn die zij is vergeten. ZN wil mij helpen, maakt zich zorgen over mij, maar ik voel dat het meer afstandelijk is dan Z ooit is geweest. Is dit Z? Probeert zij gewoon meer afstandelijk te zijn? Ik heb ZN horen huilen. Zij wist niet dat ik het kon horen. Waarom huilt ZN? Kent zij mij wel ? Misschien. Misschien ook niet, geheugen is geheugen, X heeft altijd verteld dat gevoelens ingewikkelder zijn en ze zijn niet zomaar te wissen.

Op dit moment zit ZN op een camping, de kinderen slapen, morgen is het kinderfeestje voorbij en ZN gaat weer naar huis. Het heeft haar zoveel energie gekost, maar voor haar dochter wil ze alles doen, en het is het waard. Morgenavond of maandag, dan moet ik een keuze maken. Wellicht kan ik de keuze uitstellen, maar ik weet het niet. Wat moet ik doen? Zal ik Z terughalen? Zal ik haar geheugen zo laten? Zoja, blijf ik contact houden met ZN? Of neem ik deze uitweg en verbreek langzamerhand de contact? Ik mis Z erg. Ik vrees nog steeds voor haar leven.

Als er dingen onduidelijk zijn, dan wil ik graag wat meer uitleg geven.

Ben bezig met een reply

quote:

Op zondag 8 mei 2011 01:23 schreef liesje1979 het volgende:
Ok het hele verhaal gelezen. Waar ik vooral benieuwd naar ben is hoe ze een leven met jou samen zag. Ze zou dan naar Nederland komen ofzo? Heeft ze je gevraagd om geld over te maken voor een ticket? Want die kant lijkt het wel op te gaan en het lijkt op een sterk staaltje manupilatie. Allereerst moet je kappen met je schuldig voelen, ieder mens zegt wel eens iets verkeerds en ik zou wel een voorbeeld willen, want kan het mij niet voorstellen dat het allemaal zo erg is wat je hebt gezegd, je praat erg liefdevol over haar. Daarnaast heb ik wel een beetje kennis over MPS en het verhaal komt op mij erg sterk over. Het "wissen"klinkt als een slechte science fiction en het "poef" hier een nieuw alter ego is ook wat vreemd. Alter ego's ontwikkelen zich doorgaans niet op commando.
Als laatste, die strepen op haar armen. Ooit heeft een psychiater mij eens verteld toen ik mij zorgen maakte om datsoort strepen op iemands armen: Luister, het zijn slechts aandachtsstrepen. Dat ze je ze laat zien zegt al genoeg. Dat ze bewust voor de cam een dubbele dosis pillen neemt zegt ook wel iets, Maar goed, ik snap dat je dat allemaal niet wil geloven.

Als ik ongelijk heb, hoop ik dat je haar kan helpen. Als ik gelijk heb hoop ik dat er tenminste een paar alarmbellen afgaan als ze je om geld vraagt.

Ze zag een leven samen waarbij of ik naar haar toe ga of zij naar Nederland, en wij samen iets kleins huren. Ze heeft mij nooit om geld gevraagd, wel weet ik dat zij geldproblemen hebben. Facturen die blijven liggen, met hoge administratiekosten die steeds maar oplopen. Zowel zij als haar man zijn zeer slecht met het openen van brieven en het regelen van zaken. Alles stapelt zich op, hun huiskamer ziet er uit als een vuilnisbelt. Inmiddels zijn de schulden teruggelopen. Haar ouders zijn rijk, ze krijgen regelmatig geld om de schulden af te betalen, maar het is zeer stressvol voor haar om haar ouders om geld te vragen. Er is mij nooit om geld gevraagd.

Het was woensdagmiddag ze maakte zich klaar om even rustig een spelletje te spelen en te relaxen. Ze had nog een donderdag en een vrijdag om een verjaardagsfeest te plannen om vervolgens 2 dagen ermee bezig te zijn. Met fibro is een dag vol activiteiten al zeer zwaar, laat staan 4 dagen op een rij Ze had even tijd nodig om te relaxen, maar ik vroeg haar om "even" snel iets voor mij te doen.
En dat was nadat ik haar 2 uur bezig had gehouden met iets anders.
Het is overigens niet zozeer dat ik iets verkeerds heb gezegd, maar meer dat ik in de uren daarna haar alleen liet. Ze was overstuur en dat werd alleen maar erger door haar te negeren. Ze voelde zich verlaten. Zij kan zeer snel escaleren, daarom heeft zij ook oxazepam.

Het blokkeren van geheugen klinkt inderdaad heel raar, maar ik heb het verschillende keren zien gebeuren. Een sterke voorbeeld is van ongeveer een jaar geleden, ze had ruzie met haar man, even later besloot hij het goed te maken met seks. Zij wou niet, hij drukte haar op de vloer en verkrachtte haar. Zij was... in een zeer slechte toestand de dagen daarna. Het was een lastig situatie, zij wilde dood, ze was hysterisch, uiteindelijk besloot X om ervoor te kiezen het gebeuren in het geheugen te blokkeren. Stel je voor, op het ene moment praat je tegen iemand die hysterisch aan het huilen en schreeuwen is, een ander moment zegt een kalme stem "This isn't working, I think we have to try to erase it from her memory", en vervolgens wordt zij kalm wakker en praat over gebeurtenissen die de zondag daarvoor alsof ze net gebeurd zijn. Ik weet hoe gek dit klinkt, ik heb er geen andere verklaring voor, tenzij zij een kei van een actrice is.

Alter ego's ontwikkelen ze zich inderdaad niet zomaar, X was de laatste en dat was zo'n 20 jaar geleden. Zij is ook niet zomaar onstaan denk ik. Haar vriendin mishandelde haar regelmatig, maar op de dag dat het gebeurde, was kwam haar vriendin erachter dat ze zwanger was. Zij sloeg haar in haar buik, gooide haar van trappen af, schopte en sloeg Z het ziekenhuis in. Zij dacht dat ze dood ging, dat was het moment toen X "werd geboren". Ook de anderen zijn ontstaan uit traumatische gebeurtenissen, ik heb een redelijk idee van wanneer en wat er gebeurde, maar ik wilde haar niet teveel erover laten praten want elke keer als ze dat doet herleeft ze die dingen.

Aandacht, dat was ook het eerste waar ik aan dacht. Maar als je er meer over leest ook van mensen die het zelf doen, voor sommige mensen is het niet voor de aandacht, maar gaat het meer om de pijn, de scherpe pijn overtreft alle andere pijn, en zij heeft totale controle over wanneer de pijn begint en stopt. Zij heeft mij aandacht, meer of minder strepen verandert niets daaraan.

Dat ze soms dingen doet voor aandacht, ik geloof je. Maar de overdosis pillen neemt ze niet zomaar. Het is misschien lastig te begrijpen dat iemand zowel niet wil leven en ook niet dood wil.
Het niet willen leven is eenvoudig, maar om dan daadwerkelijk er een eind aan te maken is een grote stap verder. Ze wil niet alleen zijn als ze het doet. Wie wil er nou alleen sterven? Ze wil ook dat het overkomt als een ongeluk (voor haar dochter). Pillen zijn dan "perfect", ze slikt een flink aantal pillen, belt mij op, vraag mij om gewoon even bij haar te zijn terwijl zij in slaap valt, en ... nooit meer wakker wordt. Tuurlijk, alarmbellen gaan bij mij rinkelen, en sure het is aandacht die ik geef. Maar als ik niets had gedaan zou ze er niet meer zijn. Het is toch wel jammer dat ik hier zover slechts 2 serieuze reacties heb gekregen, waarvan 1 via PM. Vrijwel iedereen hier zou haar laten stikken, ik vraag me af of ze zelf tegen haar dochter willen zeggen "sorry maar je moeder was een hopeloos geval".

Bedankt voor je waarschuwing, geld krijgt ze van mij niet.
Het enige wat ik kwijt ben is tijd, en dat kost me vrijwel niets.

Ik probeer iemand te helpen die hulp nodig heeft, weet je zeker dat ik degene ben die gek is? Of moeten jullie je misschien toch schamen en wat meer om de medemens geven.

De persoon die mij een PM heeft gestuurd heeft ook iemand geholpen met MPS, mijn complimenten aan hem.

Ik zou graag wat meer reacties willen zien over hoe jullie denken haar te kunnen helpen, ipv te zeggen dat zij en ik hopeloze gevallen zijn.

Thanks.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 03:06 schreef liesje1979 het volgende:

[..]

Dat ze het noemt en dat ze aangeeft dat het zoveel stress oplevert is al best vreemd. Ze weet dat jij veel om haar geeft en niet zou willen dat zij zich rot voelt. Ze is je aan haar aan het binden en het lijkt haar erg goed te lukken.

Mja, vrijwel alles geeft haar stress. Maar je kunt je wel voorstellen dat het extra stressvol is om eerst over de helft van de wereld te verhuizen en daarna je ouders om geld te vragen. Vooral als een van die ouders je als kind jarenlang heeft mishandeld.
Maar je hebt wel gelijk, zij heeft mij aan haar gebonden. Wat nu? Gewoon de contact verbreken met een psychisch onstabiel en zeer depressief persoon met zelfmoordneigingen?

quote:

Volgens mij had ze gewoon geen zin en zei ze dat ze wilde relaxen, toen je nog even aandacht vroeg (dat moet kunnen als vriendje) werd ze boos. Ze voelde daarna dat dat je wel eens kon afstoten dus draaide ze het op dat je haar negeerde zodat je je schuldig voelt. Ze vraagt noabene om rust, doe je dat is het ook niet goed.

Hmmm ja, dat kan kloppen. Neemt niet weg dat ze hysterisch werd en zo afstandelijk. We hebben nu veel minder contact.

quote:

Ik denk inderdaad dat het een kei van actrice is.

Toch geloof ik niet dat het acteerwerk is.

quote:

En uit wel trauma is NZ ontstaan?

ZN is waarschijnlijk gewoon Z. Ik noem haar ZN omdat ze toch anders aanvoelt, en ik rekening houdt dat het wellicht een alter ego is, ofwel een bestaande alter ego die haar identiteit aanneemt, en inderdaad een onwaarschijnlijke geval waarbij het een totaal nieuwe alter ego is. De traumatische gebeurtenis zou eventueel het verliezen van mij, de enige persoon met wie zij ooit zo openlijk over ALLES heeft gepraat. Ze vertrouwde mij, vertelde mij alles, en ik liet haar in de steek.
Speculatie. Ik denk dat het gewoon Z is, maar dan zonder enige geheugen over mij. En ik weet hoe absurd dit alles klinkt.

quote:

Pas wanneer ze het stiekem zou doen moet je je zorgen maken.In deze context.

Ja, maar het kan ook echt zijn. Ik wil niet degene zijn die achteraf denkt "shit het was echt en ik had het kunnen voorkomen."
Mijn tijd/aandacht kost me vrijwel niets, elk leven is ... kostbaar.

quote:

Heel simpel, als ze van je houdt en toch zelfmoord wil plegen zal ze het niet voor je neus doen. ze zal je geen pijn willen doen.

Het probleem is dat wat ze ook doet, ze mij pijn doet. Zij wil niet dat ik net als haar eindig, samen zijn met iemand en dan achteraf zoveel spijt hebben dat je de verkeerde had gekozen, dat je eigenlijk zeer ongelukkig bent met je keuze.
Dit is dan een derde optie waar we het niet over hadden. Ze kent mij op dit moment niet. Ipv zelfmoord om mij los te maken, of mij mee te slepen, gewoon mij vergeten en loslaten. Een probleem hierbij is dat ze de keuze om mij te vergeten voor haarzelf maakte. Mij vergeten is een oplossing voor haar directe probleem. Hoelang werkt dit? Straks herinnert zij zich mij weer over... een paar weken en heeft dan ongelofelijk veel spijt, raakt in een diepe depressie en besluit het toch maar eens het af te maken. Uiteraard is het dan niet mijn fout, en ik kan er ook niets aan doen, neemt niet weg dat het mij verschrikkelijk hard zal raken.

quote:

Nee ik denk niet dat je gek bent, ik denk dat je blind bent van verliefdheid en dat hebben we allemaal wel eens. Wel denk ik dat zij daar schandalig misbruik van maakt en dat spijt mij.

Zij vindt dat ook, en ze voelt zich zo schuldig erover. Ik maak haar blij en verdrietig tegelijkertijd.

Dank je voor je reactie.