Te lang gepest, nu nog gevolgen.

heb je hele verhaal gelezen, het ontroerde mij zelfs een beetje...
ik denk dat het overgrote deel van de pesters dit jou helemaal niet aan heeft willen doen, waarschijnlijk ging het nog geen eens om jou als persoon(lijkheid), maar was je gewoon een makkelijk doelwit omdat je weinig vrienden had en onzeker was. het heeft dus waarschijnlijk nog geen eens aan jouzelf gelegen

Ik kan mezelf verder niet zo goed voorstellen hoe jij je moet voelen, omdat ik dit zelf simpelweg nog nooit meegemaakt heb. Ik wens je in ieder geval erg veel sterkte en succes dit te verwerken, er boven op te komen en weer gelukkig te worden!

Goed bezig, sterkte en succes dinsdag. .

Samenvatting?

Wel sterkte hoor ts.

Wat een aangrijpend verhaal. Dit laat wel zien hoe gemeen mensen/kinderen kunnen zijn. Wel goed dat je je levensverhaal en je gevoelens zo op papier hebt kunnen zetten.

Ik vind je helemaal geen aansteller, dat moet je dus ook niet denken. Ga inderdaad dit verhaal uitprinten en aan de psycholoog laten zien. Hij/zij kan je helpen en je hebt echt professionele hulp nodig, de mensen hier kunnen je hoogstens tips geven.

Nu je in een nieuwe klas zit, heb je de kans om met een schone lei te beginnen: grijp deze kans aan

Je moet leren genieten van het leven en dat kan alleen door de dingen te doen waar je bang voor bent. Je moet praten met andere mensen en jezelf openstellen. Wordt je nu gepest? Zo nee, geniet van het moment.

quote:

Op woensdag 4 mei 2011 20:47 schreef Shispeed het volgende:
heb je hele verhaal gelezen, het ontroerde mij zelfs een beetje...
ik denk dat het overgrote deel van de pesters dit jou helemaal niet aan heeft willen doen, waarschijnlijk ging het nog geen eens om jou als persoon(lijkheid), maar was je gewoon een makkelijk doelwit omdat je weinig vrienden had en onzeker was. het heeft dus waarschijnlijk nog geen eens aan jouzelf gelegen

Ik kan mezelf verder niet zo goed voorstellen hoe jij je moet voelen, omdat ik dit zelf simpelweg nog nooit meegemaakt heb. Ik wens je in ieder geval erg veel sterkte en succes dit te verwerken, er boven op te komen en weer gelukkig te worden!

Dit is ongeveer wat ik ook wilde zeggen.
Zit met tranen in mijn ogen vanwege alles wat jou is aangedaan door mensen die waarschijnlijk niet eens wisten wat ze je aandeden. Iig niet hóeveel pijn dit doet.
Hoop zo dat het vanaf nu alleen maar beter met je gaat. Je gaat vrienden krijgen-misschien al a.s.zondag op de meet- en je gaat er over praten. Gewoon alles vertellen aan de psych. Die heeft alles al gehoord en kijkt nergens meer van op, geloof me.
Heel veel sterkte en liefs. Goede dingen wens ik je toe en geef je een virtuele omhelzing.

Zeer herkenbaar, helaas.
Was bij mij wel minder heftig. Ik negeerde het hele stel, en stond 'er boven'.
ZIJ stellen zich namelijk aan, niet jij.

Jij voelt je nu minderwaardig, vandaar je schaamte en angst je aan te stellen, maar ZIJ zijn degene die niets waard zijn. Vergeet dat nooit. Prent het in je hoofd. etc.

Uit ervaring weet ik dat het enorm kan helpen het van je af te schrijven, zoals jij nu ook doet maar dan met publiek - zeker ook gezien de reakties tot zover, weet ik zeker dat je je nu al weer wat beter voelt

Het 'delen' met een ( Betrouwbaar & begripvol ! ) persoon kan zelfs nog beter helpen, dáár heb je die psycholoog voor ! (en eventueel ook je ouders, maar dat lag bij mij ook lastig, wat 'begrip' betreft) Maak daar dan ook gebruik van. "Met de billen bloot" hoort daar bij.

Zoals al aangeraden, en je zelfs al aankondigt te gaan doen, deze OP uitprinten en aan die psycholoog geven is zeker een hele goede start, om met jezelf en je verleden in vrede te kunnen leven.

Boven alles, het ligt NIET aan jou. Jezelf ervoor 'straffen' (op wat voor manier dan ook) lost dus ook helemaal niets op. Sterker nog, je geeft al die KUT-KIDS (pardon my french) nog hun zin ook !
Dat is wel het laatste dat je moet doen!

Neem wraak, door gelukkig & succesvol te zijn !

quote:

Op woensdag 4 mei 2011 19:29 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik ben al naar psygiater geweest, loop elke 2 weken bij de psygioloog. Maar daar durf ik niet helemaal te vertellen wat er echt speelt, omdat ik altijd bang ben dat ik mij aanstel en dat voelt als zwakte.

Is één keer in de twee weken niet een beetje weinig? Het is erg goed van je dat je hulp gezocht heb, maar ik vraag me af of je met alleen praten wel verder komt. Door al die verschrikkelijk jaren is waarschijnlijk jou zelfbeeld kapot gegaan en als je daaraan werkt, zul je ook wat zelfverzekerder worden.
Om even mijn eigen ervaring erbij te halen, zelf heb ik zowel individuele gesprekken per week als deeltijdtherapie gevolgd en aan dat laatste heb ik veel meer gehad. Je leert omgaan met je eigen gevoelens en hoe je voor jezelf kunt opkomen.

Succes ermee en laat als je blieft niet je toekomst door die pesters verkloten, want je verdient veel beter.

Sterkte TS, vindt het echt heel rot voor je.

quote:

Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt

Dat is echt een ontzettend goed idee.
En dat idee moet je niet laten varen, en niet morgen of overmorgen over gaan twijfelen hoor. Echt uitprinten, meenemen en laten lezen!

normaal vind ik een beetje pesten niet erg, geef ik toe, maar als iemand zich helemaal uitstort raakt het me wel. meestal laten ze niet blijken dat ze het erg vinden.
mensen zijn eigenlijk gewoon fucked up..

Oh en trouwens, met zo'n verhaal, stel jij je echt niet aan hoor.
Zoek hulp, echt waar. Die mensen kunnen jou het beste helpen.

Hallo!,

Dit is een eerste stap om je verhaal te doen via dit forum, wat al knap is. Ik sluit me wel aan bij de meerderheid dat je dit verhaal ook aan je psycholoog of psychiater moet vertellen. Desnoods print je het uit en laat je het verhaal lezen. Je hoeft je nergens voor te schamen binnen de hulpverlening. Waarschijnlijk is het ook moeilijk omdat je niet gewend bent om jezelf te zijn en over dit soort dingen hebt kunnen praten.

Jij hebt er last van wat jou is aangedaan en je wil verder in je leven. En zo te lezen weet je ook wat de oorzaken zijn van hoe jij nu tegen andere mensen aan kijkt en vervolgens een rol op je neemt. Nu is het tijd om te kiezen voor JEZELF en JEZELF te mogen zijn. Er komen ook wel mensen op je pad waarbij je dit kan en mag zijn en die je waarderen zoals jij bent.

De lichamelijke klachten die je benoemd zijn tekenen van je lichaam dat het niet goed met je gaat.

Ik gun het je heel erg dat je goed geholpen wordt en je gevoel van eigenwaarde mag vinden en rust krijgt. Dat gaat je ook zeker lukken zolang je jezelf daarvoor de tijd geeft.

Heel veel succes.

quote:

Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt

Jemig ! Ik heb je hele OP gelezen en ik vind het een zeer indrukwekkend verhaal,
maar hoe kwam je erbij om de psycholoog te vertellen dat je stemmen hoorde toen je
pas 9 jaar was. Had iemand je dat verteld of had je daar iets over gelezen?

Normaal gesproken weet een kind van 9 jaar zoiets niet denk ik, dus misschien
heeft je moeder je dat gevraagd of je stemmen hoorde?

Tja, en dat je ''druk'' was als kind, jeetje mina, de meeste kinderen zijn ''druk'',
tegenwoordig wordt je meteen aangepraat dat je ADHD hebt, dat vind ik echt soms
schandelijk en dan krijgen die kinderen dan ook nog eens meteen medicijnen voor.

Dus het is heel goed dat je met een psycholoog gaat praten hoor, maar laat je niet
van alles aanpraten en je volstoppen met medicijnen !

Als ik je OP zo lees ben je echt niet gek! Je hebt gewoon zwaar pech gehad
en ik moet zeggen dat ik je neiging om Bob van de trap wilde duwen nog best kan begrijpen ook

Wel goed dat je het niet gedaan hebt hoor dat wil ik er nog wel even bij zeggen maar die
''neiging tot'' kan ik best begrijpen misschien kun je hem alsnog een flinke schop
verkopen als je weer wat sterker in je schoen staat

Nee, dat is flauwekul natuurlijk daar schiet je niks mee op, de beste wraak naar Bob en al
die ander k.t-kinderen is weer je zelfvertrouwen terug te krijgen en je niet aan te laten praten
dat het allemaal aan jou ligt of heeft gelegen, als je als kind een hele groep tegen je krijgt
en je ouders dit dan ook nog eens niet goed aanpakken dan is dat eigenlijk wel heel logisch
dat je daar flink onzeker en depressief van wordt.

Ik wens je heel veel succes dinsdag, enne dit soort mensen

quote:

Op woensdag 4 mei 2011 20:29 schreef Micson het volgende:

[..]

Psycholoog is het trouwens, niet psygioloog

zijn de eerste die je moet leren negeren!

Nogmaals veel sterkte en succes !

[ Bericht 0% gewijzigd door FANNvanhetlaatsteuur op 05-05-2011 08:24:10 ]

Ik ben ontroerd door je verhaal en door de reakties van de users.

En maakt het me blij dat door gebruik te kunnen maken van een forum al
velen net als jou zo goed op weg worden geholpen cq gesteund

Ik wens je net als het gros hier, heel veel sterkte de komende tijd en vooral veel doorzettingsvermogen

Succes

quote:

Op donderdag 5 mei 2011 00:54 schreef Hippe_Student het volgende:
normaal vind ik een beetje pesten niet erg, geef ik toe, maar als iemand zich helemaal uitstort raakt het me wel. meestal laten ze niet blijken dat ze het erg vinden.
mensen zijn eigenlijk gewoon fucked up..

Jij vindt het niet erg om te pesten of om gepest te worden?

Sterkte

Dit gaat te ver voor de gemiddelde fokkert.. zoek proffesionele hulp Succes!

Pesten is imo een onderschatte "bacterie" die zich vastzet in de gepeste en deze hierdoor haar/zijn zelfbeeld totaal verwoest.

Ik vraag me wel eens af of er ook vroegere pesters zijn die een schuldgevoel hebben over hetgeen zij gedaan hebben?

Zomaar uit het niets: Vriendin en ik zitten lekker op terras en hadden het over haar moeizame leven tot dan toe, daar ik haar niet van heel jongs af aan kon wist ik niet veel van haar voor haar 23e.......toen ineens bij het weggaan zegt ze "Ik was op de lagere school altijd het kind dat alleen in de bus zat met schoolreis..." Hoe moeilijk iemands kindertijd verlopen is komt gewoon vaak te laat aan de oppervlakte, waardoor onwetendheid en angsten het leven gaan overnemen en leiden. Ze had wel eens eerder laten vallen dat ze een zeer opstandige puber is geweest, maar met haar gedrag toen en wat ik van haar ken gaf mij veel eerder het idee dat zij een lastige puber geweest was voor haar omgeving en vond haar jaloers en ze kon zeuren met een grootte Z (dit heb ik ook tegen haar uitgesproken in de gesprekken) Ook zij is gelukkig nu aan het werk met haarzelf, want daar is het nooit te laat voor toch.

Hey Meis,

Toen ik je verhaal zat te lezen kreeg ik tranen in mijn ogen, want ik herkende zoveel. Ik kon mezelf ook nooit openen naar een psych toe. Nu heb ik vorig jaar een psych gevonden die ik wel aardig vind en waar ik wel alles bij kwijt kon, dit luchtte echt alleen op, alleen al om mijn verhaal kwijt te kunnen.

Tegenwoordig begin ik meer zelfvertrouwen te krijgen en laat ik ook blijken dat ik mezelf niet meer lelijk vind. Ik sta steviger in mijn schoenen. Tegenwoordig krijg ik ook amper meer kwetsende opmerking, juist alleen nog maar vleiende opmerkingen. Degene die een kwetsende opmerking maakt die kan de vinger van mij krijgen.

Ik zou dit zeker aan je psycholoog laten lezen! Zo hoef je het niet zelf te vertellen en kan zij jouw verhaal lezen. Daardoor ben je waarschijnlijk ook minder zenuwachtig.

Wow, wat een verhaal. Heb met verbazing zitten lezen. Die psycholoog moet je gewoon serieus nemen, anders is het geen goeie blijkbaar. En inderdaad; als je het niet eerlijk verteld kun je ook niet geholpen worden, hoe lastig dat ook is.
Probeer ook, als dat goed voelt, je ouders hierbij te betrekken. Ik heb het idee dat ze je zeker willen helpen alleen weten ze niet goed hoe ze dat moeten doen.
Heul veel sterkte!

quote:

Op woensdag 4 mei 2011 20:27 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb er even goed overna zitten denken, ik ga de OP uitprinten en die aan de psygioloog geven. Ik moet daar dinsdag toch heen dus doe ik het dan.

Ik denk dat ik het gewoon even nodig had om even een een verhaal ervan te maken, in mijn hoofd loopt namelijk alles door elkaar heen. En ik hoop dan maar dat ze me geen aansteller vind.

Ik moest gewoon even mijn ei kwijt. Sorry als ik hier iemand mee irriteer
Maar ik ga de OP uitprinten en die aan haar geven.
Aan de reacties te zien is het idd beter als ik dat maar gewoon doe, anders kom ik ook niet vooruit.

Dit had ik even nodig, bedankt

dat moet je echt doen
maar houd er wel rekening mee dat je hier niet zomaar na een paar weken vanaf bent.
je hebt dit al heel lang en het duurt ook lang voordat je je beter gaat voelen maar het kan wel

wooot Summer, wat een verhaal Echt heel heel heel veel succes bij je psycholoog (of hoe je dat dan ook schrijven moet )