Zelfmoord - Deel 2

mijn reactie op een van de laatste posts.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:35 schreef Samzz het volgende:
Alle redenen om iemand te stoppen komen voort uit liefde. Iemand niet kunnen missen. Als het familie/vrienden betreft, tenminste.

Maar blijkbaar is dat egoïstisch.

ja, want jij kan hem niet missen. maar hij jullie wel, anders was hij niet gegaan. is dat dan slecht of verkeerd om hem proberen om te praten? nee.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:37 schreef IceBeach het volgende:

[..]

Je gebruikt liefde om alles maar goed te praten. Ik probeer het alleen even in een ander daglicht te zetten.

Wat praat ik allemaal goed dan? Ik praat alleen iemand proberen te redden goed.

Is dat echt iets walgelijks? Zou jij ja en amen zeggen als je beste vriend je verteld dat ie zelfmoord gaat plegen? Zou jij erbij gaan staan en ernaar kijken?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:39 schreef Under_Score het volgende:
mijn reactie op een van de laatste posts.

[..]

ja, want jij kan hem niet missen. maar hij jullie wel, anders was hij niet gegaan. is dat dan slecht of verkeerd om hem proberen om te praten? nee.

Nou dan? Laat mij dan lekker proberen diegene om te praten. Er is altijd kans dat hij/zij de waarde van het leven wél inziet. En ja, ik ken ze.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:36 schreef Samzz het volgende:

[..]

Als het zo logisch is wat ik post, waarom snap je het dan niet? En ik doe niet alsof het opzienbarend is, ik geef juist aan dat het logisch is dat je iemand wilt stoppen.

Ik denk dat er maar weinig mensen zullen zijn die beamen dat iedereen verplicht is toeschouwer te zijn doordat de ander nalatig is. Daarnaast is dit topic geplaatst waarbij mensen terugkijken op een geslaagde zelfmoordpoging en hierbij de stelling werd gebracht dat een zelfmoord(poging) egoïstisch was en hierdoor de kijk op persoon zeer negatief zou moeten beïnvloeden. Hierdoor kwam je post niet helemaal logisch over.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:41 schreef Kabolter het volgende:

[..]

Ik denk dat er maar weinig mensen zullen zijn die beamen dat iedereen verplicht is toeschouwer te zijn omdat de ander nalatig is. Daarnaast is dit topic geplaatst waarbij mensen terugkijken op een geslaagde zelfmoordpoging en hierbij de stelling werd gebracht dat een zelfmoord(poging) egoïstisch was en hierdoor de kijk op persoon zeer negatief zou moeten beïnvloeden. Hierdoor kwam je post niet helemaal logisch over.

Volgens mij loopt iemand weerhouden van een zelfmoord poging er ook steeds doorheen. Dat zou egoïstisch zijn. Maar ik kan het ook mis hebben.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:45 schreef IceBeach het volgende:

[..]

Je wil iemand redden die niet gered wil/kan worden. Als een goede vriend van mij zelfmoord zou willen plegen, zou ik het proberen te begrijpen en als ik weet dat het niet zo maar een impulsieve daad is, dan zou ik hem niet gaan dwingen om maar te moeten leven. Het is dan zijn keuze en dat heb ik te respecteren.

Als je partner je wil verlaten dan moet je dat uiteindelijk ook accepteren, hoeveel je om hem/haar geeft. Je kan iemand niet dwingen.

Ik snap wel dat je graag iemand wil redden, maar ik kan me genoeg situaties indenken dat dat gewoon niet (meer) kan.

Maar ik zeg toch ook nergens dat ik iemand wil dwingen? Je legt me nu allemaal woorden in de mond die ik nooit heb gepost.

Ik zou het PROBEREN. En ik zie heel goed in dat het niet altijd kan, die situatie heb ik ook meegemaakt.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:43 schreef Samzz het volgende:

[..]

Volgens mij loopt iemand weerhouden van een zelfmoord poging er ook steeds doorheen. Dat zou egoïstisch zijn. Maar ik kan het ook mis hebben.

Je kan zomaar gelijk hebben, heb het echter zelf nog niet zo gezien.

Ik denk op dit moment dat jij het topic selectief hebt gelezen. Er werd gezegd dat zelfmoord egoïstisch zou zijn omdat problemen opgelost kunnen worden en diegene die zelfmoord pleegt zich er wel heel makkelijk vanaf maakt.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:47 schreef Kabolter het volgende:

[..]

Je kan zomaar gelijk hebben, heb het echter zelf nog niet zo gezien.

Ik denk op dit moment dat jij het topic selectief hebt gelezen. Er werd gezegd dat zelfmoord egoïstisch zou zijn omdat problemen opgelost kunnen worden en diegene die zelfmoord pleegt zich er wel heel makkelijk vanaf maakt.

Juh, over dat onderdeel heb ik ook mee gediscussieerd.

Ik vind het sowieso niet egocentrisch, als je zo diep zit dat je gewoon dag in, dag uit dusdanig weinig plezier in het leven hebt dat je liever dood bent kun je zo iemand toch moeilijk 'verplichten' om maar te blijven leven omdat ie ook nog familie en vrienden heeft die het er moeilijk mee zullen hebben.

Velen kijken naar dergelijke situaties alsof die personen met een psycholoog, een gesprek met een goede vriend of wat intensiever contact wel weer de lol inzien van het leven, maar zo simpel ligt het niet.
Zo simpel denken velen ook al bij depressiviteit, ach ga gewoon leuke dingen doen, maak je geen druk en geniet en hoppa de klachten zijn weg.
Moet toegeven dat ik ook een tijd zo gedacht heb, 'gewoon' die knop omzetten en positief denken, maar als je eenmaal in een dergelijk spiraal komt merk je pas hoe verdomde moeilijk het is om daar weer uit te komen.

Het is voor een buitenstaander gewoon niet voor te stellen hoe bijzonder kut het is/moet zijn om dagelijks te moeten leven zonder dat je daadwerkelijk leeft omdat alles je tegen staat, je gewoon niet meer kan/wil en op bent.
En natuurlijk, je hebt erbij die na verloop van tijd wel weer genieten van het leven en een ommekeer maken en gelukkig maar.

Maar als je jarenlang depressief bent, gewoon niet kunt genieten van het leven en alles je tegenstaat, dan vind ik het absoluut niet egoïstisch om er uiteindelijk uit te stappen.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:52 schreef Lastpost het volgende:
Ik vind het sowieso niet egocentrisch, als je zo diep zit dat je gewoon dag in, dag uit dusdanig weinig plezier in het leven hebt dat je liever dood bent kun je zo iemand toch moeilijk 'verplichten' om maar te blijven leven omdat ie ook nog familie en vrienden heeft die het er moeilijk mee zullen hebben.

Velen kijken naar dergelijke situaties alsof die personen met een psycholoog, een gesprek met een goede vriend of wat intensiever contact wel weer de lol inzien van het leven, maar zo simpel ligt het niet.
Zo simpel denken velen ook al bij depressiviteit, ach ga gewoon leuke dingen doen, maak je geen druk en geniet en hoppa de klachten zijn weg.

of erger nog, prop er wat pillen in en voila, genezen. zo werkt het niet.

maar dat is dus wat ik probeer te zeggen, ik ben alleen niet zo goed met woorden.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:56 schreef Under_Score het volgende:

[..]

maar dat is dus wat ik probeer te zeggen, ik ben alleen niet zo goed met woorden.

Ik ook niet m.b.t dit onderwerp, iets te dicht bij huis zullen we maar zeggen.

Zelfmoord...........

Een paar keer in mijn leven het van dichtbij meegemaakt.
Van iemand die het ook echt gelukt is tot mensen die dichtbij mij staan en waarvan het gelukkig niet gelukt is.

Ik heb zelf ook de laatste 10 jaar een heel turbulent leventje gehad met veel meer dieptepunten dan hoogtepunten.
Toch zal ik nooit overwegen om er een einde aan te maken.
Weet ook niet wat het is om in een depresse te raken, te zijn.
Weet wel wat het is om een moeilijk leven te hebben.
Toch kan ik gelukkig steeds weer opnieuw opkrabbelen

Dus nee van mijn kant uit kan ik het niet begrijpen maar dat is mijn kant.
Ik zit niet in een depressie, ik heb geen stemmen in mijn hoofd, ik denk niet de hele dag dat er geen hoop meer is voor een betere toekomst.
Ik sta erachter als iemand besluit om niet meer te willen leven.
Wie ben ik om diegene tegen te houden, zelf al gaat het om je naaste.
Waarom zou diegene moeten bedenken dat het voor de achterblijvers te moeilijk is.
Sorrie maar als je alleen daarvoor moet leven, stelt je leven toch echt niks meer voor.

Doe het alleen niet zo dat andere mensen er een trauma van overhouden.
En over je nabestaanden goed achterlaten..........denk als je eenmaal zover bent dat je dat ook niks meer interresseerd.

Het heeft voor mij wel nog een andere zijde waar ik dan anders over denk.
Ik zal natuurlijk voor iedereen waarvan ik denk dat ik hem of haar kan helpen om het niet door te zetten helpen.
Maar ik zou ook helpen om iemand die rust te geven, zelf als het je partner is.
Alleen als je kind met deze gedachte speelt ,uitspreekt,wil doen, tsja hoe hypocriet het dan ook is,dan gaat alle bovenstaande voor mij opeens niet meer op.
Ik denk bij alle kinderen niet! Al kunnen kinderen ook heel erg in een depressie zitten.

[ Bericht 1% gewijzigd door candygirl op 07-05-2011 23:06:06 ]

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 23:01 schreef Techno het volgende:

[..]

Helemaal mee eens.

_{En ook al zou je niet jarenlang depressief zijn geweest, het recht op zelfbeschikking is een groot goed. Misschien wel het grootste goed dat de mens kent. Erg egocentrisch dus om anderen dat grondrecht te willen misgunnen.}

Ik ben het in zekere zin met je eens. Maar waarom is een persoon die probeert iemand tegen te houden meteen de egoïst? Is het niet logisch dat je iemands leven probeert te redden?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 23:07 schreef Techno het volgende:

[..]

Ik zou de ander wel proberen te overtuigen om het vooral níet te doen. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik het een onvervreemdbaar recht voor iedereen vind om op zijn eigen manier ten gronde te gaan.

Oh, maar dat vind ik ook

Maar sommigen doen het hier overkomen alsof het een schande is dat je iemand probeert te overtuigen het niet te doen.

Bij mij is het heel dubbel omdat ik 2 kanten gestaan heb, ben iemand geweest die suicidaal gedachtes had (gelukkig nooit gedaan maar wel voor in behandeling geweest)en poosje terug een vriend verloren aan zelfmoord en de nabestaanden is het gewoon heel moeilijk.
Het is zo ongrijpbaar . Hij heeft het wel eens tegen me gezegd in een dronken huilerige bui maar dat nam ik toen aan als dronkemanspraat omdat je eigenlijk gewoon niet uit wilt gaan dat iemand die je kent dat gaat doen.

Ik kan begrijpen van mensen die hem proberen om zouden te praten begrijpen, maar ik heb wel ook zoiets van iemand die het echt wil doet het toch wel, je kan misschien die poging op dat moment hebben voorkomen, maar als ze echt willen doen ze het toch.

Na Leon's dood heb ik wel vaak gehad dat hij hetzelfde had gedaan als ik hulp had gezocht en juist zijn suicidale gedachtes hebben overwonnen , want dat was eigenlijk toch iets wat ik als vriend hem gewoon echt had gegund.
Het was een ontzettende lieve jongen als vriend, die echt voor je klaar stond en altijd voor je wilde zijn, wat hem juist speciaal maakte, het is alleen jammer dat die zichzelf en zijn waarde niet inzag waardoor het zo eindigde.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 23:12 schreef Techno het volgende:

[..]

Dat dacht ik al ja.

Aan de andere kant zijn er hier ook genoeg die doen overkomen dat alleen de zelfmoordenaar per definitie degene is die egocentrisch bezig is. Alleen maar omdat zij dan in hun gevoel _{of wat dan ook} worden gekrenkt.

Die zijn er ook ja. En dat is ook niet juist.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 23:04 schreef Samzz het volgende:

[..]

Ik ben het in zekere zin met je eens. Maar waarom is een persoon die probeert iemand tegen te houden meteen de egoïst? Is het niet logisch dat je iemands leven probeert te redden?

Dat vind trouwens ook niet egoïstisch maar getuigd gewoon van liefde voor diegene en dat zou ik uiteindelijk ook doen mocht een naasten van mij met een dergelijke mededeling komen.
Zelfs wanneer ik al jaren zou weten hoe diegene zich voelt, puur een menselijke reactie denk ik om ervoor te vechten om iemand te behouden waar je om geeft.

Ik vind het wel een bijzonder lastig onderwerp om over te praten omdat ik zelf al van jongs af aan met dergelijke gevoelens rondloop.

Ik vind inderdaad uit hoofd proberen te praten niet egoistisch , maar gewoon een teken dat je om degene geeft en het niet wilt en juist voor hem wilt dat die uit de problemen komt.
Helaas is dat vaak niet genoeg voor degene die met die strijd zit.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:52 schreef Lastpost het volgende:
Ik vind het sowieso niet egocentrisch, als je zo diep zit dat je gewoon dag in, dag uit dusdanig weinig plezier in het leven hebt dat je liever dood bent kun je zo iemand toch moeilijk 'verplichten' om maar te blijven leven omdat ie ook nog familie en vrienden heeft die het er moeilijk mee zullen hebben.

Velen kijken naar dergelijke situaties alsof die personen met een psycholoog, een gesprek met een goede vriend of wat intensiever contact wel weer de lol inzien van het leven, maar zo simpel ligt het niet.
Zo simpel denken velen ook al bij depressiviteit, ach ga gewoon leuke dingen doen, maak je geen druk en geniet en hoppa de klachten zijn weg..

Maar als je jarenlang depressief bent, gewoon niet kunt genieten van het leven en alles je tegenstaat, dan vind ik het absoluut niet egoïstisch om er uiteindelijk uit te stappen.

Dit. Ik heb ook een hele tijd rondgelopen met die gedachten, en ook uiteindelijk een paar keer op 't punt gestaan om er een einde aan te maken.. Ik heb ook echt 100 x aan moeten horen; 'Ga gewoon leuke dingen doen, zoek afleiding, dan is het zo weg.' Zo werkt het niet, mensen. Áls het zo zou werken, was dat hartstikke mooi geweest, en waren er een hoop minder depressieve mensen.

Uit het hoofd praten heeft in de meeste gevallen toch geen zin. 'Interessante' docu hierover:
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Bridge_%282006_film%29
http://www.thebridge-themovie.com/new/index.html

Uit het andere draadje wat hier over loopt.

Zelfmoord plegen lijkt me eerder een eenzame daad dan een egoïstische.

Als je zeer depressief bent,geen toekomst meer ziet, misschien altijd pijn hebt ....
(En voor de mensen die denken dat ze nooit depressief zullen worden.......het kan IEDEREEN overkomen óók U)

Ik was ijzersterk, was tevreden met mijn leven en met mezelf.(eigenlijk was ik wel een beetje trots op mezelf, op wat ik met hard werken en doorzetten had bereikt). En toen kreeg ik een ongeluk. PATS in één dag mijn hele leven 180 graden gedraaid. Ik kon niets meer, niet werken,niet denken, niet consenteren, mijn hobby's.....zelfs de was op hangen ging niet meer.Ik was beland in een grijze zeepbel. Gevoelens had ik niet meer, als mensen tegen me spraken hoorde ik ze wel, maar verstond ze niet.Mijn leven was voorbij, alles grijs , ik was een zombie geworden.

Het idee om onder een vrachtwagen te lopen of onder een trein werd aanlokkelijk.
De enige reden waarom ik dat niet deed was omdat mijn toen vriend, nu man bij mij in mijn huis woonden, als mijn officiële erfgenamen hadden gewild, zouden ze hem het huis uit kunnen zetten, en dat gunde ik hem niet.

Na verloop van tijd kwam ik er achter dat de gedachte over zelfmoord het hevigst waren als ik ongesteld was, en besloot daarom dat ik die gedachte daarom niet serieus moest nemen.

Na een aantal jaren leerde ik accepteren dat mijn oude leven voorbij was en nooit meer terug zou komen.
Ik ging weer kleuren zien, kreeg weer gevoelens en werd zonder medicijnen of therapeuten weer IK.
Anders dan dat ik was, maar niet slechter.

En nu na al die jaren, heb ik een heel ander leven opgebouwd. Ik ben geëmigreerd ( wat ik waarschijnlijk nooit had gedaan als ik dat ongeluk niet had gehad) en leef een fantastisch leven.
Zo werd iets heel negatief uiteindelijk toch iets heelpositiefs

B.t.w. niemand wist dat ik zo dacht, en al hadden ze het wel geweten dan hadden ze er niets aan kunnen veranderen omdat ik ze wel hoorden, maar niet verstond, alles wat mensen zeiden ging langs me heen, raakte me niet.....snap je.

Ik heb niet het gehele vorige topic doorgelezen, dus vergeef mij als ik met dingen aankom die al 1000 maal zijn gezegd, maar dit is mijn mening:

Zoals gezegd is 99% van de zelfmoorden een schreeuw om aandacht, volgens mij klopt dit cijfer wel. Meestal, als je zelfmoord pleegt, is dat omdat je niet meer de liefde voelt van al die mensen die voorheen om je heen stonden. Althans, dit zou voor mij de reden zijn. Waarom is het dan egoïstisch om zelfmoord te plegen? Jij denkt dat die anderen niet om jou geven, dus kwets je ze niet als jij jezelf het leven beneemt. Zelfmoord is niet zomaar iets, zelfs als je het in een impuls doet, heb je toch nog enigzins nagedacht over de gevolgen...

Het lijkt me dat als jij door niet medische redenen de wil om te leven verliest, je dan onmogelijk een egoïstische zelfmoord kan plegen. Voor die andere gevallen zit er iets in het brein wat verkeerd is en zijn zij dus niet aansprakelijk te maken voor hetgeen wat zij veroorzaakt hebben voor zichzelf en voor de medemens.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 12:57 schreef naatje_1 het volgende:
Het lijkt me dat als jij door niet medische redenen de wil om te leven verliest, je dan onmogelijk een egoïstische zelfmoord kan plegen. Voor die andere gevallen zit er iets in het brein wat verkeerd is en zijn zij dus niet aansprakelijk te maken voor hetgeen wat zij veroorzaakt hebben voor zichzelf en voor de medemens.

Depressie is ook een ziekte; dus als je om die reden zelfmoord pleegt is het net zo "medisch" van aard, dan wanneer je het doet wanneer je bv. kanker of Aids hebt.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 13:31 schreef Axel1988 het volgende:

[..]

Depressie is ook een ziekte; dus als je om die reden zelfmoord pleegt is het net zo "medisch" van aard, dan wanneer je het doet wanneer je bv. kanker of Aids hebt.

True, als je depressief bent geldt dan dus ook die laatste alinea...

Ik ken die user niet, maar ik vind het niet laf. Ik denk dat de meesten onderschatten wat voor strijd een persoon heeft gevochten met zichzelf om tot zo'n treurige beslissing te komen!
Zo'n gevecht is misschien wel bijna een ziekte. Ik vind het sneu voor de mensen en de mensen om die persoon heen dat zoiets kan gebeuren.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 12:57 schreef naatje_1 het volgende:
Ik heb niet het gehele vorige topic doorgelezen, dus vergeef mij als ik met dingen aankom die al 1000 maal zijn gezegd, maar dit is mijn mening:

Zoals gezegd is 99% van de zelfmoorden een schreeuw om aandacht, volgens mij klopt dit cijfer wel. Meestal, als je zelfmoord pleegt, is dat omdat je niet meer de liefde voelt van al die mensen die voorheen om je heen stonden. Althans, dit zou voor mij de reden zijn. Waarom is het dan egoïstisch om zelfmoord te plegen? Jij denkt dat die anderen niet om jou geven, dus kwets je ze niet als jij jezelf het leven beneemt. Zelfmoord is niet zomaar iets, zelfs als je het in een impuls doet, heb je toch nog enigzins nagedacht over de gevolgen...

Het lijkt me dat als jij door niet medische redenen de wil om te leven verliest, je dan onmogelijk een egoïstische zelfmoord kan plegen. Voor die andere gevallen zit er iets in het brein wat verkeerd is en zijn zij dus niet aansprakelijk te maken voor hetgeen wat zij veroorzaakt hebben voor zichzelf en voor de medemens.

Ik ben het absoluut niet met je eens. Depressiviteit kan erfelijk overgedragen worden en is tevens een ziekte. Een schreeuw om aandacht is het naar mijn idee als je het uit ideologisch standpunt doet en dan vind ik die persoon over het algemeen laf en niet wanneer iemand depressief is.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 12:57 schreef naatje_1 het volgende:
Ik heb niet het gehele vorige topic doorgelezen, dus vergeef mij als ik met dingen aankom die al 1000 maal zijn gezegd, maar dit is mijn mening:

Zoals gezegd is 99% van de zelfmoorden een schreeuw om aandacht, volgens mij klopt dit cijfer wel. Meestal, als je zelfmoord pleegt, is dat omdat je niet meer de liefde voelt van al die mensen die voorheen om je heen stonden. Althans, dit zou voor mij de reden zijn. Waarom is het dan egoïstisch om zelfmoord te plegen? Jij denkt dat die anderen niet om jou geven, dus kwets je ze niet als jij jezelf het leven beneemt. Zelfmoord is niet zomaar iets, zelfs als je het in een impuls doet, heb je toch nog enigzins nagedacht over de gevolgen...

Het lijkt me dat als jij door niet medische redenen de wil om te leven verliest, je dan onmogelijk een egoïstische zelfmoord kan plegen. Voor die andere gevallen zit er iets in het brein wat verkeerd is en zijn zij dus niet aansprakelijk te maken voor hetgeen wat zij veroorzaakt hebben voor zichzelf en voor de medemens.

Als je nou stelde dat 99% van de mensen die met zelfmoord dreigt het voor aandacht doet, dan had ik het begrepen. Maar de zelfmoordplegers? Die willen gewoon dood, dat de lijdensweg ophoudt. Jezelf doden voor aandacht slaat imo nergens op, je bent er dan niet meer. Of het moet een misluke poging zijn.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 14:02 schreef draaijer het volgende:

[..]

Ik ben het absoluut niet met je eens. Depressiviteit kan erfelijk overgedragen worden en is tevens een ziekte. Een schreeuw om aandacht is het naar mijn idee als je het uit ideologisch standpunt doet en dan vind ik die persoon over het algemeen laf en niet wanneer iemand depressief is.

Je kan jezelf ook dit soort dingen aanpraten. Begrijp me niet verkeerd; ik zeg niet dat iedereen dit doet, maar vooral als je jong bent en in de puberteit heb je de neiging om dat te doen.
En ja depressief zijn is kut. De buitenstaander zegt dat je wat leuks moet gaan doen. De depressieveling snapt niet dat anderen denken dat het zo makkelijk is. Nou heb ik ook wel periodes dat ik me gruwelijk (leeg) voelde, niet uit bed willen komen. Maar dan moet je gewoon over de drempel heen. En soms duurt dat wat langer en soms heb je je hormoonhuishouding niet mee. C'est la vie.

Ach ja, je hebt er altijd aandachttrekkers bij zitten die schreeuwen dat ze zelfmoord gaan plegen maar het uiteraard nooit doen. Een ding weet ik wel; als ik zelfmoord zou willen plegen (dus écht dood wil), vertel ik dat aan niemand. Anders is de kans groot dat ze je gaan ''redden''.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 14:02 schreef draaijer het volgende:

[..]

Ik ben het absoluut niet met je eens. Depressiviteit kan erfelijk overgedragen worden en is tevens een ziekte. Een schreeuw om aandacht is het naar mijn idee als je het uit ideologisch standpunt doet en dan vind ik die persoon over het algemeen laf en niet wanneer iemand depressief is.

Waar zegt Naatje dat depressiviteit geen ziekte is?

quote:

Op zondag 8 mei 2011 14:38 schreef iwannabehigh het volgende:
Ach ja, je hebt er altijd aandachttrekkers bij zitten die schreeuwen dat ze zelfmoord gaan plegen maar het uiteraard nooit doen. Een ding weet ik wel; als ik zelfmoord zou willen plegen (dus écht dood wil), vertel ik dat aan niemand. Anders is de kans groot dat ze je gaan ''redden''.

En toch schijnt het een mythe te zijn dat de mensen die hun zelfmoord aankondigen het niet doen. Vaak genoeg doen ze het wel, ik heb de laatste tijd nog verhalen gelezen van mensen die een dag ervoor nog tegen vrienden/vriendinnen hebben gezegd er een einde aan te zullen maken.

Zo ook een meisje die in de wc van haar school een kogel door d'r kop heeft geschoten...

Behoorlijk knap meisje ook, maar ze werd gepest las ik. Terwijl je zou verwachten dat ze bij het populaire groepje hoort.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 14:38 schreef iwannabehigh het volgende:
Ach ja, je hebt er altijd aandachttrekkers bij zitten die schreeuwen dat ze zelfmoord gaan plegen maar het uiteraard nooit doen. Een ding weet ik wel; als ik zelfmoord zou willen plegen (dus écht dood wil), vertel ik dat aan niemand. Anders is de kans groot dat ze je gaan ''redden''.

Die zuller er wel zijn. Mensen die goed in hun vel zitten, zullen daarentegen nooit schreeuwen dat ze zelfmoord gaan plegen.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 15:26 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

En toch schijnt het een mythe te zijn dat de mensen die hun zelfmoord aankondigen het niet doen. Vaak genoeg doen ze het wel, ik heb de laatste tijd nog verhalen gelezen van mensen die een dag ervoor nog tegen vrienden/vriendinnen hebben gezegd er een einde aan te zullen maken.

Zo ook een meisje die in de wc van haar school een kogel door d'r kop heeft geschoten...

Behoorlijk knap meisje ook, maar ze werd gepest las ik. Terwijl je zou verwachten dat ze bij het populaire groepje hoort.

Ligt maar net aan de situatie. Op jongere leeftijd schreeuwen pubers dit inderdaad wel vaker zonder het te menen. Vorm van aandacht trekken en kijken of ze populair zijn.Ook heb je genoeg mensen die zeggen dat ze zelfmoord gaan plegen als een relatie uit zou gaan of uit is. Dit om iets te forceren wat ze zelf niet meer in de hand hebben.

Ken overigens wel een verhaal van een jongen die zelfmoord ging plegen zodra hij 18 jaar zou zijn. Rond die leeftijd zou zijn broertje namelijk ook oud genoeg zijn om dit makkelijker te dragen. Dit wist het broertje en op de dag van de verjaardag, of een dag erna, was het raak.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 14:38 schreef iwannabehigh het volgende:
Ach ja, je hebt er altijd aandachttrekkers bij zitten die schreeuwen dat ze zelfmoord gaan plegen maar het uiteraard nooit doen. Een ding weet ik wel; als ik zelfmoord zou willen plegen (dus écht dood wil), vertel ik dat aan niemand. Anders is de kans groot dat ze je gaan ''redden''.

Het 'leuke' is dat je nooit weet of de 'aandachtsvragers' echt aandachtsvragers zijn of dat ze het echt geprobeerd hebben... Zo krijgt iemand vaak een stempeltje door andermans onwetendheid.

En ja, iemand die het echt probeert zal het niet zo snel zeggen, maar ook zij zien vaak in dat ze hulp nodig hebben maar nog steeds de grote behoefte hebben om eruit te stappen.

Depressie is wel degelijk een ziekte. Dat wil zeggen, er is een verschil tussen een tijdelijke depressie en een chronische depressie.
Iemand noemde Anthonie Kamerling als voorbeeld, ik vindt dat best een goed voorbeeld, een man die alles had, leuk werk, schat van een vrouw en prachtige kinders en toch lukte het hem maar niet om zijn plek in het leven aan te nemen. Hij "had" alles en toch heeft hij het opgegeven. niemand kon echt in zijn hoofd kijken wat er nou mis was immers, hij had toch alles wat een mens gelukkig maakt? Maar toch ontbrak er iets, in zijn hoofd. Manisch depressief is echt heel enstig, misschien een nare vergelijking maar toch is het niet verafstaand van bijvoorbeeld Alzheimer, rare vergelijking wellicht maar beiden zijn een aandoening in de hersenen en onomkeerbaar. manische dedressiviteit is niet te genezen, hoe graag dat iedereen dat ook zou willen wie iemand met deze ziekte kent.
Daar dit voor artsen in tegenstelling tot dodelijke ziektes geen aanleiding geeft om accoord te gaan met euthanasie is zelfdoding de enige mogelijkheid om weg te glippen .
Het punt is dat aantoonbare aandoeningen wel gerespecteerd worden (kanker, ernstig hart- of nierfalen waarvoor geen medicijn of ingreep meer helpt etc) maar psychische aandoeningen niet worden gezien als een reden iemand te helpen met euthanasie verricht door artsen. Al heb je een verklaring op papier, dan nog.
dat zal altijd een discussie blijven want wanneer is iemand met een gezond lijf maar een ziek hoofd nou "klaar" voor hulp van een arts, legaal? Het menselijk brein is nog steeds iets wat niemand doorgrond heeft en wat geen sticker opgeplakt kan krijgen daardoor.
ik vind het triest dat dat , logisch, niet te doorgronden is want wat gaat er door iemand heen die zo een mega beslissing maakt? Dat weet niemand. Daarom vindt ik zelfmoord lastig te beoordelen, een impuls-suicide komt voor en dat is onverteerbaar maar mensen die echt zó in de knoop zitten dat niks en niemendal er meer iets aan kan doen plegen zelfmoord omdat ze echt geen enkele uitweg meer zien, hoe mooi hun leven naar de buitenwereld ook is. Denk maar zo, hoe ontzettend eenzaam sterven deze mensen omdat ze stiekum het leven achter zich laten.
Moeilijke discussie, daarom haalde ik ook Anthonie erbij, er zijn heel veel 'Anthonies" en hoewel er niet vaak begrip is, respecteer ze want ze konden blijkbaar niet anders.
Wat dat betreft is de euthanasiewetgeving erg ingewikkeld, iemand die ernstig lijdt door bijv. kanker wordt wel geholpen maar de extreem manisch- depressieven staan aan de zijlijn.
moeilijk.

Tsja neef van me had ook alles mee: goede cijfers op school, meisjes vonden 'm leuk, muzikaal talent, knap, etc. Maar toen ie 'n jaar of 25 was ging 't volledig fout en werd er uiteindelijk de diagnose schizofrenie gesteld. Hij was uiteindelijk zo paranoïde dat ie dacht dat mensen door te telefoon z'n huis binnen konden komen. Hij heeft wel verschillende medicatie gehad maar die konden de klachten niet (voldoende) verminderen en hij had gewoon geen zin meer om te leven dus is ie van 'n flat gesprongen. 'n Keuze die ik absoluut accepteer, 't kwam ook voor niemand als 'n verrassing maar ik had 't beter gevonden als ie 'n wat "nettere" manier had gekozen om 'n eind aan z'n leven te maken.

Het is altijd 'n keuze die je moet accepteren, ik kan niet voor iemand anders bepalen of zijn of haar leven het nog waard is om geleefd te worden. (hoewel er best wel redenen zijn die om mij nogal lam overkomen maar goed) Als één van m'n dierbaren echter serieus zelfmoord overweegt ga ik natuurlijk toch alles proberen om hem of haar te stoppen, denk dat dat alleen maar menselijk is.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 14:12 schreef Kabolter het volgende:

[..]

Vaag dat mensen zo snel de link weten te leggen. Dacht dat ze helemaal niet zo overdreven bekend meer was.

Tsja, toen ze nog met Johan zong fan geweest van die 2. En doordat ik zelf helaas een aantal keer met zelfmoord te maken heeft gehad heeft dat nummer me altijd erg aangegrepen. Link is dan vrij snel te leggen.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 14:11 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Als je nou stelde dat 99% van de mensen die met zelfmoord dreigt het voor aandacht doet, dan had ik het begrepen. Maar de zelfmoordplegers? Die willen gewoon dood, dat de lijdensweg ophoudt. Jezelf doden voor aandacht slaat imo nergens op, je bent er dan niet meer. Of het moet een misluke poging zijn.

Je begrijpt me inderdaad verkeerd, de lijdensweg is in deze dat ze geen aandacht meer krijgen, verstoten zijn, door niemand meer geaccepteerd worden, in hun optiek dan. Het is geen schreeuw om aandacht, nee, dat niet, maar het is een gebrek aan aandacht voor de desbetreffende persoon, maar aangezien desbetreffende persoon soms niet naar buiten komt met zijn problemen tegenover mensen die juist wel aandacht aan hem/haar willen geven, zal hij/zij als enige uitweg de dood zien.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:37 schreef IceBeach het volgende:
De OP:

Vragen die mensen de rest van hun leven kunnen achtervolgen. Je verlost jezelf maar brengt anderen in de shit, daarom vind ik zelfmoord heel egocentrisch.

En blijven leven en de anderen lastig vallen is niet egocentrisch ? misschien wil zo`n persoon niet de ander met zijn problemen opschepen ? (spreek uit ervaring)

quote:

Op zondag 8 mei 2011 16:52 schreef anneloeska het volgende:

[..]

Tsja, toen ze nog met Johan zong fan geweest van die 2. En doordat ik zelf helaas een aantal keer met zelfmoord te maken heeft gehad heeft dat nummer me altijd erg aangegrepen. Link is dan vrij snel te leggen.

Beetje offtopic maar zelf vond ik het nogal dubieus lied. Omdat het zeer goed mogelijk is dat juist zij de aanleiding was voor deze zelfmoord. Aangezien zij zei dat hij haar seksueel had misbruikt.

Maar toch fijn dat het toch nog positief kan zijn, dat lied.

Ontopic: waarom zou een geslaagde zelfmoordpoging niet om aandacht krijgen kunnen zijn? Je hebt mensen die van de toren van Pisa afspringen, in Groningen naar beneden springen, het dak van hun (voormalige) school of een schietpartij plegen met als laatste actie zelf het leven laten.

Overigens denk ik wel dat de meeste zelfmoordenaars hier niet op uit zijn. En kan dat laatste voorbeeld ook een vorm zijn van toch iets voor elkaar krijgen/bereiken of het niet eerlijk vinden dat andere mensen er zo makkelijk vanaf komen.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 15:26 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

En toch schijnt het een mythe te zijn dat de mensen die hun zelfmoord aankondigen het niet doen. Vaak genoeg doen ze het wel, ik heb de laatste tijd nog verhalen gelezen van mensen die een dag ervoor nog tegen vrienden/vriendinnen hebben gezegd er een einde aan te zullen maken.

Zo ook een meisje die in de wc van haar school een kogel door d'r kop heeft geschoten...

Behoorlijk knap meisje ook, maar ze werd gepest las ik. Terwijl je zou verwachten dat ze bij het populaire groepje hoort.

Waarom denken mensen toch altijd dat als je je uiterlijk meehebt, dat je niet ongelukkig ofzo kan zijn. Dat het leven en alle mensen om je heen je toelachen.

quote:

Op zondag 8 mei 2011 17:15 schreef BuellXB12 het volgende:

[..]

En blijven leven en de anderen lastig vallen is niet egocentrisch ? misschien wil zo`n persoon niet de ander met zijn problemen opschepen ? (spreek uit ervaring)

Dat is in zichzelf een ijdele en ook egocentrische gedachte.